Prezantim talentesh te reja

NDJENJE



Ah! S’mund të vazhdohet

më kështu kjo jetë…

U lodha!

Shpirti im e di,

që ther…

Të gjithë e kuptojnë.

Diçka s’shkon, por asnjë s’flet.

S’ka se si.

Shpirti i tyre s’njeh ndjenjë!



22 Tetor 1997





LARGESI



Këtu – Unë.

Atje – Ti.

Ura e pafundme e ëndërrimit

na lidh!

29 Qershor 1993

ENDERR



Ti ëndërr vajte kohë,

pa ardhur me njerëzit e dashur

që mbeta duke i kërkuar!



Më dil ndonjë ditë

bashkë me ta.

Për të qetësuar

shpirtin tim të trazuar…



17 Qershor 1999









E ÇILTER



Ti mos më qorto, i dashur,

kur dal e shëtis pa ty.

Ndryshe, mos më thirr:

“Poetja ime e vogël”

pa shëtitur në vetmi.



19 Mars 1996

DIALOG POETIK



Unë: - Sot shëtita në rrugën “Kujtime”.

Ai: - Ç’është kjo rrugë? Me kë ishe?

Unë: - Mos u shqetëso, i dashur!

Përdorë isha kapur me rininë time!



23 Mars 1996











AS, AS



Kam qarë kaq shumë

në këto vite.

Sa s’kam më fuqi

as të gëzohem,

as të mërzitem!



6 Prill 1996

DUA



Dua t’ia shqyej zemrën

kësaj jete pakuptim.

Mbushur me hipokritë,

që s’duan ta njohin

Ndjenjën, dashurinë, mirësinë…



Dua t’ia shqyej zemrën

kësaj jete që të çon në çmendinë.

Para se njerëzit të bëhen një ngjyrë,…

…Jeshilë!





25 Qershor 1996

SIKUR



Sikur

mos ekzistonte gjumi…

As ëndrra nuk do të kish.

Sikur

mos ekzistonte gjumi…

Do t’jua kisha harruar fytyrën,

o miq.

Sikur

mos ekzistonte ëndrra…

Do kishim mbetur të vdekur

udhës së largësisë…



Sikur të jetonte ëndrra

në gjumin e përjetshëm!!!



28 Janar 1996

































SHNDERRIM



Kapa një yll,

u shua.

Kapa hënën,

u errësua.

Kapa qiellin

rreth meje u rrotullua.



Ç’po ngjet kështu me mua?!

Përgjigjen ma dhanë.

Sytë që u zgjuan!



3 Nëntor 1992

KU?



Mbrëmjeve me yje

s’e ndiej kur vjen!

Pas ëndrrave të natës fshihet…



Agimeve

s’e ndiej si ikën.

Ku shkon,

ku fshihet.

Nuk e di!

31 Tetor 1992

***

Gotat buzë më buzë

kur do t’I trokasim?

(Si atë natë , i dashur…)

Po këtë herë të bëhemi tapë:

Unë me verë të kuqe

e ti me verë të bardhë



12.09.2001

***



Në ditët kur mërzitja më shoqëron,

për ju djemtë e rinisë sime

mendoj nga pak…

Bisedoj me ju si të jemi njohur

vite më parë.



Qesh, ua pranoj shakatë.

Ju çuditeni: “Si!?…Si?!”

Kaçurrelsja e pabindur që

aq shkujdesur kalonte para nesh

e kurrë me ne s’bisedoi seriozisht…

Sot sillet kaq mirë!?!?



10 gusht 1995



































ZHGENJIMI YT I GJATE



Ti më ke dashur shumë.

E di, por…

Isha shumë e re për dashuri.

Kisha frikë.



***

Pa u rritur mirë,

u shfaqa vet i dytë.



Ti më urreve…

I lodhur prej pritjes së piktë!



12 Janar 1996

E IKUR…



Kanë kaluar muaj e vite.

Akoma më shumë do të kalojnë.

Por, ju djemtë e rinisë sime

s’do t’ju harroj!



Kanë kaluar vite.

Të tjerë do të kalojnë.



Më falni!

Me shpresën e ndezur,

por të shuar tashmë…

Ju kam lënë në pritje

gjithmonë!





23 Nëntor 1995























?



Virgjëreshë në shtrat.

Me shpirtin e plagosur

prej dashurisë së parë…



Ç’vlerë ka virgjëria?!



26 Nëntor 1995











ÇMENDURI



Sa më pëlqen të jem e çmendur!

Mos bëni çudi…

(E them me shpirt.)

Ky vend është ca i çuditshëm.

Vetëm i çmenduri

jeton në liri!



28 Nëntor 1995

TE PIJME



Të pijmë, i dashur.

Të pijmë pafund sot.

E përse mos pijmë,

përderisa verë kemi plot?



Të pijmë, i dashur!

Të pijmë!

Ndoshta e mbysim

MARREZINE!



30 Janar 1996











KONTRADIKTE



Vetmia: “Erdhi koha të vdes!”

Unë: “Eshtë akoma shpejt!”



1993

NGJYRA JETE



S’dua të martohem me ceremonira!

S’dua të vishem me fustan të bardhë!

S’i duroj dot buzët e lyera me të kuq

flakë!

Dua xhinse e atlete!

Më pëlqen i kuqi kaf!



Dhe flokët i kam kaçurrela vetë.

S’ju mbetet gjë tjetër veç…

Të m’i ktheni në të drejtë!



S’dua të martohem me ceremonira!

Më dhemb…

Kur mendoj se:

Larg do më shkojë vajzëria.



23 Mars 1996

TEKE



Flokët i lyejta me të zezë.

Ashtu m’u tek.

Më pëlqente t’i shihja një herë të zinj.

Kisha qejf!



Në përgjithësi m’i pëlqyen

Dhe pse moda ish me të verdhë.



Padashur e pranuan.

S’ekzistonte një modë…



Ç’do njeri kish modën e vet.

MODE do të thotë: pëlqej.



5 Prill 1996

SKUQJE



S’di të flas

me të panjohur,

pa u skuqur në fytyrë.



Eshtë diçka që më tërbon.

Eshtë tregues i turpit tim!



S’di të flas

me të panjohur,

pa ngatërruar fjalë ndër buzë.



Eshtë tregues i turpit tim.

S’e kam pëlqyer kurrë!



11 shtator 1998

PAGE



Jeta: Ferr i vërtetë!

Për ta jetuar atë.

Duhet paguar shtrenjtë!



9 Tetor 1997









PERKUFIZIM POETIK



Kalaja e Gjirokastrës

Dikur: kështjellë për mbrojtje.

Kohë më pas: skenë e këngës

popullore.

Tani: kasafortë e fjalëve dashurore.



24 tetor 1993

KURORE



Rrethuar prej pemëve të larta.

I dehur nga dashuria,

ti më vendose në kokë

kurorën me mimozë.



E ndjeva veten mbretëreshë!



Një kurorë me ullinj

të vendosa ty.



Të shpalla mbretin tim!



Në Butrintin e lashtë

rrethuar prej pemëve të larta,

të dehur nga aroma e pranverës.

Kurorëzuam dashurinë.

Ishte Prill.



20 janar 1995

LETRA E STINES



Vjeshta mori ca pika shiu.

I futi në zarf e ia postoi.

Mbretërisë së Verës

në adresë anonime.



Vera hapi zarfin

për të parë:

Pikat e shiut ranë!



S’u mendua gjatë.

Mblodhi plaçkat,

hapi derën e trishtuar…



Dhe në mbrëmjen

e një dite më parë…

Për rënien e mbretërisë së saj

në gjumë kish ëndërruar.



28 tetor 1993

HESHTIM NE – ATO THONE



Heshtim.

Jo se s’dimë ç’të themi.

Heshtim.

Se s’duhet të themi.

Heshtim.

Dhe pse të heshtur s’jemi.



Heshtim ne.

Dhe zemrat flasin,

fjalët që ne s’themi.



23 Shtator 1998



***



“Kam frikë!” themi shpesh,

tek dalim në natë.

Harrojmë që pas

(ngado që vemi)

kemi për mbrojtje,

hijen tonë të gjatë.



13 Dhjetor 1992

I DASHUR



Në detin e syve të tu

dua të lundroj përherë.

Qoftë dimër, vjeshtë, verë

a pranverë.

4 Nëntor 1993



***



Mendimet poetike:



Më vijnë si ëndrrat e natës papritur,

largohen si mysafirët e shumëpritur…

Më vijnë si lulet e pranverës,

largohen si gjethet e verdha të vjeshtës

Bota fle.

Çuditërisht, sytë s’i mbyll të dy.

Në gjumin e ditës,

syrin e diellit hapur mban.

Syrin e hënës e mban të hapur

në natë.













***



Lakuriqësia jote

dhe sytë m’i rrënqeth.

O vjeshtë!

GRI



Kaltërsi

me re gri.

Re gri

në kaltërsi.

S’ka kaltërsi

pa re gri.

S’ka dashuri

pa xhelozi.



16 Janar 1996







****



Tak – tak…

Dëgjoj të trokitura

të shoqëruara me nota muzike

në portën e zemrës sime.

Të jenë notat e një melodie

të vërtetë dashurie?



15 Korrik 1993

NJEREZ



Mos e urreni natyrën,

kur ajo pamjen e saj zbeh.

Kujtoni venitjen e fytyrës suaj

në çaste vendimtare.



Mos e urreni natyrën,

kur qielli qan.

Kujtoni lotët tuaja,

kur fytyrën ua lajnë.



8 Nëntor 1992



***

Ikën me borxhe nga ky qytet…

(Dot s’i shlyen…)

Vetëm,

kur të të marrin “borxh”

të tjerat!

Janar, 2001

VIKTIMA



Viktima të kësaj jete

jemi ne që jetojmë

në ndyrësillëkun e saj.



Më të lumtur janë të vdekurit

dhe pse jetojnë

ca në ferr e ca në parajsë.



25 Shtator 1998











MALL



“Bregu” rri i trishtuar

valët i janë larguar…

Për puthje është i malluar!



3 Dhjetor 1992

SHQETESIM



Ndër retë gri,

Hëna hyn e del.

Kuptimplotë shqetësimi i saj.

Yjet dot s’i gjen!



Dhjetor 1992







***



Zemër e trishtuar

në sfondin e muzikës moderne.

Sy i errësuar

në mbrëmjet plot yje të netëve.

Fytyrë e rrudhur

ndër fytyra rinore.



Je ti, o ditë dimri,

ndër ditët pranverore!



26 Dhjetor 1992

KUNDERSHTI



Në pranverë,

Qielli i shtrin dorën e paqes

Tokës.

Si dy miq të vjetër.



Në dimër, ai sillet

sikur të mos jenë parë

herë tjetër.



6 Dhjetor 1992









MORALE



Njerëz!

Syve të njëri – tjetrit

mos i besoni verbërisht…

Pëlhurave larushe

fshehin enigma.

As vetë zgjidhjen s’ua dinë!



1994

Hëna vdiq.

Në varrimin e saj

shkuan yjtë.

Pas varrimit të hënës,

agimi i ditës së re

në gropë i hodhi

një nga një.



Që yjtë të varroseshin

si Hëna me nderim,

shkoi dhe i vetmi

mik i tyre, Dielli…



26 Dhjetor 1992



***

Vjen pranvera,

mes bukurive të saj na gjen.

I përkëdhelemi erës së freskët,

aromës së luleve.



Dollapët kthehen përmbys.

Ku është fustani i kaltër, rozë,

minifundi lejla, xhaketa gri?



Vjen pranvera.

Ndihemi të dashuruar

Ndiejmë të na dashurojnë.

Sa mirë!





1995