"Edhe kur Ti ke harruar fjalët" NGA ELEFTERIA KALLOJERI

Seanca e dytë, e tretë , e katërt
Unë
pres,
pres, pres,
në një stacion të mbetur,…
Më ka ngelë
dhe
pak shpresë…

Seanca pa finale
I varfëruari di të heshtë
dhe të këndojë me gjysmë zëri,
protestën, acarimin e mban
brenda syve të tij të murrmë,
toka humbet trajtën e saj të gjelbëruar,
teksa parlamentarët
shtyjnë me bërryl
varfërinë e të varfëruarit…

18. Në një “betejë” të quajtur:
“KOT SË KOTI!”

Më kujtohet ’97:
Shkretëtirë në tokë
e në shpirt shkrumbim,
Uji mbetur shterpë në burime,
njerëz të akullt, të ngrirë…
Mallkim,
Tmerrim
në fytyrë njerëzore;
Njerëzit i jepnin kot gjak rrëmujës…
Vaj dhe elegji,
djegie dhe përvëlim,…
Merrte zjarr vetë parlamenti,
rrëzoheshin si fletë vjeshte qeveritë.
Dikush në këtë katrahurë
shpallte veten “mbret”.
Fqinjët mbetur në çuditje të plotë,
“Miss Italia” vazhdonte të dasmonte
në dasma me lulet e hedhura në Adriatik.
Ç’të ishte kjo që ngjante?!…

Ngushëllim, thirrje dhe moral…
Njëri - tjetrin vrisnim
në lojëra luftërash si fëmijë…
Shpërthej me zërin tim poetik:
“Mos u vra dhe mos u vrit,…
Ata mbushin “xhepat”
ti çon shokun në udhë pa kthim
dhe elegjia e nënës , motrës
mbeten në elegjim…”.
Rrugët - “lapidarë të vrarë”…

Mos paçim më të rënë të tillë
dhe të vrarë të tillë, ku qan dhe vetë loti,
në një “betejë” të quajtur:
“KOT SË KOTI!”

19. Shkencore
Reaksion zinxhir
Si shpërbehet molekula,
Ç’ reaksion kimik?!
Acide + bazike nuk bëjnë
Moderim.
Ç’elemente? Reaksion zinxhir…

20. Mesazhi i hapësirës së “antimençurisë” njerëzore për Emigrantin

Larg Dhimbjes (pranë dhimbjes)
Larg Gëzimit (larg gëzimit)
Larg Familjes (“pranë” familjes)
Larg Premtimit (“pranë” premtimit)
Larg Pendimit (pranë pendimit)
Larg Reales (larg reales)
Larg Ndryshimit… (larg ndryshimit)…

21. Nis nostalgjinë e mirë


Ku kam lerë, ku jam rritur,
aty më bëjnë nderë…
Ky vend nostalgjik
ka pranë Shën Marinë,
Shën Nikollin, Shën Dhoksinë.
E dua shumë fshatin tim…
Me jep kenaqësi, o Mesopotami im,
fshati më i bukur i Globit,…
Me lezet njerëzit të zbukurojnë;
jep dritë në jug të vendit
(edhe fqinjët i bën kuriozë)
me klimë të butë
rrit njerëz ambiciozë…
Kam nostalgji për fshatin tim,
për lumin që gjarpëron anës Bistrices
dhe fillon këngën bilbili,
thëllëza e pason …

Oh, moj Bistricë, me ujë të pastër
më ngjan si “Syri i Kaltër”!…
Pa shikoni këto fusha
mes për mes kalon Bistrica…
Ja dreri i bukur
me gjithë drenusha…..
Sa u lezetoka dita!

22. Me dhe besim të plotë
popullore
Toka na magnetizoi,
deshi të dy, na bashkoi.
Zoti erdhi na bekoi,
lumturisht na pagëzoi.
Ne të dy shumë paqësorë
morëm embëlsinë në gojë.
Të dehur nga dashuria
shtangëm, bëmë surpriza.
Sa kulturë, sa dinjitet
dy njerëz me bereqet,
Zoti na e bëftë kismet!…
Mirënjohjen do ta ruajmë
Dashurinë të sekretuar…
Asnjeriut s’ia tregojmë
Do të duhemi sa të rrojmë…
Asnjëherë s’i jam dhënë
dashurisë si këtë herë.
Refreni
I premtoj trupit aromë,
me asnjë s’të ndërroj në botë…
Do të dua përgjithmonë
më dhe besim të plotë….

23.Perderisa ky është qytet prej guri

Në qyteti e gurtë, ku unë jetoj ,
Njeriu ndjen befasim,
në arkitekturë hap konturin në luginë Ai…,
i lashti me histori.
Në lëvozhgën e gurtë
të shkakton dhimbje,
gërvishje, plagë,
ngazëllim

dhe kjo “hapje” është e natyrshme,
buruar nga veçantia e qytetit…
Përderisa ky qytet
“Mbret” ka gurin
dhe çdo prekje e tij
është e ashpër, e ftohtë.
Një qytet i pjerrët,
ndoshta më i pjerrëti i Botës.
Por legjenda
në përmbajtjen e saj të bukur
“prodhon” njerëz madhorë,
që flasin bukur qartë
dhe këndojnë
në ansamblin
“Guri i gdhendur”.

25. Na mrekullove
e na mrekullon me bukuritë!

1.
Në horizont shikimin e hedh që nga larg.
Ylberi më shumë ngjyra më fton:
“Eja pranë, merr nje kartë
dhe më përshkruaj!”

2.
Moj natyrë e qetëshumë,
që na jep mirësinë,
ngjyrë në infinit i fal Planetit.

3.
Naimin s’e arrij dot për ëmbëlsinë e tij,
për përshkrimin dhe qetësinë,
ti, o Natyrë atij i jepje dritë…
Dhe thurte ndjenjat e tij
si varg të bukur luledele,…

4.
Ah, natyrë, kur egërsohesh
edhe shpartallon çdo gjë.
E përplas dhe i zë frymën
e bën thërmijë, e copëzon.
Pastaj s’ta mbush syrin “asnjë”.
Kijeni mirë me Natyrën!

5.
Kur më sheh
që ledhatohem si fëmijë,
më mbledh
në gjirin e ngrohtë, çlodhës.
Edhe “klithmat” e zogjve të braktisur,
edhe cicërimat e ëmbla i ushqen…
“Eja, Natyrë, - të thonë,
- dhe tani bëhu e qetë!”

6.
Të përshkruaj,
moj e qetë dhe e lirë;
Ti na jep mundësitë
të shkruajmë për bukuritë
dhe të gjitha kënaqësitë .
Natyrë, të qofshim falë!
Na mrekullove
e na mrekullon me bukuritë!

I I
Mik, mike është ai,
është ajo,
që njeh kengën
e zemrës tënde
dhe mund ta këndojë
edhe kur ti i ke harruar fjalët…

26. Ajo të jep lumturinë,
i jep vlerën drejtësinë

Imazhin femër jepe me forcë ,
jepi ngjyrë, jepi ndjesi,
se kot nuk thonë:
“Zoti, nëse ka krijuar
gjë më të bukur në botë,
ka krijuar femrën…
Ç’dashuri,
ç’ëmbëlsi!…
E mbush shtëpinë
me fëmijë.
Ajo të jep Lumturinë,
i jep vlerën Drejtësisë.
Oh, sa krijesë e mirë
që ta falin Perënditë!
Përkund djepin e lirisë,
rrotullon boshtin e fatit njerëzor
i jep dritë errësirës, e zbon …

27. Vazhdon një dyplanësh

Dijetaret shprehen:
” Femra është Mbretëresha e Botës ,
(Ç’kurorëzim mahnitës!)
por edhe skllave e dëshirave të saj…
Te femra gjithçka është zemër,
madje edhe koka…
Ata që gjithmonë flasin mirë,
femrat nuk i njohin:
sa duhet dhe si duhet…
Ata që gjithmonë flasin keq
për fat, po të keq, nuk i njohin fare…
Kur është fjala për femrën
gjëja më rrezikshme është
se s’ mund të rrihet me to,
por as pa ato…
Femrat duhen, patjetër,
të jenë të dashuruara,
nëse kërkojnë
të mbeten të bukura…
Kjo është “A”-ja… për mua.

28. Mbartin shpirtërisht

Gratë kanë energji
që i mrekullojnë burrat,
përballojnë vështirësitë
mbajnë barrë të madhe,
por mbartin shpirtërisht:
lumturim, dashurim e gëzim…

29. Qajnë, kur janë të lumtura

Buzëqeshin,
kur duan të gërthasin,
këndojnë,
kur duan të qajnë,
qajnë, kur janë të lumtura
e qeshin kur janë nervoze…
Rebelohen nga padrejtesitë,
bëhen copash,
për të mbajtur familjen në këmbë…

29. Gëzohen hapësirisht

Dashurojnë pa kushte…
Qajnë gëzimërisht,
kur fëmijët e tyre
nisen në rrugëtim suksesi;
gëzohen hapësirisht
për fatin e miqve të tyre;
janë të lumtura,
kur dëgjojnë
për një pagëzim apo martesë
dhe me to gëzojnë edhe qiejt…
Ato ngjasojnë me astronaute
që zbulojnë
Shpirtra “Planetesh”.

30. Dhurojnë dhembshuri

Zemra u thyhet,
kur u vdes një mik ;
vuajnë për humbjen
e një njeriut të tyre të dashur,
dhurojnë dhembshuri dhe ideale,
i japin ndihmë morale familjes
dhe miqve të tyre…