Krijime nga Shaban Cakolli

DARDANË
Diteve me diell
Neteve me hene
nga nje lot ne bebez
Per mallin tend.

Per ujin e gurrave
te Dardanes
me te embel
se gjiri i nenes.

Te dua Toke Dardane
Ç´me vyen jeta
pa pranine tende?
Prane teje te prehem
nder varre
me mbane shpresa
Per Ringjalleje.

SA TË DUA KOSOVË


Sa të dua Kosovë
edhe pse na ndanë
kjo largësi
sikur të bëhesha Shqiponjë
në çerdhe tjetër s´ishahy.

Je për mua vend i dashur
tjetër në botë nuk kam pëlqyar
nën një shkurre,isha përplasur
shpirtin tim për të ushqyar.

Foleja ime,larg mendje mos me qit
ne çerdhen tënde,mungon zogu yt
Nuk të harroi,po të përbehem
më ndriço shtegun,që të mund
të kthehem.



shaban cakolli

PRITJE ME KANUN

Ndodhi se ç´na ndodhi
sdi kështu a ka ndodhë kund
shumë vite na i mori
pritja me kanun.

Kur u thirr kanuni
tubuan krejt shtresën
edhe djajt me bishta
na i shëndruan në ëngjuj.

Edhe kur kanunin
atë ditë e kanë shpallë
emëruan ministra
edhe kryetarë.

U veshen n´kostume
kravatë e jelek
Evropës marshuan
i ranë cep më cep.

Na doli paria
seç i mësynë ahengjet
kërkojnë nga varfëria
hapni më shumë qeset.

Janë paratë e juaja
për këtë tokë shpëtim
pa to edhe pothuaja
s´ka internacionalizim.

Ne i themi Evropës
kemi zgjedhë kanun
prej juve kërkojna
përkrahëje më shumë.

Armiku na drodhi
na hypi na zbriti
kanuni lot rrodhi
n´konferenca shtypi.

Nxu me pritë Prishtina
faktorin e huaj
ata jepnin këshilla
dëgjo e mos luaj.

Ne do t´ju përkrahim
nxjerrim rezoluta
ju të ruani paqën
të mos shpërthej lufta.

Paria modeste
rronin në kolltuqe
pa një fije vese
Rinia në burgje.

Paria na ftonin
ruani gjakftohësinë
sa më shumë dëgjonim
dajakun mbi shpinë.

Por ka desh dhe ZOti
seq u prish Kanuni

me dajak s´duronim
kërciti dum-dumi
kush me sherr e pati
ai mbeti përfundi.

POETIT
Kohë të lirë
hartoj për netë
të lexoj unë një poet
lexoj vargje nga mërgimi
"Krenaria dhe Pikëllimi"
Si i madhi At Gjergj Fishta
shkruan letrari Adem Berisha
Krenarinë e ka kombëtare
pikëllimin si shumë shqiptar
tufa vargjesh ka përmbledhë
në krijimtarinë e tij me vlerë
Fjala e tij thesar ka peshën
kur lëvron me pendë mbi letër
fije vargjesh ,vepra i shtohet
mendimtari ynë rinohet
shton lexuesit ditë pas dite

ngjitet në majë të letrave shqipe.

JETËSIM I ËNDëRRES SË MADHE

Ju që ngjeshet armët
e u ngjitët në male
Sot keni Ringjallje
Jetësuat ëndërren e madhe
Ushtri Çlirimtare.

Ju që ngjeshët brezit
grykëhollat e hutat
anekënd Kosovës
i mbollët frutat
eh,eh,e tani po rrini nën hije
Kosovën e ndritët
me fanar ardhmërie

ua kthyat brezave
ardhëmëri e shpresën
ti vjelin frutat
në pemën e jetës
Veq një gjë na bënë të vuajm
kur vilen frutat në mungesën tuaj.

Rrezet e Lirisë
u bënë dritë portash
më nuk ka ngatërrim zotërash
Mbi pemët e jetës brezat
mbushin shportat
mbi to këndojnë pëllumbat
e kurrë më nuk krrokatin korbat.

Krijime shume te bukura!

flm.shumë znj.Arizona për vlerësimin tuaj

URIME shaban vertet te bukura te lumt SHABAN CAKOLLI JE I PERKRYER te lumt na e pasuron forumin me keto gjena shum me vlere te lumt

zeriatdheut shkruajti:

URIME shaban vertet te bukura te lumt SHABAN CAKOLLI JE I PERKRYER te lumt na e pasuron forumin me keto gjena shum me vlere te lumt

I nderuari poet Shaban Cakolli, meqë poezinë e mori në analizë zeriatdheut, dhe e lëvdoi, beso, se ka nivel. Dhe e them sinqerisht! Sepse nuk kam pa prononcime te tij deri tash ! Mirë është që i pëlqeu shijes së tij delikate !

shumë të nderuar Arizona,Zëri i Atdheut,znj.Mary,unë ju jam mirënjohes së paku për qdo vështrim që i bëni jo poezisë sime në veqanti,por kudo krijimtarisë tonë letrare.Padyshim poezia është shpirti i popullit dhe si e tillë kërkon vlerësime,analiza por pse jo edhe kritika.Andaj krijuesi shpalos brendinë e tij poetike,që lexuesi të e njeh botën e tij.Si i tillë çdo analizë,koment apo kritikë rreth krijimtarisë time e pranoj me ngrohtësi.

Rrespekt për ju.

Emër i nemur

Udhëtarë të territ
hyjnë dhe dalin
nga dera në derë
ecin për teh të thikës
duke u përpjekur
të kërcejnë në humnerë
hapur në anatemë
si fëmijë të humbur
thellë në pyll
lajkash e trishtimi

U lexohet në dritën e syve
mallkimi i territ
ngrysen e gdhihen
me një vel mërzie


Nuk kanë shteg as prag
s'dijnë kah nisen,
as ku ndalen
me këtë rrugë muge
emër të nemur
gurbet

Në vizion

Në një kopsht në Osnabrück
me një me një dallëndyshe u bëra mik


Zemra bëri benë
se do t’ia ruaj folenë
derisa të kthehet nga shtegëtimi





Iku duke më përshëndet
me krahun e lehtë.
zogu i shkretë


Kalon detëra edhe toka
të sjell të fala
nga Shiroka


N’ ma pashë nënën me lot në sy
ajo qanë edhe për ty

Lot Kosove

Sllav e shkja
dhe djalli i zi
na lakmuan edhe gjelbrimin
e fushave tona
në sy


As me vetëveten s’ lanë
të flisnim njerëzisht
për njerëzimin
se njerëz s’ishin


Shkilnin tokën tonë të bukës
me thundrrat e tyre
me brirë therrnin
qiellin e kaltër
të bebëzave tona