Prezantim talentesh te reja

Fjalë autori





Fshati im, Ninshi, ndodhet
në kufi me Tepelenën, kur udhëtojmë për në jug e lëmë në krahun e majtë, tre km
nga rruga kryesore. Kufizohet me fshatin Kras dhe Levan të Tepelenës, me
fshatin Gadurovë, Damës, Bejar dhe Malas të Mallakastrës. Me të gjithë këto
fshatra kemi fqinjësi shumë të mirë si në marrëdhënie shoqërore, përafërsi në tradita, zakone dhe në
miqësi. Ninshi përbëhet nga këto lagje:
“Bregas”, e cila është lagjja ime, Musafasulaj, Çoçaj, Skëndaj, Ramaj, Haskaj,
Këllez, Merdaj, Demaj, Tojas, Shametaj, Mahmutaj dhe Memaj. Më 3 prill 1969 ra një tërmet dhe lagjet: Musafasulaj,
Çoçaj, Skëndaj, një familje nga lagjja Haskaj, lagjja Bregas dhe dy familje nga
lagjja Demaj u vendosën në qendër të fshatit. Shtëpitë, shkolla,
kopshti, çerdhja, kinemaja, menca, dyqani, dhoma artizanati, vatra e kulturës,
lavanteria dhe furra u ndërtuan brenda gjshtë muajve me punë vullnetare nga
pushteti i atëhershëm. Pas përfundimit të ndërtimeve të fshatit nga dëmtimet e tërmetit, Ninshit iu bë një fotografi e bukur,
të cilën e vendosën në Leximin e klasë së tretë dhe shkruhej: “Një
fshat i bukur socialist”. Lagjja ime, Bregas, është thuajse në qendër.
Sot atje filluan dhe ndërtohen prapë shtëpi sipas tokave që kanë. Bregasi
ndodhet në kodër, pothuajse më e larta në Ninsh në lagjet e banuara. Ai ngjan
me ballkonin e Ninshit. Që nga Bregasi shkon rruga për në fshatin Levan të Tepelenës dhe gjithë
rruga është malore. Në kufi me Levanin vendi quhet “Shkëmbi i Koçit”. Ajo është
pika më e lartë, dominuese e fshatit dhe që andej shikon disa fshatra të
Tepelenës, të Vlorës dhe të Mallakastrës, si dhe lumin Vjosa. Nga “Shkëmbi i Koçit”
e poshtë, por pak larg fshatit, ndodhet “Përroi i zi”. Ai ka bukuri të veçantë.
Atje ka pyje, lëndina, livadhe dhe sheshe të bukura. Brenda në përrua ka pllaka
për çati dhe shtrim oborri, ka dhe gur të zinj për shtëpi.


Tokat e Ninshit janë toka
shumë të mira, pjellore. Atje vetëm agrumet nuk bëhen. Por sot më shumë rëndësi
po i kushtojnë vreshtarisë dhe ullirit. Ninshiotët janë njerëz të zotë,
punëtorë, të sjellshëm, të respektueshëm dhe familjarë. Ashtu, si në gjithë Mallakastrën
e Shqipërinë, dinë të presin e të përcjellin. Në çdo rast, në të mira e në
gëzime bëjnë organizime të mira dhe biseda të shtruara.


Nga Ninshi kanë dalë
mësues, mjekë, oficerë e tjerë, të cilët punojnë në të gjitha anët e vendit,
megjithëse në kohën e monizmit nuk është ndihmuar sa duhet. Me rënien e sistemit monist, ashtu si shumë
shqiptarë, edhe shumë ninshiotë kanë ikur në emigrim në Greqi, Itali, Belgjikë,
Angli, Amerikë, Turqi e tjerë. Unë si bashkëfshatar i tyre i uroj të jenë mirë
të gjithëve, kudo që janë me shëndet dhe me punë.





Ninshi im, o fshat i bukur,


për ty malli shumë më merr,


për të gjitha lagjet e tua ,


për
Bregasin ku kam lerë.





Për arat, ku kam punuar,


për pyjet, ku bëja dru,


dhe shokët që kam kënduar,


për krojet ku pija ujë!...

Djalë
i Ninshit jam





…Edhe, kur unë të tretem,


prapë
yti do të mbetem.








Djalë i Ninshit isha,


djalë i Ninshit jam,


mendjen atje kisha


dhe atje e kam.





Shumë herë fluturoj,


në Ninsh unë të shkoj,


mbi ullinj qëndroj,


për Ninshin këndoj.





Atje unë u rrita


dhe atje mësova,


Vërtet, nga Ninshi ika,


por kurrë s’e harrova.





Ninshi im, me bukuri,


Gjithmonë të kujtoj ty


edhe,
kur unë të tretem,


prapë
yti do të mbetem.

I.Atje lart në male bie erë trëndelinë








…,më
vure në merak…





Kur ke nënë dhe baba,


të duket vetja kalama,


ngrihesh që me saba,


gjellën me oreks e ha.





Prindërit shumë të ndihmojnë,


problemet t’i pakësojnë.


Ata gëzimet t’i shtojnë,


disa nga ne s’e kuptojnë.





Zot i madh, prindërit m’i more


dhe më vure në merak.


Në botën tjetër i çove,


tani
më duket vetja plak.





Mallkuar qoftë, kush ankohet


për
nënë dhe babanë,


Po kështu u ankofshin


dhe fëmijët që ata kanë!!

Sytë
e tu





Sytë e tu sterrë të zinj,


më
duken si dy ullinj,


t’u
hedh kripë nuk e di,


po
sikur të jenë qershi?!...





Ata ngjajnë si dete,


që era nuk i kap,


do të hidhem të notoj,


do të
ndjek në çdo hap.

Gjuhët
e këqija





Ah, ju gjuhët e këqija


jeni
zgjatur pak si shumë,


s’ka ç’u do shoqëria,


se
nuk i hyni në punë.





Patjetër doni shkurtim,


ndryshe nuk mbaheni fare


dhe jeni për ngushëllim,


ju të
hapni punë të madhe.

Kërko
mendjen që ke humbur





Të hesht më quan «budalla»,


të
flas prapë «budalla».


Mos kujto se je i pasur,


por ti je shumë fukara.





Koka jote, porsi kungull,


si
kungull që fara s’ka.


Kërko mendjen që ke humbur,


mos quaj tjetrin budalla.

Sinqeriteti





Dashuria ime e madhe,


je njësoj si një flori,


nuk dua të di për halle,


po të
jesh e njëjta ti.





Se dashuria e vërtetë


shumë
ta zgjat jetën,…


Dy njerëz të sinqertë,


të
dashuruar mbetën.

Të
kesh zemrën si të djalit





Nëqoftëse lodhesh në jetë,


të
mos biesh nga morali,


xhiro të bësh me biçikletë,


ta
kesh zemrën si të djalit.





Se jeta gjithmonë s’të çon


në
vende që drithëron,


Atje, ku shumë djeg dielli,


i
kthjellët do të jetë qielli.

As
në qiell, as në tokë





Ku jemi kështu, o shokë,


as në qiell, as në tokë.


Ne të
vegjëlit keq jetojmë,


të mëdhenjtë s’na vlerësojnë.





Ndonjëherë fluturojmë


dhe nuk dimë se ku shkojmë,


ec e ec dhe nuk pushojmë,


Jetën
tonë ku ta ndërtojmë?!





Shtëpinë s’dimë ku e kemi,


Ku na thonë të tjerët vemi,


se është botë me gabime,


plot me halle dhe mundime.

Monotonia





Ikën dita bëhet natë,


ikën nata, vjen prapë dita.


Ku ishe? Hiçgjëkundi,…


Çfarë bëre? Hiç, asgjë.


Shko në punë,


kthehu në shtëpi,


ha pak bukë e bjer e fli.


Plot grindje e varfëri,


shamata, papunësi.


Dhe njeriu s’e di as vetë,


çfarë vendim të marrë në
jetë.

Porsi
“profesora”





Shumë prindër punojnë,


fëmijët e tyre rrinë,


në lokale shkojnë,


tërë ditën hanë e pinë.





Me rroba
të mira,


porsi
“profesora”,


t’ju thuash për punë,


ankohen nga dora.

Gjithësia








Të isha yll,


në qiell të jetoja.


Të isha hënë,



me yjet të qëndroja.


Të
isha diell,


gjithë botën do të ndriçoja.


Të isha zog,



në ajër do të fluturoja.


Të isha
bilbil,


për nënat të këndoja,


Të isha mbret,


për njerëzit
të mendoja.

Buza
jote qershi





Sytë e tu më folën ,


ato i kuptova,


buza jote qershi,


unë u
lumturova.





Kush di të dashurojë,


s’ka nevojë për shumë shkollë,


ai bëhet
“profesor”


me të
gjithë mirë kalon.

Eja,
e dashur!





Zgjohu shpejt


dhe dil në rrugë,


kam dy fjalë për të thënë,


kush duron kaq shumë sa unë,


mendjen dhallë kush ta ka bërë?





Eja, e dashur


të pres me krahë hapur,


si dy zogj të fluturojmë,


folenë tonë të ndërtojmë.

Një
fotografi më jep





Për pak ditë do të largohem,


një fotografi më jep,


mos harroj dhe nuk kujtohem


me vete ta kem në xhep.





Ta shikoj sa herë të dua,


herë - herë të bisedoj,


Ti do të më kesh larg mua,


por do kthehem të të takoj.

Tani
me ty jam





1.


Kur isha pa ty,


haja dhe pija,


në punë çdo ditë,


asgjë tjetër s’dija.





2.


Tani me ty jam,


jeta ka ndryshuar,


gjithë botën e kam,


jam i lumturuar.

Dua
të rri në shtëpi





Cërr, cërr telefoni.


Alo, kush je ti?


Një kafe a dëshironi,


tani
që po bie shi?





Obobo,
kush i zbret shkallët,


në këtë erë me shi,


që të
dy i kam inat,


dua të rri në
shtëpi.

Bëre
sikur s’më pe





Kur hapje rrobat kalova,


sytë
nga ty i hodha.


Të pashë që më vure re


dhe bëre
sikur s’më pe.


Por unë nuk të fola,


as përpara të dola


edhe emrin tënd


nga gjitonia e
mësova.

Je
sevda e çdo beqari





Flokëverdha
si fije ari,


një ditë të pashë i vrari,


Je
sevda e çdo beqari,


por
shumë po vonon behari.





Behari shumë po vonon


dhe dimrin
kush e duron.


Me
flokëverdhën kush jeton,


dimrin fare s’e kupton.

Fëmijët





Kur janë të vegjël fëmijët,


nuk mendojnë për lodra


e kanë mendjen nga i çojnë


këmbët shkojnë.





Por, kur ata rriten,


bëhen shumë të mirë.


Këshillat
i dëgjojnë


dhe
ndihmojnë shtëpinë.

Kënaqësi
e pleqve





Pleqtë kënaqen.


kur
pijnë verë,


kur fëmijë të mirë kanë,


nipërit, kur shikojnë në derë,


më të lumtur ata janë.








Atje
lart në male





Atje lart në male,


bie
erë trëndelinë,


ka freski të madhe,


ndjen kënaqësinë.





Ka lule të tjera plot,


shumë çaj dhe rigon,


atje mbledh dhe nuk përton,


duke mbledhur dhe këndon.

Kur
hyn dielli, bëhet darkë








Kur hyn dielli, bëhet darkë,


njerëzit
mblidhen në shtëpi.


Ngrohen të gjithë në oxhak,


në behar rrinë në avlli.





Ka lezet shtëpia,


kur mblidhen të gjithë,


shtohet lumturia


dhe gëzojnë fëmijtë.

Do t’ju marr të dy





Fustani që ke veshur,


duket pak i shtrenjtë,…


Vajzë, ku e ke gjetur,


më
thuaj sa lekë bën.





Më thuaj, vajzë, më thuaj,


sa bën
bashkë me ty,


se do t’ju paguaj ,


do t’ju
marr të dy.

Njerëz
pa vlerë





Ndodh ndonjëherë,


kur bëjmë bisedë,


futen dhe të tjerë,


njerëz që s’kanë vlerë.





Si t’i respektosh


këta njerëz të rrallë.


Si mund t’i dëgjosh,


ata vetëm shajnë.