Prelud poetik nga poeti Kristaq Th. Gushi

“ E DUA JETËN “



Qě nga dita e marězisě,

I vetěm jam, i vetěm,

O shpirt, ku je tani?

Mě vrave, mě thave sytě.



Drita m’u shuha, ike ti,

Se dua jetěn, s’kam sy.

Ai Benci i mallkuar gri,

Pse mě ndahu nga ty?



S’kishim fajě, aksidenti na ndahu,

Marězia e shpejtěsisě, vrau lumtrině.

Ně qiell tě strehoj Perěndia,

Parajsa e shpirtit tě mirě.



Lutem o Zot, kthema dashurině,

E pafajě, ěngjělli i Perěndisě.

Jepi frymě, jetěn tě fillojmě,

Tě betohemi, s’do bějmě marzi.



Kthema jetěn, kthema me sy,

Tě lutem, kthemi ně shpirt.

E dua jetěn. kurrě vetmin,

Tě dua Zot, Falěm ti…





POSTUAR NGA KRISTAQ TH.GUSHI

ME 3 SHKURT 2009 = ORA 02:40'.

SHTEPIA E SHPIRTIT



Je ti ajo qẽ mẽ zgjohẽn mẽngjeset,

Vetẽm ti ty tẽ dua, tẽ dua me shpirt,

Je ti syri, ajo qẽ mẽ fal buzeqeshjet.

Mẽ fal o zemẽr, fal syrin tim qẽ s’rri.



Qẽ tẽ shikon dhe tẽ vlerẽson bukurinẽ,

Mirẽsinẽ e respektit dhe vlerẽn si njeri.

Une nuk mudem tẽ harroj natyra e qetẽ,

E pamundur tẽ perẽndoj ky dielli im tani.



Kur nata nuk mẽ egziston aspak nẽ sytẽ.
E pamundur edhe unẽ tẽ jetoj pa ty, pa ty.

Njerẽzite jetojnẽ, kur nuk egziston vdekja,
Eshte e pamundur te mos lumturem me ty.
Nuk mund te jetoj dot pa ty, s’kam deshirẽ. Ta dua respektin, e dua mẽnçurinẽ, qẽ mban. Ku dielli rrezton mẽ shumẽ, tek njeriu i mirẽ, Ku rrjedhẽ ai loti, qẽ besoje: E artẽ, e vertetẽ.
Aty ku ndizet me egzistencẽn, jeta e shpres, Aty ku dua pambarim, e shpirti tẽ ketẽ streh. Aty je o bukuria pẽrallore, qẽ dua tẽ egzistoje, Aty ku realiteti nẽ sy, behet magji, e jeta, dritẽ.

MẼ 4 SHKURT 2009 = ORA 01:20’.



POSTUAR NGA KRISTAQ TH. GUSHI



ME 4 SHKURT 2009 = ORA 01:30'.

FRIKẼ TẼ HAPẼ SYTẼ



Ngelem mẽ afẽr parajsẽs sẽ jetẽs,

Minutat ecin, unẽ drejtẽ vdekjes,

S’po marr frymẽ, ty tẽ kam larg,

Ẽshtẽ njẽ botẽ tjetẽr, pa ty e mua.



Frikẽ tẽ hapẽ sytẽ, reaitetin tẽ jetoj,

Kẽtẽ kohẽ, kẽtẽ jetẽ s’dua ta besoj,

Mua mẽ duket e largẽt, jo shpresa,

Qẽ nuk vdesẽ, e pse ẽshtẽ nẽ agoni.



Sot kam frikẽ nga pritja, kam tmerr,

Unẽ qẽ prisja thuaj deri nẽ perjetẽsi.

Sot, sot, e djeshmja s’mẽ jetonẽ nẽ sy,

Sot kam frikẽ dhe tẽ vdesẽ, nuk e dua.



Se jetẽn nuk e shijova, s’di ç’tẽ bẽj,

T’i hapẽ sytẽ dhe unẽ tẽ mos jetoj?

Apo tẽ rri nẽ ẽndẽrr, e jetẽn tẽ shijoj,

Se sot zgjuar, unẽ asgjẽ nuk po gẽzoj.



I ziu unẽ, vetẽmia e keq nuk mẽ lẽ rehat,

Tẽ vrapojmẽ mbi fusha, e mbi trẽndelina.

Mua mẽ ka marr malli tẽ qesh edhe zgjuar,

Se nẽ ẽndẽrr, unẽ e ti, ne tẽ dy jemi bashkẽ.



Tamam si dje, saktẽsishtẽ si nẽ kẽtẽ ẽndẽrr.

Jo si sot larg, sy mbyllur e me shpirtin plagẽ.

Errẽsirẽn, kurrẽ se kisha menduar mẽ parẽ,

Dy kohẽ po mbartẽ, Ti, Ti, afẽr e shumẽ larg…



MẼ 4 SHKURT 2009 = ORA 14:55’.



Postuar mẽ 4 Shkurt 2009 nga Kristaq Th. Gushi

E K U A C I O N



Tre, e tre, baras nëntë.

Tre, unë, ti dhe jeta.

Tre, gëzimi,

Lumturia, e përjetësia.

Po tre, je diell,

Hënë dhe ylli im.

Tre ngelen,

Toka, deti, e parajẽsa,

Po tre,

Satanai, ferra, e vdekja.

Tre, vetẽm treshẽ them.

S’do pranoj të keqen,

Pësveç lumturisë,

Qẽ mẽ jep shpresë.

Me dritẽ nga ty.

Se me ty kam,

Qetẽsin e përjetësisẽ.

Ekuacionet që zgjidha,

E kam mësuar nga jeta.

S’kam humbur shpresë,

Kam ecur pas lumturisẽ,

Dritẽs sẽ diellit,

Qẽ nuk di pse dje,

U shëndruar rrebesh shiu.

Por nuk zgjati shumẽ,

Kaq e pati ajo.

Sot e keqja më vdiq,

Ekuacionin e zgjidha.

Nga ty dhe pẽr ty, ty, ty...



MË 27 DHJETOR 2006 – ORA 09:20’.

Nga Kristaq Th. Gushi

Postuar mẽ 4 Shkurt 09 = Ora 20:40’.

“ VUAJMË “



Valět zgjohen, ně bregě pěrplasen,

Kujtimi im ecěn, papritur, běrtas.

Nuk ěshtě njě komet, as meteor,

E pashě atě, qě mě iku dje.



Atě, qě ěndrrat m’i prishi,

E pashě, ajo nuk ishte vetě.

Ai dukej njě měndje lehět,

Njě vajzěs, ai syrin i shkeli.



Sa e padrejt, e pabesě koha,

Tradhětia merr frymě, e keqja jetěn.

Ajo iku, e prehu ně besě shpresěn,

Ai e tradhtojě, ai e trajton keq.

S’lumturohem nga kjo hakmarrje,

Se kjo ěshtě fakeqěsi e věrtetě.

Duhet t’ja heqim plagěn jetěs,

Prandaj s’po lumturohem sot.



Sa vuaj, nga doněsitě e saj.

Ajo iku largě dhe nuk gjeti,

Njeriun mě tě mirě se uně.

Ajo vuan, nesěr e mě shumě...

MẼ FAL ♫ 05 = 51 ♫



Mos harro, unẽ tẽ dua pẽrjetẽ.

Mos loto nẽ shkoj, e s’kthehem,

Lẽre lotin tẽ prekẽ shpirt vẽrtetẽ,

Keq s’mẽ vjen, qẽ japẽ respekt.



Nẽ shpirtin tim, je bẽrẽ fiksim,

Pse sillesh kẽshtu, o syri im

Mẽ fal e dashur, tẽ gjykova,

Emrin tẽnde doja, timin tẽ dhash.



S’jemi afẽr si dikur, qẽ ishim,

Sa i çmẽndur ẽshtẽ respekti im.

Padrejtẽsisht, pse ti sot mẽ gjykon

Dhe asgjẽ, ti s’po mẽ dhuron?



Lotin s’do ta largoj nga sytẽ,

E pse sy mbyllur, do jetoj.

Kohẽn dhe ty, s’do ta harroj,

Nga kujtimet, kokẽn s’do tẽ çoj,



S’di sa larg, ke ikur vẽrtetẽ,

Nesẽr do hapet, flet e re.

Qiri po shẽndrohem, po mẽ tret,

Malli mẽ gryen, zgjuar i pajetẽ,







Lutem dhe ky tekst si shume te tjere,

Te mos muzikohet se e kam muzikuar

Vete,

Faleminderit per mirekuptimin

Kristaq Th. Gushi



PSE TẼ KUJTTOJ ?



Nje cast do doja sot, veten nga ty,

Vec nje fjale do te doja perballe,

Te te thoja, te kam shpirt dhe vajze,

Ne kete cast, vetem zerin ta degjoja.



Sa do te doja te fluturoja i lire, qiellin

Princeshe e mrekulluar ne sy e diellit,

Ty te deshiroja, vetem ty te enderroja,

Me ty t’i shkoja gjithe yjet, hene larte.



Si mundem une te rroj vetem pa diellin,

Une piktor, qe pikturoj edhe zhurrmen?

Valezimin e gjetheve qe bien po shikoj,

Se s’i gjethe e thare, une shendrrohem.



Jeta nuk ka kuptim, kur ne vetem rrime,

Une te enderroja ty, te rriteshe tek mua,

Ne preherin tim, tamam nje yll, nje femj,

Ajo qe kam dashur shume, s’me jeten.



Sot dua te vdese nga loti, zemera plage,

Pse ta kam kaq te veshtire, kete largesi?

Kujtoj, e jetoj endrren time te parealizuar,

Pse te kujtoj, kur vetemin me ke dhuruar?



MẼ 24 SHKURT 2008 = ORA 00:05’.



Postuar nga kristaq Th. Gushi, me 24/2/2009 = Ora 21:15’.

“ SYTË DO T’I LË PA GJUMË “



Re të nxira shikoja në qiellin lartë,

Kur në dritare m’u shfaqe një Zanë.

Harrova ditën e keqe e mërzitjen bashkë,

Hapa derën, puhia më përqafoj gjatë.



Ajo zemër mira m’u ulë përballë,

Fillojë të më pyeste ngadalë.

Kërkonte sytë e mi, për ta parë,

Flakë të kuqe ishin faqet e saj.



Donte të ikte se kishte një punë,

Por vendi se linte të ikte nga unë.

Mbylla dhe hapa sytë për ta rriparë,

Nuk besoja, m’u dukë ëndërr e gjallë.



Ajo fliste dhe qeshte me respekt,

Zana e bukur më la shumë mbres.

Derën e hapa e s’do ta mbylllë kurrë,

Do ta pres, sytë do t’i lë pa gjumë...



MË 20 DHJETOR 2006 – ORA 15:30’.



Postuar nga Kristaq Th. Gushi, me 28 Shkurt 2009 = 20:30'.

NẼ FOLTOREN E BESIMIT:



Luftẽ do tẽ ngelet jetẽ, prandaj lufto pẽr ta fituar. Se gjithmonẽ detyrẽ tẽ mbetet ndaj vetes. Kẽshtu: Plotẽsohe vizioni e se nesẽ-rmes tẽnde.

Edhe pse ndonjẽherẽ jeta behet njẽ lojet, ti luhaje. Edhe kur shẽndrohet njẽ mister, mundohu ta njohẽs tẽ vertetẽn.

Jeta ẽshtẽ e kẽndẽshme, ẽshtẽ edhe e lehtẽ, por ndonjẽherẽ, ẽshtẽ dhe e bukur, por pak herẽ, se e vẽshtira ngalet prezente.

Ah, jeta, kurrẽ s’do tẽ jetonte pa shpresẽ.

Prandaj tẽ gjithẽ sẽ bashku, njẽ zẽri:

Tẽ kẽndojmẽ pẽr tẽ nesẽrmen, e mẽ tẽ begat, qẽ tẽ mos jetojẽ loti i ndarjes nẽ sy. As plaga e dhimbjesẽ nẽ shpirt.

Le tẽ trumfoj lumturia, ku dashuria tẽ marri emrin symbol: P Ẽ R J E T Ẽ S I …



Nga Kristaq Th.Gushi, Gjirokastẽr

Mẽ 23 Qershor 2009 = Ora15:10’.



Postuar me 23.6.09 = Ora 20:05'.

Pershendetje nga Kristaq Th. Gushi dhe ju kerjoj falje qe nuk kam qene aktive, muajt e fundit...

FĔSHFĔRIMA E VETĔMISĔ

Shfletimin e këtij librit, e kam ndalur.
S’e lexoi më, të verdha janë bërë fletët,
E zeza mbi të bardhë, në imazh ngelur.

Unë e prisja s’di pse nuk më ka ardhur.
Kujtimet s’ja kam dhënë, strehëz kanë,
E ka ikur larg, gjithçka më ka mbartur.

E unë jam përballur me stuhit e jetës,
E përkëdheljet e dhëmbjes së largimit.
Ej koha, është dhe ngelet diskurs lirik…

Dhe askush nuk i njeh më mire se unë,
Ditët, ngelet edhe dhëmbje të shpirtit.
Të pa treguara do mbeten rrëfenjëzat.

Koha, në ditë e në netë të tëra, në stres.
Ĕshtë bërë pjesë e përherëshme e jetës,
S’i fëshfërima e vetmisë, që lot derdhë...

MĔ 6 KORRIK 2010 = ORA 16:50’.

Persh me keto vargje: Kristaq Th. Gushi

ME PESHEN E VUAJTJEVE





E V Ĕ S …





Ndoshta s’po gaboj dhe
nuk ka lidhje,
Ule qiellin në tokë, në shesh, ta shoh. Edhe
nëse shiu s’të lejon të më vish,
Një zile telefon bëm, që t’më kujtosh.





S’e zërin dua t’ju
dëgjoj, lajmtarin tonë,
Të di si je ti edhe aty larg, ku ti po jeton.
S’e respekti ynë jeton dhe kur s’je pranë,
Prandaj ti vendos dhe mos hezito, të pres.





Cfarë ke pritur ti, një
mik, do të rrigjeshë?
S’e vite
kanë kaluar, jeta na ka ndarë, larg.
Rrugët tona e morën udhëkryqin, në nisje,
Me peshën e vuajteve,
ne, bashkëudhëtar.





Kur dje une vuaja, ti
qaje dhe anasjedhëtas.
Jeta njërëzore është një maskaradë, s’pyet, S’e
ku shkon, ku do vesh dhe kush të prêt…
Jeta është e keq, gjithsi, ne, kemi fituar vetë…


Me 2 qershor 2010 = Ora 23:55'.

UDHETIM MENDIMESH:





Je larg, sa larg ti, pse
mendimi te bane prane?


Deren hapur e mbaj, mos
trokit, hyre ngadal.


Ej, zemer perveluar, dëgjo
rrahjet e mendimit.





Ngjashmeri kanë zemerat tona,
bam, bamban,


Nuk jane moter e vella, zemerat
sa fort rrahin…


Dhe rritmi i tyre nuk
ndal, nuk eshte i ngadalet.





Dy shpirtera pulesojne.
s’kane guxim ta pranojne…


Kemi gjithcka, jeten e
qeshjen, s’kemi ate qe duham…


Na mungon shpirti
binjak, mendimi s’ka privilegje.





E degjova meazhin tend, mall
kemi, s’e fshehim dot,


Teksti rrjedhe rreke,Ne
sfond, imazhi del.


Zjjarr mbi buzët Mbi te
mijat flak gjene.





E degjoj me shikimi
larg, Lexoi dhe e shikoj mesazhin?


Te them sd’dinga vjen,
genjej Vese qe s’e perdor asnjehere.


S’di ne do ma thuash ti
ermineMesazhi nga me vjen?





Ej, s’di te mbylle
telefonin, Pse zjarrmi po ndiej?


Nuk di nuk po e kuptoj Mesazhi: hapetelefonin me thote.


Dy fjale do them per te
gjithre: Cfare emir duhet te kemi ne…


SHKRUAR ME 24 KORRIK 2010 = ORA 21:',
dHE MOSTUAR NGA kRIST POETI, 28.7.2010

02 = STREHA E DASHURISĔ

S’do të ta ndalë fjalën: “Të dua”,
Syri yt, dielli, hënë, e qiellit tim.
Drita jote, ma ka larguar natën,
E zëri yt i ëmbël, sa drithërim.

Vetëm më ty dua të lozë tani,
Rrugëve endem hije e bukur.
Në zemrën time, po rritesh TI,
Sa kuptim merr fjala dashuri.

Je pranvera e dashurisë sime,
Sa po e shijoj të kuqen qershi.
Brënda teje, strehja e lumturisë,
Sa të njoh ty, eja afër pa ezitim.

Ti je rritur, zbukuruar, një selvi,
Mallin e rruaj në sytë e shpirtit.
Dehem si ajo Mjelma në vallëzim,
S’më kishte ndodhur herë tjetër….

MĔ 11 TETOR 2010 = ORA 23:30’.

Postuar sot më 29 nentor 2010
POET Kristaq Gshi

03 = ME MALLIN E DASHURISĔ

Dikur ne s’njiheshim,
Dje të gjeta ty o jetë.
Afrohu dhe ti mos ik,
S’e s’do të largohem.

Ishe tek ëndrra ime,
Sot u zgjova nga ty.
Ne atë nate me shi,
U verbova nga drita.

Nuk e ndieja shiun,
Sot jetoj mrekullin.
Mos më lë vetmin,
Sa mendoj per ty.

Ti eja pranë meje,
Se ëndrra ime je ti.
Shtrati i dashurisë
Përjetësinë unë e ti…

MĔ 12 TETOR 2010 = ORA 23:50’.

Postuar sot më 29 nentor 2010
POET Kristaq Gshi

04 = S Y T Ĕ

Tẽ njojta ty, o jetë,
Fal vetëm respekt.
Njohjta e sytë e tu.
Ty, qiellin, e detin.

Sa shumë respekt,
Ti o jetë, plot lezet.
Ngelesh dritë syri,
Streha petale, je ti.

Të njojta ty o diell,
Si edhe pranverën.
Tẽ njojta o shpresë.
Si edhe dashurinë...

MẼ 12 TETOR 2010 = ORA 23:10’.

Postuar sot më 29 nentor 2010
POET Kristaq Gshi

05 = E DI …

Për ty do të vdes,
E di që më do Ti,
Të dua pa masë,
E pa mbarim o jetë.

Përgjigje s’po pres,
E di të vërtetën
Ti je e do jesh imja,
E vetmja lumturi.

MẼ 13 TETOR 2010 = ORA 16:10’.

Postuar sot më 29 nentor 2010
POET Kristaq Gshi

PSE DUHET TĔ URREJ?!

Ty, të të kem inat sot?
Jo, kurrë, s’kam kohë.
S’di të kem urryer unë.
Nuk urrej; as të keqin.

Besom, s’mendoj keq,
Idobishëm dua të jem.
Dhe pse duhet të urrej?!
Jam i qetë dhe plot jetë…

Diellin tënd kam zaptuar,
Ngrohtësin kam dhuruar.
Shtratinë ne kem shijuar,
Me ty, sa jam i dashuruar…

Ti kudo më ndodhesh, ti…
Dhe kudo do jam prezent.
Ti je imazh je dhe e gjallë.
Për ty, ngrohtësia e diellit…

MĔ 27 NĔNTOR 2010 = ORA 13:40’.




QANĔ SYRI

Sa erë, fortun, e tufan,
E në këtë kohë cikoni.

Qanë syri, shpirti më vuan,
Që nga dita që s’po të shoh.

Dhe nga loti im rrebesh,
Që edhe sot, sa, sa rrolli.

Sa larg ke ikur ti, ti sa larg
Dhe sot s po di ku po jeton.

MĔ 1 MAJ 2008 = ORA 20:45’.
POSTUAR NGA POET Kristaq Gushi
Gjirokastër sot më 29 nëntor 2010
Gëzuar festat e nëntoritë

Persh nga Krist poeti me keto poezi te dhjetor 2010.

AI KUJTIM . . .

Mbështetem tek shkopin magjik Dhe fijet e mendit, sot po pertyp.

E s’po presë trishtimin e kohës,
Ai kujtim, po ulet në prehrin tim.

Udhëtari lexon një mbishkrim të ri:
“Këtu lindi dhe u varos një histori”…

Derdhen kujtimet, koha në zgjim,
E mbi pllakën e mermerit gri, lule…

MĔ 1 DHJETOR 2010 = ORA 11:10’.

Postuat Nga Kristaq Gushi,
Gjirokaster, me 10 dhjetor 2010

E SOTMJA …

Menduar dhe i heshtur, po eci sot,
Në shoqërinë e cingares që tymos.
Rrugës ku nisa ecjen e kujtimeve,
Nuk çmallem dot, as me shiun lot.

Jeta na rrëzon, jeta e na conë përsëri,
E djeshmja ndihmon të mos gabojmë.
Lumturisë se sotme, i shtoj ca kujtime.
Të sotmen, se ndrroj me asgjë në botë…

MĔ 3 DHJETOR 2010 = ORA 18:35’.

S’E JETOJ SI NATĔN E FUNDIT

E sot sa gjatë po ëndërroj,
Yll qielli më shëndrohesh.
Ëndrra të bukura po shikoj,
Nata dritë, syrin zbukuron.

Kohën me diell s’e harroj,
I përherëshëm, dielli në sy.
Në shtrat, në jetojmë të dy,
Thellë në shpirt rritesh ti.

E jetoj ëndrrën në realitet,
Në shtrat, të lë të vërtetën.
Luaj dhe qesh me yllin tim,
E zbres nga qielli me dritë.

Prekjet e shikimit, me yllin tim,
Unë e ti, në puthujen çmënduri.
Shtrati ynë, përjetësia e ëndrrës,
Unë i mendituar sot me ty, ty, ty.

Nuk e jetoj si natën e funditë,
Kjo që lindi s’do ketë mbarim.
Nuk do t i largoj ëndrrat e mia
Dhe do të jetoj pafundësisht.

MĔ 5 DHJETOR 2010 = ORA 09:20’.