POEZI PËR DËSHMORËT

ZEMRA E UCK-sé
(Lefter Bicajt-Telit)*

Kur Maqedonia ra né qark,
Kur Haraçina mori hak!
Nga Berati i Shqipérisé,
Vjen pishtar i lirisé.

Grykés tanksit i rrin né ballé!
Lufton trimi dhe qéndron i gjallé!
Me tmerr e panik iké ushtria e Maqedonisé,
S'ka pa ende rrufe té lirisé!

Veç se hudhet te gryka e topit!
Ky stérnip i Mic sokolit
Dhe s'pérkulet me hapin e mizorisé,
Teli** veté, drangua i shqiptarisé.

Harçiné moj, tek ti kala!
Lefter Bicaj, déshmor ku ra?
Gazi Babé moj, a e pa;
Lefter Bicaj déshmor si ra?

Rreze bukur rreze zjarr,
Té tillé burré pse né varr!
Mori plumbin e tradhétisé,
Nuk ka vdekur jo, trungu i ushtrisé.

O vélla o krushk i gjallé,
O déshmor i kombit Shqiptar.
I dhe zjarr zemrés sé Ilirisé,
Flaké e pashuar, drité e lirisé.

_________________________________________________
*Lefter Bicaj- ndokund né disa dokumente emri i ti haset edhe
si Lefter Goxhaj.

Gjoks Kalashë

Malet lëshojnë zërin, fushat presin gjëmim!
Nga Shqipëria Pajtim Roci e Ndriçim Koxha vijnë.
Erdhëm tek ti Tel në Haraçinë me të pa,
Gjokset tona këtu do të bëhen kala.

Arbeni e Ndriçimi ndezin flakën, ndezin barotin,
Nëpër gjokse gjylet presin, presin edhe topin!
Krah të fortë në luftë e kanë Telin,
E kanë shkëmbin e malit - komandant Rebelin.

Treqind vetë, Batalioni i vdekjes si ushtri,
Në ballë ka armikun, që numëron dymbëdhjetë mijë!
Dhe çudi po bën bota, po bën vetë Evropa!
Batalioni i vdekjes gjoksin përmbi topa!

Pajtimi e Ndriçimi ndezin flakën, e ndezin barotin,
Nëpër gjokse gjylet presin, presin edhe topin!
Krah të fort në luftë e kanë Telin.
E kanë shkëmbin e malit e kanë vetë Ademin.

Erdhëm tek ti Tel, në Haraçinë me të pa,
Gjokset tona, këtu do të bëhen kala.

Gryka e pushkéve tona vjell barot e hekur;
Në Haraçinë armiku sa shumë është përpjekur!
Një top dore dhe granatat brezit ngjeshur,
Në fronte të reja, shkojmë buzëqeshur.

Çdo pëllëmbë dheu po mirret me gjak,
Sa shumë dëshmorë gjer tek Shkupi plak.
Tek kalaja e Shkupit ju mbeti syri i lirisë,
Por këtu i rendë ishte grushti i tradhëtisë

Fejzullah Duraku

PËR FEHMI LLADROVCIN



Sot më duhet ta ndal gjamën
Se me lot kam vadit kangën,
Këtë kange zjarri me fllad bjeshke
Për nji trim nji sy trimneshe.

A ndigjon Fehmi Lladrofci
Ti martir në tokë martire,
T’lehtë e ke këtë dhé Kosove
Me trimneshën Xhevahire.

II
Kur Kosovën mbuloi flaka
Erdhe zog nga dhena t`largta,
Erdhe zog si t’kishte hije
Për atdhe për dritë lirie.

A ndigjon Fehmi Lladrofci
Ti martir në tokë martire,
T’lehtë e ke këtë dhé Kosove
Me trimneshën Xhevahire.

III

Ku kanë djemtë Drenica, Llapi,
Nis bajlozat Beogradi,
Zani yt e çon n’kamb gurin
Pushka jote ja u ndal turrin.

A ndigjon Fehmi Lladrofci
Ti martir në tokë martire,
T’lehtë e ke këtë dhé Kosove
Me trimneshën Xhevahire.



Faruk Tasholli

BEKIM BERISHA


Kulla të Junikut
Që s’u dridhët kurrë,
Për Bekim Berishën
Ma jepni nji gur.

O ma falni gurin
T’ia ruej kujtimin,
Si nderoi flamurin
Ta nderoj unë trimin.

Sa t’ka dritë Kosova
Sa t’ ka gurë e lisa,
Lule çel kujtimi
Te Bekim Berisha.

II.
Kur turren Kosovës
Bandat me çetnikë,
Ju del n’pritë Abeja
Djalë zemërçelik.

Nëpër lufta botës
Plumbi kund s’të zuni,
Veç nër qiell Kosove
Ku merr emën guri.

III.
Kulla të Junikut
Me shtatin e hijshëm,
Nji frengji ma falni
Për Bekim Berishën

O t`ia la te vorri
Gurin me frengji,
Djalit të Kosovës
Që ra për liri.

për Isë Kastratin "GACA"

një jetë në shërbin kombëtar
një jetë në resistencë kishit,
ktë e benë ai shqiptar
që nuk perulet para armikut.


Hogoshti që të lindi Trim
Nana që të rriti Isë
krenarë per ty deri n'amshim
Per Kosovë rrezove dritë.

Në permendore te fshatit
me shikim të shqiponjës
krenohesh me fatin
duke i bëre roje.

Roje në luftë me armiqë
Roje në liri,
të kujtoj me mall
Simbol per shqiptari.

Të putha ftyren në permendore
të ndjeva se me buzeqeshe fortë
ti mbete krenar sic ishe prore
e unë, mua me rrodhën lotë.

______________________
me respekt dhe plot mall
per komandantin
Isë Kastrati.
besa-besë

Kjo poeme eshte marre nga romani
<<OSO KUKA>> shkruar nga shkrimtari i shquar Sulejman Krasniqi.
Gjithashtu ndodhet ne koleksionin e
dr. Gerhard Geseman ,,Heroische Lebensform zu Literatur und weskunde Ballkanische Patriarchalitet,,-Munchen- 1979.

KRENARI SHQIPTARI
Nuk te perulem, as te leshoj udhe!
Pse jam i vorfen,pa fajin tim, jam burre!
Nuk te leshoj udhe, anise pjelle e nji bareshe!
Nuk te nenshtrohem,sikur te jesh bir i cdo mbretneshe!
Ti mund te kesh lindur ne djepin me ar,
i mbeshtjellun me mendafsh te bute e te papare;
ushqye me musht luleshqerrash e me mjalte,
pasanikja te kete mbeshtjelle me brez te arte.
Po une jam me i madh se ne kasolle vorfnie,
me buke, krype e fjale fisnikie
e ruejta, e mbrojta, u gjakosa per kete toke,
nder motet ma te veshtira pushken pata shok.
Ne lahuten time do gjesh historine,
te lashte sa rruzulli per mua,per Shqiperine!
Me ka linde shqiptarja e ashper,e forte,
midis dhenve dhe krismave, mbi shkambin e ftofte,
Me ka mbeshtjelle me shallin e leshte e te ngrohte,
peshtjellakun ma te mire qe s'asht pa ne bote!
Lidhun me ka me sixhim, loze manaferre.
Nuk me ka perkedhelun, por ushqye me tamel dele!
Dhe per kete jam betue:
Askujt udhen s'kam per t'ia leshue!

Kushtrimi

Zgjohuni vellezër
e s'e ndini!
se atdheu po na thërret
zgjuni ne këmbë, ndejë mos rrini
kush e do kombin e vet.

Sa më lart zanin ta qoni
me një zë si një rrufe
armët prej dore mos i leshoni
pa i pergjakur për ATDHE.

a ka më nderë se t'jemi deshmorë?
a ka më nderë se të hym' në altarë
c'nderë kur valvitet flamuri me shqiponjë
andaj lufto per Bashkim Kombëtar......

Besa_besë Isë Kastrati

I shkruaj një deshmori
i shkruaj një intelektualit
i shkruaj një babai
i shlruaj Isë atdhetarit.

I shkruaj dhe i drejtohem në altar
I shkruaj per t'a pershendetur
I shkruaj vëllaut tim shqiptar
I shkruaj për kohën që po ecën.

U njohëm shumë gjat në robëri
U njohëm shumë gjat në atdhe
U njohëm shumë gjat në beteja
U njohëm shume gjat në at fole.

Ndaj ti u ngrite në altar
Ndaj unë ngela vdekur
Ndaj ti mbete legjendar
Ndaj unë perjetë vetëm.

Deshmoret kurr nuk vdesin
deshmoret prore jetojnë
deshmoret legjendë mbesin
deshmoret liri dhurojnë.

__________________
Komandantit
Isa Sabit Kastrati

Kadri Kadriu,piktor dhe poet,i lindur me 5 korrik 1954 ne Qirez te Drenices,ne mbremjen e11marsit 1999 u masakrua nga barbaret serb te cilet ja dogjen shtepine,pikturat dhe biblioteken me 3000 tituj.
Ne vitin 2000 klubi letrar"Lumi i Bardhe",ne Mitrovice,boton librin e tij"GULQIM ZEMRE",ne zgjodhem kete poezi nga Kadri Kadriu:

KËSHTJELLA
E kuqe eshte keshtjella ime
mbi prushin evotres qe nuk fiket
eshte flake ne naten pa hene
Mbi themele kasollash te djegura
nder male e shkrepa
Bedenat e saj jane vetem pelcitja e territ
Nga nje krisme qe jehoi si kushtrim
E i permbysi shekujt e pa qene
Nga muranat e saj
I bardhe rrjedh perhere kujtimi
per nje grua qe aq bukur
Qe aq madherishem u flijua
per Dashurine e Madhe
Per ardhmerine...

deshmoret s'vdesin kurrrrr!

________________________
ju keni flijuar jetën
ju jeni në altarë
ju realizuat shpresën
ne vdiqëm të gjallë!

ju që jetoni me mua...

edhe pas pushkes suaj
një qetsi mbreteron...
unë prore po vuaj
e malli më përvlon!
Cdo gjë në heshtje
pa bë zanë,
emrin tuaj e gjej
tek Kosova nanë.
Ju që jetonni me mua
te perjetshem jeni
emrat e radhitur ne flamur
aty ju i keni.
Sado qe shkruaj
nuk mjafton dot...
kur te tjeret heshtin
ateherë me rrjedhin lotë!
Ndaj serish ju jetoni
meqë jeni t'pavdekur
ju Lirinë sot begatoni
ndaj pushoni te heshtur...
ndonëse dikush ju kujton
i gjallë por "i vdekur"

____________________
_____LAVDI__________
____përjetë__________
____________________

KOSOVË, O SHPIRTI I JONË

Tepër fjete, zgjohu, moj orë,
bijtë e tu thirrin n’flakë t’dashnisë’
Me za t’thekshëm me pushkë n’dorë,
Pjesë të pandashme të Shqipnisë.
Shqiptarë ke, shqiptare je,
Shpirti nga trupi kurr’ s’mund t’ndahet,
N’ty jetojmë, n’ty kemi le,
Gjaku ujë kurr’ s’mund të bahet!
Eshtna t’vjetër dhe të rij’
Janë grumbullue për ty përherë,
Lule lirie duhet t’mbijë
Shqip ka b’za n’at’ tokë përherë.
N’mund e djersë, Kosovë moj trime,
Mbahu ndër shekuj n’hov t’burrnisë!
Ndër llogore me flijime,
Gufon gjaku i lirisë.
Gjak e zemër, dritë Arbnisë,
Na ke bij e të kemi nanë,
Kosovë, shpirt i Shqipnisë,
Pa ty vdekë ma mirë të tanë!


Haki Taha

Haki Taha (1913 - 1945)


Haki Taha i qendron besnik betimit dhe me 14 mars 1945, i hyn ne zyre ne Prishtine Miladin Popovicit tue i thane se mjaft ma i ke mashtrue e tradhetue shqiptaret dhe e vret.

Hakiu nuk ja duel me u arratis prej Prishtine, prandaj vret vehten. Minush Lipoveci e Zeki Shehu kane vdek nder tortura ne Goli Otok, ndersa Murat Llabunishtin, Sigurimi i Shqipnise e ka arrestue ne Elbasan e dorezue UDB-se jugosllave ne Shkup ku e kane mbyt me tortura, ndersa Prenk Gruda ka mbet deshmitar i shokeve te tij dhe i shume ceshtjeve tragjike shqiptare.

Asht fole se masakrimi i 5-6 mije shqiptareve ne Tivar u ba ate dite qe Haki Taha vret Miladinin, gjoja per hakmarrje.
Prishtinen e hymnizoi gjaku i Haki Tahes - Hero dhe Tivari u la me gjakun e mijra shqiptareve te pafajshem - deshmore te Kombit Shqiptar.

Udha e mbare, Trim!

Nisu Trim,
capit drejt agut te pergjakur
atje plumbat
shkruajne germa lirie
atje, plumbat grisin heshtjen
vrapo si i ri-si veriu
lufto si plaku.
Trimi im,
perpara ke jeten...ke vdekjen.


Nisu Trim,
drejt lavdise se heshtur
drejt te embelit-hidherakut
a-t-dh-e-u-t.
Ku armet renkojne shqip
ku buzet vjellin hekur
nisu Trim
se nata kemben e theu.

Nisu Trim!
shtij nje pushke edhe per mua,
melcine e nates
copetoje me maje te bajonetes,
flake vdekjen nga supet tane
femijet
jetimet
ne syte e tu te lexojne
himnet e jetes.

Nisu Trim!
buzethare...se shteren burimet
se u dogj u be shkrumb
gruri ne are
se nenat, nenat
nuk flene gjithe naten nga renkimet
per djemte e tyre te vrare...
Nisu Trim
ti je i fundit...
se une,
nuk kam per te te qare

Shko Trimi im!
Te qofte udha e mbare...

Alban Tartari

Dëshmorëve ..
( At Gjerg Fishta)

O ata t'lumtë, qi dhanë jetën,
o ata t'lumtë, qi shkrinë vehten,
qi për Mbret e vend të Parëve,
qi për erz e nderë t'Shqiptarëve
derdhën gjakun tue luftue,
porsi t'Parët u pa'n punue!
Lehtë u kjoftë mbi vorr ledina,
but u kjofshin moti e stina,
ak'lli, bora e serotina:
e der' t' këndojë n'mal ndo' i Zanë,
e der' t' ketë n' detë ujë e ranë,
der' sa t'shndërisin diellë e hanë,
ata kurr mos u harrojshin,
n'kangë e n'valle por u këndojshin.
E njaj gjak, qi kanë dikue,
ban, o Zot, qi t'jesë tue velue
për m'ia xe zemrën Shqiptarit,
për kah vendi e gjuha e t'Parit!

Dëshmorëve
(Ilam Berisha)

Përballuat rrebeshet e armikut
Pa masë çmuat atdhedashurinë
Retë shpërndatë e qiellin ndriçuat
Derdhët gjakun dhe sollët lirinë.

Përulemi para jush
Këngë për ju këndojmë
Fitoret që dhuruat do t`i ruajmë si sytë
Në shenjë respekti lule u dhurojmë.

ADEM JASHARI

(nga Rrustem Geci)

Luftëtarit
Hil Mosi (kushtuar Zef Harapit-deshmor me 1912)

Atje n’at vend të lamun
Me gjak t’Arbnorit t’dlirë;
Atje nji djalë âsht vramun
Atje mbet nji Ilirë.
Atje n’at vend barbari
E njofti mirë djelmnín;
Atje rrëfei Shqiptari
Sá shtrêjt e blén lirín.
Atje Shqypja luftovi
Trimnisht me zogjt e vet;
Atje nji zâ ushtovi:
“Në zjarm, se nji na mbet!”
Ai vend nuk do t’harrohet
I gjall’ do t’jét për né;
Mbas tashit do t’emnohet:
“Nji çerdhe e Shqipes s’ré”.