Prelud poetik nga poeti Kristaq Th. Gushi

KOPSHTI I EDENIT

Kurrë s’jam fshehur pas një shikimi,
Sa të njoha, të dashurova si i marrë.
Vërtetësin e dua shumë, të tillë e jetoj.

Dhe kurrë s’do ta zeroj të kaluar time.
Ĕshtë historia e dashurisë, dëgjoheni,
As me pluhurinë e kohës s’do ta mbuloj.

Të sotmen e kam me të bukur, e të lumtur,
Frymëmarrje përçoj, dashuria ma shpërblen.
Jeta është e shkurtër, por e bukur në shpirt.

Dua ta jetoj o zoti im, a thua se po gaboj?!
S’e shes shpirtin per asgjë, bukur po jetoj,
Dashuria ngelet shpres dhe s’dua të vdesë. . .

MĔ 6 DHJETOR 2010 = ORA 00:25’

I DASHURUAR ME TĔ SOTMEN

Lëre lumturinë, ti, mos e fshi lotin,
Brënda vetes, jam joshur nga yjet.
Nga flirti, me mendimin e herrshëm…

Sot i lutem kujtimit për herë të fundit:
Dhimbjen në shpirt, pse më strehove?
Ne nuk u puthëm, sa m’u dogj zemra!

M’u ftohan duar, harres përqafimi,
Kurrë s’do ta gris harresën tënde.
E dita zbardhë, i zbukuruar qielli.

Ti, burimi i dashurisë së kthjellëruar,
Ĕndërra e sotme më mbanë zgjuar.
Oh, e sotmja, a jemi të dashuruar?!

Kur vura buzët flakë të flakuruar
Loti më mërgoj, fshehtas të pash.
Aty ku buzët s’vure ti, unë të prek.

Nuk qajë si një korb i verbër, në shi,
Rrufe dhe bore në kohën e larguar.
Kujton kujtimi, unë jam i dashuruar…

MĔ 6 DHJETOR 2010 = ORA 18:25’.

MESAZH SHPIRTI

Dua të hap sytë, ëndërra shikoj,
Ne jemi të dy në këtë botë me hi.
Të ndjej, e hap sytë, ty të të gjej,
Se jeta jote më flet për gjithçka…

Edhe albumin e vjetër e shfletova,
Mijera fjalë kujtime jetojnë në foto.
Unë do ta ndërtoj karakterin tim,
Në menyrën sesi me trajtove dje.

Dedikoj dy fjalë dhe puthje dergoj,
Ti je jeta ime, ti, më jep e shpresë.
Një mesazh nga shpirti im, ti e di,
Ku je ti, jam une, ku jam une, je ti…

MĔ 6 DHJETOR 2010 = ORA 19:20’.

STACIONI I HISTORISĔ

I mbyll sytë dhe kërkoj të të ndjej ty,
Je një ëngjëll, më jep jetë dhe ëndërr.
Qënia jote flet, e gjallë në shpirt e sy.
Je jeta ime, me jep shprese, pavdeksi.

Dhe ti ekziston në sekondat e kohës,
Minutat dhe orët, vrapojnë në histori.
Një tren ecën në stacion e dashurisë
Dhe s’di ku do ndalojë me shpirtin tim.

Më jep shpresë, kërkoj të jem me ty,
Epoka e kujtimeve u shëndrua ëndërr.
Më merr malli dhe dua të jetoj me sy
Dhe mbroj egzistencën: “Njeri të mire”...

MĔ 6 DHJETOR 2010 = ORA 22:05’.

LIRIKA E BUZĔQESHJES …

Dashuria ime, në krah të flakës,
Sa s’gjej vënd tjetër ku të qesh. Ulem e skicoj të përjetëshmen.
Kristi, vargun e tij s’po e ndal…

Më ndjek fati, dashuria e marrë, Çudi s’është, poezia në livadhë… Më fal, e na fal përjetësinë e saj, Ngelet magjistare, flakë dhe zjarr.

Ledhatoj buzëqeshjen, e qeshjen, Lirikën e buzëve të magjepsura. E shpërthen vullkani i dashurisë. Lumturia ime dhe e saj, parajsë…

Shtrati petale, ngelet kopsht jete, i e unë, përjetësia e frymëmarrjes… E shëndruar sot, një llavë shpirti. Ne s’rrim larg, streh jonë, magjia.

MĔ 7 DHJETOR 2010 = ORA 22:20’.

E DJESHMJA

Kurrë s’kisha menduar kështu,
Kjo leter të rrij në xhepin jashë!

Grisur dhe zhubrosur xhaketa, Një leter, është gati në të rënë.
Del xhepi, koha, kujtim i vrarë, Firmën mbanë, premtimi i saj,

E nga mos të kem një trishtim, Një zhgënjim nga e djeshmja?
Besoja, dashuronte sinqerisht, Sa plag, koha dhe histori e saj.
Jetoj i begat, e djeshmja, pse: Vret të sotmen dhe lumturinë?!
MĔ 8 DHJETOR 2010 = ORA 17:05.

MOS TĔ MĔRZITMI

Nuk e di, veç dua të kthehem, Në rrjedhat e jetes ku isha dje. Largë nga preheri i mërzitjes.

Në qaforen e jakës së bardhë. Kur ta dëgjoj, mos të merzitem Edhe një kengë që nuk e njoh.
Të bukurën, ta jetojmë jo vetëm, Se posht qiellit ka re, s’dukem. E doja parajsën, por jo si kujtimet…

MĔ 8 DHJETOR 2010 = ORA 19:15’.

PSE KOHA E ZEMERUAR ?

Dhe ëndërrimtarët, e gjejnë ngushëllim, Nga ylli nuk dahem, sa larg dhe pranë.
Dashuria dhe plakur dhe fjalë mençur
Ne nuk jam të vdekur, as fytyrë zbehur.
E mbyllur koha, re, një histori e hapur Koha është një lajkataret, e na mashtron. Nuk largohen kujtimet, o engjëll i bekuar.

MĔ 8 DHJETOR 2010 = ORA 21:40’.

PER TY

Ej, zemëra ime, vetëm për ty,
Ti do të ngelesh arterja ime.
Pa ty tik-takja do të pushonte
Dhe jeta ime, s’do merte frymë…

MĔ 9 DHJETOR 2010 = ORA 19:25’.
Nga kristaq Gushi, Gjirokaster,
und deri ne kete moment …

Lexim te mbare o lexusi im i
respektuar.
Kristaq Gushi Gjirokaster
postuar 10 dhjetor2010
Ora 14 e 25min

ERRĔSIRA

Errësira s’ka jetë,
Ngelet e errët
Dhe rri vetëm,
S’njeh mëngjeset.
Agimet, as flladin
Dhe ditët, i vrret.
Sa e keqe errësira,
Si ajo pema e tharë,
Që s’rritet, s’ka jetë
Ah, errësira, errësira,
Nuk jep frymëmarje,
As dritë, e as shpresë…

MĔ 20 MAJ 2011 = ORA 00:43’.


NĔ UDHĔKRYQ …:))

Në udhëkryq po gjëndem…
Eci në rrugë të mjergudhta
Edhe vetmia e jetës pa streh…:))

Sa të ftohta edhe të shkreta,
Janë rrugë padalje, të errta.
Dhe pika dritës, s’po shihet…:))

MĔ 20 MAJ 2011 = ORA 13:13’.

POSTUAR SOT ME 26 MAJ 2011 = ORA 01E 58 MIN
kRISTAQ gUSHI