ROMANI SHQIP "TRENJERËZORI DHE NËNTA..."

Me këtë komedi, në konkurrimin kombëtar në qytetin e Përmetit, ne fituam çmimin e parë dhe ishte një sukses i madh për ne të Patosit. Kam marrë pjesë në role në dramën "Natë e pagjumë", ku kam lozur rolin e Kilit. Regjisor këtu ishte po Koço Papadhopulli, drejtor Hasan Bregu. Aktorë të tjerë interpretues: Natasha Koçi, Hasan Hasani, Veli Dogani, Kolë Shuteriqi. Veçoj edhe dramën tjetër "Dritë në akull"...

* * *
Oh, sa kujtime të mëdha!... Kujtimet të çlirojnë nga çdo stres që të mbërthen. Emocionet shpesh herë kanë një efekt shumë çlirues, paçka se ato të mbërthejnë në pozicione shpirtërore, që ngandonjëherë mezi kalojnë. Ngjitje dhe ulje nga skena, përsëritje dhe fragmentarizime, spikatje, por edhe moskënaqje,

duartrokitje dhe fjalë të thata, ngazëllim dhe impresionim, shpërthime dhe luhatje, arritje dhe ndonjë dështim, spikatje dhe përpëlitje, ndritshmëri dhe kulme... Kupton se ke arritur një kulm në një çast dhe kulmit, duke avancuar të bien një "mantel"… Kulmi mbulohet dhe ti sprinton më tej dhe ndjen tufë karafilash apo trëndafilash... Eh, jetë! ... Tashti po e kuptoj se sa e gjatë je dhe sa shpejt që ikën, si rend në korsitë e tua... Secili prej nesh ka korsitë e tij... Kthehet

tek ajo që atij i pëlqente të interpretonte dhe kishte korrur sukses në interpretim, ku një monologim, jo thjesht për vlerësimin interpretues, por për atë çka përmbante në "damarët" e tij, ngazëllente.

Sherifi ka marrë pjesë edhe si aktor i Estradës së Patosit. Vlen të përmendet këtu shfaqja e bukur "Buqetë lulesh" me regjisorë ata të përherëshmit dhe miqtë e tij të vjetër, për të cilët s'kursen lëvdatat e tij reale: Koço Papadhopulli dhe Hasan Bregu. Po kështu ka pasur edhe shfaqe të tjera, që janë regjisuar nga Leka Bungo,

Arqile Liçi e tjerë. "Sukseset e mia, - shprehet ai, - ua dedikoj të gjithë regjisorëve, të gjithë kolegëve të mi, të cilët më kanë inkurajuar për nxjerrjen e roleve, më kanë dhënë impuls në forcën time interpretuese. Emrat e atyre, që më kanë inkurajuar, do t'i mbaj e do t'i nderoj deri sa të kem frymën gjallë...". Është ky një

betim i sinqertë dhe një vlerësim i madh për punën dhe veprimtarinë e të gjithë atyre, që formojnë rrethin e afërt të drejtuesve, interpretuesve dhe miqve më të ngushtë të tij, për të cilët ka të drejtën morale të krenimit. Ka të drejtë të shprehet në këtë mënyrë aktori Sherif Hazizi, i cili gjeti tek filmi, tek teatri, estrada botën e tij, që aq shumë e dëshironte, gjeti impulsimin për ta bërë jetën më të bukur; gjeti atë front të madh për të ndihmuar sadopak në rritjen kulturore dhe edukimin e njerëzve me një moral të lartë dhe të pakursyer. Ishte një akt i madh. Ai, sidoqoftë, ka vënë një gur të vogël në këtë binanjë të madhe arti.

Shpesh i kujtohet ai takim i ndodhur rreth katër dekada më parë, në malin e Dajtit të Tiranës, në kampin e punëtorëve, ku ishte për të pushuar edhe kompozitori Agim Prodani, i cili i bëri një pyetje interesante: "E dashuron profesionin e axhustatorit?" Iu përgjigj pyetjes: "Nga halli.. Po s'kam se ç'të bëj...". Prodani qeshi. E kishte kuptuar mjaft mirë Sherifin.

Rifreskim kujtese me idhuj

Vetë natyra e tij ishte dhe është e gjallë, e lidhur me ndjenjën dhe me dëshirën për të njohur, për të të thënë diçka në lëvizjen shpirtërore. Dhe ai ishte fans i aktorëve, i këngëtarëve, i sportistëve dhe pse jo edhe kishte idole në politikën e zgjuar.

"Kadri Rroshi, pa dyshim, mbetet për të një aktor i madh dhe i papërsëritshëm në sferën e tij të interpetimit. "Aktori i madh ndizte flakë sallën me zërin e tij melodioz dhe me intonacionet e tij, duke përhapur personazhin realitet. Të

"shponte" shpirtin ëmbël me një vibrim të bukur zëri dhe ndieje entuziazmin lëvizës tek lëshohej në dhomat e shpirtit. Dhe pastaj rreshton të tjerë të mëdhenj, të cilët ishin në një kuadraturë "të mbyllyr" për të treguar aftësitë e tyre të mëdha, duke u nisur nga "mbyllja e lidhësisë dhe shfaqja e talentit" në kuadër të gjerë,

kjo e detyruar nga sistemi i instaluar, sistem ky, që kontrollonte dhe mbante vigjilencën për shfaqjet e huaja, apo për gjurmat e murrme, që, hera - herës, shfaqeshin në skena teatrosh e mandej kalonin në një sitisje të imët. Dhe pas këtij procesi fillonte ndëshkimi vigan. Një poet kishte shkruar dikur disa vargje me këtë objekt. Sandër Prosi ishte një aktor gjenial, i cili ka interpretuar figura të

rëndësishme të Historisë Kombëtare, përfaqësues tipikë të Rilindjes së madhe. Sa bukur interpreton rolin e Ismail Qemal bej Vlorës!... Të mahnit me përafërsinë e realizuar dhe thua: "Ky është Ismail Qemal Vlora, njeriu që ngriti flamurin e shqiponjës në Vlorë, pa iu dridhur syri dhe shpalli mëvetësinë!..." E pastaj rreshtohen të mëdhenjtë e tjerë, të cilët e kishin përshtypëzuar atë dhe të tjerët: Naim Frashëri, Violeta Manushi, Pandi Raidhi, Stavri Shkurti, Roza Anagnosti,

Tinka Kurti, Pavlina Mani, Esma Agolli, Margarita Xhepa, Hajrie Rondo, Jani e Petrika Riza,Timo Flloko, Aleko Prodani, Luftar Paja, Mevlan Shanaj, Albert Vërria... Ai kërkon të shpalosë një listë të gjatë aktorësh, të cilët e meritojnë, pa dyshimin më të vogël, renditjen në këtë listim lavdërues, në këtë altar madhështie përfaqësues, sepse i kanë dhënë shumë skenës shqiptare... Ata mbeten një kurorëzim i artë i spikatjes dhe i madhështisë aktoriale...

Po kënga? Ah, kënga, kënga tronditëse, kënga magjepse, e cila të flatron, të zjarrmon, të ndez në kahje pozitive, të shpirtëzon e të shqiptarizon. Vaçja e madhe e papërsëritshme, që ka skeptrin e madhështisë dhe të triumfit në këtë vend me forcën e saj të zërit të veçantë dhe të interpretimit madhështor si dhe me prezencën e saj përfaqësuese në shumë skena të Botës... I pëlqen të përmendë

këngëtare të tjera si: Liljana Kondakçiu, Ema Qazimi, Kozma Dushi, Ermira Babaliu, Parashqevi Simaku, Anita Take, Gaqo Çako, Manjola Nallbani, Elsa Lila... Ndalet tek këngëtarja e re Anjeza Shahini, një zë që diç i kujton. Një këngëtare me shumë perspektivë e që ka shumë për të thënë në artin magjik të

këngës. Ishte ajo që me zërin dhe interpretimine saj befasoi në Festivalin Evropian të Këngës dhe e rreshtoi Shqipërinë që në pjesëmarrjen e saj të parë, në vend nderi... Por ai ka simpati edhe për Nazif Çelën, edhe për Sinan Hoxhën, por nuk mund të lëjë pa përmendur Mira Bregun... Listë e gjatë emrash.

Përshtypëzime, mbresa të paimagjinueshme, përcjellje të sinqertë të ndjenjave dhe vlerësime të guximshme. Ai të gjitha i thotë me një sinqeritet të madh dhe siç i ndjen...E di që vlerësimi i tij s'është i prerë dhe gjithçka . "Secili ka mendimin e tij, mjafton të të bindë dhe të jetë i argumentueshëm... Kur pyetet për futbollin,

ndalet te stacioni "Boriçi" dhe te legjenda "Pano"..., por di të evidentojë dhe futbollistët e Apolonisë së Fierit e për skuadrat e tjera me emër shqiptare. Pale pastaj për futbollin italian e brazilian...

* * *
"Të them të vërtetën, mua më pëlqejnë dhe artistët humoristë, duke shquar midis tyre dhe dy nga figurat qendrore të humoristikës patriotë të mi: Luftar Paja dhe Fuat Boçi, e duke mos harruar edhe të tjerët së bashkë me Ceken e Berati". Humori e gjallëron, i heq streset dhe e ndien veten në një freski vetiake e që përcillet tek të tjerët nëpërmjet aftësisë së tij interpretuese.

"Kam lexuar shumë, paçka se gjithmonë kam qenë në punë dhe koha ishte shumë e çmuar.

Për leximin tregoja vëmendje të madhe. Më pëlqenin shkrimtarët shqiptarë dhe poetët shqiptarë që nga Naimi e Çajupi, Migjeni, Noli e të tjerë. Nga të tanishmit veçoj Kadarenë, Agollin..., por ka dhe shumë të rinj mjaft premtues. Letërsia ruse gjithmonë më ka tërhequr, ndaj Leon Tolstoi, Turgenievi, Gogoli, Dostojevski, poetët Pushkin, Majakovski, Sergej Esenin më rrëmbenin me pathosin e tyre

interesant dhe me personazhet poetikë të krijuara e me figura të ndritshme. Përmend Tomas Manin, Anatol Fransin, Xhek Londonin, Balzakun.... Ernest Heminguejin e shumë e shumë të tjerë...

Sherifi është shumë tip emocional, shpërthyes dhe babaxhan. Ai gjithmonë të pyet: "Mos harrova diçka? Mos lashë gjë pa thënë?..."

Një jetë që ka shumë peripeci; ka gjithçka, që kurrë tregimi apo rrëfenja e jetës së tij nuk mbaron...