ROMANI SHQIP "TRENJERËZORI DHE NËNTA..."

… zë e flet nostalgjik:

“Baba m'u mbush qielli familjar me yje, e shoh si të ndrijnë dhe ty sytë. Ngrehu nga vendi, ku ke rënë, nëna ime Xhemile, nga Rusinja kanë kthyer të gjithë sytë...Tani e ndiej se çdo të thotë jesh gjysh; tani e ndjej se çdo të thotë dhe më tej. Kundroj këtë yllësi të madhe në qiell pa mëdysh dhe veten time të ngrohtë midis frymorëve ndriçues e ndiej...Tani e kuptoj më mirë retorizmin tënd, tani i

kam para sysh figurat e tua. Përkulem, baba Neim dhe nënë Xhemile dhe vetja përsëri para jush më duket e vogël mua...Ti më vështron gëzueshëm dhe qesh dhe me ton burrërror më thua: "Të lumtë, biri im, je më i zoti se unë, ndaj njëqind fish tashmë të dua!..."

Qëndrojmë të dy para jush me nderim, ndezim qiri dhe puthim baltën, ku keni rënë, hedhim për të gjithë fëmijtë dhe nipërit nga një karafil dhe në çast mbi varr shfaqen të lumturuar baba e nënë...

* * *
Dhe bashkë me ne habitet ullishtja, dhe ndal gurgullimën kroi... Ju kujtohet vallë çudia , kur ujët e fshatit donin ta degdisnin larg, sa vunë tubat , shteroi kroi...
Uji foli atë ditë i zëmëruar: "Unë i përkas Rusinjës , të shkoj në vend tjetër, jo kurrë s'dua..." Dhe kroi ynë ishte inatçor e kryeneç, asnjë pikë uji s'lëshoi, tubat ishin futur kot në tokë dhe vetëm, kur nuk e fituan me kroin kryeneç, i hoqën tubat dhe kroi gurgulloi...

Mos u habitni miqtë e mi, për çuditë që ndodhin tek vendi im, se uji tek ne mençuri para të tijve asnjë nuk përfill...

Kur donin ta çonin kroi aq larg, gjithë lulet, pemët, bari përreth tij u thane; kur vendimi u kthye përsëri, çelën gjithë pemët , lule ... Ç'ëmbëlsi!

E dëgjoni si gurgullon kroi? A e dini se atje kanë lindur mijëra dashuri? A e dini se atje piu ujë dhe Sherifi dhe kaloi të bukurën rini?!

Bisedimi me sondën

U dashurua me profesionin e tij..., kaq shumë që, ndonjerit, mund t'i duket mosbesi! Sjell ndërmend atë vit, kur preu studimet në shkollën e mesme në Teknikumin e Naftës në Kuçovë. Sa keq i erdhi... Por babai e kërkonte pranë. Ai

tashmë kishte filluar moshimin dhe moshimi të bën të ndihesh keq. Nuk i dihet sa e ka jetën njeriu!.... Një diçka e papërcaktuar dhe që nuk mund të përcaktohet kurrë, ndaj të parët shprehen filozofikisht: "Sa të jetë e shkruar!" Dhe njeriu i afërt është i papërsëritshëm... A mund të krijohet ndonjëherë modul i njëjtë? Jo, kurrë! E vështirë është dhe përafërsia...Paçka se ne shpesh herë themi: “Sa i ka ngjarë babait!" Ndoshta nxitohemi pa të drejtë, vetëm se shohim ndonjë cilësi të spikatur, që përcillet në gene dhe në etikën personale të individit.

U shkëput dhe filloi punën në Ndërmarrjen e Kërkimit të Naftës Nr. 2 në Patos. Kreu një kurs 9 mujor për axhustator. Ishin gjithsej 8 veta. Paçka se mësonte mirë, si gjithmonë karakteristikë e tij, ai nuk fitoi kategorinë e katërt si shokët e tjerë, të cilët ndoshta nuk shkëlqenin si ai, por edhe miku ndikon. Ai ka ndikuar dhe do të ndikojë gjatë gjithë kohëve ... Megjithatë djali vijonte kursin dhe mori

profesionin e axhustatorit, të cilit nuk do t'i shkëputej gjithë jetën deri në daljen në profesion. E dashuroi këtë profesion, u lidh shumë me të, pa mëdyshje, paçka se ishte i talentuar edhe në fushat e tjera, por ai profesion ishte "buka e gojës", një tipizim, jo vetëm figurativ, por real dhe i besueshëm... I pëlqente ky profesion. Sjell ndërmend një fakt interesant. Në vitin 1966 ishte Kampin e Punëtorëve në

Dajt të Tiranës për të pushuar. Atje ishte dhe kompozitori i ri, aso kohe, Agim Prodani, të cilin e njihte. Ai i bëri një pyetje: "E dashuron profesionin e axhustatorit, Sherif?" Dhe shpërtheu në një përgjigje të mëdyshuar: "Nga

halli....". Ai, krahas interpretimit në skenë, i pëlqente edhe t'u binte veglave muzikore, ndaj merrte pjesë në dasma me shokët e tij të grupit. Sjell ndërmend dasmën e Shenazi Jaupit që u martua në ... Roskovec, klarinetistin Sadik Mane,

violinistin Pelivan, fisarmoniçistin Bujar, ndërsa ai i binte kitarës me një pendë kokoshi. Ishte herë e parë teksa i binte kësaj vegle. Kitara arriti në një fund të habitshëm: nga tetë tela të mbetej në dy dhe ai interpretonte me të njëtin zell dhe ndjenjë duke improvizuar notat . Dhe mori 250 lekë të asaj kohe. Por kitara kishte vështirësi në interpretimin me nota dhe iu drejtua mandej dajres. Duhet thënë edhe fakti tjetër që e filloi me fisarmonikë...

Eh, ç’kujtime, kujtime të brishta, ku njeriu kërkonte të gjente vetveten, të jepte diçka dhe të bëhej dikushi, të krijonte përshtypjen, të sillte nota të blerta në jetën e kuadratuar njerëzore dhe gazmimi, ashtu siç ishte, shpërthente,… Njerëzit shoqëronin ëndrrat e tyre miturake, pasi sadoqë t'i nxitnin, mbeteshin motake e duke pirë qumësht gjiri; hera - herës shpërthenin në hove dhe kërcenin në një lumturi, që soditej nga hapësira të mbyllura... Ne na dukej madhështi, na dukej që ne ishim personazhet më të goditur, ne njerëzit e rinj të krijuar me forcë modelimi... Në ditë aksioniste dhe në rrufemnaja brohorimash...Njeriu i ri..? Një ëndërrim i paprinciptë, po në atë kohë shkëlqente, si një diell i vogël që e kishte zanafillën në kraharorë dhe qëndronte gjithmonë në mendje, flamurizohej...

* * *
I papërtuar kudo. Ndoqi shkollën Teknikumin e Naftës në Fier, ku mësuesit ishin ata, të njëjtët, të cilët jepnin mësim dhe në Teknikumine Naftës, në Kuçovë dhe që kishte njohje të padiskutueshme, falë dhe aftësive e talentit të tij... Kaq mirë kaloi me ta, por vitet e tjerë i bëri në Patos, ku u hap dhe Teknikumi i Naftës. Ai e përfundoi shkollën pa shkëputje nga puna. Sherif Hazizi, njeriu, i cili punonte në disa fronte: punë, shkollim dhe në skenë... Një trinitet i bukur, dobiprurës, njerëzor dhe dinamik.

* * *
Rrinte pranë një sonde punëtore me një disiplinim për t’u marrë shembull, si një njeri i ndërgjegjshëm, i cili kërkon të realizojë synimet... Ç'ngjasi kishte edhe njeriu i ditës,... Kërkonte me ngut t'i ngjante sondës dhe sonda t'i ngjante njeriut. Si është sonda, pëson defekt dhe kërkon ndërhyrje... Kështu është dhe trupi i

njeriut "pëson defekt" dhe kërkon ndërhyrje mjekësore për t'u rigjeneriuar.. Ç'ngjasim! Sonda uturinte lehtë me ritëm dinamik, kokëulur e punëtore, kërkonte të gjente në profile "arin e zi" dhe të mundësonte pasurinë shtetërore të

këtij shteti.. Dhe pasurimi i shtetit ishte synimi kryesor, pasi pasurohej edhe individi. Ky ishte moraliteti i kohës dhe, mbi këtë moralitet, nuk ngriheshe dot... “Një për të gjithë dhe të gjithë për një!”... Sonda vijonte të punonte dhe ndoshta kërkonte të mësonte se ç'mendonte,… Mos ndoshta sillte ndërmend axhustatorin

Sherif Hazizi... Ajo e njihte Sherifin, pasi ai kishte eliminuar defekte të mesme me pjesëtarët e ofiçinës. Profilet tokësorë mbanin në shtresat e ngrohta ar të zi, mbanin pasurinë për begatinë e vendit.. Hodhi syrin e tij vëzhgimor në të gjithë kodrushkat e këtij vendi naftëmbajtës dhe të gjitha sondat punonin, apo këndonin si në një kor këngëtar, që dirigjohej nga një fuqi e madhe, ndoshta e zjarrtë, e paparë, apo thjeshtë nga aftësia mekanike....

*
Sa u gëzua atë ditë, kur mori rrogën e parë dhe sillte gjithmonë ndërmend gëzimin e gjithë familjes... E puthën djalin e tyre Neimi dhe Xhemilja dhe mbi djersën e tij të konkretizuar ranë dy pika lot, që çuditërisht dilnin nga dy sy të ndryshëm, por ishin buronja shpirti, ishin gazmime ndjenjësore, ishin fryt dhe respekt i rritjes; ishin fillesa e një rrugëtimi brezi... Dhe Neimi i tha me lot në sy

të shoqes: "Xhemile, na u rrit djali !" - dhe shpërtheu në një dënesje gazmimi, për të treguar se ai i arriti kësaj dite, kur supet e njoma të djaloshit, jo vetëm do të përballonin jetën e rënduar dhe të varfër, por ai do të kishte dhe do të dinte të përkujdesej edhe për ta, por edhe për fëmijët e tij. Dhe jeta rridhte siç rrjedh jeta...

Rikthim në një retrospektivë të kujdesshme
Peripecitë e profesionit
I kujtohej ustai i parë i tij Jançe Paja nga Rrërëzi i Fierit, kur paguhej me 3900 lekë në muaj, si kursant. Sillte ndërmend inxhinierin e kursit të axhustatorëve, Pavllo Papën, dhe paçka se ishte i pari, ndodhi ajo, që thamë më lart: vetëm ai mori kategori më të ulët se shokët. E ku nuk u ndodh ky personazh gjatë gjithë jetës së tij. Një "shëtitje profesionale" me “incidentin” e kategorisë së tretë.

Shëtitje nëpër puset për remont të mesëm në një rrugëtim profesional dhe spikatës: Picar, Armen, Penkoll, Qishbardhë, Peshkëpi, Pusi "Mezini", Aliban të Vlorës; Seman, Ardenicë, Zharrës, Marinëz, Sukë, Jakodin, Imsht të Fierit; Kryevidh të Kavajës; Bishpallë të Durrësit, Kozarë të Kuçovës.. Një rrugë e gjatë nëpër arteret e arit të zi... Kjo ndodhi deri në bashkimin e ofiçinave, sa u krijua

Uzina Mekanike e Naftës (Ofiçina e Kërkim dhe Shpim - Shfrytëzimi 2). Konfigurohet ky udhëtim profesional nëpër artere…. Mendja e ka të ngulitur.