Përmbledhje poezishë nga Poet të ndryshëm.

Çiftelisë (Valon Gashi)

Me çiftelinë time
Për Shqipërinë
Së fundi këndova
Shumë më të madhe
Atë e ëndërrova
.............................

Këtë këngë
Ua shkruaj të tjerëve
Lavdi na qoftë
Të gjithë tytëlerëve
..............................................

Në Prishtinë indeksin lashë
Çelësin e banesës studentore
Nënës sime ia dhashë
Kolegëve t’ua hapë konviktet
...............................................

Dekani do t’ma vulosë diplomën
Me Ngjyrën e Gjakut Tonë ...

Admin Numri i postimeve : 7564 Registration date : 13/08/2007

Poezi shum të mira Euridikë, vazhdim të mbarë edhe në të ardhmen.

"Që të rriten lulet e bardha"

1.

Flini të qetë,
Se në gjakun tuaj do të shumëzohën
pranverat e pavdekshme
e zogjtë do të ndërtojnë cerdhe
plisave tuaj të tretur.

Ju dhatë gjërat më të shtrenjta
për të ngritur tempuj prej gjaku,
që dielli të mos rrënohet,
që toka të mos digjet.

ju mbollët besimin e jetës
në rrënjët e luleve
dhe me eshtra shkruat
biografinë e dritës....

2.

Flini të qetë!
kjo tokë ju lindi
nga hiri i ëndrrave të lirisë.
që të këtë rreze dita,
që të këtë ujë burimi,
që të rriten lulet e bardha
në mendjen e njerëzimit,
që nga shpirti të shpërthejë bardhësia
që liri të ketë me bollëk,
që të shtrohet buka pa frikë në sofër,
që njeriu mbi tjetrin të mos ngrihet si bishë,
që kopsht lulediejsh të bëhet jeta.

3.

Flini!
Ju ka hije gjumi i përjetshëm,
sepse s'deshët të jetoni të vdekur në jetë,
pa dashuri,
pa gaz në fytyrë,
pa shpresa në zemër,
pa tokë, që mbani si shtrojë
pa qiell, që mbani si mbulojë,
pa lumenj, që ju burojnë në sy,
pa diell, që mbani në duar...

4.

Flini të qetë!
Ju s'keni pse të ankoheni,
gjërat më të shtrenjta
i dhatë për Kosovën,
dhe dashurinë tuaj e shenuat
në cdo lule,
në cdo gur,
në cdo rrugë.

Din Mehmeti

Admin Numri i postimeve : 7564 Registration date : 13/08/2007

MALLKIMI I GJAKUT

Zbraze , zbraze një pushkë
në derë të oborrit, o Zeqë Shpati !
Le të zgjohen të përgjumurit
strofujve të gjëmimeve shekullore,
Se sot po na shkon Fata e po shuhet kënga e dashurisë
që këndoi plangjeve tona !
Po te shkon Fatë zeza , o bacë
me sy të qëndisur me ngjyrën e kopshteve ,
me buzë posa të skuqura në bukën e misrit të ri….

O, çikë e pate
E jo fëmijë të gjetur buzë rrugëve !
O, e as rroktare jo
Për të punuar nëpër ara

Pse je shurdhuar , bre bacë ?
A s’kallesh në flakën e krahëve të vogëlushes së dashur
Që e fale pa dëshirën e saj ?

Po të shkon Fata me flokë bishtaleca të shelgjishteve
në zbërthim,
me harqe vetullash—dy krahë lejleku në fluturim ,
me bebëza vizëlluse—dy liqene të fshehura
në pishnajë….

O, ae di , Zeq Shpati,
se për ty vetima hapësirën shpon
lumenjtë dalin nga shtrati me zllapa pikëllimi në brigje,
se mordja mbi pullaze zdirgjet dhe lëpin jetën
E pëllumbave
që ajo ushqyer i ka me troha buke në shtigje

Zbraze fjalën si pushkën dikur, o Zeq Shpati
qëllo hallkën e vargonjve të ndryshkur
duarve të vogëlusheve tona
se
S’është kanu gjaku yt të mallkojë !…

Din Mehmeti

po vazhdoj edhe une me poezite e Din Mehmetit ...qe jan kaq te mira .

Nata e Poeteve
Kur heshtja mbulon çdo gjë
Kur të gjithë flenë
Zgjohen poetët
Për t’u djegur nëpër vargje

Ata ia shtrydhin
Gjakun e keq mendimit

Shpirti i tyne shesh betejash

Nga temperatura e fjalëve
Vdesin ngadalë pa klithma.

Vlora,VLora..

Jam vlonjat e jam vlonjat,
e kam shkabën mëm' e atë,
shkaba trime dykrenore
fron' e saj e ka në Vlorë!

Vlora, Vlora, Vlora, Vlora,
rroki armët, bëja forra!

Vlora trime shqipëtare
si rob jetën s'e do fare,
a do mbetet Shqipëri,
a do bëhet tym e hi!

Vlora, Vlora, Vlora, Vlora,
rroki armët, bëja forra!

Jam vlonjat e jam burrë,
s'duron burri zgjedhë kurrë,
jam vlonjat e si vlonjat
di bëj luftë me të shtat'!

Vlora, Vlora, Vlora, Vlora,
Bjeri, moj, t'u lumtë dora!

Jam vlonjat dhe trim me besë,
rreth flamurit di të vdesë,
a me hir a me pahirë
doemos do rroj i lirë!

ALI ASLLANI

Dëshpërim dhe shpresë
Edhe sot e këtë orë,
edhe sot ajo stuhi,
ajo flamë-madhe dorë
do na bëjë tym e hi!

Komb i varfër, komb i gjorë
si një zok i pafole,
një pëllumb i bardhë borë,
ngeli keq në një rrëke!

Që nga korça gjer te Shkodra
fat'i vendit errësirë,
nëpër fusha, nëpër kodra
fryn e çfryn një errësirë.

Komb i varfër, komb i mjerë,
i pamëm'e pa atë,
shpresa jotë këtë herë
si një fletë në deg'të thatë.

Komb i varfër, kombi i mjerë,
derëzi e punëzi,
edhe sot si kurdoherë,
një njeri i panjeri!

Jo, se, ja edhe hëna mbrëmë,
dukej kredhur në një rrobë,
edhe nxinte si një mëmë
që ka mbetur qyqe korbë!

Mirpo sonte bukuri,
buzë e saja burim gazi,
edhe nga gjiri i saj zbrazi
vargje, vargje, drit flori!

Nuk e di se gjysh e si,
nuk e di se qysh nga se,
po nashti një shpresë e re,
shtin e shkrep në sytë e mi.

Do na zhduket errësira,
do të zhduket ajo dorë
nesër vjen me shumë të mira
shkaba jonë dykrenare.

Nën hijen e asaj
pranvera asht përhera,
që nga fundi gjer në maj
rreth e rrotull ylyvera.

An'embanë bukuri,
komb i lirë, tokë e lir
shqipëtar e Shqipëri
sa të lumtur, sa të mirë!

ALI ASLLANI

Admin Numri i postimeve : 7564 Registration date : 13/08/2007

Poezi për Luftëtarët i lirisë

DESHMORËVE

Që atë ditë kur hodhët istikamet thell,
Mbollët n’truall lirinë-për armikun helm,
Aty buqetë lulesh, tash prush kanë dalë,
Aty tash martirëve u këndohen këngë.

Përmendore t’gjalla-roje të Atdheut,
Frymzim gjeneratash-bijë të Skënderbeut,
Për ju do mbaroja nga një përkrenare,
Dëshmi djalë pas djale-për kohërat barbare.

Për Ju do të zgjoja, nga varri çdo poet,
S’pari At Gjergj Fishtën, me lahutë të vet,
Për ju do të ringjallja edhe çdo skulptor,
Tu këndojnë me pendë-me bastun në dorë,

Bashkë t’ua bëjnë një Tempull të Artë,
Me fytyrë të buzëqeshur kah dielli i zjarrtë,
Që kurrë mot i lig, t’mos ua prek fytyrën,
JU kombit shqiptar ia larguat mënxyrën.

Dy mij vjet u pritëm-lindja e juaj çlirim,
Edhe kohë të shkreta i shndërruan n’agim,
Edhe gjakut t’arbrit krenarinë ia kthyet,
Zingjirtë e robërisë s’ia latë më në fyt.

Admin Numri i postimeve : 7564 Registration date : 13/08/2007

KULLA

I

Për shkak të dashurisë, për shkak të urrejtjes
baba im ka ngritur një kulle.
Në majë të botës e ka ngritur,
deri në tokë e kanë rrenuar zoterat.
Motra ime, vëllai im kmban janë bërë,
baba im atëherë perëndi ka sharë.
G^irin e rënde në themel e ka vënë
në shtatë konaqe muratorë ka kërkuar.
Sa më lart kullën e ka ngritur
10 aq më të fortë veten e ka ndier.

II

Një ditë baba im është mbyllur
në qiell i dashuruar, në tokë i harruar.
E kanë dalë helenët e romakët,
e kanë kaluar mbretërit e sulltanët,
e kanë kaluar ushtrite e gjeneralët,

e baba im s'ka besuar në fuqinë e gjakut,
në kaltrinë e fjalës mitare.

III

Nuk di prej nga, Mjegull ka qënë,
do njerëz kanë ardhur në të hardhë

pas një mijë vjetësh, para një milion vjetësh.
Prej lashtësisë, thonë, kanë ardhur
nëpër mure të pëlcitura të Kullës kanë hyrë.
Gur e m'gur atje janë ngjitur,
në majë të botës kanë mbetur sot e atë ditë.

E baba im atëherë gurin e rënde
në themel ka vënë, gurin e përrallave,
Në takim me zotin e djallin kanë dalë
ai këmbësor kohësh të serta.

E nje kulle eshte ngritur nje mije vjet
mbi nje asht, mbi nje emer ajo flet
per shkak te dashurise, per shkak te urrejtjes.

Ali Podrimja

Alarme të Përgjakura

Mbi rrogozin prej kashte,
Ku netëve fle,
Shtrova
Dashurinë time...
Po prap, brinjët t'i vret toka, plisi,
E prap i fortë është te koka
Trungu prej lisi.

Hej, vend!
Plot diell e pa dritë!
Pagan dhe fron për perënditë!
Jetojmë nër male të lartë,
Ku qlellln me dorë mund të zëmë
Dhe prapë:
Në ç'humnera kemi rënë!

Hej, vend!
Që ngjyrat e Jonit,
Erërat e portokallit me lule
Mbyll
Në një vorbë fasule.
Dhe ndihesh
I pasur në varfërinë tënde
I lirë në robërinë tënde...

Hej, vend,
Që prej dhimbjes po më bën të çmendem

(Fatos Arapi)

Atdheu..

Atdheu éshté dhimbje, éshté dhimbje.
Njé prill i pikélluar né shpirt.
Atdheu éshté kryqi, éshté kryqi.
E mban - dhe té mban ty - né shpirt.

Atdheu éshté toka e premtuar.
Ti shkel si njé zot dhe s'e ka ndén kembe.
Atdheu s'ka fjalé, ka sy té trishtuar.
Vdes dashuria né dashuri qé té c'ménd.

Atdheu éshté buka e uritur,
Té ikén nga duart e dot nuk e ngop;
Endérr dhe ankth dhe shpresé e sfilitur;
Me syté n'errésiré vetveten kérkon.

Atdheu éshté varr i hapur, éshté varr.
Njé jeté drejt tij shkon me besé qé bind.
Né njé piké loti mbyt lotin fatvraré.
Né njé piké loti liriné e lind.

Atdheu yt i vogli, i vogli
ai hyjnori i pavdekshmi si loti.

(Fatos Arapi)

Nje grusht dhe mbi varr

Te gjithe po hedhin nga nje grusht dhe.
Po une mbi te hedh:
dy-tri copera qielli,
dy-tri kenge labe
dhe sterkala gjoli,
kur perplaset vala neper rinnje ulliri.
Keto donte shume babai im,i gjori,
Babai im,i miri.

(Fatos Arapi)

ARVANITËT

Unë flas gjuhë e madhe
shqipe, i tha mikut të tij
Aristidh Kola - Arvaniti
para se grekët ta vrisnin

Asgjë ende s´ka mbaruar
më duhen 4 shekuj jetë
për ta kthyer m b a r ë
të kaluarën e shprishur

Në këtë bukuri mesdheu
Të të vërtetave përmbys
Unë mezi arrita të preki
gjuhën e parë të Homerit

Homeri shkruante shqip
Në shqipen e pellazgëve
Unë vet tash e lexova
Në pellazgjisht,Odisenë

(Rrustem Gezi)

FALJA

Zot i math e i vërtetë
Që kreve ç'shohëm në jetë,
Edhe të tjerë që janë
Pa funt pa krye pa anë,
Edhe kudo je ti vetë,
Syri yn tekdo shikon,
Që nga lint e gjer tek përndon,
Më çdo vënt të sheh fuqinë,
Urtësin' e madhërinë,
Falna gjithë mirësitë,
Epna dituri e dritë,
Tregona udhën' e mirë,
Mos na lerë n'errësirë,
Dhurona gjithë të mirat,
Mërgona nga të pështirat.

Zot! Falna vëllazërinë,
Dashurin' e miqësinë,
Epna dëshirë të msojmë,
E të mirat të punojmë,
Bëna të but' e të qetë,
E të urt' e të vërtetë,
Jetënë ta trashëgojme.

Naim Frasheri

Letër popullit tim...
Populli im, buken e mengjesit nen sqetull,
nje cigare tymzeze,
sy rrathenxire nga pagjumesia.
Ku po shkon kete fundshekull?
Hapat e tu-. simfoni e nente bethoviane,
mengjesi. dileme hamletiane,
mesdita-. plak urt, femije rebel,
ne c'enderr hyn, valle naten,
nga c'enderr ne mengjes, valle del?
Ti, i pasigurti si nje syth marsi,
Ti, i sigurti si deti,
me i urte se vete Buda,
Me martir se Krishti,
Me profet se Muhamedi.
Lerme te t'i puth syte
serish
S
E
R
I
SH
Syte, ah, syte,
fole dhembjesh,
arene tragjikomedish.
T putha dhe putha gjithe pellumbat,
Te qafova dhe qafova gjlthe detet.
Ku po shkon, i bukuri im, kete fundshekull?
Kudo shkofsh me merr me vete.
Me merr ashtu thjesht,
pa karrige, pa veture.

(Bardhyl Londo)

Elegji për babanë

Ti nuk je mé.
As do té na shohésh,
as do té shohim,baba, mé kurré.
Ti nuk je mé..
Emrin ténd e mori ky gur,
Vdekja - si vdekje ,
gjithmoné e dhimbshme,
gjithmoné e verdhé...
Me njé kordhele
tufa kujtimesh né zemér na lidh.
Tufa kujtimesh

edhe elegjish.
Jam i trishtuar dhe mé mori malli.
Dhe mbi trishtime e mall duke ecur,
ngjita rrugén e ngushté té fshatit.
Shtyva derén e varrezés sé vogél
dhe t'erdha te varri...
C'fjalé té pathéna do té mé fiasésh?
C'fjalé té reja déshiron té dégjosh?
Prej kétij varri
tani, baba, c'do té mé japésh?
Até dité té thaté janari:
pérpara teje Halil Alija
e mercenari.
Prapa shtépia né zjarr e flaké

Duart e tua né pranga,
plak i ngarté?
Erdha té marr
cfaré perket prei kétij varri.
Kujtime té dhimbshme.
Vuajtje krenare.
Ti mos mé thuaj:
"Biro... iané té trishtuara".
Baba i gjoré!
Uné, pa ato,
do t'isha né jeté edhe mé i trishtuar.
Dhe kur té vdes
s'dua asgjé
vec njé varr té thieshté.
Atje né bregdet,
ku népér net
bisedojné yjet me qiparisat.
Dhe fjalé té kaltra
flet e shpréndan
deti matané.
Fjalét qé i njohim,
qé i kuptojme,
uné
me babané...

(Fatos Arapi)

Titulli: Gentiana Berberi Wed Jul 23, 2008 3:01 am

KUSH E PROVON DASHURIN
Sa te jem ne jete,
dhe te jetoj,
vargje per ty dashuri,
do te shkruaj.

Kush e provone,
dashurine e vertete,
i lumtur do te jetoj,
kudo qe te jete.

Kush per dashurine,
luftone,
eshte i lumtur edhe pse,
se fitone.

TUNGJATJETA DASHURI
Thone se kur vdes,
trupi tretet kocka mbetet,
nese keto jane te verteta,
une edhe atehere,
do vazhdoje te t'them,
tungjatjeta.

Tungjatjeta dashuri,
mirse erdhe ne gjirin tim,
je e nxehte djek si zjarre,
per ty zemera ka vec malle...

DO TE BEHEM ENGJELLI YTE
Sa here dale ne dere,
syte te kerkojne,
kerkojne te dale nje drite,
qe shpirtin te ma ndricoje.

Kerkojne dicka,
qe s'do te ndodhi kurre,
deri sa nje dite syte per gjithmone,
nga kjo jete ti mbylle.

per mua eshte me e lehte,
te jeme large nga kjo jete,
se vetem kashtu do keme mundesi,
te rri prane me ty.

Do te rri prane,
te t'shohe e deshperuar,
por pa patur lote,
ne syte e pikelluar.

Dhe kure te jem cmallur,
gje qe s'do te ndodhi kurre,
e detyruar do te shkoj large,
te behem engjelli yt.

JETE E DESHPERUAR
Jam e deshperuar,
dhe vazhdoje te jetoj,
sepse akoma te kam ne zemer,
sepse akoma te dashuroj.

Qaj me lote ne sy,
duke te menduar,
sepse ti kurre ske,
per te me kuptuar.

Kushe ne te vertete,
dashurine e takone,
zemeren e tij,
per gjithe jeten e denone.

ENDERRA
Kisha degjuar njehere nje perralle,
nen jasteke te veshe,
nje pasqyre dhe nje krere,
qe djali i jetes ne ender te dale.

Dhe nje nate te bukur,
me yje me hene,
nen jasteke une vura,
nje pasqyre dhe nje krere.

I mbylla syte
dhe zotit ju luta,
te me nxjere ne enderr,
djalin qe do te dua.

me mori gjumi,
dhe ne enderr pashe,
nje pelivan,
nje djale zeshkane.

Kaluan vite,
por edrren se harrova,
deri sa nje dite,
zeshkanin e takova...

ZEMER E VRARE...
Kush ne jete ben vetem mire,
vetem ZOTI e kuptone,
se njerezia s'ka meshire,
mendone se si te t'shfrytezoje.

Nuk kuptone c'eshte duke bere,
nuk kuptone c'eshte duke vrare,
por nje dite ZOTI do ti kujtoje,
dhe te keqen ne dere do tia coje.

Seshte kollaj te vrasesh nje zemer,
qe per ty ka ber gjithcka,
prandaj kurre s'ka per te heshtur,
te kerkoj cfare te dha...

Ovidi * * *

Ovidi ndjen në deje

vetminë e AUGUSTIT,

Në kahjen natyrale të cohës

shfaqet JULIA princeshë . . . ,

Ovidi “ndërton “ ROMËN

me ngritjen magjike të vargut

në internimin e ERËS ,

mbi supet e saj tunden

flokët julianë !

A mund, a mund, o Kohë Inkuzicionare

të internohen POETËT? . . .

Dy kahjet e cohës

njehsohen në Puthje,

Dy kahjet e Internimit

thyhen e ngjizen

tek njëra - tjetra,

Ndjenja ovidiane

nanuris Lirikën,

Fabia tejkënaqet

në Odat Ovidiane,

. . . Perandori internon vetveten . . .

THYERJA E DËNIMIT OKTAVIAN

Kristaq F. Shabani

Rrethi i mbyllur

Mban në trojet e veta

një sy të çelur…

Në u haptë rrethi papritur,

do të përmbahen

prurjet e mëdha

të lotëve të syrit?!

Prurje syri

Çnderimi

fiton një ngjyrim të ri,

çngjyrimi hesht

në një memecëri vjeshte

të divorcuar,

çlodhje pa tepërim

në një hark notash partiture

Betimit i bie grushti...

Më tronditi

ikja pa nishan e fqinjës...,

(së ëndërruar

në një natë

cinike

flokëshpurpuruar...)

Roli i Ç-së

*

I urti vijonte rrugën,

pa kthyer kokën

dhe rruga nga mundimi urtësohej…

Koka e të Urtit vërtiste Botën,

Ekuadori i saj çuditërisht hollohej.

Hollim Ekuadori

nga “Asma e lindur”

» Përmbledhje nga krijues të ndryshëm
» Lutfi coka/Cikel poezishe
» PROZE- nga autore te ndryshem.
» poet të mëdhenj shqiptarë
» Nga poet Aleks J. Zhapaa