PROZE- nga autore te ndryshem.

zeriatdheut shkruajti:

Ja fillove me kopi paste hahahha keshtu e kane tredhetaret humbin toruan tani ruje nazote

fm per komentin

DESHMORET E LIRISE

I shikoj nenat me lote ne sy,
i shikoj nuset te veshura zi,
i shikoni si rriten femijet jetima?
Duke pyetur per baballare e gjysher trima.

E nenelokja s'din c'iu thote,
i shikon dhe qane me lote,
cfare t'iu thote lokja o bire?
Prind e juaj u bene MARTIR!

Lokja trimin se harron,
cdo dite shkon dhe e vajton,
veq nje fjale nga zemra me iu thone:
O bire gjaku ku t'ka ra do t'bie shiu s'ka me la,
do t'del dielli s'ka me tha,
as akulli s'do ta ngri se ky gjak solli LIRI !

proza humoristike ti je Candy Shop,
Sa e bukur je ohh Zot,
Un te dua a din sa Fort,
Trupin e ke Very God,
Te kisha mbajt ne Dur si Lilipop,
Mendet tek ti i kam Non Stop,

Oh Baby kur te Pash,
As e holl as e Trash,
Menjeher jam Ndal,
A jam ne anderr a jam Gjall,
Zemra mu ka Mush,
Dashuri sa te Dush,
Ti je ajo se me prek ne Tel,
Ti je Bonbon ti je Karamel,
Vec po rri tu e lepi Gishtin,
T´kisha hanger si Tigri Mishin,
Je si Molla n´rrem,
Met Puth iher a me len,
Dridhu dridhu e bema me Sy,
A e din se vec un jam per Ty,

Ti je Candy Shop,
Sa e bukur je ohh Zot,
Un te dua a din sa Fort,
Trupin e ke Very God,
Te kisha mbajt ne Dur si Lilipop,
Mendet tek ti i kam Non Stop,

Jojo s´kam Harru,
Babs i kam tregu,
Vec po pres ti me mPuth Mu,
po mvjen turp me thene te du

Syt po i celi e po i Msheli,
Zemren ma knaqe bre Baby,
Sjam Doktorr as Profesor,
Veq di me Lavdru me Traktor,
Ah cka ishin kto cika,
Bre kto i Plast Pika,
Baby je si Akullore,
Zemren fill ma More,
Langi prej Gojes pom Del,
Hajde bre t´kallt Reja a pom Merr,
Isha Fry se t´kam Dashnore,
Ty t´kam si Ameltore,
Pom shkon Kryt knej e Anej,
Kallem kallem krejt asht Okej,


Ti je Candy Shop,
Sa e bukur je ohh Zot,
Un te dua a din sa Fort,
Trupin e ke Very God,
Te kisha majt ne Dur si Lilipop,
Ment te ti i kam Non Stop,

Jojo s´kam Harru,
Babs i kam Kallxu,
Vec po pres mem Puth Mu,
Pom mvjen marre met than te Du,

GOMARI SALE BERISHA


Se kam dit kurr une qyqari
cfare rendesiet ka gomari
se kam njoft per men t'holle
se kam dite se jane edhe me shkolle
ishin mbledh gomart n'nje ven
tan tuj fol me t'lan pa men
boll po thoshin kem duru
na kan thy shpinen me dru
na kan sha na kan shilu
kane kujtu se jena t'marre
na kane vu edhe samare
boll tash kta na kane thane ush
e s'ka ba za askerkush

Jena mledh me marre venim
me votu nje here n'parim
e lexum nenin e pare
me na hek emrin gomare
sepse kena itibar

U venos e cunen gishtin
neni asht me keput bishtin

Tash e mrapa s'do t'flejm jashte
por ner vila tetan bashke
boll na lane me fjet nen fiq
nuk do t'rrime ma lakuriq
do te dalim me kravata
do t'hame gjellen neper pjata
do t'shkojme n'plazh do t'shrihna n'rane
do t'ecim me dy kame
tane gomart shendever
thane na erdhi e mira n'dere

Fillun zgjedhjet me kryetarin
thane po zgjidhim ma gomarin
duel kryetari e xuni ven
tuj u kru e tuj shite men
a po m'shihni shoket e mi?
m'duket vetja si njeri
jam me shkolle e me nji kale men
do ta shndris une kyt ven
do t'baj shtet e qeveri
kush per se gjallit s'ka meu ni
do ti shtroj rrugat me zift
do t'bajm xhiro tetane cift
cfare lezetit me i pa
tane gomart t'shoqnum me gra
tuj ba njerzit temena
t'permallum si kurriher
na vjen keq per njerezit e mjer
se mas nesh kane mete qyqare
s'marrin shemull si gomare
na vjen keq per kta rrezike
edhe dritat ua kane fike
u asht ba jeta porsi ferr
s'dine as shpine me gjete per terr
a asht marre me i thane kuj
na kane lane edhe pa uje
pime si devja nji here n'muj

Edhe kush me t'qesh gomari
per marri ka kene i pari
por gomari gomare met
tash po e ven samarin e vet
s'mbet gjynah pa la n'kyt jet

Kam shofer nje djale te ri
vetem ecen tan shpejtesi
ka lindur ne Gjeorgji
eshte i urte e nuk ban naze,
quhet Rrota Kanalaze...

Bageti do te kem boll
e do m'i ruj me kujdes
Katundari spanjoll ;
Coban Lopez...

Keshilltar politik
do te kem nje Britanik
per kete pune eshte kampion
mister Mashtron Rrenson...

Sekretar personal
do te kem nje Italian
eshte i urte e eshte i zoti
sinjor Shamatin Jafutkoti....

Per zbulime sekrete ,dmth. gjithandej me degju..
se kush flet keq per mu,
e vrap me ardh me me tregu,
do te kem nje Gjerman veshur me rroba luksi
quhet Majer Padit Fuksi...

Kur te jem ne terezi
e pak ferkim kur te me doje shpina
do te me ferkoje
Kosovarja Adelina...

Me thuaj nga je, te them se kush je



1.A te duhen duhen luftetare
Gjithe botes ti vesh zjarre
Do arratine te marre
Merr nja dhjete Kosovare

2.Njerez te zgjuar me lezet
Qe I gjene ne cdo ane
Qe te bejne hallve e salep
Keta jane mjeshtrit Dibrane

3.A do njerez per haenge
Per tryeze e per kuvend
Burra e gra kercejne me loder
Keta I gjen vec ne Shkoder

4.A te duhen genjeshtare
Matrapaze e kokethare
Qe reren ta shesin per fare
Mer Krutan dhe je I lare

5.Po qeflij a te duhen
Qe me jevga dine te kruhen
Zonja qe pjellin cdo vit
Vetem Elbasani I rrit

6.Do ministra Kolonjare
Se mbahen burra me mend
Duan kudo te jene te pare
Ne mexhlis dhe ne kuvend

7.Do budallenje qe vec hane
Hajvane me dy kembe
Pasuri s’dine te vene
Merr shetit gjithe myzeqene.

8.A do te rruash florine
Katandine e shtepine
Me dy qofte mbushin sinine
Ec e merr gjirokastrine


9.Do te hash e te besh qejf
Sofra shtruar si per mbret
Pasterti e per kismet
Te till gjen vec ne Permet

10.A do male me debore
Trima te forte e malesore
Fort bujar e burreror
Shko ne Kukes I ke me dore

11.Keta matjane burra te zote
Qe dikur kane bere barot
Se I njeh gjithe vendi mbane
Jane te afte per xhandare

12.A do trima e sejmene
Kapardisur kudo vene
Pa I zene gjumi mos flene
Per tre mirditore bej bene

13. Ne do njerez me lezet
me lezet e me terbejt
Mos u lodh te bezdisesh dynjane
Ne Tirane rresht tabane


14.Do per pune nje korcar
I ke bujq e ushtare
Te gjithe bashke vene ne are
Koke e kembe si ke te share

15.Hall I madh per skrapalline
Ka rrezik te hedhe dhe dru
Dy ministra le te rine
Se na duhen dhe pa tru.

16.A do urte njerezit te rrine
Ne komande te kesh ushtrine
Ne terbjet te kesh njerezine
Merr te gjithe laberine.


17.Ore te gjore haruam vloren
Se kjo pune lahet me gjak
Dy shirite e nje medalje
Kesaj gjeje I veme kapke

18.A te duhen sharlatane
Qe te lepien ne cdo ane
Qe te percajne vatane
Ke sa te duash tropojane

Orfe@ shkruajti:

zeriatdheut shkruajti:

Ja fillove me kopi paste hahahha keshtu e kane tredhetaret humbin toruan tani ruje nazote

fm per komentin

dalloni prozat nga poezia 

spirito shkruajti:

Orfe@ shkruajti:

zeriatdheut shkruajti:

Ja fillove me kopi paste hahahha keshtu e kane tredhetaret humbin toruan tani ruje nazote

fm per komentin

dalloni prozat nga poezia

shumë narracione poetike paska ketu !

NË LAMTUMIRËN E FUNDIT

- Ferit RAMADANI -

Zëri nuk e di përse më lidhej mu në grykë. Një lamsh i padukshëm ma zinte frymën në kraharor. Zemra më trokiste me rrëmbim në brendi. Bile, më bëhej se, do t'më bijë në tokë. Këmbët as që më lëviznin dhe më shkonin purtekë. Ku ta di atë çast po t'më kishte kontrolluar mjeku do t'më kishte dhënë një kohë të gjatë terapi.

- Përse po shikon ashtu Gjakush ? Ti do të dalish ta lexosh dhe pikë !, më tha mësuesi me vendosmëri.

-Po unë, murmurita ngadalë duke shikuar mësuesin. Desha t'i them Po ju shoku mësues si nuk e kuptoni që unë nuk jam i shëndoshë ?!!!

Shpejt e ndërrova mendimin.Në të vërtetë unë isha mirë me shëndet. I gëzuar dhe plot gjallëri erdha në klasë. Bile, në orën e parë lexova në lexim shumë rrjedhshëm dhe pa asnjë gabim në presje e në pika. Por, tashti kur mësuesi ka mendimin se vetëm unë mund të ndahem në Lamtumirën e fundit nga Ai që na bënte dritë nga Kryeqyteti, ashtu siç e do nderi dhe dashuria që e ndjenim për Të, se Ai, si diell rrezatonte mirësi dhe na shtonte shpresat të shpëtojmë nga kurthat e robërisë së kësaj ane, për këtë, si mund të isha i guximshëm? Një dhembje e rëndë më pati kapluar nga lajmi që e pati lexuar pak më parë mësuesi nga gazeta. Bile, deri atëherë kurrë në jetë mësuesi ynë nuk pati sy aq melankolikë, zë aq të dhembshëm. Për herë të parë ne e pamë se si i dridhej buza kur lexonte. Pamë se si iu rrokullis loti nëpër faqe. Megjithatë, ai deri në fund e lexoi pjesën e shkruar në gazetë për vdekjen e Babait tonë nga Kryeqendra, që e patëm në zemër dhe mësuam shumë gjëra të qëndresës, prej tij dhe vetëm prej tij! Për herë të parë mësuesi ynë na tha :

- Orën që vjen nuk do të mbajmë Edukatë muzike !

Edhe pse nuk patëm parë se çka e si zhvillohej jeta atje në Kryeqendër, ai Dielli ynë na sillte erën dhe mallin që e shprehte në ato copa fjalimesh që të shkëputura i shpallnin në ekrane ! Ndaj çdoherë ai na bënte shoqëri. Na bënte dritë...!

E, si mundja unë të tregoj guxim dhe të dal atje përpara asaj turme të madhe që vinin përvjedhurazi nga gjithë fshatrat të kalonin "pranë shkollë sonë kokëulur e me dhembje të thellë përpara fotos që e ruanin në thellësi sekretesh mësuesi dhe sherbetori, nga koha e viteve të pas çlirimit kur ai vizitoi këtë anë ! Edhe nxënësit kuisnin me lot në sy. Shokëve të mi u rridhnin lot. Vetëm mua një bisturi në brendinë e shpirtit më gërryente duke më nisur rrjedhen e një lum - pikëllimi, por që nuk gjeja shteg pa dalë të lexoj. Ndaj, ndjeja një shungullimë të madhe, të madhe!

Pas pak, të rinjtë e fshatit hynë në oborr të shkollës. Dy nga dy bartnin kurorat e dhembjes. I lan skaj murit me kujdes e pa bë zë u bënë turmë të heshtur. Ndërsa Ylli që para një viti i pati kryer studimet dhe pati zënë punë në Redaksi hyri në korridor të shkollës. U takua me mësuesin përmallshëm. Pastaj hynë në zyrën e tij. Ne nxënësit e njihnim Yllin që më parë. Ai pati shkruar edhe për shkollën tonë e, pastaj filluan perndjekjet, burgosja e tij !

-Sot ka ardhur ndoshta të shkruaj sërish se si e pritëm këtë lajm të hidhur ne!, tha Lumi.

Ne të gjithë heshtëm një copë here. Dera e zyrës u hap. Doli Ylli, mësuesi dhe xha Mazllami i ngrysur dhe i pikëlluar shumë nga dhembja. Vërtet dhe ai që nga ditët që ishte punësuar si sherbëtor pati rënë në kontakt jo vetëm me ne nxënësit, por edhe me mësuesët dhe me shkrimtarët si Ylli. Bile, qe lidhur fort me shpirt e zemër pas tyre dhe ai na lexonte çdo tregim e ngjarje që ndodhte e shkruhej në gazeta. Ashtu bënte përherë! Edhe për Diellin nga Kryeqendra pati dhënë mendimin:

- Ai nga Kryeqyteti ne na bënte dritë të ecim drejt lirisë. Bile, Ai, na mbron nga stuhitë dhe në zemër na ruan. Prandaj, ju o nxënës, duhet sa ma mirë e sa ma shumë që t'ia mësoni porositë. Ai për të gjithë ne po tretet si qiri në trup e shpirt, dhe rri gjithmonë në mendime...!, tha xha Mazllami kur ne recitonim një vjershë për Nëntorin. Ma tepër foli xha Mazllami përse dy shokë dhe një shoqe nuk e patën mësuar mirë dhe ngatërroheshin në recitim !

Mësuesi dha urdhër të dalim në oborr. Dhe ne në rresht për dy u nisëm. Para nesh Ermalja dhe Dritani kokëulur bartnin kurorën e pikëllimit! Unë në shpirt po ndjeja barrën e pashpjeguar dhe sytë akoma as që më lotonin as dritë nuk më shihnin atë çast. U përmenda vetëm aty në të hyrë të rrugës për tek shtëpia ku pati ndejtur e drekuar Dielli ynë nga Kryeqendra! Mësuesi ma pat vënë dorën mbi sup dhe më tha me ton të butë, dhe të përvajshëm:

-Mos u frikso. Ngadalë përpiqu ta lexosh. S'prish punë gabimi sot.

Ndonëse ne hymë në çdo zemër të fshatarëve atë ditë, dhe ia shëruam dhembjen atij që kishte hapur shtëpinë e zisë përse Dielli nga Kryeqendra kishte ndejtur e ngrënë aty, që pastaj i zoti i shtëpisë, të kalonte kalvarëve të dhunës e burgjeve, për shumë lot që u derdhën nga fjalët, më duket se pak ishin. Nuk e di përse edhe sot më duket se mësuesi dhe Ylli që punon në Redaksi shumë pak më dhan të them për xhaxha Diellin e Kryeqendrës! Atëherë, edhe pse shumë gjëra i patëm thënë në emër të fshatrave, të shkollave, të punës e të nderit të kombit,..., sot, edhe shumë e shumë fjalë mund të fliten për të. Bile, nuk mjafton aspak. Sepse ndër breza edhe sa e sa do të flasin. Sepse, ai xhaxhai Diell nga Kryeqendra u takon kohërave që vijnë dhe brezave. U takon të gjithëve !


Është botuar në Revistën Gëzimi Nr. 8,
01.01.1986, Shkup

Plaka me plakun u zune

Edhe n'a rrembyen drune

Plaku gjuan me lopate

Plaka tepsine kishte shpate

I thote plaku serbes, serbes

- Une t'i bej turite pershesh!

Plaka meget i pervesh

Dhe sulet si luaneshe

I thote plakutegjo mor burre

s'ke per te me mposhtur kurre!

Nga mengjesi gjer ne darke

Lufta ishte ndezur flake.

Gjithe mehalla u trondit

Por pleqte nuk donin me dit

Ata s'canin koken fare

Thyej dyer dhe dritare

Vec ta shihje pas ca kohe

Shtepia ishte bere verore

Por me ane te nje marrveshje

Ne darke ju dha fund kesaj ndeshje

PREJ HOTMAILIT KUR TI LSHOVA SYT
KUR TE PASH PASWORDIN NE FYT
THASH U MYT KUKU PER MU
SHPEJT WINDOWSIN E KAM STARTU

JA PO QELI MESENGJERIN ME SHUM DESHIR
PER ME GJET NJE QIK TE MIRE
KAM VENDOS EDHE PIKE
U NJOFTOVA ME NJE QIKE

TUNG I THASH QKA PO BAN
UNE JAM BACA SHABAN
TUNG ME THA ME DASHURI
UNE JAM DADA SELVI

UNE E VESE PER DASHURI
KAM DESHIR ME I PAS PES FEMI
AJO ME THA O BABALOK LARGOHU
SE TA FUTA BLOK

OK I TASH NUK TE LUS
PO TA FUTI NI VIRUS
NUK ESHTE GAJLE THA PER MU
KAM ADRES EDHE NE YAHOO

Eva shkruajti:

NË LAMTUMIRËN E FUNDIT

- Ferit RAMADANI -

Zëri nuk e di përse më lidhej mu në grykë. Një lamsh i padukshëm ma zinte frymën në kraharor. Zemra më trokiste me rrëmbim në brendi. Bile, më bëhej se, do t'më bijë në tokë. Këmbët as që më lëviznin dhe më shkonin purtekë. Ku ta di atë çast po t'më kishte kontrolluar mjeku do t'më kishte dhënë një kohë të gjatë terapi.

- Përse po shikon ashtu Gjakush ? Ti do të dalish ta lexosh dhe pikë !, më tha mësuesi me vendosmëri.

-Po unë, murmurita ngadalë duke shikuar mësuesin. Desha t'i them Po ju shoku mësues si nuk e kuptoni që unë nuk jam i shëndoshë ?!!!

Shpejt e ndërrova mendimin.Në të vërtetë unë isha mirë me shëndet. I gëzuar dhe plot gjallëri erdha në klasë. Bile, në orën e parë lexova në lexim shumë rrjedhshëm dhe pa asnjë gabim në presje e në pika. Por, tashti kur mësuesi ka mendimin se vetëm unë mund të ndahem në Lamtumirën e fundit nga Ai që na bënte dritë nga Kryeqyteti, ashtu siç e do nderi dhe dashuria që e ndjenim për Të, se Ai, si diell rrezatonte mirësi dhe na shtonte shpresat të shpëtojmë nga kurthat e robërisë së kësaj ane, për këtë, si mund të isha i guximshëm? Një dhembje e rëndë më pati kapluar nga lajmi që e pati lexuar pak më parë mësuesi nga gazeta. Bile, deri atëherë kurrë në jetë mësuesi ynë nuk pati sy aq melankolikë, zë aq të dhembshëm. Për herë të parë ne e pamë se si i dridhej buza kur lexonte. Pamë se si iu rrokullis loti nëpër faqe. Megjithatë, ai deri në fund e lexoi pjesën e shkruar në gazetë për vdekjen e Babait tonë nga Kryeqendra, që e patëm në zemër dhe mësuam shumë gjëra të qëndresës, prej tij dhe vetëm prej tij! Për herë të parë mësuesi ynë na tha :

- Orën që vjen nuk do të mbajmë Edukatë muzike !

Edhe pse nuk patëm parë se çka e si zhvillohej jeta atje në Kryeqendër, ai Dielli ynë na sillte erën dhe mallin që e shprehte në ato copa fjalimesh që të shkëputura i shpallnin në ekrane ! Ndaj çdoherë ai na bënte shoqëri. Na bënte dritë...!

E, si mundja unë të tregoj guxim dhe të dal atje përpara asaj turme të madhe që vinin përvjedhurazi nga gjithë fshatrat të kalonin "pranë shkollë sonë kokëulur e me dhembje të thellë përpara fotos që e ruanin në thellësi sekretesh mësuesi dhe sherbetori, nga koha e viteve të pas çlirimit kur ai vizitoi këtë anë ! Edhe nxënësit kuisnin me lot në sy. Shokëve të mi u rridhnin lot. Vetëm mua një bisturi në brendinë e shpirtit më gërryente duke më nisur rrjedhen e një lum - pikëllimi, por që nuk gjeja shteg pa dalë të lexoj. Ndaj, ndjeja një shungullimë të madhe, të madhe!

Pas pak, të rinjtë e fshatit hynë në oborr të shkollës. Dy nga dy bartnin kurorat e dhembjes. I lan skaj murit me kujdes e pa bë zë u bënë turmë të heshtur. Ndërsa Ylli që para një viti i pati kryer studimet dhe pati zënë punë në Redaksi hyri në korridor të shkollës. U takua me mësuesin përmallshëm. Pastaj hynë në zyrën e tij. Ne nxënësit e njihnim Yllin që më parë. Ai pati shkruar edhe për shkollën tonë e, pastaj filluan perndjekjet, burgosja e tij !

-Sot ka ardhur ndoshta të shkruaj sërish se si e pritëm këtë lajm të hidhur ne!, tha Lumi.

Ne të gjithë heshtëm një copë here. Dera e zyrës u hap. Doli Ylli, mësuesi dhe xha Mazllami i ngrysur dhe i pikëlluar shumë nga dhembja. Vërtet dhe ai që nga ditët që ishte punësuar si sherbëtor pati rënë në kontakt jo vetëm me ne nxënësit, por edhe me mësuesët dhe me shkrimtarët si Ylli. Bile, qe lidhur fort me shpirt e zemër pas tyre dhe ai na lexonte çdo tregim e ngjarje që ndodhte e shkruhej në gazeta. Ashtu bënte përherë! Edhe për Diellin nga Kryeqendra pati dhënë mendimin:

- Ai nga Kryeqyteti ne na bënte dritë të ecim drejt lirisë. Bile, Ai, na mbron nga stuhitë dhe në zemër na ruan. Prandaj, ju o nxënës, duhet sa ma mirë e sa ma shumë që t'ia mësoni porositë. Ai për të gjithë ne po tretet si qiri në trup e shpirt, dhe rri gjithmonë në mendime...!, tha xha Mazllami kur ne recitonim një vjershë për Nëntorin. Ma tepër foli xha Mazllami përse dy shokë dhe një shoqe nuk e patën mësuar mirë dhe ngatërroheshin në recitim !

Mësuesi dha urdhër të dalim në oborr. Dhe ne në rresht për dy u nisëm. Para nesh Ermalja dhe Dritani kokëulur bartnin kurorën e pikëllimit! Unë në shpirt po ndjeja barrën e pashpjeguar dhe sytë akoma as që më lotonin as dritë nuk më shihnin atë çast. U përmenda vetëm aty në të hyrë të rrugës për tek shtëpia ku pati ndejtur e drekuar Dielli ynë nga Kryeqendra! Mësuesi ma pat vënë dorën mbi sup dhe më tha me ton të butë, dhe të përvajshëm:

-Mos u frikso. Ngadalë përpiqu ta lexosh. S'prish punë gabimi sot.

Ndonëse ne hymë në çdo zemër të fshatarëve atë ditë, dhe ia shëruam dhembjen atij që kishte hapur shtëpinë e zisë përse Dielli nga Kryeqendra kishte ndejtur e ngrënë aty, që pastaj i zoti i shtëpisë, të kalonte kalvarëve të dhunës e burgjeve, për shumë lot që u derdhën nga fjalët, më duket se pak ishin. Nuk e di përse edhe sot më duket se mësuesi dhe Ylli që punon në Redaksi shumë pak më dhan të them për xhaxha Diellin e Kryeqendrës! Atëherë, edhe pse shumë gjëra i patëm thënë në emër të fshatrave, të shkollave, të punës e të nderit të kombit,..., sot, edhe shumë e shumë fjalë mund të fliten për të. Bile, nuk mjafton aspak. Sepse ndër breza edhe sa e sa do të flasin. Sepse, ai xhaxhai Diell nga Kryeqendra u takon kohërave që vijnë dhe brezave. U takon të gjithëve !


Është botuar në Revistën Gëzimi Nr. 8,
01.01.1986, Shkup

Nga dibra Për feneri, Sun Dec 21, 2008 1:46 amNË LAMTUMIRËN E FUNDIT

- Ferit RAMADANI -

Zëri nuk e di përse më lidhej mu në grykë. Një lamsh i padukshëm ma zinte frymën në kraharor. Zemra më trokiste me rrëmbim në brendi. Bile, më bëhej se, do t'më bijë në tokë. Këmbët as që më lëviznin dhe më shkonin purtekë. Ku ta di atë çast po t'më kishte kontrolluar mjeku do t'më kishte dhënë një kohë të gjatë terapi.

- Përse po shikon ashtu Gjakush ? Ti do të dalish ta lexosh dhe pikë !, më tha mësuesi me vendosmëri.I cite brinjet e titizmit hahahhaaaa

Ky mesazh i arritur ne adresen time me obligoj tia sqaroj derguesit se tregimi iu perkushtua nje tjetri Lider te asaj kohe . Por, shkruesi i mesazhit duke qene ne dimensionet e Ibushes, kërkon Titizmin edhe ne projektimet e mia krijuese pa e ditur, se familja ime deri ne nje rane kunder atij tititizmi qe u erdh ne ndihme edhe Palikuqja qe mbeti ne Shutove! Sa per rikujtim te shkruesit te mesazhit, nuk eshte gje e rastit qe kjo proze del nga arkivi i atyre qe e dinin lidhjen shpirtrore dhe idealin tim ku qendronte asokohe, dhe sot e kete dite nuk i ka prishur binaret e shqiptarise. Kam kenaqesine tia deshiroj te mirat shkrueses se mesazhit duke konstatuar se i eshte bere shume qefi. Dhe le tia beje nje shkrim lugati Tito siç ia bene varg që nga 1940 partizanqe!