Prezantim talentesh te reja

Ndëshkimi







Shiu dhe nata më kanë
plagosur,


kam dy plagë në shpirtin
tim,


goditja e tyre s’ka të
sosur,


të lidhur ma mbajnë
diellin!


Shiu më ftoh,


nata më nxin,


këtu tek unë, o Planet…


Sa ikën nata si qefin,


ti prapë mbështillesh nga
retë!


Qiellnxirë mbete dhe
tokëzi,


larg i rri Diellit që ta na
mundosh.


Kështu na mban,


pa dritë e nxehtësi


dhe kur na nxjerr lart


dhe kur na fut poshtë!


09 nëntor 1998

Reja







Shiu shket përmbi gjethe,


lot’ i qiellit pikon,


Lulja ëndërron për rreze,


po rrezja vonon…


Shiu shket nëpër gjethe,


syri i pemës qan,


mbeti larg e shkreta rreze,



reja vetëm “than”.


Reja ka tekat e saj


dhe për lulet s’pyet,


shtriu krahët prill e maj,


këtu mbi planet.


O moj, lulja e gjorë,


që aq shumë të dua,


si bora dhe shiu i hollë,


janë “vdekjet” e tua!


1997

Ne dhe Ai







Na lodh emigrimi, na vret
varfëria,


borxhi ndjek borxhin në
pambarim,


rriten hallet sa rritet
fëmija


dhe gjumin e bëjnë me
shqetësim…


Po e duam jetën, balli s’na përulet,


Bukuria e shpirtit është
bujaria,


kush mes nesh vjen një çast
të ulet,


të ëmbël e gjen fjalën dhe
dehet nga rakia.


Ai që u pasurua u bë
cingun, shpirtzi,


shpreh duf, kur dikush në
portë i troket,


miq dhe shokë nuk ju bën
kurrë,


vetëm në i leverdistë
shtron banket!





20.05.1998

E mira




E mira nënë, e mirë më
mbeti,


me zemrën e artë si flori,


me dashurinë e madhe sa
deti,


me dritë të madhe në sy…





E mira nëna, e mirë më
mbeti,


gjithë lagjja me shpirt e
do,


dhe shqetësimeve ilaçin ua gjeti,



me fjalën e ëmbël që të
ngroh.





E mirë nëna, e mirë më
mbeti,


çdo fëmijë e merr vetë në
gji


dhe nis i këndon ninulla poeti


dhe mban pranë saj çdo
njeri…





E mirë nëna e mirë më mbeti



edhe pse u zvogëlua dhe u
tret,


për pak gjumë në jetë ra e
fjeti


dhe më thotë:


“Kjo Botë dashurinë ka
sekret!”


19.05.1994

Unë dhe ti







Ti jetën e kalove buzë
detit,


unë lart diku në mal,


ti del xhirro mbrëmjeve të qytetit,


unë bri shpatit dal…





Ti thur vargje për
pulëbardhat,


për detin e kaltër dhe pakufi,


unë thur vargje për
thëllëzat,


për trëndelinat dhe degët me lajthi.








Për ty është e ëmbël
dallga,


ajo të vë në gjumë dhe të
zgjon


për mua pylli me lisa dhe thana


që dimër dhe pranverë
lulëzon…





Për ty jetik është jodi i
detit


për mua ajri i pastër në
mal,


Çudi, të kundërt me njëri –
tjetrin,


se natyra veç të kundërta
të fal!





Ti di ta zësh peshkun me
rrjetë


Unë di ta zë dhelprën,
ujkun me lak,


Ti duron shumë të notosh në
det,


Unë duroj shumë te ngjitja
në shpat!





Ti vjen tek unë veç për ca
ditë,


ashtu siç vij dhe unë te
ty,


pastaj malli zë e na
zhurrit


mua për maja e ty për
thellësi!





Darkë
03.12.1998

Busti







Avni Rustemit







Ja pazari i Libohovës,


ja dhe ti…


Vjen nga koha e stuhisë,


Koha hedh prapë shi…





Buretua e di


ç’është stina me stuhi,


të zgjat dorën dhe të
thotë:


“Shtrëngomë…


Kur të vdes unë,


do të vdesësh edhe ti!”





Shtëpitë në Marinë 1)


Morën emra të tjerë,


Vetëm pragu mbetet po ai,


pret e përcjell…





Dhe bredhat rreth bustit


nuk di ç’t’i gjelbëron…


Ndoshta zemra jote


që ende Pranverën e madhe


kërkon.


Maj 1997


Libohovë
1) lagje në Libohovë

Gjej vuajtjen tek më i miri





E gjej vuajtjen e madhe te
njeriu


e shoh në sytë me pika loti,


te njeriu i ndershëm, I
ziu,


q ë për çdo mëkat falet te
Zoti.


Dhe ndiej dhimbjen e madhe
vetë,


përse i miri në këtë botë
të vuaj,


ndërsa ai që na sjell retë


me monedha veç di të luaj…


1998

Nuk jam qiri







Nuk jam qiri


për ty të digjem


me shkrepse jo,


dot s’më ndez,


Unë mbaj të tjera ligje


dhe dritë të varfërve “u
shes”.


Ti mos e prit dritën time,


le të kesh biznes dhe para,



Unë ndriçoj për varfërinë


që kjo botë kudo i ka.


1997

Këtu ku jetoj



Nepravishtës







Në lindje të Diellit,


mbi dhëmbë të maleve:


Vendlindja ime…


Tokë me rrënjë
trëndafilash,


me rrënjë manash, mollësh,


bajamesh, ullinjsh…


Me themele shtëpish.


Deri lart ngjiten pemët…,


deri lart ngjiten çatitë.


Qielli ndërron vellon
përditë…


Këtu zhytem në veten time,


Qenie e tokës, ajrit, ujit
, dritës,


me gëzimin e lules, me
trishtimin e borës.


Djeg energjitë në libra,


në grurëza, në jonxhë, në
hardhitë;


në gentplane, preventiva,
projekte,


skicime, ndërtime, përditë…



Dashuroj Paqen


e fushës me malin,


e Qiellit me Diellin,


me yjet, me Hënën,


e qiellit me Tokën,


e njeriut me njerinë…


Kam brenda meje ditët


nga shekulli pa dritën
njerëzore…


Në lindje të Diellit,


mbi këmbë të maleve


Nepravishta ime,


këtu jetoj!


Gusht 1995

Intime







O vogëlush,


që rend me lule lëndine në
dorë,


ndalomë një çast se kam
mall,


eja të bëjmë bashkë nga një
kurorë,


e bashkë ta vëmë rreth
kokës mbi ball’…


Eja, mos u çudit,


e di që s’më njeh,


Unë jam ai


që luajta si ti dje..





Qershor 1992

Mbrëmë







Mbrëmë u gdhiva në fushë,


te kasollja me thasë, anës
pjeshkëve,


E pjeshka pjeshkës i
thoshte:


“Ne u pëlqejmë poetëve…”


Mbrëmë sodita qiellin me
yje,


kënaqa shpirtin delikat,


ripërtërita ca ndjenja
fëmije nga yjet


këtu në fshat.


Mbrëmë i thitha nektarin
fushës,


u çmalla me aromat e saj të
verës,


Mbrëmë qe nata ime e Muzës,



i dehur prej arës dhe prej
pemës!

Korrik 1996

Retrospektivë





Një ndriçim i bukur hëne


përmbi Botë sonte rri,


O ju, netët e argjenda,


ku ti vrave një mërzi.


Jeta ëndërr me pak lule,


sot i çel nesër i than,


ndodh që dritën e një hëne


nga kujtesa dot s’e ndan…

Duke
pritur ty





Duke
pritur ty vështroja qiellin me yje,


Hënë
s’kishte.


Duke
pritur ty, vetja m’u duk si një yll.


Hëna
po dilte!…


1980

Në
ditët e dimrit





Në
ditët e dimrit loz e qesh me ty.


S’ka
ç’më bën dëbora, as era me shi…


Në
ditët e dimrit, kur bën dashuri


Them
: “Prillin e ke thellë në gji!”


Shkurt 1998

Ne
jemi bashkë


Myqerremes





Ne
jemi bashkë përballë Erës,


përballë
të bukurës, në ditët e vjeshtës.


Ne
jemi bashkë në ëndrrat tona,


në
rrahjet e zemrës, në fushë e në kodrat,


nën
një strehëz.


Ne
jemi si lulet e trëndafilit


bashkë
veç qeshim… bashkë…


Bashkë
do të vdesim


“Ditëlindje
kemi prillin…”


18.01. 1998

Ndjenjë





Dje
çelte trëndafili,


ta
dhuroja ty…


Erdhi
prapë prilli,


erdhi…
po me shi!…


06.07.1993

M’u
fsheh dita





Si u puthëm ajo më tha:


“Mos
u shqetëso për mua…


Kujdesu
për veten tënde!”


e
lotoi ikjen time deri te kthesa,


ku
s’e shihja më.


E
që nga ajo orë,


dita
m’u fsheh,


m’i
mbylli portat.


M’u fsheh Dita gjatë…


Dhe
lotin tim njoha!


25.07.1998

E
largët





Ti
më çon anës detit me sytë e tu…


Emigron
Nata, ikën zvarrë, zvarrë diku.


Mëngjese…
mëngjese, në çdo takim,


i
largët, t largët Deti, përballë sy qiellit tim.


Korrik 1994

Dëshirë





Unë
jam livadh bosh,


që
dimrin e lag me shi…


Ti
eja prapë ta zgjosh,


me
bar dhe lule përsëri…





1995

Një
muaj i gjatë





Iku
një muaj, pa u parë bashkë,


pa
u puthur, pa u zënë dorë për dorë…


Dhe u iku një muaj bukuria:


Luleve,
Yjeve, Këngës së zogjve…


E
gjatë nata e vogël dita si kohë dimri…


E
i gjatë, tepër i gjatë mbeti Prilli…


01.05.1997

Mëngjes





O
mëngjes i lulemollëve,


nën
qiellin që qesh hareja e zogjve!…


gjithçka
ka magjinë e dy bukurive,


ku
zgjohen ëndrra, ndjenja dashurie.


Syri
yt çel


Agimi,
Buza- trëndafilin,


Zëri…
ndalon bilbilin!


Zbresin
Hënën flokët pranë lulemollëve.


Atje
ti më pret:


Si
lulja flladin,


si
lulja ditën,


si
lulja stinën e qiellit pa re.


Poshtë
lulemollëve


më
qesh, më flet…, më preh…


Dhjetra
puthje lëmë në fund atje


Ikim…,
Vijmë…, Vijmë…,


Ikim
si zogjtë në fole.


Dhe
shkunden mbi bar


Lule…,
lule…, lule dhe polen!


Vallë
nga bien?!


“Nga
molla? Nga Qielli? Apo nga Ne?”


Ti
s’fole, as unë s’fola,


bari shushurin e tha:


“Nga
ju të tre!”


15.05.1998

Dafina


Kërkoja
në agim një degë dafinë


dhe
fushës të gjeta ty,


më
ndale me vështrimin e syve,


dikur,
në tonën rini!


Kishe
me vete vetë dafinën:


Dafina
ishe Ti,


kishe
pushtuar krejt luginën,


Lugina
ishe ti!


Dhe
unë ç’kërkoja i gjeta:


“Katër
stinë të gjelbra…”


gusht 1993

Dashuri





Të
dua…, të dua…, të dua!


Më
the me dhjetra herë…


jo,
se më doje mua,


por
“karrigen” me vlerë…


verë 1980

Pa
rëndësi





Ti
më braktise…


Dhe,
Yjet s’e braktisën qiellin,


Hëna,
Dielli dolën përsëri…


“S’u
braktisa…”


Braktisja
jote pa rëndësi!


Korrik 1998