T'i njohim krijuesit tanë.

DIBRAN DEMAKU
KOHË E LIGË DHE LEHONË
Ne dhome zagushi
poçi ta djeg ballin
perjashta furtune
kohe e lige dhe lehone.

Sonte mos dil n´korzo
mos fol asnje fjale
fjalet i bart era
kohe e lige dhe lehone.

Sa e gjate kjo nate
femija pyet prinddin:
-Babi kur agon?!
Kohe e lige dhe lehone.

DIBRAN DEMAKU

PYLLI
Ne perralle
nje pyll i rralle.

Ia prene deget
mugulloi.

Ia prene trupin
prap buloi.

Ia prene rrenjet
prape rrenje vuri.

Pyll i dendur
me rrenje ne guri.

Neper shekuj
shtize flamuri.

HASAN QYQALLA

MOS
Mos ma thaj sonte lotin e njome
Ka mall Kosove
Mosma ndal kengen e re
Ka etje Kosove
Mos me sulmo enderrat e gjumit
Kane ngjyre Kosove
Mos ma lendo samarin e shpirtit
Me te bart Kosoven
Mos me vrit me maske ne lak
SHKEL GJAKUN;VRET kosoven.

HASAN QYQALLA
SHPRESA VDES E FUNDIT
Seç me the kete filozof a njeri urtak

I kripur nga klasiket,i brumosur me art.
Bisedojme per kohe te lashta,gjeneze e letersi
Kulla,oxhaku,oda-tradite fisi,bujari.
Kembane per kenge burrash,zile per femije
Per shkollen shqipe,kulture,flamur e besnikeri.
Kendove kenge Kosove permallshem ne lartesi
"Shpresa vdes e fundit" paragraf pa melodi.

HASAN QYQALLA

BETOHU
Betohu ne shpaten e Kastriotit
ne plisin e Dade Shotes
ne flamurin e Plakut te Vlores
ne alfabetin e Manastirit
ne miresine e Nene Terezes...

Betohu ne fjalen e kulles
ne urtine e Anton Çettes
ne Kanunin e Lekes
ne trimerine e Pajazitit
ne pushken e Jasharajve...

Betohu prane oxhakut
siç betohen dy miq,
pushkee plumb do t´ruhen
vetem per armiq!...

SADIK KRASNIQI

AS HIJA S´MBETI
Nata me majen e shkembit
Lepin henen
Ne hopin pertej shtegut
Me pergjaket hija.

Sa s´dola ne breg
Hija e lagur me rere te bardhe
Si jarge me rreshqet ne det.

Ç´me dermohet trupi mbi vale
Edhe hija me griset
E gjurme as ne ajer s´ngelin.

POEZI PËR NËNË TEREZËN

KADRI MANI

NËNA JONË TEREZË
Nena hirmadhe krijese hosish pranvere
Bulbin e trurit Tend me dituri gatove
Zemrat varfnjake-liridashese galdove
O, nenqiellit tone,bukuri ylberore!

Shenja e shpresa e njerezimit mbare
Kur bota ishte e padrejte per alarm
Vatra e jote t´brumosi me te tradites tharm
Jobi i Dyte qendrese,sot i trollit shqiptar!

Mbretereshe bletesh qebene hoje dylli
Strofuj t´gerbulurish mbetur pa koshere
Dy duar bujare presin buke dhe meshere.

I prine Kashtes Kumtrit kah te grishi ylli
Gjenia njerezore neper dyer heq reze
Eshte gonxhe nga Kalaja e Qytetit-Muze.
........................................................

KADRI MANI


MAGJISTRALI

Nena hirmadhe krijese hosish pranvere
Eshte gonxhe nga Kalaja e Qytetit- Muze
Nene-Moter nderi per kesolletare nje rreze
Afsh lulesh amshimi,jo kurre gallabere!

Jehone shekullore mikpritjesh shqiptare
O hyri tokesore dashuria terheqese!
Nerv-shtane e pa shterrshme dhe shelbuese
Embelsire fjalesh nurbardha jone krenare.

Tutje n´histori shihet nje goce syrrushe
Ecejaket nuk ndalen me force imanente
Rend pas varfnjakesh neper kontinente.

Erdhi rrotull botes figur jar hirueshe
Zemer e devotshme,rruges paqes u nise
Erze shpirti kombetar,atdheun qendise.

POEZI NGA SABRI HAMITI nga permbledhja poetike"MELANKOLIA"


FANTAZIA
Ishtrire perdhe ne barin e paprere ne vese
Ne nje mengjes te kulluar te vjeshtes
Rashe ne gjume

Dola nga kateranza lendore etrupit
Per tí humbur te gjitha dhembjet e vjetra
Si ne enderr

Nje qiell shkelqimtar mí mori te dy syte

Dhe era e flladit te lehte beri loje me peshen
Isha nje ylber

Dhe piva ujin e kulluar ne dy perrojet
Duke pasur ne mes kodrina kopshte e lulishte
Aromen qe ben te vdesesh

Kisha ikur larg nga varrezat e trurit
Duke humbur nje bote gjeta boten tjeter

Fantazine e zgjimit

Ju lus te mos me prekni mos me lendoni
Te mos me keni te shtrire perdhe
Po ylber ne qiell.

SABRI HAMITI

KAPËRCIMI
E madhe eshte frika e kapercimit
nga gezimi ne mjerim

E madhe eshte dhembja e kapercimit
te gjethit nga dega ne toke

E tmerrshme eshte droja e kapercimit
te femijes mbi gurzit e lumit

E madhe eshte dridhjae kapercimit
te vashes ne grua

I madh eshte ankthi i kapercimit
nga erresira ne drite

I tmerrshem eshte kapercimi
ngajeta ne perjetesi

Tronditese eshte dashuria e kapercimit
nga jeta ne jete

Kete tronditje e njohin vetem ata
qe kane kapercyer te gjalle.

XI ËNDRRA E NJË NATE VERORE
Bashke me Gugune e miq te vjeter
pime kafe ne Prishtine deri
ne pese minuta para mesnates.
Atehere u çova nekembe te mia
Te kthehesha ne shtepi.
Duke pershkuar naten e qytetit tim.
Nje grua kaloi prane
Duke lene pas vetes
Aromen e kendshme dhe heshtjen.
Djaloshi me gjuhen te veshi
Vajzes i peshperite:
Jeta eshte e bukur.
Ne Prishtine ka hyre liria naten,
Ne terr.

Poezi nga Naim Kelmendi ,nga permbledhja poetike"PSE ASHTU PANDORË"


NAMË RUGOVASE
U lafsh ne gjak ujk i pangopur
e te ardhte vera e zeze,
e mos e tjefsh qyqen ne rremb
e te rafte mishi cope-cope
e era njeri mos te ardhte
egur u befsh ujk i pangopur.

NAIM KELMENDI

DASHURI
Me vite me shekuj
e njejta force
me terheq kah ti.

veshtire

se mund te shpiket
fjale tjeter mashtruese

per ta pershtatur
zjarrin e Prometeut
ne Zot ne Njeri.

NAIM KELMENDI

GJAKU PO TË KËRKON

Gjaku po te kerkon
ishull i larget


te gjitha kenget e mia
ne truallin tim
hiresise tende i kendojne

ne varken pa busolle
lundrojme hullirave
gjaku po te kerkon
ishull i larget.

poezi nga Naim Kelmendi,nga permbledhja poetike"SHQIPTARI VDES DUKE KËNDUAR"

SHKËLQIM IZI

Ai erdhi ai shkoi si erdhi
ai erdhi prape ashtu si shkoi
ai shkoi ashtu si erdhi me kuterbim

dhe serish erdhi
me shkelqimin e zi
dhomen na e mbushi

zhurme te mistershme

mjer ata me fatin e qenit
qe u rreshtuan si kafsha
pa tru e pa sy pas shkelqimit tij.

Tetor,1999

Poeti Naim Kelmendi kur shkrou kete permbledhje poetike ishte redaktues ne te perditshmen"BOTA SOT",dhe reporter i luftes se UÇK-se.

NAIM KELMENDI

FJALËE DREJTË

E dua zjarrin e saj
dhe hirin dhe prushin

koken e saj te forte
e dua edhe atehere
kur s´kemi gjume ne sy

per ta thene te verteten
para syvete botes
edhe sikur te na pushkatojne
qe ne mengjesin e pare.


Ruhot,qershor,1999

AZEM SHKRELI
PSALM PËR KOSOVËN
Kur pikon gjak
Kalliu,kur piqet vera

Kur hyn në gjakun tim
Nusërore të bëhem krushk

Më mëso vetëm tí bie
Kitarës,më mëso të vdes bukur.

AZEM SHKRELI
NISJA E MËRGIMTARËVE
Lamtumirë në trasa,lamtumirë në ajër
Në sy lamtumirë
Koha në dyshë po këputet,orë e trishtë po rri
Mbi kokë me sopatë të madhe
Trupa të avullt të grave,motmote të njoma
Ofshe të nënave,na pritni
Le të rritën bimët e fëmijët,etja le ta marrë
Zogun e zërin e krypën
Vetëm udhët le të plaken,le tí zbardhet floku
Nisjes sonë,jo kthimit
Udhë e zeza,gjarpër i gjatë,na hëngre
Na shpure përtej harrimit.

Azem Shkreli

Përsëri Kosova

Po etshëm
Po ashtëm që rrjedh
Gjerba ime prej gjaku.

Jamarbër Marko

PRO NOBIS
Njoh njerëz zogj dhe zogj njerëz
Njoh fluturime udhë
Dhe udhë gremina
Njoh zemra guri
Dhe gurë që rrahin jetë
Njoh vdekje që flet
Dhe jetë që hesht
Por shpesh kur kthehem te vetvetja
Dëgjoj jehonën e pa shpirt
Të hapit tim të lodhur.

pro nobis

Një degë të tharë
Nga pema e miqësisë
Ti more dhe vrapove
Që zjarri yt të rrinte ndezur
Mes mijë të tjerëve nuk dallove
Ku kish qenë vendi yt
U ule në një zjarr të huaj
Duke djegur në heshtje
Atë që nuk beson as tani.

NAIM KELMENDI

FRINGO
Guri në valë
koha në Flakë
kujdes.

Natën kujdes
në Mesnatë

Ditën kujdes
në Mesditë
midis
Skiles e Haridbes
kujdes bregun.

Naim Kelmendi

NË FUNDIN E ÇDO LOJE
shikim mbi lule merr hov
zemra i pëlcet bardhësisë

pse rrini heshtur
farë e kuptimit
mes njerëzish
fundi le të jetë
fillim i vërtetë.

SHQIPONJAT

S´është e vërtetë
se mund të bien
e të mos ngrihen

nëntëdhjetëenëntë herë
sikur të bien
edhe njëherë do të ngrihen.

KORRSI

Pa ndi vapën
kor me drapën
ndër grunore,
ditë diellore.

Pikon djersa,
rritet shpresa:
çdo trumcaku
plot grun barku

Çupërliqja,
gjumahiqja,
vapës këndon,
korrsi punon,

Prendon dielli,
skuqet qielli
që ta nxanë
yjet me hanë.

Fusha erret,
korrsi kthehet
prej grunore
me gaz prore.


Rexhep Hoxha