POEZI PËR DËSHMORËT

Luftëtarit
Dallget e luftes tutje me shtynë
e unë e heshtur rri e mendoj
Të pashë ty ne betejë kur mësyn
Marr shprese dhe forcë,tek Ty te kujtoj

Ëndërr e Jotja është LIRIA
Në Liri thua çdo gjë lulëzon
Ideali Yt është dituria
Pa dije lirine askush s'e gëzon.

(Euridika) 1998

KOMANDANTI ËSHTË I GJALLË





Re të zeza mbuluan Prekazin

Shumë çetnikë e nxinë lëndinën

Adem Jashari dredh mustakun

Dhe në çark e puth martinën.



Në nishan të pushkës së gjatë

Pak më tutje Shaban plaku

I betuar n`shqiponjë t`flamurit

Për të gjallë s`lëvizë nga pragu.



Nga frenxhia bërtet Hamza

Si kreshnikët në ditë të veta

Heu çetnikë ju farë e fëlliqur

Jo s`ka vdekur Azem Bejta.



Krisën pushkët përnjëherë

Si rrufetë që bijnë nga qielli

Gjoksin Hamza i vë gjyles

N`ato çaste u ndal dielli.



Si dragoi zjarr qet nga goja

Luftë e këngë Ademi i nisë

Sikur kosa që rrëzon barin

Rrëzon çetnikët ballëqëndisë.



Komandanti është i gjallë

Legjendë u bë ky emër

Gjithë shqiptarët kudo janë

Komandantin e kanë në zemër.

DY DËSHMORËVE TË RINJ!

(Kushtuar Mon Balajt dhe Arben Xheladinit të vrarë në demonstratën e 10shkurtit, 2007)

Para syve të botës,
Nën maskën e "demokracisë“
Na i vranë Arbenin dhe Monin,
Gjakatarët e huaj,miqtë e vjetër të Serbisë!

I vranë djelmoshat atdhetarë,
Trimat e pamposhtur shqiptarë!
Atyre, jo s´ ju trembej syri,
Para xhelatëve ndërkombëtarë!

Ata, ranë për paqe,
Sepse, kërkuan liri,
Kërkuan Vetëvendosje,
Kërkuan drejtësi!

Bota po shtiret, kur na jep ligjërata,
Çfarë qenka rendi dhe demokracia!
Ndërsa, rrugëve tona gjaku po derdhet,
Si dikur që na përgjaku Serbia...

Ah! Ju mjeranët "tanë" politikanë,
Kot, po rrahni ujë në havanë:
E dënoni fjalën e lirë,
Jetën po na e bëni katran!

Ju me demogagji e krekosje,
Po e mashtroni popullin besnik,
Po e dënoni Lëvizjen Vetëvendosje!
Po pajtoheni mjerueshëm, ashtu me armik!

Turp të keni ore politikanë “shqiptarë”!
Mos po mendoni keni zbritur nga qielli,
Mos harroni! Jeni bërë trutharë?!
Thua vetëm për ju po rrezitka dielli!

Si ju mashtroi kështu Evropa,
Apo, mos ju frikësoi Serbia?
Nga veprat tuaja, po vuan shumë Nënëlokja,
Nuk po ribashkohet ende Shqipëria!

Vallë deri kur me vrasje,
Deri kur me dënime,
Sa e fortë paske qenë,
Moj Kosova ime!

Deri kur me premtime boshe,
Deri kur me lot në sy,
Deri kur duhet të besojmë;
Se,ndërkombëtarët paskan drejtësi"?!

I lehtë u qoftë dheu i Kosovës!
O bijtë e Shqipërisë,
Përjetë, s´do t´ju harrojë kombi,
Gjaku juaj, i rritë rrezet e lirisë!

KRISTINA RASI

shum jom gezu qe ket dit muj me festu ne njeren an
kom lot gezimi ne tjetren an lot
hidherim qe babai nuk e kam se ai dha gjakun per ket lir qe uen me festu e lir
flej babi im i qet si ki qen nje engjull i vertet

nje ze me thrret qdo nat nen ku je
per se je larg ne sy ke lot
ne ball ke rrudha shamija e bardh se mubolon
trishtimi dhembjen
pshetimat beheshin me te zeshm
o zot ne endrrat e nates perqafohen nene e bi
sa i bukur ai shikim plot dashuri e mall sa vjet shkuan
e syt nuk jan thar
te gjitha lulet kan qelur lule gjaku gjak
i cili nuk do humbet kurr po do mebet ylli i kristal qe do na mbroj
gjithmon.
o ju nene behun te forta ne emer te liris.
por kujdes kur shkon tek varret kur tjau veni kurorat te moj jau
prishn qetesi
kujdes kur tjau puthni fotgrafit te mos jau lagni faqet me lot
lavdi qdo deshmori qe dha jeten per lir

linda nje ze me thrret qdo nat nen ku je
per se je larg ne sy ke lot
ne ball ke rrudha shamija e bardh se mubolon
trishtimi dhembjen
pshetimat beheshin me te zeshm
o zot ne endrrat e nates perqafohen nene e bi
sa i bukur ai shikim plot dashuri e mall sa vjet shkuan
e syt nuk jan thar
te gjitha lulet kan qelur lule gjaku gjak
i cili nuk do humbet kurr po do mebet ylli i kristal qe do na mbroj
gjithmon.
o ju nene behun te forta ne emer te liris.
por kujdes kur shkon tek varret kur tjau veni kurorat te moj jau
prishn qetesi
kujdes kur tjau puthni fotgrafit te mos jau lagni faqet me lot
lavdi qdo deshmori qe dha jeten per lir[/quote]

Fadil SHYTI, Suedi

TY TA KUSHTOJ
( VËLLAUT TË IDEALEVE, KUSHTRIMIT )

Vite plot stuhi,
Ngarendin si kuaj,
dhe si ujq të tërbuar
më bëjnë mua të vuaj.
Më kujtohet:
Jeta mbi këto peripeci,
Mjerisht na kishte takuar.
Na kishte takuar mjerisht,
Me flakë të përcëlluar.
E, mua më bëhej sikur lexoja
Klithmat e burokracisë,
Thirrmat ogurzeza të tradhëtisë.
Kushtrimin - zjarr të vegjëlisë.
Të shikoja vëlla, vetullrënë,
Të qetë, por veç pa qetësi,
Të shikoja vëlla të pangrënë
Tek çapiteshe si në pafundësi.
Ishe kush ishe, një shqiptar
Një atdhetar i vëretë,
Ty, ishe në revolucionar,
Kapedan i furtunave në Det-Jetë!
Qëndruam së bashku
Dhe kurrë nuk u lodhëm,
Aty, ku e desh Liria
Si meteorë malësorë,
Aty u ndodhëm.
I kuq je, Flamur!
Se me gjak je ngjyer.
Do të doja që sot,
Sot e nga mot,
Dhe me gjakun tim
Të ishe Ty, i lyer.
Sa kapriçjoze, qenka jeta:
Na ndau vëlla më vëlla,
Me dallgët e veta,
Të hidhurën me vete e ka!
Por, unë vëlla s´të harroj,
Njëherë e kemi bërë betimin,
Për atdheun, truallin tonë,
E kemi hedhur fuqishëm kushtrimin.
Oh, këndej në kurbet!
Ndjenjat më vërshojnë lum,
Mendimet më godasin si çekan,
Shqetësimet më lënë pa gjumë.
Vëlla, kemi nënë e baba,
Kemi fis e çfarë nuk kemi,
Por, para Kosovës hallemadhe,
Bij´të së njëjtës Nënë jemi!
Tek meditoj, këtu në burgun e mërgimit,
S´e harroj çastin e largimit,
Dhe bashkë me kafashatat, gëlltis,
Lotët e dhuruara prej mërgimit.
Heu, sa mallë ndiej për Ju,
Mallë që shpirtin ma përvlon,
Por, dije vëlla, se zemra
Çdo çast tek Ty më dërgon!
Më dërgon me një mesazh,
me gjakun e zemrës, shkruar,
Mijëvjeqarin që po afron,
Trimërisht, së bashku,
Dhe me shokët e një ideali,
kemi për ta kaluar.

ADEM JASHARI
Betohem se nuk kam vdekur !
Në çdo r r e z e të diellit
unë kam pikat e gjakut
flamurin tim të betejave
të guximshmit e luftës
Në çdo pëllëmbë Kosove
Kosova kremton Kosovën
Shtet në radhë të shteteve
Popull në mes të popujve
Në këtë tokë denbabaden
Kosova ka një a d r e s ë
që nga pellazgët e moçëm
deri te shqiptarët e sotëm
Kosovë, shqiptar, Shqipëri
betohem se s´kam vdekur
flamuri do pyet për mua
po thuani… jam në valle!..

Rrustem Geci

BesËprerËve

Revoltë ndaj atyre që veprojnë kundër Ribashkimit të Shqipërisë! 

Me një fytyrë dukeni, 
Njëmijë fytyra i keni! 
Si minjë labirintheve breni, 
Të dështuar jeni! 

Jeni të prapë o bukëshkalë! 
Me qindra shekuj prapa, 
Ecni mbi tokë, si të pa kokë, 
Kurrë s´ecni me hapa! 

Mashtrues të çoroditur, 
Ah! Populli s´po ju njeh, 
Juve, o të babëzitur! 
Veçse sherrin ua sheh! 

Mbaheni me krekosje, 
Ngriteni me llafe të kota! 
Prej veprave tuaja të poshtra, 
Neveritet dhe çuditet bota! 

Ju, e shkelni besën, nderin, 
E përdhosni dhe flamurin, 
Ju lirisë ia pini gjakun, 
Atdheut ia prishni nurin! 

Gjeni juaj monstër e keqe! 
Atdheut po i sjellë veç kobe, 
Nga prapakthimet kryeneqe, 
Mbytë ideja juaj robe! 

Deri kur o ju kokëderra, 
Do t´ju shkojë kungulli mbi ujë?! 
Të pakurriz, xhelatë përhera, 
Jeni vënë n´shërbim të huaj! 

Pa menduar e peshuar: 
Vala popullin ku e qet, 
Ju që shpikni dhe komb tjetër, 
Një komb jemi or të shkretë! 

Shqipëria e RIBASHKUAR, 
Ore horra ju pengon, 
Se pastaj nuk mund ta zhvatni, 
Pasurinë e atdheut tonë! 

Ju, mjeranë besëprerë! 
Nuk mendoni për Shqipërinë, 
U ka marrë koka erë, 
Të mbuluar me marrëzinë! 

Shumë të etur për nderimet, 
Nga të huajt e zi dinakë, 
Si s´po shihni o të uruar, 
Që po futeni në batak! 

Të verbuar nga premtimet, 
Për integrimet në Evropë! 
Fatkeqësi me ndarje t´ kombit, 
Po përhapni, nëpër botë! 

Po harroni o të krisur! 
Evropa për ne nuk bashkohet! 
Prap këndon këngën e vjetër: 
Shqipëria të ricopëtohet! 

Pansllavizmi nga Karpatet, 
Si kulçedra me gjarprij, 
Të uritur me shumë orekse, 
Po e kafshojnë, nënën Shqipëri! 

Mos harroni o kopukë, 
Anemikë, kozmopolitë, 
Koha do t´ju dënojë idhshëm, 
Po pajtoheni me armik! 

Mos provoni të mbani copa! 
Kot e ka ai që provon, 
Një ditë Kombi do ribashkohet, 
Gjithësesi, heret a vonë! 

Sot Shqiponja e trazuar, 
Kur ju sheh, sa po tronditet! 
Kur zgërdhiheni me armiq, 
Me flatra rrufeshëm valvitet! 

Trupi saj mjaft u copëtua! 
Gjatë qëndroi! E ndarë një shekull, 
Gjaku ynë kurrë nuk shterret, 
Për ta bërë Shqipërinë t´ paprekur! 

Ju, Shqipërisë krajata i sillni, 
Veç ato në koka i keni, 
Me turpe-krimet që po bëni, 
Asgjë tjetër veç Hiqër jeni! 

Kështu Shqiponja alarmoi, 
Ajo kurrë s'e humbë QËNDRESËN! 
Kundër saj kush ngriti kokën, 
Si tradhtar e vrau veten!autori ?

Fadil Shyti
Shqipëria kërkon ribashkim

(Kushtuar, Jasharëve legjendarë)

Breshëritë e plumbave barbarë, 
Mbi kullat tuaja flakadane lirie, 
Janë gjurmë të pashlyera 

Të një kohe të zezë barbarie! 

Janë gjurmë të thella Qëndrese, 
Si luftuan luanët e lirisë, 
Me besa-besë e shpresë, 
Për Ribashkimin e Shqipërisë! 

Axha Shaban; me Ademin e Hamzën, 
Me nipa e mbesa, me besa-besë: 
Ditën, guxuan, paralajmëruan 
Mauzerëve, t´ua ngrehin këmbëzën, 

Luftën Çlirimtare Shqiptare, e filluan! 
Nga nata e zezë shekullore -mizore 
Kosovën me Vise e zgjuan, 
...Drejt fitoreve të reja!... 

Ashtu, kurdoherë na thërrasin, 
Me kushtrimin: 
Përjetë Qëndroni! 
Shqipëria kërkon Ribashkim! 

Prekaz, viti 2000

STRALLIT TË SHQIPËRISË ETNIKE

(Kushtuar, Dedë Gjon Lulit)

Pas shumë vitesh të errëta robërie, 
Rrezatoj një hije shprese... 
Vringëlloi një ditë gëzimi: 
Në Malësi u dha kushtrim bese! 

Dedë Gjon Lulit birit të Hotit, 
Pa iu tremb syri aspak! 
Ay, nip i Kastriotit, 
Në Deçiç ngriti bajrak! 

Ngriti Flamurin e vegjëlisë, 
Hapi krahë shqiponja krenare, 
Në ato male të Shqipërisë, 
Si kudo në trojet shqiptare! 

Ah! U frikësuan sulltanë e krajlitë, 
Qe tronditur Evropa plakë, 
Nga Stambolli në Mal të Zi! 
Planet e tyre morën flakë!... 

Shpejt, Evropa thikën gjeti, 
Trojet tona t´i copëtoi, 
Por, shqiponja kurrë nuk fjeti,
Folenë e vet, në Vlorë e dërgoi! 
v Ballkani u ndez në flakë, 
Shqipërinë, keq e copëtuan, 
Kryengritjet tona partizane, 
Kurrë deri sot s´u shuan!... 

Kryengritjet nuk do të shuhen, 
Deri sa të ekzistojë jeta!.. 
Shqiponja krenare, se pranon gjymtimin, 
Do t´i ribashkoj trojet e veta! 

Zvicër, 28 mars 2007

GJAKOVËS SIME

Në fëmijërinë time, 
Nga shtypja dhe mjerimi
Më larguan nga ty, 
E dashura ime Gjakovë! 
I bëra kaq vite mërgimi: 
Vite të rënda sa toka e qielli, 
Vetëm me kthimin tim në atdhe, 
E di se për mua do të rrezitë dielli! 
Për ty malli më mbulon si tymi, 
Për ty malli më djeg si flaka, 
Kur e vetmuar mbetem pa shokë e shoqe: 
I them veti nga zemërimi, 
Ah! Sa shumë u plaka!... 
Pa atdhe, s ´ka rini! 
Pa atdhe, s´ ka lumturi! 
Ka vetëm vuajtje , rënkime, 
Atje, tretemi në vetmi! 
I lakmoj shqiponjat, kur fluturojnë, 
Ua kam lakmi kur ato në Shqipëri shkojnë! 
A do të vijë dita të kthehem krenare, 
Në Gjakovën time, në vatrën shqiptare?! 
Po të kthehesha prapë në folenë time, 
Që e pata dikur -për pasuritë e botës, 
Nuk do të ikja më kurrë!... 
Sa e pafuqishme ndihem larg teje, Gjakovë, Vetëm perëndia e di; 
Sa dhembje pata në shpirtin e trazuar, Kur u largova nga Ty, Kosovë!...
Shpresoj dhe veproj: 
Kohën do ta kemi dëshmitare, 
Ne, do të ribashkohemi, 
Moj Shqipëria ime krenare! 
Vetëm atëherë do të fitojmë mbi vdekjen: 
Vetëm atëherë besoj dhe fort mirë e di: 
Do të kemi nderë, do të kemi lumturi!

Kushtuar, heroit tonë të madh Adem Jasharit

  Ay,
  Është krenaria, 
Ay, është dhembja, 
Ay është dashuria jonë, 
Më e madhe në shekuj, 
Që e lindi Shqipëria! 
Ay, qe uragani shekullor, 
Që na të bënte të zgjohemi, 
E kurrë të mos dorëzohemi! 
  Në furtuna të qëndrojmë, 
  Derisa, Shqipërinë ta RIBASHKOJMË!
A ju ka ngjarë: 
Kur flitet o këndohet vepra e tij... 
T´u shkojnë lotët rrëke?! 
Ay, nuk bëri vetëm për veten, 
Ay, bëri e dha gjithçka, 
Për ne!

KOSOVËS I FALËT NJË DIELL...

(Jasharajve të Prekazit, Drenicë) 

Zotin e Madh 
Udhën e Tij 
Nuk e braktisët, 
As kur të ftohtët 
Pushtonte hapësirën, 
As kur zjarri 
Ishte fikur, 
As kur sëmundja 
Përhapej ngado, 
As kur natës 
Nuk i shihej fundi, 
As kur këmbët, duart, 
E ngrira s’lëviznin, 
As kur shpata 
Vringëllonte fuqishëm 
Mbi qafën e kërrusur, 
As kur Evropës së Bashkuar 
Që me gjumë na kish bekuar, 
Ia prishët gjumin, 
As kur Kombet e Bashkuara 
Mbetën pa gjumë, 
As kur u bëtë 
Hi e shkrumb, 
Zotin nuk e braktisët
Për t’i falur 
Kosovës një Diell… 

Mexhid YVEJSI, Gjakovë

Orfe@ shkruajti:

Kushtuar, heroit tonë të madh Adem Jasharit

Ay,
Është krenaria,
Ay, është dhembja,
Ay është dashuria jonë,
Më e madhe në shekuj,
Që e lindi Shqipëria!
Ay, qe uragani shekullor,
Që na të bënte të zgjohemi,
E kurrë të mos dorëzohemi!
Në furtuna të qëndrojmë,
Derisa, Shqipërinë ta RIBASHKOJMË!
A ju ka ngjarë:
Kur flitet o këndohet vepra e tij...
T´u shkojnë lotët rrëke?!
Ay, nuk bëri vetëm për veten,
Ay, bëri e dha gjithçka,
Për ne!

Ty te takojne falenderimet padyshim,kenirrespektin dhe i cmoj poezite e ne vecanti kushtuar deshmoreve,shkruaj dhe une me endje dhe plot ORIGJINALITETndaj keni postuar edhe poezi temia aty-ketu ne disaforume cka me behet qejfi padyshim ngase vlerat e autorit i ke mbrojtur perhere cka une te percjell falenderime.

Nje e mete e vockel ne kte poezi eshte germa "Y" ne vend te "A"-se e cila nuk reflekton mire dhe tjerat perfekt.

mbetesh e respektuar dhe suksese nga zemra

Bajram Curri (1862-1925)

...Thone u shtri e thone u vra,
por ti s'vdiqe or baba,
as ne shpelle te Dragobise,
as ne zemrat e djalerise!
(Noli)

POEZI KUSHTUAR VELLEZERVE BYTIQI.

PRANE E PRANE NE PAVDEKSI-

Lajme i zi , ky lajm kobtor
Trandit ka gjithkun Arberine .
Nga Kosova ne Poqsor ,
Ne bark te nenes tronditi femine.

Shqiptarija ne gjithe boten .
Gjysem shtize flamurin ka vene .
Adem Jasharit permbi mjekerr .
Lotet si shiu jane duke i rene

Azem Galica u shkon prane
Permbi plage ua puthka ballin
Keto shqiponja ne lule te rinise,
krah ju ben Adem Jasharit

Prane e prane ne pa vdeksi
Lidh me pranga ju kane avite
Tre dragoj porsi tri male
Gjaku e tyre do leshoj drite

Jane mbledh malet per ti pare
Kujtoj bisha se i ka vrare
Por nuk jane vrare as nuk do te vriten
Ne zemer te Kosoves nane,
Kto male do te rriten.

Ndue Hila

Shefqet Dibrani: Gabimi...
Saturday, 11-04-2009, 10:00pm (GMT+1)

kjo me pelqen shume