Humor

Shtruar toka vajza

 

Takohen dy të moshuar. Njëri e pyeti tjetrin:

-Sa djem i ke, a i ke të martuar?

-I kam pesë djem, nuk i kam martuar, as nuk 

e kam ndërmend. 

Shtruar toka me vajza, le t`i marrin vet.

 

Nuk ma ethe lopën vëlla

 

Njëri që e kishte një racë të mirë, një lopë 

ia shiti dhëndrrit.

Pas disa ditësh motra po i thotë të vëllait:

-O vëlla, lopa po na del shumë e mirë, po çfarë 

hajri, qe disa herë ka lypë mëzet, po badihava 

ti nuk erdhe.

-Aiii, çka fole motër, pse me ardhë unë e me 

ta ethë lopën tue pasë ti burrin e djemtë tu.

Merre gruan time, s`më duhet gjë

 

Derisa po rreziteshim në plazhin e Golemit,

një grua me të cilën u njohëm, e mori gruan

 time dhe u nisën të lahen.

-Vali-i them, po qe se më mbytet gruaja, 

unë e dua një tjetër në vend të saj.

Nauni, një 65 vjeçar, nga Tirana po i thotë asaj:

-Vali, moj, e dëgjove se ç`tha kosovari, 

më mirë merre gruan time, edhe po qe se mbytet

unë nuk kërkoj tjetër, ngase as kjo nuk 

po më duhet gjë.

Bëhu gati, tash ta bie mëzatin

 

Njëri e qoi të birin ( pa lopë) të një kojshi

 me e pyet se a do t`ia lëshonte mëzatin.

Troket në dyer,del ai kojshia, po e sheh

 djalin pa lopë, e po i thotë të hynte brenda.

-Jo, tha djali, erdha me të pyet a ma lëshon

 mëzatin.

-Po more qysh jo, veç zhvishi ti pantollonat 

deri sa ta bie tarakun. 

Kur s`mundesh ti, unë edhe ma hiç

 

Ishte martuar një djalë, por me nusen flinte 

sikur me motrën. Priti sa priti mos po ndryshon 

diçka në të mirë, por asgjë. Iu kishte mbushur 

mendja se ndonjë plakë i kishte bërë magji.

 Më në fund vendosi të shkojë te një

 hoxhë i fortë e të shkruaj hajmali. Duke 

pritur, aty në një kopsht të hoxhës, njerëzit 

bisedonin për hallet e tyre, kurse djali çileguri 

gojën, vetëm i dëgjonte.

Kur i erdhi radha këtij djalit, edhe pse u

 ngushtua shumë, po i thotë hoxhës:

-Hoxhe efendi, jam në hall të madh. Jam  

martuar tash sa ditë, por asgjë hiç, thash 

mos mundesh ti të më bësh një hall.

-Jo bre djalë, kur s`mundesh ti kaq i ri, 

unë nuk mundem edhe më hiç.

Veç m`u tranu

 

I vdes një plakut gruaja. Shkojnë me e pa

 disa shokë si mocanikë të tij dhe po e pyesin:

-Allahile, a po mërzitesh?

-Allahile, mos me ju rrejtë hiç, veç m`u tranu 

e me dalë në mal.

-Qysh bre ti m`u mërzitë, a ende mujshe…

-O, jo bre burra mos ma merrni dallash.

 Po mërzitna se plaka më merrte n`gji e me 

atë kërhamzën e saj më vente në gjumë.

Thirrma një vajzë

 

Duke kaluar afër konviktit të vajzave, 

njëri i thotë portirit:

-Ju lutem, a bën të ma thirrni një vajzë?

-Cilën vajzë, në cilin kat?

-Cilën të duash ti, s`ka rëndësi.

Ia kërkoi gruan për nuse

  

Një grua kogja e re dilte shpesh pa burrin e saj.

 Një djalë iu kishte paraqitur dhe kishte

 kërkuar që të fejoheshin. Ajo djalit i kishte

 thënë se jam e Filan Fistekut. Ditë pas ditësh 

djali e gjen shtëpinë e atij dhe shkon i thotë:

-Burrë, po më vije keq të të them, por unë jam 

duke kaluar me vajzën tënde, kam ardhë ta 

kërkoj për nuse nëse pajtoheni edhe ju.

-More djalë, unë atë nuk e kam vajzë. Ajo është 

gruaja ime e të lutem të mos kalosh më me të. 

Abeja ia sosi prapanicën policit

 

Katër pesë shokë, ushtarë të UÇK-së kishin 

zënë pozitë të mirë përballë një punkti të policisë 

serbe, por nuk kishin armë të tjera pos 

kallashëve. Ata gjuanin në drejtim të policisë, 

por pasi që plumbat nuk arrinin deri atje, policët

 ua shplonin prapanicën dhe talleshin me ta.

Pas pak aty arrin Bekim Berisha-Abeja dhe kur

 i sheh të mërzitshëm i pyet:

-Çka keni, mos iu kanë mbytur xhemitë në deti?

-Jo, i thanë ata-por këta kallashët tanë nuk po 

na bëjnë punë.

-Hajt gjuani ju njëherë-iu tha Abeja.

Ata gjuajtën, kurse polici që u zhvesh, më nuk 

u ngrit në këmbë, nga snajperka e Abesë.

Ma kishte pirë lopa ujin

 

Njëri prej Klinës së Poshtme, gjatë luftës, 

kishte pasur shumë njerëz në shtëpi, që kishin

 ikur nga fshatrat tjera. Një ditë i thotë të

 shoqes që t`ia vokë një kusi ujë për t`u pastruar. 

Të hyjë në banjo në shtëpi i vinte turp nga gratë

 e huaja që ishin mysafirë, po i thotë të shoqes 

t`ia dërgojë kusinë në ahur. Ajo ashtu edhe veproi. 

Pas pak, ky me sapun e peshqir në dorë, shkoi në 

ahur dhe saora doli pa u pastruar. E shoqja e pyeti 

pse doli aq shpejt e ai ia ktheu:

- O, ma kish pi lopa ujin.  

A po mundesh me ikë o vëlla

 

Vëllai tepër i merakosur për fatin e familjes 

në Kosovë, thërret të vëllain në telefon nga Zvicra.

-A jeni gjallë o vëlla?

-Po, po gjallë jemi edhe pak.

-A po mundeni të ikni nëpër male, o vëlla?

-Po ikim ngapak, po ikim por jo aq larg sa ti 

o vëllau i jem trimi. 

S`e vrau shkaun që pinte birrë 

 

 

Zukë Dajakut i kishin thënë shokët 

se do t`ia jepnin një snajperkë, po qe

 se do ta vriste një shka që shihej nga 

larg në oborrin e vet.

Zuka e pranoi kushtin, por kur përmes

dylbisë së snajperkës e vërejti se 

shkau po e pinte një birrë, iu tha shokëve:

Burra, unë nuk mund ta vras. Qenka duke 

pirë birrë. Gjynah.

A po ta hanë lopët kashtën o mik

 

Një grup të rinjsh nga Polaci, duke 

bredhur nga fshati në fshat, u bie 

rruga edhe nëpër Braboniq. Afrohen te 

një shtëpi, thërrasin dhe kërkojnë leje 

që atë natë me shi ta kalonin në plemen e 

tij me kashtë.

-Jo, valla nuk mund t`u bëj konak,

 se nuk ma hanë lopët pastaj kashtën.

-Ishte përgjigjur i braboniqsi.

Pas dy-tri ditësh, këta të rinj, duke u kthyer 

nga Kotorri për në Mitrovicë, e shohin plemen 

rrafsh me tokë dhe të zotin që sillej andej 

pari e pyetën:
-Apo ta hanë lopët kashtën, o lum miku?

 

Shokët e Bunkerit, nuk i zë tash as kulla e Ademit

 

Një grup gazetarësh ishin ofruar tek 

bunkeri ku kishte qëndruar Adem Jashari 

para e gjatë luftës. Pasi i bënë disa 

fotografi po e pyesin një vendës.

-E dini ju zotri, kush ishin shokët e 

Adem Jasharit që kanë qëndruar në 

këtë bunker?

-More zotni gazetar, siç po e shihni

 këtu është bukur ngusht, por siç po 

flasin tash njerëzit, ata që kanë 

qenë në bunker me komandantin,

 tash nuk i zë as kulla e Jasharëve.

 

O ti djalë, merr edhe ti najsen !

 

 

Lufta kishte mbaruar. Naimi nga Drenasi

 që kishte qenë luftëtar i UÇK-së, ishte

 kthyer nga mali në shtëpi. Mezi kishte hyrë

 brenda nga kuterbimi i një qeni të vrarë kaherë,

po brenda gjeti një grua me disa fëmijë duke

 marrë gjësende.

Ajo duke mos e njohur, i thotë Naimit:

-O ti djalë, merr edhe ti najsen se këtu paska gjithçka! 

T`parat le të vijnë ato qëjanë kallë

 

Pas luftës, një ditë në shtëpinë e shëndetit 
në Skënderaj para ordinancës së mjekut 
pritnin përplot njerëz.
Mjeku, pa të keq, por duke dashur t`iu jep 

përparësi pacienteve me shtëpi të djegura, 

del e thotë:

-Ju lutem burra, lironie rrugën për gratë që janë kallë.

Perde për ahur

 

Pas luftës, në një shitore të tekstilit, në 

Skënderaj, hyn një fshatar nga Llausha 

dhe i drejtohet shitësit:

-Ju lutem, a keni perde për dritare të ahurit?

Shitësi: ( duke e shikuar me habi)

-Çka po thua lum jarani, njerëzit nuk po 

kanë të blejnë perde për shtëpi e ti thua për ahur.

-O burrë, unë nuk kam shtëpi,  

por më duhet perde për dritaren e vogël  

të ahurit që e kam adaptuar për banim, 

se po të kisha shtëpi s`do të 

mërzitesha fare për perde.

Hiqmi këto shkina prej oborrit

 

Pas mbarimit të luftës, njëri i kishte 

“ gjetur” në një fshat të serbëve 

disa lopë të mira, aso bardhezi. I merr 

e i qon në shtëpi, po ato nganjëherë hynin 

edhe në oborret e fqinjve. Një ditë fqiu po 

e thërret të zotin e lopëve e po i thotë:

-O kojshi, aman hajde hiqmi këto shkina

 prej oborrit se s`po mund t`i shoh me sy!

O babi, po ecën kapela e UÇK-së

 

Një familje nga Runiku ishte kthyer 

pranë shtëpisë së djegur. Derisa të 

rriturit përpiqeshin të bëjnë pak vend

 për të hyrë brenda një voglush 4 vjeçar 

uante nëpër oborr. Kur e kishte vërejtur

 një breshkë, ai me zë të lartë e kishte 

thirrur babain:

-O babi, eja shih si po ecën një kapelë e UÇK-së.

Shtëpitë kabriolet

 

Pas mbarimit të luftës, në pjesën 

jugore të Mitrovicës, derisa ecnim me 

Hamdi Miftarin, një serb nga 

Runiku që shkonte nën përcjelljen e

 KFOR-it, prej së largu po e pyet Hamdiun:

-Komsho, a din qish i kena shpijat atje në Runikë?

-Aaaa, komsho, mos vet, shumë bet, sikur 

tonat, kabriolet-iu përgjigj Hamdiu.

Serbët pam-pam

 

Gjatë ofenzivës së shtatorit të vitit 1998,

 Hilmi Xani, një ushtar i UÇK-së, ishte 

plagosur rëndë në malet e Qyqavicës.

Pas luftës shkon në Tiranë për një

 kontroll tek mjekët italianë. Duke hyrë 

në portën e spitalit, njëfarë aparati nisi 

të fishkëllojë. Roja e ndali. Hilmiu 

nxjerr nga xhepat gjithçka që kishte, 

por aparati prapë fishkëllonte.

Hilmiu atëherë nisi t`iu shpjegonte italianëve:

-Serbët, pam-pam, dhe bënte me dorë nga këmba.

Kur e fotografuan në aparat të rentgenit, i thanë:

-Ti vërtet armë nuk paske, ama pam-pam municion po.

Me ta thye edhe tjetrin krah

 

Njëri nga Rezalla gjatë luftës e kishte thyer krahun. 

Dikur vonë, pas lufte shkon te mjeku në Prishtinë.

Kur hyn brenda, mjeku po e pyet:

-Me kë je axhë?

-Me një djalë kam ardhur-iu përgjigj i rezallsi.

-S`po të pyes për djalin, po a je me Rugovën a 

me Thaçin- vazhdoi mjeku.

-Jooo, ne Drenica jemi të gjithë me Thaçin-i tha ai.

-Qenka mirë me ta thye edhe tjetrin krah-ia ktheu

 mjeku me nervozë. 

Plaku dhe kriteret për shtëpi

 

Një plak nga Rezalla kishte shkuar të

 ankohet pse ende nuk ia kishin ndërtuar

 shtëpinë e djegur. Një anëtar i komisionit

 komunal po i thotë:

-Mixhok, për t`i plotësuar kriteret për 

shtëpi, ti duhet të kesh fëmijë nën 5 vjeç,

 s`duhet të kesh lopë, s`duhet të kesh 

tokë, traktor apo dikë në botën e jashtme.

-Demek- tha plaku me nervozë-sipas jush

unë po u dashka të jem i vdekur dhe t`i 

plotësoj kushtet për varr, a ?

Hyri KFOR-i, na u paska luajt nëna

 

Një plak po e sheh një mocanikun e tij 

duke ikur në drejtim të malit.

-Ou, ndalu burrë e mos u tut se kanë 

shkuar serbët, ka ardhë KFOR-i, erdhi liria, mos ik !

-Liria ka ardhë për ty se mua m`u paska luajt nëna,tha plaku i cili nuik kishte qenë bash i rehatshëm.

Shkronjat e vogla
Redaktori i një gazete, i thotë korrespondentit:

-Ju lutem, ju do të më verboni me ato shkronja 

aq të vogla me të cilat po shkruani.

-Z. Redaktor, unë vet jam i vogël, gruan e 

kam të vogël, rrogën po ashtu të vogël, e 

si mund të bëj përjshtim e t`i shkruaj 

shkronjat më të mëdha-i përgjigjet korrespondenti