"Jetari" vepër e shkrimtarit Kristaq F. Shabani

Universitetit “Eqrem Çabej” Gjirokastër

Departamentit të Gjuhësisë

Të
dashur miq,

me
hidhëri të thellë morëm vesh lajmin e
humbjes të parakohshme të shokut dhe mikut tonë të paharruar Vasil. Pranoni
ngushëllimet tona të sinqerta dhe ju
lutemi t’i transmetoni ngushëllimet tona edhe familjes së tij.

Tomorr Osmani, Njazi Kazazi, Artan Haxhi,
Petrit Kotri, Tefë Topalli.

Universiteti “Luigj Gurakuqi” Shkodër

Në Librin e Respektit

“U
nxitove për të mbërritur me shokët në gëzime dhe në punën e përbashkët. Na mungove më dy prill për të
qenë përherë tok me ne si një njeri i mirë”.

Paqja
e priftë…

Vëllazërisht

Daut Gumeni

#

“Do
të mbetet e paharruar fjala jote e ëmbël
dh e e zgjuar”.

Dr.Republika Çulli

#

#

“Humbën
një shok, një mik, që rrezatonte vetëm qytetari, një shok fin siç e quanim ne
Departamenti i Gjuhëve të huaja”.

Irena Shehu

#

“Do
të mbetet e paharruar jeta dhe vepra e
mikut tonë të shtrenjtë

z.
Vasil Bici”.

Edmond Gjoka Kryetar i bashkisë Sarandë

Islam Jupi Kryetari I Bashkisë Delvinë

Miku im i vërtetë!

“Jeta
tënde ishte e vyer për ty dhe për ne. Do të të kujtoj gjithmonë me dashuri dhe
shpirt, unë dhe gjithë miqtë e tu të arsimit”.

Drejtori I Drejtorisë Arësimore Gjirokastër

Prof. Assoc. Dr. Roland Zisi

#

“Njeriu që diti të japë dituri dhe respekt.

Miku
ynë i dashur Prof. Vasil Bici”.

Hekuran
Zoto

Kryetari
i Komunës Qesarat

#

“Vasilit tonë, Vasilit të të gjithëve me mendje dhe me
zemër, i mirë dhe i urtë, që fjalët s’i la fjalë, i bëri vepra, që ëndrrat si
la ëndrra u dha jetë, që ëndrrat e reja i la dhimbje”.

Etien
Dilo

#

#

“Për vite rrojte pak. Për ne dhe Gjirokastrën le shumë.
Do të kujtojmë gjithmonë”.

Jorgo
Nikolla

#

“U ndodha në Amerikë, kur mësova për humbjen aksidentale
të mikut dhe bashkëpunëtorit tim të ngushtë Vasilit. Universiteti humbi pedagogun e talentuar, shkencëtarin e
apasionuar dhe edukatorin model. Do të mbetet i gjallë në kujtesën time”.

Prof.
Dr. Kristaq Kikina,

Rektor
i Universitetit “Eqrem Çabej” Gjirokastër

#

“Me
dhimbje dhe respekt për pedagogun dhe mikun e shumë brezave të studentëve”.

Arben Mevlani

#

#

“Njeriu
qenka i detyruar të shkruajë edhe në libra të tillë. Le të mbeten këto pak
fjalë si shenjë e mosharresës, e moslargimit prej nesh të Vasilit. Shumë gjëra
na bashkonin, ato do të na thërrasin që
Vasilin ta këkojmë në auditor, në shoqëri, në debat, në një drekë a darkë
shoqërore…, kudo.

Le
të mbetet kujtimi në breza ashtu siç ishte, ashtu siç e njohëm”.

Prof.
Dr. Valter Memisha

Instituti
i Gjuhësisë Tirane

#

“Vasua na mësonte me mënyrën e tij të sjelljes së
mëria, zilia, inatet janë ngarkesa të panevojshme për jetën e çdo njeriu.
Dhjetë vjet njohje, një jetë kujtime të bukura dhe dhimbje për një ndarje të
parakohshme dhe tragjike.”

Viron
Graçi, shkrimtar, pedagog

#

“Për njerëzit dhe fëmijët e tij, Vasili ishte pema
mbrojtëse e jetës suaj dhe nga data 2 prill
mbetet kujtesa e një albumi gëzimesh, shfaqet si regjisori i një filmi
plot kuptim. Tek sytë e ëmbël, tek buzëqeshja diell, tek fjalët mbresëlënëse
jeni ju, shokët e tij.

Është e vështirë të shkëputesh prej jetës së tij,
është e dhimbshme që të shkruash në këtë libërth për njeriun, që e deshi jetën
të bukur e të trëndafiltë, por është dëshirë e ndezur ta kujtosh nëpër vitet
gjurmëlënëse që shkuan. Ju flet zemra e një njeriu që dhimbjen dhe largesën e
njeriut të dashur e ka pjesë të emocionit të tij”.

Dr.Artur
Lamaj

###

“Shpejtoje gjithmonë të kapje kohën e humbur dhe
shpejt ike. E çuditshme, kur të gjithë kishin nevojë për ty, ti na le, tashmë
na duheshe më shumë se kurrë… U duheshe fëmijëve, të cilët me mençuri dhe
burrëri e përballuan dhimbjen,. U duheshe miqve, shokëve,
të cilët vështirë ta përballojnë zbrastësinë që u krijove. Ne të kërkojmë në
biseda, kujtime, tryeza e auditorë. Kemi mall e nevojë për ty. Më i miri, më i
zoti ndër ne, pse ike dhe na le?… U duheshe intelektualëve të këtij qyteti, të
pakësuar. I jepje frymëmarrje politikës, e bëje atë më
qyetare e civile e moderne. Zbukuroje, civilizoje e modernizoje
pushtetarët dhe kolegët e tu.

Administrata
publike kishte nevojë sot më shumë se kurrë për mendimin tënd. Ajo bëhej më e mirë, më pronuese, më qytetare e kohës me
ty. Dhe pak kohë në krye të administratës, gjë që të gjithë e vlerësuan, ti
munde ta ndryshosh atë.

Prezantimi si Prefekt

qe mbështetje për Universitetin dhe
njerëzit, që kanë mendësi të reja. Sigurisht s’mund të bëje ndryshe nga sa
ishe. Akademik, studiues, shkencëtar, botues marrarendës. U mbarse në vite dhe
fillove të shkruash e të na lësh shumë pas.

I gjithanshëm, në dygjuhësi, metodologji mësimdhënie në
edukimin parashkollor, në didaktikë
metodike e gjithkund i suksesshëm.

Kopështi “SOROS”, Shkolla “Çajupi” (ish 29 Nëntori),
Kancelar i Universitetit, busti i Çajupit, përvjetorë të Çabejt, janë ndihmesa
jote shumë e çmuar për ne! Nipi i Ilia Dilo Sheperit, e nise, por e le në mes
punën e tij.

E vështirë të të harrojmë! Sigurisht në vite e në jetë do
të të mendojmë.

Miku yt, që e ndien shumë
mungesën tënde

Vasil Muka
(Baçi).

*****

Shokut
tim Vasil Bicit

Sa herë penën e marr

të shkruaj dy fjalë për ty,

në grykë më pushton një ankth,

dy pika lot më vijnë në sy.

Po sot me dorë të dridhur

do
t’i them ca fjalë për ty,

janë
fjalë me ligjërime,

është
një mall që kam në shpirt.

Dy
prilli dymijë e katër

të
trokiti orë e ligë,

si
në “kurth” matanë kufirit

si
të doli ai shpirt?

Në
ato çaste vallë ç’mendove,

lulet
t’u dukën parajsë?

Mos,
vallë. matanë kalove

që
të ktheheshe tek ne prapë?

Atë
ditë të dy prillit

veshur
dhëndër more rrugë,

një
naive buzëqeshje

seç
të ngriu m’u në buzë.

Vrullshëm
ike vetëtimë

sikur
ndiqje a të ndiqnin,

Ç’do të zije, mik i dashur,

kohët vitet, që po iknin?

Iknin ditët një nga një,

ne s’na janë tharë lotët,

kush beson se ti s’je më,

eja se të presin shokët…

Ne të presim të na kthehesh

si prefekt për ku je nisur?

Kush t’i korrigjojë
fletoret,

mbetën shumë duke pritur.

Është karrigia, tavolina

dhe portreti yt mbi të,

vallë s’e kishe kuptuar,

vendin tënd askush s’e zë?

Në këtë botë magjistare

ka kaq padrejtësi

Të MIRËT ikin për fare

dhe mbi dhe’ ka
veç të liq!

Ti na ike, mik i dashur

po nga pas le një kujtim,

vazhdë e jetës rruga jote

është shembull dhe mësim.

Dhe për ditë i lutem Zotit:

“Mbaje pranë o Shën Mari,

hape gjirin mëshirëplotë

vër në vend një padrejtësi.

Gjirokastër 15.05.04

Të
na ktheheshe vezullor!

Tiranë 04.04.2004

Me dhimbje të madhe dhe keqardhje të thellë po
ju shkruaj, megjithëse e di që s’ka fjalë t’ju ngushëllojë. Babain tuaj e
takova pak herë, sa keq sepse do të kisha dashur ta takoja më shpesh, por
njerëzit e mrekullueshëm mjafton t’i takosh edhe vetëm një herë dhe i veçon. Më
pikëllon t’ju shkruaj për humbjen e tij tmerrësisht të papritur, sepse di si
ndiheni. Unë e kam kaluar vetë këtë ferr. Por bëni kurajë. Duani njëri -
tjetrin, lutuni për shpirtin e tij të jetë në paqe. Besomëni, për sa kohë do të
jeni mirë ju, ai ekziston në ëndrrat tuaja, në kujtimet tuaja. Kur do një njeri
e mban gjithmonë me vete dhe kur ai nuk është. Mendoni se sa me fat ishit që
patët një baba të tillë, që ju ka dashur kaq shumë. I jemi lutur Zotit që nëna
juaj ta kalojë rrezikun.

Në këtë ditë zie për ju po ju
dërgojmë unë, mëma ime dhe vëllai im me lot në sy, dashurinë dhe mbështetjen më
të vërtetë.

Kushërira
juaj

Rovena Dilo

Carmiano 05.04.2004

Të
dashura motra: Tala e Drita

Dina e Marika!

I dashur vëlla Taqi!

Lajmin e hidhur që dhanë edhe radiot, na ra si bombë.

Iku Vasili ynë dhe ne akoma s’duam ta besojmë. Iku
papritur dhe pa kujtuar ashtu si ikin shpirtrat e mëdhenj atdhetarë. Heshtja la
pas madhështinë e Tij.

Dhimbja është e madhe. Kupa e helmit shumë e hidhur. Zija
na pllakosi dhe sa më shumë kohë do të kalojë, aq më shumë kohë do të kalojë,
aq më shumë do të na dhëmbë plaga në shpirt nga boshllëku i tij. Të mëdhenj dhe
të vegjël e ndiejmë botën më të shkretë, jetën më të rëndë. Mungon Vasili që
s’ka shok! Gjithë sa e njohën do ta
sjellin në mendje e në zemër do të sjellin në mendje e zemër me atë buzëqeshjen
e Tij, mençurinë e Tij e me tërë ato aftësi të shquara që kish. Gjithë sa
jetuan, punuan mësuan prej Tij s’do ta dëgjojnë më zërin e tij të ëmbël, veç sa
herë do të përmenden emrat e burrave të shquar, atje është dhe emri Vasil Bici.
Vasili i rrallë që, me jetën e tij u bëri aq
nder virtyteve burrërore zagorite, do të ngelet për këdo si një pasqyrë për t’u shikuar! Si jam unë?
Si duhet të jemi? I tillë ishte dhe mbetet Vasili ynë i shtrenjtë, që të parët
tanë aq të nderuar e çmonin dhe e respektonin dhe e deshën që në vogëlinë e
Tij.

Le të prehet i qetë shpirti i tij i Madh!

Të dashura, motra, i dashur Taqi!

Vij me këtë letër dhe u lutem të përmbani hidhërimin e
madh, të bëni durim e t’i jepni kurajë njëri - tjetrës ( e sidomos familjes së
Vasilit), të bëheni të fortë ashtu si këshillonte Vasili ynë, që tani sheh nga
lart si vihen në jetë porositë e Tij. Në këtë jetë provizorë jemi, mysafirë të
paftuar. E tillë është gatuar kjo botë gënjeshtare: ashtu si vijmë në të
pakuptuar ashtu dhe do të ikim: pas lëmë vetëm një emër. Dhe, të jemi krenarë
që Vasili la një emër aq të nderuar.

Pranë të gjithëve ju me mendje, zemër e shpirt në këtë
pikëllim të madh.

Me lot n ë sy

Foni, Paro Dilo

Të dashur fëmijë të
Vasilit,

Ja,
i vetëdijshëm që brenga shumë e madhe, që u ka krijuar humbja tejet e
parakohëshme e babait si dhe lëngata e mamasë, nuk fshihet kollaj me asnjë lloj
ilaçi.

Me
qenë se nuk arrita t’iu takoja ditën, që u ndodha në shtëpinë, ku priteshin
burrat, ndihem i obliguar që dhimbjen time për mikun tim dhe ngushëllimin për
ju që e kishit shpirtin tuaj atë që u rriti e u dha dritë, ta shpreh përmes dy
poezive, të cilat do t’i dërgoj dhe në shtyp. Kam besim se për ju e për mua do
mbeten këto vargje shenjë respekti prej meje për familjen tuaj.

Vazhdoj të ruaj imazhin e Vasos në
takimin e rastësishëm, që pata me të në orën 13.00 në oborrin e Universitetit.
Nuk do ta shkoja kurrë nëpërmend, se ai do ishte takimi e kuvendimi i fundit me
mikun, patriotin e kolegun tim të dashur. Ku ta dija se ishin fjalët e fundit
miqësore që shkëmbyem!…

Ende
s’na besohet. E zemra më thotë që ju do të dini ta mbani lart emrin e vlerat e
tij. E kujtofshi përherë dhe trashëgofshi virtytet e tij të vyera njerëzore,
për të qenë përherë të nderuar, siç mbeti prindi juaj gjer në ditën e fundit të
jetës!

Lutem
tok me ju për një shërim të shpejtë e të plotë të mëmës suaj, Shaniko, me
bindjen se do t’i qëndroni si ëngjëj mbrojtës asaj fatkeqeje.

Miku i babait e familjes suaj

Jorgo Telo

Gjirokastër, më 2,
3, 4, 5, 6, 7, 8 prill 2004

Stepen
librat nëpër rafte,

Drithërohen
fletë e faqe…

BALADË
ELEGJIAKE

(Kushtuar Vasil Bicit)

- Zagori, pse t’u tret syri?

- Korba! Më iku Vasili!…

- Sheper, ç’është ky pikëllim?

- Vajtoj Vason , djalin tim.

- Argjiro, pse s’ndihesh qetë?

- Humba Vason, oh sa shpejt!

xxx

» Në fron “Jetari” : Ali Podrimja... Nga Kristaq F. Shabani
» Interviste e poetit Kristaq F. Shabani
» GJIROKASTRA : KRISTAQ F. SHABANI, BASHKEPUNETOR ABI, USA
» Metafora e “luleve” nga Kristaq F. Shabani
» "Kur lind Nënta" nga KRISTAQ F. SHABANI