"Pikturoj në det të bardhë"

68.

U mermerosa në vetminë time,

kam frikë në shkretëtirën e hidhur të mureve.

Kulloj dritën time,

duke shikuar fotografitë tuaja djallëzore.

Mbijnë vjershat brenda meje,

një mijë vjersha…

69. Do të rijetoj





Tani e kam të qartë…

Ndihmë nga asgjëkundi.

Fortesat e mia do të rindërtoj

sipër mbi gërmadha,

këtij tërmeti të tmerrshëm do t’i rijetoj…

Duke qëndruar më këmbë…

Mos u çuditni.

Një shtyllë më mbështet

gjer në thellësitë e kësaj toke.

Besimi më kurajon….

75. Një ditë e diel e qershorit



Sot është ditë e diel, festë!

78.

Atë natë të dhjetorit

u mbush dhoma ime

nga ashkëlat e dëshpërimit.

U përkula dhe i mblodha,

i bëra shkarpa zjarri për vjershën…

Nga libri

1. “Paqe kam frikë”



Përkthyer e shqipërur: Kosta Gaxhoni,

Kristaq F. Shabani



Paqe kam frikë



Paqe e dashur, kam frikë,

dëgjoj jashtë ulërimat e ujqërve.

Shikoj nga dritarja ime Historinë

që luan rreth zjarrit dhe hekurit…

Paqe, frikohem

U zbehën dritat,

nuk e shikoj të nesërmen.

Shumë e padukshme.

Frikohem të qaj.

Ulu, e mira jonw. Paqe, në tokë.

Mos të pushojnë të tëra?

Kam frikë heshtjen vdekësore.

Paqe, bijë e Triumfit,

arrije…

Shpëtoje të djeshmen,

ndriçoje të Nesërmen.

Motrën tënde, Dashurinë,

lute.

Vraponi, arriteni.

Dridhen fëmijët dhe zogjtë

gjithçka në planet dridhet,

dhe frikohet,… Vraponi.

Të gjithë fëmijët e Botës

duhet të rrojnë,

si zambakë të vegjël

të lulëzojnë.

Duhet dhe bajamet

mot të riformojnë frutin.

Poetët

Hajk

Udhëtarët e qiellit-

Ëngjëj me një krah.

Ngjitemi.



Me dritë dhe fjalë,

Dëshmitar të përjetshëm,

Dashurinë e qendisim.



Mendime natësore

e humbën rrotullin e tyre

Lot u bënë.

Me zjarrin



Guximin tënd kufijve të çmendurisë

e ke vendosur pa menduar,

të shkatërrosh “statujat” me “zjarr”…

Një vepër të pavlefshme bëre.

Nuk arrita të fsheh statujat,

të paktën atë të “nënës”.



E ke shkatërruar me turpësi me zjarr.

Dhjetor 2001, (gjendje luftarake)



Ëndrrat tona

si ato të veriut të fortë

në hapësirën qiellore

erëzohen…



Duke i çjerrë në thellësi

të horizontit, copëtohen,

copa zhelesh bien në tokë.

Por, e kisha ëndërruar

diçka ndryshe këtë tokë.

Shpresë dhe gëzim

*

“Përmbytësit” të akrepizuar

në anën e heshtjes

Presin.

*

Të pashpresuarit luten,

duke ngritur zërat e tyre

për një ndihmë njerëzore.

*

Drita e gjysmëhënës,

mu në mes të detit,

shpresën e zgjon.



Shpresë perëndie,

copa të qendisuara me art

të përmbytyrit i përmbledh.



Në krahët e vesës,

gëzimi po afron,

duke mbartur këngët.



Kambanat tingëllojnë

tek të përmbyturit

I dhurojnë.

Kohë të pambushura



Fjalë të mbështjella

me penj të kuq kanavacë

të këngës sime

( I gozhdova dhe iki

për varrimin e ëndrrës sime).

Kohët e mia e kanë shpërndarë

në Egjeun tim të dashur.

Tani shkuma dhe dallgëzimet,

freskia, ngjyra, ritmi ndryshojnë,

janë pjesë të shpirtit tim

që janë shpërndarë bashkë me të.

Tema është e thellë e pashpjegueshme, tragjike,

mbyllin histori dhe mbeten bosh.

Ku vajti kaq dashuri?

Joshja e manaferrës së egër



* * *

U përhapa në det

dhe jetova

në filozofi të ëndrrës

dhe u zileps

filozofia

e konkretes,…

Gjithmonë

e paplota.

Pas krimit në park



Ishte mesnatë

që kam vjedhur aromën e luleve

dhe erdha të të deh,

mërmëritja e detit,

ledhatimi në veshin tënd,

smerald i kaltër i oqeanit,

sytë e tu të stolis,

të ringjall, o statujë;

Çudia e parkut tim

me këmbim

një tronditje te gjaku im

që koha e akullzon,

me një të shikuar tënd të fortë

vdekjen të vrasë,

një hap twndin drejt meje,

një “frymë “tënde e ledhatuar

e gjakut tënd të pulsuar.



Por, me që nuk je gjallë….,

ç’pres?

* * * Joshja e manaferrës së egër

fragment

...Dashuri,

po vjen herë pas herë e pasur

me dhurata ngarkuar,

herë e herë me duar bosh.

Veç lëshon një zhurmë të mendjes

duke ngacmuar të fantazohet

prekje Perëndore të Shenjta dhe shekullore.



Dashuri,

të kanë himnizuar mijëra poetë

dhe mbushën faqe të panumërta të lezetshme.

Anijet me vela u mbushën

dhe udhëtojnë në dete dhe oqeane,



“Kam dëshirë dashurie”

tek ujërat e tyre të kaltërta.

Plot me dashuri , përmbysin,

dhe vdekjen e mbytin…



Dashuri,

fol tek poetët portrete,

“mbështetu” tek ato

të të shijojnë tek një vend ëndërr.