"Jemi të gjithë ëngjëj..."

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:34 pm

O Engjëll! Unë mbrëmë pashë Nexhipin duke ligjëruar në vetmi dhe thoshte:

“O qepalla, derdhni lotët, se kohë e të qarit erdhi.

Qasuni, o lot, për kohën që ikën.

Kohë e qejfit u largua,
Ti të gjitha na i thuaj në shesh, pa dredhi,…

Kur më iku Vitua dhe kam Denisën, një fëmi”.

“Po,- tha Ai dhe argumentoi:

- Sikur loti të mos dëfrente hidhërimin,

njeriu s’do ta kishte kuptuar,

zemërgur do të kishte mbetur,

për të dashurën, po të mos ishte zija,

që i bën vajtimin,

Syri kurrë lot s’do të derdhte,

do të ishte tharë…

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:34 pm

6.

I prekur përsëri, dëgjova të hidhëruarin që lutej:

“Jepmë një lajm ti, erë e mëngjesit,

se ku është Vitua ime…

Moj e thënë! Ti ç’e bëre Viton,

dritën e jetës sime?

Qetësi nuk kam në shpirt,

qetësuesi im ku është ?

Po ! Ja! E shoh, Denisën ngushëlluese,

ja ku është?

I tharë nga loti syri ngazëllehet.

Me krijesën shëmbëlltyrë,

Denisën një mrekulli,

Zoti e pajisi me anë të mira e cilësi,

ma shëron plagën që mora tani;

në vend ta kurajoja,

Denisa më mësoi me qëndresën e saj,

më dha të kuptoj.

Ajo tha: “Zotit i duhen atje të mirët,

që gjurmët këtu t’i lënë,

shkollë për njerëzit janë xhevahirët,

bashkëshortja për ty, për mua nënë!

Të lumtë Denisa, zoti të mëshiroftë,

ty dhe Nexhipit të mira u bekoftë…”

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:35 pm

7.

Megjithatë ahu i brendshëm e detyron të dashurin tonë të shpreh dhe një merak.

Nata është shtatzanë, nuk dihet ç’erë fryn nesër,

nuk ma mori mendja të na linte festën,

përvjetorin tënd e qava me lot.

Të doja, më doje më shumë,

pse kështu, o Zot!

Torta ëmbëlsirë, helmin e kish brenda,

dyzetë e një vjetorin unë të përmenda,

Denisës dhe mua për ty na qan zemra…

Po qe se gabuam, falna, fjalën nëmna!

Nexhip! Ty që Zoti të dha durimin dëgjo dhe disa fjalë:

“Jeta është shkallë me dy krahë,

i ngjisim shpejtuar, gëzuar dhe hidhëruar,

i zbresim menduar, rënduar, s’kemi gjë në duar,

sepse Zoti jep riskun e caktuar.

Ti je me mend, intelektual me vlerë,

ti ke shumë, shokë, miq, vetë i ke mbjellë,

Ti s’je i pari i kësaj jete, ka me mijëra që flasin me vete…

Ti përballove sakrifica në ushtri, punove me ndërgjegje

dhe me vështirësi, ti nuk hëngre,

nuk fjete e s’pushove…

Ti u dogje

dhe s’ u ankove.

Zoti të ka dhënë durim edhe forcë,

edhe kur dhimbja të godet në kockë,…

Ti malin e bën fushë, përballon stuhi,

ti po vendose edhe Detin e pi…

8.

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:35 pm

8.
Epilog i meditimit

O Ëngjëll, që erdhe e më mësove mua,

Nexhipit ia dhashë porositë e tua…

Tani të kam unë një amanet:

“Qëndro me Nexhipin ditë edhe netë,

qetësoja shpirtin bashkë me Denisën,

ndriçoje rrugën që të dy e nisën,

bashkë me ty edhe ne do të jemi:

Me miqtë e shumtë me ta dhe Hyseni”.

Hormovë, 14.07.2007

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:35 pm

Denisa Onjea

Ishte ëndërr, një ëndërr që s’do të doja të kishte mbarim.

Bisedë me mamin

Një natë të ftohtë dimri, kur shiu binte me rrëmbim dhe në qiell s’dukej as hëna, as yjet, isha shumë e lodhur dhe e mërzitur.

Ishte vonë, por mua nuk po më zinte gjumi. Përpara disa ditësh nëna ime kishte ndërruar jetë dhe unë po e ndieja shumë mungesën e fjalëve, këshillave dhe porosive të saj. E si mund ta harroj unë zërin, që s’do ta dëgjojmë më kurrë?

Si mund t’i harroj fytyrën, që kurrë nuk e pashë dhe s’mund ta shikoj dot?… Si mund t’i harroj përkëdheljet, që kurrë nuk do t’i ndiej më kurrë ?

E duke menduar kështu, për një çast, gjumi më mbylli qepallat, por, papritur, ndjeva një dorë që më shtrëngonte dhe pastaj e pashë veten të mbëshetur në kraharorin e nënës. Nuk po kuptoja se çfarë po ndodhte. Fytyra e saj m’u duk ashtu e butë, e ëmbël, e dashur si gjithmonë. Në çast ajo filloi të fliste. Edhe zëri i saj ishte i pandryshuar. “Unë e di që ti je e fortë, - më tha. “Po unë ta kam premtuar këtë,” - munda të thosha unë mes lotëve. “Jeta jote do të jetë e lumtur, se ti ke bekimin tim”. “O nënë, kthehu përsëri! eja në botën tonë! ti nuk e meriton ikjen!”.
“E ke gabim, - më tha. – Unë nuk kam “ikur». Në botën tonë jeta është e bukur, por kurrë mos u bëj kurioze për ta provuar këtë jetë përpara kohës , që të ka caktuar i madhi Zot. Kam një porosi për ty: “Mbaje afër dhe babin. Ai është i dëshpëruar si edhe ti”. Papritur dëgjova një zë të mbytur. Ishte zëri i babit, që më thirri për t’u zgjuar e përgatitur për në shkollë. U zgjova,…Nëna u zhduk…. Nuk ishte realitet.

Sa keq!

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:39 pm

Hysen Ali Hormova

* * *

O Angel! Yesternight I saw Nexhip wailing out in solitude saying:

“O eyelids pour tears, because the time of crying came.

Come, o you tears, for the time that passes.

The time of enjoyment has passed,
You reveal everything openly, without reserve,…

When Vito left and I have Denisa, a child”.

“Yes,- said He and reasoned…

- Had not the tear entertained the bitterness,

man would have never understood it,

stonehearted would have remained,

for his beloved, had not the grief existed,

that causes mourning,

The eye would never shed tears,

it would have dried…

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:39 pm

6.

Once again I was touched, by hearing the grieving man praying:

“Bring along with you some good news, o you morning breeze,

where my dearest Vito might be.

Moj e thënë! What did you do with Vito,

the light of my life?

There is no peace in my soul,

Where is my comfort?

Yes ! Here she is! I see, my consoling Denisa,

here she is?

Dried by the tear the eye rejoices.

With the image creature,

Denisa a miracle,

God gave her all the good sides and qualities,

She heals the wound I received,

Instead of being me a comforter,

Denisa taught me with her courage,

she made me understand.

She said: “God needs there the good people,

who leave their footprints here,

A school for the people are the good-hearted people,

The wife for you, the mother for me!

Well done Denisa, may God have mercy on you,

God bless you and Nexhip…”

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:39 pm

It was but a dream, a dream that I wished to have no end.

Talk with mother

In a cold winter night when rain fell heavily and in the sky there was neither the moon, nor the stars, I was very tired and saddened.

It was late, yet I could not sleep. A few days ago my mother has passed and I felt desperately the absence of her words, advices and instructions.

How could I ever forget the voice that we will never hear again?

How could I ever forget the face, which I never saw and I never will? How could I ever forget the caresses, which I will never feel again?

By so thinking, for a moment, the sleep closed my eyelids, but, suddenly, I felt a hand that pressed me and then I saw myself and then I found myself resting at my mother’s bosom.

I was not able to understand what was happening. Her face seemed to me as it was soft, sweet, loving as always. At that very moment she began to talk. Even her voice was unchanged. “I do know that you are strong, - she said.
“But I have promised you that,” – I could say lost in tears.
“Your life will be a happier one, because you have my blessing”.
“o mother, come back again! Come to our world! You do not deserve to go!”
“You are wrong, - she said. – I am not “gone». In our world life is beautiful, but mind you should never be curious to experience it before the time that God has decided for you. I have something to tell you: “Keep your father close. He is sad just like you”.
Of a sudden I heard a muffled voice. It was my father’s voice, who called me to wake up and be prepared for school.
I woke,… mother had disappeared….It was not a reality.

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:40 pm

Denisa Onjea

Lacrimation of the grapevine

Someone broke a grapevine.

She cried.

Murmured,

She caressed it softly,…

The grapevine burst in sweet tears.

Vito was near the house,

Her tears had turned to water

with the tears of the vineyard.

Përktheu nga anglishtja : Dritan Kardhashi

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:41 pm

* * *

Përkthime

Giorgina Busca Gernetti

Mungesë

Shikon? Asnjë hije

në paqartësinë e qartësisë së ditës.

Diell e majë e thepisur mbi det;

I zhubravitur, një zgjatim pa shkëputje, i paanë

i koloritit natyral -violet,

i pastër, i gjallë, i dridhur nga reagimi,

ajër i palëvizshëm,

degë të palëvizshme të palmës,

të lehtë, të heshtur

në mbasditen e ekspozuar nga dielli…

Dega e gjetheve jeshile hesht,

duke prodhuar

një zhurmë të lehtë të gjetheve;

të heshtura këngët e zogjve këngëtarë,

poshtë nesh qëndron hija.

Shikon? Jemi vetëm.

Mungon dyfishi ynë që na ndjek

në mëngjesin e kulluar,

që ndjek muzgun

në të fundit refleks

të dritës së diellit.

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:41 pm

Sandro Alegrini

Ëndrra e gjyshit

Tymos me çibuk gjyshi,

më shumë se një orë ulur pas dritares…

Ngadalë, ngadalë, bora bie

në të rezistueshmen selvi,

në të bardhën fagot1)

me ajrim prej druri përkulet ngadalë.

Ja ku tundet magjepsës,

e tërheq lart përsëri në krye të qiellit..

Shikon gjyshin dhe psherëtin;

mëpas e zë gjumi dhe bie në ëndërrim

për largësinë e tij, rinimin e adhuruar…

Në gjunjët e lodhura shtrihet çibuku i fikur…

1)instrument muzikor

Përktheu nga italishtja: Aleksandra Shabani

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:42 pm

Sandro Alegrini

Urrejtje e dashuri

Vende të Jugut tim të thatë

deri në qafë,

ku vdekja arrin befas

si një turbinë

e erës së nxehtë.

Shokë e shoqe të Jugut tim

te ju vdekja është misterioze…

O shkëmbinj të tmerrshëm prej rëre,

të djegur nga rrëketë,

o mashtrime të mbajtura të fshehta

si një gjarpër jo helmues

në mes të kaçubeve të thata.

O Jug i ëmbël dhe i dashur,

Jugu im,

kjo e keqe tëndja e vdekjes

më mban larg,

helmon dashurinë që të sjell.

PERCORSI DI LITTERATURA PER DOMENICO DEFELICE

Con prefazione di Angelo Manitta Il Convivo

Sandro Angelucci

Nektari i mbrëmjes

Sa më shumë të qartësohet ndërgjegjja,

aq më shumë rritet frika për zemrën.

Sytë e meitëzuar të kufizuar në ballë,

pothuajse të mbuluar

nga të propozuarit e një dënimi të ri,…

të lodhur, të skuqur përkripen

nga një bimë e panjohur.

Por kënga ,…

si shuhet kënga e mbrëmjes,

për të më bërë të dashurohem,

për të më ëmbëlsuar me mjaltin e jetës

kjo pije e adhuruar për të më mësuar

që të bashkojë të lidh duart,

pa hamëndjen për të lutur…

Ritmi i tamburit

Mund

t’i fsheh në ndonjë vend të fshehtë,

po mund t’i fsheh,

duke shqiptuar në mënyrë të ndarë vargjet,

duke përdorur poezitë si tambur

të të fundmëve luftëtarë të sfilitur.

Do të bëjë zhurmë,

t’i shtie duart në strofkë

duke sfiduar kafshimet

nga të cilat ndokush

mund të ndjehet i humbur dhe i frikuar.

Do t’i kërkoj nëpër cepat më të errët,

ku drita e diellit nuk mbërrin.

Nëse do të duan

të mbahen fort me duar

për të larguar dhimbjen time.

Por ju betohem,

mos më jepni armë të tjera,

dua vetëm ritmin e tamburit

për të mos t’i harruar

dhe për të mos vdekur.

Përkthyer nga italishtja nga vepra e autorit

Sandro Angeluci “IL CERCHIO CHE CIRCONDA L”INFINITO” Book Editore, 2005

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:42 pm

Adolf Shvedçikov

Puthmë fort!

1.

Puthmë fort! Më fort!

Puthmë gjersa të dërsitem!

Gjersa afshi të më shuhet,

gjersa mbi ty të pulitem.

2.

Më puth kaq fort, moj e dashur,

sa puthja të më shkojë në deje.

Besomë, askush s’më ndalon,

s’ka forcë të më ndalë drejt teje!

3.

Puthmë më fort! Më fort!

Të më kthehet afshi i zjarrit,…

Besomë tani, s’jam i aftë,

s’e ndal dot vrapin e kalit.

4.

Le të fluturojë me të katra

dhe zemrën të ma ndajë në pjesë,

kjo është lumturia e çmendur

e ditës së lumtur që vdes.

Vrull dashurie

O mall i përvëluar,

pa fund, pa fillim!

O brengë e dëshpëruar,

pa grua s’gjen shërim!

Dhe dukesh se në shekuj,

ty helmi të përpin,

kur thahesh e venitesh,

ku lumi ka burim.

Po hë! Dëgjoj së largu

të zjarrtën vetëtimë,

që ngroh dhe dashurisë

i jep një ëmbëlsim.

Sulmo si vetëtima!

Gjëmo! Me plot gjëmim,…

Si lumë rrjedh dashuria,

qetësia e shpirtit tim.

Përktheu nga rusishtja: Murat Memallaj

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:43 pm

ACCADEMI LETTERARIA
ITALO-AUSTRALIANA SCRITTORI

Melburne, AUSTRALIA

La Storia dell’a.l.i.a.s.
Di giovanna Li volti guzzardi, pRESIDENTE

L’A.L.I.A.S. è nata il 7 maggio 1992 alla Biblioteca Comunale di Milleara Mall, East Keilor, dove io ogni sabato mattina dalle 9 a mezzogiorno, insegnavo italiano ai bambini di tutte le nazionalità e facevo fare loro dei piccoli concorsi di poesia. Poesiole che dovevo correggere, ma era una grande gioia vedere tutte quelle poesie in lingua italiana, scritte anche da bambini che non erano figli di italiani.

La premiazione avveniva nella stessa biblioteca un sabato mattina, prima della fine dell’anno scolastico; allestivo un piccolo spettacolino e intervenivano parecchie persone. I bambini leggevano le loro poesie, quelli che suonavano degli strumenti musicali si esibivano suonando un pezzo a loro piacere, così per quelli che cantavano e facevano danza sia classica che moderna.

Quando ho detto ai dirigenti, che se mi avessero dato la biblioteca a disposizione, avrei creato un Circolo Letterario, e potevo indire concorsi per grandi e piccoli, loro, pieni di entusiasmo, mi hanno risposto: “Giovanna, sei grande, la biblioteca è tua”. Così, da una mia idea e con l’aiuto degli amici è nata l’ASSOCIAZIONE LETTERARIA ITALO AUSTRALIANA SCRITTORI “A.L.I.A.S.” ora ACCADEMIA.

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:43 pm

A critical thought over a translated literary work in albanian language.

The progressive mission of a work- document designed with epos (Speech)

Held in May 16, 2004 in the auditorium of the University “E.Çabej“ Gjirokastër, discussing the work of the well known Greek writer Dino Kubatis.

In an analysis made through a qualitative point of view for the literary work “ Iliana our life ends at the tanks“ of the author Dino Kubatis one reaches in the logical conclusion: “Iliana, our life begins, after you have “melted“ the serrated parts of the “tanks“, which originate not only from the iron, but they are also alloys and products of the “bloody historical station“, produced by litting “brains“ and commanders of the note “Sol“, who seek to cover the world with their rough “skin“, in order to bring the asphyxia of the exhausted Humanity. Which are some of the phenomena reflected?

The empty rhetoric, the return to the retrospective view of the epos of blood, “the staging of the environments and the movement pulsating with resistence to suphocate the word, in order not to anchor the feeling, with interpreters and protagonists “manhood“ born by “depriving of the rights“ with fragments of the similarities of the great falling, facing the falling and rising of classes, where in battles struggle serrations, with people constructed and contracted with iron, who have thrown away the humane structural and spiritual compositions,with people who are still immature, holding in their hands and heads laurels, symbolism of the triumph of the Capitols of peace. Heavy struggle between the threat and the plea, between the offence and the song, between the bayonet and the feeling, between the futility and the truth, between the vengeance and the humanity...

The reference of the powerful meeting points of the ages is brought in this novel “time“. This novel document of Dinos Kubatis has in its essence: legitimacy of the sacrifice, where humans antagonize and confront each other, where the life stands still like the hands of a stopped clock and the restraining mechanism is an iron monster, who seeks to soak its iron teeth with blood from the humans, whose protagonists in their movements are the protest and the opposition. The typical thought of the deadly order appears in contrasts where, the epic participates in the orchestration of the martyrdom and “Eol“, the king of the wind watches carefully and delivers the story through the wounded skies. The heroic and pathetic attitude, the authoritative meditation, sketching of the confronting scenes, the idyll of the aspiring living men, the punished sacrilege of the soldiers who do not carry out the massacre, the enlightenig of the mentality of hope “With you, Iliana, life starts from the beginning: “seeking martyrdom“.

Iliana falls, but the author remains (stands firm) to tell this inhuman (cruel) massacre by accomplishing one of the most necessary misions of social historiography.

The social mision of the avant-garde, where feelings challenge guns and serrations, where the bustling of the resistence burns, where the courage travels far away, where the the spit malevolence punishes the resistence, where the centre of the resistence is named “Iliana“, which releases rays of return, transformation, salvation, stopping of the hours of leaving .... The intelligent Military environments waiting for the gain by the approachment of the volcanic waves of the progressing force with a responsible question: “When?“,which raises the suns toward the blackened and dusty sky with bloody sprints.

The historical messages given in this work possess the character of the universal action, therefore the finding is beautiful and appealing, avoiding the secrecy, being confined and uninterested for the progress of the country.

Iliana, image of the civil and social missions worldwide based on heroism, martyrdom, eposes, bravery, image of the coming of beautiful dawn-lights, of the aspiring locomotives; a memory of genuine heroism, a refering point of the shaking of dictatorial systems, a new load of the marching of feeling and a space of the triumph of the freedom of thought.

Fear of loosing Iliana transformed into a pride of the pain for prosperity.

These “buildings“ beautifully and passionately designed with typical and heroic characters repeat the history and appeal with loud voice, tonality, feasibility and imagery and deliver slogans for justice, freedom and existence and they possess genuine informative value for the generations of the Universe.

The work, on the other hand, is an appreciated form of the novel-document, which relies on the foundations of the real qudrature. It is a mirror that shows “the times“ that have already lost their shade of colors, but attempt to be repeated again, when walking “is crippled“ intentionally and mushrooms of the nostalgic rain appear.

It is important to stress that, despite the time when this work was written, it remains fresh and this fact can be figuratively observed in the expressive physiognomy of the author, which is enlightened by sunny spheres of Iliana!

We, the representatives of letters . such works written with nerv, with feeling, with a message to deliver, with an artistic culture and a with a bluish mission.

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:44 pm

Innovation and the magic of translating

by Kristaq F. Shabani, writer, poet

Head of the Writers Association “Pegasi“ with its Headquarters in Gjirokastër, Albania

Translating means to undertake a dynamic and well considered task; to transmit with originality and artistic finesse(delicacy), lexical freshness from a language to another and to accomplish an interesting mission: the translated work to shine in all its colors as in the language it originates. But in order to achieve this “outlining“ it is needed an extended and deep knowledge of the language you are translating from as well the striking flowrishment in all the translating “garland“ in order to reach the explosion of the “stright young twigs“ of the translation.
The translator accomplishes naturally and obidiently “This Undertaken Literary Action“, if he projects and designs all the relief of the literary work. Before all, he, who undertakes such an act with many “scenes“, must master the beauty of the words and its sense of clear expression and transmiting emotional sense. The exchange of the universal values demands that the “created products“ from a language to be transmited clearly into the other and the language that plays a leading role in the today’s world. in this aspect the Writers’ Association “Pegasi“ Gjirokaster has taken such steps in the field of translation by acomplishing standardized and confirmed translatons has tried to be as loyal as possible to the original literary work.

This undertaking is accomplished mainly from greek and italian language, but bold steps, are taken in the process of the translation in the english language, which is one of the main goals of our association. Significant has been the translation from other languages, mainly form english, into albanian language of many writers and poets distinguished in the world literature nowadays. We should say that in that direction, in Albania, the tradition of translating the works of the most distinguished writers and poets keeps going continously with a higher standard, where the elite of the skillfull translators continue their translating activity mainly in languages like: english, french, spanish, italian, greek etc.It has already taken shape a comunity of new and skillfull translators, who have boldly demonstrated their abilities in ther field of translating. Many of these translators have completed their studies abroad in the western countries, being in constant contact with the outer world and possess an extended comprehension towards the“tricks“ of translating. It could be said that there exists a competition in many works, where the translators compete assuringly and they have brought before the albanian reader new acknowledgements, substracts, extracts in the literary field. As a result of the great opening of the country after the 1990, in Albania have come many intelectuals with a reputation in te field of letters worlwide, and by becoming familiar with the albanian language and literature, they have given their assistence in consulation for making translations of the highest standard. Successful has been the translation of the albanian literary works, especially those of the distinguished albanian writer Ismail Kadare, whose place of origine is the town where The Headquarters of Writers’ Association “Pegasi“ are located. We have many potencial translators such as andon Papleka, Aleksandra Shabani, Sazan Gjomema, Shaun Thompson, Kosta Gaxhoni, Mirela Dudi, Riza Lahi, Alqi Beqo,. Besnik Ismailati, Ligor Shyti and many others, who dedicate themselves to this magic by giving their contribution in the edition of many competitive works in the translatin sphere. Or periodical newspaper and magazine “Pegasi“ are contributing extensively in the “translation in albanian“, as well the connections with our counterparts worlwide are a great inspiration and serve this magic art.
The continuance of this process is unhaltable. The positive mania for knowledge is a tangable and continuous phenomenon. It aims at achieving the idea that the authors of all the countries know their values and simultanously swap it. It creates the exchange of universal values, encouraging and making them speak an understanding “language“. This process has started long time ago and will continue unceasingly.

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:44 pm

Dr. T. Ashok Chakravarthy, D.Litt

Poet-Essayist-Review Writer, INDIA Titull reklame Kështu shkojnë titujtReklamatve të mëngjesit, qëllimet ajrore godasin 15 civilë,duke marrë 20 jetë të pafajshme… Shpërthimet e bombave shkundinnjë treg të rënduar me njerëz…Gjaku njerëzor rrjedh rrëkenë rrugën e vetëshkatërrimit…. Me vdekjen dhe rrënimin gjithkund si flluckat e ajrit jetët zhduken fare thjeshtë, të zënë në humnerat e luftravedhe në batakun e konflikteve të brendshme.Dhimbjete zemrave dhe agonia rrethon në aktet çnjerëzore dhe barbare. Nëse je i fuqishëm, dakort, Nëse je i pasur, dakort,Nëse je influent, dakort Nëse je një politikan, dakort…Po çfarë… rreth të varfërit?Të privuarit dhe jetimin? Çfarë rreth fatit të urisë?Dhe çfarë rreth fatit të varfërisë, riskut të shkuarës? Kush është ai , i cili ka një mendimin?Kush është ai që do të vëjë një dorë?Në luftëne përditshme për mbijetsë, a nuk mund të sigurojmë një rreze drite shkëndijë?N ë skutat e errëta të zemrave të tilla po, titujt e reklamave deri në mendimet e mia,

Të bëj diçka , të kërkoj diçka.

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:44 pm

CHOI LAISHEUNG
Është një zërat përfaqësuese të zërit femëror poetik më të rëndësishëm femëror të Kinës. Është drejtore e literaturës së Hong- Kong dhe të revistës “Bota e re Poetike”. Krahas shumë poezive të botuara në shumë antologji poetike, ka botuar 22 libra me poezi dhe ka gati të tjera për botim. Krahas aktiviteteve të letrare praktikon boksin, artin e skermës Personaliteti i saj poetik shprehet në poezinë esaj. Ajo është kandidate për çmimin Nobel në Letërsi.
* * *
Çfarë mund të thotë një shkëmb,
kur sprova e erërave dhe valëve ,
do të që të më vendos mua
në një jetë të dhimbshme…

QIELLI LËVIZ PREJ MEJE
Toka është e lidhur me mua
Deti është rinuar dhe jetësor
për shkakun tim
Deti ka në pronësi po aq mrekulli,
Sikundër dhe unë do t’i ofroj

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:45 pm

ELAINE SOMEMMERS RICH
Poete jeton në Blufton, por është shumë aktive si veprimtare pacifiste e kishës protestante si një mësuese për emigrantët dhe një udhëheqëse e grupit e Organizatës të Poetëve dhe Shkrimtarëve të Blufonit të Ohajos (SHBA).

MARCH 4 HAIKU
Gjelbërim fletëverdhë
i përngjat degëve të panjave,
shkëlqim i diellit të mëngjesit.

JULY HAIKU
Një ditë e lartësive dhe thellësive.
I nxehtë korriku
Mbremja afron Gjinkallat. Xixëllonjat
Përktheu nga anglishtja: Dritan Kardhashi E përgatitën gazetën për botim: Aleksandra Shabani, Dritan Kardhashi, Afërdita Stroka, Hysen Ali Hormova

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:45 pm

Sponsor i Nr. 26 Nexhip Onjea, anëtar i Lidhjes së Krijuesve “PEGASI”, Dega Tiranë I shtyrë nga dëshira për të publikuar veprimtarinë e madhe letrare dhe përkushtimin pegasian në këtë fushë të madhe, i cili ka mundësi për shkëmbim universal vlerash dhe për sens të madh konkurimi me simotrat kudo në botë, ndërmora këtë hap në kuadrin financiar. Duke konkretizuar një detyrë publikimi dhe për një ecje më progresive letrare për shfaqje vlerash. Gazeta botohet nën drejtimin e Kryetarit të Lidhjes së Krijuesve “PEGASI”, ALBANIA KRISTAQ F. SHABANI IWA, WPS, me qendër në GjirokastërKryeredaktore e gazetës: Aleksandra Shabani W.P.SZëvend/Kryeredaktore: Elefteria Kallojeri W.P.SZëvendws/Kryeredaktor:Dhimitwr Miti W.P.SPërgjegjës për pëwrkthimet: Kosta Gaxhoni W.P.SRedaktorë: Silvana Hazati, Mimoza Llavdaniti, Dritan Kardhashi (për anglisht)Korrespodentë: Spartak Proda (Gjirokastër), Laureta Sahitaj (Prizren) Albert Shala (Gjakovë), Eftimia Mila (Durrës), Ledia Lahi (Tiranë), Viktor Dervishi (Durrës), Akile Llapa (Selanik)Kwshilli Botues: Izet Çulli W.P.S (Kryetare e Kwshillit botues), Agron Shele W.P.S, Zaharulla Gaitanaki Greqi), Flavia Lepre (Itali), Asim Peta W.P.S, Yllka Ponde W.P.S, Mirela Dudi W.P.S, Theodhori Nikolla, Fadil Shehu, Jorgo Telo W.P.S, Dashamir Malo, Ligor Shyti W.P.S, Çerçiz Myftari W.P.S, Elona Gashi (Prizren).

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:48 pm

Pegasi Nr. 21

Pse Çajupit nuk i është dhënë ende nderimi i duhur dhe i merituar?

Paksa e çuditshme dhe s’dimë si mund ta shpjegojmë faktin e hidhur të përgjigjes negative të kësaj pyetjeje domethënëse. Në arsenalin e dhënies së titujve “Nderi i Kombit” nuk figuron një titull i tillë për poetin e madh kombëtar, një nga Kryerilindsat e ndritshëm të Rilindjes Kombëtare Shqiptare. Harresë apo sfumim?! Lënie në mënjanim me dëshirë apo spostim vëmendje duke titulluar të tjerë shumë të vegjël në format, pa le në ide dhe konkretizim. Më 27 mars 2005 ne përkujtuam 139 vjetorin e ditëlindjes së Poetit të Madh Andon Zako Çajupit, që shpesh lihet në harresë të mjegulluar. Me shumë sakrifica e mund ne ngritën bustin e tij në qytetin e Gjirokastrës, duke u favorizuar nga pushteti demokratik. Pak lule për lëndinën e luleve, pak nderim për bilbilin e ndjenjës dhe të vjershërimit shqip, pak ditiramb për njeriun që i këndoi dhe i thirrmojë poetikisht shqiptarit për të ruajtur nderin dhe dinjitetin kombëtar, pak ngritje piedestali për njeriun që e pakësoi pulsimin e dhimbjeve dhe tregoi rrugën e progresit dhe përhapi në mendjen e shqiptarëve dashurinë për shqiptarizmën. Është koha të hapim sytë dhe të kthellojmë mendjen që Çajupi ynë dhe i të gjithë shqiptarëve të nderohet me titullimin më të madh të stimulimit: “NDER I KOMBIT”. Kjo është një kërkesë ligjitime e gjithë “pegaistëve” të Jugut si dhe e gjithë komunitetit zagorit në Gjirokastër, dhe e gjithë njerëzve që e duan Andon Zako Çajupin, të nxënësve të shkollave dhe studentëve, e cila duhet të merret në konsideratë. Duhet ditur mirë se çdo shqiptar e ka nder në zemrën e tij Çajupin e madh.

Konkretizimi i këtij akti është shpërblesa e nderimit merituese dhe dalja nga tulatja.

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:49 pm

XHEVAT KALLAJXHI, DEKAN I GAZETARISË SHQIPTARE

Në vitin 1978 Avni Resuli “Koha Jonë” në Firencë revista tremujore boton letrën e tij drejtuar kryetarit të Shoqërisë “Vatra” z. Ahmet Dervishi.

“I dashuri z. Ahmet! U gëzova pa masë që JU po zgjidhni në krye të gazetës “DIELLI”, DEKANIN E GAZETARISË SHQIPTARE XHEVAT KALLAJXHI.”

Fotografia “Barkas”

Viti 1959

Në Shqipëri u shpall amnisti e përgjithshme për të gjithë të larguarit me përjashtim të 200 vetëve, të cilët nuk u falën, midis tyre edhe Xhevat Kallajxhi, Ahmet Zogu.

Filloi një propagandë intesive për rikthimin e të falurve në Shqipëri, në vendin amë. Ky kthim ishte dëshirë e brezit të ri 18-35 vjeç. Xhevat Kallajxhiu vjen i sinjalizuar për këtë akt në NEË YORK dhe thërret dy vëllezërit Emin dhe Fatmir Idrizi dhe në prani të 50 djelmoshave të tjerë u thotë: “ E shoh që keni vendosur të ktheheni në Atdhe dhe s´ka gjë më të bukur se kthimi në vendin tënd. Unë kam një mendim për zgjedhjen tuaj. Të dy vëllezërit u kthyen nga Xhevati dhe u përgatitën të dëgjonin vijimin e mendimit të Xhevatit.

“Edhe unë jam dakord që një nga ju të ktheheni në Atdhe. Se kush duhet të kthehet këtë do ta vendosni me short.”

Dhe kështu u bë. U hodh shorti. Fitoi Fatmiri. Edhe nga 50 djemtë që ishin të pranishëm në sallë, kishin shumë dëshirë të ktheheshin në Atdhe. Xhevati, pas hedhjes së shortit, i dha porosi Fatmirit:“Mirë, Fatmir, ti do të nisesh. Kur do të arrish dhe do të shikosh gjendjen atje as do të shkruash, as do të telefonosh, por pas dy muajsh, pasi të bindesh mirë dhe të shikosh gjendjen, do të bësh një fotografi dhe do t’ia dërgosh Eminit. Në rast se gjendja është e mirë ti do të bësh një fotografi në këmbë. Në rast se gjendja nuk është e mirë do të dalësh i ulur në karrige. Në fotografinë, që do të dërgosh nuk do të bësh asnjë shënim. Fotografinë do të dërgosh në adresë të Eminit.”

Dhe një ditë erdhi zarfi me fotografinë. Zarfi do të hapej në prezencë të djelmoshave, që donin të ktheheshin në Shqipëri. U lajmëruan të gjithë dhe, në prezencë të tyre, Xhevati hapi zarfin. Çuditërisht Fatmiri në fotografi kishte dalë barkas.Kjo fotografi e dykuptimtë fliste me kodimin e vet.
Episodi i dytë

Kur ishte Kryetar i Bashkisë së Sarandës Xhevati mbolli me nismën e tij ekualipte nga Qafa e Gjashtës deri në mol.

Në një takim me qytetarë të Sarandës ata i thanë në mënyrë komike: “Zoti Kryetar ekziston një proverbë : “Atje ku hyn dielli nuk hyn mjeku!”

Xhevati i zgjuar u përgjigj:” Kjo mbjellje nuk është bërë për të sjellë errësirën, apo hijen, por duhet të keni parasysh se pas dimrit vjen behari…”

Të gjithë u shtangën nga përgjigja e zgjuar e Kryetarit.
GOSTIVAR

Xhevati ishte njeri i aksionit edhe në fushën kulturore. Kur e caktuan në Gostivar N/Prefekt ngriti skena teatrore si dhe krijoi orkestrën frymore të qytetit. I thanë që të mbante me vete një bodigard, por ai në fillim nuk pranoi. Më vonë ai e mori bodigardin. Djali quhej Xhem Gostivari. Xhevati gjeti gjuhë të përbashkët me Xhemën, icili ishte mjaft trim dhe bëhet copë për Xhevatin. U lidh me një miqësi të madhe me të. Pas ikjes së Xhevatit nga Gostivari, Xhema krijoi një çetë nacionaliste, e cila hapi shumë punë. Kështu që Xhema u bë një njeri shumë i dëgjuar. Pushtetarët kërkuan me insistim ta eliminonin Xhemën. Kjo u arrit falë kunatit të tij, i cili e mbyti Xhemën. Pastaj serbët i prenë kokën si Ali Pashait dhe e shëtitën trupin e tij nëpër Maqedoni, për të kallur frikën. Kështu përfundoi trimi Xhemë. Por ai la dy fëmijë, të cilët nuk e harruan Xhevatin dhe fëmijët e tij, nuk e harruan atë lidhësi të mrekullueshme.Një djalë i tij ishte në Gistivar dhe tjetri në SHBA. Në ditë të marsit 1992 Galip Kallajnxhiu u ftua për një javë në Gostivar, duke kaluar këndshëm tek miku i babait të tij. Lidhësitë transmetohen në kohëra.

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:49 pm

Koleksioni i gazetës “DEMOKRATIA”

Galipi rrëfen: ”Në vitin 1958 kisha ardhur në Gjirokastër nga Tirana për të kontrolluar hajatin e shtëpisë të hallës… Filluam gërmimin se mos gjenin ndonjë gjë… Për çudi, duke gërmuar, ndeshën në një gjë të fortë. Gërmuam me kujdes dhe nën këtë mbrojtje të fortë ishte një thes, i cili nuk lejonte lagështinë të futej në të. Kur e hapëm thesin, u befasuam. Koleksioni i gazetës “Demokratia”. U trëmbën. Ç’të bënim me të? T’i digjnim? Jo, vendosëm t’i rigroposnim. Kuptuam që ishte diçka e vyer, por edhe e rrezikshme për kohën. U nisëm në Tiranë. U konsultuam se ç’duhet të bënim me koleksionin e gazetave që nga viti 1925 – 1939. Fillimisht biseduam me Irfan Çoçolin, mandej me Kadri Boboçin dhe me Kadri Boboçin , deri sa çështja vajti te Shemzi Totozani, i cili, pasi dëgjoi se çfarë kishim zbuluar, na tha: “Do t’u jap unë makinë dhe koleksionin ta sillni në Tiranë…” Kështu që koleksioni ekziston sot në Bibliotekën Kombëtare të Tiranës dhe është pasuri kombëtare.

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:50 pm

&

Në gazetën “Demokratia”, krahas gjërave madhore, që janë publikuar dhe botuar, e rëndësishme e thelbësore është edhe substanca e jashtëzakonshme e Dekartit, një nga krijuesit e Enciklopesisë franceze. Kjo gazetë nuk mund të dilte pa firmën e korrektorit të saj Halil Tuqit. Në prill të viti 1939, më 5 prill u ndërpre kjo veprimtari e madhe publicistike.

&

Një kontribut të rëndësishëm për gazetën “Demokratia” kanë dhënë të njohurit Jorgji Meksi, Vangjel Meksi, Branko Merxhani, Nebil Çika, Lasgush Poradeci dhe më vonë Vedat Kokona, Nonda Bulka, Nexhat Hakiu.

&

Ndodhej në Detroit në një ceremonial. Një plakë nga Kolonja e Korçës, kur mori vesh se zotëria, që kishte ardhur i ftuar në festë quhej Xhevat Kallajxhi, i tha: “Ore, zotrote, mora vesh se je kallajxhi. Unë kam nja dy bakëre të Shiqpërisë dhe dua t’i kallajis. A do të m’i kallajisni ju?”

Xhevati iu përgjigj:” Posi jo, vetëm që do të t’i kallajis, por edhe do të mbetesh e kënaqur ”.

Titulli: Re: "Jemi të gjithë ëngjëj..." Mon Jan 12, 2009 3:50 pm

Dua nuse vajzën e Mbretit

përrallë

nga Çajup Shehu

Na ishte një qytet i gurtë me një histori të trimtë dhe me njerëz të mençur. Madje dhe emrin e kishte të një princeshe trime… Në afërsi të qytetit na ishte një fshat i vogël me karakteristika fushore dhe me disa bregore të bukura. Edhe ky fshat shquhej për histori. Emri i fshatit ndryshonte nga emri i qytetit. Njerëzit e kishin pagëzuar me një emër pune, por njerëzit në këtë fshat punonin pak dhe hanin shumë. Fshati ishte i bekuar pasi ishte krijuar nga një familje me tradita fetare dhe patriotike. Fshati ishte mbrojtur me çdo kusht, madje dhe me armë. Meqënëse ishte afër qytetit lakmia për ta robëruar ishte e planit të parë.. N ëkëtë fdhat banonin dy pleq: një plak që quhej Shabë dhe një plakë, e shoqja e tij e quajtur Rubi. Kalonin n ëharmoni të madhe njëri me tjetrin, që këtë harmoni e kishte zili gjithë fshati dhe thoshnin: “T’I ngjajmë Shabës dhe Rubit!” Banonin në një shtëpi të vjetër dh epasuri kishin: Një pulë dhe një kokosh. Pula ishte racëe çuditshme dhe çdo ditë bënte bënte nga dy vezë. Kështu që një vezë ditën e hante plaku dhe një plaka. Një ditë plaka shkon për shkarpa nga bregu, ndërsa plaku shkon tek foleja e vezëve I pulës. Mori të dyja vezët,I zjeu dhe pastaj gjeti dhenjë shishe raki te sënduqi I plakës, e cila e ruante për ndonjë mik që vinte në shtëpinë e tyre. Hapi shishen me raki dhe filloi të pinte. Drodhi mustaqet spic, uli kapelen mbi sy dhe tha me vete: “Kapedane kjo plaka ime”. Kur u kthye plaka plaku ishte bërë çakërqejf dhe filloi ta mburrte plakën. Plaka,pasi shkarkoi shkarpat e kuptoi se plaku kishte bërë një marrëzi të pazakontë. Vajti te foleja e pulës,por vezë nuk gjeti. E mërzitur iu drejtua të shoqit: “ Ti I hëngre të dyja vezët?… Po unë çfarë do të ha? Pale ke pirë dhe raki që të piftë barku!…”

“T’u thaftë goja, plakë matufe!”

“Po jam matufe se të gjitha punët I bëj vetë dhe ti më bën llogje dhe mëpi raki, që mos pifsh më!”

“Mos më mallko, moj plakë e shëmtuar”.

“Unë kam qenë Mis Bukuria,more mustaqe pa larë…”

Shaj plaku e shaj plaka. Mallko plaku e mallko plaku. Sherri vazhdoi goxha. Plaku, megjithëqë ishte fajtor, rakia që kishte pirë s’e linte të kërkonte falje dhe ngriti shkopin dhe goditi plakën nga vithet… Plaka bërtiti: “O, o….” dhe vuri dorën mbi vithe duke mallkuar: “Të vraftë zoti, o plak! Isha t’I biesh këmbës!”Plaka nuk duroi dhe shpërtheu sa kurrë asnjëherë në jetën e saj. Kjo zënkë krijoi të çarën e madhe dhe vëndosën të ndaheshin. Dhe ashtu bënë. Plaku mori pulën dhe një dhomë. Plaka mori kokoshin dhe dhomën tjetër. Kështu filluan një jetë të re të ndarë, pa I folur njëri tjetrit. Plaku ushqente pulën dhe kur merrte vezët në fole këndonte me mburrje: ‘Pula ime bën kokove, Kokoshi yt bën gaxule!” Plaka e shkretë e dëgjonte këngën ngacmuese të plakut, por s’kishte ç’t’I bënte plakut dhe s’fliste. Ky sherr e preku shumë kokoshin dhe I detyruar nga kjo I tha plakës: ‘Më bëj gati bukën se do të iki në kurbet, pasi nuk jetohet më kështu.” Plaku nguroi, por kokoshi kishte vendosur. Plaka I bëri bukën gati në një shamitë nusërisë së saj. Kokoshi mori boçën, përqafoli plakën, me një shkop e hodhi boçën në sup dhe u nis për në kurbet. Plaka s’u përmbajt dhe në atë çast shprtheu: “E zeza unë, do të ma gjejë gjë kokoshin!” Kokoshi u prek pak, por serioz vijoi rrugën. Papritur para I del një dhelpër. Zgjati kokën përpara, hapi gojën dhe e kollofiti të gjallë. Ishte herë e parë që një kokosh kollofiste një dhelpër. Përsëri vazhdoi rrugën serbes. Te pylli I del një ujk I madh. Çuditërisht edhe ujku pësoi fatin e dhelprës. Nuk mund të vazhdonte të udhëtonte me , pasi Ia preu rrugën një lumë I rrëmbyeshëm. Ç’të bënte? Ishte në një dilemë. Ç’të bënte me lumin? Iu vërsul dhe e kollofiti dhe lumin… Kur papritmas I del një fushë e bukur. Duke ecur nëpër të I shfaqet një pallat mjaft I bukur, I cili siç dukej duhej të ishte I Mbretit, siç I kishte thënë plaka. U afrua deri te oborri I I pallatit dhe hipi në një pemë dhe ia nisi këngës: ‘Ki,ki, ki, dua vajzën eMbretit për nuse!” e dëgjoi vajza e Mbretit këngën ekëtij kokoshi dhe ia shkrepi të qarit: “Pse, kokoshin do të marr unë burrë?…” E dëgjoi dhe Mbreti, Mbretëresha. Kjo e fundit u dha urdhër rojave të saj që ta kapnin kokoshin të gjallë,se pastaj dinte ajo se ç’do të bënte. “Do t’ia përdredh kokën atij nursëzi!” – tha e xhindosur. Rojat u vërsulën dhe e kapën kokoshin dhe e çuan te mbreti. Mbreti tha : “Qenka I bukur. Pa futeni në kotec me pulat se mos I ndërrohet mendja!” Dhe kështu u bë. Kokoshi natën volli dhelprën nga barku dhe ajo e uritur I mbyti të gjitha pulat e Mbretit. Ushtarët, të nesërmen lajmëruan Mbretin se ç’ kishte ngjarë. Të gjithë u mërzitën për pulat e sidomos Mbretëresha. Kokoshi hipi prapë në pemë dhe filloi të ripërsëriste këngën për nusen. Vajza e dëgjoi prapë kokoshin dhe shtoi të qarat, duke u dhënë urdhër rojave të saj ta kapnin dhe t’ia këputnin kokën. Mbreti u tha: “Mos e vritni, po futeni në katuan e kafshëve ta shtypin ato natën. Kokoshi në mesin e natës volli ujkun nga barku dhe ky I fundit I hëngri të gjithë kuajt e mbretit. Në mengjes Mbretit I dhanë lajmin ekeq e shumë të hidhur që kuajt I kishte ngrënë ujku.

Kokoshi filloi të këndonte prapë këngën e tij. Kësaj here filluan të qanin të gjithë dhe u lëshuan të gjithë bashkë me ushatrët kush të kapte më shpejt kokoshin. Kokoshi fluturoi drejt në duart e Mbretit. Mbreti I tha: “Nuk ta këput kokën, por do të mbyll në depon eflorinjve, që të ngordhësh pa bukë.” Dhe kështu u bë. Natënm kokoshi filloi të hajë florinj sa si nxinte më barku. Vuri një flori në gojë dhe bëri sikur kishte ngordhur. Në mëngjes, kur e pa Mbreti tha: “Paska ngordhur I shkreti!” dhe dha urdhër ta hidhnin poshtë. Mirëpo kokoshi menjëherë dhe filloi të vraponte, duke kënduar: “Mirupafshim, o Mbret budallai!” Dhe pas disa ditësh u kthye te plaka, e cila u gëzua shumë që kokoshi I saj iu kthye shëndosh e mirë.

“O nënë, thirri kokoshi, shpejt bjer bishtin e fshesës dhe bjermë në kurriz se jam plot me florinj. Plaka bam me fshesë dhe kokoshi nxirr e nxirr florinj nga goja deri sa u bë një tog I madh. Plaku me pulën shikonin të habitur dhe në moment morën vendimqë edhe Pula të shkonte n ëkurbet. Plaka mori florinj I rregulloi dhe mejeherë vajti në qytet për të psonisur. Bëri flokët permanent te parukerja më e mirë e qytetit si mis që kishte qenë,, buzët I leu me të kuq, bleu një palë rroba të modës, një palë çizme të bukura, vuri kapelen mbi sy, mori dhe një karrocë me ushqime dhe u kthye në shtëpi. Plaku dhe Pula nuk enjohën fare Plakën, e cila kishte ndryshuar totalisht.. Plaka me mburrje u tha: “Nuk merrem me një mustaqe pa larë! Ashtu të pafsha se vetë e ke fajin. “ Plaku I habitur nuk foli dhe u fut në dhomën etij.

Të nesërmen pula u nis për në kurbet e përcjellur nga plaku për t’I buzëqeshur fati si kokoshit të plakës. Mori rrugën dhe vajti në kënetë. Gjej karkalecë e ha, gjej zhaba dhe ha, gjej zhapikë e gjarpërinj dhe ha deri sa e mbushi barkun plot. Kështue gëzuar mori rrugën për në shtëpi te plaku. “O baba, erdha unë, po merre shkopin dhe bjermë në kurriz, se mezi po marr frymë…” Plaku u gëzua. Shpejtoi të marrë shkopin. Tha me vete: “I lumtë kësaj e bëri kurbetin brenda ditës e jo si kokoshi që u vonua disa ditë!” plaku qëllo me shkop në kurriz dhe Pula nxirr nga goja zhapikë e gjarpërinj, zhaba e hardhuca e lloj krimbash, të cilët filluan t’I ngjiteshin nëpr këmbë. Plaku u torturua dhe filloi të bërtiste nga frika dhe hipi mbi tavolinë e mbi dollap. Plaka me kokoshin u shqyen së qeshuri. “Ashtu të pafsha, o plaku I lik!”

Në mëngjes plaka bëri tualetin e mëngjesit dhe u ul të pinte kafen. Plaku I penduar I vete te dera:

“Të vij një çikë, moj plakë?”.

“Tyt gomar, kacidhjar, bashkë ishim, pse u ndamë?…”

“Aman, o plakë nuk bëj më! Më fal,o plakë,jam fanatik, por nuk do të bëj më!” e të tjera fraza pendimi si këto.

Plaka, duke parë reflektimin e plakut të penduar, I tha: “Mirë. O plak matuf, na pesë florinj, shko në qytet dhe bëhu modern si unë, qethu, rregullohu, vur parruke…” plaku e pranoi kushtin dhe u bë modern.

Plaka e fali dhe rifilluan jetën si më parë , por me një kuptim të ri, të pasur. Plaku Shaba, Plaka Rubi , kokoshi trim dhe pula budallaqe filluan një jetë të lumtur.

» Lufta me 2001 ne Maqedoni?
» Plani 6 pikesh, vazhdimesi e projekteve anti-shqiptare
» KUSH JEMI
» E SA TË JEMI GJALLË
» "Përulem para vendlindjes sime" nga Jani Dede