T'i njohim krijuesit tanë.

FERDINAND LAHOLLI

SHQIPËRIA
Bijtë e mi,
Shqipëri
quhet vendi ku kam lerë.
Ta kujtoni,
mirë ta doni,
ta nderoni kurdoherë!

Nëse dita
erdh që ika
pas dëshirave pa skaj,
në k´të botë,
jetë e mot,
jam e mbetem bir i saj!

Halil Haxhosaj

SHIKIMET E VARROSURA

Shikimet e varrosura
Nuk flejnë në sytë e tu
Rrugëve të jetës ngushtohen trotuaret
Kthesat e vetmisë

Me emrin e personazhit tim
Vrapojnë nga foleja e pakuptimësisë
Nëpër motet që kryqëzohen në befasi.

Halil Haxhosaj

KOKA E MURI
Kur koka ndesh në mur
Fjala kthehet si bumerang
Çpunë kryan atëhere maska

Koka e muri legurë
Analiza e eksperimentit
pa sintezë.

Kur të mbështetet koka
Kur muri nuk lëviz
Fjala e ka ngushtë
po burri nuk matet më.

Halil Haxhosaj

Gur i luajtur
gur i rrumbullaktë
në
shpat nuk ndalet thonë

Gurit të luajtur
nuk i peshon fjala

Se
kur humb vendin
e humb dhe emrin.

PAL SOKOLI
BUZËQESHJA
Poezia është lot
kur poeti qan
poezia është melodi
kur poeti këndon
poezia është gaz
kur poeti qesh.

Ah sikur të ishte poezia
gjithmonë gaz
këngë.

pal Sokoli

MALI
Jam shtëpia e juaj e fundit
mësoni rrugicat
loja majave të thepisura
pas zërit të kushtrimit
është e gjatë
këmbëzbathur nuk çetohet
pa lënë lëkurën thepave
grykat e greminat
shpesh na dredhin zërin
ehot na e humbin rrugën
e kurrë nuk i kaloni
majat e mija
pa e parë agimin.

gani xhafolli

Jam Tepër nervoz
Nuk di çka kam?!
Më dridhet dora
kur shkruaj vjersha.

Nuk më pihet uji
nuk më hahet buka.

Jam tepër nervoz.

Kam dëshirë ta shkruaj
vetëm emrin e LULES.

NëNA GJITHMONË KA QENË E MADHE

Nëna më thotë:
Mos dil në mbrëmje në qytet
sepse:je e vogël.

E
Nëna:Gjithmonë ka qenë
e madhe.

E
Babai gjëthmonë ka qenë
i
M-A-DH.

Azem Shkreli

përsëri Kosova

Po etshëm
Po ashtëm që rrjedh
Gjerba ime prej gjaku.

LIRIKË

Gjithëçka ishte si gjëthmonë
Dhei kishte hije
Fjala fjalës,lumi lumit,lia lisë

Dikush deshi ta kthente ndryshe
Çmendurinë e bukur të gjërave

Ira tëja liriës,u thanë.

Mësim

Duhej varur në shtizë
Gjithë gjërat që s´ishin tonat

Shënjtit të mirë duhej thënë
Shih punën tënde

S´duhej të binte shi,as
S´duhej të ishte e martë

Duhet mbjellur harrimit
Drandofile të egra.

Esat Mekuli

Në fund të udhës
Ngriti dorën mbi vetull

Shikoi menduar
Te Liqeni,te Ura e Rzhanicës

Ai s´vdiç,ai vetëm
Kapërceu vigun dhe vajti

Gusht,93

VALDETE BERISHA
PSE

Hidhërohem
Pse të desha
Pse të dua
Pse do të të dua
Përgjithmonë

Hidhërohem
Pse i pata
Sytë e mbyllur
Kur të pashë

Poezi nga libri “Mos e zgjo dhimbjen”


PËR TY

Mendoj për ty
Për qiellin e përhimët
Për jetën që djegë dhe ikën

Për ty mendoj
Për bukurinë tënde

Kur ti nuk flet
Nuk di asgjë për ty

Të shikoj si ekziston
Afër jetës sime

Sikur një ëndërr e fundit
Sikur e vetmja ëndërr...

QETЁSIA

Larg shumë larg
Era fishkëllen nëpër valë
Trenat s’bëjnë zhurmë nëpër natë

Unë shikoj dritat nëpër shtëpitë
Nga një dritarez e vogël
Gështenjat që valëzojnë në këtë erë
Ngjyrën e përhimët të qiellit që rrënohet

S’ndjej lëvizje rreth meje
Diçka më zë frymën
Shpirti do të më dalë

Këtë qetësi të rëndë
E kam mike

LARG TEJE

Larg teje ëndërrova
Për trenat që shkojnë
Duke bartur trupa të rinj
Që treten nëpër qytetet e huaja

Në orët e ëndrrave
Që shpërthejnë rrugëve
Theva neonin tënd

Ty që të dua më shumë se veten
Të pashë të zvogëluar në atë vend
Duke pritur kalimtarë që pyesin për orën

Kjo është ajo jetë e jona
Që na flakëron
Për t’u shuar diku në dekor dimri

Kohë buzëqeshjesh
Kohë vuajtjesh bashkë

ILUZION

Një siluetë u ndal poshtë shtëpisë sime
Ndoshta je ti apo hija jote
Ndoshta iluzion i hapave tu
Është vetëm një taksi që pret dikë

dikë

KЁTU

Qetësia e qytetit më pëshpërit si zakonisht
Era rrëshqet nëpër dritat e natës
Në kërkimin e një shikimi që ka dallim

Kjo natë me këtë qetësi misterioze
Pasqyron sytë e fiksuar
Në një imazh të saktë të dëshirës

Një fytyrë u përngjan
Fjalëve dhe parfumeve
Që ndihen në këtë qytezë
Ku njoh disa rrugë këtu
Dhe një liqe...

ÇKA DIMЁ

Dimë të ledhatojmë një lëkurë
Të puthim një gojë

Ne dimë t’iu themi
Tung! Mirë! Ju si jeni?
Njerëzve që mezi i njohim

Ne kemi frikë të jetojmë
Dhe vdekjes ia kemi frikën

Shpesh na ndodhë
Që të mos dimë çka duam

Nuk kemi kurrfarë kënaqësie

VONЁ

Harrova se kush ishe
Vonë u bë për mua
Zemra më fluturoi
As që mundohesh ta zësh

Sytë më shkëlqejnë
Nga idetë e zbehta

Bota ime është e kristaltë
Çdo gjë e tejdukshme

Vuaj në qetësi

TЁ PRITA

Të prita gjatë
Të kthehesh
Me ditë me javë me muaj
Ndoshta më shumë

Derisa e kuptova
Se nuk më do më

Dhe as që do të më kthehesh
Ndonjëherë...

BESOJA

Qetësia është tradhti
E mbështjellë me dhimbje

Gjëja e fundit që vdes është shpresa
Ti do të jesh gjithmonë në mua
Në ëndrrat e mia.

Besoja në dashuri të përjetshme
I besoja qiellit

Me vite ndryshuan ëndrrat
Ylberit iu zbehën ngjyrat

Një jetë nuk më mjafton
Të të harroj