Përmbledhje nga krijues të ndryshëm

V.I.P Numri i postimeve : 841 Registration date : 26/03/2008

Rexhep ELMAZI:

DASMA PA KRUSHQ

Andej kah del djali
shtrihet kurrizi i maleve
andej kah ec çika
pushon deti i pyjeve

Atje ku këndon djali
malet po shemben
andej kah fshan çika
pyjet po kallen

I shtrijnë pyjet krahët e flakës
përqafojnë bjeshkët që po derdhen
po të dinte toka çka po bëhet
mali me mal do ish afruar

Mbrëmë dy vetë dhe terri
i trupuan malet...
- Qysh na iku çika
pa kerr të kuq pa pushkë !

Vetëm Hëna me yjet
ishin krushqit e tyre.

V.I.P Numri i postimeve : 841 Registration date : 26/03/2008

ELOKUENCA E NJË UNIVERSI UNIKAT

Të shkruash për universin unikat Fadil Bekteshi , alias Anamal Kastrati, do të thotë , të shkruash për fenomenin e një veçorie të ikjes nga ky mes për t’u rilindur e përndritur gjithë ajo klithmë që në dimensionin e shtrirjes së kuptimeve ngërthen dashurinë, dhembjen, mallin, e që hëpërhë, kishte vendstrehim në shpirtin e shqetësuar të poetit për t’ia shprishur rehatinë e aq më tepër për t’ia ndezur ndjenjën e frymëzimit që ai të shkruaj vargun për “Natën e Lutjes dhe Vajtimit tim”!
Ky tjetërsim kaq i befasishëm nga njëra anë na ka privuar nga shpresa për takime me Të,e nga tjetra na ka rrënuar nga radhët një Krijues që me elokuencën e shprehjes letrare ka ngritur egzistencën e një klithme tragjike për mungesën e dashurisë se:
“Lajmi për vdekjen tënde s’paska mbërritur ende
Po shpirti ma thotë vetëm kur do të duket në derë
e do t’vijë kur e thërret Dashnija ime përherë...!

V.I.P Numri i postimeve : 841 Registration date : 26/03/2008

Gjithë kjo dinamikë e meditimeve në shestim të realizimit të asaj që humb ka krijuar relacionin e qartë të thurret himni :
“Në Dramën e Madhe që do t’luhet n’Skenë të Dashnisë
Me dekor përgojimesh t’Kasabasë...!

Fadil Bekteshi, ky univers i sfidimit që brengën personale vazhdimisht e pasqyroi në shenjëzim të kuptimit ekspresiv për të krijuar botën e përjetimit deri në skajshmëri, ka identifikuar vetveten me Zef Seremben, megjithatë Uni i tij i Madh parasëgjithash nga vizionet dhe aspektet e shfaqjes së kësaj çudie reale, na jep të kuptojmë se atë kurrë se mundi dashuria, por e mposhti pabesia!
Ky shqetësim i kësaj plage në sipërfaqen e ndërdijes së poetit ka mundësuar unjësimin e përhershëm të lutjes për takim, të mallit nga “Përbindësh Ndarja”, dhe plagës së dhembjes nga kujtimet . Kjo vetëdie etike në relacionin e marrëdhënieve ku është ndeshur pushtimi i motivit dashuri ka lindur frytin denoncues krahas përgojimeve të “Gojëligave” të “Kasabasë”, që me vetëdie e pa nugurrim poeti ta thotë:
“Më fanitesh Zera përmes Përbindësh Ndarjes!
E përjetshmja ime Nuse pa Duvak, Zera!

V.I.P Numri i postimeve : 841 Registration date : 26/03/2008

Kjo shfaqje e kësaj mungese në këtë përmasë synon të barazohet me të pamundurën, që mjerisht, sado që doli e u shpërnda në frymëzimet krijuese, jetoi në shpirtin e pastër dhe në ndjenjën e prekur të Fadilit, që ai të krijojë në planin horizontal keqkuptimet që për këtë, të vërehet indiferenca e mesit “Kasabasë”, dhe indiferenca e individit “Zera” që ai iu përkushtua me sinqeritet, mall e dashuri.Krahas realitetit se ai ishte baba i dashur i fëmijëve dhe bashkëshort , në rrugën e kësaj dashurie - katandi, ndeshet , për t’u nisur binarëve të përhumbjes! Sado e prirur për një ardhmëri të sigurtë kjo dashuri e vërtetë mes poetit dhe të dashurës së tij , krijoi “Baladën për Veten Zeranë e humbur dhe Filxhanin e përmbysur të kafesë”, që në procesin jetësorë t’i ngritet fushata e Kasabasë dhe Gojëligave, që shpirti sublim i poetit të ndjejë të zezat, apo të barazohet me dështimet, ashtu siç u përgatiten të shpeshtën grackat , apo siç u shfaqet fushatat goditëse të nëpërkëmbjeve shumë krijuesëve të talentuar.
Sdomend se kjo goditje iu bë edhe Fadil Bekteshit!
Ai krahas prirjeve dhe stilit për të krijuar pati edhe profilin e njeriut që di t’ia çjerrë maskën dukurisë negative të shoqërisë.Ai e goditi tërë strumbullarin e zhvillimit të një maqinerie parazite, apo të një inkuizicioni institucional që jo vetëm individëve por edhe shoqërisë ia bënë gjyqin e historisë për t’ia varrosur synimet e sëndërtimit të lirisë dhe pavarsisë, të bashkimit dhe dashurisë, në anatemën e shfarosjes. Me këtë vardisje të keqe që i bëhej shoqërisë, me këto faktorë mortor të zhvillimit, dhe me këtë heshtje kobi e mallkimi, Fadil Bekteshi kudo u ndesh! U ballafaqua pa ngurrim! U godit dhe i goditi!Dhe nuk u mposht!Po! U ndesh jo për të bërë reklamën që të sigurojë famë, por në radhë të parë, goditi fenomenin e letargjisë groteske!Iluzionin makabër që ngritej në Piramidën e Sundimit në kohë dhe hapësirë. Goditi sindromin kanceroz që i vardisej të vërtetës vetëm e vetëm përse “Fjala ka fuqi dhe pushtet!”.Për këtë arsye Fadil Bekteshi duke mos ngurruar hyri në dallgët përplasëse e të pareshtura të individit krijues dhe Shoqërisë - elitë në “Udhëtim nëpër Skëterrë” e që pas publikimit të cilësohet si veçoria unikate e Njeriut skandaloz apo Krijues i klimës ekscesive!

V.I.P Numri i postimeve : 841 Registration date : 26/03/2008

Megjithatë, kjo e pavërtetë e madhe, “post mortum” për Fadil Bekteshin - Anamal Kastratin, kërkon pavarësisht prej përgjegjësisë së shtrirjes të vërtetën për ndjenjën, për guximin, për vuajtjen. Në këto binarë, ku helmohet apo shërohet shpirti i plagosur e kurrë i gëzuar, të zbulohet përgjigjeja e heshtur për krijuesin Fadil Bekteshi!
Ai parasëgjithash kishte pozicionin krijues! Ndaj, të nesërmes , nuk i lejohet ta harrojë e përhumbë emrin dhe veprën e tij me vlerë të lartë artistike, nga koha rrënimtare e Kasabave, nga dekori përgojues i gojëligave.Për atë se ai e përballoi vetminë në kazamatet e Idrizovës, kaloi netët e pagjumësisë për të krijuar, dhe braktisi gëzimet për Kryeveprën “Vetëflijimi për të tjerët”. Për korrektësinë që pati nga çastet kalimtare të politikës ditore e të diktatit redaktorial, dhe për odiseadën e Doruntinës!Në këtë rrugë të vështirë e goditëse Fadili doli i pamposhtur!
E vërteta pozicionale e Fadil Bekteshit edhe si njeri edhe si krijues në çdo kohë do të jetë dëshmi se çfarë kthetrash ka ngritur mikrobi i trashëgimisë së përhershme në Kasaba krahas nevojës së tjetërsimit në sjellje , emancipim dhe liri të mendimit të shprehjes krijuese. Në realitet , ai ka pasqyruar gjithë tiparet e një metastaze prezente të përditshmërisë sonë kudo që jemi e veprojmë si në Kasaba, për të rrënuar në kaptinën e trashë të pluhurit të prapambeturisë dhe pakujdesit ,përkrahjen e idesë dhe përkushtimin për kultivimin e saj. Ashtu siç u ngushtuan dhe u ndrydhën nga pushteti shumë segmente shoqërore në zhvillim, para së gjithash nga “policia letrare” apo “censorokuqët”, edhe në shprehjen e lirë të dashurisë ngriti kthetrat Kasabaja “Me dekor përgojimesh...!”.
Me këtë stil, me këto përmbajtje, me këto ngritje vlerash shprehëse Fadil Bekteshi i dha njerëzimit orientimin drejt një universi unikat por prezent në ndjenjën e çdokujtë që ndërlidhet në procesin jetësor të
“Një Ditë të re pa Ty
Edhe një Ditë e Rëndë pa Ty!
Ky vargan i gjatë i këtij shenjëzimi si kurorë pikëllimi në qiellin letrar u shfaq si vezullim për të hy përjetësisht në analet e kujtesës se :
“Gojëligat qëndisin Anatemën
një vargan zezonash pafund”.
I këtij profili , në këtë dimension malli ,dashuria dhe pikëllimi për Fadilin Njeri - Krijues çdoherë do të rilindet e përndritet si veçori e elokuencës së një universi unikat pozicional për ta thënë atë që ndjen në shpirt pa i menduar as pa u friguar nga Gojëligat e Kasabasë...!

V.I.P Numri i postimeve : 841 Registration date : 26/03/2008

TRAJTAT PARALAJMËRUESE TË KOBIT

(Fadil Bekteshi:Filxhan i dashurisë” poezi)

Meditimi i trajtuar në poezinë e shkruar të poetit Fadil Bekteshi para sëgjithash përmbledh objektin e prekshmërisësë së ndjenjës që në dimensionin e botëkuptimit për shumë varianta kuptimesh ndeshet me domethënjen për t’ia pranuar lutjen , klithmën , trishtimet në rrafshin e Unit që nga një kënd i një veçorie e kultivon dashurinë. Me gjithë atë bagazh tundues ai niset t’ia thotë të gjitha “Zerasë sime , për Lumturinë që më dha”, për aq sa pikëshikimet e një këndi të nismës së vullkanit krijues s’kanë mundur të gulonin pa ndarjen.Nga kjo prekje ku poeti ndjen vetminë do të shprehet pikërisht për këtë veçori unikate të “Lumturisë”se: “Prapa Zezonën që ma la”.
Trajta e paralajmërimit të kobit ka dimensionin e përdjegieve, përdëllimave, përhumbjeve deri në një anarki totale ku poeti nuk përmbahet dot.Ai haptas përmes lot-lutjeve e vaj-fjalëve nis prologun në pasmesnatë se vetëm në ato raste mund të shkruaj për mashtrimet, zhgënjimet.

V.I.P Numri i postimeve : 841 Registration date : 26/03/2008

Në këtë distancë të shkrimit të poezisë fenomeni i lutjes , e parasëgjithash i aprovimit të një dashurie unikate nis e shprehet me ciklin e titulluar “Mos na mallkoni Dashurinë”, ku mallkimi si metaforë e një veprimi rrëmbehet nga thirravajet që i bën sipas motivit popullor “Zeraja” ajo që shprish këndet e një ngritjeje krijuese të poetit dhe ia hap portën temës së një kapitulimi të prekshmërisë shpirtrore që gjatë gjithë jetës së tij pastaj e ndjek ky pezullim i pafuqisë për t’u takuar dhe gjatë gjithë kohës krijuese i vardiset si pozicion i pamundësisë që hijezohet në përbetimin e përhershëm “Në Jetë - Në Varr me Ty...”.
Ky shfrim i kësaj natyre i ka mënyrat e vendosshmërisë se si mund të shprishet, goditet, rrënohet nga njëra anë fati, e nga tjetra se si mbijeton në kërkim e nuk ndalet deri në tragjikë për ta përmbushur e plotësuar atë frymëmarrje të dashurisë pa kurorë, pa emër e pa trashëgim.Ky krijim i kësaj natyre, i kësaj bote pa identifikim sillet vërdallë në sytë e Kasabasë, në dekorin e përgojimeve të saj, në linçin e provincës , në mallkimet e Gojëligave, anatemave. Megjithatë në këtë “pjesëjetë që më ka mbetë; të vetëmashtrohem se do t’më rikthehesh” poetin e vë në relacionin e komunikimit për t’i thënë të gjitha ato që ndjen edhe kundër tradicionalizmit shprehës, edhe kundër gjithë pamundësisë shprehëse të tij se:
”Oh Poezia e fjalës tënde që ma shtriu hapekrah Shpirtin në lartësi marramendëse, ku do ta këpusë Drapëri i Vdekjes humnerave të Hiçit”.
Kjo gjuhë e shenjëzimit përshkon dukurinë veçuese se mund të mbërrihet deri në përgjigjen e fundit të një letargjie shpirtërore, të një thyerje totale, të një rrënimi . Megjithat nga damari i gurrës krijuese është bërë e mundur që orvatjet e kësaj forme të japin përgjigjen e fundit në mijëra herë se poeti del prej vetvetes dhe për besnikërinë që ka, çiltërsinë e një ndjenje të prekur nis rrugën që na nxierr të shpeshtën në udhëkryqet e ndarjes së përhershme.Ky spostim në këto shtigje ku njeriu - krijues ndahet befas s’ vdes pa e krijuar identifikimin e plotë të adresës se si duhet krijuar adresa e vërtetë e bindjeve për të uruar, apo e bindjeve për të mallkuar!.

V.I.P Numri i postimeve : 841 Registration date : 26/03/2008

Tendenca për ta shpaluar gjithë atë që duhet të thuhet me këtë rast të mbushjes së njëgjysmëshekulli jetë e mbi një qerek shekulli krijimtari të palodhshme të poetit Begzat Rrahmani, më ka vënë përpara një dileme ! Dhe, sa ndjejë dëshirë ta them poaq druaj se a mund ta shpreh atë që e ndjejë! Prandaj, i vënë në pozitën e një njeriu që jeta na lidhi të jemi edhe shokë pune të një kaush-zyre që ma tepër për nga formati, ashtu siç e matnim ishte shtatëkëmbë për së gjëri e dymbëdhjetë përsëgjati, ku të shpeshtën na e ngushtoi frymëmarrjen e viteve të dekadës së tetë të këtij shekulli,apo na përballi me shumë ngushtica që në dioptrinë krijuese na ngacmuan për aq herë sa ne bisedonim për motivet dhe frymëzimet.
Jam i bindur se në ato rrethana të ndrydhjeve qoftë për nga klima e tendosjeve dhe raporteve ndërnjerëzore në organizatë, qoftë për nga rrethanat e zhvillimit shoqërorë, të shpeshtën Begzat Rrafmanin e rrëmbente frymëzimi, dhe ai, ashtu në heshtje, pasi hanim drekën nga ora nëntë e deri më nëntë e gjysmë, pinte grushtin e hapave dhe kushedi se ku ikte me mendimet. Mbase kam kujtuar atëherë se ai bredh shkretëtirës së Saharës, ose brigjeve të Adriatikut, nga e kishte kaluar rininë e tij. Ose, kushedi nga endeshte drejt dëshirave për ta pushtuar yllin e mëngjesit!

V.I.P Numri i postimeve : 841 Registration date : 26/03/2008

Meqë sot ndeshemi në këtë gjysmëshekull jete të tij, dhe flasim për profilin e krijuesit, me të drejtë konstatoj se Begzati që frymonte rëndë, dhe përthahej e zbehej në trup, sado që kishte një përkujdesje duke marrë terapinë e përditshme të ilaqeve, sërish nuk ndjehej mirë! Nuk ishte rehat! Shprehte moskënaqësinë ! Ashtu siç ngjet me njerëzit që ishin të dashuruar për diçka. E Begzati, në atë kohë, prind i tri voglusheve dhe bashkëshortes së tij, për aq sa deshi të mbesë i shenjtëruar në këtë raport, ma merr mendja se i kishte hyrë meraku i Muzës në frymëzime, dhe e rrëmbente për çdo orë e çast !Ashtu siç dijnë të jenë të dashuruar krijuesit, pastaj të rrëmbyer deri në çmendi, pa iu larguar as natën e ditën botës së krijimit, por me një ngulm të përhershëm e vetmohues,Begzati u bë universi më unikat i mbajtjes së një kontinuiteti , që me të drejtë mund të thuhet se është kontinuiteti i etnopsikologjisë së qëndresës, me një fjalë, është bërë identitet i plotë me gjithë karakteristikat dhe domethënien e një niveli artistik.
Begzat Rrahmani, në dimensionin e poetit, në këtë moment përurimi del me tri veprat letrare :Dje dhe sot, 1995, Valët e Gurrës, 1997, dhe Zoti është kudo 1999 . Ashtu siç munden të jenë dëshmi publikimet e veprave, mund të projektohet edhe realiteti që ndaj tij ishte shumë i rëndë në zhvillimin krijues. Vetë publikimet nëpër gazetat dhe revistat që u botuan që nga gjashtëdhjeta e deri sot në Kosovë, Në Maqedoni, dhe në Shqipëri, flasin për prezencën e tij, seriozitetin krijues, nivelin! Por, të botuara vetëm në periodikun e asaj kohe, e që janë me numër të madh, na japin të drejtën të konstatojmë se rruga krijuese e këtij poeti të palodhur ishte shumë e vështirë! Begzat Rrahmani nuk i përjetoi privilegjet e krijuesit! As nuk u shpërblye nga vlera që krijoi! Bile, padrejtësisht edhe u pengua nga shumë censorë të kohës! Megjithatë, nuk u mposht. Me një energji të pashpjeguar mbajti hapin drejt një apogjeje për ta pushtuar nivelin ideoartistik! Dhe, sot, në letrat shqipe është një emër domethënës, dhe i mirënjohur!

V.I.P Numri i postimeve : 841 Registration date : 26/03/2008

Nëse, për shumë arsye krijuesi i mbet borxh krijuesit, në këtë çast e ndjej t’ia përmend si shokut, se Begzati shëndetlig , i vënë në dilemën të jetë apo të mos jetë mes nesh, u detyrua ta sfidojë pamundësinë që të ndahet nga krijimet vetëm me një porosi që e ka edhe gjërësinë, edhe thellësinë domethënëse për ta nxierr në plan përkushtimin e tij për muzën poetike! Ishte ai çasti kur u shtri në spital të operohet nga një diagnozë sëmundjeje:
Nëse nuk shpëtoj m’ i publiko krijimet ! më tha!
U ndamë me një dhembje apo mall nuk e di. Megjithat e ndjeva sa ishte i përkushtuar pas poezive! E tashti, kur gjysmëshekulli i tij shënohet për krijuesin, padyshim edhe për ta përuruar për veprat e publikuara , më obligon t’ia them se i duhen edhe shumë gjysmëshekuj t’i publikojë vetë gjithë ato , e ne së bashku me të t’ia përurojmë!
Në fjalën përmbyllëse për poetin gjysmëshekullor, Begzat Rrahmanin kisha dashur jetëgjatësinë e tij shekullore dhe sukseset në krijime...!

V.I.P Numri i postimeve : 841 Registration date : 26/03/2008

gjakushi shkruajti:: Nëse, për shumë arsye krijuesi i mbet borxh krijuesit, në këtë çast e ndjej t’ia përmend si shokut, se Begzati shëndetlig , i vënë në dilemën të jetë apo të mos jetë mes nesh, u detyrua ta sfidojë pamundësinë që të ndahet nga krijimet vetëm me një porosi që e ka edhe gjërësinë, edhe thellësinë domethënëse për ta nxierr në plan përkushtimin e tij për muzën poetike! Ishte ai çasti kur u shtri në spital të operohet nga një diagnozë sëmundjeje:
Nëse nuk shpëtoj m’ i publiko krijimet ! më tha!
U ndamë me një dhembje apo mall nuk e di. Megjithat e ndjeva sa ishte i përkushtuar pas poezive! E tashti, kur gjysmëshekulli i tij shënohet për krijuesin, padyshim edhe për ta përuruar për veprat e publikuara , më obligon t’ia them se i duhen edhe shumë gjysmëshekuj t’i publikojë vetë gjithë ato , e ne së bashku me të t’ia përurojmë!
Në fjalën përmbyllëse për poetin gjysmëshekullor, Begzat Rrahmanin kisha dashur jetëgjatësinë e tij shekullore dhe sukseset në krijime...!

V.I.P Numri i postimeve : 841 Registration date : 26/03/2008

BEGZAT RRAHAMANI

POEZI

I ÇMENDUR RRETH SHTËPISË

V.I.P Numri i postimeve : 2101 Registration date : 26/03/2008

Avni Elmazi - Njeriu Feniks

Avni ELMAZI (10.07.1950 -12.09.1992 ).

E humbi jetën në Itali.
Than : Aksidentalisht !
Megjithatë, rrethanat e vdekjes së tij janë misterioze.

Do të sjellim poezitë e tij të krijuara gjatë kohës kur ishte në burg.
Atje ai shkroi librin me përshkrime dhe poezi : Idrizova - shtëpia e ferrit .

Në Idrizovë , krahas vuajtjeve në burg, ai ka bërë përshkrime nga jeta ku kaloj mbi një dekadë !
Ajo- është dramë e trishtë që ia rrëmbeu rininë. Por, Avniu doli akoma më i fortë!

Si të gjithë shqiptarët mërgimtarë, u nis adhe ai atij shtegu. Edhe pse kishte kryer shkollën Normale, dhe para se e burgosin , punoi si mësues në fshatin Tërnoc, e pastaj, në fshatin Padalishtë, Malësia e Gostivarit, nga viti 1968 - 1971, kur e larguan nga nxënësit që i deshi dhe i donte! Sepse, ata që krijonin procese ia kishin vënë syrin Mësuesit Avni, që krahas diturisë sjellte tek nxënësit dhe kolegët ndjenjat liridashëse! Sjellte trimërinë ...!

V.I.P Numri i postimeve : 2101 Registration date : 26/03/2008

Kështu shkruan pllaka perkujtimore e lejuar dhe e ngritur ne Itali. Gjithë jeta e Avniut ishte ideali qe ai e deshi të Bashkuar cdo pëllëmbë të Atdheut- Shqipërisë Etnika, që e rrudhen dhe e ndanë armiqtë.

Te Pllaka përkujtimore epitaf i shkruan:

AVNI ELMAZI

JU QE JENI DUKE KALUAR KENDEJ PARI
SHIHNI SE EDHE KETU ESHTE DERDHUR GJAK SHQIPTARI
NUK ME MPOSHTEN
AS BURGJET
E AS TORTURAT
SEPSE KESHTU
E DO ZAKONI PER BURAT

V.I.P Numri i postimeve : 2101 Registration date : 26/03/2008

Këngë e kënduar nga populli, për Avni ELMAZIN, i cili
në vetëmbrojtje nga kaurrët e Kunovës më 1971,
doli fitues !
Ai toborr xhelatësh e sulmoi për të mbetur prej Avniut
një i vrarë e katër të lënduar, edhepse, të përgatitur
me armë e të ndërsyer nga kuzhina e kriminelëve,
iu turrën ta mposhtin guximin dhe trimrinë që s'kishte skaj!

V.I.P Numri i postimeve : 2101 Registration date : 26/03/2008

Kënga për Avni ELMAZIN

Ej çatje nalt shok bre në çatë mal-e
Ke bon luftë bre ni çoban-e
Ke bon luftë ni gjalaj ri-e
As me pushkë gjali as allti-e
Veç për fat i kish di qen t'zi-e
Na u zu fesati me kto shkije
se n'Kunovë bani vaki-e
Avni Elmazi ni gjal -aj ri-e
Avni Elmazi ni mësus ish kan-e
Aj ni ditë me dhen po shkon-e
Aj ni ditë me dhen ka shkue
Larg katunit mi asht largu-e
N'do livadhe dhent na i ka lshu-e
N'kufi t'huj gjali është çillu-e
Tanë Kunova në kamë jan çue
Tanë Kunova po bërtet-e
Çaj poljaku me shkot e vet-e
Kish mat disa kaurr me vet-e

V.I.P Numri i postimeve : 2101 Registration date : 26/03/2008

Kish me vete disa odbor-e
Paskan mar kani dajak n'dor-e
Kush dajak mor kush ni pushk-e
Avni Elmazin ma kan rrethu-e

Ki Zorani n'kom na u çu-e
Ki Zorani vaj po bërtet-e
Çka ke lip gjal çe ktu ke erdh-e
Çka ke lip gjal çe ktu ke hi-e
A kujtove se asht Shipni-e

S'asht Shipnia e as Turki-e
Veç Kunova krejt me shkij-e

Avni Elmazi, hop na uçu n'kom-e
dal ka dal çiko Zoran-e
Kabajatin mua s'ma fal-e
unë nuk jam tha ni çoban-e
Unë m'i jam ni msus-aj ri-e
Ashtu sot bonivaki-e

V.I.P Numri i postimeve : 2101 Registration date : 26/03/2008

Mirë kufirin tybe se e di-e
Ki Zorani hiç s'po e ngjon-e
Pa isaf dhe pa imone-e
Ni i zu dhent bre na i turmon-e
Në Kunovë n'katun me i çu-e

Avni Elmazi n'kom ma o çu-e
Nuk po mujti ma me e duru-e
Avni trimi huxhum po bon-e
Njiherë po sjell ka di vet n'tokë rxon-e
Randë t'plagosun i boni krejt-e
Dhe nja prej t'inve e la t'vdekt-e

V.I.P Numri i postimeve : 2101 Registration date : 26/03/2008

Haj medet çu boka nomi-e
Ke luftonte vlla ni çoban-e
Ke luftonte ni mësusaj ri-e
As pa pushkë as pa allti-e
Haj medet çu bo gazep-e
Shkoj haberi n'hyqymet-e
N'Hyqymet në Gostivar-e
Policija vesht ka mar-e
Na u çun n'kom me armë në dor-e
Shkojnë Avniun për m'e e mar-e

V.I.P Numri i postimeve : 2101 Registration date : 26/03/2008

N'at moment Avnija ç'bon-e
Shkoj te nana e vet në ston-e
I tha nanës Loke ti-e
Nam me ngran nonë me pi-e
Se jam i mushun me mërzi-e
Rash n'fesat nanë me do shkije-e
M do shkije nga Kunova
Por unë vetin se marrova
As vetin as bab e nan-e
s-em vjen keq se shkoj n'hapsane
Ne kto fjalë tuj bisedu-e
Policija e kanë rrethue
Ki Avnija n'kom ma u çue
Sikur trimat asht dorzue
Dhe n'hapsane e kan çu-e

Se n'hapsane po më çojn
njëmbëdhjetë vjet e dënojnë
Veç p'e rrehin e malltretojnë-
Do ftyr zi do polici
ditë për ditë po i hin në kry-e
S'e lajn rehat i bojn♪7 gazep
Avni trimi po bon gajret
Për hapsane thot nuk kam dert
Për hapsane nuk kam gajle
Nuk e lash katunin me marre
Ja ua zbardha fytyrën gjith shqiptarëve.

V.I.P Numri i postimeve : 2101 Registration date : 26/03/2008

AVNI ELMAZI

U lind në fshatin Sërmnovë të Gostivarit më 10.7.1950.
U shkollua në vendlindje ndërsa normalen e kreu në Gostivar.
Punoi si mësues në fshatin Tërnovë dhe Patalishtë në vitin 1968, deri më 1971 prej nga ra edhe në burg ku përjetoi kthetrat e robërisë edhe si individ por edhe në planin gjithkombëtar!

Mbase i frymëzuar nga ai zgripe i përmbytjeve ai shkroi edhe librin “Idrizova – shtëia e ferrit”.

Është marrë edhe me poezi dhe drama por ato për arsye të rrethanave akoma mungojnë.

U vra në mënyrë misterioze në Itali më 12.09.1992 prej ku edhe kthehet i vdekur në atdheun që e deshi dhe flioi për si të aktivist i palodhur.

V.I.P Numri i postimeve : 2101 Registration date : 26/03/2008

Pas një viti, me kërkesën e shokëve që ua orientuan organeve të Italisë, u lejua që të ngritet Përmendorja!

Me rastin e saj, në organizim të Mislim Rushitit, bashkëfshatarë i Avni Elmazit, u nisën në njëvjetorin e mort përvjetorit për në Itali familjarë të tij, shokët e burgut, shkrimtarë dhe dashamirë që të marrin pjesë .

Edhe pse i patën siguruar vizat e udhëtimit, ata u malltretuan në kalimin e kufirit në Qafë Thanë. U kërcnuan në portin e Durrësit se është e pamundur të arrihet në Itali. Ndërsa në Bari, iu nënshtruan një kërcnimi shtazarak nga organet policore !

Preteksti u kuptua se:" Grupi që vjen në Itali ka për qëllim të nxisë përmasën e mërgimtarëve shqiptarë të bëjnë çrregullime në Itali. Me këtë, ata duan të arrijnë shkatërrimin e IJRM "!

V.I.P Numri i postimeve : 2101 Registration date : 26/03/2008

DUKE KAPËRCYER DETIN

1.

Gjemia e rëndë , duke çarë valët e Adriatikut, po bënte provën e kapërcimit të detit...

Ndërkaq, në njërën nga kthinat e mëdha të saj, një grusht njerëzish po ashtu po bënin një provë kapërcimdeti drejt një pëllëmbë toke të Italisë. Atje ngritej lapidari i një trimi të stërmunduar mërgimtar.

Këtë herë Gjemia LIBURNUM po bartte edhe misterin e një vdekjeje enigmatike në dhe të huaj. Dora e zezë për të satën herë e kishte thurrë pezhishkën e merimangës së krimit.

Dhembja, malli, misteri...

Gjemia i bartte gjithë bashkë në lundrimin e saj hijerëndë nëpër natë nga vija Durrës - Bari...

V.I.P Numri i postimeve : 2101 Registration date : 26/03/2008

2.

Një mall dhe një dhembje e madhe shqiptare !

Hijerëndë , ( që i kishte hije !), nuk po mbyllëte sy një shok, vëlla , njeri. Me barrë e rëndë të dhembjes, Rushit Mislimi kishte vetëm një përqëndrim:

- Si të bëhej kapërcimi i detit dhe, në atë pëllambë të tokës së Italisë, të vendosej një Pllakë Përkujtimore! Ishte nisur ai bashkë me pesëdhjetë bashkëvendas dhe bashkëudhëtarë ! Pllaka Përkujtimore e Avniut , duhej të përjetësohej në kohë dhe hapësirë...

Kjo përbënte një preokupim të shenjtëruar dhe njerëzor ! Kjo duhej bërë patjetër !

Porse...
Kufijtë ! Ah ! Kufijtë !

Këto vija makabre të ndarjes së njerëzve! I kishte vënë njeriu këto! Hirësija e tij .

Njeriu në këto pika e ndalonte njeriun ! E pyeste! E kontrollonte për dokumentat e udhëtimit! E hetonte për pak apo shumë ! E dyshonte...

Ndërkaq, të dyshohet për dhembjen!!! Për mallin !!! Për përkujtimin ndaj një të ndjeri ! Kjo do të thotë të injorosh njerëzoren ! Porse... prapë kufijtë !

***

V.I.P Numri i postimeve : 2101 Registration date : 26/03/2008

***

Rojet e kufijve janë përgatitur, janë ushtruar nga Ustallarët e territ dhe tmerrit, për zbatimin e detyrës së ndarjes !

Ata aprovojnë me shumë marifete vetëm dëshmi të dokumentave të shkruar me myhyre pushtuesish. Të atyre që një shekull dhunë kishin bërë mbi shqiptarët, veçmas ndaj Avniut dhe vëllezërve që i shkonin në mortpërvjetorë !

Përveç gjithë ngatërresave për ndalime vetëm faji mbeti jetim ! I shkruar dhe i vulosur nga shpirti djallëzor...

» Përmbledhje poezishë nga Poet të ndryshëm.
» KULTURA DHE NIVELI KRIJUES
» PROZE- nga autore te ndryshem.