Kthej valën, poezi lirike nga Albiona Naçollari

20. Nëse

Nëse bota të duket bosh,

një lot më pak në sytë e tu;

një fjalë të ftohtë më shumë, shpirt,

një zog më pak në qiellin blu.

Dhe nga trishtimi që mbren zemrën,

nga një brengë që më tundon,

nga fjalët e tua, fjalë të kota,...

Sa shumë po vuaj s'më beson...

21. Gjumi i syve të mi

Nga koha e shkuar u ktheva pak prapa,
të kujtova ty, që kurrë s'të pata;
kujtova pak ato sytë e tua
që në gjumë, kur flë, flënë me mua.

22. Kristale me lot

Ka kaluar kaq kohë nga hera e fundit,
Kur ne u pamë me lot në sy,
me brengë në zemër,...
Ne lamtumirë njëri - tjetrit i dhamë.
“Ndarje e trishtë”- ky emër…
Mes brengës e vetmisë jetoj sot,
nga malli për ty rrokullisen mbi faqe
kristalet me lot
e zemra e çarë nuk njeh më dashuri.
Të harroj, s'mundem,… largimin si rrufe..

Zemrën e brishtë timen të vrarë, e le.

23. Mos prit që të rikthehem

Papritur, duke menduar

ndiej nga sytë e mi

ca rrëke lëshuar

që ku shkonin, s'e di.

Një psherëtimë e thellë

nga ky shpirt i vrarë,

buçet pa pushim trishtim i paparë.

Dua, sa më shpejt, të harroj

gjithë ç'ndodhi tani,

kohën ta kthej pas

e mos të të njihja ty.

Mos më thuaj: "Të dua shumë!"

Mos prit që unë të të dua,

veç kështu nuk qenkërka dashuria ,

se ti nuk ekziston më për mua.

24. Më thotë.... fjalën e fundit

Dashuria si diçka që s'e kuptoj

them e e dua shumë, shumë e adhuroj,
them më bën të lumtur, të fluturoj,
më jep shpresa shumë e forca të luftoj.
Them më mbyt, më burgos,
më bën të vuaj, më inatos,
më bën të qaj, të ulëras,
më bën që orën ta mat.
Më merr, më tund e më përkund,
më bën të pi gotat pa fund,
më tret, më vret e më braktis,
më lë me njollë e më bën pis,
më shan e lan e më thotë : "Vdis!".

* * *

Megjithatë veten përmbledh

dhe ja, ku jam si zonjushë e vërtetë….

25. “Muzikalitet" vetmie

Lehtë tunden fletët,

bien një nga një,

zogu më s'këndon,

bilbili s'ka zë.

Heshti zhurma, ndaloi era.

Pyes veten: "Ku jam?"

Shoh përreth mos të gjej ty,

por pranë meje asnjë s'kam.

Ndiej të ftohtë, frikë shumë ndiej,

dhe lulet ecin vyshkjes,

shoh që s'ka ujë në lumë…,

një nga një yjet po fiken.

E kuptoj, kur jam pa ty,

çdo gjë në botë nuk ka vlerë,

dua pranë me ty të jetoj,

se s'dua të kem njerëz të tjerë.

26. Përsëris "Ti"

Ti je i vetmi në botë,
për të cilin po derdh lot,…
Ti je i vetmi për mua,
ndaj shpërthej në “të dua”.
Ti më ke magjepsur
me sytë e tu shigjetë,
Ti je veç një rreze
që më fal plot jetë.
Ti je vetëm ti,
s'je askush tjetër,
që s'mundi të më fali
ndopak dashuri të blertë.

27... M'u duk lodër

Lehtë ndjeva dorën tënde,
trupin të më përkëdhelë,
një frymë, një afsh nga buzët e tua,
lashë të më rrëmbejë.
Se befas ndieva një pendim,
një brengë të më brejë në zemër,
një puthje gjysmë, një lot trishtim,
m'u duk si lodër ky trupi im.

28. Pyetje të dashuruarish

Kur në zemrën time mbretëron qetësia,

thellë diku në të fshihet dashuria.

Kur në sytë e mi, lotët janë tharë,

me shpresa mbushem plot nga shikim i parë.

Kur nga buzët e mia thuhet fjala: "Të dua!"

Nga buzët e tua pres përgjigje:

"Ti, a më do mua?!"...

29. Me mungesë përballem

Mërzitem duke ndenjur pa ty,

lodhem duke ecur vetëm,

harroj kur s'jemi të dy,

të shkruaj edhe mbi një copë letër.

Vetmia shpirtin ma pushton,

më plas zemra në gji,

syri veç rrëke lëshon,

sa shumë më mungon ti.

Dëshiroj të takohem sa më parë

e shtrirë mbi krahët e tua,

me puthje të ngrohta nga buzët

do doja mëngjesin ta prisja kështu.

30. * * *

Nëse nga sytë e zemrës sheh lotin, që pikon

dhe nga buzët e flakta, zjarr që përvëlon.

Mos pyet se çfarë kanë, mos pyet se më kot,

loti më shumë do të shtohet e zjarri s'shuhet dot!

31. Retrospektiva dhe tani

Kur isha fëmijë, mbaj mend lodroja
gjithkund e gëzuar,
qeshja, kërceja, këndoja,
ç' ish jeta s'e kisha kuptuar;
por sot jam rritur dhe ca më shumë
kam për të kujtuar,
kur ëndrrat bëhen realitet,
vetëm duke mësuar.
U rritëm pa kuptuar,
u rritëm duke qeshur dhe qarë,
u rritëm, por lamë pa përfunduar,
një ëndërr, një ëndërr të marrë.

32. Eci

Në këtë botë krijova iluzione të kota,

ecja vetëm,

s'dija ku shkoja,

e vogël më dukej Bota.

Me plot të fshehta e zbulime

eci mes rrugësh,…

Ecën jeta ime,

33. * * *

Lumë fjalësh nga buzët e tua

lumë ku mbytesh me stilin: "Të dua".

Më thoni ç'të doni, por s'mund të lundroj,

në mes të këtij lumi, kur s'di të dashuroj.

Dhe thoni ç'të doni, por s'e ndaloni dot,

një lumë, që buron e rritet mot më mot.

S'dua ta di për fjalët e tua,...

Më fal ti, të lutem, por s'arrij të të dua.

Më fal ti, të lutem, por s'arrij të të dua.

34. Ah Hëna!

Detit iu luta:
"Shtero...",
por ai s'më dëgjoi.
Zogut i thashë:
"Pusho…",
por përsëri këndoi.
Hënës iu luta:
"Shët, mos trego…",
por ajo më tradhëtoi,
nën dritare
me të dashurin e zemrës më pa,
kur më pushtoi.

35. Rishtas në ëndrra

Pikuan ca lot përmbi fletë,
për ty kam mall,
lehtë lundruan mbi të,
befas krijuan oqean.
Vegimi i mbrëmjes
ma zbehu forcën
që për ty mendimin,
por rishtas në ëndrra
ma kthen buzëqeshjen
sa shumë, aq shumë dashurimin!

36. … kam qarë para syve të tu

Sa herë kam qëndruar e vetmuar
duke vështruar qiellin blu.
Sa herë, sa herë
kam qarë para syve të tu!
Sa herë e sa herë ti më ke mashtruar,
por unë justifikohesha, duke të dashuruar.
Ti mendoje për mua, thjesht për kënaqësi,
se kurrë nuk e kuptoje se të falja dashuri.
Më shihje mua si një lodër për ty,
s'arrije të kuptoje jo,
se s'ke patur kurrë ndjenja si njeri.

37. Ëndërrim dhe mos prit...

Arrita një ditë që të të dashuroja
në zemrën time gjithçka lumturi,...
çdo gjë që shihja e dëgjoja
më dukej e bukur çdo gjë si ai.
Dashuroja e marrë ashtu vetvetiu
rritej e shtohej dashuria çdo ditë;
sa shumë ëndërroja për ne të dy,
por ti një ditë, më the: "Mos më prit...".
Më brente mërzia, gjithçka s'e duroja,
mbyllur gjithë ditën në vetmi,…
Më zhgënjeu dashuria, veç qaja, vajtoja,
Jo, s'mundem kurrë, të të harroj ty.
Dhe afroi një ditë, një tjetër njoha,
i sjellshëm, i bukur, simpatik,
aspak nuk e doja, por dëshiroja të harroja
nga zemra ime të parën dashuri.
*
Por nuk mund ajo as me dikë tjetër
nga zemra ty të të harroj.
Dhe sot kur e vetmuar jam,
ndiej se më mungon...
Sa shumë djem thonë "Të dua!",
por zemra vetëm njerin dashuron.

38. ????...

Mendoj shumë gjatë përgjithçka.

Mendoj dhe hesht për asgjë.

"Të lutem, më thuaj për ty të mendoj,

më thuaj që të mos mendoj më?!

39. Agim, por fantazim mjegulle

Kur në muzgun e natës,

në lumin e qetë lundronte,

ai në mjegullën e lehtë m'u rishfaq përsëri.

U zgjata, u hodha, më duket se e kapa,

sa fort e shtrëngova, të errtin si nata.

Agimi u kthye përmbi krahët e mia,

mes tyre të pashë, por s'ishe ti.

U zhduke, u zbehe, mjegulla të mori,

u trete, u harrove, por shiu prapë të solli.

40. Peizazh zemre

Netëve të gjata mister, egërsirë e pafund
shiu troket nëpër rrugë
dhe era pemët i shkund.
Mes tyre bridhte zemra ime
e braktisur, e lënë shkretë,
e vrarë e lodhur nga dhimbja,
çlodhje kërkon të ketë.
Ku vallë prehen zemrat,
të vetme, apo pranë – pranë?
Mes shiut, erës shikoni,
mes tyre aty janë.
Do të gjeni aty në ndonjë strehë,
dy zemra fort të dashuruara,
në qetësi të tyre i lini në kohëra
për t'i kujtuar.

I I. Po të fiken sytë e tu, fiken dhe të mitë…

1. Dyzim

Dhe ecja e qetë ngadalë,

me hapat një nga një,

mendoja për një djalë:

"Vallë a më do më?!"

Sa shumë, o zemër po vuan,

s'të kërkoj, si ilaç, ty dot,

një tjetër të paska marrë

e zemra priste veç kot.

Qaj pa pushim nga sytë e mi,

çurkë lotët rrjedhin,

por prapë kurrë

s'do të mundnin,

kujtimin e tij të nxjerrim,

2. * * *

Dashurovase më mposhti ndjenja tundim.

U treta si flaka djeg qiriun,

lotova si shiu pa pushim,

vdiqa se s'jetova dot pa dashurim.

3. * * *

Në qetësi jam ulur, mes vetmisë jetoj,

më thuaj një fjalë që gjithmonë të kujtoj.

Harromë pas një dite, pasi të jem larguar,…

S'ka gjë, mallkuar qoftë dita që të kam takuar!

Tallu po deshe, s'ka gjë,

në këtë jetë, realiteti s'ekziston më.

Çfarë do?...

E di, jo s'mundem dot vërtetë.

S'ka gjë se shumë të tjera do të ketë.

4. … me dallgën mbi breg,
më të kripur tani.

Një brengë kisha në zemër,
s'dija me kë ta qaj,
ia dhashë shiut të natës,
por s'mundi dot ta lajë.
I thashë erës: "Merre",
era s'ma pranoi,
më rëndon në zemër,
më bën të vajtoj.
Ia dhashë detit, e mori,
ma solli përsëri,
me dallgën mbi breg,
më të kripur tani.

» Poezi lirike nga Albert Abazi, Vlorë
» Hajk
» Poezi - Eva Sotiri
» ATENTATET
» poezi satirike