Përmbledhje poezishë nga Poet të ndryshëm.

SHQIPËRIA KËRKON RIBASHKIM

( Kushtuar, Jasharëve legjendarë)

Breshëritë e plumbave barbarë,
Mbi kullat tuaja flakadane lirie,
Janë gjurmë të pashlyera

Të një kohe të zezë barbarie!

Janë gjurmë të thella Qëndrese,
Si luftuan luanët e lirisë
Me besa-besë, shpresë,
Për Ribashkimin e Shqipërisë!

Axha Shaban, me Ademin e Hamzën,
Me nipa e mbesa, me besa-besë:
Dijtën, guxuan, paralajmëruan
Mauzerrëve,t´ua ngrehin këmbëzën,

Luftën Çlirimtare Shqiptare,
Nga nata e zezë shekullore-mizore
E filluan, Kosovën me Vise e zgjuan
Drejt fitoreve të reja!...

Ashtu, kurdoherë na thërrasin,
Me kushtrimin :
Përjetë Qëndroni!
Shqipëria kërkon Ribashkim!

NUK GJEJË PREHJE...

Nuk gjejë prehje në jetë,

pa e parë një dritë,

që aq shumë e kemi pritë,

Nuk gjejë prehje në jetë,

pa e parë një Fitore,

për të cilën derdhëm

djersë e gjak, i ri e plak

në burgje dhe llogore!

Nuk gjejë prehje në jetë,

pa e parë një bukuri,

RIBASHKIMIN e trojeve etnike,

Me Nënën Shqipëri!

Nuk gjejë prehje në jetë,

pa qeshë fytyra e malësorit,

pa u flakur shfrytëzimi i punëtorit,

Nuk gjejë prehje në jetë,

pa fituar drejtësia...

pa u thyer e vrarë tradhëtia!

Pa lulëzuar Shqipëria Etnike,

pa u dëshmuar me vepra heroike!

Nuk gjejë prehje në jetë,

pa njohje trimash të vërtetë,

që Atmëmëdheut ia falën,

të shtrenjtën jetë!...

BILBIL I ÇMENDUR

Fat i hidhur nëpër botë,

Si bilbil po më ngarend,

Larg teje o Atdhe,

Herë-herë, po më çmendë!...

REBELIM

Rebelim, me kushtrim,

Rebelim, për shpëtim,

Rebelim, për punë,

Jetën ta bëjmë qëndrim,

Nëse duam që kjo të ketë kuptim!

Rebelim, edhe në dashuri!...

Nëse duam të ketë ardhmëri,

Për filizat e reja, për brezni!...

Rebelim për Ribashkim!...

DËSHMORËVE

Përvjetorëve,
Përkulemi tek Ju, me respekt,
Nën tingujt e himnit të Flamurit.

Dje Besë e Qëndresë
Mm zemrat prej guri!

Sot-Kushtrim
Për Ribashkim

FAT I KOMBIT

Fat i Kombit në teh shpate
Mbijeton histori nate!

NË TOKËN SHQIPTARE

Të errëta burgjet,
të rënda sfidat,
të egra tradhtitë,
të vjetra intrigat,
të shumta pritat.

E madhe, shumë e madhe
Besa,
Qëndresa,
Dashuria.

NUK MBYTEN IDEALET
Martirëve të kombit

Qëndruat të përgjakur,
qëndruat të uritur,
qëndruat të etshuar.

Plagët ende të hapura.

Erërat ulurijnë hata,
mund t´ju përballojnë
veç zemrat e mëdha,
Rrugë e gjatë
deri te Fitorja.

Mund t´ju përballojnë
veç mendimet-dritë.

DETI DHE KOSOVA

Deti përballon shekujve stuhitë,
Kosova-robëritë!

Në qetësinë e Detit
e shoh durimin e Kosovës.

Në trazimin e Detit
e ndiej kushtrimin e Kosovës.

Mbi Det gjithçka noton.
Deti vetëm heshton.

Në Kosovë e liga kaliron-kafshon.
Kosova çuditërisht duron!

Detin e mbajnë malet.
Kosovën - idealet.

NË KËRKIM DRITE

Flokët më thinjen
për njëzet e katër orë,
sikur t´i kisha dymijë vjet.

jetë
në kërkim Drite!

Jetë-stuhi!

MILITANTËVE
Afrim Zhitisë e Fahri Fazliut,
të rënë heroikisht në altarin e lirisë!

Kur po e gjakosnin kanibalët
atdheun tonë të copëtuar

Ju o militantë,
me krisma trimërie
e gjak të zemrës
dëshmuat
si duhet
Liria!

Prandaj,
Afrim e Fahri
do me thënë:

Kushtrim

e Ribashkim

i trojeve shqiptare!

Haxhi Lleshi, si shkëmb mali,

Po i bashkonte malësorët:

Do luftojmë për liri, o vdekje,

Deri t´i shporrim gjakësorët!

Si vetëtimë mbi male e qytete,

Përhapej betimi; armikut do ia bëjmë fora!

Vojo Kushi partizani, shtrëngonte armët,

Vringëllonte, Hysniu andej nga Vlora!

Lufta e forcoi besën,

Lufta e kërkoi qëndresën,

Lufta kishte dhembje-gjaku!

Lufta, e rriste shpresën!

Lufta e vrau robërinë!

Lufta e vrau tradhtinë!

Lufta çlirimtare, aspiroi fitoren!

Ta gëzojmë lirinë!...

U therrën keq, gjakatarët kryeneçë:

Bishat e Hitlerit, bishat e Musolinit,

Ikën andej nga erdhën:

U strukën në Romë si qyqet,

U mbytën turpshëm nën gërmadhat e Berlinit!

Ata që popujve liridashës,

Tmerrshëm, vrershëm ua nxinë jetën:

I mbuloi tmerri dhe vreri:

Prandaj, e vranë veten!

Gjysmë shekulli drita e 8 Nëntorit,

I ngrohu shqiptarët, nëpër botë:

Fikja e kësaj drite të madhe:

Shekujve, nuk arrihet dot!

RIBASHKIMI I SHQIPËRISË

Kur një popull e fiton diturinë
ndërgjegjen shoqërore dhe maturinë
zëri i tij do të dëgjohet
mendimi i tij po vlerësohet

Në epokën e terrorizmit një gjë dihet
Pushka si argument ka dështuar
Jeta e fëmijës po prishet
nga burra me armë në duar

Me ligj të ndërtohet bota
Kjo është e vetmja mundësi!
Të gjitha përpjekjet janë të kota
Pa drejtësi dhe demokraci

Evropa dhe gjithë bota do të kuptojnë
se shqiptarët kërkojnë vetëm barazi
Kur të mëdhenjtë të drejtën mbrojnë
s'ka luftë, vetëm vëllazëri!

TY TA KUSHTOJ
( VËLLAUT TË IDEALEVE, KUSHTRIMIT )

Vite plot stuhi,
Ngarendin si kuaj,
dhe si ujq të tërbuar
më bëjnë mua të vuaj.
Më kujtohet:
Jeta mbi këto peripeci,
Mjerisht na kishte takuar.
Na kishte takuar mjerisht,
Me flakë të përcëlluar.
E, mua më bëhej sikur lexoja
Klithmat e burokracisë,
Thirrmat ogurzeza të tradhëtisë.
Kushtrimin - zjarr të vegjëlisë.
Të shikoja vëlla, vetullrënë,
Të qetë, por veç pa qetësi,
Të shikoja vëlla të pangrënë
Tek çapiteshe si në pafundësi.
Ishe kush ishe, një shqiptar
Një atdhetar i vëretë,
Ty, ishe në revolucionar,
Kapedan i furtunave në Det-Jetë!
Qëndruam së bashku
Dhe kurrë nuk u lodhëm,
Aty, ku e desh Liria
Si meteorë malësorë,
Aty u ndodhëm.
I kuq je, Flamur!
Se me gjak je ngjyer.
Do të doja që sot,
Sot e nga mot,
Dhe me gjakun tim
Të ishe Ty, i lyer.
Sa kapriçjoze, qenka jeta:
Na ndau vëlla më vëlla,
Me dallgët e veta,
Të hidhurën me vete e ka!
Por, unë vëlla s´të harroj,
Njëherë e kemi bërë betimin,
Për atdheun, truallin tonë,
E kemi hedhur fuqishëm kushtrimin.
Oh, këndej në kurbet!
Ndjenjat më vërshojnë lum,
Mendimet më godasin si çekan,
Shqetësimet më lënë pa gjumë.
Vëlla, kemi nënë e baba,
Kemi fis e çfarë nuk kemi,
Por, para Kosovës hallemadhe,
Bij´të së njëjtës Nënë jemi!
Tek meditoj, këtu në burgun e mërgimit,
S´e harroj çastin e largimit,
Dhe bashkë me kafashatat, gëlltis,
Lotët e dhuruara prej mërgimit.
Heu, sa mallë ndiej për Ju,
Mallë që shpirtin ma përvlon,
Por, dije vëlla, se zemra
Çdo çast tek Ty më dërgon!
Më dërgon me një mesazh,
me gjakun e zemrës, shkruar,
Mijëvjeqarin që po afron,
Trimërisht, së bashku,
Dhe me shokët e një ideali,
kemi për ta kaluar.

MENDIM

Kur mendoj,
Çfarë rrugë - gjaku,
Kryengritjesh vërshuese,
Qe dymijë vite,
Natë pa mbarim,
Veç nga një sy Drite,
Dukej në shekujt
Si në agim!...
Fqinjtë ardhacakë, endacakë,
Kurrë, s´u ngopën
Me gjymtyrët tona,
na rrethuan,
Me unaza pirateske,
Flokët më thinjen
Për njëzetë e katër orë
Sa t´i kisha
Dymijë vite,
Në kërkim Drite.
Në ballë rrudhat më shtohen
Si thellësi në hulli!
Në tokën tonë,
na vranë e na dogjën,
Plagë të lashta e të reja
Ma përshkojnë trupin,
Veç zjarret e mëdha
Nga dielloret tona,
Më rinojnë, më forcojnë,
për të ardhmen tonë.

KOHË FURTUNË

Kërkohet!
Kërkohet Qëndresë
Se i përkasim
Revolucionit!
Kërkohet,
Besëlidhje,
Në përpjekëjet
Kundër reaksionit!
Kërkohet,
Sa mës humë ,
Luftë e punë,
Në këtë kohë,
Kohë- furtunë!

KUR TË TELEFONOJ TY
( Vëllaut të idealeve të larta, Kujtimit )

E rëndë qenka , o vëlla, jeta,
Kur përmes stuhive të telefonit,
Të flasësh me bijtë e bijat e
Revolucionit!
Të flasësh pak...
E të kuptosh shumë!...
Kësaj i thuhet bllokadë;
Sikur telat këthehen
Në shpatë!
Zëri ynë tingëllon:
Sfidon , Europë e Ballkan,
Jetë e shqiptarëve:
Jetë, vërtetë katran...
Kohë e ligë e nënshtrimit,
Vite skëterrë të durimit,
O, deri kur, deri kur?!
Shqiptarët, t´ia këthejnë,
Truallin, nderin të parëve?!
Të qëndrojmë maleve me Flamur,
Ashtu siç u ka hije,
Atdhetarëve, çlirimtarëve...

ÇAST

Kam çaste pikëllim,
Kur më vërshon mërzia,
Si shoqe e ëmbël
Më qetëson Poezia.
O, i dashur, i shtrenjtë
Atdhe!
Që kur ne, mërgimtarët
U endëm nëpër botë,
Zjarrin e zemrës po të nisim
E s´po muindemi
Të të ndihmojmë dot...
...Por ka një Çast,
Një çast i madh,
Ardhur nga vet historia,
Që do bëhet si duam ne;
Zonjë, Shqipëria!...

KA KOHË

Ka kohë,
Që nuk po e njohim vetveten!
Ka kohë,
Që dikush e përbuzë të vërtetën.
Ca shqiptarë,
Janë bërë pre
Mbi dhe!
Servilizmi që i poshtron,
Pa vetëdijshëm, i sfidon!
E urojnë!
dhe si burekë,
Përpara botës e shtrojnë!
Lipsur kjoftë,
Kjo dhuratë!
Dhuaratë që gozhdon
Në shtrat!
Ka kohë
Që shesin diplomaci,
Por që nuk po mundemi të blejmë
...Shqipëri!
...Sepse, duhet të bëhemi shokë,
Shokë në trimëri.

PIKLLIMI

Më vërshon,
lodhshëm, stuhishëm
pikëllimi.
Heu, ç´ma gërryen shpirtin
trazimi,
trishtimi.
E si hije e keqe
më rëndon
një peshë mendimi!
Nga plagët shekullore
dhe të reja
më godet dëshprimi.
Por, unë duroj,
duroj dhe shpresoj,
shpresoj, veproj dhe uroj:
Shqipëria ime,
doemos një ditë
do të shpëtoj,
e mes shoqesh
si
Shqiponjë,
Qiellit të lirë
do fluturoj.

DHE MENDOJNË

Në këto vite errësire
ka shpërthyer kori
i zhurmave të "turmave
pa tru" do të thoshte Noli.
Dhe mendojnë disa kokëshkretë,
Se arat s´duhet mbjellë,
Se drithërat mbijnë vetë!
Kanë mbjellë gjyshërit,
Që të hamë ne!...
Veç me durim dhe diplomaci
Do të nderojmë Atdhe,
Do të kemi shpëtim,
Do të kemi demokraci.
Me shpresë dhe vetëm me shpresë,
Do të kemi buk´ e paqe,
Doemos edhe liri!...
Dhe me sytë ngritur nga qielli,
Me fytyrën drejtuar nga dielli,
Dhe vetëm shpresë!
Shpresë?! Deri kur për besë?!
Mos ndofta deri kur të vdes?!

URREJTJE!

Urrejtje kurdoherë
kam për ty dhuratë.
Për ty pushtues
që më nise Europës
refugjat.
Si dhe unë
edhe ti je njeri.
Njeri, po me gjak të zi.
Unë dua të rroj,
Në truallin tim të punoj,
Të këndoj lirikën e Atdheut.
Por ti, pushtues
S´më lë të jem Njeri
që t´ia zbuloj
përmbajtjen e vërtetë
fjalës magjike
Liri.

NUK GJEJË PREHJE...

Nuk gjejë prehje në jetë
Pa e parë një dritë,
Që aq shumë e kemi pritë.
Nuk gjejë prehje në jetë,
Pa e parë një fitore,
Për të cilën derdhëm djersë e gjak,
I ri e plak! Nuk gjejë prehje në jetë,
Pa e parë një bukuri:
Ribashkimin e trojeve etnike Me Nënën Shqipëri!
Nuk gjejë prehje në jetë,
Pa qeshë fytyra e Malësorit,
Pa u flakur shfrytëzimi i punëtorit.
Nuk gjejë prehje në jetë,
Pa fituar drejtësia, Pa u thyer e vrarë, tradhëtia!
Pa lulëzuar Shqipëria Etnike,
Pa u dëshmuar me vepra heroike.
Nuk gjejë prehje në jetë.
Pa njohje trimash të vërtetë,
Që atdheut ia falën, Të shtrenjtën jetë!

VËLLAI I MORDJES

Bija ime Yllka,
Ende pa i mbushë dy vjet,
nisë cicërimat e para,
nisë të flet.
Porse, në shqip belbëzon PO
, Në suedisht - NEJ!
Ah, Trishtimi seç më pushton!
Vëllai i mordjes, mërgimi, fëmijën po ma kafshon!

VIKTIMAVE TË TIVARIT

Gjendet një det i kuq, i kuq, i kuq,
Në Ballkanin e Zi.
Brigjeve të Tivarit
Një det-gjak!

» Përmbledhje nga krijues të ndryshëm
» Lutfi coka/Cikel poezishe
» PROZE- nga autore te ndryshem.
» poet të mëdhenj shqiptarë
» Nga poet Aleks J. Zhapaa