Poezi të krijuara nga forumistët

Faleminderit Kosovare dhe Sofra ishte një poezi që e ka burimin nga dhimbja .

Albea komplimente per poezit tuaja shume te bukura,suksese te uroj edhe pse jo mos te botoish nje liber me gjithe keta poezi te bukura.

flm shume Beton une i quaj krijime ndoshta do te ishte teper ti quajme poezi.

Të lumtë Sofra për këtë poezi që shpreh kaq trishtim e dhimbje.

Faliminderit Sofra asnjehere nuk te mungojne urimet je shume i kujdesshem dhe ne te njejten kohe s'me le vetem.

Ti shkove
mos mendo cdo gje shkoi
Une veten diku tjeter e shtoi
sillem...coptohem ne horizontet e shpresave te zbehura
dhe jeten ne vijen me thyese e rembej...
Ti humbe
mos mendo cdo gje humbi
une veten diku tjeter e krijoj
kerkoj...renkoj ne jeten e kohrave te helmuara...
dhe me nje buzqeshje perseri humbjet i krijoj
Ti mungove
mos mendo
cdo gje mungoj
une veten diku tjeter endrroi
pkillohem...shikoj ne syt e heshtura ku fjalet mungojne...
dhe ne nje poezi cdo gje deshifroj
Ti shkove
mos mendo
cdo gje u shkatrua
une veten dikut tjeter e shendroi
mundohem.. nga mendjet e shperlara zhgenjehem...
dhe thurri nje mrekulli, gezohem
Ti shkove
mos mendo cdo gje u harua
une veten diku e kujtoj
dhe ne ty nga ti e kerkoj

Sofra shume e mire kjo poezi shume domethenese,suksese vetem vazhdo.

Mendoj
Cdo gje e merr nje fryme
sikur cdo gje nuk eshte reale
kthehem ti numroj,lodhem
nje ze me thot "mjaft"
ndalem,ndegjoj peshperitjet
mundohem ti kuptoj
heshti ne vehte
pres edhe nje fjale
te me thot ate qe dua
kalojne oret
cdo njera percjell tjetren
heshtja behet me e madhe
perseri mendoj
dhe ja fryma eshte ndalur
te gjitha jane kthyer perseri
dhe shoh
cdo gje eshte me se reale.


Ender
Me sy hapur endroj
ndonese kam neveri
por ti di te lesh gjurma
ne mendjet e uritura, ne zemrat e zbrazura
endra behet edhe me e madhe se c'kam pritur
cdo fjal e jotja mer vlere
sikur te mos kishte asnje nenvlere
me pas zgjohem
dhe ti nuk je,vetem fjalet e tua jane
qe here si te mbrolura shiqojne
here sinqeritet dhurojne
here s'dine cte bejne
dhe me pas qeshem me kete ender te gjate
dhe mundohem te jap kuptim

Pergezime Albea per poezit shume te bukura suksese.

Flm Beton edhe ty asnjeher nuk te mungojne urimet.

Kur shkon
me vete merre
shpresen e re qe asnjehere s'ma dhe
mos haro valixhen
qe mbrenda iluzione shkunda
me te cilat do t'endrosh per mua
dhe mer fryme thelle
ngase ende s'kishte
lulzuar asnje pranvere
ne heshtje shko
pa i zgjuar lulet
nga gjumi i dimrit
shko me floke te ereta
derisa ende deshira flen

------

Sonte dua ta them ate qe moti fshehet ne
mua
Cdo gje te ndritet mbi mua
Sonte vendosa te mos mendoj bardh e zi
i derdha sonte ngjyrat ne heshtje
ekzekutova ndjenjat e lera pergjysem
Pra..
Sonte eja qe te shohesh sekretet
te lutem deren mos e mbydh eja dhe hyr
nese te duket teper se shume...atehere
mbydhi te gjitha dhe mos mendo me
shume.

Sofra shkruajti:

3. Plisi drejt dritës


Kam ecur rrugëve
duke numruar hapat
ngjyrat e ylberit
jam ngutur t'i zë.

Rruga shumë e gjatë
me ulirima ujqish
me sy i shikojë
me shpirt i ndjejë

Syt përgjonin dritën
Plisi shndriste në terr
hapat nuk ngadalsohen
Flamurin ta shpiejm në vend.

Nuk janë vargje forumistësh. Janë kurorë margaritari, që deshifruan emblemën e qëndresës shqiptare. Ishte ai plisi që eci shtigjeve gjithkah me ëndërrën e shpresave ! Po! Nëpër " ulërima ujqish"! Dhe, krijuesi, Sofra, këtë ditë marsi, më orienton drejt shtigjeve ku

" Syt përgjonin dritën
Plisi shndriste në terr '' !

Thash se do të jetë kulmi dhe e hijezova . Megjithatë krijova përshtypjen, se tufa e krijimeve të Sofra, dhe të tjerat që e shoqëronin këtë gjerdan të bulëzave poetike më nxitën t'u bashkohem dhe t'u them : Se më në fund, prehem ashtu si desha : Me nivelin e krijuesëve që e kanë në zemër e shpirt Bashkimin dhe Pavarësinë e Shqiptarëve në atë tokë të nëpërkëmbur nga djajt, e të shenjtë për ne shqiptarët !

Sukses!

Hiroshima ime Shqipëri !

Sa nisën bulzat të të sjellin blerimin
e kënga të jehojë për ne : Nënë Shqipëri !
Ustallarët e krimit e ndozën fitilin
të bëhesh feniks që bleron në hi!

Sa shekuj në përballje me zjarrin
Edhe sa shekuj - do të keshë tiranë ?
Ata prej qielli të erdhën jetë të të marrin !
- E tash - nga nëntoka të shpërthyen vullkanë !

Kush harton plane të të hapë plagë
dhe vdekjen kush ta vari kurorë?!
Mizorisht misteri - të derdhi flakë,
shkrum e hi të bëhesh në orë !

Të hapën plagë, vdiqën dhe u plaguan
shqiptarët e tu - që i përkulen uratës!
Do të bëhesh më e fortë se të gjithë luftuan
t'i shpëtojnë zjarrit, t'i shpëtojnë mandatës!


Shqipëri o Hallemadhja jonë e agimit
edhe kjo gjëmë të lindi trima...!
Ec në shekuj - t'ia shkruash rrëfimit
Se kalove tmerrit si Hiroshima...!

PËR TY SHQIPËRI


Për ty Shqipëri në këtë vargan vargjesh
ku shkruajnë përkushtime atdhetarë,
të sjell këto strofa , të të përfalem
edhe kur na bëjnë hi e pluhur në behar!

Projektojnë xhelatët gjithçka të na shembin!
Gjithçka e bëjmë ne të ringritemi !
Ku ka më të fortë se bijtë e Shqipes
Me Kosovën shtet edhe një hap rritemi!

Do të rritet Shqipëria e coptuar në Berlin
nuk e pengojnë bizarët që duan makosllavi !
Hej ! Nga Malësia, Gruda deri në Çamëri
Janë tokë e shqipeve - Janë Iliri!

Ata që e duan Pollogun dhe Pellagoninë
me kthetra kolonie t'i mbërthejnë !
Do ta gjejnë befas një ditë praptinë
se atdheun e shqipeve nuk mund ta rrëmbejnë.

Aty ku u sollën Shkronjat të shkruhet lavdia
Të jehojë nga Tomorri zëri i kushtrimit
s'do të mbesë Bitol - Manastiri , që paria
i tha : Urdhëro në shekuj shqipja e agimit!

E tillë do të mbesë në flamur dhe himn,
E tillë do të mbesë në urdhër e pritë !
Për armiqtë që e shtypën duke ec si xhind
S'do të ketë qetësi, s'do të ketë rritë !

Aty në Arbëri vetëm ne do të rritemi
Ai qiell ne na ngroh, ai ujë ne na ngjallë !
Ashtu është dhe toka e lidhur ngushtë me njerëzit
sa herë për të bijnë - sërish i ringjallë !

NE ZEMËR E NDARË

(Tokës dhe shqiptarëve !)

Ne zemër e ndarë
nga shigjetë rrufeshë,
mollë e prerë me kamë
nga dorë e një djalli,

Ndërsa në shekuj shkëmb
i mbrojtur pa helmetë
dashuri e pastër
prej gjaku e malli !