Antologji Poetike Korsi e Hapur 1 viti 2008

NUK



Nuk humbem zemër

Kollaj

Se të kam ty

E të kujtoj



Je engjëlli im

I mrekullisë…



Me flatra më vjen

Veç për një puthje



Kur jam në gjumë

Më lë gjurmët në faqe



E…!

Ikësh padiktueshëm…

JO



Mos loto zemër

Se më plagos…



Krenohu dhe më

Se atëherë

Dal i buzëqeshur



Ndjeje prekjen time

Se të ringjall ajo



Tako ëndërrën

Çmendu nga dashuria

NUK HARROJ



…!

Dhe flej…



Lexo dhe vargjet

Mos pyet veten

Se ku jam



S’të harroj dot Ty

TEK AI LUMË



Dhe unë të pres

moj e uruar,

bashkë me yjet

në udhëtim…



Atje tek ai lumë,

ku këmbyem puthjet,

me lule shumë…

MENDOJ



Edhe për mua mesnatë.

Vetmia më vret.

Mendoj…, leçisë,

pyes zemrën!



Ajo më përgjigjet:

thotë se do Tënden.



Ndaj hidhërimin

godas me shqelma,

si një mish të egër.



Atëherë ndjej nga afër

afshin e buzëve tua,

mrekullinë e gishtrinjve

mbi gjeografinë

time të brishtë…

TË SHKRUAJ



Të shkruaj moj

më shumë se një letër,

nuk më dhimbset

as fleta, as ngjyra…,

as shpirti !…



Jam zjarr,

por dhe ty prush.



Vështirë ndahet

prushi nga zjarri!

E DI



E di o shpirti

im vetë.



Dhe kësaj

i thonë jetë…



Kështu thonë bëjnë

dashnorët e vërtetë…



Dhe nën Diell

dhe nën Hënë,



buzët e mia

në tuat zënë…!

FLEJ



Flej zemër, flej.

Ëndërro paskaj.



Jeta ka hidhërime,

ndaj një çast

vlen shumë …



Puthmë, miklomë,

ashtu si di ti,

bëmë moj bëmë

mrekulli…



E di që shpirtin

e ke oqean

e plot mall,



e di që zemra të rrah

kur s’më kë pranë…

DHE…



Dhe kur s’të kam afër

ti në mua je!



Flej qetë.

Se rri zgjuar për ty…



Ashtu ndjej ngrohtësinë

e buzëve të tua,

frymëmarrjen , dihatjen…



Ah moj, mollë e ftua…

Ndjej butësinë

o shpirt i llastuar,

trupin tënd duke mikluar.

GJUMI



Më duaj dhe në gjumë

dhe zgjuar…,



se të dua shumë,

ëndërr duke m’u kujtuar.



Të të dhuroj dua

puthje pranverore,



se Ty në mua

do jesh prore.

S’MUNDET KUSH



Të shkruaj më shumë

moj se një mijë letra,



pritesa me mua s’ka punë,

shpirti im flet me vepra…



Jam moj jam zjarr,

por dhe ty moj prush,



s’kanë ç’na bëjnë ato fjalë

t’na ndajë moj a mundet kush?!

TË JAP FJALËN



Fjalën zemër ta jap:

kurrë s’do ndërtoj



konstrukt të praptë,

se shumë të dashuroj…



Puthjet tua i kam

moj i kam në buzë,



më djegin si zjarr

e më bëjnë shpuzë.



Me to unë e shuaj

këtë zjarrmi,



me to moj jetoj,

ç’më bëre zemër ti ?!

ZEMËR



E di që shpirtin

e ke plot bukuri,



flasish me mallë,

këndshëm plot qesëndi.



Dhe mua zemra moj

më vibron…,



kur s’të kam afër

shpirti më mallkon.



Atëherë kur s’të kam pranë

gjithçka përreth vorbull më shkon!

KËSHTU



Përmes vargjeve

moj lulëzoi miqësia,



nga fjalët shtalbore

erdhi mrekullia…



Rrugë e gjatë shpirt

sa i bukuri lumë…,



puthjen e parë

moj si duket e prunë…



Kështjellë e dashurisë

shpirtin themel ka,



sytë e tu të zjarrtë

më djegin sa s’ka…

POROSI



Era ndjen

rrahjen e zemrës,



lumja ty moj

bukur ecën rërës…



Lumit i vjen

era kujtime,



dua moj të të sjelli

ca kuptime…



Të të sjelli si hije

- porosi dashurie…

PRANË



Po moj po

qofshë e uruar,



të t’kisha pranë

do t’kisha pushtuar…



Ndaj të jap fjalë

e të jap besë,



se do të puthja

deri kur t’bjerë vesë.



Rri dhe ti, se rri unë

me shumë shpresë…

AJO



Ajo që ma mori

moj gjumin,



më mrekulloi,

më qetësoi trurin,



ky shpirt ato flokë

e ato fjalë,



më japin forcë,

më shtojnë mallë…



Këto vargje

vijnë nga shpirti,



gjëmojnë urtë,

kurrë s’degdisin…

JEPMU



Të kam shpirt

moj kulumbri,



më thuaj zemër

ç’të thonë ata sy?



Jepmu engjëllushë

me shpirt e zemër,



ah këto fjalët moj

shpojnë si vemëz…



Aman moj

kjo dhembje shpirti,



më thuaj të lutem,

më trego si nisi?!

UNË



Dhe kur rrezon dielli

dhe kur bie shi,



nën hijen e kujtimeve

tua zemër rri…

KËSHTU



Kështu e ka jeta,

kur thua se u humba,



unë vi sikur bleta,

s’më pengon gjemba.



Kur rri e kujtohesh

tek unë të sjell kujtimi,



s’ke pse shqetësohesh,

aty më ke si amshimi.

SHKUNDU



Tundu shkundu

paçë uratë,



derdhmi shpirtit

dashurinë dhuratë.

ËNDËRR



Ëndërr e netëve të gjata,

mëngjes dhe kafe,



më je zjarr dhe zemër,

dreka dhe më shumë je…



Më je shpirt-oqean,

vërtet ti më je ajo,



që më shporr ankthin

më shfaqesh kudo.

ZEMËR



E di zemër

se më kujton,



kjo e shkreta zemër

moj tënden e fton…



Kënaqësi më t’madhe

moj jo nuk ka,



i lumtur është

ky shpirt që të ka.



Flej zemër sonte,

flej qetë,



mendoj për ty

e vi me fletë…

TË DHASHË



Gjithçka moj të dhashë

që kur sytë tu pashë,



më dhe puthjen me zemër,

fale gjoksin,m’zgjove penën.



Ndaj të puthë pambarim,

burrërisht me afshin tim,



se ndryshe nuk bën,

do kisha bërë krim…

MESNATË



Mesnatë është

dhe për mua terr,



shoqërim moj

më bën vetmia,



mendimet kullosin

në skëterrë,

për ty moj më vret largësia.