Poezi të krijuara nga forumistët

U KTHEVA VARGJE NISA PER DY SY


Rikujtimet,vërdallë i shpiej tek flas me vetvete
Në mendje frymzimi më thotë një varg tjetër
Zemra ime , mos ki dert , mjaft fjete
Unë për ty sërish do të marr jetën patjetër!

Më ftojnë të dashurit e mi! Më thonë: Eja !
- Atje me te gjallët ka kush ndez oxhak !
Na ka marrë malli pa ty - si duam keto ndeja,
te kemi gjithcka që na vlon ne gjak!

Kushedi si rrapëllonte vdekja, hapte e mbyllte dyert!
Me dhembje , me gjithcka më kishte mbuluar
Këputej shpirti im si telat e kitarës
dhe ngeli vargu këto ditë i pashkruar!

Në meditime ngela meit, mbeta me frymëzime
Nje ndjenjë malli më priste mbremje e mëngjes
Veladoni i butësisë që më bëri ledhatime
Ishte lutje nëne , si vezullimë me vesë !

Sa e ngrohtë ajo butësi, sa më çeli zemrën
Më endën ëndrrat si bleta në petale pranvere
Sa e shkurtur ishte, shkoi siç shkon bora nga vera
Sërish malli më djeg o nënë duhmë e embël ere!

Çka ishte gjithë ajo ! As tani nuk e di
Nëpër dhembje endesha marrëzi përjetova !
Befasisht u ndava ! U ktheva vargje nisa per dy sy
Se me lot do të mbusheshin ndaj kurrë se durova...!

KËTË NATË JEHONASH


Si mund të prehem këtë natë jehonash
çdo gjë në rrëmbim më ka pushtua,
s'është kjo gjamë që derdhet - në përmasë zezonash
por llavë që më djeg me klithmë : Të dua !

Është pushtim i shpallur - perandori,
gjendje amuri - ku ndizen zjarre!
Vargan mendimesh pakufi - ushtri
më trokasin në zemër me shumë batare !

Kam hapur portat e shpirtit si Troja,
Nënshtrohem ! Valëvis flamurin lart !
Më përshkon thirrorja : Të dua ! Të dua !
Dhe mbes i plagosur - në hark !

KY TRISHTIM SOT ?

Se di nga ta nis pikëpyetjen
Vallë ! Ç'është gjithë ky trishtim sot ?
Dy pika loti oqean blerimi
janë bërë blerim - ortek i ngrohtë !

Dhe ndizen bulëzat - lajmërojnë pranverë
edhepse qielli derdh dëborë !
Rrezaton një zë që më bën përherë
ta ruaj në shpirt si shekullor !

JAM ME SHPIRTIN QE VUAN...!

Jam në shpirtin që vuan e lëngon,
Rend t'ia sjell me vargje lumturinë,
Çdo çast në vetmi një vrull më mundon
ku ta gjejë ilaqin t'ia kthejë qetësinë !

Prej dritës së syrit i fal rreze pranvere
prej zemrës lëng jete t'i shkoj në damar
dhe shpirtin ia jap po prej kësaj ere
se shëndeti i saj më bëhet nektarë...!

NJË ZË I MEKUR MË VJEN RËNKIM


As kjo që bëra nuk doli e shëndetshme
një zë i mekur më vjen rënkim :
Mos m'u hidhëro se jam e prekshme,
diçka e padukshme më bën sfidim !

Dhe më hapet kraharori më përpin orteku
nuk e di! Sizifi e ka pas këtë plagë ?
Njëmijë herë rrokullisem nga shtegu
se shpirtit tim i - shtohen vrragë !

As dritën e diellit se dua të dalë
as Pranverës blerimin ,të qiellit - kthjelltësi !
E kërkoj errësirën e ngrysur t'më ndalë -
dorzan i bëhem - shërim Dashurisë !

Le të kaloj e keqja e saj mbi mua
se kur ka shëdet ajo , unë gjatë jetoj
buzëqeshja e saj ylber i rrjedhës në krua
më bën hapsirës jetë për këngë të krijoj ...!

Eva shkruajti:

Kur në Mitrovicë këndohet për Çamërinë



Një grup djemsh e vajzash si yje… paqësisht

Zemërlënduar, ndërsa Atdheu kalon ngricë

Demonstrojnë pse ne na lendojnë padrejtësisht

Demonstrojnë atje … diku në Mitrovicë…



Uragane si prej shekujsh derdhen mbi ta

Dhe pse protestojnë me këngë dhe pse jane gati fëmijë.

Me hekur kundër asaj më të natyrshmes sa më s’ka,

Të drejtës për të kërkuar jetë dhe liri…



Me pranga në duar ngjyrë Unmiku a Europe

Bijtë e vet po sheh Shqipëria!

Në Mitrovicë, në një stacion policie këndohet

Një këngë mallëngjyese : Rroftë Çamëria…!!

Eva juve jeni e mrekullueshme. Kur i lexoj keto vargje kaq mire te thurura verej dhe ndiej zerin e nje poeteje te talentuar, zerin e nje poeteje me plot vokacion e shprehshmeri qe mbi te gjitha ka nacionalizem dhe qytetari. Te lumte Eva! Poezia juaj eshte kaq mire e permbledhur dhe kaq shprehese. Kaq goditese dhe kaq e qelluar. Me bere te rikujtoj ne thellesite dhe celuloidin e kujteses ato ngjarjet ne Mitrovice aso vere... ate mesdite me shi...shoket e shoqet tek kerkonin shendet e pasteri... kerkonim liri... dhe kendohej per Cameri. Te falemnderit Eva!
Te falemnderit!

Te faleminderit ty Leka qe ma ke dhene motivin per kete poezi dhe mundesine per te pare dhe njohur me mire gjithshka ka ndodhur ne Mitrovice ne Korrikun e vitit te shkuar. Respekt per ty dhe per te gjithe shoket dhe shoqet e tua qe ishin atje dhe keqtrajtoheshit, teksa kendonit per Shqiperine.

FSHATIT



Humelicẽ keshtjell e lashtẽ,

Qe u ktheve nẽ lẽndinẽ,

Ngrije kokẽn, ji krenare,

Ditẽ me tẽ bukura vijnẽ!



Humeliciotẽ kudo qẽ jeni,

Njẽ vatẽr, njẽ shtẽpi kemi:

Ajo ẽshtẽ Humelica,

Po e latẽ, s’ju lan Belica!



Nga poet: Aleks J. Zhapa

HIJE DHE MISTER, NGELET

Po harroj minutat, po harroj oret, po harroj dhe ditẽt,

Por kurrẽ fytyrẽn dhe sytẽ e bukur, s’ja bẽjẽ tẽ huajẽ.

Asaj njẽ letẽr po i shkruaj sot, asaj qẽ dje m’u largua,

Se çdo gjẽ e imja, e saj, po ngelet njẽ mirazh nẽ sy.

Asaj po i shkruaj sot, qẽ emrin nuk ja kam harruar,

Se dje çdo gjẽ ishte e bukur, jo si sot, sytẽ pa dritẽ.

Çdo gjẽ e jona dje, kishte njẽ emẽr, tani ẽshtẽ larguar,

E çuditẽshme, çdo gjẽ nga ajo mesnatẽ, hije, e emister.

Sot s’po mẽ egziston asgjẽ, sot, nuk po bẽhet as e gjallẽ

Dhe guri po plas, jo unẽ i ziu njeri, qẽ po vdes nẽ merak.

Unẽ s’do ta harroj kurrẽ, po a ja vlen mẽ pẽr tẽ jetuar?!

Unẽ nga njẽ foto e njoha, ishe e bukur, sytẽ e diellit pashẽ.

Sot s’kam nevoje pẽr tẽ, tẽ mẽ lẽrẽ tẽ qetẽ, nẽ jetẽn pa jetẽ.

E di, ẽshtẽ njẽ çmẽnduri qẽ po bẽjẽ, po ndẽshkoj veten keq,

Por duhet ta pẽrcjell hije e keq dhe misterin, qẽ sot s’mẽ flet.

Edhe nẽse e kujtoj nẽ njẽ momen, do shikoj foton e njohjes…


MẼ 3 DHJETOR 2008 & ORA 15:20’.

Kristaq Gushi = 0682082067 – Postuar me 14 Janar 2009

MALLI



Vij rrotull nẽpẽr shtepi,

Nẽ dhomẽ ka, veç qetẽsi.

Nẽ mure fotografi,

Mẽ dole para, vetẽm ti.



S’ka tjeter, veç pẽrkẽdheli,

Si bashkẽshorte dhe fẽmijẽ.

Ke mbetur pẽr mua, ti,

Yll’ i dritẽs nẽ pleqẽri!



Nga poet: Aleks J. Zhapa



BASHKẼSHORTES



Shtepia pa grua,

Nuk ka lezet fare.

Si njẽ dhomẽ e errẽt,

Fare pa dritare.



Mbeta i vetmuar,

Qyqar nẽ shtẽpi.

M’u pren kẽmbẽ e duar,

S’di ç’tẽ bej, nuk di.



Kaluan dy javẽ,

Kaloi dhe e treta,

Ajo prapẽ u kthye,

Sa e bukur jeta!



Nga poet: Aleks J. Zhapa



FORCA E FJALẼS



Fjala ẽshtẽ armẽ pa zẽ

Qẽ rẽndon e tẽ vret.

Plagẽ s’tẽ hap,

Zemẽr e tru godet.



Nuk gjen ilaçe

Pẽr tẽ mjekuar plagẽn,

Shẽrimi vjen atẽhere

Kur fjala vret fjalẽn.



Nga poet: Aleks J. Zhapa



Postuar me 14 Janar 2009

Poezi shume te bukura, pergezime ju qe keni shkruar keto poezi.

Eva shkruajti:

Kur në Mitrovicë këndohet për Çamërinë



Një grup djemsh e vajzash si yje… paqësisht

Zemërlënduar, ndërsa Atdheu kalon ngricë

Demonstrojnë pse ne na lendojnë padrejtësisht

Demonstrojnë atje … diku në Mitrovicë…



Uragane si prej shekujsh derdhen mbi ta

Dhe pse protestojnë me këngë dhe pse jane gati fëmijë.

Me hekur kundër asaj më të natyrshmes sa më s’ka,

Të drejtës për të kërkuar jetë dhe liri…



Me pranga në duar ngjyrë Unmiku a Europe

Bijtë e vet po sheh Shqipëria!

Në Mitrovicë, në një stacion policie këndohet

Një këngë mallëngjyese : Rroftë Çamëria…!!

Eva te lumte per kete poezi.
Ne kete video eshte nisma e ngjarjes qe eva e ka qendisur bukur ne kete poezi.

Poezi shume te mira keni postuar, ju pergezoje se vertete shume te mira, vec suksese.

Eva, te pergezoje per poezit, e sidomos per kete Kur në Mitrovicë këndohet për Çamërinë , vertet shume rrenqethese, me kujton shume protesta me keto vargje qe ke thurur.

Respekt,
BiBiKiMi.

Ju faleminderit Ago Muji, Ela, Bibikim dhe Blerim1 per pergezimet. Respekte per ju. Videon e protestes, qe u be shkak per kete poezi e keni tek tema videoja juaj e preferuar. Gjithsesi linkun po e sjell edhe ketu:

http://video.google.com/videoplay?docid=-3218737324303902466&hl=en

NË DUEL ME TY !

Pa ty vetveten e ndjej të mërguar
krijesë e buzëqeshur , enxhull i uruar!

Shfaqesh vezullimë - si nata kur ka hanë
Jatak zemrën time - gjithmonë e ke pranë !

Se ti je rrezja që lufton errësirën
Bëhesh pellg rrënimi kush e prek të mirën!

Bëhesh aq e këndshme , njëkohësisht e shtirë
për metaforë e rimë të vargut të lirë !

Je shkendijë pushtimi - bëhesh dhe jehonë
sylynjarë i gofit që agun e zgjon

Kalorëse betejash - fluturim hapësire
shigjetë që shpon zemrën pa prekur pancire!!!

I përshëndes të gjithë antarët të cilët sjellin vargje të mrekullueshme në këtë temë dhe ia rrisin cilsinë forumit tonë Bashkimi Kombëtar.

I përshëndes nga zemra fenerin, Evën, Kristaq Th Gushin, gjakushin, Aleks J Zhapa, Uskana dhe të gjithë forumistët e mrekullueshëm të cilët janë të palodhshëm dhe japin kontribut nëpër tema të ndryshme....


39.

Në këtë Pranverë

Pranvera e këtijë viti
do të jetë gjakim i çelur
për shqiponjat në fluturim,
Pranverën si çdo pranverë
ta mbushim me blerim
me gishtrinjtë tanë si përherë.

Në këtë Pranverë
heshtjen në shishe
do ta mbyllim me tapë
netve të prillit
deri vonë do të flasim
sa t'i prekim yjet në kthjelltësi
ardhja e pranverës
të jetë me befasi
të ketë plotë blerim

40.

Rikujtim dhe ngrohtësi


Në votër ngrohem
rreth zjarrit
si dikur me bisedat
e gjyshit....

bisedat
si bora e bardhë
trashigim
nga thellësit shekullore
e kishin peshën e gurit
bisedat burrërore.

DIGJEN METEORË !


Nuk janë pyje as shkëmbinj që rrokullisen
digjen netëve meteor !
Edhe vargjet me pikëpyetje stisen
trokëllin ankthshëm një mizor!

Shkel pamshirëshëm bën rrëmujë
llava e tmerrit ngritet re !
Ia kanë nisur gurrat i bëjnë bujë
vetëm këngët s'kanë hare !

Turfullin mizori, vret e pret
shënjestër në jetë errësirën ka !
Në syth lules blerimin ia vret
si bryma vjeshtes kur e tha !

Por, e ndjen se bën kotësi
E ndjen se mbetet në muzeum !
Dashuria nuk është robëri,
Shtrat Prokrusti për gjumë !

LUTJE



Nuk ishe! Të kërkova ! Isha i dëshpëruar,
në peshën e misterit mbështeta vetminë !
Në ëndërr të pashë buzëqeshjen e zbuluar
Mos te vrasë shkuja - luta Perëndinë!

Sa e gjatë pritja ! Nisa të verbohem,
me vetveten grindem kam rrebelim!
Desha të të jap dhuratën por tash irrnohem
si më perthan gezimi në shpirtin tim?!

Më ndrydhet horizonti, errësirën kam pranë
as vetë nuk e di - jam torzo në vinjetë!
Ndoshta egërsirat vijnë të më hajnë
si shtrigë të me gjuajnë rrufetë.

Në këtë katandi sërish dal ballëhapur
I them edhe Zotit nuk dua te vdes !
Unë e di ku eshtë shpirti im i pasur
s'më lë të rënkojë shtigjeve me dënesë?

E dua sa gjithësia ! Dhe kurrë nuk pendohem!
Le të flasin ata që s'kanë gjë në dorë!
Me shpirtin e saj sërish rindërtohem
rrezeshpresën jetë ta pushtoj si borë !

41.

Nëpër natë

Djajtë
shtegtojnë pa nda
nëpër natë

ballin e kanë
plotë djersë
duart i kanë
plotë gjak

na përcjellin si hije
për diçka të vjetër
për diçka të re.

Sofra shkruajti:

Nëpër natë

Djajtë
shtegtojnë pa nda
nëpër natë

ballin e kanë
plotë djersë
duart i kanë
plotë gjak

na përcjellin si hije
për diçka të vjetër
për diçka të re.

Ky ishte dhe kuptimi i dinamikes! Poezia e do ate, jo ta harrosh se vyshket !

MOS MË THUAJ !


Mos me thuaj se më verbohen sytë....
Se rri gjatë në linjë si vasha në dritare,

Më befason kjo ndarje kaq e ndytë,
siç ndahen nga jeta vrasjet magjistare.

Matanë detit, në shtigje të gjeta
një natë kur befas të shkrova një postim !

Po ku ta dija une se do t'më pushtojë gërsheta,
Dhe pamja jote enxhull me gjithë atë shkëlqim!

As që m'u kujtua se del si hanë majëmalit
as qe e ndjeva se mund te behesh blerim

Nga lartësitë kur zdirgjesh si Bardha e Temalit
si shqiponjë versulesh pushton shpirtin tim!