Prezantim talentesh te reja

Kish komuna kryetar



Kish komuna kryetar, kryetar, o bir, o djalë,

me lakmi për të marrë, mbushe çantën me dollarë.



Pashaportizime plot, lekë për sheshe ti more,

por kur humbe derdhe lot, të ishe prapë s’e meritoje.



Ajo zyrë ka parë shumë burra, disave nuk u shkon vula,

ike me bishtin ndër shalë, lule kryetar, o djalë.



Kafja turke tridhjetë lekë, pesëdhjetë bën rakia,

gjashtëqind lekë i do për drekë, të tjerat t’i marrë shtëpia.



Kish komuna kryetar, ishte “burrë” e goxha “burrë”,

lule, kryetar, o djalë, disa s’të harrojnë kurrë.



Pleqërinë do ta shkosh mirë, duke ngrënë e duke pirë,

se paraja s’të mungon, por adios s’i shpëton.

Moj e bukura Janinë!



Erdhi dimri, filloi bora,

moj e bukura Janinë.



Vendin e mbuloi i ftohti,

me erë e me suferinë.



Na presin familjet tona,

që të shkojmë në shtëpi.



Sa të vij pranvera prapë,

do të kthehemi tek ti.



Do të punojmë dhe në vapë,

ndryshe s’bëjmë prokopi.



Refreni:

Janinë e bukur Janinë,

Pasha e kishe Alinë,

Pasha e kishe Alinë.

Dhe zonjë Vasiliqinë.

Vjehërr e nuse bëjnë shaka

(humoristike)



Leri punët vjehërr, se do t’i bëj vetë.

I ke duart pis, s’i ke larë që vjet.



Leri, moj të thashë, dëgjon apo jo,

s’do merrem me ty, se nuk kam kohë,



T’i lashë, moj nuse, tani bëji vet,

ti je më e mirë dhe i mbaron shpejt.



Bandillin që more, e kam rritur unë,

tani vjen tek unë, më mëson për punë.



Nuk është e vërtetë, po bëjmë shaka.

Nuse edhe vjerrë si ne nuk ka.



Bota na shikojnë, thonë : “Mashallah!”,

ç’kemi për të ndarë në këtë dynja?!

Në vend të epilogut

Të merr malli për vatan



E dashur, më bëj një kafe,

më bëj një kafe Stambolli,

Sa të shkruaj disa vargje,

për vendin malli më mori.



Të merr malli për vatan,

të merr për nënë e për babë,

për gjithçka që ke atje,

mendjen të turbullt e ke.



Kufirin s’e kalon dot,

nuk ke vizë në pasaport,

lejë e qëndrimit mungon,

puna pa siguracion.



Të merr malli për vatan,

ligji i shtetit të ndan.

Të merr malli nuk shkon dot,

ku ta gjesh të drejtën sot...

Esat Salihaj u lind 11 mars 1955 në fshatin Ninsh të Mallakastrës.

Ka patur traditë familjare në fushën e këngës, të valles dhe të vargëzimit. Një përfaqësues tipik i kësaj familje ishte gjyshi i tij, Xhemal Saliaj, këngëtar dhe protagonisti i valles dyshe.

Si rrjedhojë e cilësimit me biografi “të cunguar”, pasi përfundoi shkollën 8 vjeçare nuk iu dha mundësia të vijonte studimet e mesme dhe iu përkushtua sektorit të bujqësisë. Falë talentit të shfaqur në intepretim skenik dhe në fushën e krijimit dhe interpretimit të këngës u inkurajua dhe filloi aktivizimin në grupet teatrale dhe estradës, grupin folklorik të kooperativës bujqësore. Këtë e vijoi edhe gjatë shërbimit ushtarak dhe mbas kryerjes së tij. Ai krahas punës filloi një aktivizim tërësor në veprimtaritë kulturore e artistke, duke formuar fizionominë e tij. Mandej vijoi pa shkëputje nga puna shkollën e mesme bujqësore në Fratar të Mallakastrës.

Jeta e tij “spostohet” me një shpërngulje në Ksamil, ku edhe shquhet për preokupacionin në punë.

Pas vitit 1991 nisi odiseja e emigrimit në Greqi dhe, fillimisht, u vendos në Filipiadhë, në kamp, pastaj në Porto Qel, Artë dhe tashmë jeton në Janinë. Krahas punës, Esati merret i përkushtuar edhe me krijimtari. Në këtë kontekst, ai pa dyshim, është një krijues (bard) popullor dhe shfaq talentin e tij në këtë fushë. Shumë herë krijimet e tij e tejkalojnë këtë sens dhe ndesh edhe me poezi të mirëfilltë.

Libri “ Kur bie në përqafim “ është libri i tij i dytë, në të cilin përfshihen krijime dhe këngë popullore, të cilat trajtojnë tematikë të larmishme dhe me përdorim të figuracionit të shndritshëm popullor. Në veprimtarinë e tij shkrimore një ndihmesë i jep bashkëshortja e tij mësuese, Henrieta.

Libri i tij i parë titullohet “Kur dielli lind për të gjithë”.

” Si ta shëroj dhimbjen… (“Djalë i Ninshit jam”) është libri i tretë i tij.

ASQERI KULLA









Lë pas errësimin...



(Dua të kap kohën)







poezi







Shtëpia botuese “Marin Barleti” Tiranë, 2009











Asqeri Kulla



“ Lë pas errësimin... ”

poezi











Redaktor letrar: Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.S

Recesente: Agron Shele Ë.P.S

Ideoi kopertinën: Elton Galanxhi



Përthyes: Kosta Gaxhoni (greqisht)

Dritan Kardhashi (anglisht)

Aleksandra Shabani (italisht)





Copyright , Asqeri Kulla, 2008

Shtypur në Shtypshkronjën e Shtëpinë Botuese “Marin Barleti” Tiranë, 2009

Cikli i jetës





Pranvera e jetës apo jeta e pranverës?!



Introdukt i parë



Vetitë e tij të spikatura në tej fizikun e rrallë në periudha të vështirë të ngërçit, ku zija e bukës së “zezë” kishte flakëruar e sertë, duke pllakosur në shumicë vendesh e sidomos në vendet e Ballkanit Perëndimor, e shfaqnin atë të guximshëm me cilësi të veçanta, ndaj motivohej: Kryeefendi….

A mud të sfidohej kjo varfëri prezente, e kudopranishme deri në poret më të holla të shoqërisë?! Kryefendiu e sfidonte me këngëzën e tij shpërthyese, si një mjet moralizues dhe dëshirë optimiste për të jetuar gjallërisht.

Kishte tipikë pëlqesën syhapur të së vërtetës, ekspozimin e realitetit, duke e urryer të paqenën, irealen në shoqërinë e kohës…

… Ëndërrim



Introdukt i tretë



A mund të rrinte Efendiu

në një vend…

kurrsesi jo…

Ai kalonte sa nga një shtet

në tjetrin…

Si bletë zukatëse ulej

mbi petalet e “luleve “ të ditura

të Shteteve të Evropës…

Greqi,

Bullgari,

Hungari,

Turqi

dhe Shqipëri…

Me punë dhe veprimtarinë e tij individuale

linte gjurmë,

por edhe zhvillimet e vendeve

linin gjurmë tek ai…

Ai bënte krahasimin e zhvillimeve,

të gjithë atyre viseve,

ku i shkelte këmba,

me vendlindjen e tij

dhe të rrethinave rreth saj,

që lotonin pa ndërprerje…

Dhe shpërthente në ndjenjat e mëposhtme:



1.

O botë e huaj,

që mundohem të të njoh,

ndjej dhe kundroj me sytë e mi,…

Balona po nis ti në hapësirë

me synim për te yjet e shumtë

dhe për në Hënë,

herë të plotë e herë draper;

tek ti nis balonet

me emra të çuditshëm;

varfanjakët e fshatit tim,

diku në një pikë të Globit,

që herë e rritin

e herë e zvogëlojnë,

duke u marrë frymën,

i shoh tashmë të gjithë të ngrirë…

nën mbretërinë feudale pa moral..

s’mund ta pranojnë

as në muzg,

mendimi i tyre vërtitet

lart në mjegullnajë

dhe nisin prej andej mendimin

për rrëzim të këtij sistemi barbar

që vetëm prodhon mbytje.

Kafeneja e mendimit aktiv





Introdukt i Tretë

Nga Ditari i Kohës , i shkruar me pendë…

” Ngaqë Efendiu kishte kohë të lirë si dhe shumë nevojë për dituri, mbeti duke blerë libra shkencorë, enciklopedi, romane e gjini të tjera, për të sulmuar kuota të larta… Vendosi që në Stambollin e bukur të ushtrojë një profesion të pëlqyeshëm, që siguron komunikim shoqëror , atë të kamarierit në një lokal modern kohor të lagjes, ku banonte… Librat i zgjuan mendime dhe reagime gjithashtu… Iu rrit forca vëzhguese: Pas orarit të punës shihte protagonistë të së përditshmes, pronarë që keqpërdornin punëtorët, që tregoheshin pa atributin njerëzor të shpirtit… përbuznin varfërinë dhe i lindi ideja e kundërshtimit të këtij sistemi të instaluar…. Duke përdorur një injektim të fortë të diturisë së vjelur në libra…

Vendosi që të shfrejë me vargje, që e detyronin t’i nxirrnin në shesh ato mendime që bluante atje në kafenenë e lagjes stambollite…

4.

E ndjej qenien “kërcu”

në gjithë gjendjen time qelizore,

kalbim nga rrokullimat jetësore,

me pëllëmbë dore të shtrirë,

ngjasuar me lypësin e detyruar

të kësaj bote ….

Marr pa dashur në këtë trisht

gojën mjaltë të bletës,

sjelljen e qytetëruar,

bindjen e të sëmurit;

në oxhaqe ka tundësi të pandalura ,

mbi dallgë shumëgjatësore,

shpresoj të notoj si zgalem zbulues …

Vështrimi më qartësohet

nga leximi i filozofit të djeshëm,

të cilin e kaloj nëpërmend

dhe shpërndaj fuqinë e dritës ngadhnjyese….

Kur Monumenti vërtet shkëlqen





Myshqet ndotën një liqen,

krimbat hyjnë në pellg të vjetër,

Ndryshku hekurin e bren,

lumturia s’rri në letër…



Djemtë e Shkodrës kryengritën,

si vullkan shpërthyen tokën,

Vlerat qytetit ia rritën

Nga parrullat që i dogjën

( ishte një djegie e kohës)



Se nga plumbat rrodhi gjaku,

Ura e Bunës frymën ndali,

për fëmijë – lule zambaku,

që panë vdekjen përsëgjalli.



Faqet libri plot i mbushi ,

me tregime, histori,

Zemrat digjen porsi prushi, Pë një udhëheqës të ri…

Eh, bukuri!



“Efendi bej” me trupin e bukur,

me kondonë e bardhë,

kur ecën i dukur,

me argjend larë.

Dy sytë shigjetë

dhe hundën qiri,

O zymbyl me fletë

do të mbetesh i ri….



I hollë i gjatë,

me flokët si ari,

me ty a mund të ketë natë,

a mund të thahet bari?!

Mbrëmje helmimi



1.

Ngjarje e dhimbshme foshnjash pa gjumë,

kohë të plakura nga e keqja , hutimi,

lidhur dorë për dorë në Taroninë i shpunë,

ku gjashtë vajza dhe një djalë u zgjuan nga trishtimi.



2.

O Mbrëmje helmove errësirën dhe kokët njerëzore

të dhëmbura prej malli torturove

fshehtas lirinë dhe dëshirën,

I ndave të gjallët për së gjalli.



3.

Mbrëmje hemimi, ndave gratë nga bashkëshortët

dhe Ëngjëjt,

fëmijët nga etërit dhe të Shenjtët.



4.

Mbrëmje poshtëruese,

detyrove të ndjeshmin të përshkruaj

në kushte vështirësie përfytyrimi,

Sulme barbarizmi vëllavrasëse këto i quaj

me lotë të ngrira, akull hidhërimi…



5.

O Mbrëmje thikëzezë, nën binishin qefin

dhe koburembushurën me fishekë frike,

nxitove të merrje një pagë për shpërblim,

me zellmadhin në shifra drastike…



6.

Rrugët i mbuloi zia,

ku u derdh gjaku lumë,

ndërsa gjethet nga masakrimi

humbën gjelbërimin,

Ç’hidhërim e helm kaluan gjethet

atë mbrëmje helmi

në Taroninë…



7.

Ikën nga foletë dëshmitarët,

shtegëtarët, u nisën për rrugë,

duke marrë me vete këtë skenë helmimi,

S’këndojnë tashmë në atë vend tragjik

as thëllëza e as bilbili…



8.

O Mbrëmje helmi, në thirroren më zë fort

i shëndërrove në përmendore ,

në simbol krenarie,

për ata që kanë “mendje njeriu”

dhe logjikë të mprehtë Diturie….

Ringjallja



Anës gjerdheve të kopshtit përrallor,

krahët mbështet si qyqe verbane,

mes gjëmës së reve të lotit buror

“Tezgjahu” lëvizës vret errësiadën

e netëve mjerane…



Shajaku njollos-ngjyros

zigzaget me një frymë,

Në qilimin e bukurur rri sy ngrirë,

ndërsa pemët rrëfenjëse

përposh ulërijnë…

me një inat edhe të plotë

edhe sakat të fryrë…



Pluhuri i harresës mjekon plagët

dhe shpirtin e zgjon çiltërsia,

Lundrës, mes ujit, ndërron vilarët

dhe “deti i mendimeve “

shkallmon pavdekësinë.