Prezantim talentesh te reja

Bukuria





Bukurinë ta
dha dikush,


nuk është zotëria jote,


prandaj u bëre si
rrush,


moj Princeshë
e kësaj toke.





Zotësitë janë të
tjera,


Më vonë do t’i kuptosh,


kur të vijë ajo,
pranvera,


që familjen të krijosh.

Pabesia






Ka çaste që
mendohem,


ka çaste që ëndërroj,


Ka çaste që përvëlohem,


për ty që më s’të
shikoj.





Sepse ti more një tjetër,


unë s’isha fati yt,


Harrove dashurinë e
vjetër,


u bëre me burrë të dytë.

Që të jesh gjithnjë
në këmbë





Këmbët duhet
t’i mbash ngrohtë


dhe stomakun jo të rëndë,


Mos
të ikin lekët kot,


gjithë jetën të jesh në këmbë.





Për vete kujdes të
kesh,


tek doktori të mos vesh,


tek ai të shkosh më rrallë,


gjithë kohën që të jesh gjallë.





Jo se nuk i bëhet vonë,



jo se ai s’të shëron.


Por
harxhimet i shpëton,


familjen
nuk e mundon.

I
vogël ika në kurbet





I vogël ika në
kurbet,


se
hallet më kishin zënë,


këtë
gjë e bëra vetë,


‘Lamtumirë!”
të thashë, moj nënë.





Edhe
ti më urove:


“Rrugë
të mbarë e ki kujdes,-


keqardhjen
e tregove.-


Kthehu
shpejt se po të pres”.





Edhe
unë të dëgjova,


menjëherë
sa u punësova,


kujdes
të madh tregova,


ç’ka
më the e realizova.

Të
isha zog





Të
isha zog të fluturoja,


tek dritarja të qëndroja,


edhe ti të më shikoje,


pastaj me mua të lozje.





Sa
herë të bënte ftohtë,


në
krevat të flinin tok.


Ti
mua do më ngrohje,


bashkë
me mua do të këndoje.

Shpejt
mendja ty t’u prish…





Të vogël
burri ty të mori,


të
rriti e të mësoi,


Familjen
bashkë e krijuat


për
shtëpi të dy punuat.





Erdhi
dita u larguat,


si
gjithë të tjerët, në emigrim


edhe
atje prapë punuat,


për
familjen e mirësinë.





Shpejt
mendja ty t’u prish,


e
kishe mendjen për pare,


harrove
burrin e shtëpi, …


More
burrë me moshë të madhe.

Kur familjen të
krijosh


(këshilla
ime)


Kur familjen
të krijosh


shumë
gjëra të mendosh,


Se
ajo ka punë shumë,


do
të rrish edhe pa gjumë.





Punë
shumë do të kesh,


se
kështu e ka shtëpia,


Por
më e lumtur do të jesh,


kur
të rriten fëmija.

Çfarë shpirti ata kanë!






Supermarketet janë plot


edhe
mapot po ashtu.


Barku i fukarait bosh


edhe
trupi si një dru.





Kalben dhe i hedhin poshtë.


Çfarë
shpirti ata kanë?


Të tjerët kërkojnë në kosh…


Kush mendon për fukaranë!...

Çuditem si të durova


Këngë
(tëngë)





Me ty shumë
keq jetova,


çuditem
si të durova.


S’më
deshe, s’më respektove


ish
gabim që u mashtrove.

Familjen
s’e vlerësove,


me
shkelma ti e qëllove.


Mendjelehtë,
gënjeshtare,


llafazane,
mendjemadhe.





Fëmijët
keq i mësove,


veten
tënde turpërove.


Të
pëlqente vetja shumë,


kur
ishe për det e lumë.

Bota
ka gabuar rëndë


Këngë





Bota ka
gabuar rëndë,


të
varfër na ka lënë.





Kemi
mbetur në një dhomë,


pa
kuzhinë e pa sallon.





Tani
ata e kuptojnë,


filluan
të na ndihmojnë.





U
çlirua motra jonë,


motra
e bukur, Kosovë.





Kemi
një oborr të madh,


kemi
ballkon dhe verandë.





Po vjen ora t’i fitojmë,


afron
dita të gëzojmë.

Fshatin kurrë nuk e
harroj





Nga fshati
ika, u detyrova,


se
nuk kisha një shtëpi,


por
fshatin nuk e harrova,


Mendja
ime atje rri.


Atje
kam njerëz plot,


xhaxhallarë,
kushërinj.


Ata
shumë më respektojnë


janë
të gjithë njerëz të mirë.

Dilni
shokë dilni


Këngë





Dilni shokë dilni, përmbi
Konispol,


dilni
e shikoni vendin tonë jugor.





Me
shtëpi të bardha mbushur vendi plot,


por
gjysmat e tyre kanë ngelur pa zot!





Thonë
se i miri kurrë nuk ka të mirë,


të
ikësh nga vendi, të lësh pasurinë.





Por
atje ku vajtën, prapë ata u ndreqën


me
punën e tyre e ndërtuan jetën.





Vatani
ngelet vatan, mendja atje rri,


Ata,
që e lane, do venë përsëri.

Vije
se më doje





Ti vije nga
larg,


vije
se më doje.


Vije
plot me mall,


mua
të më takoje.





Ne ishim njëlloj


si njerëz të mirë,


Ajo s’ishte kohë,


se bënte ndryshim.

Ishe
më e mirë


në
“biografi”,


në
atë kohë monizmi


s’kish
demokraci.





Atë
nuk e prisja,


ti
të më dashuroje,


por
koha s’të linte


të
merrje atë që doje.

Urrejtje e kotë





Ti më urren,
unë e di.


E
lexoj në fytyrën tënde.


Më
urren jo nga vetja.


Të
kuptoj.


Diku
dëgjove dy fjalë,


dy
gënjeshtra,


ato
i transmetove tek tjetri


dhe
tjetri tek të tjerë.


Të
tjerët i kuptoj çfarë kanë


në
kokë,


i
kuptoj çfarë mendojnë.

Ti më urren, kurse unë
jo.


Të
them: “Mirëmëngjes!”


Të
them :“Mirëmbrëma!”


Të them: “Gëzohem
të jesh mirë!


Të kesh punë dhe shëndet!”





Ti
më urren!


Kurse unë, jo!!!


Se
e di që


Zoti më do!

S’më pëlqen trimëria





S’më pëlqen
trimëria,


Sepse
dua të jetoj.


Më
pëlqen urtësia


kështu
do të jem gjithmonë.





Trimëria
nuk të plak,


Ajo
s’të nxjerr në pension.


Disa
njerëz mendojnë pak,


ndaj
dhe jetën se gëzojnë.

Merrmë, djalë, shpejto






Merrmë djalë,
merrmë,


merrmë
të shpëtoj,


sepse
nënën time,


më
dot s’e duroj.





Kërkon
të marr një tjetër


Ty,
ajo s’të do,


unë
ty të kam në zemër


merrmë,
djalë, shpejto.

Festimi i emrit


Mikut
tim Vangjel Çarkës, Zhej Zagori





E gëzofsh
jetën!


Për shumë vjet me radhë.


E
shndërrofsh jetën


Njësoj
me përrallë.





Gjithmonë
zemër djali


dhe
zemër të mirë,


Je
si lule mali,


që
në Zhej ke mbirë!





Ç’u
mbush plot shtëpia


urime
e trëndelina,


Uron gjithë Zagoria


Iso
mban Janina…








]farë
do që të bëhet,


unë
për ty kam bindjen,


çfarë do që të ndodhë,


s’e
harron vendlindjen…

Shkurtima





*


Nëpër fusha
brodha,


në
male u ngjita.


Ty
dot s’të takova


i
mërzitur ika.