NGA KRIJUESIT E LIDHJES SË SHKRIMTARËVE NË GJERMANI

MBI ATLANTIK


I madhi Atlantik

Ku është Atlantida

Pse fshehë oqean

Kush iku atëherë

Kush po ikë tash

Sot e mot mbi Atlantik

Vragë e plagë mbi Atlantidë



Mbi Atlantik shtegtim

Atlantikasit ku janë

A takuan Ilirinë


09. 04.04. Mbi Atlantik

09. 04.04. Mbi Atlantik




Kujtim Amerike


/malësorëve/



Kujtim mbi kujtim

Me nxënësin tim

Shembull dhe mburrje

Valë kujtimesh , vuajtje

Gjolulit, Berishës

Balidemajve të Malësisë

Krenari , malësorë Malësie

Ngadhënjeni si dasmorë



Nju Jork, 04.04

Krenari e trisht

/ A. Shkrelit /




Shkrel e Titan

Krenari e trisht

Mbi Bjeshkët e Nemuna

Karvani i Bardhë u ndal

Muzat pushuan mbi kroje

E mbetën të etura

Në Sanxhakun e lartë

Trungjet plakur e mbete

Filizat nuk na njohin

Krra, krra, fat i shkretë



Shrecksbah, l995

Mik e vëlla
/ Z. Halilit /

Kur frynte era katundisht
Ngushëllonte edhe hija e buzëqeshje
Suferina ta plogështoi zemrën
Pastaj si ndalje lotët
Diellin dëshirove për të harruarit
Për zemërvrarët rreze të ngrohta
Që ti përjetojnë si Bota


Ishte shtrëngim i madh duarsh
Përqafim vëllazëror në shkurt
Ndarja e madhe pasoi në gusht
Kurrë më së bashku në katin e gjashtë
Nga dritarja që fliste aq këndshëm
As në Pallatin e Shkronjave
Ëndrrat nuk do të na rrëshqasin
Ecejaket nuk do të ndalen
Nga pallati në pallat
Ne të dy si fëmijë bonjakë



8 maj 94. Tren, Giessen

. Tren, Giessen



LIRI


Të shoh në fytyrën e fëmijëve

Të shoh në mirësinë e nënës

Të shoh në burrërinë e babës

Të shoh në dashurinë e të dashurës

Ende nuk të shoh në vendin tim




24. Qershor 93. Schlüsselfeld

Ecje


Ec e ec shqiptarët
Cakun nuk e gjetën
Fajet i ka Koka
Fajet si ka Bota
Sbëri gjë Evropa


Ec e ec shqiptarët
Dy hapa përpara
Një hap prapa
Merren me pasojat
Vuajnë nga lëngata
Fajet i ka Bota
Shohin ëndrra të kota


Ec e ec shqiptarët
Degën nën këmbë presin
Arritën të bëjnë “ shtetin “
Dy shpata për të tjerët
Një e mbajnë për vete
Qejfe bëjnë si mëhalla
Me këngë e me bejte

19. Maj 2005, Breckerfeld- Gj.

Acari


Kur vetmia të rrethon

Robëria të behët kurorë

Kur në log thahet rrapi

Atdheu mbulohet me borë



Kur një vend e mban xhelati

Krijuesit akulli i mbulon

Atëherë Bota kthehet mbrapa

Truri i kombit nuk punon



12 janar 97, Gjermani

97, Gjermani







Shqipe Demiri

- Ka lindur me 11 Shkurt 1985 ne Shkup
- qe nga viti 1991 ne gjermani
- Shkolla: - Klasa 1. (3 muaj) ne Shkup, pastaj ne gjermani
- 2004 mbarimi i shkolles se mesme (Käthe Kollwitz Gymnasium Wesseling)
- qe nga viti 2004: studente e filologjisë amerikane dhe spanjolle si dhe se drejtes publike ne Univerzitetin e Bonn-it.

Poezi:
- qe nga mosha e hershme (garat e recitatoreve ne gjermani: 4 here e shperblyer per recitim)
- qe nga mosha 11-vjecare (perafersisht) shkruan (poezi dhe proza te shkurta kryesisht ne gjuhen shqipe)



Ajo

i lëshonin sytë shkëndija
dridhëshin duartë e saja
i levizi buza ngadalë
por si dilte fjalë nga goja
mbylli sytë dhe për një herë
një pikë loti

e pafuqishme
si ç’do herë
e gjallë
por jo në jetë


kaltërsi

Kaltërsi pa fund
por asgjë tjetër pos
kaltërsije

Kaltërsi e bukur
por e zbrazët
njëashtu

Kaltërsi që i bën kurreshtarë,
që i fascinon

Kaltërsi e kaltërt.
Per mua
asgjë

Kaltërsi e panjohur
që çdokush ëndërron

Kaltërsi që mua
dot s’po më plotëson.



Përballë vetës

Vërdallë sillem
Mendoj për jetën
Vetën
Kam përballë

Përpiqem t’kuptoj
Kush është ajo
Se njioh
Prej saj po tërhiqem

Prej kujt
Pyes vetën
Ndërkoh t’vertetën
E gjej

T’fshehem pas saj
Don ajo
Më bindë ndërkohë
T’i rrëfehem

Kërkoj arsyje
Për t’mos iu rrëfyer
Dhe duke e gënjyer
Në sy e shikoj

Pse m’gënjen
Pyet vajza përballe
Sillem vërdallë
Ajo t’mos më sheh



e huaj

qytet i ftohtë
me shi
dhe re
i errët është
s’ka asgje t’re

nga një qosh diku
pak gjelbërt shpërthen
ta tërhek vëmendjen
për një moment
ta humb mendjën

dhe të kthen pas
në vende të largta
në kohë që ndoshta
kurr s’kanë qenë

njerëz të ftohtë
me rroba të trasha
me çadra
të humbur janë
nër çadra

një rreze e dobët
dielli
të ngroh
është diellë me dhëmb
mos u mashtro

dhe të kthen pas
në vende të ngrohta
në kohë që ndoshta
ishin në verë

por pikat
e ftohta
të shiut
të zgjojnë
mbi faqe
mbi ballë
pikin
dhe thonë:

ti je e huaj!

Kur të kthehesh

Kur të kthehesh
gjithçka ndryshe do të jet.
Do t’kujtosh
të gjithat që kanë qenë.

Dhe në sytë e tu
do mblidhen lotë
dhe në gjoks
diçka do të shtrëngon.

Do t’dridhen duartë,
grushtat do shtrëngosh,
do t’kafshosh buzët
por s’do të mund të qash.

Do t’jesh shumë afër
asaj që të mungoi aq gjat,
do të ndjejsh trishtim
kur ta shiqosh.

Sa vështirë t’i afrohesh.
Pamundur prap ta mbash,
ta shtrëngosh.
Me t’kaluarën të përballohesh
dhe të vdekurën ta përqafosh.

qytet

Dy ftyra ke
plot ftyra n’to
të njerëzve
të tu

Pasqyrohen
n’lumin tënd
që dy anët
i ndanë

Përditshmëri
plot dinamikë
plot gëzim
dhe vuajtje

Jeton n’kontraste
konzervativë
ndeshën me
modernizmin

Dhe dy popuj,
fqinj të vjetër.
Lajnë mëkatet
e t’kaluarës

Kulturë shekujsh
në ty jeton
është lodhur, plakur
dhe harruar

Dhe shumë
të tjera
fshehtësi
që je duke i mbuluar

Miliona rreshta
nuk mjaftojnë
për t’përshkruar
ty

se ti qytet
mbanë ftyra shumë
plot dhimbje
plot gjallëri

ndryshe

Premtime nuk bëjmë
Ndoshta s’mund t’i mbajmë
Nuk themi të dua
Kur s’është e vërtet
Dhe kësaj here
Nuk është si përvjet
Ështe n’dryshe
Krejt ndryshe

S’mund ta puthësh diellin
Kur qiellin se don
Nuk mund t’jesh dikush që nuk je
Nuk munden
T’jenë vetem trillime ëndërrat që i ke
Këtë besim nuk e kam njohur asnjeherë
Je ndryshe, krejt ndryshe
Nga të tjerë

Ti vjen me verën
Afrohesh ngadalë
Me çdo sekond që kalon
Dhe çdo fjalë që shkruhet
Çdo frymëmarje e imja
Një hap më afër teje më qon

viktimë

Grindesh n’vetvete,
i han thonjët,
buza gjak tu bë
nga kafshimet

dhe mban në vete
pendimet që t’mundojnë.

Si hije je bërë.
Fantazmë e trishtuar.
Fshehesh
nga ç’do shikim i saj.

Frikacak!
Burrë dikur i thoshe vetës.

Sytë të janë skuqur,
ndërgjegjja të vret.
Duke pirë duhan
provon të dalësh nga dilema.

Do t’vdesësh i paftyrë.
Viktimë e tradhëtisë tënde.

zero

është sikur t’mos ishte kështu
ndryshe pretendon të jet
pse-
nuk spjegohet dot
-gjithçka duket zbeht

koha ecë
rreth meje ecin
shekuj bashk me të
dhe një second
sa një dekadë

kohë të t’kthej
dhe të të ndalë
sot të jet
atëherë
dhe t’mos vazhdojë

e ngrirë pa ty
e dehur sjam
jam në vetëdije t’plotë
e trubullt pak
por e humbur jo

pengon nje zero
shprazëtirë
që vetëm unë e vërej
kjo pengesë
s’më le t’vazhdoj në tasht

nuk realizoj ndryshim
ndryshimi është në tasht
nuk kthjellem dot
paskam ngelë
shumë shekuj pas

eshte sikur t’mos ishte kështu
ndryshe pretendon të jet
pse-
për mua vazhdimisht
-gjithcka duket zbeht

Ata me moral

Një njollë gjaku
e parëndësishme sa vet jeta
e një njeriu të vogël në një botë të madhe.

Me vrull po përpiqen
të zbulojnë çdo imtësi
të spjegojnë t’pakutimtën që s’ka relevancë.

Të pavetëdishëm
për atë që kërkojnë
vazhdojnë t’shkojnë pas gjedheve që ecnin para tyre.

psikoanalizë

Mblidhi spirrat
që i ke shpërndarë
mbi parket
vite me rradhë.
Bashkoi.
Formoje një figurë
që të pasqyron ty
dhe konvenon në sistem.
Mos e shiko vetën më
si një njeri të copëtuar.
Nuk je më e thyer
në mijëra copëza të vogla.
Nuk janë më shumë
por është vetëm një.
Je ti.
E lumtur.
Ah e lumtur
t’jesh gjithnjë.

Prishtinë

Saherë që vi tek ti
më pret me shi.

Shumë pak di për ty
qytet i vogël.
Nuk kuptoj
pse aq shumë të mbaj mend.

Më lidhin me ty
shumë kujtime fëmirije.

Tani këtu ndodhem.
Një dekadë ka kaluar
dhe rrugicat e tua të vogla
si paskam harruar,
sa çudi.

Shumë sy të panjohur
më vështrojnë
por s’me frikësojnë.
Janë të ngohtë disi,
njësoj si ti.
Qytet i vogël
më shi.

Pikturë

Si të përshkruaj
Çka ndjej për ty
Kur fjalët nuk mjaftojnë.
Më duhen ngjyra.
Sillmi ngjyrat!

Gjelbërt, verdh
Freskia
Që ti solle në jetën time.
Kuq dhe pembe
Pembe e dhezt
Pasion.
Hirët,
Hirët dhe zi
Dhimbja e tanishme.

Tani

Nuk shoh më asgje
Nuk shoh më ngjyra
Kam frikë
U verbova
Ndihmë!

Dibran Demaku


Dibran Demaku u lind me 18 Prill 1956 ne fshatin Abri e Epërme te Drenasit. Shkollimin fillor e mbaroi ne fshatin e lindjes,ndërkaq te mesmin dhe ate universitar ne Prishtine. Mbaroi studimet ne Degën e letërsisë dhe te gjuhës shqipe ne Fakultetin e Filolologjisë te Universitetit te Prishtinës. Pas studimeve shtate vite me radhe punoi gazetar ne Programin për fëmije te Radiotelevizionit te Prishtinës. Qe nga viti 1993 jeton ne Gjermani. Me shkrime filloi te merret qe nga bankat e shkollës se mesme. Shkruan poezi e proze për te rritur e për fëmije. Deri me tash i ka botuar dy përmbledhje me poezi për fëmije: 1. Vogëlushe dhe shtatore
2. Rrëfimet e kalasë se vjetër




PORTRET LUFTETARI
(Babait)


Gjate jetës se vet beri vetëm dy fotografi
një për letërnjoftim e nje kur shkoi n`ushtri

Gjate gjashtëdhjetë vjetëve te ti
kishte vetëm një dashuri
për te gjithë:diell-liri.

Ne te dy luftërat botërore
ishte luftëtar i lirisë
mbronte gjeografinë e atdheut.

Hone:Si ai askush nuk e përdorte maliherin
ne jetën e vet te vogël
ne shpirt ujiste nderin.

Para se te vdiste fëmijëve u la porosinë
ne jete-mbi te gjitha te çmoj

EMRI YT-DRITE NE TEMPUJ
(Vëllait tim Behramit i rene
për liri ne luftën e fundit)


Si babai ynë dikur
Ti u bere,vëlla,Flamur.

Me armikun dhemb per dhemb
vertikal,gjithmone ne kembe.

Vecse ca plumba te zi
te pershkuan bri per bri

Per kete vend,per kete Toke
ti e le,vella,nje koke.

Per kete Toke,per nje liri
Emei yt-ne perjetesi.

Neper vite,neper shekuj
Emri yt-drite ne Tempuj.

KOHE E LIGE DHE LEHONE

Ne dhome zagushi
poci ta djeg ballin
perjashta furtune
kohe e lige dhe lehone

Sonte mos del nkorzo
mos fol asnje fjale
fjalet i bart era
kohe e lige dhe lehone

Sa e gjate kjo nate
femija pyet prindin:
-Babi kur agon?!
kohe e lige dhe lehone

PYLLI


Ne perralle
nje pyll i rralle

Ia prene deget
mugulloi

Ia prene trupin
prap buloi

Ia prene rrenjet
prap rrenje vuri

Pyll i dendur
me rrenje ne guri

Neper shekuj
Shtize flamuri.

RADISHEVES
(Vendlindjes se Shote Galices)

Radisheve
u shtange
apo u krenove
ate nate
kur e percolle Shoten
per ne cete
e duhej ta dregoje
nuse.

Ate nate
nuk u kupezua kenga e cikave
kur ne vend te duvakut te nuserise
ne koke i vure plisin e bardhe
kur ne vend te dhuratave per dasmoret
i dhurove pushken.

Radisheve,
a te dogji flaka e luftes
ty,qe e linde Shoten
dhe ua dhurove maleve per liri
apo te ngrohu
zeri tingellues i Shotes
ne netet e gjata te dimrit.

Radisheve,
ku e ke varrin
e bijes tende kreshnike
vale u frikesove
apo nuk pate vend
nder varre?!

Radisheve,
Cili jemi me krenar
per kete Heroine
ti qe e linde Shoten
dhe ua dhurove maleve
per liri
apo une qe rritem
me kengen e saj
ne gji.

DRENICË

Desha te te takoj ne enderr
e te takova ne legjende
Ahmet Delia mprehte
Sopaten
se armiq kishte shume
Azem Bejta
me Daden Shote
buzeqeshnin para shkolle
ne Prekaz
e flisnin
me Tahir Mehen
e me Shaban Polluzhen
Fehmi Lladrovci
bashke me Xheven
thrnin vargje
per ardhmerine
Legjenda me automatik
i rrezonte nje nga nje
ushtaret e armikut
e kendonte...

KORBAT


Korbat nuk kendojne
kenge per Trimat
e nese kendojne
a vlejne kenget e tyre?