"Jetari" vepër e shkrimtarit Kristaq F. Shabani

Ilustrime

. Akordime titujsh

. Librat e botuara

JETARI

Vizioni për BOTËN
të pushton gjithë jetën me
ndezjen e tij të ngjyrtë.

Ç’është bota shpirtërore? Kush ja projekton FIZIONOMINË, NDËRTESAT PSIKOLOGJIKE ? Kush i
jep SHTYSË për të bërë “ TUALETIN” e saj
. . .

Në DHEUN e saj mbijnë njerëzit . . . Jetëgjatësia e tyre
i ngjan një ure

me këmbën e parë
LINDJE , kulmin e vet – Rininë dhe kapjen në breg – IKJEN, ku ata pa kurorë
rikthehen në “mitrën” e DHEUT TË SHKËRMOQUR . . .

Një njeri mezi arrin të thotë: “ MIRËMËNGJES !” “TJETRI”
e plotëson DITËN me “MIRËDITA” dhe
jetëgjati : “ MIRËMBRËMA !” Ah, Jetar , ç’fat të qendisur ke! Në një vend
magjik kundron syçelur.

###

Familja e re në një minutë të krisur bëhet e vjetër !? .
. .

Ëndrrës së madhe në një hapje syri i këputen krahët... Lulet
shfytyrohen me një ngricë! Dielli duket i mërzitur... Hëna e ka humbur
shkëlqimin e DIAMANTË... Detet ankohen për trumbullim të UJIT... “A kënaqet
ndonjëherë njeriu?- pyeste dikur profeti
dhe vështronte me sytë e tij që
lëshonin atë shikimin e tij zhbirues.
Ata sy të bukur nuk kanë ndërmend kurrë
ta lënë dritën, pale të mendojnë fikjen.

Profeti
ka një brengë, të cilën kërkon ta operojë “bisturia”.

“
Jo , jo . . . , djalë . . . Unë ngrita një kështjellë familjare me shtatë
kate

dhe
siç e sheh ajo u rrëzua dhe vetëm gjysëmthemeli i ka mbetur. Ç’i thonë kësaj?
Ndoshta SHKURTIMË, por kurrsesi Jetar, si ky juaji që biskon kudo kaq
vrulltësisht. A kam forcë ta ringrej
? A kam dëshirë ta ribëj? Bota ndërtohet jo me gurë, por me ndjenjë . . . A gjenden
“Gurë” të tillë sot? Vështirë!... Ne sa
ja bëjmë: “ Ciu !...” Botës dhe mbyllim sytë e
“kafenjtë”... Zagorinë e pushtoi “hemoragjia e ikjes” e nociuar me atë
TERM vrasës “KURBET” ...

Ikje për të
mbajtur veten me frymë, për të ushqyer “filizat”që në rast se nuk kishin
ushqimin ktheheshin në RAKITIKË...

Pse ikej përtej
DETEVE, përtej OQEANEVE , përtej në
KONTINENTE ,

përtej, në “qafa të Diejve”? Përse? Na u kultivua apo e kultivuam frazën e helmët “Ky vend s’bëhet !” apo ishte kjo një zgjaturi mendësie e prodhuar

në “magazinat” e fqinjit, evropasit diplomat , që me
mjete “propagandistike” kërkonte që ne të zvarriteshim e të zvarritemi , me
synim që ata të përfitonin tokë, njerëz dhe “skllavëria e bardhë” të
predominojnë duke sfiduar

shekujt ?

Shumë zagoritë s’arritën të vinin as me arkivolë ose ata që erdhën nuk u rigjeneruan dot
fizikisht ...

Jetari ka hedhur në partiturë notat e këngës së
jetëgjatësisë edhe për të tjerët, por në ditarin e tij ka hartizuar
dhekurbetin, plagëzimet e tij.

Zagoritët lanë “vragë” në kujtesën kohore dhe Koha ua di për faleminderit. Jetari
trumbetues përgatit krahët për t’i rënë rreth e përqark botës me fluturim të
ëmbël, ëngjëllor dhe bota mban një peshë kohore të stërgjatur në epoka të
plota.

Jetari ylberizon.

Sinoptika ndërrohet.

Lotët transformohen në gazmim.

Gërmat shkruajnë e florizojnë gjithë hapësirën qiellore.

Sa mirë e dritëdhënëse, kur njerëzit fitojnë statusin e
“Jetarit”, miratuar nga Parlamenti i perëndive…..

Fund

Gjirokastër, qershor 2004 –
prill 2005

» Në fron “Jetari” : Ali Podrimja... Nga Kristaq F. Shabani
» Përndritje e Universit të Ri... Nga Kristaq F. Shabani
» Interviste e poetit Kristaq F. Shabani
» GJIROKASTRA : KRISTAQ F. SHABANI, BASHKEPUNETOR ABI, USA
» Metafora e “luleve” nga Kristaq F. Shabani