Humor

3. Byreku

 

Më heret çmimi i byrekut dallonte,

 varësisht se a ishte me mish a me

 djath. Pasi e hëngra byrekun, kur 

desha ta paguaj, byrekxhiu më pyeti:

-E patët me mish, apo me djath?

-Vallahi nuk e di-ia ktheva, as

 s`kishte djath, as mish, ishte vetëm pite.

4. Ka gullash-s`ka gullash

 

Hyra në një gjelltore në Skënderaj 

dhe pyeta se ç`kishte për të ngrënë. 

Ai djaloshi që punonte aty m`i numëroi

 disa lloje gjellrash e i ha se kishte

 edhe gullash. Kur i thashë të më 

sillte një gullash, ai ma ktheu:

-M`falni por gullash nuk ka.

-Po ju thatë se ka.

-Unë të thash, se ashtu m`është mësuar goja.

5. As me mish as me qyfte

 

Ditën tjetër, po në atë gjelltore, derisa

 po drekoja, hyri njëri që e kishte kuletën 

e hollë. Gjellbërësi i thotë se ka pasul me

 mish, ai ia kthen:

-A s`ka me qyfte a, atëherë ma sillni pasulin pa mish.

6. A ka biçikleta në Mitrovicë?

 

Me Enver Bimbashin e Llaushës një herë 

shkuam me autobus në Mitrovicë. Posa 

zbritëm nga autobusi, unë me hapa më 

të mëdhenj e lash atë bukur larg. 

Ai po më thërret e po më pyet:

-Halil, a din, a ka biçikleta me ble në Mitrovicë? 

-Pse – i thash, a biçikletë ke ardhë të blesh a?

-Jo, më tha- por desha ta marr një, 

mbase mund të vij me biçikletë pas teje.

7. Kur është e shtunë në Skënderaj?

 

Në bifenë e Radios, në Mitrovicë,

 pinim kafe me shokët e punës. 

Pasi ra fjala për ditët e tregut, 

një shok më pyeti:

-Kur është e shtunë në Skënderaj?

-Të hënën-iu përgjegja shpejt e shpejt.

8. Kush është ky plak?

 

Bashkë me dhëndrrin po udhëtonim

 me makinë nga Theranda për në Prizren.

 Diku rrugës, ai e takoi një shok të vetin 

dhe e mori. Posa hyri ai shoku e pyeti për 

mua, dhëndrrin tim:

-Kush është ky plak?

-Baballaku-iu prgjigj, ky.

-Mendova mos është babai yt kaq i ri

-ia ktheu ai shoku.

9.Tegllat n`aeroplan

 

Duke udhëtuar me aeroplan nga Prishtina

 për në Dyzeldorf të Gjermanisë e dëgjova

 këtë dialog të një plaku e një plake:

Plaku: Çka dreçin i marrshe këto teglla me speca?

Plaka: Për djalin, plak. Atje s`ka speca. 

Çka po ta zënë tash rrugën tegllat.

Plaku: Jo, rrugën nuk po ma zënë,

por bëri e u rrëzua aeroplani, tegllat thehen 

e na prejnë.

10. Drutë e Xhelës si thuprat e mësuesit

 

Me Kajtazin nga Skënderaj po pinim çaj.

 Në ndërkohë erdhi edhe Xhela nga Qubreli. 

Ai e ftoi që ta shkarkonin traktorin me dru të

 mira për dimër. Kur i shkarkojnë, Kajtazi i 

pakënaqur me drutë, i kishte thënë Xhelës:

-Këto drutë tua qenkan si ato thuprat me 

të cilat na rrihte mësuesi në shkollë.

11. Murseli e theu sahatin

 

Mursel Beqiri nga Likashani e kishte 

pasur për merak një sahat xhepi. Një

 ditë i prishet diçka e ia jep të birit 

t`ia ndreq në Prishtinë. Pas pak ditësh 

i prishet sërish. I thotë të birit:

-Ahmeto, bjerma një çekiç ta ndreqi sahatin.

-Po qysh ndreqet sahati me çekiç o babë

-ia kthen ai.

-Ndreqet ndreqet-thotë Murseli dhe kur

 ia qon çekiçin, ai e mori dhe e bëri copë-copë sahatin.

12. Mbylle-hape derën

 

-Jam n`hall me këta mashkujt e mi-iu 

kishte thën mysafirëve Mursel Beqiri 

i Likashanit. Shkon gjysma e dimrit e më

 duhet t`iu them: Ou, mbyllne derën

 se u mërdhimë. Pastaj shkon gjysma e

 verës duke iu thënë: Ou lëreni derën

 hapur se u kallëm nga zhegu..nga:Halil Xanit 

1. Në kodër të qyqarëve

 

Gjatë ofenzivës së forcave serbo-çetnike, në verën

 e vitit 1998, një familje nga Drenica shkoi në Prishtinë.

 Kur u paraqit në Këshillin e Emergjencës, ata pasi e

 shikojnë një listë, i thonë:

-E kemi një shtëpi të lirë në Kodër të Trimave, mund

 t`ju vendosim nëse doni?

-Jo- ua ktheu drenicaku- mua ma gjeni një shtëpi

 në Kodër të Qyqarëve, se po të isha trim, unë do

 të isha tash në Drenicë, e jo këtu.

2. Prej nga je? 

 

 

Gjatë ofenzivës serbe të shtatorit të vitit 1998,

 në malet e Qyqavicës u strehuan shumë familje 

nga Drenica. Aty dëgjova këtë dialog:

-Kah të patëm oj shoqe?

-Nuk di as vet. Kam qenë e martuar në Polac. 

Dy javë ndejta në Galicë, një muaj në Dubofc,

 dy muaj në Kollë e qe tri ditë jemi këtu në

 bjeshkë. E ti a po e din ti tash nga jam?

3. A po qesin?

 

Gjatë luftimeve në Prekaz, në mars të vitit

 1998, disa gra e fëmijë erdhën në lagjen tonë.

Baqica i kishte mjelë lopët dhe hyri në shtëpi. 

Njëra nga gratë mysafire e pyet:

-A po qesin? Baqica duke aluduar tek lopët, i përgjigjet:

-Po valla, po qesin boll.

-Uh, qyqet na, donë me ardhë edhe këndej-ia kthei ajo.

-Qysh mori qyqet na, çka kishin me pi fëmijtë?

-Uh, gru, gru, unë mendova mos po gjuajnë shkjetë.

4. Kjo më nuk durohet

 

Në një fshat, diku në Kosovë, banorët kishin 

ikur para ofenzivës serbe dhe ishin fshehur 

në një mal. Ata, nga mali i shihnin shtëpitë duke 

u djegur nga kumbarët e deridjeshëm serbë.

Kur shkjetë hynë edhe nëpër kopshtet me perime 

dhe shkatrruan edhe serrat, njëri nga ata bërtiti:

-Vëllezër, kjo më nuk durohet. Kush është i gatshëm 

të vdesë, le të vijë pas meje.

5. Do ta ndajmë oborrin

 

Një familje nga Drenica, me një kerr fëmijë, 

ia mësyn Mitrovicës dhe vendoset tek një 

familje e cila e pranon me ngrohtësi.

Pas pak ditësh, drenicaku kishte blerë dërrasa.

 I zoti i shtëpisë e pa duke i shkarkuar dhe e pyeti:

-Çka po të duhen ato dërrasa, o lum miku?

-Burrë, vendosa ta ndajmë oborrin. Shumë fëmijë,

 po përzihen e besa edhe po lazdrohen.

 

6. Mos i qaj tapetat

 

Njëri nga Drenica gjatë luftës së 98-ës ishte 

vendosur në një familje në Mitrovicë. I zoti i 

shtëpisë e kishte pritur mirë, por një ditë 

ishte ankuar tek mysafiri se fëmijtë kishin 

nisur t`ia shkatrrojnë tapetat në mur.

Drenicaku ia ktheu:

- Qysh bre nuk po të vjen marre, mua ma

 kanë djegur shtëpinë e nuk u bë nami e

ti ankohesh për tapetat, lëri burrë fëmijtë 

le të luajnë.

7. Veturën po e blej unë

 

Një familje kishte ikur nga lufta dhe ishte

 vendosur në Mitrovicë. i zoti i shtëpisë 

nuk kishte qenë edhe aq i fortë ekonomikisht,

 por kishte vendosur ta mbante me shpenzime 

të vetat. Kur iu harxhuan paratë, ai i tha mysafirit 

se kishte vendosur ta shiste veturën. Ky farë trimi

 e kishte pasur një duç marka me vete, por që nuk

 e kishte shpenzuar asnjë cent, po i thotë:

-Veturën po e blej unë, sa e merr tjetërkush.

8. Këta kanë vdekur, jo unë

 

Një ushtar i UÇK-së nga Dërvari ishte plagosur 

rëndë gjatë luftimeve të ofenzivës serbe të 

shtatorit në Qyqavicë. Kur e gjejnë disa shokë 

e tërheqin prej aty dhe e vendosin në një vend 

të sigurt, i lajmërojnë edhe shokët tjerë. 

Derisa vijnë të dytët, ushtarët i zë gjumi, 

kurse ushtari plagosur nuk mund të flinte nga 

dhembjet. Me të arritur, ata e pyesin:

-A nuk ke vdekur, a?

-Jo, unë jo, por këta shokët-iu përgjigjet 

ushtari në shaka.

9. E kam nemë viçin

 

Në Prekaz të Poshtëm, derisa ishte si zonë 

më e lirë, ishin vendosur disa familje nga 

fshatrat ku ishte më rrezik nga luftimet. 

I zoti i një shtëpie që kishte shumë mysafirë 

e kishte prerë një viç. Pas dy ditësh aty

 shkoi edhe një nip nga Gllobari. 

Daja po i thotë nipit:

-Rras mish se e kam prerë atë viçin që 

i thosha të hëngërshin qentë.

10. A e biem pulën o babë?

 

Njëri kishte pranuar në shtëpi disa të 

zhvendosur. Një mbrëmje derisa hanin darkë, 

çka kishte qëlluar, një fëmijë po i thotë të 

zotit të shtëpisë:

-A e biem pulën o babë?

-Jo, jo, prit edhe pak!

Mysafirët merrnin ngapak, por nuk largoheshin,

duke menduar se njëmend do të bijnë edhe pulë.

 Prit e prit, pasi pula nuk erdhi, ata u larguan 

nga sofra.

Atëherë plaku i tha atij fëmijës:

-Bjere babo tash pulën!

Pasi i hëngri trohat e bukës, pulën e përzunë përjashta.

11. Uji në benzinë

 

Gjatë luftës, Qirezi ishte ende zonë e lirë

 dhe e kontrolluar nga UÇK-ja. Aty bëhej 

njëfarë tregu dhe njerëzit furnizoheshin 

me artikuj të ndryshëm.

Njëri duke shprazur një kanistër me

 benzinë, e mbante ombrellën sipër kapakut

 të rezervoarit për të mos rënë pikat e shiut.

Njëri duke e shikuar këtë skenë i tha:

-O lum jarani, hiqe atë ombrellë, se uji ka hyrë

 moti në kanistër.

12. O babë, hajde ngjitma bishtin

 

Derisa Besimi punonte në hapjen e istikameve 

të UÇK-së në Polac, kishte thyer bishtin e kazmës. 

Kur kthehet në shtëpi, e sheh të atin duke qëndruar 

me një fqi.

Nga larg e thërret e i thotë:

-O babë, hajde ngjitma bishtin!

13. Këmba në fyt

 

Gjatë luftës edhe Bilalli nga Polaci, një kohë 

të gjatë me familje kishte qëndruar në luginën e 

Tushilës, në një tendë najloni.

Një natje i kishte thënë gruas:

-Allahile, a mundesh me i ra në fije një ëndrre 

që e kam parë mbrëmë?

-Hë, hajërli qoftë- ia ktheu e shoqja.

-Gati më ka dalë shpirti, disi njëfarë trau më

 kishte rënë në fyt dhe ma zinte frymën-ia ktheu ai. 

Ndërkaq, ajo duke qeshur ia ktheu:

-Mos u bën merak, se nuk ka qenë tra, 

por ishte këmba ime

14. Andej ka përplot policë

 

Njëfarë Sadiku nga Kozhica, një ditë ishte

nisur këmbë për në Polac. Diku në rrugë e 

takon njërin me veturë që shkonte në drejtim 

të Qirezit. Ai u ndal dhe e pyeti plakun:

-A mund të shkohet për në Qirez?

-Çfarë Qirezi, more burrë, andej nga Beçiqi, 

po vijnë forca të shumta. Ai e ktheu veturën, 

e mori edhe plakun dhe kur arritën në Polac, 

Sadiku po i thotë atij:

-Mua ndalma këtu se e kam një motër e po 

zbres e ti nëse ke ndonjë punë shumë me 

rëndësi, shko në Qirez, se ndoshta më kanë

 bërë sytë se s`ka policë.

15. O ti njeri u kall

 

Në kodrën Te Lisat e Xanit në fshatin Polac,

 një kohë të gjatë ka qëndruar një punkt i

 policisë serbe. Ata ditë e natë gjuanin me 

armë të ndryshme, kurse fshatarët vështronin 

mos po vijnë më afër.

Një grua, një ditë po i thotë të shoqit:

-O ti njeri, u kall !

-Ai turrevrap nga dera e oborrit, të shikojë 

 mos po digjet fshati, kurse e shoqja ia pret:

-Jo, jo, nuk u kall fshati, por…