Poezi që më kanë pëlqyer shumë!

Blerta Nalli

BALADË PËR KRUSHËN E MADHE

Në fronin që me gjak e mbrojte ndër shekuj
Sot qëndron krenare mbretëreshë e plleshmërisë

Në ty gjithçka si ti është e madhe!

Ti dhe lindjet i ke të mëdha
Lindjet si Ukshin Hoti me shokë...

Sa fushat me të mbjella – ke tokat mbushur varre
Sa punëtorë në pranverë – ke shtëpi me jetima
Sa dasma me tupana – aq edhe shamizeza ke ...

Në ty gjithçka si të ishte e madhe!

Drini plak ta njom buzën e shkrumbuar
Nga baroti i luftës
Ta pashit zjarrin që ta djeg plagën e luftës...


Pas çdo acari në ty kthehet pranvera
Hapen varre të reja
Ngacmohen plagët e vjetra
E ti nuk mposhtesh
Ti përsëri blerohesh
Ti përsëri gjallërohesh...

Në ty gjithçka si të ishte e madhe!

Blerta Nalli

MBRETËRESHË E BARDHË

Në oborrin kur dikur luaje
Sot vellobardhë e buzëkuqe
E heshtur pret krushqit...

Perin e kuq lidhur krahëve
Si shenjë vajzërie
Ta këpusin boritë e makinave
E jehona e daireve në ardhje...

Një lot nëne e ofshamë babai
Një dënesje motre e trishtim vëllai
Ia fal dhuratë shtëpisë ku u rrite
Mbretërisë që sot e braktisë o vajzë e nusëruar...

Blerta Nalli

QETËSI

Ti më erdhe qetësisht
Pa e trembur heshtjen e gjatë

Ishe ëndrra ime e bukur
Që vetëm një herë e kam parë

Pastaj ëndërra mbaroi si mehuri
Unë u zgjova nga letargjitë

Ti ike ashtu sikur edhe erdhe
Qetazi pa trazuar asnjeri

Pa bërë zhurmë pa e trembur heshtjen
Gjithçka kujtimin dhe mallin ma le
E shpresën se një ditë do kthehesh sërish...

Akil, sa mire ke bere qe i ke sjelle keto poezi te Blerta Nallit. Shume te bukura !

Eva, do mundohem te sjell edhe poezi tjera nga Blerta, e cila ka te botuar permbledhje me poezi "Dhunimi i fjales". Dhe ka poezi shume shume te bukura.


U LODHA

U lodha së prituri
Në rrugicën e zemrave të thyera
Çdo natë, duke pastruar me lot
Këpucët e mia me baltë të lyera...

U lodha së dëgjuari veç gënjeshtra
E fjalë pa vlerë
Ç’të pres kot
Kur e di që për mua s’hapet asnjë derë?

U lodha duke iu ankuar miqve
Juve që më dëgjoni në heshtje
U lodha së shikuari fytyrat
Që s’e kanë parë asnjë buzëqeshje...

U lodha se shkruari poezitë
Mbi kurrizin e territ të natës
U lodha duke shkruar
Aty mbi prushin e kuq të vatrës...

U lodha
Nga telefonatat anonime
Nga fytyra që andej fshihen
U lodha duke folur me veten time
Duke folur derisa gjuha mpihet...

U lodha së shkruari poezitë
Mbi fletët e çjerra, të grisura
U lodha nga zënkat, meritë
U lodha së jetuari n’ëndrrat e krisura...

U lodha duke pritur dashuritë e panisura...


Nuk e di emrin e autorit\es se kesaj poezie, por me pelqen shume.

Xheladin Hamza

MBI GJOKSIN TËND

Emri yt gërryhet
Nëpër damarët
E shpirtit tim...

I strukur
Nën hijen
E së kaluarës që e mbulon...

Shtrij duart kah unë
Të përqafohemi
Me afsh e me mall...

Taman aty në horizonti
Ku në të njëjtën kohë
Takohet e puthitet ditënata...

Ëndrra e jetës sonë
Aty mbi re të arta
Syhapur fle...

Bilbili këngën e tij më të bukur
Aty e shndërron në vaj
Mbi gjoksin tënd si dikur
Edhe njëherë dua të qaj...

Shqiperia po na pret

Hodhem cantat permbi krahe,
e drejt shtigjeve u nisem!
Kudo neper bote u shperndame,
e nenen Shqiperi braktisem!

Malet qe ngriheshin gjer tek rete,
me nje fryme i kapercyem!
E atdheut tone te shtrenjte,
gabimishte shpinen i'a kthyem!

Dallget e trazuara te detit,
mes per mes i came!
Nuk e mbajtem amanetin,
qe stergjysherit na e lane!

Shtigjet kur i kaptuam,
askush s'na pershendeti!
Ne toke te huaj shkuam,
edhe atje askush s'na priti!

Ketu ku dielli s'te ngroh,
e hena nuk ndricon!
Si enderr e braktisur,
jeta po na shkon!

Ndaj duhet te zgjohemi vellezer,
prej gjumit qe na largon!
Se votrat tona po na presin,
me ngrohtesine qe ketu na mungon!

Obligimet e atdhetarit,
na duhet qe t'i plotesojme.
Amanetin e te parit,
ne vend duhet qe ta cojme.

Ejani kthehemi ne vendlindje,
atje ku jeta merr kuptim.
T'i zbrazim zemrat nga keti dhimbje,
e t'i mbushim perplot me gezim.....

• Jacque Prevert
  

Kenge ne gjak

Ka njolla te medha gjaku ne bote
ku shkon gjith ky gjak i perhapur?
a eshte toka qe e pi dhe dehet
dehje e çuditshme atehere
kaq e matur... kaq monotone...
Jo toka nuk dehet
Toka nuk rrotullohet gabim
ajo shtyn rregullisht veturen e saj te vogel kater stinet e saj
shiun... boren...
bresherin... kohen e bukur...
ajo nuk eshte asnjehere e dehur
mezi i lejon vetes here pas here
nje vullkan te vogel fatkeq.
Ajo rrotullohet toka
rrotullohet me pemet e saj... me kopshtet e saj... shtepite e saj...
ajo rrotullohet me njollat e medha te gjakut
dhe te gjitha gjallesat rrotullohen me te dhe gjakosen...
Ajo ajo s'do t'ia dije
toka
Ajo rrotullohet dhe te gjitha gjallesat fillojne te ulerijne
ajo s'do t'ia dije
ajo rrotullohet
nuk ndalon se rrotulluari
dhe gjaku nuk ndalon se rrjedhuri...
Ku shkon gjithe ky gjak i shperndare
gjaku i vrasjeve... gjaku i luftrave...
gjaku i mjerimit...
dhe gjaku i njerezve te torturuar ne burgje...
gjaku i femijeve te torturuar qetesisht prej babait dhe mamase se tyre...
Dhe gjaku i njerezve qe gjakosen nga koka neper biruca...
dhe gjaku i puntorit
kur puntori rreshket dhe bie nga çatia
Dhe gjaku qe vjen e qe vershon me vale te medha
me te porsalindurin... me femine tjeter...
E ema qe bertet... femija qan...
gjaku rrjedh... toka rrotullohet
toka nuk ndalon rrotullimin
gjaku nuk ndalon rrjedhjen
Ku shkon gjithe ky gjak i shperndare
gjaku i te rrahurve... i te poshteruarve...
i te vetvrareve... i te pushkatuarve... i te denuarve...
dhe gjaku i atyre qe vdesin keshtu... aksidentalisht
Ne rruge kalon nje i gjalle
me gjithe gjakun e vet brenda
papritur ja tek eshte i vdekur
dhe gjithe gjaku i tij eshte jashte
dhe te gjallet e tjere bejne te zhduket gjaku
ata e marrin trupin
por eshte ngulmues gjaku
dhe atje ku ishte i vdekuri
shume me vone krejt i zi
pak gjak qendron akoma
gjak i mpiksur
ndryshk i jetes ndryshk i trupave
gjak i mpiksur si qumeshti
si qumeshti kur rrotullohet
kur rrotullohet si toka
si toka qe rrotullohet
me qumeshtin e saj... me lopet e saj...
me te gjallet e saj... me te vdekurit e saj...
toka qe rrotullohet me pemet e saj... te gjallet e saj... shtepite e saj...
Toka qe rrotullohet me martesat...
varrimet...
guackat...
regjimentet...
toka qe rrotullohet e rrotullohet
me perrejnte e saj te medhenj prej gjaku.

Deshperimi eshte ulur mbi nje stol

Ne nje park mbi nje stol
Eshte nje burre qe therret kur kalojme
Ai ka syze nje kostum te vjeter gri
Ai pi nje cigare te vogel ai eshte i ulur
Dhe therret kur kalojme
Ose thjesht ju ben nje shenje
Nuk duhet ta shikojme
Nuk duhet ta degjojme
Duhet te kalojme
Te bejme sikur nuk e shohim
Sikur te mos e degjonim
Duhet te kalojme te shpejtojme hapin
Nese e shikoni
Nese e degjoni
Ai ju ben shenje dhe asgje asnjeri
Nuk mund t'ju pengoje te shkoni te uleni prane tij
Atehere ai ju shikon dhe qesh
Dhe ju vuani tmerresisht
Dhe burri vazhdon te qeshe
Dhe ju qeshni me te njejten qeshje
Egzaktesisht
Me shume qeshni me shume vuani
Tmerresisht
Me shume vuani me shume qeshni
Pandreqshmerisht
Dhe ju rrini atje
I ulur i ngrire
Duke qeshur mbi stol
Femijet luajne fare prane jush
Kalimtare kalojne
Qetesisht
Zogj fluturojne
Duke lene nje peme
Per nje tjeter
Dhe ju rrini atje
Mbi stol
Dhe ju e dini e dini
Qe kurre me nuk do te luani
Si keta femije
Ju e dini qe kurre me nuk do te kaloni
Qetesisht
Si keta kalimtare
Qe kurre me nuk do te fluturoni
Duke lene nje peme per nje tjeter
Si keta zogj

Tek luleshitesja

Nje burre hyn tek nje luleshitese
dhe zgjedh lule
luleshitesja mbeshtjell lulet
burri ve doren ne xhep
per te kerkuar parane
parane per te paguar lulet
por ai ve ne te njejten kohe
menjehere
doren mbi zemren e tij
dhe bie

Ne te njejten kohe qe ai bie
paraja rrokulliset ne toke
dhe po ashtu lulet bien
ne te njejten kohe me burrin
ne te njejten kohe me parane
dhe luleshitesja mbetet
me parane qe rrokulliset
me lulet qe demtohen
me burrin qe vdes
sigurisht e gjithe kjo eshte shume e trishtueshme
dhe duhet qe ajo te beje diçka
luleshitesja
por ajo nuk di si t'ja beje
ajo nuk di
nga cila ane t'ja filloje
Ka kaq shume gjera per te bere
me kete burre qe vdes
keto lule qe demtohen
dhe kjo para
kjo para qe rrokulliset
qe nuk ndalon se rrokullisuri.

POezije Shkodrane

shkoder lokja rrethue n topa
n,telegraf,po kqyr europa
pret percjell kasneca t, ri
por ndoj lajms ,thon s paska mbrrri
me ja que fjalen n oborre
pse pa u mbush thon shkodra n vorre
flamur t bardh nuk qon perpjet
per pa u shue bari me flet
gur as dhe ,pa u djeg me mbet
pa u ba rrafsh ,e shkrumb berdica
nuk do t ngulet trobojnica
as n, vend t, ksul,s, me u vnue kapica
pa iu shue po diellit jeta
me i,than knjazit tu ngjat jeta
shkoder lokja n kala guri
la ne gjak po i,vlon flamuri
se edhe uj thon ju ka shterr
nuk ka mbet as lule as therr
pa i djeg e pa ju tha
por se gjall s po bjen nen shkja
edhe n grushta po pin gjak
por ,s,po,e,lshon,,posht at bajrak
po e mban lart permbi bedena
me at shqipe me,dy krena
per dorzim nuk qel as fjal
as pari as krent s kan dal
as me e fol as me permend
jo pa gjak me e,lshue ket vend
pa flakrue ,si rrfe baroti
se ket tok ,ku na la zoti
nuk e kem per knjaz t cetines
pa ia dhan fjalen martines
pa nxjerr gryke,flak per flak
per pa i la ciubat me gjak
se merr shkja as karadak
nuk e merr as mbreti as c****
turk as shkja as gospodari
se esht e t parve ,tok e jona
kshtu n europ u hap jehona
thon,s e shkodra po ec n gjak
,e s po bjen nen karadak
fyt per fyt ,mberthye ne,armikun
n gjak tu i la ,shpates qelikun
edhe flaken tue qit goje
tue kendue lufton ne ploje
por se cubat , s ,len me hi
kshtu ka than kasneci i ri
kur nji leter n dor t europes
thon ka mbrri prej shkoder lokes
ather n kamb mbreti esht que
fill nji leter e ka shkrue
tu lulzue si fllett e.lisit
ia dergon londres parisit
franc jozefi fort ke nxe
ne tet ditt dielit pa le
po su lkund kamba e ushtris
luft n europ thot kam me nis

Nga Rrebelja

Pse oj nëne me braktise?

Gjdo njerit Zoti ja fal jeten
qe i lumtur me jetu
por me duket se jeta ime
nga te tjeret shum ka ndryshu.

E pafat gjithmon kam qen
qe nga ateher qe me ke lenë
thjesht pa asnje fjal je largu
pa mendu fare per mu.

E urrej jeten
e mallkoj fatin tim te shkret
si nuk munda ta kuptoj
kush jam une ne te vertet

Ti me linde oj nena ime
ti me le te vetmuar ne ket bot,
ti me le afer nje koshi te mbeturinave,
ti me le krejesisht te zhytur ne lot.

Nuk te kisha pran
ateher kur nga semundja renkoja
nuk te kisha pran
qe të të perqafoja.

Nuk te kisha pran
qe te ec te me ndihmosh,
nuk te kisha pran
qe fjalen e par timen ta ndegjosh.

Vazhdimisht pyes veten
pse tu desht qe keshtu me vepru
pse me linde kur sme deshte
pse me le te vetmuar me jetu?

Nuk e di se a je gjall
nuk e di se cben me ket jetë
a mendon ndonjehr per mua
per femijun qe e braktise vet.

Shpesh me vete mendoj
a thua ndonjeher ne ket jet a do te takoj
valla a do ta kem atë fat
qe per her të pare ''nënë'' te te therras

Edhe pse tash jam e rritur
por endej sa rrij qe ta kuptoj
pse mua me braktise
pse me le qe pa ty te jetoj?

Macja e Apartamentit

- Dritero Agolli -

Humor

Macja shihej ne pasqyre,
se merzitej per nje shok.
Nga pasqyra nje fytyre
Iu fanit si nje macok.

O macok me merr per nuse,
Jam merzitur ne vetmi,
S'kam as cene, as minuse,
Jam bardhoshe, jam perri.

Jam e paster, jam si zoge,
Kam shtepi - apartament,
Por c'e do qe me macoke
S'mund te loz e s'mund te rend!

Ah, macok, pellumb i shtrenjte,
C'qe ky fat, kjo mrekulli?
Malli yt me prishi mendte,
Kush te solli o flori?

Macja iku nga pasqyra
Prit macok e s'ka macok,
Vate nuri nga fytyra,
Macja mbeti pa nje shok...!!

M I Q T E

- Dritero Agolli -

Babi erdhi me dy shporta
Thirri mamin qe nga porta:

"Erdhen miqte, erdhen miqte,
Moren vesh se volem fiqte!

Hape deren e qymezit
Pritja koken shpejt kendezit!"

Thirri mami nga hajati
Sikur kushedi se c'pati:

"Per kendezin s'vijne miqte,
Ne per miqte kemi fiqte,

Se po mbetem pa kendez,
S'kendon miku ne qymez!"

Aforizma poetike

- Dritero Agolli -

1.
I lumtur isha kur me vdiq armiku,
Fatkeq u bera kur me vdiste miku.

2.
U zume te dy aq shume per punen,
Dhe s'flasim dhe s'veme e s'vijme!
Eh, budalla!
Edhe dhembet zihen me gjuhen,
Zihen dhe bashke rrine!

3.
Hengre me duar sa munde ne jete,
Punove me bark, o dembel i shkreete!

4.
O llafazan, llafazan i mjere,
Gjuhen e mban,
Si bishti i kendezit ne ere!

5.
Me mire te rrihesh me nje te ditur, vella,
Se sa te puthesh me nje budalla!

6.
Te ligat mua ne gjume s'me gjejne,
S'me gjejne asnjehere.
Nga ana qe kthejne lopet kurrizin kur flejne,
Vjen era dhe une pres ere...!!

Breshka dhe pula

- Dritero Agolli -

Nje dite breshka pules i thote:
Edhe sikur te bej njemije e ca veze,
Askush s'me merr vesh ne bote.
Ti nje veze te besh moj e zeze,
E marrin vesh te gjithe anembane,
Sa te cuditshem keta njerezit tane!

Mesimet e Ujkut

- Dritero Agolli -

Nje ujk u ndal i ngrysur te berberet,
U ul te qethej si te tjeret

Dhe tha: "Kam marre vesh nje llaf per fisin tone,
Qe fisi yne qimen nderron dhe s'nderron zakone.

Ky konceptim te fut ne zemer friken,
Cudi, si njerezit s'njohin dialektiken.

Dhe dialektika nuk pranon ngurrime,
Cdo qenie, sipas saj, peson ndryshime.

Kur qimja transformohet e s'qendron statike,
Edhe zakoni ben ndryshime dialektike.

Por njerezit ne vend qe ligjet t'i mesojne,
Na flasin kot, me Baba Qemon shkojne...

Ndaj erdha te me qethesh, mik i vjeter,
Se mbase del nje qime tjeter!"

Berberi tha: "Qe flasin shume, eshte e vertete,
Po s'ke c'i ben njeriut te shkrete,

Njeriu e ka zakon te flase,
Biles dhe grushtin te perplase.

Ta marr me mend dhe shqetesimin.
Vec kemi ngushellim durimin".

Por ujku venger e veshtroi ustane
Dhe tha: "Vertet ju njerezit jeni llafazane,

Dhe s'di se kur ju vijne mendte,
Por qethme shpejt, se me ikin dhente"...!!

Varka ne det

- Droitero Agolli -


Nje varke ishte shpuar e po mbytej,
Me njerezit furtuna po perfytej.

U hodhen me rrembim te gjithe c'qene
Me kova, me kazane e me legene.

T'ia hiqnin ujin varkes, te shpetonin
Dhe perseri drejt bregut te lundronin.

Vec njeri rrinte heshtur ne kuverte,
Indiferent, skeptik, kurnac, i mefshte.

- Ti c'ben, - i thane - pse s'leviz nje therrime?
- C'me duhet, - tha - kjo s'eshte varka ime!

S'mendonte fare ky qyqar i shkrete
Se tok me varken mbytej edhe vete...!!

MESNATA PA TY


Ulur ne karrige pres mesnatën pa ty
Përpëlitëm dhe shohë ëndrra zgjuar
pa ty prapë jam
Pres që të gjejë ty, prapë rri ,rri, rri…

Përpëlitëm, djajtë e mesnatës më pyesin se çka dua
Rri ulur dhe nuk u përgjigjem
Kokën ulur ëndërroj lulet e tua
ato nuk me flasin
Nuk kërkojnë tu përgjigjem prapë unë rri …


Ç’dëshiron që të them vallë
a do t’më pyesësh
unë nuk jam ne gjendje që të pyes sepse jemi të ndarë
kjo ndarja jonë është sepse ti je larg meje
Kurse un jam këtu ne mesnatë shoh’ ëndrra i zgjuar e rri.. .

POEZI NGA KRISTINA RASI


SONTE
Sonte, shume kemi qëndruar në kufi,
As në fillim të shekullit njëzetë e një;
Nuk kishim leje në tokën tonë me hy!
Eh! Fati yt historik Shqipëri!
Dhe, sa çudi!
Këtë natë…
Nuk na vranë dot!!!
Xhelatët, helenë s´ na panë,
I paska verbuar nata që na e dhanë!
Rreziku qe aty…
Na plagosën
Me shigjeta...
Nga jeta!
Na plagosi shpirtin,
Vijëzeza-kufitare,
Shamizeza, e shkreta!
U dertuam:
Rreth kufirit për Çamërinë,
Shkuam, atje me mendje e zemra...
Kufitarët pushtues,trupat tonë,
Nuk i qëlluan dot,
Ishim të tretur nëpër botë të përflakur…
Por, Ah!
Tragjedia shekullore na ri -copëtoi:
Zemrat kufiri na i kishte përgjakur!
...Dhe, miku im poet,rënkoi zemër zjarrtë,
S´jemi askund- sepse, po jetojmë pa atdhe,
Si jetohet jeta në muzg?!
Larg shumë jemi, o sa larg ore!..

FLAMURIT TONË!

Nëpër shekuj s´u përkule,
O, Flamuri ynë kombëtar,
Ngjyra jote na ka frymëzuar,
Mbi armiq dhe mbi tradhtarë!

Tash, gjarpërinjtë po zvarrojnë,
Freskinë tënde ta infektojnë,
Me një flamur, „multietnik“
Padrejtësisht, të injorojnë!

Çohu Shqiponjë e hapi kthetrat,
Shumë gjarpërinj ke tek lisi,
Mos lejo t´i copëtojnë flatrat,
Errësisht, po të zvetënohet fisi!

Sulmo, rrufeshëm si kapedane,
Siç bëre shekujve prore!
Mos lejo të ta shkelin nderin,
Na jep vrulle për fitore!

Ah! Si ndryshohet simboli i gjakut,
Pse injorohet simboli i qëndresës,
Po a ndryshohet simboli i nderit,
Pse fyhet simboli i besës?!

Po t´i hiqet koka Shqiponjës,
Për t´ju mohuar pamja Flamurit,
Fëmijët e djepit do të zgjohen,
Do t´ merr flakë stralli prej gurit!

MALËSIA E MADHE

Oj Malësi, e bukura Malësi,
Ty të gjithë të kanë lakmi!
Të gjithë, u munduan të bëjnë për vete,
Por, Ty, gjithmonë Shqiponjë Krenare mbete!

Kurrë nuk ndjeve frikë, moj Malësia jonë,
Djem e cuca për ty luftuan!
...Dhe deri në fitore do të luftojnë,
Armiqtë nga trojet tona do t´largojmë!

Zgjohu vrik, moj Shqiponjë sulmuese,
Kundër hordhive pushtuese!

Ftoi në log heroizmash:

Manastirin dhe Gostivarin,
Preshevën ,Bujanocin,
Drenicën , Mitrovicën,
Çamërinë, Toplicën,
Plavën dhe Gucinë,
Të qëndrojmë si Shqiponjat,
Të RIBASHKOHEMI në folenë tonë shekullore.
Me Nënë Shqipërinë!

Betohemi në Flamur e Nderë!
Me Armatën Kombëtare Shqiptare,
Do t´i mbrojmë si kurdoherë;
Trojet tona etnike shqiptare!

Asnjë çast s´kemi harruar:
FBKSH -ja , është betuar:
Kombin tonë, me djersë e gjak,
Përsëri, ka për ta RIBASHKUAR!

MESNATA PA TY


Ulur ne karrige pres mesnatën pa ty
Përpëlitëm dhe shohë ëndrra zgjuar
pa ty prapë jam
Pres që të gjejë ty, prapë rri ,rri, rri…

Përpëlitëm, djajtë e mesnatës më pyesin se çka dua
Rri ulur dhe nuk u përgjigjem
Kokën ulur ëndërroj lulet e tua
ato nuk me flasin
Nuk kërkojnë tu përgjigjem prapë unë rri …


Ç’dëshiron që të them vallë
a do t’më pyesësh
unë nuk jam ne gjendje që të pyes sepse jemi të ndarë
kjo ndarja jonë është sepse ti je larg meje
Kurse un jam këtu ne mesnatë shoh’ ëndrra i zgjuar e rri..

LASGUSH PORADECI

Durimi

Tashi me gas, tashi me lot,
Tashi dhe nj'herë,
Duro durimin si për-mot
E si përher.

Mendo mendimin zemërak,
Ndaj vjen të sjellë
Sa leu e zjeu e shfreu me gjak
Në zemër fellë;

Sa pati shkrirë aq ëmbëlsi
Dyke kënduar,
E vaj e zi e shkrumb e hi
Të pambaruar;

Dyke përflakur plot me gas,
Plot afsh të ndritur,
Një mall të math që më vjen pas,
Kujtim-zhuritur;

Vjen ku përplaset përmi dhé,
Nër ulërimë,
e greminuar si rrufe,
Kjo jeta ime;

Ku mban shtrëgatën me sa mund,
Dhe kësaj radhe,
E hapur krejt, gjer mu në fund,
Ah plag'e madhe;

Fund e gjehenë e ang i zi,
Jetë pas jete,
Yll-dashuri! Hon-lemeri
Që mbaj me vete!

Edhe mendoj mendim me lot,
Me përvëlime,
Duroj durim të mbushur plot
Me zemrën t'ime.

Luani i semure dhe dhelpra

- Andon Zako Cajupi -

Rreze malit, tek nje shpelle,
Ne nje vrime mjaft te thelle
Dhe te gjere si nje furre,
Nje luan dergjet semure.
Kur e mesuan,
Kur degjuan,
Te tera kafshet u ngrene,
Vajten te shikojne mbrene.
Nga gjithe kafshet e tjera,
Dhelpra qendroi te dera,
Duke thene keto fjale:
"Ketu brenda hyjne plot,
po une s'kandisem dot,
se s'po shoh asnje te dale..!"

Fshatari dhe gjarperi

- Andon Zako Cajupi -

Nje vit, ne janar,
Doli nje fshatar
Jashte neper ara,
Kur gjeti perpara,
Mbuluar me bore,
Nje gjarper te mpire,
Te mbledhur, te ngrire.
E mori ne dore,
Ne shtepi e shpuri
Dhe prane zjarrit e vuri.
Gjarpri, kur u ngroh, u zgjua,
U drodh e u rrotullua,
Ngriti kryet, u leshua
Me qellim per te kafshuar
Fshatarin, qe e kish shpetuar!
- Une - tha fshatar i mjere, -
Te prura ketu, te ngroha,
Sot nga vdekja te shpetova,
Dhe ti do te me lesh vrere!
Qenke i lig sa s'ke shoke! -
Me vrap mori nje sepate
Dhe i ra gjarperit ne koke.

Njerezit e poshter e te ligj
nuk behen kurre miq...!

Shembja e nje nate dashurie
Xhevahir Spahiu
Ktheva koken, mbajta hapat:
binin tjegullat, binin traret,
binte qielli i nje nate dashurie.
Atje mbi papafingo, prane yjeve e pata puthur,
shemben yjet tani, behen pluhur.
Dritare s'ka, ka sy te zgavert,
s'ka mure me plasaritje te etshme,
skelete fjalesh ne gjysmerresire,
skelete enderrash, premtimesh te neserme.
Ngrihet tymi si nje mjegull e bardhe,
nje grusht eshtrash te nje nate germadhe.
Ne cep te rrenimit
dy burra po pine qete-qete cigare.
Ej, ju atje! Nuk degjoni si ulerijne brenda meje xhindet,
edhe pak e llava do te dale jashte meje si tek vullkanet.
Mos u kthe ne kujtim, i thashe
mos u kthe ne harrim, me tha;
botes i falem nje nate dashurie
dhe kjo s'eshte pak.
Nje nate. Dhe çfare nate!
Dora mbi sup,
hena mbi mal,
qielli i kalter i botes mbi krye...
Mbajeni, mbajeni!
Ajo po bie...po bie....
Dhe ishte nje nate e paemer,
siç ishin te paemert yjet.
Kini meshire, mos e shembni ate nate!
Eshte renkimi im apo klithma e saj?
Kini meshire, kini meshire!
Ajo ishte nje nate dashurie
qe kurre s'duhej te kish gdhire.
Kini meshire,
ne mos po atje nen gure,
nen peshen e nates se shembur do te shembem,
i vrare jo nga urrejtja, po nga dashuria,
qe, perjetesisht quhet dhembje............