Poezi lirike nga Albert Abazi, Vlorë

2

Ç’më gjeti, shokë ç’më gjeti,

me një vajzë, valëzë deti.



Kur shkon Shashicës përpjetë,

përmbi ballë i ulen retë!



Sa e shohin zogjtë e malit,

këngën për një çast e ndalin.



Si një dritë vetëtime, vjen e rri mbi zemrën time

MOTIVE POPULLORE -4



1

Vito, moj kur më shkon tutje,

kostërat supe më supe!



Ndën cullufe sytë e bukur,

rend kopështijeve si flutur.



Midis buzëve fjala çeli,

si trëndelinë Kaparjeli!...



2

Kur dola në lëmë,

ta dëgjova zënë!

Herë si valë deti,

herë si krisëm shkrepi.

Veç kur the një fjalë,

ta kuptova mallë...

Malli rri ndër buzë,

Si vatra me shpuzë...!

Mbete thirave, o burrë,

m’u vërsul e shkreta grua,

nuk u poqe, i paudhë

me gjithë fletoret e tua.



Ma nxive jetën, s’gëzova

vanë vitet, kaq dekada

nuk të vjen jo, lumturia

me aktivitete, parada.



Një kacidhe nuk na prure

më ke plakur para kohe,

u plake, po mend nuk vure

o monument i çdo llohe...



Do të kthej një gurë përmbys,

që erdhe njëherë me ditë

s’të lë të dalësh nga dera

shtëpia ka shumë pak dritë...



Një muaj ndalim kazerme

si ndëshkim përfundimtar,

të të vlejë paralajmërimi

mos na ndiz sherr familjar

EROTIKE STANARE



“Dhe kasollja më e ngushtë

dy dashnorëve u mjafton”

Holluar si gjuhë zogu,

beli-unazë për trupi,

qasu të lozim së toku

se mua më ka dalë turpi...



Sillëm mish e sillëm verë,

lulet që janë në lëndinë,

të përleshemi njëherë

fyt a fyt me marrëzinë



Të të ha si kërce buke

të përtyp si brinjë keci,

pjekur në të prillit prushe

pranë një shtrunge, një korbeci[1].



Livadhet me gjelbërim

“beteja” s’paska të sosur:

puthje, dolli e dëfrim,

të dalldisur, të xhindosur.



Trupi yt: o buzë! O gushë!

çakërqejf shtrir’ në korrije,

si thelë e pjekur në prush

të kollofita me shije...