Përmbledhje nga krijues të ndryshëm

zeriatdheut shkruajti:

ALI BABA ishalla ju ke ngja RILINDASEVE VELLEZERVE FRASHER POR ISHALLA NUK SIKUR TRADHATARI MITHAT FRASHERI TE UROJE CDO TE MIRE

Faleminderit,shpresoj se kam marrë shumë.Edhe për Mitat Frashërin,nuk ishte njeri dokudo por ishte për Enverin tradhëtar,sepse nuk ishte dakord me komunizmin.

ali baba shkruaj ne temen per tradhtarin mithat frashrin e ke aty i ke te gjetha pislleqet qe i beri SHQIPERISE dhe si shkeli mbi FIGURAT E SHQUARA KOMBETARE fytyra e nje banditi si mithat frasheri

Alma Papamihali 

Nga jam... 
 
Nga je o i huaj, që botës vjen vërdallë, 
I vdekur me frymë, ballit shkruar mallë, 
I vrenjtur fytyrës, me shpirt buzëndritur, 
Pa ngrënë ndër vite, lirisë uritur, 
Me krahët shqiponjë, me këmbë gjakosur, 
Nga je o i huaj, pas malesh marrosur... 
 
Gjer mbrëmjeve vonë, të hekurtat duar, 
Zbutur mbi fëmijën, ditës i vetmuar, 
Zgjuar natës akull, gjumi pa e zënë, 
Nga je o i huaj, cilin vend ke nënë... 
 
Jam nga atje larg, nga det i kulluar, 
Ku burimet s´shterin, muzika rri zgjuar, 
Ku s´kamja s´gjen vend, sofrën ta pushtojë 
Ku miku s´lajmëron, por vjen kur të dojë, 
Ku zemrat janë hapur dhe dyert çelsa s´kanë 
Nga Kosova bijë dhe Shqipëria nanë!

Ali Baba Tepelena shkruajti:

DERDHE NEKTARI


(Kushtuar Diana Kapaj)





Poet’e dashuris do jesh,


Dhe për shum vite që vinë.


Si pianisti mbi tastierë,


Ti po luan me poezinë.





Ajo dorë e butë,mëndafsh..


Që shkruan fjalët një nga një,


Ajo dorë,e bardhë,e butë,


Që balsam mbi plagë vë.





Do ta puth moj, atë dorë..,
Me gjith zjarrin që më ndez.


Kur këndon për dashurinë,


Dashurin..që..kurrë s’vdes.





Do marr pendën edhe unë,


Për të shkruar poezi.


Do shkruaj me shpirt të pastër,


Pavarsisht se s’shkruaj si ti!





Kur e ndienë..,e ke në zemër,


Zemra shprehet dhe pa fjalë,


Fjalët ikin.., i merr era..,


Dashuria të mban gjallë.





Këndoj zemër dashurisë..!


..Shprehu, zemrën e kalitë!


Është farë e bukurisë


Dashuria. Nuk është frikë.





Kush e ndieu si poeti,


Dashurin e përmalluar?


Zemër e Dianës që i derdhi,


Ëmbëlsin e dëshëruar.





Ajo dorë prej ergjëndi,


Që në shekuj do kujtohet.


Ajo zemër e plagosur,


Që në vite do bekohet.





Ti moj Dianë,të lutem shumë..


Merre pendën,siç di vetë.


Derdhe gjith nektar e zemrës,


Na mban gjallë..na jep jetë.


Danel Cana
Zakinthos 24-07-08





UDHËS SË POEZISË


(Kushtuar Suzana Zisit)





Nëpër rrug të poezisë,


Të agimit,që s’mbaron,


Ikën me hapin e lehtë,


Një poete, plotë pasion.





Ecën,ecën kurreshtare,


Nëpër udhë të poezisë.


Herë bie e herë ngrihet,


Në honet e dashurisë.





Del si ujët e burimit.


Vargu saj’ gjith freski,


Hedhur lirshëm, si të mbjella


Nga një dorë, plot dashuri.





Vazhdon me hap të vendosur,


Nëpër udhë të poezisë,


Herë si erë e herë si flutur,


Herë me forcën e stuhisë.





Herë herë e shkujdesur,


Pret agimin e praruar,


E me rrezet përkëdhelet,


Si një Zanë që fle zbuluar.


Danel Cana

Edhe mos veja autorisine e dija se eshte e Danel Cana ! I lumte pena e....

LIQENI ME DY BURIME

Që të bëhet lumi,duhet një burim.
E mbushin liqenin dy burime bashkë.
Një liqen i madh që nuk ka mbarim,
Ne lundrojmë mbi të,të dy me një varkë.

Varka jonë lëkundet mbi dallgë kapriçoze,
Herë herë pa ndierë,herë me shum inat.
Mbaheshim mos binim,kapeshim për dore,
...Ah moj varkë e vogël..,lëkundu dhe pakë!

Ujët e liqenit diçka nanuriste,
Thuaj kuptoi gjë ng’ato ledhatime?
Ishin veç dy zemra shkëmbenin shikime,
Ishte një liqen...që kish dy burime.
Danel Cana

Pjesë nga përmbledhja publicistike "Zemër pa ngjyrë" nga Danel Cana

- KRENOHEMI QË PREJARDHJA JONË, ËSHTË NGA SHQIPËRIA
(tregim i moshatarit Spiro Plesaris ,nga fshati Kuqes,Zakynthos)
Ishte rasti i tretë që, në bisedë të lirë me njerëz të thjesht, kur punonim në atë fshat,sapo mernin vesh se ishim Shqiptar,afroheshin dhe bisedonin thjesht e pa dorashka.Kështu ndodhi edhe një të hënë, me një burr të moshuar, rreth 75-80 vjeç,i cili quhet Spiro Plesari,nga fshati Kuqes i Zakynthos.
Ishim pesë veta që punonim tek shtëpia e tij,një shtëpi tre katëshë që e ndërtonte për dy fëmijët e tij që kishte.Nuk ishte hera e parë që duart Shqiptare e nisnin që nga themeli vilën e deri sa dorzonin çelësat.
Pranë shtëpis së re që ngrihej, përball saj nga ana tjetër e rrugës,ishin gërmadhat e një kishe të vjetër dhe njëzet metra para saj ngrihej një këmbanore.Reth orës njimbëdhjetë para dite, u ulëm të pinim një kafe,që na serviri Barba Spiro, siç i thërrisnin.Ishim ulur në një hije, përball kishës së vjetër.Barba Spiro u ul pranë nesh,e me një ton miqësor e shum thjesht, filloi të na pyeste, nga ç’vënd i Shqipëris ishim.Ne filluam Vlora,Berati, Tepelena, Kukësi.Ai tundi kokën e, duke psherëtitur thellë na tha:
-Asnjë nuk qënka na Fieri?
-Pse?-E pyeta-Pikërisht kërkon na Fieri?
-Eh more djema.-U përgjigj.-E shikoni atë kishë të vjetër, të rënuar?
Po.-Thashë.
-Ajo kishë është shekullore.Vitet e saj i tregon tabela që ka mbi portë.Më mbrapa është ndërtuar kambanarja, e cila mban vitin 1881.Të dyja këto, i përkasin fisit të Plesias, që e ka prejardhjen nga Plesati i Shqipëris.
- Po.-I thashë.-Është një fshat që e merr rrethi i Gjirokastrës. Ju na kërkuat Fierin?
-Mos u nxito biri im.Këto të dyja, vërtet i përkasin të njëjtit fis, sepse kështu ka qënë tradita më përpara,çdo fis kishte kishën e tij,por ato nuk i përkasin të njëjtës dore.Të thashë se kisha është shum më e vjetër nga kambanorja.Kambanoren e bëri si dhuratë ai që i vuri dhe emrin këtij fshati.Ai quhej Joanis Kuqasi. Ishte nga një fis i madh por vet ai nuk la fëmijë, por la një emër të madh mbrapa.Ky fis e kishte prejardhjen nga fshati Kuqes i Shqipërisë.Tani kanë ngelur disa që mbajn atë mbiemër dhe rrjedhin nga ky fis.Joani i Maries, siç i flisnin ndryshe, ishte brezi i katërt a i pestë i fisit të Kuqasve. Ishte në gjëndje të mirë ekonomike,kishte toka vreshta, mulli me ujë,bagëti,lopë,kuaj,qe' për të punuar tokat, të cilët i jepte edhe me qera tek ata që s’kishin.Pra tregonin se ishte më i pasuri këtu dhe shum fisnik,për të ndihmuar.Në mes të natës t'i vije,ta zgjidhte litarin. Ama po t'i hyje sado pakë në hakun e tij! Më mirë mos i dilje përpara! Në atë kohë kur flasim, ky ishull qeverisej nga Anglia.Një ditë prej ditësh vjen në ishull një Lord, qeveritar Angles.Fisi i Kuqasve e pritën me darka e me dreka, e shetitën në tërë ishullin, për sa kohë ndëjti Lordi këtu u kënaq së tepërmi, saqë ditën që do ikte e pyeti z.Joan se çfar mendonte ai t'i falte Lordi si shpërblim,për nderin që i bëri!
Z. Joan ju përgjigj tekstualisht kështu, kjo thënie ka ardhur deri në ditët tona , bres pas brezi.
-"Lordi im i nderuar.Lutem të kini shëndet e fat, ashtu siç kini zemrën.Zoti ju ndihmoftë.E shoh që pyetjen ma bëni me gjith zemër.Unë nuk kërkoj as grada e as pasuri.Po të kini mundësi të më bëni një nder të vogël,do ju jem borxhëli gjith jetën time dhe brezat që do vijnë.Dua që ky fshat të marrë emrin e fshatit prej nga vjen fisi im.Megjithëse nuk më është dhën rasti të shkoj në ato vënde,dhe gjuhën po afrojmë ta harrojmë.Babai im dhe gjyshi,më flisnin me shum dashuri për ato vënde. Ai vënd quhet Kuqes i Shqipërisë."
-Qoftë e bërë!-Ja ktheu Lordi. Dhe që nga ajo ditë ky fshat u quajt Kuqes.Deri në ditët tona, akoma dhe brezat që vijnë, e njohin me këtë emër, por qeveritarët e sotëm ja kan vënë emrin ‘Kalithea’
-Ju thatë barba, se edhe fisi juaj është nga Shqipëria?
-Po biri im.Ta kuptosh ti.I pari që ka shkelur këtë ishull,ka qënë princi Dardan,siç na tregonin të parët tanë,këtë e mbaj mënd shum mirë dhe në historikun e ishullit,i cili ndodhet në biblotekën e qytetit, e ka të shkruar.Këtu jan shum fise, që kan ardhur pothuaj në të njëjtën periudhë kohe.Ka qënë aty nga fundi i viteve 1400.Erdhi fisi jonë Plesias,nga Plesati. Erdhën Kuqes e tham si ishte historia.Erdhën dhe Bratei nga fshati Brataj po i Shqipërisë. Erdhën Belushi, që ka marr dhe emrin fshati ‘Belus’.Erdhën Muzakasit, që ka dhe emrin fshati ‘Muzaqis’ dhe të gjith këta fise për t'u dalluar nga njëri tjetri, mbajtën si mbiemër, emrat e fshatrave nga kishin ardhur,apo fiseve nga kishin ardhur. E kështu u ngeli.Ikën nga Shqipëria me disa varka të vogëla, për t'i shpëtuar hakmarrjes dhe u ngulën këtu, sepse këtu ishte një vënd i qetë .Ishin shum të zotët për ndërtim, bujqësi, blegtori e tregëti.
Pra siç e shikoni djema këtu Shqiptarët kanë emigruar shum vite para dhe e kanë populluar këtë ishull. Ne jemi krenar që e kemi prejardhjen nga Shqipëria e nuk e humbasim emrin, pavarsisht se e humbëm gjuhën,ashtu ishin kohët.Unë dëgjoj se disa Shqipëtar vijnë këtu dhe ndërrojnë emrat, e mohojnë se jan Shqiptar! Pse mor djema të bëhet kështu?Gjithë bota duhet të shkojn ashtu siç janë,Grek, Shqiptar, Turk ,Serb, Italian, Kinez etj.Ç’ka Greku më shum nga Shqiptari,pa më thuaj?Se i erdhi radha që të marr skllevër na Shqipëria? Unë po dëgjoj se edhe Shqipëria po bëhet,dhe do bëhet pa tjetër po të ketë një qeveri të zotën.I shikoni ato fshatra atje poshtë?-Dhe tregonte me dorë.Ja, të gjith ata kan qënë më përpara, punonin tokat tona.Mblodhën para,blenë toka e vreshta,punuan dhe sot i shikon si janë?Kështu dhe ju, një ditë do kini gjithçka që t'ju duhet, por emri, emri Shqiptar pse t'ju mungoi disave? Nuk është i bukur?!
Këtu ka nga ata që i duan Shqiptarët, por ka dhe nga ata që s'i duan.Thonë se Shqiptarët erdhën vetëm për të vjedhur, për të vrarë e plot të tjera.Ja dale njëçikë! Pse të tërë Grekët janë të mirë?Nuk
vjedhin ? Nuk vrasin? Më shumë.I harruan shamitë e vjedhura turistëve amerikanë në mes të Athinës, që e mori vesh e tërë bota?! Për hiç gjë thonë "tha se kathariso" (Do të qëroj ) Po shqiptarët kanë namin dhe pas kësaj fshihen edhe ata "katregarë" (ngatërestare, hileqarë ) që, e marin në punë Shqiptarin dhe nuk e paguajnë. E duan për punë por nuk i japin një copë kartë të njihet si njeri i lirë. Edhe kur ja japin ndonjërit, shpirtin i marrin, e bien vërdallë.I di mor djema të gjitha barba "ala, pu na pari"( po çfar të bëjë)!
-Një nder dua vetëm!-Na thotë.-Kush mund të më bjerë një kujtim nga fshati i Kuqes, vetëm një kandil vaji do desha,ta ndez në këtë kishë!
Këto na tha Barba Spiro.A ka më mirë? Më mir ...prishet.

PAVARËSIA E MBIKQYRUR

Nëse UNMIKU, ta ngarkon në shpinë një samar –
Ti, hesht dhe mos thuaj se je shqiptar !

Nëse UNMIKU, ta shtron sofrën me bar –
Ti, haje dhe thuaj "Unë jam kosovar!"

Nëse UNMIKU, të kërkon identitet –
Ti, përkulu dhe thuaj "Unë jam minoritet!"

Nëse UNMIKU, të imponon flamur kosovarë –
Ti, mburru se ke vetëm një yll të bardhë!

Nëse UNMIKU, të imponon ndonjë himn pa krip –
Ti, luaj me instrument, veç mos këndo shqip!

Nëse UNMIKU, ta heq nga shtiza shqiponjën –
Ti, ule kokën dhe gjithnjë mbylle gojën !

Nëse UNMIKU, të jep ngjyra pa kufi –
Ti, harroje përgjithmonë ngjyrën kuqezi!

Nëse UNMIKU, t'i mbushë xhepat me flori –
Ti, nuk guxon të shkruash histori!

Nëse UNMIKU, të qet në staf ma të parin –
Ti, nuk guxon ta përmendësh Adem Jasharin!

Nëse UNMIKU, t'i imponon festat ndërkombëtare –
Ti, nuk guxon t' i festosh festat kombëtare!

Nëse UNMIKU, të pranon në Internacionale –
Ti, nuk guxon t' këndosh këngë nacionale!

Nëse UNMIKU, ta zgjidh ndonjë çare –
Ti, nuk guxon ta përmendësh luftën çlirimtare!

Nëse UNMIKU, sjell këngë të mbarë globit –
Ti, nuk guxon t' këndosh për heroit e kombit!

Nëse s' do UNMIKU, n' Pavarësi për t' prekur –
Ti, ha si i gjallë, e rri si i vdekur !

Gjilan, më 21 Maj 2008.

Demir KRASNIQI

Shumë domethënëse kjo më lartë!?????????????
respekt

I nderuari Ali Baba Tepelena, kjo pasqyron pozicionin real emocional te te rinjeve perparimtar ne Kosove, qe ky forum i ka me bollek.

Pjesë nga vëllimi "Zemër pa ngjyrë"
Danel Cana

--TË MËSOJMË TË DUAM !

Mirë nuk më bën, të them hejvalla!
Keq mos më bëj, të kam rixha !

Këto vargje kuptimplote të shkruara 1350 vjet më parë nga Sadiu i Persisë, apo i njohur si Gjylystani ndryshe në Shqipëri, janë sa të dhimbëshme aq dhe kuptimplote, që asnjëherë nuk kan dalë jashtë realitetit. Sadiu i shkruajti ato, nga përvoja e përvëluar e hidhur, tallëse, goditëse, rrënqethëse, që vinte nga tipat njerëzor dhe godiste njerzit. Shumë i kanë lexuar këto vargje, por dhe shum i harrojnë, sepse bien pre' e dashnores (-it), pasion për interesin vetiak. Kjo është ego-ja më e neveritëshme e cila kurrë nuk është ngopur, as me krerë, e as me qeveri ,e perandori të përmbysura. Pse??? Këtë pyes, e do ta themi një herë tjetër, në qoftë se do ta dojë nevoja! Por mendoj se atyre, të cilëve u adresohet ky shkrim, kjo copëz letër, nuk besoj të mos ja vënë pak gishtin kokës edhe pas kësaj, me qëllimin e mirë, që të mos bëhen gazi i botës.
Marrë shkas nga disa zëra, që unë do t'i krahasoja me " sirenat e mitologjis së lashtë, nga Pisistrati " të cilat donin vetëm të mbysnin çdo anije që lundronte pranë ishullit mistik. E pra, që të kuptohemi më mirë, fati kësaj radhe i ka rënë anijes me gjysëm ekupazhi ,e me timonier të cfilitur nga dallgët e mëdha, që nuk kanë të pushuar. Αnijes - SHOQATË.
Më ka bërë përshtypje në një shkrim,i cili titullohej "Shoqatangrënësit"shkurt, të z.Aleksandër, plot talent e përvojë! Aleks Janaqi, i cili lëshonë thirrjen profetike " O njerëz! Ka dhe njerëz."tregon jo mllefe por një pozicion që shum pak mund ta marrin!Ajo shprehje tregon se njerzit, ashtu siç duan të hakmerren, të revoltohen,të bëjnë 99'-të të këqia e poshtërsira, ashtu dinë edhe të respektojnë, të falin,të ndihmojnë e të bëjnë mrekullira! Po ku radhiten këta, që fusin vetëm përçarje në ato pak organizata që kanë mundur, me njëqint mundime të krijohen?! Që edhe shpenzimet e gjyqit i paguan nga xhepi ?! Që edhe çdo aktivitet që bëjnë i paguajnë nga xhepi?! Që mendojnë dhe mblidhen të paktën për festën kombëtare të flamurit çdo vit, me shpenzime nga xhepi?!Të gjitha këto përse? Për të treguar se duhet të jemi të bashkuar. Për të treguar se na duhet shumë bashkimi. Për të treguar se dimë të bashkohemi, por po të ulim pakë hundën! Natyrishtë që askujt nuk j'u duk e ëmbël kritika, vërejtja...!
Historikishtë, " asnjëherë nuk dihet të jetë kuptuar një i mënçur, në mes të budallenjve." Në këtë rastë populli thotë " Kur nuk di të japësh xhuvap, mënçuria më e madhe është heshtja" Mirë do ishte ta mësonin adhe ata lloj njerzish që, nuk mund të rrinë pa hedhur gurë! Po hodhe gurë, nuk do paqen, por të kundërtën.
Nuk më vjen mirë kur dëgjoj se, "ngrenë padi" vetë shqiptarët kundër shoqatave, kundër njëri tjetërit.Njësoj si të pështysh lartë.Kur do mësohemi të bashkohemi? ....Nuk dihet.
- O njerëz të mirë. Dëgjoni ç'thotë Naimi:

Ajy që ka mirësinë,
Ka perëndin' e të mirat,
Edhe kush ka djallëzinë,
Ka djallë e ligësirat.

-O njeri :" Ki frikë nga historija, jo na perëndija" E, historia është ajo që secili nga ne lë mbrapa.
Koloseu i letërsisë botërore Uilliam Shekspir, në një nga tragjeditë e famëshme të tij, "HAMLET" E solli mbrapa fantazmën e Hamletit, si dëshmi të pabesisë, të intrigës, të dhunimit, krimit njerëzor, duke na dhënë të pasqyruar errësirën e mëndjelehtësisë së njeriut që bëhet viktimë e një pasioni të gënjeshtër.
Prandaj Naimi ynë i madh i nis që në fillim porositë e tija, duke thënë:

Shokë, kemi në mes tënë
Shum' armik' e tradhëtorë!
Popo ! Mos u qoftë thënë!
Veç që s'kanë gjë në dorë.
.............................
Buk' e mëmëdheut zëntë
Tradhëtorët e pa besë!
Dhe zoti dërmën u dhëntë,
Kurrë mos paçin pjesë!

Si mund të spiegohet qëllimi i disave që kërkojnë gjilpërën nën kashtë? Kush vajti me shoqatën? X...Është burr i lik.Shum kollaj ta lëshojmë fjalën. Pse nuk shikojnë çfar kërkon ky far X...Y? E ndihmojmë dotë? Falë rastësisë apo praktikës, shoqatat nuk janë as fitim prurëse dhe as diçka ku mund të bëjë karrierë politike dikush! Ato janë shoqata atdhetare, patriotike, si të vetmet organizma për emigrantët, të çdo kombësie. Ato po punojnë duke ndihmuar sado pak, në kalvarin e madh të problemeve që kanë emigrantët në Greqi. Mos të kujtoj ndonjë se ajo çfar është arritur dhe ajo që do arrihet nuk ka brënda kontributin e shoqatave! Është mjaftë naive pyetja e disave që shprehen : Çfar më jep shoqata?? Nuk është asnjë parti politike, e shtetit ku jetojmë, nuk na shërben, sa na shërben shoqata. Prandaj para se të inkuadrohet dikush në parti, çfardolloi qoftë, mirë do ishte, më e drejtë të inkuadrohej në shoqata. Ky është mendimi im dhe le ta kundërshtoj kush të dojë, por nuk ka të drejtë, sepse nuk ka kurrë dy të drejta. Për çdo gjë ka një të drejtë dhe ka paralelizëm, apo ekuilibër të problemeve.
Prapë na lë porosinë Naimi:

Tregomu dhe shqipëtarëvet udhën e punës së mbarë,
Bashkomi, bëmi vëllezër edhe fjeshtë shqipëtarë.