Përmbledhje nga krijues të ndryshëm

14.

Çka të të rrëfej

o lumth

me rrudha

në këtë pikë

të gjerë

të kësaj bote

të vogël

aq të vogël

e të ronitur



me lecka

këndëve shpërndarë

si fustani i (Sy)Monikës

nga trillimkeqët

ogurzi

mendjeprishur

nga një dashuri

e barabartë me urrejtjen

me helm nepërke

shtrirë mjerisht

në rrafshin mesmaleve

Mjellmat për t’i helmosur
Për syrin e (Sy) Monikës

15.

E gjora

bredharake

dorë më dorë

shtigjeve pa shteg

murale

syverbër



përballë altarit

me kryq orto....



ku u fsheh korbi

sqepgërryer

i syrit

me shikim të largët

përtej maleve

me ngricë

nga vapa përcëlluese

e ditëve

të bjerra
shtigjeve pa shteg

16.

Ku mbet brusha e piktorit

për një pikturë ferishte

me abcënë e pamësuar

të shpërndarë si stërkalat

e tretura në buzët e thara

nga thatësia

e verës në verig

pa asnjë lugë miell

në kusinë e përvëluar

nga vala



m’lejo lum lumthi

të pushoj

për pak frymë vendlindjeje

se m’duket

zbret nga maja

e Velia Glauas

Vata i Lekë Fanit

si Odiseja

për ta prekur me shpirt

ashtin e të parit

në Itakën e tij

pranë kishës së Kujarkës

në Velia Glauan
shkëmb.

Hysen Këqiku

KOHA E BËNË TË VETEN




Meteorologut iu ka prishur

Aparatura



Dje e mora çadrën

Shi nuk ra

Sot nuk e mora

Shiu më bëri qullë



Nuk është koha për t’i zënë besë



Si t’i besoj qenit se nuk kafshon

Koha e bënë të veten
Edhe qeni jeton në të

Hysen Këqiku

TË DUA




Të dua

Kështu siç je

Me teke e huqe

Prej lindjes deri në perëndim

Prej veriu deri në jug



Dimrin ta bëfsha pranverë

Pranvera mos t’u bëftë dimër



Le të jetë kjo namë

Ndër më të mëdhatë

Drejtuar Ty

Pa pikëçuditëse në fund

Në fund pa pika të heshtjes



Të dua me çfarëdo mase

Në mëngjes

Në mesditë

Në mbrëmje



Të dua

Me kollën tënde të thatë

Me pëshpëritjet e përsëritura

Me zgjimet e përlindura

Me turret dhe mburrjet

Me ofet dhe brofet

Me rritën mbi shkrumb

Me qirinj të ndezur varreve



Të dua

Aq sa mundem

Të dua

Aq sa ka shpirti fuqi



Të desha dje

Dardani

Të dua sot Kosovës

Si do që të jesh
Do të të dua edhe nesër

Hysen Këqiku

NË KËRKIM TË SHPRESËS SË KALLUR

Hysen Këqiku

BUZËQESHJA MË TËRHIQTE




Unë mendoja

se po t’i mëkoja plagët

kur shtrija rrugët para vete

mendoja se do të ngjitesha

kah burimet e erës

tok me petalet e rëna

për tokë



më dukej se m tërhiqte

buzëqeshja jote

tok me fluturimin e zogjve



ti ishe atje

ku puthiteshin retë

vetëtimat

bubullimat



atje kur mornica të ftohta

pikonin nga qielli

ti kishe dridhje

shkëlqim vese ishin ato

në relievin e mbushur

rrudha brengash

. . .

ecja

me hapin

lodharak të vargut

të varur

në verig



ecja

për qëllimet

tua



në reale

jo në ëndrra

me ankth



vargu i dalë

nga metafora

ecjen tënde e bëri hap

pas hijes sate të freskët

si hija e valës

më shket e më shket

vështirë e lehtë

dikush e kthen

mbarë e prapë

dhe

s’munda ta kap
as në dimër as në vapë

Naim Berisha

A ka te gjalle ne ato varreza

Ku eshte vendi i bukurise

KRIME NË VËLLAVRASJE !
Krimi në vëllavrasje , 
Po bënë kërdinë!

Sepse, tani nuk udhëheq,

"Si mos më keq" !

Enver Shqiptari, me Partinë!

Tani, shqiptarët e kanë bërë,

Krejt të natyrshme, 

Si tymin -tragjedinë!

Janë të "lumtur" se:

Që si faculetën të shkretën:

E kanë futur këta fatzi- në gji- "demokracinë"!

Hiq, "mos të ndalen"!

Veç ta hedhin "vallen"!

Veç, le ta votojnë e ri-zezojnë;  

Deri në amshim, në vetshkatrrim; 

Salo Zinë!
Katunde , qytete e dete: 
Si Bajlozi po i lanë në gjak...

...Dhe, nga froni mavi -zi;

Nuk po tundet aspak!...

MALLËNGJIM

 

Ku ka respekt dhe edukim, ka forcë dhe bashkim!

 

...Është natë von, më merr mallëngjimi,

Për odat tona dikur ; aty ku bëhej bashkimi,

Mblidheshin burra me vepra heroike,

Këndoheshin këngë të lashta epike!

 

Motrat dhe gratë tona krenare,

I mbanin odat me bujarinë shqiptare,

Si Zanat e malit, nderonin pa pushim…

Me pritjen bujare plot edukim!...

 

Dëftoheshin -trajtoheshin, ide të larta !

Përballë armiqve si të qëndrojmë,

Me besëlidhjen e madhe shqiptare!

Trojet tona si t´i ribashkojmë!

 

E fillonte fjalën plaku,

E përfundonte i riu…

Logu i burrave, e hapte fjalë-valën…'

Të hiqej qafet, okupatori shkja- ziu!...

Per revistë të shkollës e kam shkruar këtë Ese shkencore- leterare.

Shkenca dhe njerëzimi

Nëse njerëzimi arrinë te kuptoj se deri ne c’masë ka perparuar shkenca dhe ne pergjithësi te kuptojmë intensitetin dhe nivelin tonë evolutiv atëherë fare mirë mund ta kuptojmë se sa gjigante, e nderlikuar, e stërmadhuar dhe e shumë-llojshme është gjithësia - ekzistenca materiale.
Kur shikojmë me kujdes te arriturat tona prej pikës kur ne filluam te kuptojmë e ta perceptojmë drejt shkencën, arrijmë ne perfundim se ne njohim shumë ligje natyrore, e shoqërore te cilat na shtynë deri ne nivelin ku jemi sot. Këtë nuk e bëmë per arsye tjeter, vec se te arrijmë te mbijetojmë, te zhvilllohemi, e ta permiresojmë jetën e gjithësecilit.
Kemi fatin qe po jetojmë ne një kohë e vend ku shkenca ka perparuar ne një masë të konsiderueshme, dhe po përparon me hapa te shpejtë. Mund te themi shlirë e pa pikë dyshimi se po I ngushtojmë perimetrin mistereve rreth ligjeve te natyrës tone që na rrethojnë. Por për fatin tonë të keq e kunderta ndodhë sa I përket mistereve tona jasht vendbanimit tonë, jasht shtepisë tonë te vjetër - tokës.
Hapësira jasht sistemit tonë diellor (më së largu) për cdo njeri ne tokë është një vorbullë gjigante e mbushur me mistere te pafundme për të cilat vetëm mund të imagjinojmë e fantazojmë me baza shkencore.
Gjithësinë e kemi paramenduar si një top (me (pa) fund) që t’kurret e zgjerohet në mënyrë te njëtrajtshme e pafundesisht, sa është kjo logjike dhe sa I pershtatet ligjeve shkencore ja lëmë ne dorë kohës e shkencës bashkëkohore. Ky fakt natyrisht se bënë pjesë ne shkencën e errët, te pasqaruar,e misterioze, shkencë për të cilen njerëzit gjithmonë kanë shikuar por s’kane parë gjë.
Fakti që shkenca përmirësoj jetën e cdo njeriu, besoj që nuk vlen të përmenden shembuj, thjeshtë merrni kompjuterin e elektroniken në përgjithësi të cilat ishin revolucion I vertet. Pra besimi I njerëzve dhe mbështetja e tyre te shkenca, eshte shtuar e stërmadhuar jasht zakonisht shumë gjat shekullit te XX, për shkak të shpikjeve madhore që shkruan historinë.
Shkenca është udhërrëfyesi I njerëzve për të hapur botë te panjohura e të errta. Ajo eshte shkopi I njeriut te verbër. Njeriu I verber edhe pse pa shkop mundohet në një menyrë ta gjej shtegun e shpëtimin e vetë, kurse njerëzimi pa shkencë është vetëm nje shoqëri e egër që vdes dalë-ngadal në Universin e ftohtë, te errët, e misterioz. Pa luftë, pa përpjekje a pa mundime, thjeshtë vdekje e frikshme dhe e menjëherëshme.
Ajo eshte mburoja e gurët, dhe simbas fakteve të deritanishme, edhe e pathyeshme.
Cdo njeri nga ne, si qenje që bëjmë pjesë në një bashkësi te quajtur njerëzim, e ka peshën dhe vendin e tij të caktuar ne shoqëri, prandaj ne mund te kontribojmë në ndërtimin dhe ne murosjen e mburojes, që ajo të bëhet sa më e fortë, sa më e pamposhtur, e sa më efikase për të vepruar ndaj cdo fenomoni. Nga guri të shëndrrohet në një celik - në një obelisk të vërtet.
Deri me tani zelli dhe knaqësia e muratoreve per te punuara nuk ka qene edhe aq e shpresëdhënëse, per arsye të caktuara shoqërore apo ndonjë arsye tjetër, duhet të punojmë ta ndryshojmë mentalitetin njerëzor, sepse një ushtari të madh I duhet mburoja e celiket, dhe shpata e mprehtë vdekjeprurëse, dhe sepse jemi nje specie e ndarë padrejtsisht qe punojmë për interesa, e jo për te mire e përbashkët të njerëzimt. Jemi e ardhmja e botës fantastiko-shkencore, prandaj duhet të mbështetemi sa më shumë ne shkencë, zbulime e kërkime shkencore, ato kanë të bëjnë direkt apo indirekt me jetën dhe të ardhmen tonë.
” Te punojmë, Sepse shkenca eshte bukuria, karakteri dhe shpirti që na fali natyra”

KUR HARROHET FEJA

Kur harrohet feja
Harrohet dhe njerëzia
Shkrepëtinë si rrufeja
E zeza, ligësia

Kur harrohet feja
Errësira mbulon
Njeriu në beteja
Rron edhe shpreson

Kur harrohet feja
E shahet mirësia
Në shkollë e në ndeja
Flitet kotësia

Kur harrohet feja
Harrohet dhe morali
Ndër të rinjë e t’reja
Shpërthen skandali

Kur harrohet feja
Mos pyet për çudinë
Kur në sytë e tu
Sheh mizorinë

Krenohet veç i marri
Atje shkrepë zjarri
Vdiset nga uria
Pritet dhe fëmija
Pleqët edhe gratë
Veç për një dhuratë
Veç pse është njeri
Dhe kërkon liri
Çlirimtari terrorist
E pushtuesi- modernist...

E ka zotërinjë plot
Burra që s’kanë Zot...

Garohet për pushtet
Vëllau jetën e vet
Babë e nënë përçmohen
Fëmijët s’edukohen

Përgojohet miku
Shoqërohet fasiku

Nga e keqja s’turpërohet
I dobëti shfrytëzohet


Kur harrohet feja
Çdo gjë në botë
Edhe n’imtësi
Gjithçka është e kotë
E s’ka drejtësi

Kur harrohet feja
Sa përçmohet besa
Sa ngjajnë ngatërresa
Për burrat në fortesa
Nuk vlenë as ankesa

I keqi është i lartë
E kjo luftë e zjarrtë
Shkon në pambarim
Se gjithë ky teprim
Rrjedh nga një harrim
E shpirti s’ka ushqim

Kur harrohet feja
Jeta s’ka kuptim
Çdo çast na shpjenë
Në humbje e zhgënjim

Kur harrohet feja
Plumbi vëllaut i kthehet
E kur mbyllen rrugët
As vetja s’kursehet

Kur harrohet feja
E shahet besimtari
Vështirësitë e jetës
Na i zgjidh litari

Kur harrohet feja
Na humb dhe adresa
Cakun e arrinë
Hudhja nga ndërtesa

Kur harrohet feja
E tretemi në harrim
Nga toka edhe qielli
Na vjen lajmërim...

Ca të urtë të ndershëm
Nga vëllezërit e hershëm
Aspak mos u habit
Se thoshin përditë
Tek ta lutjen e gjenë
Zot! Na e ruaj fenë!


Blerim Halili, 04.02.2008, 15:00, Majac.

Megjithëse e lexova 3-4 herë nuk pashë asgjë pozitive dhe që ti shërbejë kombit e aq më pakë "Bashkimit kombëtar" siç është edhe forumi!Ajo që do cilësoja e do ti thosha një "BRAVO" z.Muhamet është se,e admiroj që ka kurajon dhe thotë hapur budallallëqet e tij.Meqënëse zotit Muhamet nuk i pëlqen "Farsa Shqiptar",është i lirë të mbajë farsën e tij por nuk ka të drejtë të luaj me ndienjat e një kombi,sepse nuk besoj të ketë aq "Muskuj" të trashë? Ne shqiptarët mburremi me të qënit shqiptar dhe jemi krenar.Si përfundim,shkrime të tilla...sepse poezi nuk është ajo mua më acarojnë dhe më ofendojnë,kur bie në kontakt me to.Besoj se kështu duhet të jetë për gjithë forumistat që e ndiejnë veten Shqiptar.
SHQIPËRIA E SHQIPTARËVE,VDEKJE TRADHËTARËVE.

Ndersa ti mendon se me kete poezi e ndihmon kombin, mendon se kjo poezi i kontribon bashkimit kombetar:
"
Për poezinë "Vetmi" ,
Po të dërgoj një puthje,për shoqëri.
Mos e merr për xhelozi,
As të njoh dhe as të di,
Të ofroj...njerëzi.

"Mendohu një natë...e vepro të nesërmen""

O zoteri me poezi nuk ndihmohet kombi, e aq me pak me poezi romantike, me puthje e me xhelozira. Kuptoje kete njehere e pergjithmone, e mos u mundoni vetem te shtireni se kinse jeni patriot, patriti nuk matet me fjale por me vepra.

Me t'mira

O Muhamet!Ja ke hipur kalit në Dace...!Ti ngatërron Kekun-me-Byrekun!Ajo që kam shkruar unë janë ca vargje humoristike dhe s'ka asgjë të përbashkët me "Ç'na duhet farsa Shqiptar?" sa për mendimet e kalbura të tuat se"Nuk ndihmohet kombi me poezi!"
Je komplet jo gabim,por rreaksionar!Hap dhe lexo rilindasit dhe mëso se sa dritë hodhën ata me mendimet,shkrimet,veprat dhe poezitë e tyre.Nuk ja vlen të debatojmë bashkë,por ndiej detyrim edukativ e kombëtar ndaj të bëra vërejtje.Njerëz si ty,me mendime të tilla pjesa e shëndoshë e kombit jua gjen vëndin shpejt.Atë që nuk arriti mbase,që të bëj Serbi me ty,arriti ta bëj bota Islamike për të qënë një kamikaz për kombin nga rrjedh.Turp.Mos mos më shkruaj më.

O Ali..., apo me tu drejtu Nezir Myrta, sepse mendoj se jeni i njejti, vetem paraqiteni me dy e ndoshta edhe me me shume nofka. O zoteri, po ti mund te me fyesh dite e nate, por une nuk zbrapsem dot, sepse e di se e kam me te drejte. Dhe une e dua drejtesine. Ju as qe e pakenit kuptuar kete fjali: "Ç'na duhet farsa Shqiptar?", eshte e vertete se nuk na duhen shqiptare, qe bejne veprime per te mashtruar dike, qe nuk jane vetevetja, shqiptare konformista e servila, renegata, ketu mendoj se ka qene qellimi i autorit te poezise.
Ate qe nuk ka mundur te ma beje serbi (shkombetarizimin) s'ka dyshim se nuk do ia arrije te ma bej as arabi e askush tjeter. Sepse une jam shqiptar dhe kam gjak shqiptari. Krenohem se jetoj i tille, dhe do te vdes i till, shqiptar dhe vetem shqiptar. O zotri lere se ti nuk me njeh mua, prandaj flet keshtu. Por flis ti flis, sepse une nuk mund ta ndaloj, (Zoti na ruajt, sikur ta beja nje veprim te tille) vetem se jeni duke u treguar nje person i paskrupull dhe pa fije kulture.

Me t'mira

O Muhamet i zoti!
Unë vërtetë nuk të njihja dhe as të njohë...dhe as që dua të të njohë.Të ndesha rastësishtë këtu në forum.
E I-ra-Mësoje mirë shqipen.
E II-ta- Nuk jam Nezir Myrta,me dikë më ngatërron.Quhem Danel Cana.
E III-ta-Në do të dishë hollësi,jam nipi i frashëllinjve.
Besoj se u sqarove.Foli mëndjes,se nuk kam qëllim të ofendoj asnjë.

- Shqipen e kam mesuar, do mundohem ta mesoj gjithnje.
- Ndoshta edhe nuk je une nuk e di, por mund te jete e vertete qe s'je.
- Kush jane keta frashellinje, e keni fjalen se jeni pasardhes i vllezerve frasheri!?
Gjithnje i flas mendjes, dhe do vazhdoj t'i flas, por druaj qe ju nuk e beni te njejten gje.

Me t'mira

Ka të tjerë Frashëllinj veç Vëllezërve Frashëri,apo Rilindasve?
Unë çdo gjë mund të fal,më thuaj çfar të duash personalishtë,por kur ul dhe fyen kombin tim dhe atdheun...këtë asnjërit nuk ja fal.As këtu ku jam,(në Greqi jam 15 vjet)nuk kam lejuar asnjë të më fyej gjërat e shënjta dhe jam krenar dhe me personalitet.
Besoj u sqaruam.

Zoteri kemi dale teresisht nga tema, por edhe kete e ndjej obligim ta them, po pse shpifni pa nevoje, po kush fyen komb ore zoteri! E tmerrshme!