Antologji Poetike Korsi e Hapur 1 viti 2008

Duke u nisur nga kerkesat e shumta qe kane edhe poete nga Bota per te pare krijimete tyre te eprkthyera ne gjuhen gjeniale shqipe, si dhe per te paraqitur ecurine e Letersise se sotme shqipe ne nje kendveshtrim tjeter "PER NJE FRYMEMARRJE NDRYSHE" po bej nje prezantim te Antologjise POETIKE "KORSI E HAPUR" AUTORE TE LIDHJES SE KRIJUESVE "PEGASI" ALBANIA DHE TE TJERE NGA VENDI DHE BOTA. Shtyse me dha edhe Presidentja e I.W.A (OHAJO SHBA) Poetja Teresinka PEREIRA, PresidentiiI W.P.S Poeti Dimitri P. Kraniotis, Presidente Lidhjes "XASTERON" Poetja Panajota Zaloni, Presidenti i revistes "POMEZIA NOTICIA" poeti Domenico Defelice, poetja rumune NADIA CELLA-POP, kandidate per Çmimin "NOBEL" e te tjere, e cila e perkufizoi Antologjine si nje nga punet me te bukura dhe nga me te veçantat ne Bote, veper kjo e"PEGASI"-t ALBANIA. Le te jete keshtu... Nje nxitje e mire. ketu te gjithe flasin shqip, paçka nga identiteti i tyre dhe jane te kenaqur...
Kristaq F. Shabani
Kryetar i lidhjes se Krijuesve "PEGASI" ALBANIA

KORSI
E HAPUR…








ANTOLOGJI
POETIKE














AUTORË
TË Lidhje së Krijuesve “PEGASI” Albania dhe të tjerë…














E përgatitën Antologjinë : KRISTAQ
F. SHABANI



AGRON SHELE











MARIN BARLETI 2008
































KORSI E HAPUR


ANTOLOGJI
POETIKE


ANTOLOGJIA U
PËRGATIT NË KUJDESIN E “ROYAL ALBANIA”FONDATION, DIREKTOR Dr. KASTRIOT KORRO


E-mail:royalalbania@yahoo.com.fr


LIDHJA E KRIJUESVE
“PEGASI” ALBANIA ME PRESIDENT


Dr. KRISTAQ F. SHABANI, IW.A, W.P.S, XASTERON


E-mail: pegasi2003@yahoo.com,
kristaq_f_shabani@yahoo.com


SHOQATA “RINIA”
ME PRESIDENT AGRON SHELE


sheleagron@yahoo.com


Copyright
autorët


Sponsor: “PROHELVETIA”


Swiss Cultural Programme Albania








Përkthyes: Aleksandra(Majlinda)
Shabani (italisht, anglisht)



Dritan Kardhashi (anglisht)



Kosta Gaxhoni (greqisht)



Mirela Dudi (anglisht)


Kristaq F. Shabani (greqisht)



dhe përkujdesje për shqipërimin


edhe nivelin
letrar








http://kristaniada,tripod,com


http://writersalpegasi.tripod.com

















GJUHËN E MËMËDHEUT MËSO,


AJO MUND TË NDRITOJË,


EDHE TË TJERA TI KËNDO,


PO ATË TA KESH ZONJË…





NAIM FRASHËRI





Naim Frashëri,


Poet
i madh Kombëtar,


Frashër,
Përmet


Ti
, Shqipëri më ep nder ,


me
ep emrin shqipëtar,


zemrëm ti ma gatove,


plot
me dëshirë dhe zjarr








2.
Andon Zako Çajupi





Poet
i madh Kombëtar


Mëmëdhe
quhet toka,


Ku
më ka rënurë koka,


Ku
kam dashur mëm' e atë,


Ku
më nje dhe gur'i thatë,


Ku
kam pasur shtëpinë,


Ku
kam njohur Perëndinë,


Stërgjjyshërit
ku kanë qenë


dhe
varret q'i kanë vënë,


Ku
jam rritur me thërrime,


Ku
kam folur gjunë time,


Ku
kam fis e ku kam farë,


Ku
kam qeshur, ku kam qarë,


Ku rronj me gaz e me shpresë,


Ku kam dëshirë të vdesë











“SHQIPJA SI GJUHE ESHTE GJENIALE…”


Robert D’Angely


MIRËNJOHJA NDAJ TE MEDHENJVE TE LETRAVE SHQIPE: NAIMIT,
KONICES, ÇAJUPIT, FISHTES, NOLIT, MIGJENIT, MJEDËS, QOSES, PORADECIT, KADARESE,
AGOLLIT…ËSHTË RESPEKT PËR “PRODHIMIN” E TYRE KULTUROR DHE KUALITATIV TË DHËNË
PËR “KONTURIMIN” TE KOMBIT.





* * *


Sy prej
smeraldi


me vështrim
perëndish,


Dhëmbë
diamantë


pa kufij
tretjeje,


Organe vitale
në trup


me përbërje flori,


Në zemër njeriu AIZBERGË!


KOMBI

Kristaq
F. Shabani "I vij rrotull Pomonës"

Ta ruajmë
gjuhën







Ah,
kjo gjuha arbërishte,



Është gjuhë trimërishte…





Që të lartësohej
gjuha deri këtu
u deshën përpjekje, humbje, përplasje, mani të
lulëzuara, dashakeqësi, “ndrydhje” copëtim gërmash, përdorim gijotinash, eliminime fizike, projekte antikultirimi; notim në analfabetizëm që prodhon bisqe e këto
degë e kurora paditurie …
Por, sidoqoftë, tashmë është
arritur në një lartësi
të paparë. Gjuhëtarët tanë me
emër dhe gjuhëtarët e huaj, të cilët u bashkuan
në një front të përbashkët për të zbuluar te shqipja diamantet dhe që dolën
në definacione të mëdha “Perëndia e
Shqiptarëve Ë SHTË SHQIPJA”, apo “Shqipja si gjuhë gjeniale.” Shqipja
është gjuhë e një populli, që gjithmonë ka qenë i privuar nga liria, por që nuk i ka pushuar kurrë përpjekjet për të ruajtur konturet tokësore dhe gjuhën e tij të bukur. Paçka nga përpjekjet makabre
për të ndaluar një gjuhë, për të prerë
një gjuhë kaq të pasur, nuk u mundësua kurrë një gjë e tillë. Çuditërisht
populli ynë, paçka se nuk iu dha
mundësia të shkruaj herët me alfabetin e vet gjuhën e bukur, u profesionalizua
kujtesa e tij, e cila u përcoll nga një brez në brezin tjetër me një aftësi të
veçantë mrekullore. Përpjekjet e tij u konkretizuan në dy shekujt që kaluan, ku gjuha jonë shkoi
gjjithmonë drejt gradientit rritës
si dhe njehësimit të saj e
pasurimit letrar. Brenda këtyre shekujve, sidomos u bë një përparim i madh në
drejtim të krijimit të veprave letrare me tema madhore, të cilat, pa dyshim,
janë fond i artë në “Altarin e Krijimit Shqiptar”. Në këtë altar futen të
gjitha veprat e “prodhuara” edhe në vendet, ku banojnë shqiptarët. Lidhja e
krijuesve “PEGASI” tashmë, të gjitha organizmat letrare, janë hedhur në një
veprimtari të mirëfilltë për ta ruajtur dhe pasuruar gjuhën. Është një
përpjekje e bukur dhe e mirë, ku mjaft autorë dhe krijojnë dhe botojnë
veprat e tyre në shqipen e bukur si në:
Kosovë, Maqedoni, Mal të Zi e diasporë. Është nëj vrullëzim që nxit dhe
inkurajon për rritjen e përmasës së
gjallë,të bukur e të freskët.





Poezia është sentencë figurative


Flitet shpesh
për poezinë, vlerën e saj, por përgjithësimi është mbizotërues ndaj detajit dhe
dhënies së kontributit në këtë “pistë figuracioni”, ku mendimi duhet të jetë i
një shkalle të lartë. Thuhet që, poezia shkruhet, por mendoj se poezia është
një “akt i dhuruar” në çaste magjie, ndaj shkallinat e saj të larta nuk arrihen
nga të gjithë, që e provojnë “startimin “ poetik, një nga “tentimet” më të vështira. Rëndom thuhet shpesh: “Shkruaj poezi…” Kjo është një shprehje që pohon diçka, por nuk
tregon “cilësinë” poetike.


Poezia
është ngacmim i realitetit, i qiellit, i mendimit, i pamjes , i konturimit, i
të dukurës, i prurjes dhe i
arkitekturimit, lidhjes, ngjyrimit, eklipsit, ylberit, tallazitjes…


Një nga elementët më pikantë të poezisë është fjala e
figurshme, e ndritshme, e cila kalon në një proces “kategorizimi e përzgjedhje”
të detyruar. Kështu mund të flitet për konceptimin dhe shtrirjen në linja të
asaj që të ka përshtypëzuar dhe të ka barrëzuar mendërisht për të hedhurit në
pentagramin poetik të ndjenjës ( apo lindja me konturim), me spontaneitet për
rikthimin e detyruar për të marrë ndjesitë dhe aprovimin e shqisave
pjesëmarrëse të organizimit, jo vetëm të jashtme, por të brendshme! Kjo do të
thotë që poezia të mbajë një “dietë” figurative…


Poezia është sentencë. Ajo nuk pranon
stërgjatime, shtrirje pa intuitë, me tjerrje të panevojshme. Kërkon metodën e
kërkimit në hapësirën mendimore për të gjetur yllësinë… Mesazhi nuk jepet fare
zbuluar, por ai duhet të ketë aftësi të tillë paraqitëse si një “kriptogram”,
që kërkon zgjidhje me gjimnastikë mendore. Poezia, duke patur në brendësi
“arteriet” e figurës së zgjedhur të
fituar me konkurrimin latim, mbart me vete emocionin e autorit si dhe sjell
shpërthimin pasthirrmor të të dashuruarit me poezinë. Aftësia përcjellëse duhet
të “sfilojë” me pamjen e saj magjepse të demonstrimit.


Poezia ka në
dejet e veta të papriturën e këndshme
të krijuar pa sforco dhe jo me një konceptim të standartizuar kompozicional,
por me ritëm, bindje, seleksionim, mbetje… dhe pozicionim të së bukurës
mbresëlënëse. Ajo varion dhe fanitet me
fizionominë individuale, pa provuar huazimin apo krijimin mbi gjeturinë e
tjetrit, duke lënë hapësirën e origjinalitetit. Zbulesa e një objekti në
tërësinë e tij qysh në zanafillë të asaj, që e motivon poezi, do të thotë që
nervi poetik fillon dhe mbaron në një PIKË NISJE rrafshuese e vlerës. Të shkruash poezi do të thotë të reflektosh në kualitetin tënd. Poezia
me forcën e saj emocionale, që shpesh e fsheh dhe tregohet e “ftohtë”, kur
ndalesh në stacione moskuptimi e tregon
“enigmën” me rikuptim pak të vonët, por të të freskon, pra të ngroh. Ky është
një qëllim i zbuluar me inteligjencë…


Jo pa qëllim
rreshtova këto mendime individuale dhe
“precipitime” përvoje poetike për të treguar se poezia nuk është lojë
“kukafshehti” dhe shkruhet nga kushdo. Ajo kërkon zbërthimin e figurës
nëpërmjet vendosjes në provë të intelektit “të dyfishtë”. Të ndjesh poezinë
do të thotë të respektosh kualitetin… Lidhja e Krijuesve “PEGASI” me qendër në
Gjirokastër dhe me shtrirje tashmë të gjerë dhe me njohje jashtë shtetit ka
bërë punë të programuar për zbulimin e talenteve dhe impulsimin e tyre.


(Këto dy
materiale janë marrë nga gaeta letrare “PEGASI”, organ i Lidhjes së Krijuesve
‘PEGASI” Albania, shkruar nga Kristaq F. Shabani).

Jemi të gjithë ëngjëj...



Ejani të bashkojmë krahët



të fluturojmë së bashku....



“PEGASI” simbol i muzës.



“Pegasi” yllësi



e ndritshme në Univers.



“Pegasi” dritëdhënie



në shpirt.


“Pegasi”





Lidhja e Krijuesve”Pegasi” Albania me qendër në Gjirokastër, lot një rol të
madh në kuadrin e letërsisë shqiptare si dhe në shkëmbimin e vlerave universale
midis simotrave sot në Glob. Kjo lidhje e talenteve të të gjitha fushave të
Letërsisë, Artit, impulson talentet e rinj si dhe me botimet e shumta në të
gjitha gjinitë e Letërsisë, me veprimtaritë letrare (botime, prezantime,
analitikë, ballafaqim, shkëmbim vlerash, sesione, kumte, kritikë letrare,
publikime reklamacione etj.



Nga viti në
vit Lidhja ka rritur reputacionin dhe shumë anëtarë të”Pegasi” –t kanë fituar çmime ndërkombëtare, kryesisht në
Greqi. Kjo lidhje ka dhe përfaqësuesin e vet në IWA, SHBA. Dy anëtarë të tij
janë Anëtarë Nderi të Lidhjes
“Zbardhësi” Athinë si dhe rreth 25 autorë nga vendi dhe vende të ndryshme të
Botës janë Anëtarë Nderi të “Pegasi”si: Shkrimtari i madh Ismail Kadare, poeti
i madh Dritëro Agolli, studiuesi Rexhep Qose, poeti dhe shkrimtari Andon
Papleka; studiuesi arbëresh, Papa Antonio Belushi, poetja Panajota Hristopullu
- Zaloni, poetja dhe shkrimtarja Teresinka Pereira IWA SHBA, Poeti, shkrimtari
Dino Kubatis Greqi, poetet dhe përkthyeset: Zaharulla Gaitanaki, Vasiliqi
Kalahani, Potis Katrakis Greqi, poetja
Rula Dhimitrokali, Zaneta Papaioanu, Nikos Bacikanis, Greqi, Domenico de
Felice, Anna Vetura,. Itali, Florentin Skamarandache USA, Joze Roberto Sechi
Brazil, Giovanna di Lombardi Australi, Hadaa Sendo Mongoli, Dev Bhardwaj, Dr.
Ashok Chakravarthy, Mohamed Fakhruddin Indi, Dorin Popa Rumani, Beniamin Yozon,
poeti maqedonas Jozo Boskovski, Prof. Dr. Ramadan Sinani poetët: Flora Brovina,
Dr. Kadri Radogoshi, Dr. Zymer Neziri , studiues Kosovë, Alejandra Breton
Meksikë,



“Pegasi” luan
një rol të padiskutueshëm edhe në përkthimin e veprave të anëtarëve të tij në
shumë gjuhë të huaja, të cilat i propogandon edhe nëpërmjet INTERNETIT. Është i
ftuar të marrë pjesë në shumë veprimtari ndërkombëtare si në SHBA, Australi,
Greqi, Itali, Indi etj. Disa autorë të Pegasit në vitin 2007 do të futen me
curriculum vitae dhe krijime të tyre në almanakë të Organizmave poetike të
krijuara dhe që veprojnë gjallësisht sot
në Botë. Një vëmendje të madhe po i kushton IËA për propogandim të veprave. Jemi
nisur për një rrugë të mbarë, sipas kërkesave të letërsisë së sotme moderne.
Nën drejtimin e Lidhjes së Krijuesve
“Pegasi” sot botohen rreth 20 gazeta periodike dhe po në kujdesin e saj dhe
katedrës të përkthimit janë botuar mbi 1000 libra që nga krijimi i kësaj
lidhjeje organike dhe mjaft efektive.



















KRISTAQ F. SHABANI (SABANI)


LSHASH, I.W.A, W.P.S, “XASTERON”









VENDLINDJA: Gjirokastër, Albania



Vendbanimi:
Gjirokastër (Lagjja “18 Shtatori”Pallati
87ç4), Albania



Telefoni: Mobil 00355692553056,
Fiks 003558465867



Prejardhja familjare:
Intelektuale.



E-mail-: kristaq_f_shabani@yahooo.com,
pegasi2003@yahoo.com



Pozicioni aktual: shkrimtar profesionist. Anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Shqipërisë,
anëtar nderi dhe anëtar i Lidhjes së
Shkrimtarëve dhe Artistëve Ndërkombëtarë me qendër në Ohajo SHBA I.W.A, Anëtar i Lidhjes së Poetëve Bashkohorë të
Globit W.P.S, anëtar nderi i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Poetëve “XASTERON -
Zaloni” Athinë, Greqi


Gjuhët e
huaja: Greqisht, italisht; njohuri në gjuhën ruse.





Nga viti 1995 deri në vitin 2005
gazetar i një gazete evropiane.







Ka botuar në të gjitha organet e shtypit qendror dhe
periodik si dhe në organet e shtypit
ushtarak, në revistën shkencore “Për mbrojtjen e Atdheut”, gazetën “Luftëtari”
dhe “10 Korriku”” tema të caktuara të nevojshme në planin shkencor- kërkimor
dhe në sferën e didaktikës ushtarake si
dhe poezi, prozë e tjera gjatë të periudhës 1966-1993 si dhe jashtë vendit
1993-2007







Që nga viti 1992, si rrjedhojë e
talentit dhe dhuntisë, përkushtohet tërësisht në veprimtarinë shkrimore,
botuese duke vijuar e duke qenë në radhët progresiste për progresivitetin e
vendit me ndihmesë mediatike dhe botuese. Karakteristikë: Mëvetësi dhe të pëlqesës
për të kontribuar si krijues e si intelektual.







Përvoja
letrare





E
përkufizuar nga të tjerët:



(Shtëpitë
botuese në Shqipëri dhe jashtë vendit)



Kristaq F. Shabani, poet dhe
shkrimtar i njohur, jo vetëm në Shqipëri, por edhe në vende të tjera, ka përfunduar
studimet e larta në Tiranë dhe në
Shkodër. Tashmë është në profesion të lirë, duke u nisur nga mundësitë e
krijuara nga sistemi demokratik i vendosur
në Shqipëri. Botimet e tij rinisin
preludin në Shtëpinë botuese “Thamiris” në Athinë. Është shfaqur para lexuesit
me libra të veçanta në të gjitha gjinitë, duke filluar nga vëllimet poetike,
vëllime me skica dhe tregime, publicistikë, novelë dhe romane. Prej vitit 1992
deri në vitin 1998 ka ushtruar veprimtarinë e tij shkrimore në Greqi. Vëllimet e
tij poetike: “Pulsi i dhimbjes”(shqip, italisht), botuar nga Shtëpia botuese
“Thamiris” në vitin 1997, është ribotuar disa herë nga kjo Shtëpi botuese.*
“Seli në qiejt” poemë (shqip, greqisht, anglisht, rumanisht) * “Vilarët e
verdhë” , poemth *, “I vij rrotull
Pomonës” * ,“Virtyti i thyer”, (shqip, greqisht); * “Oaz”(shqip, greqisht), poemth,
Shtëpia botuese “Jonalda”, Berat. ”Elegjia e Ëngjëllit”(shqip, anglisht,
greqisht), përkthyer në anglisht nga përkthyesja greke Vasiliki Kalahani, në
greqisht nga Kosta Gaxhioni, “Kohës i ndez buzët”, “Astma e lindur”, ”Trinomi i
cicërrimës”, “Stina e pestë”, “Eol, të falem” e tjerë.







Vëllime me skica dhe tregime: * “Asfiksia e shembsave” , *
“Profeti i liruar”.



Publicistikë: * “Jorgo Bukas” (Mbresa,
Kujtime, Artikuj”) me bashkautor (Harrilla Koxhioni), “Jonalda”, * “Intelekt
2001..” 1, “Intelekt 2001…” 2, “, “Njeriu pronë e tre shteteve” monografi
“Lidhësi shpirtërore” me bashkëautor (Laver Stroka), “Inxhinieri sygështenjë
dhe Magjia e mbretëreshës”.







Romane:
*“Kryefjala e Fatales”, roman Shtëpia botuese “Thamiris”, “Përhumbja e
ngjyruar”, “Vilat e Formacioneve (Drama e Globit në një copëz letër).



Libri “Virtyti i gënjyer”, Antologji vetiake
(gjashtëtip) është botim i Shtëpisë botuese “Fjalët e qiririt” dhe Lidhjes së
Krijuesve “PEGASI”, që përmban në strukturën e saj këto vepra: 1. “Era e
mënjanimit” 2. “Asfiksia e Shembsave”, skica e tregime 3. “Atje ku homazhojnë
dallëndyshet”, skicim historik 4. “Gënjeshtra me unazë”,
analitikë. 5.Virtyti
i thyer, vëllim poetik. 6. “Epigram i mortuar dhe shthurja e ëndrrës” vëllime
poetik. 7.” Gëzimi i Vjeshtës” (shqip, anglisht). 8. “Livadhi i Nuseve”,
pragnovelë. 9.
“Horoskop sipas Yjeve të “Dijes”, ese.



Në vitin 2004 Kristaqi botoi
librin “Itinerari i magjisë” [Mbreti i kuzhinës] me bashkautor Pandeli Sulin. Po në këtë vit ribotoi romanin
“Kryefjala e Fatales”.



Libri
“Jetari” është një libër monografik i konceptuar me një stil vetiak.



Në
vitin 2006 botoi edhe veprat: “Perla- Profil i biskuar” (Zagoria), Antologjinë
e parë vetiake për fëmijë të titulluar “Refleks në ujëvarë”, ku në të
përmblidhet edhe romani për fëmijë“Sarushja”; “Refleks në ujëvarë”2 (romani
“Kejda”) antologji e dytë vetiake. Ka përgatitur për botim rreth 20 vepra të
tjera në të gjitha gjinitë letrare si dhe me temë historike.



Në
vitin 2007 botoi libri “Pronori A.B dhe astma e lindur”, ku në substratin e
këtij libri bën pjesë dhe poemthi ”A passage of answers in mirror of the soul”
përkthyer në anglisht nga Shaun
Thompson.



Në
vitin 2008 Kristaqi botoi“Ezmerka me topuz” poemë lirike, “Dy pronorët”
(poemë), “Seli në qiejt” si dhe romanin ”Trenjerëzori dhe Nënta”







Ka në proces botimi librin “Kronikani”, “Njeriu pronë e tre shteteve”,”Korsi e
kaltër”(shënime kritike për letërsinë e të rinjve shqip, anglisht) , “Jam një
notë mbi pentagramin“ greqisht. Është duke përgatitur për botim Antologjinë e tij të dytë vetiake, të
quajtur “KRISTANIADA”, ku bëjnë pjesë 12 vepra të tij poetike: “I vij rrotull
Pomonës”, “Jam një notë mbi pentagramin”, “Stina e pestë”, “Trinomi i cicërimës”,”Eol
të falem”, “Esmerka me topuz” (poemë lirike), “Kohës i ndez buzët”, “Astma e
lindur”, “Dy pronorët” (poemë), “Seli në qiejt”
si dhe antologjinë poetike në gjuhën angleze “Kristaniada” me veprat: “A Seat in Heavens”, “Autumn Joy”,
“Elegy of the Angel”, “The Opening of the Curtain”, ”A passage of answers in
mirror of the soul”, “Eol të falem”.







Është
Kryetar i Lidhjes së Krijuesve “PEGASI”, Albania, me qendër në Gjirokastër që
nga krijimi i saj, me degë në të gjithë trevën e Jugut të Shqipërisë si dhe
jashtë vendit, atje ku jetojnë krijuesit e emigruar. Ka udhëhequr mjaft
veprimtari letrare, kritike, analitike, simpoziumekonferenca e tjera. Është
iniciues i lidhjeve me simotrat në disa vende të Evropës dhe të Botës. Redaktor i shumë veprave
poetike, në prozë si dhe historike. Inicius gjithashtu i lëvizjes letrare:
“Ndryshimi kërkon ndryshe”. Kristaqi është drejtues dhe botues i organit letrar
“PEGASI”, i cili del në Gjirokastër, që nga maji i
vitit 2002 si dhe i gazetës “Intelekt 2001…”, numri i parë i së cilës doli në
maj të vitit 2004.



Krijimtaria
e tij është vlerësuar me çmime ndërkombëtare deri në të parë si në Greqi
(Antologjia “Virtyti i gënjyer”, Konkursi “Fabula 2005” e tjerë . Është nderuar
me diplomë nderi nga Olimpiada e Shkrimtarëve zhvilluar në Athinë në vitin 2004
si dhe nga Kongresi Ndërkombëtar i Letërsisë, prill 2007. Është ftuar të marrë pjesë në shumë
veprimtari letrare ndërkombëtare në SHBA,Greqi, Indi, Francë, Brazil e
tjerë. Shumë krijime të tij, që nga viti 2002, janë botuar në revistën
letrare tremujore “KELENO” të poetes së njohur greke PANAJOTA HRISTOPULU-
ZALONI në Greqi, në anglisht dhe greqisht, në rubrika të veçantë “POET
INTERNATIONAL”apo në faqen “PEGASI” të kësaj reviste. Janë reklamuar e
publikuar veprat e tij edhe në revistën
braziliane “Pensa di Cui”të Jose Roberto Seki, “POMEZIA NOTIZIE” Itali të poetit
Domenicco De Felice e tjerë. Po kështu janë dhënë mjaft vlerësime nga kritika
letrare e vendeve të tjera, kryesisht Greqi, Itali, SHBA.Meksikë. Është përfshirë
me shumë poetë dhe shkrimtarë të huaj në
antologjinë “Me flakën e krijimit”, botim i Lidhjes Zaloni “Xasteron”, Athinë , Dhjetor 2004. Ka
përkthyer mjaft krijime të autorëve të ndryshëm nga disa vende, të cilat janë
botuar në gazetën letrare “Pegasi” dhe në revistën letrare “KELENO” si dhe
librin poetik të poetes Panajota Zaloni “Galopimi i kalit bojë blu”. Në vitin 2007 ka përgatitur një maket të
revistës “PEGASI” me krijime nga 500 poetë të Shqipërisë, kryesisht të Lidhjes
së Krijuesve “PEGASI” dhe poetë nga gjithë Bota në shtatë gjuhë. Së toku me
përkthyesin Kosta Gaxhioni ka përkthyer
veprën “Hajku” të poetes greke Eftihia Kapardheli. Po përgatit një antologji me krijime nga Poetët e
Shqipërisë dhe nga Bota.



Ka
publikuar në Internet mbi 1000 poezi të tij.






Publicistikë





Drejtor dhe botues i gazetës letrare “PEGASI”, organ i
Lidhjes së Krijuesve “Pegasi” Gjirokastër që prej vitit 2001 që del periodikisht në Gjirokastër dhe që
shhpërndahet pothuajse në Shqipëri dhe jashtë (direkt me E mail e tjerë) për të
realizuar shkëmbimin universal të vlerave me simotrat, pothuajse në të gjithë
botën që realizohet edhe nëpërmjet LSHAN. Kjo gazetë herë pas herë boton edhe
në gjuhët anglisht dhe italisht.



Nën drejtimin e tij dhe të
Lidhjes së Krijuesve “Pegasi” dalin gazetat periodike:



“Çiltër” , organ i
Këshillit Koordinativ të Shoqërisë Civile të Trevave të Jugut;



“Intelekt 2001…” organ i
intelektualëve zagoritë në Gjirokastër;



“Impuls”, organ i talenteve të shkollës 9 vjeçare “Koto
Hoxhi” Gjirokastër;



“Çajupi” organ i talenteve të shkollës 9 vjeçare “Andon
Aako Çajupi” Gjirokastër;



“Labova e Kryqit”, organ
periodik historiko- kulturor; “Lliari”, “Nivani”, “Sheperi”, “Katundishta”,
“Falim dhe shpresojmë”, “Rrëza –
prolog”, “Doshnica”, “Zheji”; “Sprova” ,organ i Qeverisë së Nxënësve të Shkollës së Mesme të Bashkuar “Bilal
Golemi” Ura e Kardhiqit, “Dorian” organ i shoqatës së fëmijëve Gjirokastër,
“Koshovica – Ura” (shqip- greqisht), Shkëlqimi i Wngjëjve” Janë në fillesë gazetat “I
përkushtuari “Bukuri e luleve “ e tjera.







Është Kryetar i Këshillit botues të disa gazetave periodike
dhe anëtar i disa redaksive dhe këshilleve botuese.



Kontribut ka dhënë në
përgatitjen dhe botimin e mjaft veprave të autorëve dhe talenteve të reja në
Trevën e Jugut të Shqipërisë dhe më gjerë, duke qenë redaktor dhe konsulent
i qindra librave të botuara në të gjitha gjinitë e letërsisë,
duke organizuar dhe disa Panaire –Ekspoze të librit në Trevën e Jugut të
Shqipërisë.



Ka përgatitur drejtuar,
skenarizuar, promovime letrare, analitika, panaire librash të autorëve të
“Pegasit”, debate e reklamime televizive, prezantime të veprave të shkrimtarëve
dhe poetëve nga Bota, sesione shkencore me objekte thelbësore për progresin
letrar dhe shoqëror si dhe për të evidentuar figura të sfumuara nga sistemi i
mëpërparshëm në sferën letarre dhe historike.

KRISTAQ F. SHABANI





Plasaritje





Mermerin me lule e vendosën ,


sa e pa syri,


Mermeri plasi,


Nga mënga e Syrit


nxjerr një “AS”…


Plasaritja
kërkon


Terapinë e dritës.


Marrë nga “PULSI I DHIMBJES”








K.
POZIMI


“Zeusi”


në rizgjedhje fytyrën ëngjllt


në pasqyrë sheh:


Pasqyra e nxjerr Ëngjëll…





R. NXJERR SYRIN “ÇUDIA”


“Presidenti”
qesh,


pasqyra në Hartë Bote


shndërrohet


papritmas;


ca rrudha në ballë duken,


kapin
për dore shqetësimin e plakjes…





HARTË “TEJÇMENDËSE”





“Presidenti”
vrehet,…


Dallon
në fytyrë ca gropëza,


ndien
dridhje:


Diku kukuvajka


këndon me zë ligjërimi…


Në
Hartën e Botës


konet e Vullkanit


flakë marrin,


kufijtë
grinden,


Oqeanet s’e përmbajnë veten ,


Yjet vrasin…


Sadamët


ruajnë ende shkëputje tymnaje…


Arafatët dërsijnë


në misione paqetimi,


Jelcinët


zhduken e shfaqen në ekrane,…


Piramidat hedhin nga muret financiare


Njerëz, si kukulla druri.


Fragment
nga poema”Seli në qiejt”





“ T Ë V R I T ET


B
U K U R I A ? :



Kortezh i vargjeve të mia!”




AERODROMI




SË
PUTHURËS


“ N J E R Ë Z,
të Kontinentit


të r r u d h
u r,


harrojeni J A N U S I N “ lezet” :


gjysmë
të r r e c k o s u r,


g j y s më
M b r e t … , “ )

P A S Q Y R Ë M U R O R E














ä ä ä



Hapi sytë, pas


Gjumit të ëmbël :


I biri i
Mbretit


u kthye në
TRËNDAFIL të Egër . . .


I mbylli
sërish sytë,


Kartrat tri herë


provuan
fatin


në
tavolinën e SHTRIGËS . . . ,


Të tri
herët :


“
Bashkëshort: TRËNDAFIL i
EGËR _{! . . .} “


Bekimi llastar


përcillte


të



porsaikurin . . . ,

F A
T I P Ë R S Ë R I T U R ♦ ♦ ♦




ä ä


Ovidi ndjen
në deje


vetminë e AUGUSTIT,


Në kahjen
natyrale të cohës


shfaqet JULIA
princeshë . . . ,


Ovidi
“ndërton “ ROMËN


me
ngritjen magjike të
vargut


në internimin
e ERËS ,


mbi supet
e saj tunden


flokët
julianë !


A mund, a mund,


o Kohë
Inkuzicionare


të internohen
POETËT? . . .


Dy
kahjet e cohës


njehësohen
në Puthje,



Dy kahjet e
Internimit



thyhen e ngjizen



tek njëra - tjetra,


Ndjenja ovidiane


nanuris Lirikën,



Fabia tejkënaqet


në Odat
Ovidiane,


. . . Perandori internon
vetveten . . .



THYERJA E
DËNIMIT OKTAVIAN





ä “ Rruga “ kishte
dërsitur


nga
ecja e kthesuar,


si një
stërmundim


i
një kalorësi


në
kërkim


të
dorës së bukur . . . ,


“ Rruga “
vërshëllente


me buzët
e vlagta


këngën e
“Kërkimit të Syve
të Humbur”,


por
diç s’shkonte


në
të bardhurën . . . ,


Meneksheja protestonte


në vazon
e VILËS së
largët,


Petalia
mëndjemadhe


thyente kryet
e “ Rrugës”,


.
. . u
lëshua pa frymë
në tokë,


tri
hije e arkivolizuan në
lule


druri . . .

“ R O M A N
C Ë “




♦
♦ ♦





ôôô


Shtëpitë
e ngecura


në
një kujtesë të
boshatisur ,



si zallishte e çngjyrosur,



rrethuar shtrigërisht



në darë mjegulle . . .



ô


Toka vajton
ftohjen


në inat
nostalgjik me planetet,


Deti zbraz vetveten . . . ,



ô Ëndrra rri
në skaj


të varrit
të vetëhapur,


“ Mjellma “ e
kobshme





qarkon mbi
varrin Legjendë ! …





f
f f

P E I Z A Z H “ P R O T E Z Ë”





ß “ I urti “ shi murmurit


si
qeshja dinake pas
shpine,


Parmakët e
Urës nga spoliatroza qahen,


Dallgët e
lumit shahen e
shahen,


të hidhen
apo të
mos hidhen


në
Zënkë Parmakët?


Parmakët duan vdekjen
e



tronditur, parmakët



e ravijëzuar,



në këtë rrallësi



kalimtare pa dhënie lajmi . . . ,


Shtatore lakuriqe
e mjerimit të
dashuruarve


mbështillu me
fjalëzën e bukur,


një forcë
jepu të qëllojë
passhpinën dinake . . . ,


ïPasshpina ka passhpinën
e saj



pambarim,


“ Fijet e
Shpresave “


- kënga ,
që llamburit



parmakët e sëmurë . . . ,


“ P A R M
A K Ë T “ E URËS SË
VJETËR










ø ø ø



Tradhëtia ndaj Hënës



fshihej me çertifikatë
nderi . . . ,


Hëna mbetej
shtatëzanë,


zalisur prej Diellit . . .


Kristiani i
thekur


i
blinte lule plakës
gungaçe,


vjedhur në
Varrezat e të PRENJTURVE,


ia dhuronte
Hënës,


Vejusha e
“Yllit” të ARUSHËS


SË MADHE


njohu Lulet
e Përkujtimit,


Ulërima : “ KUSH
M’I VODHI?. . . “


kërkonte të
gjente vjedhësin . . .


“ AI “
vriste Hënën


në orgjinë
e zakonshme


me epsh
të mirë,

G Ë N J E S H T R A ME
U N A Z Ë

Më qepej


dhe kur
unë s’doja t’i shihja
sytë,


dhe kur
fshihesha në qepenët
e



Harresës ;


hapte sytë
e mbyllur


më gjente
me instikt ku
isha fshehur,…


b b b


Më kërkoi
një ditë të
Egër



në katet ku
mbruhet e fshehta
e Vdekjes,


. . . E fshiu
Era me inatin
e shpejtë,


Tani e
ndiej brenda Vetes !

D I
K U R

Eol
, të falem





poezi





1.
K. E
HËNË





SH


K


E Shiu
ngjason me një vajzë


T që
ka lidhje me Perëndinë,


tek
qan fajtorët e përmbytur…


Shiu – Vajzë


shtrëngohet dhe lind,


Shiu
– Grua


shket si xhind…





2.


Pelivani qëndron kokëprerë.


P (I
pëlqen kokëprerja e tij)


Ë Më
shumë vëmendje tërheq,


L se sa me kokë në vend!


Q Simbolika
shndërrohet në tellall!


E


S


Ë





3.


Rrathët mistikë vërtiten


L si
rrathë eliptikë,


A Misteri
i trukeve shket


J në përdredhjen e lajthitur


TH me
kokë dhije:


I Daullja
ka kohë që bie!


T


J


E


4. Përralla habitet me vetveten:


S Refleks i artë,


T Flakë
e zjarrtë.


I


L Përralla
ndez veten si qiri:


Stili
është njeriu me komb!





5.
Nina, zemrën femërore


me
çelësin e syrit të hap,…


I Dhoma të qenkërka e boshuar:


SH Vazo mbetur pa lule


a me ish lule tharë!


L Mesnata mbetet e ve


U tek e përqesh thika


L që preu damarë!


E





II.
E MARTË





Kush
është roja i natës?


“Ledhatimi” i plagosur


? qysh në vjeshtë?


A mundet ky ledhatim


të fluturojë


në “viset” e nxehta


sado pendbukur të jetë?..


7.



Puthjet
janë lëshuar,


puthjet
tona të vjetra.


H (puthjet që u ranë buzët!)


A kaq
shumë janë tërbuar


R sa
që s’kërkojnë veç buzë e faqe,


L por
vithe, duar!


I Ah, provincializmi si do të shërohet


S në
kasollje puthjesh?


J


E





8. Gratë po u jepen burrave në Tempull,


“Të
dhënurit”ndrin nga nuri


A i
të Zotërve të Tokës…


L Ato
vijnë pas orgjisë


B
kënduar në këngët e
Agimit…


A “Lulet” e poezisë


provasale: ALBASËT:


S


Ë Kalorësi fjeti



në shtrat me bukuroshen


T
tënde,


Ti
po gjuaje drerin në pyllin e dendur,


a bridhje në emigrimin e Botës,


ose kishe zënë një shtrat të huaj,


futur në gjoks qumështor…






Jashtë
ruante roja


(duke frenuar agimin!)


Po bie agimi dhe albasilët dalin


nga
shtratet, pa u vënë re nga fqinjët…,



(Rojat bëjnë mjegull!)


Oh, o ndarje me skenë tronditëse


dhe
me një akt të përafërt.


Siç
ndaheshe ti nga krahët e dashura,


ndahej
edhe i dashuri i “zogëzës” sate!


Emrin
e kalorësve mbante zemra



fshehur…


9. I faleminderit atij që sajoi Jambet,


gjallërinë
e tyre e pëlqej…


L Në
kronikën skandal


A hedh
valle karrikatura,…


G “Alpet”
më lagen nga të qeshurat


I e
njëpasnjëshme…


E





10.
Kreshtave mrekullore


E shfaqet
majë e argjendtë,


K Verbimi
sytë m’i pushton,


S Letrarët kalibërvogël


C tejkënaqen
me vargun e rëndomtë,


I përzierjen
laramane të ideve…


T Ekscitimi
i qafon,


I publiku fodull është lexues,


M


Elegjia
e shthurjes zotëron…





III. E MËRKURË


11. Lumi mitologjik


rrjedh në botën e Detit të Yjeve,


T Yjet
mbyten,


I lëshojnë nga sytë xixa…


R Ah,
Tiraidë morale,


A


N Ç’më sakaton!…


I


D


Ë





1. ***


Këmbët natyrshëm


në një gjysmëiks


përqeshin lulet e reve


në qiell të pahapur…


Kokët çvirgjërohen


në hapësirën e plasur.


Kokëkëmbët





2.


Pllaq- plluq:


“Huq i qulltë...”


Brumb- bumb:


“Mendim i kuqtë…”


Llap – llap:


ndihem lakuriq


në këtë ambient të
tymtë.


Pbll

Eol
, të falem





poezi





1.
K. E
HËNË





SH


K


E Shiu
ngjason me një vajzë


T që
ka lidhje me Perëndinë,


tek
qan fajtorët e përmbytur…


Shiu – Vajzë


shtrëngohet dhe lind,


Shiu
– Grua


shket si xhind…





2.


Pelivani qëndron kokëprerë.


P (I
pëlqen kokëprerja e tij)


Ë Më
shumë vëmendje tërheq,


L se sa me kokë në vend!


Q Simbolika
shndërrohet në tellall!


E


S


Ë





3.


Rrathët mistikë vërtiten


L si
rrathë eliptikë,


A Misteri
i trukeve shket


J në përdredhjen e lajthitur


TH me
kokë dhije:


I Daullja
ka kohë që bie!


T


J


E


4. Përralla habitet me vetveten:


S Refleks i artë,


T Flakë
e zjarrtë.


I


L Përralla
ndez veten si qiri:


Stili
është njeriu me komb!





5.
Nina, zemrën femërore


me
çelësin e syrit të hap,…


I Dhoma të qënkërka e boshuar:


SH Vazo mbetur pa lule


a me ish lule tharë!


L Mesnata mbetet e ve


U tek e përqesh thika


L që preu damarë!


E





II.
E MARTË





Kush
është roja i natës?


“Ledhatimi” i plagosur


? qysh në vjeshtë?


A mundet ky ledhatim


të fluturojë


në “viset” e nxehta


sado pendbukur të jetë?..


7.



Puthjet
janë lëshuar,


puthjet
tona të vjetra.


H (puthjet që u ranë buzët!)


A kaq
shumë janë tërbuar


R sa
që s’kërkojnë veç buzë e faqe,


L por
vithe, duar!


I Ah, provincializmi si do të shërohet


S në
kasollje puthjesh?


J


E





8. Gratë po u jepen burrave në Tempull,


“Të
dhënurit”ndrin nga nuri


A i
të Zotërve të Tokës…


L Ato
vijnë pas orgjisë


B
kënduar në këngët e
Agimit…


A “Lulet” e poezisë


provasale: ALBASËT:


S


Ë Kalorësi fjeti



në shtrat me bukuroshen


T
tënde,


Ti
po gjuaje drerin në pyllin e dendur,


a bridhje në emigrimin e Botës,


ose kishe zënë një shtrat të huaj,


futur në gjoks qumështor…






Jashtë
ruante roja


(duke frenuar agimin!)


Po bie agimi dhe albasilët dalin


nga
shtratet, pa u vënë re nga fqinjët…,



(Rojat bëjnë mjegull!)


Oh, o ndarje me skenë tronditëse


dhe
me një akt të përafërt.


Siç
ndaheshe ti nga krahët e dashura,


ndahej
edhe i dashuri i “zogëzës” sate!


Emrin
e kalorësve mbante zemra



fshehur…


9. I faleminderit atij që sajoi Jambet,


gjallërinë
e tyre e pëlqej…


L Në
kronikën skandal


A hedh
valle karrikatura,…


G “Alpet”
më lagen nga të qeshurat


I e
njëpasnjëshme…


E





10.
Kreshtave mrekullore


E shfaqet
majë e argjendtë,


K Verbimi
sytë m’i pushton,


S Letrarët kalibërvogël


C tejkënaqen
me vargun e rëndomtë,


I përzierjen
laramane të ideve…


T Ekscitimi
i qafon,


I publiku fodull është lexues,


M


Elegjia
e shthurjes zotëron…





III. E MËRKURË


11. Lumi mitologjik


rrjedh në botën e Detit të Yjeve,


T Yjet
mbyten,


I lëshojnë nga sytë xixa…


R Ah,
Tiraidë morale,


A


N Ç’më sakaton!…


I


D


Ë





1. ***


Këmbët natyrshëm


në një gjysmëiks


përqeshin lulet e reve


në qiell të pahapur…


Kokët çvirgjërohen


në hapësirën e plasur.


Kokëkëmbët





2.


Pllaq- plluq:


“Huq i qulltë...”


Brumb- bumb:


“Mendim i kuqtë…”


Llap – llap:


ndihem lakuriq


në këtë ambient të
tymtë.


Pbll

Eol


Aks
përgjigjesh në një pasqyrë shpirti





Tashmë


Ia kuptojnë dygjuhësinë njëri -
tjetrit


dhe pyetjet mbeten të ngrira,


të palëvizura nga vendi,


paçka nga përgatitja atletike
juaja...





Energjia


Parabola thotë :


« Kur ika,



ika me nxitim,


shënjën e ikjes,


ta lashë për kthim... »





Rigjetja


Mbrëmja,


nuk e mban dot peshën e fjalës,


shpërthimin magjik të saj…


hap kanatat e agjensisë së
ngjarjeve


lyer me sheqerna...





E vërteta





Enigmat i kanë varur në gjoks
çelësat e hapjes


(Vetëm poetët e kuptojmë
simbolikën e tyre),


jemi me fat,


të tjerët duhet t’u drejtohen
kodikëve),


lirizmi i lodhur


nga rrugëtimet e fjalive të
përzgjedhura


stacionohet në një diamantizëm
shpirti


me një diagramë


tepër të çuditshme


që do të ndryshojë pika horizonti
dhe spostim Globi,


kaltërsitë do të ngjyrohen me
kombinim ngjyrash ….


Hapen emisionet me emblema të
spikatura


duke mbledhur buzët e njerëzve të
zakonshëm.


E nesërmja do të koncertojë të
shkuarën


dhe erotikat do të thyhen si qelqe kristali.





Sadisfaksioni





Kisha kohë


që kërkoja të ankorohesha, për pak
kohë,


në këtë mol pjalnues


dhe spirancaës poetike t’i provoja
rezistencën.





Interesantja





Ne e kuptojmë tashmë mirë:


kemi nevojë për njëri – tjetrin,


siç kemi nevojë për frymëmarrjen!


Dita tashmë s’ka njësi tjetër
matëse(e ka cunguar Mjegullën)


përveç ndjenjës që e shndërruar


në njësi kohore pret E mailet
bombarduese.











Ndodhia





Në dy brigje në pamje të vetmuara


mendohet për njëri- tjetrin ,


ka rëndësi që mendohet tashmë,


pa pritur përgjigjet e dyanshme…





Kohore





Ah, ndjenjë e ankoruar.


Në ç’vend lëshon “SOS” vapori
juaj?!


Ku?...Këtu...


Apeli


Akrepat e orës


ndryshojnë drejtimin lëvizës,


kush ndikoi kaq fuqishëm mbi ta?





Pereira





Krahët e hapur ngjajnë me kllapat...


Retrospektiva na duhet:


E përbashkëta


po mban konferencë gërmash.


Sa tunduese kur kthehesh


me gërma te lashtësia


dhe ndjen superitetin e krijimit,


të ardhjes në këtë Botë!


Kam të drejtë të gazmohem


këtu nëBallkan….

Petro
Dudi,W.P.S, N/Kryetar i Lidhjes





Vepra
të autorit





“Udha për në zemër” “Jonalda”, Berat, viti 1995


“I pafat që kërkon fat”, poemë, “Morava”, Tiranë


“Dritë”, “Mendimi i lirë”, Berat 1996


“Qielli habitet”, “Mendimi i lirë” 1997


“S’di se ç’të bëjë me mendjen njeriu”, “Mendimi i lirë”


“Për të bërë Shqipërinë”, “Mendimi i lirë”


“Shtegtim nëpër mjegull”, roman, “Mendimi i lirë”


Janë në proces botimi vëllimet poetike: “E nesërmja është
foshnja”,


“Dashuri, mister, intrigë”


Ka përgatitur për botim: “Shuarja e mitit” vepër politiko -
filozofike


“ Ishulli i Seksit”, skica dhe tregime.














Dua
të luaj





Dua të luaj


me befasinë
e gjarprit,


me zgërdheshjen e tigrit


a me dufin e
ariut:


me rrufenë


dua të
shkund pluhurin



e pantallonave,


të trazoj dua


heshtjen e
yjeve,


dua të luaj


me nusërinë
e luleve,


po kurrë me dhembjen


e dashurisë
së njeriut.











Të ishte
ca më poshtë





Foshnja kaliqafë


bën të kapë
diellin.


Të ishte ca më poshtë,


dielli do të
ishte vrarë;


të ishte ca më poshtë,


do ta kishin
vjedhur;


të ishte ca më poshtë,


i shkoqur, i
ndarë,…


Të ishte ca më poshtë,


ne ç’do të
ishim vallë?!





S’dihet
sa gjatë





Dy zemra shohin një ëndërr,


dy ëndrra bëhen një zemër,


një zemër bëhet një mollë,


një zemër bëhet një varkë


në një lumë të rrëmbyer,


udhëton,… udhëton,…


s’dihet sa gjatë.





Aritmetika
e shpirtit





Pisk e kam me syrin,


pisk e kam me veten


thuajse
gjithnjë;


s’duan të dinë aritmetikën


e shpirtit
:


një plus një baraz një.














Uroj





Dhe era vrapon:


nuk ia shoh fytyrën,


por ia ndiej gjymtyrët.



Dhe lumi ecën:


nuk ia shoh këmbët,


po e shoh duke
udhëtuar.


Dhe jeta fluturon:


nuk ia dalloj krahët,


po uroj që të
ketë zemër.





Deti
i perlave





Në rrjedhën e kohës


a e ngrite
mullirin?


Vozite gjatë


a hodhe karemin?


U zhyte thellë


a vadite
çairin?


Deti i perlave


është brenda
peshkaqenit.








GJËEGJËZA
E … (KËNGËS)





S’është pemë e lëshon rrënjë,


s’është diell e bën dritë,


s’është bletë e kullon mjaltë,


s’është shpend e fluturon,


s’është zjarr e të ndez flakë,


s’është lule e lulëzon,


s’është fllad e ta ka ënda,


zemër s’është, shpirtin ka brenda.








TRILLET
E JETËS





Habitesh me jetën,


si të mos
kesh duf e zili,


e kërkon fatin,


e kopraci
asgjë nuk ka falur.


Qejfe përmbi qejfe


dikush
kohën s’di ta shtyjë.


Sa i mirë që duket,


vetëm
zemrën ka të kalbur.


Fatlum jeta bën


edhe atë
që librin e quan marrëzi,


atë që përdhos botën


për egon e
vet,


atë që fiton botën


me pak aritmetikë që di,


debili


gjen
tërfilin me katër fletë.





Pendesë





S’di të pendohet plumbi,


edhe pse bën ndonjëherë rikoshetë.


S’di të pendohet koha,


edhe pse me vetveten duket se ngjet.


S’di të pendohet rrjedha,…


Thonë


se paraja e
kthen ujët përpjetë.


Parasë,


në jetë të
jetëve


do
t’i latonim monumentin.


Sikur vdekja të pendohej,


po të hante rryshfetin.





(nga
libri “Qielli habitet”)





Mollë
të ndaluara





Udhës së jetës,


plot mollë të ndaluara


radhë - radhë;


Debili thotë :


“As që i dua fare,


do të shqepem me dardhë”.





Martir
hamalli





Mbi shpinë të mjeranit,


fërkon plëndësin pusht - etari.


Martir hamalli gjegjet:


E e e e e e,


durimin si unë,


hë e ka gomari?





Ç’farë
s’bëjnë djajtë





Ngatërrestarët,


çfarë s’bëjnë
djajtë;


Ia bëjnë mendjen sorkadhes,


të përqafojë çakejtë.





Krenari





E si të mos krenohesh


me ata burra
shteti,


u prin rryshfeti,


u prin shëndeti,


asgjë thuajse s’u mungon


asgjë,


vetëm DINJITETI.





Thonë
se duhet gënjeshtra





Thonë se duhet gënjeshtra,


ilaç për të sëmurin.


Një përdredhkë


si një frut i hajthëm,


i burrit


a i gruas
për burrin,


një përrallëz për fëmijën.


Me putra të buta t’i sjellë



gjumin;


thonë se bëhet lundër


për të hedhur lumin.


Po qe kështu


e
përgjithmonë,


e hodhëm lumin



e jetës sonë.





Pikë
e nga një pikë





Pikë e nga një pikë


ua mblodhëm
trimërinë,


atyre që hiqen për trima


e s’u bën as gjysma


e trimërisë së
trimave.


Pikë e nga një pikë


ua mblodha
mençurinë,


atyre që hiqen të mençur


e s’u bë as çereku


i diturisë së të mençurve.


Atyre


që hiqen nga
dashuria


si të marrë,


asnjë pikë s’u shtydha


nga shpirti i tyre i tharë.





Nga libri
: “ DASHURI, MISTER, INTRIGË”





THONË





Thonë,


që trimat i merr plumbi në ballë;


Po pas shpine


Ç’i kanë ato plagë?!…





KOHËT
ME MASKË





Vë maskë palaçua


e ne qeshim.


Vë maskë banditi;


O qajmë, o vdesim.


Kur kohët vënë maskë,


Ç’duhet të bëjmë?


Ç’duhet të presim?





IMITIM





Edhe qeni



me njeriun


në paqe do të rrojë.


Po i zoti i tij



kërkon ta kafshojë.

PIRRO LOLI


Shkrimtar – poet dhe kritik letrar ì
mirënjohur, i lindur në vitin 1945
në Zagori të Gjirokastrës. Studimet
universitare i kreu në Tiranë në vitin 1968, në fakultetin Gjuhë – letërsi. Ka
punuar kryesisht mësues e drejtues në arsim e së fundi pedagog në Universitetin
e GJIROKASTRËS.





QYTETI I MIQVE





(Gjirokastrës)


Një
dhomë e kemi për miq


Me
mangall të madh e me oxhak.


Qilimat
shtruar,


Zjarri
bubukak.


Çelur
zemrat Gjirokastra,


Vatrat e ngrohta një mbi një,


Dhoma e pritjes e madhe


Po miqtë s’ì nxë.





Prandaj,


i mblodhëm qilimat së bashku


Kalldrëmët ì shtruam kudo,


Shtruar ì lëmë përherë,


Të
shkojë miku në to.





PLAGË


Unë jam ì fuqishëm si Anteu,


I
duroj dhimbjet,


Dhe
plagët ì mbyll me durim..





Por ma gjetën “thembrën e Akilit”


Si me tërmet ma tundën “shtëpinë”


Në telefon ì zi në një zyrë të bardhë,


Më vrau poezinë.





Me poezinë e plagosur u dëgjua gjatë


Në gërmadhat e saj 15 vjet.


Zemra m’u ça si shegë e ndezur,


Se më kish qëlluar një poet.





EGOIZËM


Vetëm
sot


Do
t’ì flas botës në vetën e parë.


Isha
ì mbushur deri në fyt


Me
mithet e njerëzve të famshëm.


I dashuruar me ta në çdo qelizë.


U
kam thurur kurora, tituj e ndere,


U kam krehur mjekrën me dëshirë.


Grushta kam shkëmbyer me miq


E vetëm kam vrarë.


Asnjeri s’më mori prej dore,


Të ngjitja qoftë dhe një shkallë, një
gisht.


Paçka se shumica


Qenë ngritur mbi supe të tjerë


Me bejte bajate përmbretër e gjeneralë.


Kur
fillova të ngjitem ì vetëm


Me duar me kallo në litarë,


Nuk
më duheshin as supe, as shkallë.


I thashë vetes: “Ti je princi!”


E mithet si suvara të ndryshkura


Ranë.





POETI





Poeti,


Ivogël, ì vogël si syri


Në
sy mban një botë.


I brishtë, ì brishtë


Si drita, si loti


E mbrojnë veç dy qerpikë.


…E luftë shpall me të gjithë.





HIJA
E LISIT





Sopatat godasin hijen e lisit


Majtas,
djathtas trimërisht.


Të frikshme trajtat e errta


Me
lloj – lloj gungash në kurriz.


Gjinkallat
harbojnë lartësive


Në
trung e degë të lista,


Në
vapë e në zheg


Japin
koncert.


Sopatat
ëmdërrojnëtë të rrëzohet lisi


Dru
zjarri të bëjnë


Për
dimrin e ftohtë.


Grisin
fytyrën gjinkallat e shkreta,


Një koncert ì tërë u shkoi
kot…





Jorgo S. Telo,


Poet,
shkrimtar, publicist, Anëtar ì W.P.S dhe i Lidhjes së Krijuesve
“PEGASI”Albania, me qendër në Gjirokastër, fitues i dy çmimeve ndërkombëtarë në
Greqi.





BOTIMET:


A. PËR TË RRITUR: 1. “Evë, moj, si u gënjeve?” (poezi) , 19982. “Verë dhe uthull” (fabula) , 19993. “Klithja e yjeve” (poezi) = 20004. “Tingujt e shpirtit” (poezi –
këngë) , 20015. “Humorpipereska” (satira & epigrame) , 20046. “Kumte dashurore” (poezi lirike) ,
20047. “Hedhja e zareve” (roman) ,
20058. “Mysafirët e rinj të
Çajupit”(fantareportazh) , 2007


B. PËR
FËMIJË:


1. “Bubushi e Dikushi” (poemë – përrallë) ,1999 2.
“Babi, keq mos të të vijë!” (poezi) , 1999 3. “Sfidanti legjendar” (poemë) ,
2005 4. “Kush ì gjen, “Të lumtë!” – ì them” (gjëegjëza e pyetje
lodruese) , 2007





NËNQESHJA





Një
e lehtë nënqeshje


nuk
shfaqet sidokudo.


Ka
një peshë sa dhjetra qeshje;


“Vlen”më
tepër se ato…


Nënqeshja
nuk paska zhurmë.


Dikush
s’ì ve rëndësi.


Vjen
e ikën.. por lë gjurmë,


“Vret,
shëron” siç ajo di…


Një
nënqeshje cinike


shpirtin
krejt ta përfundos.


Një
buzëqeshje jetike


të jep krahë – doemos.





ZIG-ZAG





Më
shfaqen si në një pasqyrë


Disa
njerëz:


Ecin
zig-zag përherë.


Disa
gojë:


Flasin
zig-zag pandërprerë.


Disa
sy:


Nën
vështrimin zig-zag.


Ca
zemra:


Nën
ritmin zig-zag.


Dhe
karaktere:


Tejet



zig-zag…





ME SHPATËN E MENDJES





Mespërmes
e godita terrin:


Copëtova
vargonjtë e mosqenies…


I
dërrmova


Djallin,


Ferrin


Dhunshëm



me shpatën e mendjes.





I KALBUR KOHE





I
mësuar…


vetëm për klasëndarje.


Vetëm
për përçarje


ì zgjuar.


I
rregjur


për të të shtënë në kurth.


Për
të mbjellë “ah!” e “uh”


ì etur…


I
duruar… për përgjime nate,


Për
sajesa bajate


i sprovuar…


I
nginjur me orekse ligësie.


Për
mposhtje pafajësie


ì thekur…


I
dashuruar


me vese epshore.


Me
tituj – honore


ì verbuar…


I
mikluar


nga idhujt hijerëndë.


Kokë
e këmbë


ì dreqifikuar.





Tinzar tërë jetën mbete,


o
mizor!


Ikalbur
kohe,


PERSEKUTOR!





SHKRUAJ NË ZEMRËN TENDE





Bëje
qiellin më të lartë.


Bëje
detin më të shtruar.


Bëje
zemrën tënde kartë,


ku
të shkruaj, ç’duhet shkruar.


Për
dy fjalë te zemra jote,


bojë
marr nga shpirti im.


Bojë
e letër prushërohen.


Lule
e shpirtit merr shpërthim.


Qielli
ì shpirtit na u gremis


përmbi lule lodër – ere.


Përmbi
det të dashurisë


ç’u derdh ky blerim pranvere.








SHFRIM
THINJASH


(Vargje
me fytyrë “HAJKU”)


***


Në cikmë
– përvëlim


Në zheg,
eh çfarë flladi -


buzët e
tua, mike!


***


Me
syqeshje sysh të panjohur


trembem
se më ndjell,


si drita e rreme anijen në vozitje


***


Degët e pishës – erashkë.


Djersiten rioshët mbi bar.


Ç’këndvështrim i zilepsur!


***


E shpie veten te rrënjët.


Brohorasin themelitë.


Më qorton çatia e braktisur.


***


Zemërimi


zbret në kërthizë


drithërimi ngjitet te thithkat.


***


I ngula
sytë


mbi një
trung të thatë.


Shpërdorova
ndjenjat.


***


Më
avitesh, sa s’më prek.


Gjoks e
shalë gjysmëzbuluar.


Provokim
për thinjat.


***


Besoke te dashuria.


A të beson ajo


e lindura nga flirtet?


***


U talle me zemrën time


e tani pret


ç’do të korrësh në vjeshtë.


***


Përpiqesh më kot


të maskosh etjen e syve.


A fshihet mali pas kodrës?


***


E nisa letrën drejt teje,


ta lexoje


e ti sajove me të një kaike.


***


Mjegulla ra mbi liqen


e u pllaqurit akullisht.


Zemra
s’po i bindej trurit.


***


Të
zhbirosh në zemër nëne,


si të zbulosh


veç dhimbje e plagë…


***


Mbrëmë të lashë pikëtakimin


S’erdhe.


S’e dije gjasme fjalëkaliminç


***


Jam i papërmbajtur?


Mos m’akuzo!


Ndihem i lirë si Robinson Kruzo.


***


E kritikova sa ishte gjallë.


Më
anatemojnë,


pse
merrem me të vdekurit.


***


M’u
lagën sytë prej tymnajës…


M’u
terën


prej
puhizës flladitëse të pllajës.


***


Të pashë
në sfilatë puthjesh.


Ende s’e
ditkërke:


gjithkush
shijon të vetat.


***


Një pyetje pa përgjigje – si gozhdë.


Më prore… ku të vuajë shpirti,


këtu apo në… “atë botë”?


***


Pa dashurinë mes nesh


kjo botë


nuk do
ndiejë të ngrohtë.


***


Teksa rrëmih në syt’ e tu,


dalloj pasqyrisht,


sa e dashuruar je me sfidat.


***


S’di në mund të sajohet si dashuri


përjetimi
i puthjeve


brenda
“kalit të drunjtë”.


***


Ëndshëm
jam duke drekuar.


macja më
sheh ngultas në sy.


S’më
kalon gjësend në bark.


***


Shira
muzgjesh të plagosur


ma
idhnojnë


vjeshtën
e shpirtit.


***


Para se
shpirti të jetë shkundur krejt,


më e dobishme të zotëroja


dhuntinë e vdekjes.


***


Thith
ujë e rreze diellore hardhia


e shkarkon verën e shijshme


marramendëse…


***


Nuk m’i
respekton dhimbjet e zemrës


Realisht,
o gjasme mik, më jepet hak


të të
quaj brumbull topabërës.


***


Ti je
shumëfytyrësh e s’je gjë tjetër


veç një
konglomerat maskash.


Duhen
grisur për kthjellimin e jetës.


***


Asnjë
lëshim nuk bëka vera zhuritëse,


teksa lëshon pa frena


vapën ulëritëse.


***


Ti, o dimër, na vjen ì paarrirë.


Koprac për ujë,


Bujar për thatësirë.


***


Në pritje të një lajmi të mirë,


ora sikur s’ecën.


Na përshfaqet si e ngrirë.


***


Përjetoj
edhe dhimbjet aksidentale;


E njoh shumicën e tyre:


dhimbje
mbese a dhimbje vajze.


***


Ti – emocioni im ì parë.


Ti –
dhimbja ime e hershme.


Më
shndrit si yjet rrëzëllimtarë.


***


Rastësisht
kuptova të vërtetën:


Nuk shikokam
nga njëri sy.


Tjetri…maskonte
defektin…

Dino Çiço, W.P.S, N/Kryetar i Lidhjes së Krijuesve “PEGASI”


autor i librave “Kam dajko kalin” fabula, “Eci në
dhimbjen time” vëllim poetik, “Ariu në pol” fabul për fëmijë. Ka në proces
botimi shumë libra.








1.Varfëria





Varfëria këmbëleckat e
grisura


fsheh vetveten e vet,


ku mishi lulak


përqesh makinat
luksoze,


dora, që zgjat semafor


për lëmoshën që kërkon
e s’gjen


dhe vetë e ardhmja


është ngjyrosur


me një lëkurë prej
bloze.


Varfëria me gishtrinjtë
mavi


mat temperaturën e
tortuarit,


ku i ftohti vrapon


në shtyllën kurrizore


e ngrin çdo kockë e çdo
ind,


vështrimi i saj, ndiz e
shuaj


si dritat e Farit në
brigjet e urisë,


ku vet uria pëdridhet
si një krimb!


Varfëria, njëqind vjet
plak


çdo vit të fëmijërisë


dhe çdo vit i stërmoçëm



rrudhos gjithçka në
rrudhosjen e vet,


ka vulën e tmerrit të
tmerrshëm


aq s’gjen rrugën
eshtëpisë.


Dhe ku pa?!!


Brenda përbrenda
oborrit të vet.


Varfëria është grahma e
asaj


që vetes por,… pa
vdekur,


kolovitet në shtratin e
pëgërë të pasurisë,


është djep i krimit të
një shoqërie të qelbur,


është arkivoli dhe
varrmihëse e vetë shoqërisë.








2. Më vret ndërgjegjja





Mallkoj veten që nuk
shoh nga sytë,


ndiej që jam në një
terr të plotë,


më vret ndërgjegjja


dhe më dhëmb kaq fort,


për sytë e mia, vallë,


kur do të ketë dritë?


Më vret ndërgjegjja…


Pse s’jam,


si sythet që çelin në
pemë,


si një qelizë në
qelizat e pranverës,


të futem e të shtoj një
notë


në këngët e bilbilit,


të nginjem e t’i ngjaj
aromës


së erës e veshur


me polenin e luleve të
prillit.


Dhe pse rropatem ,


s’mund të ngrë një
këngë,


e të këndoj në mes


të dhimbjes së thellë,


të ndeshem me stuhitë


më të egëra që gjëmojnë.


Të tallem me vdekjen


që vërtitet në vetveten
e vet


e ta pështyj drejt e në
gojë,


në dhëmbët e verdhë.


Të mos qurravitem si
bir i pashpresës


dhe në kotësi të pres,


si të tjerët të luftoj për jetën,


për jetën të di dhe unë



si të vdes.





3. Kush mendon







Jetojmë


në zonën e fjollave të
borës,


grimcat e akullit


po na shpojnë shpirtin,



si na shpojnë miliarda
strese ,


që na vijnë prej kohës,



e për të ngrohur
sadopak,


ne rrethojmë meitin.


Dhe ikim nga sytë
këmbët


shpërndahemi në botë,


gëmadha fabrikash të
kthyera në arkivole.


Mbas shpine,


djerrë e lëmë këtë
tokë,


ulërin thershëm e
ardhmja


kur na përcjell në
klone.


E kush mendon?


Nuk mendon kurkush!


Për të vjedhur
deputetët


bërtasin në parlament,


shahen nga nënat ,


qëllohen me grusht,


varfëria shullohet në
fshat e qytet!


Ulërin e ardhmja:


“Ku shkoni, ku veni?”


(Ndoshta “prapa
diellit”…


askush nuk e di).




4. E pashë deputetin







E pashë deputetin


atë ditë në këmbë,


shtrëngonte duart e
papuna


të punëtorëve të
papunë;


gëlonte në sytë
jeshiltë


të varfërisë së rëndë,


s’e fshinte dot
varfërinë


zhelemadhja turmë.


E pashë deputetin


që qeshte gjithë jargë,



në ulërimin e mjerimit


që ofron “tërmet’,


në mesin e turmës


s’shikonte se sa larg,


sa larg nga turma


ish gushëdhjami
deputet.





5. I morën







Ëndrrat e mia erërat i
morën


për të dëbuar retë e
zeza;


retë e zeza,


që duan të fshehin
diskun e diellit!


Ëndrrat e mia i morën
valët e deteve,


për t’i kthyer në
fanarë,


në fanarë për rrugët
detare.


Ëndrrat e mia i morën
shtullingat


e mjegullës së bardhë,


Mjegulla e bardhë


që vesh kreshtat e
thepisura të maleve.


Ëndrrat e mia i mori
hëna


për t’i shpurë në
“Kashtën e Kumtrit”,


në “Kashtën e Kumtrit”


për të shtuar ndriçimin e yjeve.


Ëndrrat e mia i morën
zogjtë në krahët e tyre,


për ta bërë më blu
qiellin blu.


Ëndrrat e mia i morën
peshqit


për t’i zhytur në
thellësi të oqeaneve,


në thellësi të
oqeaneve,


për të verbuar fytyrën
e frikës.


….


Ëndrrat e mia i morën në dorë politikanët,


në dorë politikanët?!


O Zot!?


I hodhën në koshin e
plehrave!…








6. Hijet





Si s’pashë këmbë njeriu,


një njeri të gjallë


dhe në Metropol!


Mirë në qytetin tim


që është provincial!


Shikoja vetëm hije


që ecnin në këmbë,


nuk di nga vinin hijet,



nuk mora vesh nga
venin.


Dhe unë kthehesha në
hije,


kisha peshë të rëndë,


një peshë që më
rëndonte,


më therte në shpirt…


Po sa mirë që rrugën
hijet po gjenin,


hije në errësirë,


hije dhe në dritë.


Hijet me makina


iknin si skëterra.


Hijet që bënin hije në
parqe,


shëtitore dhe hijet…


Sa çudi!…


Më thoni


ku të shihja
buzëqeshjen njerëzore??


Hijet vrisnin hijet


me mostrat serialë,


u çmendën hijet tona


në rrugë e rrugica,


kur Dielli nxin e ftoh


dhe kur djeg si zjarr,


një oqean resh të zeza


krijonin hijet e pista.



Hijet kacafyten


në një kacafytje të
ndyrë,


Hijet buzëshushunja


që thithin vetëm gjak,


Hijet nuk kanë formë,


nuk kanë as fytyrë.


Hije….


Kjo kohëhije


nuk di se sa do të
zgjatë.








Marrë nga libri i ri i autorit


“Eci mbi dhimbjen time”





Rajmond Taho





U lind në Gjirokastër më 20.09.1951. Ka botuar tre libra
për fëmijë dhe tre për të rritur. Iu pre jeta në mes, në kulm të lulëzimit si
krijues, në vitin 2006. Poezitë e përzgjedhura janë nga vëllimi më i ri “Hapni
udhë poetit”, botuar në vitin 2003.





Jam
njeri,


ndaj
ju drejtohem njerëzve





Njerëz, mos u trembni,


Vështrojeni diellin në sy,


Ndryshe bota


do t’ju duket


Veç bardhë e zi.








Vetëm
në ata sy





I kam thyer pasqyrat ,


kam
kohë,


Fytyrën e shoh


vetëm në sytë e tu,


Vetëm në ata sy…





Thyeji dhe ti.


























Thoma M. Papa



autor
i njohur i tre librave në gjuhën greke me ngjasi reale: "Ata s'erdhën, ne shkuam", "Histori të vërteta të
pabesueshme", "Sekreti i gruas së çuditshme" . Libri i
fundit është përkthyer në gjuhën shqipe dhe ka ngjallë interes të veçantë për
temën që trajton. Përkthimi i këtij libri është realizuar nga përkthyesi i
mirënjohur gjirokastrit Kristo Ndrico.Është nga Jorgucati i Dropullit të Sipërm.
Banon aktualisht në Athinë familjarisht.





Portreti
i Zonjës





Atë e mbulonte bukuria e ndritshme..


E mbyllur atje në varrin e mbitokshëm,


larg njerëzve, miqve, shoqeve,...


Jeta jashtë rrjedh,


ndërsa ajo qëndron larg, larg saj,


e palagur.


Ndoshta qendis me ëndrra


të
ardhmene saj të paditur,


shkruan me durim historinë e saj,...


Ndoshta kërkon ta kthejë shtëpinë e saj


në një tempull adhurimi


për një idol, shuëm të dashur të saj,


personal...


Kur del jashtë nga varri i mbitokshëm


ndrit lagjja nga reflekset e bukurisë së
saj


tek rrezatojnë si një margaritar
gjigant...


"Ylli magjik ecën në tortuar


dhe përbri saj mbushen dritaret me kokë
grash,


me sy të egër, gjithë zili e cmirë,


ndërsa burrat,


ah,
burrat syuritur e gjithë kënaqësi,


të gjithë duan të hyjnë


në dritaren e jetës së saj...





Marrë nga libri "Sekreti i një gruaje
të çuditshme"








HADER MEVLANI
Gjirokastër


Autori dy librave poetikë: “Bërsi poetike” dhe “Vargjet e Sërit”. Është
poet i njohur, shquhet për vargun lirik, por edhe për atë epik. Në vargun e tij
ka forcë lakonike dhe të pasur me mjete figurative.





NË SHPIRTIN TIM ULËRIJNE


NJËQIND SIRENA …


Në shpirtin tim ulërijnë njëqind
sirena,


Ulërijnë pa bërë zë…


Ditën
s’i ndiej nga zhurmat e tjera,


Po
natën, - më thoni si të flë?!…





TEUTA, TI
ISHE NJË EPOS…


… Teuta, ti ishe një epos


Me Troja dhe Akilë plot;


Dhe ne – (n+1) Homerë të vegjël rrotull,


Të tërët s’të kënduam dot!…








Frosina Dhima


Autore e librit “Ah, sikur të
isha Diell” (Rendje në udhëkryq).


Dilemat e jetës





Marr frymë në këtë jetë,



që jetë i thënçin…


Jetoj në këtë tokë


që gjithçka adhuroj.


Vetëm një yll i vetëm


e di që s’më do.


Jetoj nën një qiell të
plagosur,


ku yjet zbresin një nga
një


të lënduar,


ende pa treguar ndriçimin.


E kuptoj fare mirë jetën



në këtë shoqëri


nginjur nga çdo qelizë.



Mëkat, hipokrizi…


Jetoj e s’jetoj.


E di mjaft mirë:


“Kur të pushoj së
ekzistuari,


do të jetoj veç…


* * *


Në Labirinthet e Vuajtjes


kalova,


mbijetova në


Labirinthet e Dhimbjes…





Pastërti shpirtërore





E vunë shpirtin në një
peshore


në anën tjetër vunë një pendë…


Dridheshin në radhë shpirtrat e tjerë,


shpirti fluturoi më lehtë se penda,


s’kishte mëkate ta rëndonin,
…


si fllad i lehtë, kur e
ngre pendën,


e ngriti Zoti në Parajsë



dhe zuri vendin:


Përjetësisht në prehje,



përjetësisht në paqe!..