Humor

Qentë në radio

 

Gjatë ditëve të para të punës në Radio Mitrovicë, 

mora për detyrë nga redaksia ta zhvilloj një 

bisedë me një drejtor të një shkolle 

të mesme në Skënderaj. Intervistën e mbarova, 

ndërkaq pjesën hyrëse e kisha lënë ta kryej në 

shtëpi. Duke e montuar atë pjesë, UHER-i im 

regjistroi një të lehur të fortë të qenve mu 

në mbarim të fjalisë: “Dëgjues të nderuar

 në vazhdim do të ndiqni bisedën që zhvilluam 

me drejtorin NN”.

Ti këtu e atje

 

Një të shtunë isha gazetar kujdestar në Radio.

 Për të arritur më heret në shtëpi, emisionin 

“ Ngjarjet e ditës” ,të orës 16,5o minuta e lash 

të incizuar në shirit dhe ia dorëzova teknikut.

Kur arrita në Skënderaj, hymë me disa shokë

në çajtore. Në ora 16,50, unë fillova t`i jap 

lajmet në radio, kurse njëri nga tavolina tjetër

 më shikonte me habi e duke i fërkuar sytë:

-A po më bëjnë veshët, apo je ti duke i dhënë

 lajmet-më tha.

-Jo- i thash, nuk po të bëjnë veshët.

-Atëherë a po më bëjnë sytë, apo je ti edhe

këtu-ma ktheu. E si është e mundur 

ti këtu e atje, përnjëherësh?

Vetëm karrigën mos ma zë!

 

Në kohën kur isha korrespondent i radio 

Mitrovicës, në Skënderaj, nuk kisha 

zyrë as telefon. Gjendesha si mundesha. 

Një ditë shkova në zyrën e Sadri Hajrës, 

të cilin e kisha shok shkolle, e që atëherë 

ai ishte sekretar i BVI-së për punësim. 

Derisa ai shkoi në një zyrë tjetër për

 një punë, unë e e dërgova një raport në radio.

 Kur u kthye i thash:

-Më fal, ta shfrytëzova pak telefonin.

-More sa për telefon, fol edhe me Amerikë 

nëse ke nevojë, por të lutem vetëm karrigën 

mos ma zë- ma ktheu.

Po e rrëzojmë një shtëpi

 

Gjatë dimrit të vitit 1985 pati rënë 

një borë e madhe. Atëherë punonim në 

një zyrë me Xhavit Çitakun. Ne raportuam 

disa herë për dëmet që kishte shkaktuar 

bora. Një ditë, s`kishim asnjë ngjarje.

-Ç`po bëjmë sot-i thash Xhavitit.

-Paj, po e rrëzojmë edhe një shtëpi-ma ktheu.

 Më mirë kah ky bërllok 

 

 

Ecnim rrugës nëpër qytet me Hamdi Miftarin.

 Papritmas ai më tërhoqi për dore andej 

kah një grumbull bërlloku.

-Përse po na shtin nëpër këtë bërllok?-i them.

-Më mirë të hyjmë nëpër këtë bërllok, sesa

 të takohemi me atë bërllokun që po vije drejt 

nesh!- ma ktheu ai.

Mbledhja e mbyllur 

 

Në komitetin e atëhershëm të mbrojtjes në 

Skënderaj, mbahej një mbledhje. Ne gazetarëve 

na thanë se nuk bën të marrim pjesë, ngase 

kjo mbledhje ishte e mbyllur pasi ishte e një 

rëndësie të veçantë.

Pas mbledhjes, Sadriu po i thotë Hamdi Miftarit:
- Çfarë gazetarësh jeni ju që ju përzunë nga 

mbledhja, në të cilën u bë fjalë për blerjen e 

dy maskave mbrojtëse.

Hamdiu ia priti.

-E po çfarë burri je ti, kur të ndërruan nga 

Kryesia, me një femër, bile edhe ajo, grua shterpë.

Kafja pa sheqer

 

Shkuam një herë me Hamdi Miftarin 

te një drejtor. Ai na priti mirë, por e hetuam 

se s`deshi të na ofronte kafe me arsyetimin 

se nuk kishte sheqer.

Hamdiu po i thotë:

-Ne i pimë kafetë edhe pa sheqer.

Ekspozita

 

Me Hamdi Miftarin një herë trokitëm 

në derën e shtëpisë së kulturës në Skënderaj.

 Portiri e hapi derën vetëm pak sa për t`u 

marrë vesh me neve. Hamdiu e pyeti:

-Përse bre vëlla dera mbyllur në pikë

 të ditës, mos keni rënë në bela me kend?

-O vëlla, është hapur një ekspozitë e po

 vijnë njerëzit, po e bëjnë korridorin pa fshi, 

hajt thash t`e mbylli derën më mirë-

ishte përgjigja e portirit

Ma blej këtë majmun

 

Një pasdite, dolëm në qytet me kolegen

 Sebiha dhe me djalin e saj. Duke i shikuar 

vitrinat, djali i vogël u ndal e nguli këmbë:

-Mami, ma blej këtë majmunin në vitrinë !

-Jo, biri i nënës, se më bëheni pastaj dy-ia 

ktheu Sebi.

Rrugëdalja mbi rrethojë

 

Me Xhavit Çitakun shkuam te Rexhep Rushiti, 

i cili asokohe ishte drejtor i në fabrike. Pasi 

që punët në këtë kolektiv nuk shkonin edhe 

aq mirë, e punëtorët iknin në shtëpi kur t`iu tekej

 po i them:

-Z. Drejtor, ku është rrugëdalja?

-Mbi rrethojën e telave-m`u përgjigj.

A ka ndonjë të re

 

Para derës së kryetarit të komunës, unë e

 Xhavit Çitaku takojmë sekretareshën e

 kryetarit. 

E pyeta atë:

-A ka ndonjë të re sot këtu?

-Pse a e vjetër po të duket ty kjo a- ndërhyri

 Xhaviti.

Pulën e hamë, ryshfetin jo

 

Pas luftës siguruam një zyrë me Kajtaz Gecajn 

 e Bekim Kastratin, por telefon nuk kishim. 

Një ditë po i themi një tekniku të postës si me shaka:
-Sa po kërkoni të na e siguroni një linjë telefonike?

-Ne nuk e hamë ryshfetin- na e ktheu.

-Atëherë, pasi nuk e hani ryshfetin, a bën

 të shkojmë ta hamë një pulë bashkë?

-Eh pulën bën, na tha.

Ramtamtamin na e le neve

 

Në kombibusin e TMK-së, ishim përplot gazetarë 

që shkonim për në Runikë, ku do të vazhdonte puna 

në aksionin e pyllëzimit të sipërfaqeve të zhveshura. 

Një kolege nga Prishtina ia mori këngës:

 Ou moj Shqipni, mos thuaj mbaro-i-ova, e pastaj

 vazhdoi me ram, tam, tam, ram, tam, tam. Unë i thash asaj:

-Ti vetëm vazhdo të këndosh, ramtamtamin na e le neve!

Ju në burg unë punoj për juve

 

Unë përkohësisht isha i papunë, ngase u ndërpre 

dalja e gazetës në të cilën punoja si korrespondent 

nga Skënderaj. Gati çdo ditë dilja në qytet dhe takohesha me kolegët. Një ditë Isa po më thotë:

-Po na akuzojnë lidhur me një shkrim dhe po na

 kërcënojnë me burg. A do të vish të na vizitosh 

nëse na burgosin?

-Jo- i thash-nuk do të kem kohë, ngase 

atëherë do të punoj në vend të juajin.

Dy rreshta një faqe, një faqe dy rreshta

 

-Kajtazit mjafton t`ia tregosh ngjarjen me dy rreshta, 

e ai ta mbush një faqe, po i them Isës.

-Mua-tha- mjafton të ma japësh një faqe, prej saj i bëj

 dy rreshta.

A ka këtu xharrah

 

Kolegut Adem Metës (korrespondent i Kohës Ditore) i kishte shkuar një komision i KEK-ut dhe pasi nuk e kishin gjetur në shtëpi ia lënë porosinë që të paraqitet ne zyret e KEK-ut, ose do t`ia këputnin (rrymën). Me të kuptuar për këtë, Ademi shkon atje, hyn në zyrë dhe iu thotë:

-Unë erdha kush është këtu xharrah që don të ma këput, ja ku jam.

Dauti e zuri lepurin me dorë

 

Para shumë vitesh, gjatë një dimri, kishte 

rënë një borë e madhe. Duke qëndruar 

në odë, Dauti iu thotë të pranishmëve se po

 dilte ta zinte ndonjë lepur. Pas pak, ai vërtet

 u kthye me lepurin e gjallë në dorë, të cilin

 e kishte zënë në borë, në kopësht, aty afër

 shtëpisë dhe e hëngrën për drekë..

 O Murat pritma qenin

 

Mursel Gjinofci ka qenë dhëndërr yni

 dhe vinte shpesh te ne. Njëherë qëllon 

në ramazan e shkojnë me i falë taravitë

 në xhami. Atë mbrëmje hoxha kishte

 thënë se është gjynah ta trembësh e ta 

frikësosh njeriun. Pasi i falin taravitë, Dauti 

shpejton dhe arrin i pari në oborr e po i pret 

pas një dardhe të madhe. Kur arrijnë, Murseli

 ndalet e don të derdhë ujë aty afër 

dardhës, kurse Dauti n`atë moment lehë si qen.

-Murseli nga frika bërtet:

-O Murat, mule pritma qenin se më hëngri.

Kur e marrin vesh se ishte Dauti, Murseli po i thotë:

-Daut bre, shpejt e harrove vajzin e hoxhës

 se është gjynah ta frikësosh njeriun

Me bukë e pa bukë

 

Gjatë viteve të gjashtëdhjeta, Dauti 

së bashku me disa nga Kozhica shkon 

në Maqedoni për të punuar. Dalin

 në vendin ku shiteshin argatët dhe

 merren vesh me një pronar vreshte

 që të punojnë disa ditë tek ai. Sipas

 marrëveshjes, i zoti i vreshtës duhej

t`ua qonte edhe bukën. Para se të 

shkojnë në punë njëfarë Aliu, iu thotë 

që ditën e parë të hanë shumë bukë,

 në mënyrë që ditëve të tjera t`iu sjellë

 edhe më tepër.

Në ditën e parë, kur e pa i zoti i 

vreshtës se sa bukë hanin ata, iu tha:

-Që nga nesër, do të punoni me bukë të juaj!

Të nesërmen, ata shkojnë në punë vetëm 

me nga një bukë nën sqetull

Odë e mirë me pshurrë

 

Shkon Dauti te dajët në Shallc, në një 

darkë të odës së re. Kishte aty pleq e 

hoxhallarë e këndonin edhe mevlud. 

Pasi mendohet pak, Dauti i thotë dajës:

-Vallha, more dajë, për hajr të qoftë 

oda se të paska rënë e mirë dhe e mbarë, 

po çka koka mirë me pshurrë nga dritarja.

Për hajr bajrami

 

Te daja tjetër, Dauti shkon në fjalë nusje.

 Në mëngjes, sipas zakonit, mësiti qohet 

e ia bën përhajr dajës, e pastaj me 

radhë të gjithë të pranishmit. Kur daja 

vije te Dauti, ai i thotë:

-Daja Murat, për hajr të qoftë bajrami !

-Hajr paq nipash, po cili bajram, i madhi a i vogli?

Dauti te dajtë n`dasëm

 

Në një dasëm te dajtë në Shallc, Dautit

 dikush nga dasmorët ia kishte futur në 

xhep një gotë të çajit, atje ku e kishin

 marrë nusen. Ai nuk e kishte diktuar 

derisa kishte daluar të kërcejë, aty 

në një kopësht ku ishin dasmorët. Kur e pa 

se ka gotë në xhep ai e nxori dhe e përplasi

 për trupi të një dardhe të vjetër. Prej aty 

dolën qindra anza, të cilat u vërsulën mbi

 dasmorët dhe i bënë pikë e pesë

Dajë, të gjithë ishit bërë kuaj 

 

 

Kur shkon njëherë në Shallc, Dauti 

takohet me dajën Rexhë. Pasi kishte

 kuptuar se shumica prej dajëve i kishin

 hequr qetë e kishin blerë kuaj, i thotë:

-Dajë, po më vjen mirë, të gjithë ishit

 bërë kuaj.

Laj dardhat

 

Në treg të Mitrovicës, Dauti e sheh një

 dajë duke shitur dardha. Dauti i mbush 

xhepat dhe kur don të largohet, atëherë 

daja i thotë:

-Daut, laj dardhat! Dauti niset kah çeshmja, 

kurse daja i thotë:

-Jo, jo, me ujë, po me pare.

Dauti i hëngri gjashtë bukë te tezja

 

Dauti kishte shkuar mysafir te tezja 

në Vërnicë të Vushtrrisë. Në mëngjes, 

tezja kishte nisur t`i piqte bukët e elbëta. 

Ajo e piqte një, Dauti e hante. Kështu, 

me ngapak kripë, i hëngri që të gjashtat.

 Kur Ukshini, burri i tezes, zgjohet nga 

gjumi e kërkon bukë, tezja i thotë të 

priste derisa t`i piqte të tjerat, se të

 parat i kishte ngrënë Dauti.