Poezi që më kanë pëlqyer shumë!

URTAKU
Në përleshje me ashpërsitë e jetës
Nuk luhatet
Gjërat nuk i lë zap
Në duar të fatit

MIKU
Bëni mirë llogarinë
Një thes kripë me mikun
Mos luani me miqësinë
Mikun e vjetër
Mos e digjni si letër

SHQIP
Shqip veproi
Mbrojti të vërtetën
E shanë e përbuzën
Gurë i hodhën në rrugë të jetës
Ai s’ndaloi
Shqip veproi
Me punë kohën maste
Jetën shqip përfundoi

Ju lumt biligoa dhe ju deshiroj mir se ardhje ne forum

PËRRALLË
Na ishte një kohë
Kohë për zagarët
Mohonin mëmëdheun
Dhe donin pashallarët
Populli ynë sa i pa fat
Se zagarët jetuan gjatë
E si mbyti kjo përrallë e thatë
Nuk i mbyti

MONOLOG
Si në halucinacione grinden
Njerëzit
Me ndërgjegjen e vet
Filozofi tërkuzë
Ku e ke fillin
Botën në çmenduri
Ta lidhi me ty
Trego

SHEKUJT
Shekuj të tërë
Mbuluar me petkun e robërisë
Hijerëndë
Që tokat na i gëlltiten
Si brejtësit me dhëmbë
Tokat pa zot

SIMETRI
I qetë si lumi që nuk trazohet
As fryhet nga prurjet
E përroskave
As nga llumi
Ti nuk je ai
Shihu në pasqyrë
Simetri në shpërputhje
Surrat s’ter fryrë

DORDOLECI
Në kopsht e vunë
Një dordolec autokton
Gllabëruesit e frutave
Ti frikojnë
Ca antike
Ca komike
Kohë e dordolecëve në ikje
Njerëzia po hanë
Njëri tjetrin
Nuk po hanë më fruta

MIQTË
Nderoj miqtë
Të mos na i hedhin gurtë
Mbi kurriz të ligjtë
Ndero
I nderuar do jesh

LIRIA
Nën llupë
Përbuzësit e vlerave
Janë
Ata që vrasin lirinë
Prushin kanë për t’shkelur
Me këmbë

KUJTIM
Kujtime të hidhura
Ato
Të rënieve heroike
Më të hidhura
Ato
Të dredhive mistike
Eh botë e ligë
Kujtime vrragë lënëse

SOT DHE DJE
LISI
Lisi me furtunën
Gjëmë atë natë
U gdhi në këmbë lisi
Gjethet gjak
Për tokë pikuar
Eeejj
A ka më lisa në Kosovë
Oreee
Lisat shtat përgjakur

PADREJTËSIA
Pse jeton kukudhi
A blihet vdekja me para
Mbase qeveria komunale
Do të shpalli tenderin
Mbi vdekjen
Të korruptuarit
Do fillojnë ndjekjen
Nga rrethi vicioz
Kush doli i pastër

KUSHTRIMI
Biri i madh i Adamit
Shpalli vendime historike
Sinonim i shterpëzimit
Në Prishtinë
Në derë t’hamamit
Është shkruar thirrja e kushtrimit
Krejt formale
E shumë banale
Pavarësi
Për pasuesit e Nastradinit

RRUDHAT
Nuk duam t’i shohim
E nuk mund t’i fshehim
Në rrudhat e jetës kemi humbur
Të rrudhur e të zënë ngushtë
Para vetes
Kosovë e rrudhur
Kosovë e tkurrur
Në kohë
Do mbytemi në rrudhat tona

TA DUAM
Ta duam
Ta ruajmë
Lirinë që nuk e kemi
Më shumë se diellin
Kujtoni gjakun e të rënëve
Se prapë duan të na lidhin
Hileqarët
Zagarët
Ta duam atë që nuk e kemi

LAKIMI
Në rrugët e gjata
Do të sprovohemi
Nëpër veta
Do të na lakojnë të tjerët
Veproni sinqerisht
Lakimit mos ju frikoni
Veproni

STATUJA
Gurin gdhenda ngadalë
Portretin nxora
Shpirt i dhashë
Dritë e diell
Po ç’statujë
T’ju ngrehim atyre
Që një jetë të tërë
Diellin gjuajtën me gurë
Ç’statujë

VALËT
Valët e jetës dhe valët e detit
Të përbashkët
Kripën kanë
Regjur nga hallet
Pamëshirshëm
Rrahur nga dallgët
Furishëm
Mbi gjoksin e shkëmbit
Mbi gjoksin tanë

DYSHIMI
Ngadalë të gërryen
Si drurin krimbi
Nën prizmin e dyshimit
Botën e futën
Të ligjtë
Dyshojnë
Më parë në vetën e vet
E më pastaj ju duken të dyshimtë
Qe të gjithë të tjerët
I keq
Kurrë s’u ndreq
Dyshimtari

BOTA
Të gjithë duan të marrin
Nga një copë
Për vetën e vet
Gjak derdhet mbi dhe
He dheu
Fytyrës i mbuloftë

HESHTJA
Kanë thënë
Fjala është argjend
Heshtja është ar
Kundërthënie
Brenda vetës
Po heshte si gurë
Të porta të vejnë mur
Të tjerët
Të mjerët
Te

CAKU
Në përplasje drejt cakut të vet
Shkumëzon në rrëshqitje
Dhe në pa dëgjueshmëri lumi
Gërryen shtratin e tij
Ngarende pas vrapit të marrë
Në cak arrite
Me ndërgjegje të vrarë
Shtrati apo lumi turbulluar
Kush më vonë
E kush më parë

NDËRGJEGJËSOHU
Të ligjtë
Mbollën errësirën
Mbi qiellin tendë
Ndërgjegjësohu njeri
Sfido errësirën
Jeto jetën
Ende të pa ngrënë