Antologji Poetike Korsi e Hapur 1 viti 2008

Donjetë Ahmetaj, Prizren



Hapi i jetës



Naim Frashërit



...Ngaqë ju simbolizonit

diellin veror

që ne na groh,

me rreze të zjarrta

të të shpikurit Mendor.

Gjelbërimin pranveror,

që ne na praron

me ngjyra të arta

të vlerësimit KOHOR.

MALI I ZI





Anton Gojçaj



Lindi në vitin 1966 në Tuz- Mal i Zi. Ka kryer studimet për letërsi dhe gjuhë shqipe në Fakultetin e Filologjisë të Universitetit të Prishtinës, ku edhe ka magjistruar. Shkruan me sukses poezi, prozë dhe kritikë letrare, me të cilat është i pranishëm shpesh në shtypin dhe periodikun shqip dhe periodikun letrar shqiptar.

Vepra

“Poezi” ILLYRICUM , “Qengj i harkuar natën në mal” tregime, “Tema e heroit nacional në letërsi” studim, “Fakticiteti në letërsi” (proza letrare e Anton Harapit”, “Passio” roman





Erotikë e ndaluar

Ne jemi pjesë e lojës,

pikat e shiut

nuk janë kuptimi i mbramë

pse pikin nga qielli,

nuk mund të ikim nga njëri - tjetri,

kjo duhet të na mjaftojë.

Dashuria nuk ka mjaftuar,

unë dëshmoj deri në instancën më të lartë,

sepse nuk do të ketë vazhdimësi

pikëllimi ynë në sy të thëllënxës.

në livadh ka lule që dehin

dhe vrasin më aromën fiktive

Faji im është këmisha ime

me të cilën e barta me inatin e të tradhëtuarit,

jo nuk më tradhëtuan të tjerët,

aq sa e rrejta unë veten.

Librat do pjellin libra të rinj,

urrejtja do përzihet me verën e fatalizmit,

pse ndodhi ajo që në asnjë çast nuk e besuam,

faji është i fëmijëve tanë

dhe seksi imagjinar

mund të çojë në shtatzani të dëshiruar…

Të kam dashur tepër, më fal,

kah ta dija i mjeri kodin gjenetik

të kanunit kozmik.



Koha e zemrës



Penelopa e deshi Odiseun

aq shumë,

prandaj e priti 20 vjet,

një hap s’e bëri pas tij pra…

As unë nuk u zhyta në lumën e Heraklitit

as ti nuk dole në breg

Një zog pa korp

në rremb të pemës së Edenit

cicëron në heshtje absolute,

jashtë - jashtë përgjithmonë kurrë më.





Lamtumirë nuk mund të them



Kam dashur të të dua,

kam dashur të më duash,

desha të të quaj grua,

desha trim të më quash.

O dritaren hape,

me sy qiellin mate,

një yll i ri shih

si shkëlqen sonte mbi tokë .

Ai është udhëtari

në rikërkim itake,

anipse s’i dole Penelopë.



Sa shumë vajzat i ka bota

e vdekja si vjen,

megjithëse më gjuajte

si zogun ndër shqota,

lamtumirë kurrë s’të them.



Lirikë heroike



Më shau një zanë,

ti s’shkruan si burrë ,

se lotët vetiu nuk janë pjellore,

se ne kemi nevojë për një furrë,

jo furrë buke po pushkësh mizore.

E thashë “hajt po bëhem gurë”

e thashë për mua dhëmbje,

s’ka ndjenjat e buta turshi.

I futa hidhur,

gjëmova shqipe mbi ta.

Kush? Unë?

ëfarë unë s’di ç’të është lodhja,

një mendim, por më lyen me turp

shtat’ vjet nënën s’e kam parë,

timen plakë për mua tue lut’.

Nga vëllimi “Poezi” ILLYRICUM

Autorë nga Bota



Terensinka Pereira, Presidente e I.W.A (SHBA)



Gati ose pothuajse “Mirupafshim”



Në zërin e dobët

pa energjinë e duhur,

pa thënë gjithashtu as të vërtetën apo të gënjeshtrën,

por një “Mirupashim“ të vështirë

me grykën e tensionuar

duke mërmëritur një “ Nuk e di“

dhe duke u larguar nga një rrugëz,

pa parë pas.

« Mirupafshim » është gjithmonë një mbyjtje e emocioneve

më të mëdha tona të ngushta (të afërta)

është duke ndaluar (stopuar)

në të mesmen errugës,

pa ditur ku duhet ikur

(të ikim, të shkojmë) shkuar.

18 gusht 2006



Poemë paqe



Ëndrrat për paqen çdo ditë

(Ëndrrat për çdo ditë paqe)

Drejtuar Ada Aharonit që jeton të përditshme në Haifa luftën e

çdo dite të saj.

Sa herë ne duhet të vdesim

dhe sa herë na duhet të kthehemi pas

te shpellat, nga të cilat

ne nuk duhet të ishim larguar kurrë.

Ne fshehim nderin tonë në burimet e panjohura të urrejtjes

dhe ne kurrë nuk do të përfundojmë së ilustruari figura (statuja)

O mënyrën e të jetuarit në paqe,

jo të qenurit një frikacak,

jo të qenurit lakmues me gjak dhe pasuri.



Ne na duhet të rikthehemi pas te përjetësia

Në errësirë, në gjurmët e saj,

nga e cila yjet e bardhë shkojnë para

dhe ngjiten në qiej,

para se kryetarët e gjinisë (fisit)

tributë kishin shpikur hakmarrjen,

para se do të kishte mësuar

rreth begatisë së qiellit.

Ne vemi në të zezë dhe në të bardhë

për tëq ndarë varfërinë e shkretëtirës

nga jeshilja e Amazonës dhe dhe të rritim qetësinë e varrezave,

të rritim me tingujt e sirenave hedhsave të raketave.



Mjaftueshëm po lot një Zot,

përsëri nëj zot tjetër.

Dhe jemi në një tokë të fuqishme,

Ne kemi për të gjetur një mënyrë të drejtë

në lidhje me paqen e shenjtë

me Zotin e gjithsecilit.

Rozmari C. Wilkinson (USA)



Përgjigje e Kalifornisë natyrë



Përgjigjem në pemët e larta të Sierës.

Edhe po u them:

"Sa më vjen keq për peshkimin".

Në oqeanin blu kërkoj falje

për shpirtligësinë e njeriut

që vetë dhimbjen krijon,

për ujërat e detit të molepsura,

për pyjet e djegura.

Jap përgjigje tek motra natyrë

për padhëmbëshurinë njerëzore,

përgjigjem dhe kërkoj falje.

Fiorentin Scamarache, USA 1. PASION E dashurova atë me urrejtje të çmendur. 2. Iluzion I varfëri i verbërtë paktën, ai të shikonte ëndrrën etij. 3. Ndarje Kur të lashë ty pasUnë pashë se faktikisht ishe ti ajo, që më kishe braktisur mua. 4. PafytyrësiHundçipi i djallit nuk e shikon gjatësinë e hundës së tij. 5. Indokrinuar Ata derdhën në kokën e fëmijës,se ai nuk ka tru. 6. Pervers Ai betohet, ai nuk është njeri për t’u mbështetur 7. Emocion Zemra më re kaq fortsa dhe të pushojë.



8.Moslejim



Inferioriteti i tij kompleks

e bën atë të pretendojë superioritet.

Adolf Shvjedçikov W.P.S







Vështroj në sytë e tu fshehtësitë





Vështroj në sy fshehtësitë e tua

të ëmbla, jetëdhënëse, kushtruese

dhe ngopem me lëngun e tyre jetëdhënës,

largoj gjithë dhimbjet vdekjeprurëse.



Ndiej aromën e hidhur të plepit

dëgjoj këngën e zogut këngëtar,

së bashku kam çarë udhët e jetës,

ti ende ruan bukurinë e parë.



Misterioze, e fshehtë, e panjohur,

si në afërsi dhe në largësi,

Ti lulja më e egër e Lindjes,

dashuria ime mrekulli.


Ju jeni si dielli i kaltër







Ndriçon në qiell prej diellit e kaltërsohesh,

Ti më je si ajri, që më jep jetësinë,

Ti më je si gurra, që etjen ma shuan,

kur në shkretëtire digjem përvëlim.



Unë mbytem në këtë rrungajë të stuhishme

të ndjenjave të panjohura, pa kufi;

I gatshëm me ty të ndaj gjithçka…

Pas kësaj, të jetojmë përsëri.


Jeta







Jetojmë sikur nuk kemi jetuar,

mendimi i tmerrshëm, i zi na vret,

Qefini i bardhë tek shpati

ka kohë, e dashur, që pret.



Ke parë një yll si shkrihet

më tej humbet një kometë…

Eh, e dheut është e jeta, e dashur,

jetojmë shumë pak në pak vjet…



Pasioni i fshehtë



I ëmbël bëhem, kur kap “syrin”tënd,

buzëqeshjen tënde të trembur,

kur gjithçka mjegullohet, lëkundet,

kur akulli i ftohtë shkrin dëndur.



Kur edhe ti vetë ende nuk e di,

vjen, rritesh, madhohesh, shtatohesh,

kur prekesh, një shpresë e ngjall përsëri,

kur ende s’kupton as kuptohesh.



Sa të ëmbla janë çastet e takimit!

Si luajnë ndjenjat e fshehimit,

Dëshirat e fshehta të rrëmbejnë,

kur ti pret çastin e takimit.



Ende frymëmarrjet e tua nuk njohin

si ndjenjat kaq fort puthëzohen,

sa ëmbël pëllumbat gugasin,

dhe zemrat e ndrydhura çlirohen.

E fshehta



Të fshehtën e shpirtit e ruaj

për të të tregoj nuk mund,

Të mbyllurën, të heshturën,

askush prej shpirtit s’ma tund.



E ruaj atë kaq frikshëm

si murgu që ruan qirinë

dhe kur të jem në pragvdekje,

do të hesht për fshehtësinë.



Ajo e fshehtë kaq bukur,

e ëmbël do të jetë veç për ne

dhe kurrë për njerëzit “helm”,

për atë që me sy dot s’na sheh.





Në të është takimi imtim.

në të janë ëndrrat magji,

në të gëzimet dhe dhimbjet,

i dimë veç unë dhe ti.



Përktheu prej gjuhës ruse :

Murat Memallaj, poet, përkthyes WPS

Hsu Chi Cheng, Kinë




Ishullli i detit





Në orën që digjte Dielli

e mbajtëm larg,

domethënë ekzistonin

shumëshmëri pemësh

që të sillnin më shumë hije.

Ekzistojnë

liqenëzime shitësore

dhe ura që plotojnë,

të basmuara më blerim

të ndryshëmngjyruar.



Parku "Stalin"



Në gjoksin e lumit "Songhua"

gjendet parku,

duke ndriçuar bimësinë

e vetëdijshme

freski e pambaruar

e një bukurie të tepërt

të një disponimi

të pakujdesshmë të vijueshëm



Kopshti ujor



Nata bie,

çdo gjë është e gazmuar

dhe në sy dhe në mendje.

nuk janë vetëm lulet

që u ravijëzuan me dritë

dhe me nxëhtësinë e burimit

këtu të lartësuara

dhe atje të futura

thellësisht në ujë

duke notatuar

një simfoni të kopshtit ujor.






Joe Civasaqui, Japan





O bir, mos u rrit,

sepse atëherë

do të duhet në luftë

të shkosh..

Mos m'u rrit,bir,

gjersa të hedhin

të gjitha bombat që mbajnë...



Përktheu: Aleksandra Shabani



SELMO VASCON SELLOS , BRAZIL



Pylli



Sot ti më vrave dhunshëm

me sopatë.

Po nesër me lulet e mia

ata do të të bëjnë ty kurorë,

me kërcellin tim

në vazon tënde të përmortshme,

ku mbahet hiri

në dhomëne të vdekurve,

pastaj ti do të shkosh

në drejtim të rrënjëve të mia.

DAVID STONE (BALTIMORE)



Ky univers i verbër

shtrëngon ritet e brendshme,

deri sa pemët

të lulëzojnë në portokalle,

fushat e boshatisura

të bërtitura bosh,

miqtë ndryshojnë rrugë

për të shijuar bregun.



Përktheu nga anglishtja: Mirela Dudi

CHOI LAI SHEUNG

KINË (Kandidate për çmimin NOBEL)



***

çfarë mund të thotë një shkemb,

kur sprova e erërave dhe valëve,

do që të më vendosë mua

në një jetë të dhimbshme...


Qielli lëviz prej meje





Toka është e lidhur me mua,

Deti është rinuar dhe jetësor

për shkakun tim,

Deti ka në pronësi po aq mrekulli,

sikundër edhe unë do t'i ofroj.





Elaine Somemmers Rich

SHBA
March+ haiku





Gjelbërim fletëverdhë

i përngjet degëve të panjave,

shkëlqim i diellit të mëngjesit.


July Hajku





Një ditë e lartësive dhe e thellësive.

I nxehtë korriku.

Mbrëmja afron gjinkallat. Xixëllonjat.
Poezitë u përkthyen nga anglishtja nga Dritan Kardhashi

Nadia Cella Pop, Rumani, auore e mjaft librave poetikë si dhe e librave me karakter hulumtues historik, fituese e dis açmimeve ndërkombëtare, anëtare e disa Lidhjeve Poetike si dhe kandidate për çmimin NOBEL



Të qarat e diellit



Nën tingujt e ftohtë të Glavichordit 1)

një Golgoth lotësh

godet fytyrën e fëmijës

dhe përreth lulëzojnë pareshtuar

disa lulëkuqe.

Një demon i natës (po thyen)

kryqëzim koralileti

Pasurinë e vetme

të mallkuarit të vogël pa fajde,

i kotë është tani,

madje,

dhe qarja e diellit.



1) një lloj vegle muzikore



Botë

Një botë kënge

në virgjërinë e kaltërsisë,

Një botë magjie,

në lumturinë e virtytit,

Një botë bollëku

në shpërthimin e natyrës,

Një botë poezie

në sekretet e dashurisë,

Një botë frike

në boshllëkun e keqkuptuar,

Një botë kurajë

në xhunglën e tradhtisë,

Një botë malli në kuçedrën flakë,

në botën e harresës,

Një botë ideali

në shpresën dhe përpjekjen e pafundme.

Nëse nuk i di këto botë,

shpirt i mallkuar,

ti duhet të jetosh!





Një thirrje



Kur retë të bien

në ylberet e dëshirës,

do të dëgjojmë

një thirrje

të trishtueshme.

Një thirrje të huaj

dhe jo personale

të çdo kujt

dhe të askujt,

do të jetë acoliti

i një delegimi të gëzimit

dorëheqës dhe të sëmurë,

i cili, tashmë, është i burgosur

mes rrudhave dhe dridhjeve,

në një botë rrënojash.

Një botë mbi të cilën, sidoqoftë,

mbretërojnë fluturat.



Por sidoqoftë



Shpresa si dhimbja

është hija jote,

që më rrëshket

dhe është më prezente

se britma e një zogu viktimë

(pre gjahu).

Pushtuese, si frika,

është fjala jote

e larë vibrimeve,

në tonet e misterit,

por, sidoqoftë,

lidhja e hijes

dhe akordi i fjalës,

si një flakje e shpirtit

nga Parajsa.

Përktheu nga italishtja: Aleksandra Shabani

1. BIPLAB MAJUMDAR

INDI



Koha fantazon



Koha fantazon

dhe unë gjithashtu.

Toka dergjet

si një zonjë pa karar

në një agoni të thellë.

Tani nata është po aq e madhe

sa edhe qielli.

Era e Perëndimit turfullon

si sensualitet i dhimbshëm

që lëkund proemën e filozofisë,

madje dhe sot

gjithë dashuritë e kësaj toke vyshken

në indiferencë

nën mallkimin e yjeve të abuzuar

të lodhur në pritje të panumërta

në pjesë të ndryshme të Globit,

humbasin ngjyrat

gradualisht në këtë mënyrë.

Koha vjen,

kur të gjitha zemrat e thyera,

të plagosura,

ëndrrat e përgjakura,

fluturojnë larg

si zogjtë blu.

Me pikat e lotit të vetfikura

në mëshirën e madhe të qiellit.



2. Paulo Concalves Pereira (Brazil)



Trup në dashuri



Unë sjell me vete puthjen tënde,

shijen që ajo la

fytyrës tënde të qeshur.

Trupi simpatik

sjell me vete aromën tënde,

aromën e dashurisëm,

e cila ka një parfum qetësues

në trajëtn e lules.





3. Goro Ihara (Japan)



Pemët e dimrit shtrijnë

krahët e tyre sepse ...

retë pushore në kopshtin tonë.

Portokallja e parë

që mora...

sa shpejt më rreh zemra.

4. Carla Craus, Austri



Dy trëndafilat



Dy gonxhe trëndafili

me kërcell të gjatë,

gjenden në apartamëntin tim,

në vazon e vjetër, të artë.

Ato nuk i varin kokat e tyre,

përkundrazi ato janë përhapur

dhe ndjekin diellin dhe muzikën

që unë luaj.

Si unë ato dashurojnë

muzikën klasike

dhe këngët francezze.

Tezja ime,

e cila më bën trëndafilat dhuratë

është në fshat.

Nëna ime, e cila u kthye,

pas një kohe të gjatë,

i merr trëndafilat prej meje,

si dhuratë,

të paktën në mendimet e mia.







5. Joan Kikel Danylak, USA

* * *

Natën shoh jashtë dritares

dhe shoh se dhoma ime e bukurisë

është në gjumë.

Babai është në gjumë

gjithashtu.

Kushëririr im Kevin Driscoll

vjen vonë në shtëpi,

pas një udhëtimi të gjatë nga Connecticutt!

Natyrisht do të shkojë të flejë,

pasi është falur për të gjithë ne.

O Ati im në qiell,

të lutem bekoje KEVIN.

Bekuar qoftë,

o Zot, i vetmi i shenjtë.

Dhe të lutem ndihmomë

në kohën e trazirave (problemeve).

A mund të më frymëzosh mua, Jezus,

të shkruaj poezi mozaikisht?!





6. Benard M. Jackson, Egland



KYRIËLLE



Poshtë yjeve të largëta

kam derdhur ëndrrat,

kam hedhur mënjanë

skemat e ambicjes.

Kjo botë është kthyer

para vështrimit tim,

se jeta është vetëm

një fazë kalimtare.

Shoqëri të këndshme,

të krijuar kohë më parë.

bukuri të pakapshme,të cilat

unë e njihja

ka rënë sikundër retë

se jeta është si

një fazë kalimtare,...

çfarë përfitimi do të jetë për Njeriun,

të fitojë botën përtej kësaj hapësire,

asnjë thesar i momentit nuk qëndron...

Jeta është nëj fazë kalimtare.

Atëherë duhet të përpiqemi

për gjëra më të mira,

të kërkojmë ngushëllimin

atje ku zogu këngëtar këndon,

sepse koha e mbipeshon

çdo kënaqësi tokësore.

Dhe jeta është një fazë kalimtare.

7. Kurt F. Svatek (Austri)



Vështrim i natës



Nuk do të thotë gjë,

nëse unë qëndroj zgjuar natën,

përderisa jam në krahët e tua

dhe fryma jote më mban

nga të menduarit

se ç'ka kaluar ditën më parë,

Me të vërtetë,

ka kaluar shumë kohë,

kur vera vjedhurazi

është zhdukur mbi male,

pothuajse pa u vënë re

dhe korbat kanë hedhur

pretendimet e tyre në fusha

dhe akoma ka diçka në zërin tënd,

që thotë më tepër,

se ç'mund të nënkuptojnë fjalët.

Mënyra se si ti më vështron,

sepse nëse ti mbyll sytë,

unë jam po ashtu e verbër.

8. Armando Rojo Leon (MAROK)



Bilbili



Bilbili i vogël kënga rritet

në natëne pafund me hënë,

Dhe, ndërsa ai këndon,

në mënyrë të magjikshëm

lind trëndafili i ëndrrave.

9. Chan Sirisuwat (TAJLANDË)



Mos më përçmo për shkak

të të imtësisë time.

Drita ime mund

të penetrojë në errësirë.

Mos zhvlerëso energjinë time,

Mund të fluturojë

në qiellin e lartë.

Hipopotami është i madh,

por është i kufizuar,

i mbyllur në një cepë të ujit.

Elefanti është i madh,

por është i skllavëruar

prej njerëzve

dhe i privuar nga liria e tij.

Përsa më përket mua,

unë shndrij,

ndërsa përplas krahët,

lëviz lirshëm dhe i lumtur.

10. Dejan Bogojeviç, Serbi



Mesnatë



Hajk

Bora bie

në vitin e vjetër

dhe të ri,



Lulëzimi i Manjolisë

thirrjet e fëmijës

gjallëruese në oborrin e shkollës.



I nxehti i mbasdites,

Dashuria ime,

fluturon mbi urë.





11. Crissoulla Varveri Varra (Grecce)



Një ëndërr e deformmuar



E pajetë.

Ajo u nda nga kjo jetë e tmerrshme,

mori vetëm një armë,

një lëkundëse (rocher),

një buzëqeshje të hidhur

dhe një fëmijë në krahët e saj.

Atëherë qefini i saj

ishte një ëndërr false...

Atëherë, ëndrra e saj

e deformuar,

akoma gjallë.



Marrë nga libri "Voice of Kolkata" organ i

botura në vitin 2007 nga poeti dhe botuesi Biplab Majumdar

Përktheu në shqip nga anglishtja: Dritan Kardhashi

Shqipëroi: Aleksandra Shabani

Flavia Lepre




Një mënyrë ndryshe për të bërë poezi





Deti im



Në magji statike zërin e detit tim dëgjoj. Dallga që nga larg mbërrin, pozon jehonën e mijëra tingujve të bregut (buzës). Unë e humbas vetveten duke soditur kaltërsinë e qiellit dhe detit. Ky det është babai dhe robi i ujërave të ëmbla. Është gjithashtu nënë edhe për krijesat e ujit, për çerdhet sekrete të smeraldeve, për sirenat e çuditshme, veçanërisht për ato sirena të mrekullueshme që, unë ftoj gjithmonë e për të pauzuar në hapat e mia dhe pastaj për t’i nxitur për të kënduar me mua.

I adhuari dhe i fabulizuari deti im.

Është një univers, tërësi misterioze, që mbart mister dhe i magjishëm edhe pse në të ai mbart shumë mijëra kurthe (gracka) të rrezikshme. Është i biri i ligjshëm i infinitit, përjetësisë dhe unë e adhuroj si të jetë një zot. Vështrimi im zhbiron vellon e hollë, këtë hiç-asgjë, që ndan detin dhe qiellin, për të më përgatitur për të kapur shkëlqimin e verbueshëm papritur të yllit, pastaj për të biseduar me hënat folëse të neteve, të cilat mund të jenë të qeta dhe pa erëra.

Për pak çaste do të hesht, kur do të infiltrohem në arratisjet e “gabianëve” të pulëbardhave (çafkave ) për t’u bërë atyre shoqëri, për t’u strehuar do të shkoj te sirenat e mia të bukura, duke u pozuar e duke u sistemuar në një qëndrim të caktuar të hapave të mi të dashur do të filloj të rrëfej me zërin fabulor (përmbledhje fantastike për fëmijë ) fabulën e Uliksit humbur midis koraleve dhe nënave perla, të shfaqura në sipërfaqe, midis dallgëve të zhurmshme. Dhe duke dëgjuar historitë e mia do të vijnë krijesa të tjera të detit dhe në fund fare do të këndojmë të gjithë së toku dhe bashkë me ne do të bashkohet edhe tingulli i dallgëve, i modeluar ritmikisht dhe gëzimi vezullues i peshqëve dhe pastaj çdo tingull do të pushojë dhe….. (të hysh nga një vend në një tjetër) një qetësi e turpshme (e zorshme), që kuis midis shkumës së bardhë, përpara se të copëzohet në një zhurmë të madhe, të dhunshme, të shkaktuar nga forca dhe nga e qara e detit në furtunën e stuhishme dhe pastaj nga qielli papritur mbërrin stuhia.
Përkthyeu nga italishtja: Aleksandra Shabani

Giorgina Busca Gernetti


Mungesë





Shikon? Asnjë hije

në paqartësinë e qartësisë së ditës.

Diell e majë e thepisur mbi det

I zhubravitur, një zgjatim pa shkëputje i paanë

i koloritit natyral -violet,

i pastër, i gjallë, i dridhur nga reagimi,

ajër i palëvizshëm,

degë të palëvizshme të palmës,

të lehtë , të heshtur

në mbasditen e ekspozuar nga dielli…

Dega e gjetheve jeshile hesht,

duke prodhuar një zhurmë të lehtë të gjetheve,

të heshtura këngët e zogjve këngëtarë,

nën nesh qëndron hija.

Shikon? Jemi vetëm.

Mungon dyfishi ynë që na ndjek

në mëngjesin e kulluar

që ndjek muzgun

në të fundit refleks

të dritës së diellit.


Adriana Mondo





Dimri mistik



Bora...

bie e dëndur,

e ngulur

procedon me shpejtësi."









Sandro Alegrini







Sandro Alegrini


Ëndrra e gjyshit





Tymos me çibuk gjyshi,

më shumë se një orë ulur pas dritares.

Ngadalë, ngadalë bora bie

në të rezistueshmen selvi,

në të bardhin fagot1)

me ajrim prej druri përkulet ngadalë.

Ja ku tundet magjepsës,

e tërheq lart përsëri

në krye të qiellit...

Shikon gjyshin dhe psherëtin;

më pas e zë gjumi

dhe bie në ëndërrim për largësinë e tij,

rinimin e adhuruar.

Në gjunjët e lodhura

shtrihet çibuku i fikur.

1. instrument muzikor.



Urrejtje dashuri



Vendet të Jugut tim të thatë

deri në qafë,

ku vdekja arrin befas,

si një turbinë e erës së nxehtë.

Shokë dhe shoqe të Jugut tim,

tek ju vdekja është misterioze.

O shkëmbinj të tmerrshëm prej rëre

të djegur nga rrëketë,

o mashtrime të mbajtura të fshehta,

si një gjarpër jo helmues,

në mes të kaçubeve të thata.

O Jug i ëmbël dhe i dashur,

Jugu im,

kjo e keqja tënde e vdekjes

më mban larg,

helmon dashurinë që të sjell.

"Percorsi di Litteratura per Domenico Defelice" Con prefezioni di Angelo Manitta Il Convivo.

Maria Elena Di Stefano



A ekziston?



Dashuria ekziston

si mashtrim i ndritshëm vezullues

që vjeshta mbledh

dhe dimri rreshk e than.

Idealja ekziston

në të vertëtën tënde që të të rikthehet,

ja pa një përgjigje.

Gëzimi ekziston në çastin

me të cilin momenti ikën nga dhimbja.

Jeta ekziston çdo herë

që frymëmarrja që ti merr

të nxjerr nga asgjëja.

Vdekja ekziston në fjalën që shuhet,

më parë se ta kishe jetuar.


Loreta Bonuci





Po vjen pranvera,

natyra po rizgjohet

nga gjumi dimëror i gjatë,

ndonjë zog ka marrë sërish këngën,

kënga e tij festuese nga gëzimi,

zemra ime si në ato ditët e rinisë sime.


Nikoleta Skalera



* * *

Duke shfletuar albumin e së shkuarës

më vjen ndërmend se sa bukur ishte

të jetoje jetën,

duke rifilluar nga liria tënde...

Sot zbuloj

se e kam arritur

feminilitetin e magjisë sime,


Anna Vetura




Gruaja në të zeza





Është një grua antike siciliane

e veshur në të zeza bizhuteri të vetme.

Besimi i nusëron,

jeton në një shtëpi të bardhë,

e varrosur midis tri portokalleve,

kilometra e ndajnë nga Bota.

Ajo e di që mund të besojë

në shtambën e ujit të freskët,

në imazhin e Santa Rozalisë,

në muret zotërues të shtëpisë

nga shërbyesit e saj të besuar,...

Në mbrëmje reciton

para se të shkojë për të fjetur,

i hap krejtësisht dritaret

për të parë fshatin e saj...







Përktheu nga italishtja: Aleksandra Shabani

GREQI





Panajota Zaloni

Poete shumë e njohur. Presidente e Lidhjes së Shkrimtarëve dhe artistëve “XASTERON”, ATHINË, Botuese e revistës letrare “KELENO”



U jam mirënjohës fjalëve



Vrava indinjatën

para drejtësisë.

Pastaj shplava çatitë

e shtëpive nga llumi.

Ngjalla zogjtë të mermerizuar

mbi telat

dhe përmblodha margaritarët

plot lëng të gushtit,...

i shita...

Dhe bleva

lapsa për të shkruar;

të shkruaj kujtime dhe fjalë.

U jam mirënjohëse fjalëve,

më dolën në rrugën time përsëri,

ja ku janë...

I ndjek i përqafoj...

U dal para tyre,

Do të shkoj në pambarim

dhe ti prin si borizan.





Duhet të rroj



Rreth e qark gjëmojnë

copra të diellit të coptuar…

Ulërima… Zëra…

Ndihem e frikësuar nga

Parajsa…

Gjykohem…

Nuk më lejohet

të kundërpërgjigjem.

Burgosem…

Ekzekutohem…,

por nuk vdes…

Vij rreth e rrotull

me thikëzën të mbërthyer

në gjoks…

Ulërij dhe jetoj…

Kam dhimbje… Jetoj…

Duhet të jetoj,

gjersa rrushi të marrë

ngjyrë të artë…


NË NJË BOTË TË BARDHË





Duke “robuar” vargjet e mia

për faqet e mia të bardha,

në fshehtësinë e bardhë të shpirtit tim,

tek ti dhuroj fletoren time të bardhë.

Gdhihemi së toku me dëgjim muzike

në botë me gjurmime shpirti…



Yjet e qiellit dhe guackat e detit

mbërthehen nga rrezet e vargjeve tona,

që lëkunden në një botë të bardhë…

E mbajnë të bardhësuar:
Poetët dhe shenjtorët…








PARA SE TË KRYQËZOHESHA





E dija treni, që kisha marrë

do të pikëndalonte në një stacion,

në vendet e Golgothas…

E dija që do të më kryqëzonin,

pse jo dhe mua.

Vallë, mos nuk jam dhe nënë?

Mora rrugën për në Jestimani,

kisha nevojë të falem…

(para se të kryqëzohesha).

Por, gjeta Jestimaninë

të shkatërruar nga tërmetet.

Vallë, ku të vete të falem,

përpara se të më kryqëzojnë?


GJER…





Heshtja si një zog i sëmurë…

U folezuan në shtëpinë time

zogj pa krahë fluturues në vetmi memece.

Të këndoj me pleqërinë

që pastron shpirtin,

pas pak, para se të venitet nga heshtja…,

që ka shijuar deri në vjelje…





DRITË GREKE





Po afrohet pranvera,

kodrinat do të mbushen me lule…

Dhe pastaj do të vijë vera,

do të temjatisin malin:

rigoni, mendra, pelini;

do të hapin gjirin e tyre kodrat, malet

që të lindin poetët, Bretakët, Pallamatë,

të thurin himne për dritën greke;

ta shpërndajnë në majat e bredhave

ta përkëdhelin dhe ta puthin ëngjëjt.



Marrë nga libri "Rendja e kalit bojë blu"

Përkthyer nga : Kristaq F. Shabani

Kosta Gaxhoni