Kthej valën, poezi lirike nga Albiona Naçollari

Albiona V. Naçollari

KTHEJ VALËN

lirika

Shtëpia Botuese Marin Barleti, 2008

Albiona Naçollari

"Kthej valën" lirika

Redaktor letrar: Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.S

Recesent: Yllka Ponde W.P.S

Aleksandra Shabani W.P.S

Konsulent: Vasil Naçollari

Art grafik: Elton Galanxhi

Copyright Albiona Naçollari, 2008

Libri u përgatit në drejtimin e Lidhjes së Krijuessve “PEGASI” Albania

Mesazhe të ndritshme dhe një leksionim poetik për moshën delikate në drejtim të lidhjes në fushën ndjenjësore.Nga vetë natyra, temperamenti “Albiona” ka përqafuar poezinë lirike të pasur në ndjenja dhe në shpalosje të çiltërsisë së moshës së saj. Është e privuar për të kapur tema të larme të moshës; të shprehë figurshëm pikëngritjen, pikëvalimet, pikërëniet, duke e vendosur veten figurativisht në protagonistimin ndjenjësor dhe si rrjedhojë jep mesazhe përjetimi të lidhjeve dashurore, të ngërçeve të tyre, të lidhësive të ngushta në fillesë, të mosseriozitetit dhe të largësisë së beftë, pa etikën e nevojshme të lamtumirës, duke lënë në pritësi stacionare "të dashurin" apo të dashurin", një nga protagonistët e kësaj lidhjeje , që këputet kaq papritmas dhe lotët shpërthejnë në hapësira ndjesore, në risjellje kujtimesh, në analiza të mëvonëshme deduksionare, në skenarizimin e gënjeshtrës dhe e humbjes së vitalitetit të fjalës më të përdorshme në tregimin dashuror, erotik "Të dua!", e cila e humb vitalitetin, bie nga "froni”duke ia marrë spektrin. Duke përdorur një simbolizim dhe duke klasifikuar, analizuar protagonistët , ajo veçon sensin e saj, i cili tregohet më i “dobët”dhe më përkushtues në përballimin me rënien kurbuese të pikut dashuror. Duke njohur psikologjinë femërore, për vetë moshën e saj shumë të re si dhe duke përjetuar edhe "dramat" e bashkëmoshatarëve të saj në këtë sistem "paradë" të erotizmit të lirë, të shfrytëzimit të lirive individuale, të hapësirës së krijuar për të mos u futur në jetësinë private, të rasteve spekuluese dhe të pakëshillueshme, të vetveprimit edhe sakrifikues, autorja zbërthen qëndrimet e prera, por edhe ato pikpyetje- qëndrime të mos veprimit aktiv dhe vrapimin deziluzionar të aktit largues dhe tallësisë individuale, të përdorimit të mashtrimit dhe lojës aktoreske në procese dashurimi meite, jo në pamje , por në esencë. Duke përdorur figura apo më shumë gjendje, sidomos pikëzimi lotësor, pyetjet retorike, daljen në sipërfaqe të ndjenjës së mbytur, lëshimet e ngrohta të momentit, përkëdhelitë absorbuese, shumë thithëse nga një palë dhe tronditëse nga pala tjetër, Albiona, e futur në lojë, lot me “rol" patetizëm, aktorizëm dhe dashurim, tej klasik... në këtë sprovë të saj poetike që ka frymëmarrje. Nëse bëhet një analizë e hollësishme e vëllimit është një kompozicion jo i trajtesës klasike,

por me elementë të shumtë ndërthurës, ëë shkaktojnë prurje të reja mendimesh, por edhe të reflektimit të qëndrimit “kokëfortësor”, që paçka nga largimi i "dashurorit" të shtirë, ekziston "ora" e kthimit, ku akrepat e kësaj ore notojnë lagësisht në hapësiirë lotuese, pasthirrmimi, tronditjeje, por edhe qëndrimi jo të prerë tërësisht me thikë... Është e rëndësishme të theksohet se në pamjen e parë duket sikur poezitë e këtij vëllimi ngjajnë motërsisht, por syri i mprehtë dallon veçanësinë, dallon substratin si dhe tehun goditës, duke realizuar kështu qëndrimin mëvetiak. Vëllimi në përgjithësi ka më shumë tonalitet logjik, zbërthyes aktiv, dramacitet, prurje , lëvrim të gjendjeve, kjo realizon apo plotëson edhe ndonjë mungesë, që vërehet në drejtim të figurimit, krijimit të ikonave figurative, që në disa vjersha të këtij vëllimi janë prezente, të qenësishme dhe të shkelin syrin petalor. Kjo duhet të jetë një objeksion i mëtejshëm i përvijimit poetik të Albionës, e cila me potencën mendimore, i ka mundësitë e dritimit figurativ.

Si përfundim logjik duhet të themi se një sipërrmarrje e tillë duke “protagonistuar” e duke marrë përsipër individualitetin e veprimit, që s’ka të bëjë me jetën reale të vetë autores, jepen mesazhe të ndritshme dhe një leksionim poetik për këtë moshë delikate në drejtim të lidhjes në fushën ndjenjësore.

Kristaq F. Shabani, poet, shkrimtar

Anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve Ndërkombëtarë I.Ë.A, Anëtar i Lidhjes Bashkohore të Poteve Ë.P.S

Gjirokastër, janar 2008

I. Dua të jem një pikëz uji

të bie me vesën e mëngjesit,…

1. Trishti në sy

Në sytë e tu shoh diellin teksa ndrin,

në sytë e tua mbyllet një vegim…
Të kërkoj kudo, të kërkoj në çdo çast,
se ti s'je më për mua,
por çuditërisht të dua prapë.
Me këngën e zemrës
me dy lot në sy,
rri sot e trishtuar
me mendim tek ti...
Malli shumë më merr
dhe s'po duroj dot,
ditët të gjata më duken,

aq të gjatësisht, sa një mot...
Ti s'je me mua, as unë me ty,
por mes nesh qëndroka
e forta magji.

2. Si si përmbajta dot dy rrëke lot?!

Mes mendimesh të shumta

jam zhytur sot,

përreth meje

mbizotëron qetësi,

si si përmbajta dot dy rrëke lot

si kristale rrëshqasin nga sytë e mi...

Ti më shfaqesh

në çdo kohë të ditës kalimtare…

në cep të rrugës diku të kërkoj

e s'të gjej,

më shfaqesh e më zhdukesh përsëri,

vetëm në ëndrra jetojnë tok.

E ndjej se veç në ëndërrim

kemi për të qenë sërish.

3. Pritje e venitur

U dashuruam

mes zemrash të çiltra,

Ti i lëshove "të duat"

mes puthjesh të brishta.

Eh, si e prisnim të ëmblin çast,

orën e artë të takimit,

t'i gjendeshin njëri - tjetrit pranë,

në pikun e mallimit...

Të prita një ditë, të prita shumë,

pritja ishte e kotë, se ti s'erdhe,

trishtimi lotët i dedhte lumë,...

Ah, ç'faj pata! Si më gënjeve?!...

Një ditë rastësisht

të diktova mes turmës:

në sytë e nxirë, në trupin e tretur

dallova dhimbjen e thellë.

E kuptova kodin e mundimit,

kuptova se vuaje nga kjo dashuri,

me fytyrë të rreme

ditën të nxirronte e netët pagjumësi...

4. Një pikëz poetike

Dua të jem

një pikëz uji,

që rrjedh ëmbël

nga zemra e tokës

e në dete e oqeane,

anë e mbanë gjithë botës.

Dua të jem një pikëz uji

të bie me vesën e mëngjesit,

të qëndroj mbi petalete luleve

e të më përkëdhelin marrëzisht

rrezet e diellit.

Dua të jem një pikëz uji,

të bie, kur bie shi,

nga qielli poshtë të hidhem

e të qëndroj aty mbi ty.

5. Tretje binjake

Kur heshtur aty rri,
mbi ty jeton mërzia,
mbi buzë fjala hesht,
në zemër buis dashuria.
Kur do të flasësh, ta di,
i tretur nga vetmia,
e tretur porsi ty,
të dy nga dashuria.

6. Fundi me buqetë...

Kur mbi mua loti të bjerë
dhe më fjalë s'ka në buzët e tua,
kur mbi mua të vendosësh buqetën,
atëherë mund të të them çiltër:
"S'të dua!"

7. Ku është aroma?!...

Të thashë “të dua”

dhe zemrën ta dhashë,...

"Më prit, - the, - se do të vij,

do të kthehem prapë".

Më kot priti zemra

se dielli vijonte rrugën:

Lindje - Perëndim,…

Vinte vera e thatë

e pastaj vjeshta niste zogjtë

në shtegëtime të ngrohta.

Dhe gjethet shtronin rrugët,

mbulonin gjurmët "tona",

por gjurma jote nuk ndihej akoma...

8. Një përkufizim imi për dashurinë

"Të dua!" të them,
o mëkatar i pashpresë,
të kam thënë e të them,
se edhe të duash nuk është ves..

8. Një përkufizim imi për dashurinë

"Të dua!" të them,
o mëkatar i pashpresë,
të kam thënë e të them,
se edhe të duash nuk është ves..

9. E kuptoj qartë pavlerësinë

Mbretëron qetësia në dhomën e gjendur bosh,

Dora vijon të shkruajë, zemra vijon të digjet,

shkruan e djeg për ty, por e kuptojnë të dyja më kot...

Pa ty asgjë s'ka vlerë dhe dielli, jo kurrë s'ngroh,

gjethet s'dalin, uji s'pihet, lotët shkasin një nga një...

Afroi nata, por s'më flihet, jam helm në vetveten time.

10. Hiri i ndjenjës sime

Lodhem duke rendur pas teje,

lodhem unë

që ti rend pas meje.

Të më shfaqesh dhe më zhdukesh përsëri,

vetëm vegimi na bashkon në sy...

Të puth buzët prej petalesh trëndafili,

por sa shpejt ato u zhdukërkan,

mbetet vetëm hiri....

Të puth, të përqafoj, me gazmim e bëj këtë,

por kjo ngelet veç një ëndërr, s'ngelet asgjë...

11. Brenga që shkon drejt çlrimit

Në brengën e zemrës, në vuajtjet e saj,

një psherëtimë e thellë, dy lot bien pastaj.

Dhe zemra u ça nga trishtimi, tmerri vret e frikëson,

kjo zemërbregosura po qan, se s'dashuron!...

Dua të shkruaj diçka , por më ngatrërron ngatërrimi,

shumë figura kam në mendje, por m'i ngatërron tundimi.

Një shenjë dua të lë nga kjo mërzitje që më ka pllakosur,

por s'di se ç'të shkruaj, në këtë mërzitje të pasosur.

Kërkoj një ngushëllim,... Po ku gjendet s'e di,

ndoshta dikë e kam dhe ky dikush je ti.

12. Figura "TI"

Rrezeve të diellit pashë sytë e tu...

Të pashë të qeshje dhe pse s'je këtu.

Në yjet e natës ndjeva të më flisje,

dhe pse ishe larg, s'përtoje të zbrisje.

Në natën plot yje, nën hënën e plotë,

aty ishe ulur e po derdhje lot.

Zemra po më qante, s'po më qanin sytë,

ngushëllim i pata, kur na folën yjet.

"Mos qaj,- më thanë, - se vret zemrën tënde,

se për dashurinë ka njëqind mendje.

Në valën e lumit trupin tënd ndjeva

dhe pse shkonte larg, një valë e ktheva.

13. * * *

"Të dua!"- më the,- gjer në përjetësi

dhe kur yjet s'dalin edhe kur bie shi.

Dhe me plot dashuri, me dorën e ngrohtë,

lotët shpejt i fshive, më pushtove fort!

14. Stis një trëndafil

Lehtë, duke rrëshqitur stilolapsin,

vizatova në letrën e bardhë një trëndafil,

dy petale ndezur në flakë të kuqe,

një emër i shkruar më fanit një kujtim...

U futa thellë në atë botë me ngjyrime...

E kaloj para syve gjithçka të shkruar,

aty të shoh dhe ty... Sa të bukura kujtime:

dikur ne të dy ishim shumë të dashuruar.

Tani unë kam rënë në mendime…

Edhe veten e ndiej të huaj.

15. Moment i pyetur

Një çast më shkëput, më sjell prapë aty,

një rrëke të ngrohtë ndiej në sytë e mi,

Të kujtoj me mall, zemra plas në gji...

S'e kuptova,... Vallë ku shkoi ajo dritësi?...

16. Fjalëza...

Ne ecim të dy në heshtje,
pa folur fjalë të ftohta,
një zemër të ndarë nga dhimbja,
që priste dy fjalëza të ngrohta.
Dhe lidhem pa të ndier në shpirt
dhe lidhem me sy pa të parë,
me zërin e mekur, pa të folur,
në një jetë pa ty, jetoj duke qarë.

17. * * * Përpjekje për të shfaqur ndjenjën

Kërkoja të shkruaja një poezi,

por fjalët e duhura s'I ndërlidh,

vazhdoj një varg,

pastaj, befas çdo ndjenjë e lë, s’e lidh,

e fjalën në çast e harroj.

Përpiqem, por s'munden të rimoj,

diku, aty një fjalë nuk shkon,

e tjetra nuk përshtatet,

përpiqem, por më kot,

veç syve të tu

një shikim i ngrohtë me diellin asqë matet.

Mjafton një shikim i thellë,

një puthje e ngrohtë për ta kuptuar,

mjafton veç një fjalë,

një rrahje zemre e befas shkruaj vjershën shumë e dashuruar

18. Dy pika loti

Se papritur derdha dy pikë lot,
befas, për ty ndjeva mall,
brengën që kam s'e përmbajta dot,
më bëri të vuaj vetëm një fjalë.
"Të dua!" të thashë,...
Me shpirt të dashurova,
për ne dhe dashurinë
shumë ëndrra arkitekturova...
U prishën të gjitha, u vyshkën, u thanë,
qëkur përmbi të dy pika loti ranë.

dhe zemra sot po qan, pikon gjak, jo lot,

Hëna na pa që u ndamë e Dielli s'na bashkoi dot.

19. Produkti i ...

U tret dashuria si druri në furrë,

por pas mbeti hiri, që nuk u dogj kurrë.

I lashë sytë të qanin për ty,

se zemra u ça dhe më plasi në gji.

Vajtova, por më kot,

se ti prapë s'u ktheve,

në puthje e në mashtrime,

ti zemrën e gënjeve.

Ma rrëmbeve nga buzët ti puthjen e parë,

por s'dua t'a kujtoj, më vjen për të qarë.

Ditën, kur të takova, e mallkova

që rashë në dashuri me një mashtrues si ty,...

Nga gjithë kjo që ndodhi, nxora një përfundim:

Fjala "Të dua!" prodhoka dhe "mashtrim"!

» Poezi lirike nga Albert Abazi, Vlorë
» Hajk
» Poezi - Eva Sotiri
» ATENTATET
» poezi satirike