Kthej valën, poezi lirike nga Albiona Naçollari

5. Ah, sikur të bëhem Yll, apo Hënë të isha!

Midis lindjes dhe vegimit,
dielli përshkoi një rrugë
e na lë hënën shoqëri...
Nga vetmia zemra ime shkretë
mendon vetëm për ty.
Sy të trembur hap e mbyll,
nën llampën e venitur,
zemra tik e tak
rreh nën trup e zhuritur.
Lotët rrëke shkasin
nga faqet e brishta,…
Ah, sikur të bëhem Yll,
apo Hënë të isha,
të rrija pranë teje çdo natë
të ulesha lehtë
e të të puthja gjatë.

6. Padurim

Mes klithmash errësire, frikë ndjeva,

isha vetëm pa ty, të pres të vish,

vajtoj nga malli nga dashuria,

se më mungon, i dashur, ta dish.

Rrëke të vjedhura nga sytë lotojnë

e mbi fletë mblidhen kujtime,…

Pres me padurim, ato avullojnë,

por bashkë me shkrimin

nuk njohin tundim.

U treta, u shova si qiri me flakë,

u dogja, u humba në të dhimbjes liqen, larg...

Se e kuptova pa ty s'mund të jetoj,

e kuptova, i dashur, veç ty të dashuroj.

7. Nga nata e qullur me shi

Rrugëve pa fat eci

e në një qoshe aty ndal,

nën strehën e një shtëpie,

kujtimin me ty ngjall.

Rrëketë e shiut

ngadalë binin

mbi mure, mbi ty,

por s'na qulli shiu i natës,

por “shiu” me emrin ”magji”,…

rrufetë,

që lëshoi qielli mbi mua...

mbi ty ranë.

Rruga e vetmuar, nën strehë,

mban lotët e mi tani

e mbi të ngjallen kujtime

nga nata e qullur me shi.

8. Enden lotët…

Bazuar në rrëfenjën e një shoqeje

Në beson në Zot a në Djall,
në gjithçka që ekziston,
në beson se ti më do,
në një zemër që vajton.
Duke rendur s'di se ku,
duke folur për gjithçka
duke qarë për shpirtin tënd,
duke u tretur pak nga pak.
Nëpër ferr të errësirës
nëpër breng të dëshirës,
nëpër fjalë therëse - shpatë,
enden lotët, porsi shirat.

9. Një emër

i bukur,i çiltër

Kujtimet e fëmijërisë në një fletë i hodha,

u përpoqa sa më shumë fletë të lija bosh,

por kujtimet morën udhën, dot s'i përmblodha,

Një ëndërr - fëmijëria hirëplot’,..

S’ munda dot, jo as në një fletë, as në një fletore

një emër të bukur të çiltër, fëmijërinë time

ta portretizoja ashtu siç ishte fisniken…

10. Befas, duke menduar

M'u shfaq para syve të mi,

një natë të trishtuar,

ku qaja e lodhur për ty…

të doja, të dua,

të kërkoj në çdo hap,

një fjalë lënduar,

një fjalë të vetme , një çast.

Por Hëna s'më la të vazhdoja:

"Prit, - ma tha, - lere të kujtoj,

nga sytë mos i derdh lotët,

një tjetre i tha të dashuroj,…”

11. Në lulen e kësaj jete u tret

Në zemrën tënde s'ekziton më dashuri,

ti i ke humbur ndjenjat e tua,

i vetëm, je në vetmi,

pluhurbardhitë ka shkatërruar,

Ti s'jeton më si njeri,

kurrë me ndjenja s'ke dashuruar,

kufoma jote endet

mes rrugëve të qytetit,

natës si i huaj,

s'të përfillin më.

Hija jote, si hija e vdekjes

ngado të vjen,

ti zgjat dorën diku të kapesh,

por hija jote të rrëmben.

E diku në një gërmadhë

kufoma jote u gjet

me dorën në zemër të ngrirë

në lulen e kësaj jete u tret.

12.* * *

Mendoja se më doje, ashtu si unë të doja...

Një ftohtësi na ndante, një zymtësi si nata,

trisht e melankoli, aq bashkë kemi qenë

siç jam vetëm tani.

13. kam nevojë për sy

Kërkoj sytë e tu në mes yjesh,

një ndjenjë të zjarrtë ,…

mes shkëndijash prekje

valët e detit, …

Dridhjet nga emocionet,

nga tronditjet e tërmetit.

Të kërkoj ty në zemrën time,

kam nevojë për ajër, o Jeta ime,

kam nevojë për sy.

nga sytë e tu marr dritë,...

Po të fiken sytë e tu,

fiken dhe të mitë.

14. Hëna noton mbi det.

Sa bukur lind

dielli mbi det,

shuan avash- avash

dritat e natës

dhe yjet i humbet,

ndez qiellin flakë,

zjarr në horizont,

venitet errësira,

nis dita e re.

Ashtu perëndon prapë,

lehtë pas malit rrëshqet,

rrethon nata me yje,

hëna noton mbi det.

15. Zhdukesh e rikthehesh përsëri

Humba në kujtimet e mia,

qaj papushim,

derdh lot,

një brengë kam në zemër,

që nuk e shpreh dot.

Mbështillesh në mendjen time,

zhdukesh e rikthehesh përsëri,

një herë buzëqesh

fluturon përsëri,

një herë nevrik, një herë pis i zi. ……

16. Mesazhi im

As Bota pa Qiell,
as Dita pa Diell,
as Nata pa Hënë,
as Fëmija pa Nënë,
asgjë në këtë Botë
s'ka kuptim.
Sikur të mos ta ndieja
më shpirtin tim.
As Syri pa Lot,
s'do të kishte bukuri,
as Vajza pa Djalin
s'do të kishte dashuri.

17. ****
Dhe s'e di akoma ç'dua!
As ty, jam e sigurt që po,
kërkoj vetminë,…
Aty s'ndihem e huaj,
aty çdo njeri takoj...

18. Të fshij çdo kujtim

Renda mes kohës,

të ndalja disa çaste prej saj

dhe me vete më mori prapë me shpejtësi,

në të kaluarën tani s'kam ç'kërkoj më,

të prek të afërmen, kam frikë gjithsesi!

Jam e mërzitur nga gjithçka
e nuk do të mendoj për asgjë,
të fshij çdo kujtim të mallkuar,
që lidhet me të.

Më çmend në qetësinë e natës,

më tremb si ketër në fund,

e urrej, e urrej përgjithmonë,

e urrej, e mallkoj pa fund...

20. Shkruaj "të dua!",

por nuk dua asnjë,...

Mes zërit që nuk ma dëgjoni,

kam nevojë të kem pranë dikë,

por nuk di kë dhe s'kam asnjë.

Kam ftohtë mërzi,...

Jam vetëm pa njeri,

kur nuk di ç'kam

e çfarë kërkoj,

kam frikë të qaj

e të besoj;

ndaj hesht e shkruaj,

mes vargjesh ulëras,

mes fjalëve pa zë,

në çdo zemër trokas.

Dua të jem vetëm

Shkruaj "të dua!",

por nuk dua asnjë,...

Tashmë kjo fjalë për mua,

nuk do të thotë asgjë,

ndaj veç vetmi, pasiguri,

s'dua më të dua e të vuaj përsëri,

s'dua më zhgënjime, lot,

s'dua tradhti.

21. “Përrallë”

Them "Të dua", por nuk di,
nuk njoh më dot asnjë njeri...
Më ke magjepsur, o i mallkuar,
s'kam lënë ëndrra pa të kërkuar,
s'kam rendur jo, as ditë as natë,
kam shkruar vargje të gjatë.
Jam dehur e kam ulëritur,
si e çmendur kam thërritur,
si e çmendur të kam mallkuar
që pas teje jam dashuruar.
Në njeh gjynah e Perëndi,
kthehu një ditë përsëri,
kthehu tek unë e mos nguro,
më gënje e më thuaj që më do;
e ik e largohu përsëri,
por s'do të mundesh më tani,
se vonë, por prapë e ke kuptuar,
se pa mua dot s'ke jetuar.

22. Në ëndërr

Natën e mirë, zemra ime
të puth fort në të mia ëndërrime,
atje ku jemi bashkë,
përgjithmonë të bashkuar,
e ku përjetë mbetemi të dashuruar.
Heshtëm ne të dy si nata me yje,
në heshtjen pa fjalë
shkëmbejmë puthje me shije,
ku ndiejmë njeri - tjetrin
e flasim pa fjalë,…
E ndiejmë veten që jemi gjallë.

23. Nostalgji për ty

Të kujtoj vetëm ty e qaj pa zë,

të doja shumë ndaj qaj për këtë,

të mendoj dhe e di që s'ka më kthim,

ndaj copëtohet shpirti im.

Të ndiej në zemrën time,

si shuhesh ngadalë,

Ti mbete kujtim

dhe nuk the një fjalë.

Ti vdiqe me kohën,

u largove ike,

s'dua të të takoj

një ditë të më thush “mike”.

të desha, të mbajta në zemër,

të shova me lotët e kujtimit,

të fryva ngadalë, o pluhur i mbetur,

që s'bën më pjesë në rrugën e kthimit.

25. Jo vetëm nga ty

Sa herë kam qeshur,
të kujtoja se të doja si e marrë,
tashmë qesh me veten time
që kam ngelur duke qarë.
Qesh dhe të gjithë më shikojnë mua.
Ah, asnjë s'e di sa shumë qaj,…
Sa shumë vuaj!
Kujt t'i qaj? Përse? Për kë?
Asnjëra s'ka përgjigje për asgjë.
Një det i trazuar, i egër që buçet,
një jehonë e thellë, një shpatë që pret,
një lumë, një përrua,
burim kjo zemra ime,
s'e dini përse vuaj e qaj me ngashërime.
Askujt nuk ia uroj, një heshtje për të qarë,

një vend pa strehë, pa rrugë

për dhimbjen që ta marrë.

26. Kontrast

Më duket sikur do të të fal

që ashtu u largove,

por aq shumë të urrej,

sepse kurrë s'u shpjegove.

Nëpër natë të mendoj

sytë e tu veç errësirë,

etja e ëmbël më tundon,

por, pa ty, do të jem më mirë.

27. S'dua t'i shoh sytë e tu

Nga largësia flisja për ty

dhe s'ndieja asgjë,

betohesha me zë të lartë,

se s'do të të dua më;

betohesha se s'ta falja kurrë

që s'ndenje me mua

dhe që kurrë, asnjëherë,

s'doja të të shihja sytë e tua.

Dy pika lot më rrëshqitën,

gjithçka në errësirë,

aty afër meje hapat e tua më trokitën,

s'e kisha menduar se përballë teje

do ta kisha kaq të vështirë.

U largova me hapa të shpejta,

sikur më ndiqnin sytë e tu…

28. Pranova realitetin

Rrëshqita mbi të vetmen ndjenjë,
që njoha dhe të fala zemrën ty
e ti pranë meje ishe gjithmonë, ishe aty.
Sot kam lënë lotët të rrëshqasin
mbi të heshturën vetmi
e kujtimet, që më godasin furishëm,
si stuhi me shi.
Të prek ngadalë, por ti largohesh,
buzëqesh ëmbël dhe më fton,
në të pafundmen gjithësi,
në të përjetshmen dashuri.
E nis të rend pas teje me vrull,
por, papritur, diçka më zgjon,
vërej ca lot mbi sytë e mi,
stuhi nga dashuria jonë…
Më mban rob realiteti,
bindshëm jam robneshë e tij
dhe kur tronditem nga tërmeti
dhe kur shumë shpesh lagem me shi.

29. Pa ty

1.

Dikë tjetër do të kem në jetën time,

me ty s'do të jem, ,

shumë fraza do të them,

në shtrat të çmendurisë pranë do ta kem,

në çastet e vetmisë e lumtur do të jem.

*****

Në zemrën time lulëzon çdo ditë më shumë,

atje ku ëndërronim bashkë, sot është ai,…

Jjam edhe unë dhe jemi tre nga ne të dy,…

Llind jetë e re, shpirt, jo me ty!

30. Të kam marrë për jetë

Diku thellë në zemrën time

të kam fshehur

të kam mbyllur përjetë

do ta mbaj kujtim puthjen e parë,

hirin e një dashurie të vërtetë.

Do ta puth, ta ledhatoj,
ta marr në krahë,
ta prek, ta shtrëngoj,
kur të ndiej mall për ty.
do të të kem përgjithnjë,
do të gjej një aq,
një skutë, ku askush mos të shikojë,
të qajmë bashkë,
kur kam mall
dhe veten zemra ime të të dojë,
përgjithmonë të kam marrë
askush tjetër mos të ketë
ashtu si more zemrën time
ashtu do të mbaj përjetë.

31. ...por ti harrove të ndalje kohën

Je “ëngjëll” që më mban si gjarpër,

më helmon si djall nga pas,

më vjen dhe zemrën ma rrëmben.

Të fala zemrën time,

ti je një pjesë e saj,

më të ëmblat kujtime,

tani vetëm se qaj.

Kujtoj sa shumë të kam dashur,

sa shumë kam qarë për ty

dhe në çastet më të bukura qaja,

se e dija që s'do të ishim të dy.

Ti më mësove të doja një jetë,

më mësove këtë botë të ndyrë ta njoh,

të të doja çmendurisht, pafund

dhe të kthehem pas tani,

s'kam më kohë,...

Më mësove që dot mos të të largoja,
por për vete harrove diçka,
kur ike dhe më s'u ktheve,
Ja koha, larguar na la,
harrove të ndalje kohën!

» Poezi lirike nga Albert Abazi, Vlorë
» Hajk
» Poezi - Eva Sotiri
» ATENTATET
» poezi satirike