"Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:10 pm

Bota që jetojmë është shumë e trazuar. Është marramendëse, me jo pak vese e perversitete. Njeriu e sidomos brezi ri ka nevojë të ketë një pasqyrë që, duke jetuar jetën e vlerat reale pozitive që i ofron koha moderne, të mos bjerë në batakun e veseve e perversiteteve të saj, por ta bëjë atë me nder e dinjitet njerëzor. Dhe fëmijët e nipërit tuaj e kanë këtë mundësi, kanë vlerat që transemton jeta e vepra e Bames, e Lirisë, por edhe e juaja, e fëmijve dhe e nuseve e dhëndurëve të Bames.

Jo kushdo e ka fatin e privilegjin të ketë a të përvetësojë vlera e virtyte të shumta në tre kohë, në të shkuarën, në të tashmen dhe në të ardhmen. Neve na duket se ju i keni që të tria. Nga jashtë duket si një privilegj, por në realiet, ajo nuk është një paketë që dikush ta dhuron. Është frut i mbrujtur e pjekur nga përkushtimi juaj njerëzor e moral gjatë gjithë jetës, nën ndikimin edhe të modelit që keni, të Bames dhe të Lirisë. Dhe kjo ju jep një pasuri të pamatë në jetë të gjithë brezave që bashkëjetoni, garanci të lartë. Për këtë ju përgëzojmë sinqerisht.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:10 pm

Të rroni e ta kujtoni në breza njeriun tuaj të dashur, Bamen, bashkë me të gjithë ne, familjen e fisin e tij, por edhe shoqërinë.
Me dashuri e respek njerëzor e vëllazëror

Floresha e Xhemil Çela

Tiranë, më 15 shkurt 2007

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:11 pm

Për Bamen, për vlerat dhe virtytet e tij kërkojnë të dinë më shumë edhe nipërit e mbesat tona e jo thjesht fëmijët e Bames. Në mërinë e tyre do të veçoja një vërejtje, por edhe kërkesë të djalit të madh të Musait, Shahinit. Së pari vërejtja kuptimplote: “Po ju, vëllezërit e xhaxhi Bames përse nuk gjeni kohë të futeni në biseda me ne më të rinjtë, sikurse bënte Xhaxhi Bamja?!” Së dyti, pyetja apo kërkesa: “Unë dhe të tjerët duam të na tregoni për jetën e Xhaxhi Bames, por sidomos për vuajtjet e tij në internim…”. Dhe them se në këtë vërejtje dhe pyetje apo kërkesë sikur mblidhen së toku nevoja që ne kemi ende për Bamen, për shëmbullin e tij, për fjalën e urtë, të mençur që ai përdorte, për qetësinë dhe atë buzëqeshjen karakteristike të lehtë në buzë, kur kishte për të thënë diçka apo për të të bërë një vërejtje. Dhe gjithë këto nuk mund të shterojnë në një bisedë të vetme apo edhe në një shkrim të vetëm. Ndaj dhe ripërsëris daltë dikush dhe marrtë penën për të shkruar një monografi për jetën dhe veprën e Bames. Veçse do të nderohet me këtë ndërmarrje.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:11 pm

Shamia, është fëmija i parë i Selamit dhe Medilesë, lindur në vitin 1920. Ajo ishte një vajzë shtëpiake. Jetoi 2- 3 vite me xhaxhanë e ëmtën e saj (Xhaferin e Rakibenë) në Berat dhe në vitin 1943 u martua me Demo Hamzo Hoxhën nga Nivica e Kurveleshit. Familja e Hoxhe ishte një derë e madhe dhe e nderuar në fshatin Nivicë. Dhe Shamja, që tashmë kishte edhe njohuri për jetën qytetare, edhe pse kishte dy kunata më të mëdha, do të bëhej zonjë e vërtetë shtëpie që priste e përcillte njerëz pa mbarim. Dhe të gjithë mbeteshin jo thjesht të kënaqur nga pritja e përcjellja, nga pastërtia e rregulli në shtëpinë e Hoxhe, por kishin edhe çfarë të mësonin. Dhe them me bindje, pa iu futur në hak kunatave të Shames, se ajo ka meritat e saj të padiskutueshme në këto vlera. Jemi ndierë e ndjehemi krenarë me Daden tonë, sikurse i flisnim të gjithë (si fëmija më i madh). Vetë Demua ishte një burrë i mençur, njeri i zakoneve dhe shumë i respetuar. Edhe pse vëllai më i vogël, për vetë autoritetin që gëzonte, zgjuarsinë, mençurinë dhe aftësitë organizative, drejtonte ekonominë e familjes së madhe të Hoxhaj. Demua ka qenë pjesëmarrës në LANÇ, luftëtar në çetën territoriale të Nivicës, anëtar e kryetar i Këshillit të fshatit si dhe nënkryetar i kooperativës bujqësore “Dalip Tare”.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:11 pm

Shamia me Demon lindën dhe mirërritën 8 fëmijë (6 vajza dhe dy djem): Inglinë (lindur më 1944), martuar më 1961, me Rato Isa Peçin nga Picari i Kurveleshit, kanë lindur një vajzë e tre djem: Mirën më 1963, Ardianin më 1964, Siriun më 1966 dhe Yllin më 1968 (ka martuar tre fëmijët e parë dhe është bërë gjyshe); Nervua (lindur më 1946), martuar me Mentor Dukën, nga Nivica e Kurveleshit, më 1966, kanë lindur një djalë dhe një vajzë, Dritanin dhe Dianën (janë martuar dhe kanë lindur edhe fëmijë); Naxhon (lindur më 1948), martuar me Bradhosh Beqon, nga Nivica e Kurveleshit, më 1967 dhe kanë lindur një djalë e dy vajza: Brunildën, Rudinën e Adhurimin (janë bërë gjyshër); Iliriani (lindur më 1950), martuar me Nervo Becin nga Nivica e Kurveleshit, lindur dy vajza, Erilën dhe Malvinën; Shyqyrja (lindur më 1952), martuar me Manxhar Xhevdet Takën,

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:12 pm

nga Golemi i Kurveleshit më 1973, kanë lindur një vajzë e një djalë, Kleidën dhe Sokolin (janë bërë gjyshër); Nexhipi (lindi më 1954), u martua me Bexhe Hoxhën nga Tërbaçi i Vlorës më 1977 duke lindur tre djem: Skedilian, Ervisin dhe Jonitin; Vasilika (lindi më 1958), u martua me Asaf Saliaj nga Tepelena më1978, lindi një djalë e një vajzë, Bledarin dhe Dorinelën dhe Artina (lindi më 1960) dhe u martua me Hito Strokën nga Golemi i Kurveleshit më1985, lindën një vajzë dhe një djalë, Besmirin dhe Elvirën. Fëmijët e Shames dhe vet ajo në përgjithësi jetojnë në Tiranë me përjashtim të Shyqyres që jeton në SHBA dhe të Ilirianit që jeton në Vlorë.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:12 pm

Musai, djali i tretë i Selmanit e Medilesë, lindi në vitin 1935 në Gusmar. Musai me kurs fitoi zanatin e marangozit, profesion që e ushtroi gjatë gjithë jetës së tij në qytetin e Tepelenës duke punuar në ndërmarrjen komunale. Në vitin 1956 u martua me Zelko Hoxhën nga Nivica e Kurveleshit. Me të lindi 6 fëmijë, tre djem e tre vajza: Mirisien (lindi më 1957), u martua me Qëndrim Zholin nga Progonati i Kurveleshit dhe lindi dy djem dhe një vajzë: Elisin, Marselin dhe Nesin; Shahinin (lindi më 1959), u martua me Fatime Elezin nga Mërtinja e Këlcyrës dhe lindën dy djem, Eraldin dhe Enisin; Kozeta (lindi më 1961), u martua me Agim Kurrën nga Progonati dhe lindën dy vajza, Lorenën dhe Irenën; Antoneta (lindi më 1961), u martua me Viktor Cakën nga Krahasi dhe lindën dy fëmijë, Helenën dhe Gesin; Arjani (lindi më 1966), u martua me Elisabeta Xhafën nga Voshtina e Vlorës dhe kanë lindur një vajzë, Antonetën; Eni (lindi më 1972), u martua më 2004, lindën një fëmijë). Fëmijët e Musait jetojnë në Tepelenë me përjashtim të dy vajzave, Mirisies dhe Kozetës që jetojnë në Tiranë.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:12 pm

Latifi, lindi më 1936 në Gusmar të Kurveleshit. U arsimua në Tepelenë, ku mbaroi edhe shkollën e mesme. Punoi në administratën e ndërmarrjes tregëtare të Tepelenës, deri në detyrën e shefit të Hozrashotit. U martua me Hanko Sulin nga Nivica e Kurveleshit. Lindën 5 vajza: Vjollca (lindi më 1962), u martua me Riza Bodecin nga Luzati i Tepelenës dhe lindën dy fëmijë, Abidën dhe Edmondin; Majlinda (lindi më 1965), u martua me Adriatik Kukën nga Tepelena dhe lindën dy fëmijë, Endrin dhe Arbrin; Morsinia (lindi më 1968), u martua me Spiro Korën nga Peshtani i Tepelenës dhe lindën dy fëmijë: Iglin dhe Amelën; Luljeta (lindi më 1972), u martua me Edmond Mukajn nga Levani i Beratit dhe lindën dy fëmijë, Renisin dhe Kristin dhe Mirelën (lindi më 1978). Vajzat e Latifit në tërësi jetojnë familjarisht në Tepelenë me përjashtim të Vjollcës dhe Luljetës që banojnë në Tiranë.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:13 pm

Dallandyshja, vajza e vogël e Selmanit e Medilesë. Lindi në Gusmar më 1939. Fëmijërin dhe shkollimin e kreu në Tepelenë ku u martua me Karehman Shehun nga Bënça e Tepelenës më 1955. Lindën 4 fëmijë, tre djem e një vajzë: Margaritën (lindi më 1956), u martua me Luan Motron me origjinë ng Progonati e banim në Sarandë dhe lindën dy fëmijë, Lorianin dhe Dorinën; Gjyshua (lindi më 1968) u martua me Roza Çibukun nga Tepelena dhe lindën dy fëmijë, Kariolën dhe Mariusin; Alemi (lindi më 1963), u martua me Natasha Kanushin nga Arrëza e Tepelenës dhe kanë lindur një vajzë Analdën. Djali i vogël, Alemi, jeton në SHBA, dy djemtë e tjerë në Tepelenë dhe vajza në Sarandë.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:13 pm

Për veten dhe për bashkëshorten time Xhufkën, për fëmijët, niprit e mbesat e mia. U linda në vitin 1933, në Gusmar të Kurveleshit si fëmija i tretë dhe djali i dytë i Selmanit e i Medilesë. Në vendlindje kalova edhe 10 vitet e para të fëmijërisë. Me gjithë vështirësitë e kohës, vazhdova shkollën edhe në Gjirokastër e Tepelenë. Madje, në vitin 1953 shkova edhe për studime në ish BRSS, në Tbilis të Gjeorgjisë, ku u specializova si elektircist, profesion që e ushtrova në qytetin e rrethin e Tepelenës gjatë gjithë jetës aktive të

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:13 pm

punës. Sikurse e kam vënë në dukje me lart, isha tip i hedhur në biseda e marrëdhënie me njerëzit. Këtë ma kultivonte edhe profesioni i elektricistit, që më vinte në lidhje si me njerëz të thjeshtë, me familje të gjithë qytetit, por edhe me autoritetet e vendit. Këta të fundit, edhe pse ishin të ndërgjegjshëm për vështirësitë që kalonim, sidomos në vitet’50-‘60-të edhe në fushën e elektrifikimit, pra të ndriçimit me energji elektrike të qytetit, nuk të falnin kur ndërpriteshin dritat. Dhe ne duhet të ishim gjithnjë të gatshëm për të riparuar defektet deri te shtëpia apo familja më e largët e qyetit apo objekti tregëtar më i largët. Duhet të ishim dhe vërtet mbetëm të gatshëm në çdo kohë për të riparuar defektet.

Dhe kjo “gjezdisje”, falë edhe karakterit e tipareve të mia, them se më bënin që të vihesha edhe në lidhje me njerzit, të ndërtoja dhe të mbaja marrëdhënie njerëzore, të qaja edhe hallet me ta. Ndaj isha dhe mbetem edhe aktivist shoqëror, jo vetëm gjatë kohës që isha në marrëdhënie pune, por edhe tani në moshën e tretë. Së pari isha anëtar i PPSH, i partisë që ishte në krye të jetës dhe të veprimtarisë së vendit. Dhe, sipas kërkesave e mësimeve të saj, por edhe të edukatës familjare, duhet të isha dhe të tregohesha një punëtor aktiv. Kolektivi i ndërmarrjes tregëtare, ndërmarrjes thuajse më të madhe në qytet, ku përfshihesha, më ka zgjedhur për shumë vite me radhë si drejtues të organizatës profesionale (sot sindikatës së punëtorëve të tregëtisë), duke u zgjedhur për disa vite edhe në forumet drejtuese të kësaj organizate në shkallë rrethi. Kam qenë një nga nismëtarët e ngritjes së degës së shoqatës “Labëria” në qytetin e Tepelenës në vitin 1998, anëtar e Nënkryetar i Kryesisë së degës si dhe korrespondent i gazetës “Labëria”, një pjesë të shkrimeve në të cilën po i ribotoj në këtë vëllim në pjesët që pasojnë. Kam qënë delegat në tre Kuvende që ka mbajtur shoqata mbarëkombëtare “Labëria (në Tiranë, qershor 1998; në Vlorë në maj 2001 dhe në Himarë, më 2005).

Kam kontribuar që zëri i kësaj shoqate të shtrihet edhe në vendlindjen time, në Kurvelesh, çka më ka forcuar më tepër lidhjet shpirtërore me krahinën e fshatin e lindjes, por edhe me gusmariotët e kurveleshasit që jetojnë ende në shtëpitë e të parëve të tyre. Më dukej e më duket se ata më kanë dhënë shumë gëzim, por edhe mundësi për të kaluar me sa më pak vështirësi morale vitet e fundit të jetës, sidomos pas ndarjes nga jeta të bashkëshortes time, Xhufkës. Humbja e madhe dhe e parakohshme e bashkëshortes më ka mbyllur disi në vetvete, më ka bërë të jem më i përmbajtur dhe me sa më pak pretendime për jetën. Unë u jam mirënjohës fëmijve të mi, vajzave të mia dhe dhëndurëve e sidomos nuses së djalit të madh, Tatjanës e vajzave të saj e mbesave të mia, për përkujdesjen që tregojnë për të më lehtësuar këto vite jete që më kanë mbetur, por që shoqërohen çdo ditë me kujtimin e bashkëshortes. Natyrisht se ata nuk mund të kalojnë çdo çast e minutë me mua. Ndaj me sa shihet, tani në moshë të shkuar flas edhe me veten. Si mënyrë të foluri me veten e veçanërisht për të kaluar kohën, shoh edhe mundësinë dhe talentin që kam në marrjen me shkrime të ndryshme si poezi (kam botuar dy vëllime vitet e fundit: “Penën ngjeva në hënë” dhe “Dallgëzim në shpirt”) shkrime në gazetën “Labëria” apo edhe këtë kuturisje, ndoshta të fundit, për të hedhur në letër diçka për vendlindjen dhe familjen time. Kësaj të fundit se sa do ja arrij nuk e di. Por kam dëshirën dhe vullnetin ta botoj.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:14 pm

Për punë të mirë dhe si veprimtar shoqëror jam dekoruar dy herë nga Presidiumi i Kuvendit Popullor, si dhe më është dhënë Titulli i nderit “Veprimtar i dalluar i shoqatës “Labëria”.

Bashkëshortia ime Xhufka, e bija e Muho Jonuzit, lindi në fshatin Golem të Kurveleshit të Sipërm dhe u rrit në qytetin e Gjirokastrës, ku i ati u vendos familjarisht. U martuam në vitin 1956 në qytetin e Tepelenës dhe lindëm e mirërritëm 6 fëmijë, katër vajza e dy djem.

Vajza e madhe Natasha, lindi në vitin 1957. U arsimua në qytetin e lindjes në Tepelenë si dhe përfundoi arsimin e mesëm për farmaciste, profesion që po e ushtron edhe tani. Në vitin 1978 ajo u martua me Xhafer Manxhar Majko, me profesion mjek, nga fshati Lekdush i Kurveleshit. Lindën tre fëmijë: Fabiolën më 1981, e cila ka mbaruar arsimin e lartë për ekonomi tregu dhe jeton në SHBA; Erliri, lindur më 1983 dhe vijon studimet me rezultate të shkëlqyera për mjekësi në SHBA. Fëmija i tretë është Indri, lindur më 1989 dhe vijon studimet e larta në Tiranë në vitin e dytë për shkenca politike.

Fëmija i dytë yni është djali, Dalipi. Lindi më 1959 në Tepelenë. Ka ushtruar prefesionin e shoferit duke qenë edhe sot shofer taksie. Në vitin 1989 u martua me Tatjana Zimet Shkurtin nga Vranishti i Vlorës. Kanë lindur tre fëmijë (vajza): Dejona, lindur më 1990 dhe vijon shkollën e mesme si maturante; Antoneta, lindur më 1992 dhe vijon vitin e tretë të shkollës së mesme; vajza e tretë është Jeta, e cila lindi më 1996 dhe vijon shkollën nëntëvjeçare. Nusja e djalit, Tatjana si dhe mbesat e mia kujdesen shumë edhe për mua, sidomos pas ndarjes së bashkëshortes time nga jeta, si kur unë jetoja më vete ashtu edhe tani që jetojmë së toku nën një kulm. Unë, si vjehërr dhe si gjysh veç dashurisë prindërore, nuk kam gjë më shumë në dorë veçse t’u lë uratën dhe t’u uroj mbarësi dhe lumturi në jetë.

Fëmija i tretë yni është vajza, Engjëllushja. Ajo lindi më 1961 dhe mbaroi arsimin 8 vjeçar. Punon në sektorin e tregëtisë. U martua në vitin 1986 me Engjëll Sadik Dinaj nga Hormova e Tepelenës. Lindën dy fëmijë: Eltonin që ka përfundaur arsimin e mesëm dhe tani punon në sektorin e tregtisë si dhe Aurorën, lindur më 1988 dhe vijon studimet e larta në Universitetin “Eqerem Çabej” në Gjirokastër për gjuhën angleze.

Eva është vajza e jonë e tretë. Lindi më 1964, përfundoi arsimin 8 vjeçar dhe punon në administratën e një sektori në qytetin e Tepelenës. Është martuar më 1988 me Sulo Myslimin nga Zhapokika e Tepelenës dhe kanë lindur tre fëmijë: Suelën më 1990, Dojanin më 1995 të cilët vijonë arsimimin si dhe Dejvisin më 2002.

Djali ynë i dytë, Spartaku, lindi më 1966. Ka mbaruar arsimin 8 vjeçar. Më 1994 u martua me Vjollca Shako Bajo nga Golemi i Kurveleshit e me banim në Gjirokastër. Kanç lindur një djalë, Irisin më 1995 i cili vijon shkollën 9 vjeçare.

Fëmia ynë i fundit është vajza, Mimoza e lindur në vitin 1968. Ka mbaruar studimet e larta në Universitetin “E. Çabej” në Gjirokastër për Gjuhë – Letërsi. Aktualisht merret me biznes. Është martuar më 1981 me Arben Vasil Laçin nga Peshtani i Tepelenës. Kanë lindur dy vajza: Anisën dhe Klean, përkatësisht në vitet 1994 dhe 1998. E para ka përfunduar shkollën 9 vjeçare dhe e dyta e vazhdon atë në qytetin e Tepelenës.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:14 pm

Xhufka, bashkëshortia ime, u nda shpejt nga jeta. Ajo vdiq më 4 korrik 2003 në spitalin e qytetit të Tepelenës, madje duke u përgatitur për të dalë nga spitali ku ishte shtruar para disa ditësh. Atëhere e ndjeva realisht e deri në palcë se ç’është bashkoshortja për një burrë, që tashmë është futur thellë në moshën e tretë. Për të më lehtësuar humbjen, m’u gjendën të gjithë pranë. Jo vetëm familjarët e miqësitë, por edhe shoqëria nga Kurveleshi i Sipërm, Gjirokastra, Memaliaj e tjerë. Unë edhe sot e kam të vështirë të përshkruaj ato çaste të pikëlluara që kalova dhe çfarë përfaqësonte Xhufka për mua. Ndaj po i hap vend në këto faqe të librit, me ndonjë shkrutim të vogël, shkrimit që ka botuar kunata ime, por edhe kushërira e Xhufkës, Floresha Isa Peçi (Çela) në Gazetën “Labëria”, pikërisht 1 muaj pas ndarjes së Xhufkës nga jeta, më 4 gusht 2003:

……Mysafirë jemi në këtë botë. Një ditë do të ikim për në botën e përtejme, do të shkojmë te të shumtit. Kështu bëri edhe Xhufka, madje shpejt e shpejt, papritur e pa zhurmë, si një ëngjëll. Po takohej me shoqet e pavijonit të spitalit në Tepelenë, ku kaloi 10 ditët e fundit të jetës, sepse do të delte nga spitali. Nuk arriti të përqafohej me shoqen e fundit, sepse trompoza…bëri të sajën, i ngriu përjetësisht buzëqeshjen.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:14 pm

Xhufka u lind në familjen bujare të Jonuze në Golëm të Kurveleshit. Përfundoi shkollën 7 vjeçare. Në vitin 1956 erdhi nuse në familjen e madhe Çela nga Gusmari e me banim në Tepelenë. Sikurse ishte zakoni, u martua me shkuesi me Isuf Selman Çelën. Ishte një martesë e mbarë. Lindi, mirërriti e mirëedukoi 6 fëmijë, katër vajza e dy djem. Jetën nuk e pati të lehtë, veçanërisht nga dera e babait. Por ajo, si zëmërbardhë që ishte, nuk u poq në asnjë gjëmb në barkun e saj. Madje i martoi të gjithë fëmijët. U gëzohej pambarimisht, si çdo gjyshe nipërve e mbesave, kur i flisnin “nënë Male”. Gëzohej kur i mbushnin avllinë e shtëpisë. I përkëdhelte, por edhe u fliste se Xhufka mbante rregull e pastërti në shtëpi. Shumicën e tyre i kishte në Tepelenë, por ndonjërin edhe larg, në Amerikë. Në ato 10 minuta që luftoi me jetën, me siguri mendja i ka shkuar te vajza e madhe, Natasha, që kishte shkuar te fëmijët në Amerikë dhe nuk e pati pranë… Por më shumë ishte e përmalluar për nipin e mbesën, djalin e vajzën e Natashës, që prej më se një viti nuk i kishte parë dhe nuk ju gjendën pranë e të shmallej me ta për të fundit herë. E them këtë sepse e kisha parë kur fliste në telefon me ta. Vërtet i kënaqej veshi e i ndritnin sytë që u dëgjonte zërin, por nuk i mbushej syri e nuk i ngopej shpirti që nuk i përkëdhelte dot si gjyshe. E kjo ndoshta i mbeti daramet. Në ceremoninë mortore në shtëpinë e saj, por edhe për përcjelljen për në banesën e fundit kishte një pjesëmarrje të gjerë. Erdhën posaçërisht, të njoftuar e të panjoftuar, por që e kishin marrë vesh nga Nivica, Rexhini, Gusmari, Progonati, Lekdushi. Bënça, Golëmi, Picari, Gjirokastra, Memaliaj etj. (dhe këtu nuk është fjala për familjarë e miqësi). E pa dyshim që dyndja vinte nga qytetarët e Tepelenës. Njërëzit sa uleshin, ngriheshin, sepse vinin të tjerë. Disa vetëm sa takoheshin më këmbë. Kortezhi i makinave, që e përcolli për në

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:15 pm

banesën e fundit, ishte i gjatë. Kreu kishte mbërritur në varrezat e reja publike dhe fundi sapo kishte dalë nga qyteti. Vapa e korrikut nuk i pengoi njërëzit të vinin në ceremoninë mortore. Ndoshta kjo pjesmarrje dhe ky respekt i fundit për të ndjerën, por edhe pyetja se nga se vinte kjo pjesëmarrje, më shtynë të shkruaj edhe unë këto radhë, si homazh për të mirën dhe të thjeshtën Xhufkë.

Dhe vërtet, nga se vinte gjithë kjo?!... Si Xhufka edhe bashkëshorti i saj, Isufi, nuk janë persona të dëgjuar publik e askush nuk erdhi në ksodh për interesa meskine. Në të kundërt ata janë njerëz të zakonëshëm. Vërtet të zakonëshëm por, sikurse thuhet në ato anë, çift me “prerje të vjetër”, për të bërë njerëzit dhe për t’ju gjendur pranë, në të mira e në të këqija. Të dy bashkëshortët nuk linin rast pa shkelur, sipas zakonit në familjet që kishin vakira, pa folur për gëzime. Por jo vetëm në kësi rastesh, por edhe thjesht për t’u takuar e biseduar. Madje Isufi, me mbështetjen e së shoqes, Xhufkës, si askush tjetër në familjen e fisin e tij, mbante lidhje me bashkëfshatarët e me kurveleshasit, ku edhe kishin lerë të dy. Dhe ata, kur zbrisnin në Tepelenë, ndienin detyrim të shkonin te Xhufka e Isufi. Ndienin edhe kënaqësi, kur gjenin buzëqeshjen e bujarinë e së zonjës së shtëpisë. Por edhe në tavolinë e thjesht që shtrohej për mikun e rastësishëm, krahas rakisë apo verës, që e prodhonte dhe e servirte i shoqi, Xhufka do t’i shtronte gjithçka që prodhonte baçja e saj, të cilës i rrinte si nuse më këmbë dhe përvit e qindiste, sikur të ishte agronome e vërtetë. Por edhe pastërtia në gatim, në mjediset e gjëra jashtë shtëpisë dhe brenda në shtëpi. Mund të rrije, të haje dhe të flije pa merak. Është e kuptueshme se njerëzit që i kishin pirë kafenë e rakinë, që i kishin ngrënë bukën e për më tepër që “kishin brenda këmbët”e tyre, ndiejnin detyrim shpirtëror për ta përcjellë Xhufkën edhe për në banesën e përjetëshme.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:15 pm

Mendja më thotë se ata nuk kanë asgjë të jashtëzakonëshme. Në të kundërt, në jetë kanë qenë nga më të zakonshmit. E këtu qëndron vlera e tyre. Ishin dhe mbeten njerëzor me njerëzorët, me njerëzit e thjeshtë. Ruajnë e zbatojnë zakonet më të mira të trevës së Kurveleshit e të Labërisë, të cilat përcjellin mirësi, mirëkuptim, respekt të ndërsjelltë që ka kaq shumë nevojë shoqëria jonë sot. Por ajo ka nevojë edhe për sa më shumë njerëz si këta. Sa më të shumtë të ketë të tillë, aq më mirë është!….

* * *

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:15 pm

E kam theksuar diku edhe më lart se, pas vdekjes së bashkëshortes, në atë vetminë time ku vendin e Xhufkës nuk mund ta zërë askush, fillova edhe të vargëzoj, të thur tekste këngësh, si një rrugë për bisedë me vetveten. E pa dyshim në këtë vetbisedim ajo do më shfaqej gjithnjë. Me sa e si mund në këtë moshë të thellë pleqërie, kam thurur vargje edhe për të. Aty, i vetmuar në dhomën time, mbaja shpesh vështirmin nga dritarja, duke pritur të më futej befasisht dikush, që më kishte shoqëruar në jetë, që më kishte dhënë gjithçka të mirë që mund të japë bashkëshortja. Në këto meditime shkrova edhe vjershën “Flutura në dritare”, të cilën si homazh për Xhufkën, po e ribotoj në këtë vëllim, duke mbyllur me të edhe pjesën e parë të tij.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:16 pm

Prit, moj flutur e bekuar

FLUTURA NË DRITARE

(Në ëndërrim për bashkëshorten time, Xhufkën)

Hedh shikimin diku larg

Dhe zemra fort me pulson,

Pres dikë të më vijë në prag,

Syri, syrin e kërkon.

Sa nxjerr kokën në dritare,
Papritur shfaqet një flutur,
Hyn e del e s’më flet fare,
Vjen nga një jetë e këputur.

Bëj ta zë por se zë dot,

Ikën e më lë shëndetin.

Më duket sikur më thotë:
“Më fal që s’lashë amanetin!...”

Prit, moj flutur e bekuar,
Prit, sa të të them një fjalë,
Në dritare mbeta zgjuar,

Zemra më gufon me mall.

Prit, kam shumë për të thënë,

Me një krah mua më le,
Po fëmijtë nuk më lënë,
Të vij sa më shpejt atje.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:16 pm

PUBLICISTIKË

Të ruajmë si sytë e ballit zakonet e traditat e të parëve tanë

Me anën e këtij shkrimi unë dua të komunikoj me të gjithë anëtarët e kryesisë së përgjithshme të SHKA “Labëria”, duke ju shprehur falënderimet më të përzemërta për nderin që më bënë, duke më dhënë titullin “Veprimtar i dalluar i shoqatës”.

Unë mendoj se, veprimtaritë që zhvillon shoqata jonë, si në qendër në Tiranë dhe në degët e saj në rrethe, të cilat zhvillohen në bazë të statutit dhe programit të saj, janë të shumëllojshme, por ajo që dëshiroj të theksoj është se, shoqata jonë deri tani kontributin e saj më të madh e ka dhënë në propagandimin dhe ruajtjen e traditave e zakoneve më të mira të Labërisë, të cilat përmbledhin visaret shpirtërore të këtij populli liridashës e me shpirt demokratik. Kuptohet, veprimtaritë zhvillohen të pavarura, nga njëra degë e shoqatës në tjetrën dhe sipas kushteve e mundësive. Por gjithsesi, edhe nga sa kemi lexuar nga gazeta jonë “Labëria”, kryesitë ruajtjes e propagandimit të traditave të secilës krahinë i kushtojnë vëmendje kryesore, aq më tepër që në vorbullën e halleve e problemeve që kanë sot banorët e trevave të Labërisë, të pakët janë ata që e drejtojnë vëmendjen ndaj problemeve të traditës. Prandaj programimi i veprimtarive kulturore e artistike, i bisedave e takimeve me këtë frymë është një domosdoshmëri, jo vetëm për të mbajtur gjallë shoqatën tonë, por edhe për të tërhequr sa më shumë të rinj e të reja, sepse janë ata që do t’i çojnë më përpara këto tradita. Është meritë e degës së shoqatës sonë në qytetin e Tepelenës, fjala vjen, që janë shfrytëzuar për këtë qëllim përvjetorët e ngjarjeve më të mëdha të së kaluarës e sidomos ato të LANÇ, si dhe ato të rënies së heronjve. Kjo edhe për arsye se sot dalin shumë kalemxhinj, që duan ta shtrembërojnë historinë dhe puna arrin deri aty sa ndonjëri në vend të dëshmorëve nderon diversantët, që u hodhën me parashuta e dogjën shtëpi e vranë fëmijë.

Unë jam një nga propagandistët e traditave më të mira të Labërisë dhe, bashkë me shumë shokë, do të punoj edhe në të ardhmen pa u lodhur, sepse punoj për të ardhmen e fëmijëve tanë.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:16 pm

Të respektojmë saktësisht ngjarjet e datat historike
E nderuara redaksi!

Jam një lexues i rregullt i gazetës “Labëria”. Duke gjykuar se nuk shpreh vetëm mendimin tim, ju shpreh falënderimet e mia të përzemërta për punën plot pasion që bëni në përgatitjen e nxjerrjen e gazetës së shoqatës. Në sajë të punës suaj dhe të organeve drejtuese të shoqatës e të bashkëpunëtorëve vullnetarë, gazeta është bërë dhe po bëhet gjithnjë më e dashur dhe më e kërkuar nga lexuesi. Për këtë mjafton të evidentojmë faktin se në qytetin e Tepelenës për këtë gjashtë mujor janë dyfishuar abonimet. Me shumë shokë kam vlerësuar e vlerësoj se gazeta “Labëria” po e përmbush gjithnjë e më mirë misionin e saj në zgjerimin e frymës së mirëkuptimit vëllazëror, të ruajtjes e përcjelljes së vlerave më të mira të trevës sonë, si dhe të mbrojtjes të së vërtetave historike –larg sensacionit, bujës e reklamës shterpë. Pikërisht, duke vlerësuar punën tuaj dhe duke i bashkangjitur asaj edhe dëshirën tonë për ta parë gazetën gjithnjë e më të mirë e me vlera në rritje, dëshiroj të ndalem edhe në ndonjë problem për ndonjë shkrim të kohëve të fundit, që lidhet me saktësinë historike të datave e ngjarjeve të ndryshme.

1. Në shkrimin “Të respektosh kontributin e gjithë brezave në saktësimin e disa momenteve historike për krahinën e Labërisë”, shkrim me vlera arkivore të rëndësishme lidhur me debatin e zhvilluar në gazetë për datat historike (jepet ndihmesë reale në kuptimin e së vërtetës historike, për festat zyrtare të kohës) lejohet edhe ndonjë pasaktësi që prish ekuilibret në rrjedhën e ngjarjeve në fillimvitin 1942 në Kurvelesh. Mbështetur në të dhënat në Muzeumin e Tepelenës, në historikët e fshatrave të Kurveleshit, në botimet e protagonistëve kryesorë të atyre ngjarjeve të lavdishme në Kurvelesh, del se Mustafa Matohiti ka ardhur në Kurvelesh jo në fillim të Prillit 1942, por në fillim të shkurtit (po me ata persona që përmend autori) dhe që në këtë muaj ka krijuar edhe Këshillat NaÇl (sovjetët). Mustafai ka qenë edhe në shtëpinë time, ku krijoi me Bexhep Memën, A. Lalën, etj., Këshillin e Gusmarit (ruaj në kujtesë ngjarjen, sepse kam qenë 11-12 vjeç).

Po kështu thuhet në atë shkrim se çeta e parë partizane e Kurveleshit u krijua në Lisat e Kadhe. Ky vend është i dëgjuar për organizimin e Kuvendeve mbarëpopullore. Çeta është krijuar në majën e Shake, pranë Gusmarit. Pasaktësi ka edhe për pjesëtarët e Çetës së Parë në ditëkrijimin e saj, për të cilën gazeta “Labëria” ka shkruar gjerësisht e konkretisht me rastin e 60 vjetorit të krijimit të çetës në Prill 2002.

2. Në shkrimin me titull “Qëndresa e maleve” lejohet një pasaktësi tjetër, që lidhet me ditëkrijimin e çetave partizane të Kurveleshit dhe të këshillave, veçanërisht atij krahinor. Më 1 prill 1942 është krijuar Çeta e Parë partizane dhe jo çetat që përmend autori i shkrimit. Çeta “Avni Rustemi” dhe “Hajredin Tremishti” u krijuan në dhjetor 1942, pas çlirimit të Nënprefekturës, kur Çeta e Parë, e shumuar në efektiva, u nda në dy pjesë. Gjithashtu çetat partizane territoriale e vullnetare u krijuan në fund të vitit 1942 (më parë, me krijimin e Këshillave ishin krijuar pranë tyre njësitet e armatosura, ndërsa Këshilli krahinor i Kurveleshit u krijua në janar 1943).

Ritheksoj në përfundim të këtyre radhëve se gazeta e plotëson më së miri misionin e saj në mbrojtje të të vërtetave historike. Ndaj edhe ju drejtohem me këtë shkrim, me shpresën e mirëkuptimit vëllazëror si nga ju si redaksi, ashtu edhe nga të dy autorët e shkrimeve, të cilët i njoh personalisht dhe i respektoj.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:17 pm

Kur e thotë të vërtetën Kryetari ynë?

(Duke shfletuar gazetën “Labëria”)

Edhe unë, me një grup shokësh të degës së shoqatës “Labëria” për qytetin e Tepelenës, duke ndjekur itinerarin Tepelenë – Sarandë - Borsh, morëm pjesë në festën e organizuar me aq kulturë, masivizim e bujari në Buronjat e Kuçit dhe brenda ditës u kthyem në Tepelenë. Edhe pse një rrugë e gjatë, të mbushur me gëzimin e festës, me pathosin e këngës labe (u lumtë organizatorëve për thirrjen e grupeve më në zë të trevës së Labërisë, por edhe të grupeve të rinj si ai i fshatit tim, Gusmarit) nuk e ndjemë rrugën. Veç u çuditëm nga përshëndetja e Kryetar Nimetit. Si i moshuar, duke qenë se jam edhe pak eksiq nga veshët, pyeta ata që kisha pranë. Por kisha dëgjuar saktë. Kryetari na uroi për 58 vjetorin e çlirimit të krahinës. Nxora nga xhepi ftesën se mos e kisha kuptuar gabim. Ajo e bekuar na ftonte për 60 vjetor dhe shoqata “Labëria” qenkesh edhe bashkëpunuese me organizatorët e festës. Epo thashë, do të jetë shkarje goje, apo lajthitje, se edhe të jesh bashkëpunues, edhe të jesh kundra, sikur është e pabesueshme! Por kur dëgjova njërin aty pranë që i thoshte shokut përbri: “More, ne nuk e ditkemi se përse kemi ardhur, shyqyr që na sqaroi kryetari i shoqatës “Labëria”!” Ironizimi ishte therës. Por “urimi” paskish qenë me hedhje të largët “sikurse na thoshnin në atë zborin ushtarak të asaj kohe”. Të vërtetën e kuptova jo aq kur lexova shkrimin e parë: “Kur u çlirua Kurveleshi?” sesa kur lexova shkrimin e z. Nimet “Çlirimi i Kurveleshit ishte përmbysje e okupatorit, jo thjesht dëbimi i administratës kolaboracioniste”.

Nuk jam historian dhe nuk dua të futem në mes të dy kolegëve në kryesi të shoqatës. Por dëshiroj të them edhe unë ndonjë mendim, me sa e si i shoh unë disa gjëra në këtë debat.

Kam patur rastin ta dëgjoj z. Nimet në një veprimtari promovuese në Tiranë, i vetmi rast kur ai trajton publikisht problemet historike të LANÇ edhe në gazetën “Labëria”. E duke qenë se edhe tani problemi u bë i pranishëm në gazetën e shoqatës, të cilën unë e lexoj me ëndje, thjesht mbi ato ç‘ka shkruar kjo gazetë në të kaluarën dhe tani do të bëj disa ballafaqime e do të jap edhe ndonjë mendim timin, ashtu thjesht si njeri me pak gramë shkollë.1. Në veprimtarinë promovuese, që sapo përmendëm, z. Nimet mbajti referatin kryesor “Tablo realiste të LANÇ në librin me kujtime, të A. Çelit”. Fletë nga ditët e zjarrta të luftës” ku përgjërohet për objektivitetin e veteranëve në kujtimet për vërtetësi, besnikëri, pasqyrim realist të ngjarjeve, madje edhe me modesti (shiko gazetën “Labëria” dhjetor 2000). Ai thekson në të se, për këtë ndërmarrje forcë lëvizëse ka qenë atdhetarizmi i tyre i pafund; se ata nuk shkruajnë për art apo për estetikë, por thjesht e vetëm për patriotizëm të thellë! Salla i përshëndeti këto vlerësime. Edhe unë, natyrisht. Por ja që në shkrimin e fundit të z.Nimet kemi një qëndrim krejt tjetër lidhur me objektivitetin e veteranëve në vlerësimin e ngjarjeve historike, ku ata kanë qenë protagonistë. Tashmë për z. Nimet ata janë “protagonist subjektivistë”, “me dëshira subjektiviste” që gjoja i ka çuar në vlerësime jo reale të ngjarjeve, se kanë trajtuar gjërat për lavdi, domethënë jo për Atdhe. Por më mirë, për të mos lodhur lexuesin le t’ja lëmë fjalën Kryetarit: (Shprehimisht ai tani shkruan për vlerësimin e veteranëve): “Protagonizmi subjektivist është motivi bazë që ata (veteranët I. Ç.) i ka çuar në përcaktime të tilla të datës së çlirimit të Kurveleshit… Vetëm ajo datë, vijon z. Nimet, i

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:17 pm

nxjerr ata në plan të parë, sepse më vonë u shpërndanë në formacionet e mëdha dhe nuk mund të ishin më protagonistë… Por ishte dhe dëshira subjektiviste për ta nxjerrë krahinën apo fshatin ku u zhvillua aksioni në ballë, mbi të tjerët, duke fituar “garën” e lavdisë dhe të heroizmit me to (shiko gazetën “Labëria” dt. 31 korrik 2002, që në krye të saj te shkrimi i z. Nimet). Ndaj pyes kur jeni treguar i sinqertë me vlerësimin e veteranëve, kur jeni treguar realist dhe kur hipokrit, apo në gjuhën e studiuesit se kjo gjuha popullore mund t’ju vrasë veshët; kur jeni treguar objektiv dhe kur subjektiv. Të dy vlerësimet kundërshtojnë njëri-tjetrin dhe nuk mund të qëndrojnë. Kujt tu besojë lexuesi?

Protagonistët e çlirimit të Kurveleshit janë krenaria jonë dhe mbi ta, kujtimin e veprën e tyre nuk mund të hidhet baltë, pavarësisht se mund të mos jesh dakort për një problem me ta. Protagonistët e protagonistëve të Kurveleshit në fillim ishin vetëm 8 veta. Ata duke ndriçuar si meteorë me sakrificat e panumërta e deri edhe me jetën e tyre, u bënë udhërrëfyes për të gjithë, edhe për familjen tonë dhe tuajën, që ju me të drejtë krenoheni z. Kryetar. Dhe të tërë së bashku u nderuam dhe u shpërblyem me nder, dinjitet e krenari të ligjshme për gjithçka ata kanë realizuar edhe me përkrahjen e familjeve tona, deri edhe me çlirimin e krahinës më 28 nëntor 1942. Ndaj edhe pyes, duke marrë shkas nga sa shkruan z. Nimet së fundi: 50% të Çetës së Parë Partizane të Kurveleshit që u vranë në ballë të betejave, u hodhën në sulm për të fituar “garën” e lavdisë e të heroizmit, sikurse shprehni ju së fundi, apo për të “gatuar me gjakun e jetën e tyre” kurorën e lavdisë së saj” të LANÇ, të shkruar po nga ju, duke hedhur të zezën mbi të bardhë në gazetë gati dy vite më parë (e shkruar mbetet, se fjalën e merr era). Pjesa tjetër e çetës u plagos dhe 75% e tyre mbetën invalidë për tërë jetën dhe krejt rastësisht u shpëtoi jeta se plumbi mund t’i zinte për vdekje. Edhe këta, për cilat motive luftuan dhe rrezikuan jetën? Pra sërisht pyesim cilën dhe kë të besojmë nga këto z. Nimet?!

2.Kam parë në televizor dhe kam lexuar edhe në gazetën “Labëria” veprimtarinë me rastin e 84 vjetorit të komandantit legjendar “Luanit” Bexhet Mema. Në referatin kryesor, mbështetur mbi të dhënat e të shkruarat e heroit Bexhet Mema, referuesi deklaron se çlirimi i Kurveleshit është bërë më 28 nëntor 1942. Ju nuk e keni kundërshtuar, po kështu në gazetën “Labëria” që nga fillesat e saj e deri në ditët e sotme, çlirimi i krahinës është trajtuar vetëm më 28 nëntor dhe jo më 25 qershor. Kur qenka bërë një “falsifikim” kaq i madh i historisë së krahinës dhe ju paskeni të qartë këtë që në kohën e shkuar, ku paskeni qenë deri tani si kryetar shoqate, përse nuk e keni ndaluar me funksionet që u jep statuti? Me sa ma ha mendja mua, se ajo e shkretë nuk më pret hollë, ti je shqetësuar këtë radhë jo për shoqatën, jo për të vërtetën historike, por me sa duket thjesht e vetëm se të kanë shkelur në kallo, posaçërëisht kolegu yt në shkrimin “Kur u çlirua Kurveleshi” me nja dy shprehje që të kanë xungurrisur e trazuar shpirtin. Njërën e kuptoj mirë edhe unë, atë të “lugës në pilaf” se ashtu më kanë thënë edhe mua, kur bëja fjalë për luftën, por unë nuk jam mërzitur, madje kam buzëqeshur. A, sa për atë të dytën, studiuesin në thonjëza, nuk flas dot se nuk di shumë nga ato gjëra, sepse ju të dy i tirrni hollë dhe më futni në ndonjë hon e nuk dal dot se jam edhe shëndetlig. Por vërtet fantazia e shoqëron mendimin, por udhëheqës duhet të jetë arsyeja, të cilën fatkeqësisht nuk e gjej në shkrimin tuaj.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:17 pm

3. Në shkrimin e fundit z. Nimet akuzon z. Xhemil për koncepte jo të qarta, lidhur me emërtimin e administratës së nënprefekturës dhe mënyrën e largimit të saj nga Gusmari. Ndërsa z. Nimet e trajton “paralajmërim” e “largim” paqësisht, z. Xhemil konstant i përmbahet variantit të rrethimit e dërgimit të ultimatumit dhe dorëzimit e largimit të detyruar e pa bërë luftë. Por “krimi” që ka bërë ky i dyti është se e ka quajtur “administratë fashiste” dhe duhet ta quante administratë civile. Por le të kthehemi gati dy vjet më parë në nëntor 2000. Vetë z. Nimet e emërton “administratë fashiste”, kur bën fjalë për largimin e administratës nga komuna e Kuçit dhe nënprefektura e Gusmarit. Duke qenë se keni ngritur një “furtunë në gotë” për këtë emërtim, ju pyesim, me cilin emërtim jeni, apo duhet edhe të tjerët t’i ndërrojnë mendimet, vlerësimet sikurse bëni ju?

4.Në shkrimin tuaj akuzoni z. Xhemil se ka sajuar një “festë-çorbë”. Unë nuk i ndahem gazetës “Labëria” dhe i besoj asaj. Besoj edhe ju e lexoni. Ja çfarë thuhet në të: Kryesia e fshatit Kuç, me mbështetjen e Këshillit të Qarkut Vlorës e Komunës së Vranishtit dhe në bashkëpunim me shoqatat kulturore e atdhetare “Labëria” e “Vëllazërimi Kuçiot” organizojnë festën e 60 vjetorit të… (e njëjtë me përmbajtjen e ftesës); madje në shkrimin “Kur u çlirua Kurveleshi” del se ju keni firmosur edhe programin e festës. Atëherë si qënka organizator nr.1 z. Xhemil, sikurse shpreheni Ju? Pashë ftesën dhe të tillë janë organet vendore në Vlorë. Edhe në festë ai ishte në mes tonë, sepse po të kishte qenë ai që sajoi “ftesën çorbë”, do të ishte me ju në tribunë. Me sa duket ju niseni me ju në tribunë. Me sa duket ju niseni nga parimi trillues: “Shpif-shpif se diçka do të mbetet”. Të kuptohemi: si nga z.Nimet edhe nga lexuesi, unë nuk marr në mbrojtje z. Xhemil, të cilin e kam edhe njeri timin shumë të afërt. Nuk arrij të bëhem unë avokati i tij, sepse si mbrojtës më të mirë ka punën dhe sjelljen e tij.

5.Në shkrimin tuaj, z.Nimet, hidhni baltë edhe mbi kontributin e familjes sime në LANÇ, madje e ironizoni atë. Duke qenë se këtë e bën Kryetari i shoqatës, i cili ka për mision të ruajë e të transmetojë te brezat vlerat më të mira të çdo individi, familjeje, fisi e komuniteti e krahine, ashtu sikurse këtë mision po e kryen më së miri gazeta “Labëria”, jam i detyruar para familjes e fisit tim, si më i moshuari, por edhe para lexuesve të nderuar, të shpreh dy fjalë shkurtimisht, për metamorfozën e z.Nimet edhe në këtë problem. …Mosnjohja dhe mosdija, thotë z.Nimet në shkrimin e tij, apo edhe injoranca, nuk është argument. Nuk ka burrë nëne ta luaj nga vendi. Po shtrembërimin e fakteve e për më tepër të atyre, që ke thënë vetë më parë, çfarë ta quajmë? Ja se çfarë ka thënë z. Nimet për njërin ndër anëtarët më në zë të familjes Çeli: Ky është një homazh (promovimi i librit të A.Çelit – I. Ç.) për këtë personalitet nderi të Kurveleshit, të Labërisë dhe të gjithë vendit. Më tej e përcakton kapedan – personalitet i shquar, e them për z. Nimet, sepse ai e di mirë, por për lexuesin e thjeshtë: Shtëpia e Felek Çelit u kontrollua për herë të parë nga pushtuesit (karabinierët italianë e jo shqiptarë, sikurse përpiqet të shtrembërojë Nimeti në shkrim dhe për këtë kam qenë vet dëshmitar), ku gjetën një shaptilograf që i dërgohej Qarkorit të Gjirokastrës. Shtëpia u përgatit të digjej dhe vetëm rastësia e shpëtoi; në këtë shtëpi u krijua Këshilli i Parë NÇ i Gusmarit, më 23 shkurt 1942, ku babai im ishte anëtar i tij; shtëpia dhe stani u kthyen në baza të sigurta që nga fillimi i Lëvizjes dhe aty u strehuan kuadrot kryesore të LANÇ të krahinës e Qarkut, edhe i vetmi i deleguar i KQPKSH (Shulja i cili erdhi ilegalisht duke kaluar pranë Bolenës”); shtëpia u dogj më 16 prill 1943; u internuan dy familjarë në Porto Romano dhe në Gjermani. Babai im dhe 3 vëllezër të tij dhe halla morën pjesë me armë në dorë në luftë dhe për këtë janë dekoruar. Edhe këta rastësisht nuk i zuri plumbi se nuk ishin nga ata që mëshiheshin pas gishtit, por gjithsesi

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:18 pm

njërit iu pre krahu në luftë me gjermanët. Ti, zoti Nimet, ke te drejtë të mburresh me gjyshen tënde të vrarë apo të djegur nga gjermanët, kur i dogjën shtëpinë. Edhe ne jemi përkulur e përkulemi para kujtimit të atyre që dhanë jetën për lirinë e vendit. Por gjithsesi më duket se nuk është në idealin e tyre dhe as në moralin e shoqatës që mbron këtë ideal, t’i përdorësh ata si mburojë, në debat me të tjerët. Sikur u lëndon kockat, se ato janë të shenjta edhe për ne, sikur u nëpërkëmb idealin.

U mundova të bëj një ballafaqim të asaj se çfarë ka thënë dikur, çfarë thotë sot z.Nimet. U zgjata pak duke i shkruar sa më të plota ato që ka thënë, duke vënë edhe në cilën gazetë ka shkruar, në mënyrë që lexuesi të mos i besojë thjesht përfundimeve që nxjerr unë, por të lexojë vetë dhe të krahasojë edhe mendimet e mia për metamorfozën e z.Nimet në harkun kohor të më pak se dy vjetëve. Jo më kot shkrimin e titullova “Kur e thotë të vërtetën Kryetari ynë?!” Këto çka shkrova janë thjesht refleksione nga ato që ka shkruar e thënë z. Nimet në veprimtarinë e shoqatës dhe në gazetën e saj. Duke qenë se “sëmundja” ka dalë sheshit, po nuk u kurua nuk mbyllet. Ndaj le të përdorim si “ilaçet” e ëmbla por edhe të hidhurat. Besoj se z.Nimet nuk do të më zemërohet e të shpërthejë në sulme kundër meje. Jo se më vjen keq a do ta ndiej veten ngushtë sepse, sikurse thotë populli, “po hodhe edhe do të presësh”.

Uroj që gjërat atje në Kryesinë e shoqatës t’i shikojnë me durim e qetësi.

Titulli: Re: "Pa rrënjë nuk ka degë" nga Isuf Çela Thu Jan 08, 2009 1:18 pm

Kurveleshi i Sipërm krijon nëndegën e Shoqatës “Labëria”

Një grup nismëtarësh nga fshatrat e Kurveleshit të Sipërm (Gusmar, Progonat, Nivicë, Rexhin e Lekdush), pas një pune të gjatë përgatitorre e takimesh të shumta, më datë 03.06.2002, në zbatim të detyrave që shtroi Kuvendi i Dytë Mbarkombëtar i Shoqatës “Labëria”, për shtrirjen organizative të shoqatës në thellësi të zonës së Labërisë, nëpër komuna, u mblodhën në qendrën e komunës së Gusmarit dhe, pas diskutimesh e shkëmbimit të mendimeve, vendosën ngritjen e nëndegës së Kurveleshit të Sipërm për komunën e Gusmarit.

Në mbledhjen themeluese u vu re fryma vëllazërore dhe e mirëkuptimit në mes banorëve të komunitetit, për t’u gjendur në krah të njëri -tjetrit jo vetëm në festa e gëzime, por veçanërisht në halle e fatkeqësi. Nëndega duhet të gjallëronte jetën e vet, organizimin e veprimtarive të ndryshme kulturore e atdhetare në krahinë.

Pasi i deleguari i Degës së Tepelenës i Shoqatës “Labëria”, lexoi dhe zbërtheu disa nga pjesët e statutit të shoqatës, u kalua në zgjedhjen e kryesisë dhe të Kryetarit. Kryetar i nëndegës u zgjodh njëzëri biri i krahinës, progonatasi i respektuar Ismail Guga; nënkryetar z. Fadil Hodaj e Bedri Lopa përkatësisht nga Rexhini dhe Nivica dhe Sekretar i nëndegës z. Miftar Meta nga Gusmari. Si në përbërjen e Kryesisë edhe në funksionet njëemërore u mbajt parasysh që të kish një përfaqësim sa më të arrirë nga të gjitha fshatrat që përbëjnë Komunën e Gusmarit.

Në fund të mbledhjes kryetari i zgjedhur rishtas Ismail Guga falenderoi në emër të kryesisë së re për besimin që iu dha dhe premtoi për një punë të përkushtuar të të gjithëve në të mirë të forcimit të unitetit vëllazëror të kurveleshasve. Për këtë ai kërkoi angazhimin e të gjithëve.

» Plani 6 pikesh, vazhdimesi e projekteve anti-shqiptare
» "UDHËT E KOMBIT" LZHK, Drejtor MAREGLEN KOÇIU
» "Përulem para vendlindjes sime" nga Jani Dede
» MBAHET FESTIVALI I TRETË"ZËRI I ALFABETIT"-2008
» "Dashuria, alfa dhe omega e jetës"nga Petro Dudi