Pse shkenca dështon në shpjegimin e Zotit

Anëtar i Besueshëm Numri i postimeve : 1106 Registration date : 07/05/2008

Pse shkenca dështon në spjegimin e Zotit

Duke predikuar se janë të mençur, ata budallallosen…"

"Më lejoni t'ju spjegoj problemin që e ka shkenca me Zotin."

Profesori ateist i filozofisë pauzon para klasës së tij dhe mandej kërkon që njëri prej studentëve të tij të ngritet në këmbë.

"Ti je musliman, apo jo, biro?"

"Po, zotëri."

"Atëherë sigurisht beson në Zot?"

"Absolutisht."

"A është Zoti i mirë?"

"Sigurisht! Zoti është i mirë."

"A është Zoti i plotfuqish*ëm? A mundet Zoti të bën çdo gjë?"

"Po."

"Ti a je i mirë apo i keq?"

"Kur'ani thotë se jam i keq."

Profesori zgërdhihet me vetëdije. "Ahh! KUR'ANI!" Ai pauzon për një çast.

"Kam një pyetje për ty. Të themi se këtu ka një njeri të sëmurë dhe se ti mund ta shërosh. A do ta kishe ndihmuar? A do të ishe munduar?"

"Po zotëri, do t'i kisha ndihmuar."

"Atëherë je i mirë…!"

"Nuk do ta kisha thënë atë."

"Përse të mos e thuash atë? Ti do ta kishe ndihmuar personin e sëmurë dhe të gjymtuar… Në fakt po të mundeshim, shumica prej nesh do ta kishim bërë këtë,… por Zoti nuk e bën.

(S'ka përgjigje.)

"Ai nuk e bën, apo jo? Vëllanë e kisha musliman i cili vdiq nga kanceri edhe pse i luteshte Zotit ta shëron. Si mund të jetë ky Zot i mirë? Hmmm? A mund t'i përgjigjesh kësaj?"

(S'ka përgjigje.)

Njeriu i moshuar është ngushëllues.

"Jo, nuk mundesh, apo jo?"

Ai ngre gotën prej bankës së tij dhe pi një gllënjkë që t'i jep kohë studentit për t'u liruar. Në filozofi duhet të shkosh ngadalë me të rinjtë.

"Të fillojmë përsëri, djalosh. A është Zoti i mirë?"

"Hm… Po."

"A është dreqi i mirë?"

"Jo."

"Prej nga vjen dreqi?"

Studenti belbëzon: "Prej… Zotit…"

"Ashtu është. Zoti e bëri dreqin, apo jo?"

Njeriu i moshuar i kalon gishtat kockëdalë nëpër flokët e tij të rralla dhe i kthehet publikut studentor që zgërdhihet.

"Mendoj se do të kemi një semestër shumë zbavitës, zonja dhe zotëri."

Pastaj i kthehet muslimanit: "Më trego, biro. A ka të keqe në botë?"

"Po, zotëri."

"E keqja është çdokund, apo jo? A krijoi Zoti çdo gjë?"

"Po."

"Kush e krijoi të keqen?"

(S'ka përgjigje.)

"A ka në këtë botë sëmundje, amoralitet, urrejtje, shëmtime, pra të gjitha gjërat e këqija, a ekzistojnë në këtë botë?"

Studenti përpëlitet në këmbë. "Po."

"Kush i krijoi ato?"

(S'ka përgjigje.)

Profesori befas i bërtet studentit të tij. "KUSH I KRIJOI ATO, MË TREGO TË LUTEM!"

Profesori afrohet për sulmin përfundimtar dhe i hypë muslimanit mbi fytyrë. I flet me zë të ulët dhe të qetë: "Zoti krijoi çdo të keqe, apo jo. Ai, biro?"

(S'ka përgjigje.)

Studenti mundohet ta mban shikimin e qetë, te profesori, por dështon. Befas ligjëruesi ndahet për të bërë ca hapa në klasë si një ujk i vjetër.

Klasa është e fascinuar.

"Më trego", vazhdon ai "si është e mundur që ky Zot është i mirë nëse ai ka krijuar çdo të keqe gjatë të gjitha kohërave?"

Profesori i hap duart gjerë e gjatë për ta përshkuar tërë të keqen dhe marrinë e botës.

"E gjithë urrejtja, brutalieti, tërë dhimbjet, të gjitha mundimet, të gjithat vdekjet, shëmtimet dhe të gjitha vuajtjet e krijuara nga ky Zot i mirë janë anekënd botës, apo jo, djalosh i ri?"

(S'ka përgjigje.)

"A nuk e vëren në çdo vend? Hm?"

Pauzë.

"A thua aspak?"

Profesori i afrohet përsëri fytyrës së studentit dhe pëshpëritë,

"A është Zoti i mirë?"

(S'ka përgjigje.)

"A beson në Zot, biro?"

Zëri i vet e tradhëton studentin dhe ai shpërthen. "Po, profesor, besoj."

Njeriu i vjetër e shkundë kokën me mërzi: "Shkenca thotë se ke pesë shqisa të cilat i përdorë për ta identifikuar dhe vështruar botën rreth teje. A e ke parë ndonjëherë Zotin?"

"Jo, zotëri. Asnjëherë nuk e kam parë Atë."

"Atëherë na trego se a e ke dëgjuar ndonjëherë Zotin tënd?"

"Jo, zotëri. Nuk e kam dëgjuar."

"A e ke ndjerë ndonjëherë Zotin tënd, shijuar, apo nuhatur erën e Tij… Në fakt, a ke çfarëdo përceptimi shqisor për Zotin tënd?"

(S'ka përgjigje.)

"Përgjigju, të lutem."

"Jo, zotëri, frikohem se jo."

"Ti FRIKOHESH… se nuk ke pasur?"

"Jo, zotëri."

"Dhe krahas kësaj ti beson në Atë?"

"…po…"

"Kjo kërkon BESIM!"

Profesori buzëqeshë me urtësi me vartësin.

"Sipas ligjeve të shkencës empirike, testuese, demonstruese, protokolare, Zoti yt nuk ekziston. Çka i thua kësaj, biro? Ku është Zoti yt tani?"

(Studenti nuk përgjigjet)

"Ulu poshtë, të lutem."

Muslimani ulet…i mundur.

Një musliman tjetër e ngritë dorën: "Profesor, a mund ti drejtohem klasës?"

Profesori kthehet dhe buzëqeshë: "Ah, edhe një musliman në pararojë! Eja, eja, djalosh i ri. Fol pak mençuri të drejtë para këtij tubimi."

Muslimani shikon rreth dhomës, e pastaj thotë: "Jeni duke bërë disa përfundime interesante, zotëri. Tani unë kam një pyetje për ju. A ka ndonjë gjë të tillë që quhet nxehtësi?"

"Po," përgjigjet profesori. "Ka nxehtësi."

"A ka ndonjë gjë të tillë që quhet ftohtësi?"

"Po biro, ashtu është, edhe ftohtësi ka."

"Jo, zotëri nuk ka."

Zgërdhirja e profesorit ngrihet. Dhoma befasisht ftohet tepër. Muslimani i dytë vazhdon.

"Mund të keni shumë nxehtësi, tepër nxehtësi, super nxehtësi, mega nxehtësi, nxehtësi të bardhë, pak nxehtësi ose aspak nxehtësi, por nuk kemi ndonjë gjë të quajtur "ftohtësi". Mund të arrijmë 458 gradë nën zeron, që do të thotë aspak nxehtësi, por nuk mund të shkojmë më tutje nga ajo. Një gjë e tillë si ftohtë nuk ekziston, përndryshe do të mund të shkonim në më ftohtë se 458 gradë. E shihni, zotëri, ftohtë është vetëm fjala të cilën e përdorim që ta përshkruajmë mungesën e nxehtësisë. Ftohtësinë nuk mund ta masim, ndërsa nxehtësinë mund ta masim në njësi termale pasiqë nxehtësia është energji. Ftohtësia nuk është e kundërta e nxehtësisë, zotëri, por vetëm mungesa e saj."

Qetësi. Një gjilpërë bie dikund në klasë.

"A ka një gjë të tillë si errësira, profesor?"

"Po…"

"Përsëri jeni në gabim, zotëri. Errësira nuk është diçka, ajo është mungesa e një gjëje. Mund të keni dritë të zbehtë, dritë normale, dritë të madhe, dritë shkrepëtuese por në qoftë se në mënyrë konstante nuk keni dritë ajo quhet errësirë, apo jo? Ai është kuptimi të cilin e përdorim për ta definuar fjalën. Në realitet, errësira nuk është (diçka). Po të ishte, dë të mundeshit ta bëni errësirën më të errët dhe të ma jepni një kuti me errësirë më të errësuar, profesor?"

Në kundërshtim me vetëveten, profesori buzëqeshë me paturpësisë rinore para tij.

"Ky me të vërtetë do të jetë një semestër i mirë. "A mund të na tregosh se cili është qëllimi yt, djalosh i ri?"

"Po, profesor. Qëllimi im është se, premiset tuaja filozofike janë e metë që në fillim dhe si rezultat i kësaj edhe përfundimet tuaja duhet të jenë të gabuara…"

Profesori bëhet tym.. "E metë…? Si guxon ti…!"

"Zotëri, a mund të sqaroj se çka nënkupoj?"

Klasa dëgjon me vëmendje.

"Sqaro…oh, sqaro…"

Profesori mundohet që të kontrollohet. Befasisht është i sjellshëm. Ai bën me dorë që ta qetësojë klasën, me qëllim që studenti të vazhdon.

"Ju punoni në premisën e dualitetit," sqaron muslimani.

"Për shembull ka jetë dhe mandej ka vdekje; ka Zot të mirë dhe Zot të keq, ju e shihni konceptin e Zotit si diçka të kufizuar, si diçka të cilën mund ta masim. Zotëri, shkenca nuk mund ta sqaron as edhe një mendim. Ajo përdor elektricitet dhe magnetizëm por asnjëherë nuk i ka parë e lere më që plotësisht t'i kupton. Të shihet vdekja si e kundërta e jetës është të jeshë injorant nga fakti se vdekja nuk mund të ekziston si gjë e pavarur. Vdekja nuk është e kundërta e jetës, por vetëm mungesa e saj."

Djali i ri ngre një gazetë të cilën e merr nga fqiu, i cili në ndërkohë e kishte para vete.

"Këtu është njëri prej tabloidëve më të neveritshëm në këtë vend, profesor.

A ka një gjë të tillë si amoralitet?"

"Me siguri se ka, shih tani…"

"Gabim përsëri, zotëri. E shihni! Amoraliteti është vetëm mungesa e moralit. A ka një gjë të tillë si padrejtësi? Jo. Padrejtësia është mungesa e drejtësisë. A ka një gjë të tillë si të keqe?"

Muslimani pauzon. "A nuk është e keqja mungesë e së mirës?"

Fytyra e profesorit ka fituar një ngjyrë alarmuese. Ai është aq i inatosur, saqë momentalisht është pa fjalë.

Muslimani vazhdon: "Nëse ka të keqe në botë, profesor, dhe ne të gjithë pajtohemi se ka, atëherë Zoti, nëse ekziston, do të duhet të plotësonte ndonjë punë përmes instrumentit të së keqes. Cila është ajo punë, të cilën Zoti e plotëson? Bibla na thotë se ajo është që të shihet nëse secili prej nesh, prej dëshirës sonë të lirë, do të zgjedhë të mirën nga e keqja."

Profesori tërbohet: "Si shkencëtar i filozofisë, nuk e shoh këtë gjë si diçka që ka të bëjë me ndonjë zgjidhje. Si realist, unë në mënyrë absolute nuk e pranoj konceptin e Zotit ose të çfarëdo faktori tjetër teologjik si pjesë e barazimit botëror, pasiqë Zoti nuk mund të perceptohet."

"Unë do të kisha thënë se mungesa e kodit moral të Zotit në këtë botë është me sa duket njëra prej fenomeneve të vazhdueshme më perceptuese", përgjigjet muslimani.

"Gazetat bëjnë miliona dollarë duke e shfaqur çdo ditë! Më trego, profesor, a i mësoni studentët tuaj se kanë evoluar nga majmuni?"

"Në qoftë se i referoheni procesit natyror të evoluimit djalosh, po, me dije se i mësoj."

"A e keni vëzhguar procesin e evoluimit me sytë tuaj, zotëri?"

Profesori bën një zë thithës me dhëmbët e tij dhe i jep studentit të tij një shikim të qetë e të ngurosur.

"Profesor, pasiqë askush asnjëherë nuk e ka perceptuar procesin e evoluimit gjatë veprimit të tij dhe së paku nuk mund të vërtetohet se ky proces është afatgjatë, a nuk po e ligjëroni vetëm mendimin tuaj tani, zotëri? Vallë, tani a nuk jeni shkencëtar, por prift?"

"Do ta lë të pandëshkuar paturpësinë tënde në favor të bisedës sonë filozofike.

Tani, mbarove plotësisht apo jo?" vërshëllon profesori.

"Pra nuk e pranoni kodin moral të Zotit për të bërë atë që është e drejtë?"

"Unë besoj në atë që është, e ajo është shkenca!"

"Ahh! SHKENCA!", buzëqeshë fytyra e studentit.

"Zotëri, ju kumtoni me vërtetësi se shkenca është studim i fenomeneve të përceptuara. Shkenca është poashtu premisë e cila është e metë…"

"SHKENCA ËSHTË E METË…?", belbëzon profesori.

Klasa është në zhurmë.

Muslimani vazhdon duke qëndruar në këmbë derisa zhurma humbet.

"Në vazhdim të çështjes të cilën ja diktonit më herët studentit tjetër, a mund të jap një shembull?"

Profesori qëndron i qetë me mençuri.

Muslimani shikon rreth e rrotull dhomës: "A ka ndokush në klasë i cili ndonjëherë ia ka parë trurin profesorit?"

Klasa shpërthen në gaz. Muslimani tregon kah ligjëruesi i vjetër, i cili është duke vluar.

"A ka ndokush në klasë i cili ia ka dëgjuar trurin profesorit…ndjerë, prekur apo nuhatur? Si duket askush nuk e ka bërë këtë!?". Muslimani e shkundë kokën me keqardhje.

"Duket se askush këtu nuk ka pasur kurrfarë perceptimi shqisor të trurit të profesorit në çfarëdoqoftë mënyre. Pra, në përputhshmëri me ligjet e shkencës empirike, stabile, demonstruese, protokolare, unë DEKLAROJ se profesori nuk ka tru."

Formuist te nderuar, ju ftoj te diskutojme ne kete teme. Dhe pres te shprehni qendrimin tuaj per djaloshin.

Lexim dhe debat te kendshem.

Muhameti me deshire do te inkuandrohesha ne teme.

Profeori ka qene jashtezakonishte i hupt per arsye se ai ka qene gjithmone nje hap (apo dy-tre) para nxenesit...

Te flasesh keshtu me nje shkenctar te zot, ta mbylle gojen me dy fjale, sepse e paramendoje se cfare mund te beje nje shkenctar kur une i kam gjetur me dhjetra gabime nxenesit. Domethene biseda ndermjet nxenesit dhe profesorit eshte jo reale per arsyet me posht. Une do behem profesori...

"Duket se askush këtu nuk ka pasur kurrfarë perceptimi shqisor të trurit të profesorit në çfarëdoqoftë mënyre. Pra, në përputhshmëri me ligjet e shkencës empirike, stabile, demonstruese, protokolare, unë DEKLAROJ se profesori nuk ka tru."

Djale i mire truri im shihet shume mire nga njerezit qe jane mire me sy, vetem merre nje sopat dhe godit ne mes te kokes do ta shohesh trurin tim, komplet. Ti qenke 2 apo 3 vjeq?

"Zotëri, ju kumtoni me vërtetësi se shkenca është studim i fenomeneve të përceptuara. Shkenca është poashtu premisë e cila është e metë…"

Po mos me qene shkenca e mete djal i mire, atehere une e ti nuk do te hipnim ne vetur e te vinim ne shkolle per 1 ore, bravo nxenesi im i dashur, shume je permiresuar, sidomos kete qeshtje fort mire e di...

"A e keni vëzhguar procesin e evoluimit me sytë tuaj, zotëri?"

Ju kisha afruar ngadal, e kisha godit shpulle, deri sa te ishte paluar. Sepse kete nje parashkollor s'guxon ta flas.
A e ka krijuar zoti njeriun?
A ke qene prezent dhe a e ke pare procesin e krijimit?
Joooooooooooooo, ulu shume keqe.

Gjerat qe nuk perceptohen nga askush pavarsisht se a eshte njeri apo jo, qe nuk perceptohen ne asnje menyre, nuk ekzistojne.

Muhameti nje pyetje per fund:

Pse shkenca deshton ne shpjegimin e zotit?

Profesori nuk paska qene i kualifikuar, sidomos me gjestin e heshtjes ne paragrafet e fundit, thjesht vec shpresoi se Thaqi bene ndonje permiresim. Very Happy

une kam nje eprgjigje me te shkurte se ajo e guximit.

shkenca i shpjegon ato gjera qe egzistojne.

besoj qe kuptuat Very Happy

Ushtarak Numri i postimeve : 2974 Registration date : 07/03/2008

Mendoj se deshton ne spjegimin e zotit per shkak se eshte e veshtire dhe shume e komplikuar te spjegohet thjesht e paspjegushme

O Ago Muji shoku shkenca ne kete pike nuk deshton fare sepse nuk merret me kete pune hiq, sepse eshte dicka krejtesisht reaksionare e jo shkencore.
Feja sot faktin kryesor e ka erresiren te panojhuren shkencore ajo mbeshtet ne te, domethene e shfrytezon hezitimin e shkences per te provuar dicka jo shkencore.
Shkenca nuk merret me fene per arsye shoqerore te cilat Marksi i permend fare mire. Shteti e mbane fene gjalle, mos te ishte shteti i cili i mbylle gojen institucioneve shkencore atehere feja do te shembej shpejt, mos te them menjehere, per arsye te mentalitetit te vete njerezve.

Zotin e shpiku njeriu me mendjen e tij, per shkak frikes (nga vdekja) dhe per shkak rrethanave te caktuara ekonomiko-shoqerore.

Te pershendes, e kalofsh mire.

Anëtar i Besueshëm Numri i postimeve : 1106 Registration date : 07/05/2008

O guximi ne e ndjejme ekzistencen e Zotit beso.
Dicka qe nuk ekziston, nuk mund te debatoht aq shume per te. Fakti se kontestohet nga shume ateist drejtesia dhe meshira e Zotit, jepe te kuptohet se ata me apo pa vetedije e pranojne ekzistencen e Zotit.
Zotri paramendo, sikur nje person te vinte ne ekzistence ne moshen 18 vjecare... dhe ai fillon te ndjej uri, dhe vazhdon te kerkoj dic per te ngrene, dhe gjen, por gjen vetem ushqim jo te lenget, ta zeme, buk, dhe ai pas nje kohe te shkurter qe ka ngrene buk fillon te ndjeje se nuk mjafton vetem buk te hash per te jetuar, por duhet te ushqehet edhe me dic tjeter per te jetuar, dhe ai dic, eshte uji, tash, edhe pse ne ato momente personi ne fjale, nuk e sheh ujin, ai e ndjene qe ekziston dic, qe do ia shuaj etjen. Sepse etja per uje, deshmon ekzistencen e ujit. Sikurse etja per drejtesi qe deshmon ekzistencen e drejtesise, e pasi qe ne kete bote drejtesi absolute nuk ka, jepe te kuptohet se ekziston nje dite ku do te kete drejtesi absolute, dhe te gjitha veprat do te vleresohen, ashtu sic jane bere.

Po robi per qfare eshte i etur!? A nuk eshte i etur robi per liri, zotri! Po eshte, si nuk eshte! Pse robi ne ato momente, kur ka menduar se si te veproj qe te jete i lire, nuk ka qene i lire, kjo nuk do te thote se liria nuk ekziston. Ai e ndjen lirine, prandaj lufton per te!

Ashtu edhe ne, e ndjejme ekzistencen e Zotit, cdo njeri, ne shpirtin e tij, e ka ate besimin, te cilin e ka vulosur Allahu i Madheruar, se Zoti ekziston, dhe eshte i pavarur, i pari i pafillim dhe i fundit i pambarim.

Guximi a mund te me tregos se qfare ka para njeshit, dhe cili eshte numri i fundit?

Tash fillojme te komentojome komentin tuaj.
Ne pergjigjen e pare edhe ju deshtuat, sikurse ka deshtuar profesori, i cili ka heshtur, ju deshtuat sepse e dhate nje pergjigje femijrore, thate se do i thoja ti qenke 2 a 3 vjec, po nje femij 2 a 3 vjeq emrat e prinderve e te anetareve te tjere i meson.

Gjithashtu edhe pergjigjja e dyte eshte e tille, o zoteri po djaloshi nuk ia ka bere pyetjen per teknologjine, po lere ti kete, mos u mundo te arsyetohesh.

Ndersa pergjigja e trete eshte shume e ashper. Jo e drejte. Parashkollori jo qe nuk guxon ta flase, por ai nuk di qe ta flase kete. O zotri guximi, prap keni deshtuar, sepse keni harruar qe ju nuk e besoni ate qe nuk shihet, ndersa ne po, ne e besojme Zotin edhe pse nuk shihet.

Vetem qenia e Zotit nuk perceptohet, ndersa ekzistanca po. Me heret te kam treguar.
Fakti se shkenca nuk e shpjegon ekzistencen e Zotit, nuk do te thote se Zoti nuk ekziston. O zoteri une nuk jam rob i shkences. Nuk pres qe shkenca te ma vertetoj ekzistencen e Zotit, sepse logjika ime e ka vertetuar qysh ne momentin kur jam bere njeri qe kam filluar te logjikoj.
Pergjigje pak me te gjere do te gjesh tek pergjigja qe do ia jap rolling-ut.

Une kam nje pyetje tjeter per ty: a besoni se ekziston, marsi, merkuri, jupiteri e planete tjera.

_____

Jo be rolling nuk i shpjegon shkenca ato gjera qe ekzistojne, a ekziston ti e une, pse shkenca nuk di ta shpjegoj, se si ka mundur qe materia inorganike te shendrrohet ne ate organike. D.m.th. nuk po shpjegojka gjithcka qe ekziston, apo jo.
O zoterinje, nje person qe nuk e pranon ekzistencen e Zotit nuk mund ta shpjegoj ekzistimin e asnje krijimi. Aman ju lutem ta kuptoni kete njehere e pergjithmone.

Faleminderit per mirekuptim

Me t'mira

Anëtar i Besueshëm Numri i postimeve : 1106 Registration date : 07/05/2008

Ago Muji, lexoje permbajtjen e temes, e jo vetem titillin e saj.
Sepse une mendoj se pyetja do duhej me mire te ishte:

Deshtimi i profesorit ateist...!

Por te tille e gjeta ne nje veb faqe, dhe ashtu e postova. Mu duk me e arsyeshme.

Sepse etja per uje, deshmon ekzistencen e ujit.

Etja per uje nuk deshmone ekzistencen e ujit, ekzzistencen e ujit e deshmon perceptimi njerezor ndaj tij, asgje tjeter.

Ne pergjigjen e pare edhe ju deshtuat, sikurse ka deshtuar profesori, i cili ka heshtur, ju deshtuat sepse e dhate nje pergjigje femijrore, thate se do i thoja ti qenke 2 a 3 vjec, po nje femij 2 a 3 vjeq emrat e prinderve e te anetareve te tjere i meson.

Kjo eshte idiotesia dhe poshtersia me e madhe qe mund te beje nje njeri, sepse kjo eshte te kapesh ne fjale, o zotni shiko krejt postimin apo te ka zene ngushte e spo ke cfare thua:

Djale i mire truri im shihet shume mire nga njerezit qe jane mire me sy, vetem merre nje sopat dhe godit ne mes te kokes do ta shohesh trurin tim, komplet.

O zotni po mos me qene shkenca e mete ne nje mase ne nuk do te beneim ende pune fiizike, po do ta shfrytezonim pershembull robotiken per punet tona, por kete e ka shkruar nje fetar, e gjoja profesori u zu ngushte, palidhje bre.

O zotni une te thash se une nuk besoje ne zot pse nuk shihet se ka shume gjera qe nuk shihen per kushte te caktuara por ekzistojne.

O zotni duhet ta kuptosh se shkenca kurre nuk eshte merrur me studimin e zotit, kupto se per kete kam lexuar shume, kete pune harroje.

Me t'mira gjithashtu

Gjithashtu studentit i kam gjetur edhe nje gabim ne pjesen kryesore te shkrimit te tij...

Mungesa e te mires nuk te dergon tek e keqja, mungesa e nje veprimi te mire nuk do te thot se eshte veprim i keq. Sepse e mire eshte atribut ne vete kurse e keqja nje tjeter. Eshte njesoje sikur me numra, numrat negative vine si pasoje e mungese se numrave pozitive, aspak e vertet, mungesa maksimale e numrave pozitive sjell vetem deri tek zeroja, deri tek hiqi. por numrat negativ jane shpikur per tjeter arsye.

Edhe tek drejtesia dhe padrejtesia, te dyja jane atribute ne vete qe nuk lidhen njera me tjetren. Veprimi i padrejte nuk eshte ne munges te veprimit te drejte.

Me t'mira gjithashtu.

Anëtar i Besueshëm Numri i postimeve : 1106 Registration date : 07/05/2008

Po perceptimi njerezor ndaj tij, eshte edhe ndjenja per ekzistencen e tij.
Po qfare ngushti, a qfare thua ore!? Nuk ekziston as edhe mundesia me e vogel qe nje ateist, ta zeje ngusht nje besimtar te arsyeshem.
Po lere t'i trurin si objekt, se nuk e ka pase fjalen per ate djaloshi. Por se si u be qe ne ate pjese te kokes, te kete dicka qe mund te mendosh. Enderrat i keni menduar ndonjehere, i keni pare ato, i keni prekur me dore!!!???

Si ekzistojne, ku bazoheni per ato gjera qe nuk shihen por ekzistojne, pres pergjigje!???
Ja lexo dic per shkencen, pasi keni merak:

Zbulimet shkencore mbi gjithë-sinë flasin për ekzistencën e Zotit. Shkenca na udhëheq në përfundimin se gjithësia ka një Krijues, i Cili është i përkryer në fuqi, urtësi e dituri. Është feja ajo që na tregon rrugën për njohjen e Zotit. Për këtë arsye, është e mundur të thuhet se shkenca është një metodë që përdorim për të njohur dhe hulumtuar më mirë të vërtetat, për të cilat bën fjalë feja.

Megjithatë, në ditët e sotme, disa nga shkencëtarët që flasin në emër të shkencës mbajnë një qëndrim plotësisht të ndryshëm. Sipas pikëpamjes së tyre, zbulimet shkencore nuk e përfshijnë krijimin e Zotit. Përkundrazi, ata kanë formuar një konceptim ateist të shkencës, duke deklaruar se nuk është e mundur të arrihet tek Zoti nëpërmjet të dhënave shkencore. Shkurt, ata pretendojnë se feja dhe shkenca janë dy nocione në kundërshtim me njëra-tjetrën.

Në të vërtetë, kjo mënyrë e të kuptuarit të fesë është tejet e re. Deri pak shekuj më parë, shkenca dhe feja nuk mendoheshin kurrë të përplaseshin me njëra-tjetrën dhe shkenca pranohej si një metodë për të provuar ekzistencën e Zotit. I ashtuquajturi konceptim ateist i shkencës lulëzoi vetëm pasi filozofitë materialiste dhe pozitiviste u shtrinë në botën e shkencës në shekujt e 18-të dhe 19-të.

Pasi Çarls Darvin prezantoi Teorinë e Evolucionit më 1859, qarqe që bartnin një pikëpamje materialiste për botën nisën ta mbrojnë ideologjikisht këtë teori, të cilën e panë si një alternativë në vend të fesë. Teoria e evolucionit pretendon se gjithësia nuk është krijuar nga një krijues, por ka ardhur në ekzistencë rastësisht. Për pasojë, u shpall se feja është në kundërshtim me shkencën. Shkencëtarët britanikë Maikëll Baigent, Riçard Lei dhe Henri Linkoln u shprehën kështu mbi këtë çështje:

Për Isak Njutonin, një shekull e gjysmë përpara Darvinit, shkenca nuk ishte e ndarë nga feja. Përkundrazi, ajo ishte një aspekt i fesë dhe në fund të fundit i shërbente e i nënshtrohej asaj... por shkenca e kohës së Darvinit mori formën e saj duke u ndarë nga konteksti, në të cilin kishte ekzistuar më parë dhe duke u shndërruar në kundërshtare absolute dhe në një depozitë alternative mendimi. Si pasojë, feja dhe shkenca pushuan së punuari në harmoni dhe iu kundërvunë njëra-tjetrës, ndërsa njerëzimi u shtrëngua gjithmonë e më tepër të zgjedhë mes të dyjave.

Sikurse thamë më parë, e ashtuquajtura çarje mes shkencës dhe fesë ishte tërësisht ideologjike. Disa shkencëtarë që besonin me zell në materializëm, e kushtëzuan vetveten të argumentojnë se gjithësia nuk ka një krijues dhe trilluan teori të ndryshme për këtë qëllim. Teoria e evolucionit ishte më e njohura dhe më e rëndësishmja ndërmjet tyre. Edhe në fushën e astronomisë, gjithashtu, u zhvilluan ide si "teoria e gjendjes statike" apo "teoria e kaosit". Sidoqoftë, të gjitha këto teori që mohonin krijimin u rrëzuan nga vetë shkenca.

Sot, shkencëtarët që ende mbahen pas këtyre teorive dhe këmbëngulin në të mohuarit e gjithçkaje fetare, janë dogmatikë dhe fanatikë, të vetëkushtëzuar për të mos besuar në Zot. Zoologu i famshëm dhe evolucionisti anglez Watson e pranon këtë dogmatizëm ndërsa sqaron se përse ai dhe kolegët e tij e pranojnë teorinë e evolucionit:

Teoria e Evolucionit është një teori e pranuar universalisht, jo për arsye se mund të provohet si e vërtetë përmes argumentimit të arsyeshëm e koherent, por sepse alternativa e vetme: krijimi i veçantë, është krejtësisht i pabesueshëm.

Ajo që Watson kupton me "krijim të veçantë" është krijimi hyjnor. Sikurse pohon, ky shkencëtar e sheh atë si të "papranueshëm". Po për ç'arsye? Për arsye se kështu imponon shkenca? Në të vërtetë, shkenca nuk imponon diçka të tillë. Përkundrazi, shkenca provon të vërtetën e krijimit. E vetmja arsye, për të cilën Watson e sheh këtë të vërtetë si të papranueshme është se ai e ka kushtëzuar vetveten për ta mohuar ekzistencën e Zotit. Të gjithë evolucionistët e tjerë i përkasin këtij qëndrimi.

Evolucionistët nuk mbështeten në shkencë, por në filozofinë materialiste. Ata e shtrembërojnë shkencën që të përputhet me këtë filozofi. Një gjenetist dhe evolucionist i njohur i universitetit të Harvardit, Richard Levontin, e pranon këtë të vërtetë:

Nuk është puna se metodat apo institucionet e shkencës, në ndonjë mënyrë, na shtrëngojnë të pranojmë një shpjegim material të botës së dukurive, por përkundrazi, ne jemi të detyruar për shkak të pranimit tonë "a priori" të shkaqeve materiale për të krijuar një aparat hulumtimi dhe një grupim konceptesh që prodhojnë shpjegime materiale, pavarësisht se sa kundër intuitës mund të jenë, pavarësisht se sa mistifikues mund të ngjajnë. Për më tepër, materializmi është absolut, kështuqë ne nuk mund të lejojmë Këmbën Hyjnore të shkelë në prag.

Nga ana tjetër, sot, njëlloj si në historinë e shkuar, ka shkencëtarë që, si kundërshtarë të këtij grupi materialist dogmatik, pohojnë ekzistencën e Zotit dhe e shohin shkencën si një mënyrë për ta njohur Atë. Disa prirje të zhvilluara në SHBA si "Kreacionizmi" apo "Projektimi Inteligjent" argumentojnë nëpërmjet provave se të gjitha qeniet e gjalla janë krijuar nga Zoti.

Kjo na tregon se si shkenca dhe feja nuk janë burime të kundërta informacioni, por, përkundrazi, shkenca është metoda që pohon të vërtetat absolute të siguruara nga feja. Përplasja mes fesë dhe shkencës mund të jetë e vërtetë për disa besime që mishërojnë shumë elementë bestytnish krahas burimeve hyjnore. Sidoqoftë, kjo është jashtë diskutimit për Islamin që mbështetet vetëm në shpalljen e pastër të Zotit. Për më tepër, Islami mbështet kërkimet shkencore dhe shpall se hulumtimi i gjithësisë është një mënyrë për të njohur krijimin e Zotit. Vargu i mëposhtëm nga Kurani trajton një çështje të tillë:

A nuk e kanë parë qiellin mbi ta, si e kemi ndërtuar e zbukuruar? Në të nuk mund të gjesh asnjë të çarë! Tokën e kemi shtrirë dhe kemi vendosur në të male të qëndrueshme dhe kemi bërë që ajo të nxjerrë bimë të mrekullueshme në çift. Nga qielli zbritëm ujë të bekuar, me të cilin rrisim kopshte e drithë për t'u korrur dhe pemë të larta hurmash, me vile të vendosura njëra mbi tjetrën. (Sure Kaf, 6-7, 9-10)

Sikurse lënë të kuptohet vargjet e mësimpërme, Kurani i nxit gjithmonë njerëzit të mendojnë, të arsyetojnë dhe të hulumtojnë gjithçka në botën ku jetojnë. Për arsye se shkenca mbështet fenë, ajo e shpëton individin nga padituria dhe e bën atë të mendojë në mënyrë më të ndërgjegjshme.

Ajo e hap botën e mendimit të njeriut dhe e ndihmon të prekë shenjat e dukshme të krijimit të Zotit në natyrë. Fizikanti gjerman Maks Plank shkruan:

"Kushdo që është marrë seriozisht me punë shkencore të çdo lloji e kupton se në hyrjen e portave të tempullit të shkencës janë shkruar fjalët: Duhet të kesh besim! Kjo është një cilësi, pa të cilën shkencëtari nuk mund t'ia dalë mbanë."

Ekzistenca e gjithësisë dhe e qenieve të gjalla nuk mund të shpjegohet përmes rastësive. Shumë shkencëtarë që kanë lënë gjurmë në botën e shkencës e kanë pohuar dhe e pohojnë këtë të vërtetë të madhe.

Sa më shumë që njerëzit mësojnë për gjithësinë, aq më i madh bëhet admirimi i tyre për sistemin e saj të përkryer. Çdo hollësi e re e zbuluar mbështet krijimin në mënyrë të padiskutueshme.

Shumica dërrmuese e fizikantëve bashkëkohorë pranojnë të vërtetën e krijimit, ndërsa kemi hyrë në shekullin e 21-të. David Darling, gjithashtu, pohon se as koha, as lënda, as energjia, as edhe një njollë a vrimë nuk ka ekzituar në fillim. Një lëvizje e shpejtë dhe e lehtë, një dridhje dhe një fluks i thjeshtë. Darling përfundon duke thënë se kur kapaku i kësaj kutie kozmike u hap, fijet e mrekullisë së krijimit u shfaqën mes saj.

Përveç kësaj, dihet tashmë se thuajse të gjithë themeluesit e degëve të ndryshme të shkencës besonin në Zotin dhe në librat e Tij hyjnorë. Fizikantët më të mëdhenj në histori, Njutoni, Faradei, Kelvini e Maksuelli janë vetëm disa nga shembujt. Në kohën e fizikantit të madh, Isak Njutonit, shkencëtarët besonin se lëvizjet e trupave qiellorë dhe planetëve mund të shpjegoheshin përmes ligjesh të ndryshme. Njutoni, megjithatë, besonte se krijuesi i tokës dhe i hapësirës ishte i njëjtë, prandaj dhe, sipas tij, lëvizjet e tyre duheshin shpjeguar përmes ligjeve të njëjtë. Ai thoshte:

Ky sistem kaq i bukur i diellit, planeteve e kometave mund të ruajë vazhdimësinë vetëm nën urdhërat dhe zotërimin e një Qenieje të ditur e të fuqishme. Kjo Qenie qeveris gjithçka, jo si shpirt i botës, por si Zot mbi gjithçka, për llogari të pushtetit të Vet. Ai e meriton të quhet Zoti, Sunduesi i Gjithësisë.

Siç dihet, mijëra shkencëtarë që kanë bërë kërkime në fushat e fizikës, matematikës dhe astronomisë që nga Mesjeta, janë në një mendje me idenë se gjithësia është krijuar nga një Krijues i vetëm dhe gjithmonë përqendrohen në të njëjtën pikë. Themeluesi i astronomisë fizike, Kepler, deklaroi besimin e tij të fuqishëm në Zot në një nga libart e tij, ku shkruan:

Përderisa ne, astronomët, jemi priftë-rinjtë e më të lartit Zot në lidhje me librin e natyrës, na takon të mendojmë jo për lavdinë e mendjeve tona, por, mbi të gjitha, për lavdinë e Zotit. (Dan Graves, Scientists of Faith, 51)

Fizikanti i madh, Uilliam Tomson (Lord Kelvin), që themeloi termodinamikën në një bazë formale shkencore, gjithashtu e besonte Zotin. Ai i ishte kundërvënë fuqishëm teorisë së evolucionit të Darvinit dhe e kishte mohuar plotësisht atë. Në vitin 1903, pak kohë para vdekjes, ai deklaroi në mënyrë të palëkundur se "në lidhje me prejardhjen e jetës, shkenca... pohon pozitivisht fuqinë krijuese."

Një nga profesorët e fizikës në universitetin e Oksfordit, Robert Mateus, deklaron të njëjtin fakt në librin e tij, botuar në vitin 1992, ku sqaron se molekulat e ADN-së janë krijuar nga Zoti. Mateus thotë se të gjithë stadet vijojnë në harmoni të përkryer nga një qelizë e vetme deri te një foshnje e gjallë, më pas te një fëmijë i vogël dhe së fundi te një adoleshent. Të gjitha këto ngjarje mund të shpjegohen vetëm përmes një mrekullie, sikurse në të gjitha stadet e tjera të biologjisë. Ai shtron pyetjen se si mundet një organizëm kaq i përkryer e i ndërlikuar të lindë nga një qelizë e thjeshtë dhe e vetme dhe se si mund të krijohet një NJERI madhështor nga një qelizë më e vogël se pika e një i-je.

Ai arrin në përfundimin se kjo nuk është asgjë më pak se një mrekulli.

Disa shkencëtarë të tjerë që pranojnë se gjithësia është krijuar nga një Zot dhe që janë të njohur e vlerësuar për zbulimet apo punimet e tyre janë:

Robert Boil
(babai i kimisë bashkëkohore)

Iona Uilliam Peti
(i njohur për studimet e tij mbi statistikat dhe ekonominë bashkëkohore)

Maikëll Faradei
(një nga fizikantët më të mëdhenj të të gjitha kohërave)

Gregori Mendel
(babai i gjenetikës; ai zhvlerësoi Darvinizmin me zbulimet e tij në shkencën e gjenetikës)

Lui Paster
(emri më i madh në bakteriologji; ai i shpalli luftë Darvinizmit)

Xhon Dalton
(babai i teorisë atomike)

Paskali
(një nga matematikanët më të spikatur)

Xhon Rei
(emri më i rëndësishëm në historinë natyrore britanike)

Nikolaus Steno
(stratigraf i famshëm që hulumtoi shtresat e tokës)

Karolus Lineus
(babai i klasifikimit biologjik)

Xhorxh Kuvier
(babai i anatomisë krahasuese)

Mathju Mauri
(babai i oqeanografisë)
Tomas Anderson
(një nga pionierët në fushën e kimisë organike).

Me t'mira

O zotni ti vec po argument se nuk ke lidhje se cfare shkenca, dhe historia e saj, dhe arsyeja pse eshte krijuar, hiq nuk paske lidhje me kete pune.
Te njejtin gabim e bere, dhe me vjen keq per kete.
O zotni shkenca eshte tersia e njohurive mbi ligjet natyrore e shoqeorore te cilat jane te ndertuara mbi fakte te pakundershtueshme.
Nuk te pyeta se cfare thone shkencetaret o djal i mire sepse rrjedhojat shoqerore kane bere keto fare marrezirash.
Por une te pyeta se cfare thot shkenca si ideologji si institucion i larte shteteror, si tersi njohurishe mbi fakte te pakundershtueshme.
Shkenca nuk merre asnje qendrim ne lidhje me kete pune, sepse nuk merret me te ka, pune me te rendesishme dhe se e ka te ndaluar te merret.

Lehte eshte te thuash ekziston zoti, per arsye moms te biesh ne menyre te keqe ne shoqeri por eshte e veshtir (dhe smundesh) ta argumentosh me fakte shkencore.

Ne te githa rastet nje shkenctar i arsyeshem e ze ngushte nje besimtar te arsyeshem.

Me t'mira gjithashtu.

Anëtar i Besueshëm Numri i postimeve : 1106 Registration date : 07/05/2008

Krejt varet se si ti e kupton shkencen zoteri.
Ndera ti argumentove se as qe e ke lexuar shkrimin e sjellur nga une.
O zoteri po jeni ne dijeni ju se shkencen e perbejne shkenctaret, pra njerezit, zbulimet shkencore nuk behen vetevetiu, por i ben njeriu, kuptove.

Kjo fjali jotja:
"Shkenca nuk merre asnje qendrim ne lidhje me kete pune, sepse nuk merret me te ka, pune me te rendesishme dhe se e ka te ndaluar te merret."
... argumenton se ju vetem ia keni dhene nje shikim siperfaqesor shkrimit, dhe asgje me shume.
O zoteri, ti qenke betuar se do i qendrosh besnik materializmit, dhe qfardo faktesh tjera te te vine nuk po i pranoke.

Ne asnje rast nuk e ze ngusht shkencetari, besimtarin.

Me t'mira

askush nuk mund ta spjegojë zotin, askush! Krejt që thoni e kopjoni janë lojë fjalësh, lojë me emrin prof. e zot!

A mund ta spjegoj Amën, foshnja në djep që posa filloi belbëzimet e para? Ta spjegojë foshnja Amën që e lindi?

Nëse din dikush ma shumë se sa është thënë në shkencë e fe, thuani - po mos bëni lojëra fjalësh e kopjimesh të ditura e të njohura! Ka prof. e prof. e profesor mund të jetë secili profesionalist në profesionin e tij, në zanatin e tij, mos u merrni me lojëra fjalësh: profesori, fetari, muslimani... Krejt këto arritje diturie (mund të flasim në komp. tv, telezon, telegraf, kemi krijuar yllin satelitor, qendren kibernetike që shpërndanë valët eterike, çdo thirrje, çdo zë, çdo shkronj, çdo shenjë, në secilen pikë të planetit - kemi krijuar eksplloziv, atom, bomba atomike, hidrogjenike, neutronike) e kush i krijoi këto? Dhunëtia e Krijuesit nëmendjen e njeriut!

Po çka është planeti Toka në hapësirën - Univers? - Një xixë në mes infinit numerik!

Merrnu me gjërat që bashkojnë, e jo me lojëra fjalësh! Eja ti Muhamet e kush të dojë, pyetmëni - kush po zihet ngusht!

???

Po, sepse Zoti nuk eshte nje fakt shkencor qe shkenca te mund ta shpjegoje.

Zoti është Zot, Krijuesi i Universit, nuk është as fakt shkencor as fetar, përndryshe do të kishte aq zota - sa aq fe në botë!

tom sojer shkruajti:: Po, sepse Zoti nuk eshte nje fakt shkencor qe shkenca te mund ta shpjegoje.

kjo qendron sepse shkenca nuk merret dicka qe nuk ekziston.

O zotni kjo nuk varet se si e kupton shkencen, sepse shkenca nuk eshte perralle ta kuptojn te gjithe ne boten e vete, shkenca eshte term qe shpjegohet nga te gjithe njesoje.

o Muhamet ketu gabon ti, dhe ky nuk eshte nuk eshte cfaredo gabimi. Shkencen e perbejne shkencetaret, por shkenca nuk eshte teresia e shkencetarve, te tregove se ceshte shkenca, shkenca eshte ideologji e tersi njohurish, e jo tersi shkencetaresh per kete arsye ti nuk e kutpon cdo te thote shkence. Shkencen paramendo si nje liber qe shkruajne te gjitha ato qe njeh njerezimi mbi natyren e shoqerine, ketu nuk hyne zoti...

Faktet flasin.

Anëtar i Besueshëm Numri i postimeve : 1106 Registration date : 07/05/2008

Nezir Myrta ashtu eshte pjeserisht, por ne duhet ta japin mendimin tone personal.

Dicka qe eshte e vertetuar, nuk ke pse merresh me shume echo.

Ja lexoje qfare eshte shkenca, jeni duke i thene si shume pike vetes, e pastaj nuk di se qfare flet.

SHKENCË f. sh.
1. Sistem dijesh e njohurish për ligjet e zhvillimit të natyrës e të shoqërisë, i cili është formuar historikisht duke vëzhguar
botën reale e jetën dhe duke bërë përgjithësime teorike; sistem dijesh e njohurish të tilla për një fushë a për një degë të caktuar. Shkenca shqiptare.
Shkencat e natyrës. Objekti i shkencës. Degët e shkencës. Ligjet e shkencës. Të rejat e shkencës. Roli i shkencës.
Zhvillimi (lulëzimi, masivizimi) i shkencës. Akademia e Shkencave. Doktor (kandidat) i shkencave.
2. Veprimtaria që zhvillohet në një fushë a në një degë të caktuar të dijes, e vështruar si një lloj i veçantë pune. Njerëzit e shkencës. Merrem me shkencë. I hyj
(i kushtohem) shkencës.

E sheh aty ku e nenvizova, shkencen e bejne subjektet e njohjes o zotri, kuptove shpreso.
Pra shkenca sistem dijeshe e njohurishe.
Perparimi i shkences eshte i varur nga logjika e njeriut, zoteri.
Asgje konkrete nuk thate.

Me t'mira

Hahahahahahahaha Muhameti, shume qesharak je shoku.

Kur te pyet ndonje se ceshte shkenca, thuaj se shkenca eshte "njerezit e shkences". Po a sheh se me definicionin tende u zure ngusht shoku.
Ketu nuk po thot se shkenca eshte tersia e njerezve as asgje, vetem pas pikes me nje shembulle ka pasur qellim te sqaroje "Njerezit e Shkences", cfare mbron ti me kete. Une thash se shkenca nuk eshte tersia e shkenctarve, ti po gjete dicka krejt tjeter, trego ku eshte objektivi yt...

O perparimi i njerezve varet nga logjika e njeriut por shkenca nuk eshte tersia e shkencetarve, a merre vesh apo jo. As ketu asgje nuk po thote, pas pikes, vetem: Njerezit e shkences. Domethene kjo nuk i pergjigjet pyetje se qka eshte shkenca, sepse pergjigjja nuk mund te jete njerezit e shkences. Shikoje edhe nje here postimin tende se sa absurde e femije jeni dalur.

Me t'mira gjithashtu.

Anëtar i Besueshëm Numri i postimeve : 1721 Registration date : 09/05/2008

shkenca deshton ne spjegimin e zotit sepse nuk beson fare ne egzistimin e Zotit.K

Kush don ta kerkoj spjegimin e zotit le ta sdudjon mir e me kujdes Kuranin , aty do e gjeni spjegimin ma te mir.

Vizitor

RRoni, ne kuran e gjen zotin vetem nese jeni i bindur perpara se ta lexoni. Perndryshe jo. Edhe neper librat tjere njerezit e gjejne zotin dhe jo ne kuran, pikrisht sepse jane te bindur perpara se te lexojne ate liber. Ketu eshte e gjithe esenca.

Anëtar aktiv Numri i postimeve : 838 Registration date : 09/06/2008

roni shum mir poe spjegon shkencen dhe kuranin se zoti nuk rahazoet me as gjo aj ka fuqi shum te madhe , dhe eka kriju njerijun si poe studijon shkencen

Anëtar i Besueshëm Numri i postimeve : 1106 Registration date : 07/05/2008

O zoteri guximi po une nuk e kam shpike ate, ate e ke ne fjalor, ashtu sic e kam postuar, e ti quaje si te duash, dhe qesh sa te duash, por une ne po te isha ne vend tuajin nuk do ta beja...
Ju automatikisht po bini ne kundershtim me ate qe keni thene qe disa dite, po ashtu po e kundershtoni fjalorin e gjuhes se sotme shqipe.
Kemi dale nga tema

Me t'mira

O Muhameti pikesepari ai eshte definicioni i dyte qe nuk ka rendesi dhe e lexojne shume pak njerez, dhe se dyti e sheh se ai "Njerezit e Shkences" eshte vetem shembulle jo definicion. A kam thene une ndonje here jo njerezit e shkences, po shkencen e perbejne njerezit po shkenca nuk eshte tersia e shkenctarve (njerezve), pse mundohesh mu mbrojt me dicka cka vec te demton e te qet ne nje pozite me te keqe. Pershembulle e shikova fjalen mire, dhe nfunft jane te paraqitur disa shembuje qe jane jashte definicionit si:Të mirën të gjithë e duan
etj, te lutem, edhe une jam per te mos vazhduar me sepse jemi krejt jasht temes...

Me t'mira gjithashtu.

Anëtar i Besueshëm Numri i postimeve : 1106 Registration date : 07/05/2008

A kam thene ndonjehere se shkenca eshte teresia e shkencetareve, vetem kam thene se zbulimet shkencore jane te varura nga njerezit me logjike te arsyeshme, dhe nuk i bie mas.
Se u zgjat si shume, pa nevoje.

Me t'mira

» Mëshira e Zotit
» Mëshira e Zotit
» ne jemi krijes e natyres apo e zotit???
» Njohja, nevoja dhe frika ndaj Zotit!
» Dr. Shefqet Krasniqi: FALËNDERIM ZOTIT PASTAJ NATO-S