|
| Hajrush Idrizi - " | |
| | |
Autori | Mesazh |
---|
Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:16 pm | |
| I K A T Ë R T I
Agim i ftohtë prilli. Edhe njëherë dolëm në mëngjes ,ama jo të gjithë, sepse, edhe gjatë natës që lamë pas, vdiqën disa. Këto vdekje po na tmerrojnë të gjithëve ngase nuk e kemi të qartë përse po vdesin: Janë vdekje të natyrshme apo, vallë, mos është përhapur ndonjë epidemi e po i merr këta njerëz . Kjo e dyta është më afër mëndësh. Se, hapësira ku gjendemi kundërmon sikurse të jetë e mbushur me cofëtina (mërsina) kafshësh të ngordhura. Të huajt: gazetarët, fotoreporterët,kameramanët ose mjekët, tanimë nuk po futen në mesin tonë pa maska goje. Sigurisht se po u zihet fryma, pastaj, druajnë edhe nga ndonjë virus vdekjeprurës. Nuk kanë faj,jo. E,ne jemi këtu, në këtë flliçëhane, krejtësisht të pambrojtur.Qelbemi edhe ne. Jemi bërë tamam qelbësira. Po për Zotin! Nuk po flas më shumë sepse kam filluar të frikësohem edhe nga fjalët e mia. Hodha pak llomishta në zjarr, i rrotullova djemtë (sipër të cilëve shihej bryma e bardh) që po flinin rreth zjarrit dhe u nisa drejtë varreve për t’i vizituar disa fqinj. Buzë varreve takova Qemail Ratkocerin . Në dorë kishte një peshqir, një kravatë dhe një kuti rroje. -Hajro,( shpesh kështu më quan), dua të rruhem por s’po kam pasqyrë, mos ke mundësinë të ma gjesh një?-më pyeti. -Po,-i them, dhe menjëherë u nisa drejt zjarrit, tek Nerxhivanja , një vajzë e vyer,e cila e mbante një pasqyrë xhepi. Duke ma dhënë pasqyrën qeshi. -Pse po qeshë?!-e pyeta i befasuar. -Edhe në Bllacë e paska ndërmend të rruhet!. Kështu bajnë burrat. I lumtë!-e uroi bacë Qemailin. - E ju, jeni ba sikur iriqë, po na tutni edhe neve. Marre duhet me ju ardhë !,-u bërtiti disa burrave që po tymoseshin rreth zjarrit. Vanën e kuptova pse qeshi, ama, tërthorazi edhe mua më qortoi, se, edhe prej meje tutej. Lash Vanën duke pastruar hapësirën rreth zjarrit. S’u vonova, shkova tek baca Qemail i cili kishte filluar të dridhej sikurse të ishte i prekur nga paraliza. M’ u dhimb tepër shumë. -Baca Qemail, po ti nuk je edhe aq i parruar. Shikoji njerëzit rreth teje, të gjithë janë më të parruar se ti, lere këtë punë krejt,-iu luta sinqerisht. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:16 pm | |
| -Jo Hajro, ta dish një gjë:Që kur i kam rënë brisk fytyrës, mund të ketë më shumë se 50 vite, rregullisht jam rruar një ditë po e një ditë jo. Pastaj, sot, patjetër më duhet të shkoj(!) në Gjilan, sepse, është një ngatërresë shumë e ndërlikuar, e, nëse nuk ndërmarrim diçka urgjentisht, mund të përfundojë edhe me ndonjë vrasje. E, unë, si kryetar i Këshillit të Pajtimit, nuk mund të dal para njerëzve si harrubet,-më tha. Fjalët :” ...sot, patjetër më duhet të shkoj në Gjilan ” por edhe disa të tjera më tronditën tepër shumë. Pashë se paska humbur orientimin edhe në kohë edhe në hapësirë. Vuri pasqyrën në një gurë buzë përrockës dhe filloi të laget për t’u rruar. Sapo e vuri brushën në fytyrë, tak, u ndal dhe më shikoi drejtë në sy. -Hajro, tash po të shoh. Për Zotin paskam qenë në gjumë, fjetur në këmbë. Merre me mend, qe një javë nuk kam fjetur fare. Tash po e di se ku jam. More Hajrë, e kam ditur se pas vdekjes do të dalim në Ditën e Gjykimit, po, ama, se do të dalim për së gjalli këtë nuk kam mundur ta imagjinoj asnjëherë. Shiko,bash Ditë Gjykimi! . -Rruaju baca Qemë se ke filluar të mërdhish,- i thash për ta larguar nga këto fjalë tepër trishtuese. U rrua,pastroi fytyrën , mori kravatën ngjyrë blu dhe u përpoq për ta vënë por nuk mundi. -Vërma, se nuk po më punuakan duart!,-më urdhëroi. Kapa kravatën dhe ia vura me kujdes .Veshi edhe setrën me një gëzof të trashë . Po bukur i rri kravata! E vështroj për së afërmi. Tani nuk e di saktësisht është i orientuar apo jo. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:17 pm | |
| -Baca Qemail, edhe në Bllacë me kravatë ,ë?- e ngacmova. -Dëgjo mirë Hajro! Dyzet vjet kam punuar me nxënës. Të betohem se kurrnjëherë, ama bash asnjëherë nuk kam dalë para nxënësve pa te. Kravata është shoku më i ngushtë në jetën time. Po të them edhe diçka : Pa kravatë më duket se jam lakuriq ose (po më vjen turp të them) cullak. E, sa për atë pjesën tjetër ”...edhe në Bllacë me kravatë”, më bëhet sikur më ngacmove. Ani, mirë bëre. Unë edhe nga pamje por edhe nga shpirti jam optimist . Hajro, ne askujt asgjë s’ i kemi bërë. Ne padrejtësisht jemi dëbuar nga vatrat tona. Drejtësia herëdo-kurdo do të triumfojë. Ne p a t j e t ë r do të dalim fitues . Kjo është kështu dhe ndryshe s’ bëhet. Prandaj, unë edhe në këtë plehane do të mbaj kravatë, madje jo vetëm këtu, kudo që do të shkojë ajo do të më shoqërojë gjer në vdekje. Besoj se më kuptuat,ë?-m’ u përgjigj. -Të lumtë baca Qemail! Këtë e desha prej teje, asgjë më tepër. U fut në një kaçube manaferrash ku kishte familjen, ndërsa unë eca drejtë varreve tek fqinjët duke menduar për njeriun e vetëm me kravatë në këtë pisëhane. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:17 pm | |
| TË GJALLËT U MARRIN LAKMI TË VDEKURVE (!)
Këtu , në këtë fushë, paska pasur edhe varreza. Ato janë po aty ku ishin. Tash, ato nuk janë ashtu sikurse ishin. Të vdekurit që preheshin në qetësinë e amshimit, tani janë të trazuar nga vëllezërit e tyre të gjallë. Në këto momente dramatike, të gjallët duken më të pashpirt se sa të vdekurit. Po e përsëris: më të pashpirt se të vdekurit(!) Ju, këtë thënie kurrnjëherë nuk keni pasur rastin ta dëgjoni. Po unë, ku e mora, si guxova të them diçka të tillë? Thjesht, shumë thjesht:Jam në vendin e ngjarjes, në varret e Bllacës për të cilat u pata premtuar se do të flas më vonë. Sot, këto varreza janë të “okupuara” nga shqiptarët e Kosovës. Disa varre qenkan të rrethuara me rrethojë betoni, disa me pllaka mermeri, e disa të tjera, më të moçme,paskan vetëm dy gurë, njërin te koka e tjetrin te këmbët. Tash, të gjitha janë kthyer në banesa. Po e them edhe njëherë: Varret janë shndërruar në b a n e s a (!) . Si?! -do të pyesni me habi. Prapë po u them: tepër thjesht : Nga një dru mbi gurët e varreve, qofshin të vjetra ose te reja, nga një copë najloni mbi dru , ndërsa brenda në varre, nën najlon -familjet. Po pasha Perëndinë! Aty hanë,aty pinë, aty luajnë, aty bisedojnë, aty qeshin, aty qajnë, aty bëjnë zhurmë, aty flenë, aty edhe pshurrin (fëmijët ). -“ Axha Hajrë, u kënaqëm”,- m ’ë thonë. Këta që janë mbi varre u marrin lakmi atyre që janë nën ta(në dhe). Këta që janë mbi varre ua kanë zili atyre atje poshtë, sepse ata janë të qetë, pa brenga, pa halle e telashe. Këta ua kanë shtruar zullumin atyre në amshim, ua kanë zënë edhe atë trohë vend e po i trazojnë pa fije mëshire, nuk po i lënë të prehen në qetësi . Mua nuk më mbetet gjë tjetër, përveç, në emër të këtyre “zullumqarëve” t’u kërkoj falje: O ju të vdekur, keni mëshirë e mos i mallkoni këta hallexhinj që po u trembin. Ta dini mirë e mirë se asnjëri s’kemi ardhur këtu për vikend. Serbijanët me dhunë na kanë dëbuar nga vatrat tona. Tani jemi këtu, në hisen t’ uaj, ku edhe po u bezdisim. Hapësira ku jemi të ngujuar është tepër e ngushtë, e vogël e nuk po na nxë të gjithëve. Këtu është shkaku i bezdisjes s’ uaj, o ju të vdekur, këtu! Zot, ke mëshirë e na i fal gjynahet të dy palëve! Amin! | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:18 pm | |
| PUSHTIMI I KOLONËS
Natë e ftohtë prilli. Ngjitem përpjetë drejtë kolonës së njerëzve, të cilët janë radhitur para një tende për t’i marrë do farë nënshkrimesh famoze . Pa këto nënshkrime nuk po lejohet dalja nga Bllaca. Kolona është shumë e gjatë edhe e gjerë. Aty ka burra, djem , vasha, gra e besa edhe të moshuar. Kolona nuk lëviz fare sepse është natë, e natën nuk punohet. Rreth saj qëndrojnë policë të shumtë të cilët gjoja se e mbajnë rendin. Diku në kolonë është edhe djali im, Ylberi, që akoma s’i ka mbushur gjashtëmbëdhjetë vjet. Edhe ai po pret për ta marrë “vizën”. Sa shumë është lodhur! Qe pesëmbëdhjetë orë që rrinë aty!. Më duhet t’ia bëj disi: T’i sjell diçka për të ngrënë ose ta ndërroj. Më shumë më pëlqen kjo e dyta por s’di se si. Me kujdes shpërtheva turmën nën kolonë, se, turma dhe kolona janë të ndara nga policët. I afrohem kordonit të policisë. -Prapa!-më bërtiti një polic. -Ju lutem zotëri,- i them,-kam një djalë, atje në rresht, duke pritur qe pesëmbëdhjetë orë, a ka mundësi ta zëvendësoj se është lodhur tepër shumë? Për çudi, polici më priti mirë. -Bën,- tha,- por a mund ta gjeni në atë grumbull njerëzish? -Po. Ja ku është, e shoh,- e gënjeva policin. -Ec!,- më urdhëroi. U nisa. Disa policë m ’u turrën, por polici që më lëshoi u maur vesh me ta dhe nuk më penguan. Eci përbri kolonës për ta gjetur Ylberin. Nuk mundem. Ai më kishte parë lehtë, meqë hapësira në mes të kolonës dhe turmës që ishte nën kolonë ishte e ndriçuar dhe e kontrolluar nga policët. Vetëm unë lëvizja atypari. Papritmas, Ylberi doli para meje. -He buq, çka ka?!- më pyeti i befasuar. -Jo, kurrgjë s’ka por erdha të të ndërroj ty. Ti, shko poshtë, ha, pusho kurse unë po hy në rresht dhe po pres. Po mirë i erdhi! | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:18 pm | |
| Menjëherë zbriti në drejtim të familjes ndërsa unë u futa në vend të tij. Qëndrimi në rresht qenka tepër i mundimshëm. Herë pas herë ulemi por edhe çohemi në këmbë. Të ftohtin nuk e ndjejmë fare. Po e ngrohim shoqi shoin. Jemi të ngjeshur njëri me tjetrin aq shumë sa që po ndiej edhe zagushi. Zbardhë edhe dita. Bëhet ora tetë, nëntë. Puna në tendë nuk fillon se s’fillon. Marrim vesh se sot nuk do të punohet fare, sepse katër prilli na qenka njëfarë feste në Maqedoni. Po, S’punojnë herifat, s’punojnë! Se, mos po u dhimbsemi, ë?! Turma revoltohet pa masë. Të gjithë kërkojnë që të punohet. Rreth orës njëmbëdhjetë, nëpunësit u futën në tendë,madje udk sikur ia nisën të punojnë, por tepër-tepër ngadalë. Kolonën nisi ta kaplojë nervozi. Ajo ngjishej, trashej por edhe zgjatej. Herë-herë luhatej e tëra. Në disa raste me minuta të tërë nuk më preknin këmbët në tokë. Habitesha edhe vet: Në vend se ti afrohemsha tendës, gjithnjë largohesha nga ajo, sikur unë të shkoja prapa. Në një moment u luhat tenda. Turma duke u shtyer , desh e nxori atë nga vendi. Nëpunësit e ndërprenë punën, s’punojnë. Masa nxitet,hidhërohet, humb durimin. Edhe policët e humbin kontrollin. Shkaktohet rrëmujë e rrezikshme. Policët fillojnë ta përdorin edhe forcën, u mëshojnë njerëzve me shufra gome bukur shumë. Disi situate vihet nën kontroll. Në ndërkohë vijnë përforcime të reja policësh. Nga sjellja e tyre dukej se nuk kanë ardhur për të mirë. Njëri nga policët e sapoardhur nisi të flasë përmes një megafoni. Shqip fliste. Kërkoi nga njerëzit që t’ a mbajnë rendin, të presin të qetë, të mos shtyhen me njëri tjetrin se përndryshe “do të mrizoni këtu me ditë të tëra”. Turma sikur e kuptoi rrezikun, u qetësua bukur mirë. Edhe puna në tendë filloi, ama shumë-shumë ngadalë. Nuk merrej vesh punohej apo jo, se, ne nuk lëviznim nga vendi asnjë hap. Rreth orës tre nëpunësit e ndërprenë punën gjoja se paska mbaruar orari i punës. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:19 pm | |
| Masa nuk pajtohet. Situata nisi të keqësohej. Kolona fillon të “fryhet”.Ajo luhatet si një trup i tërë. Policët vihen në gatishmëri të plotë. Me të shpejtë të gjithë policët aktivizohen. Jepet edhe urdhri për sulm. Fillon sulmi mbi kolonë. Pa fije faji u mëshojnë njerëzve ku munden, në shpinë, në krah, vitheve, në kokë. Sjellin më zi se në shtazë. Para meje, njërit i mëshojnë furishëm rrëzë veshit. Ky, i lënduar rendë, humbë durimin, shkëputet nga turma dhe si vetëtima i vërsulet policit që sapo i ra. Dhe, me dy goditje të forta, polici u plandos për toke pa frymë. Komentatorët e boksit do të thonin “shkoi në botën e ëndrrave”. Një tjetër polic i vërsulet njeriut me vesh të lënduar, por edhe ky e pësoi sikurse kolegu i parë, u shtri në tok gjerë e gjatë. Turren tre -katër policë të tjerë dhe, natyrisht se e mposhtin “begallcin” (të ikurin) e rrezikshëm që nuk di se si quhej e as nga na ishte. Një gjë e di: ishte i shkathët dhe i guximshëm. I lumtë! Të gjithë policët çarten. Fillojnë ofensivën e dytë. E sulmojnë tërë kolonën pa dallim moshe apo gjinie. Sulmet janë tepër brutale. Njerëzit i kap paniku. Tentojnë të largohen të gjithë përnjëherë. Kjo ishte e pamundur. Luhatet kolona si mur kalaje. Rrëzohet e tërë kolona, shembet sikurse mur dige. Shkelin njerëzit në njerëz. Bërtasin, thërrasin, gjëmojnë,mallkojnë. Policët nuk e ndalin sulmin. Edhe për së rëni u bien. Disi, çohen njerëzit. Shumë prej tyre janë edhe të lënduar. Marrin arratinë teposhtë Fushës së Bllacës . Kolona, që nuk di se sa ditë e net ishte aty, tanimë nuk është. E pushtuan forcat speciale të Maqedonisë. Nuk ka më kolonë për të marrë nënshkrime. Ngelën disa batanija të ngjeshura, këpucë të lëna nga të ikurit, tenda e demoluar dhe policë të çaraveshur. Tashti e kuptova pohimin e një të dituri, emri i të cilit nuk po më kujtohet në këto caste, kur pat thënë: “ Më vështirë është të shpëtosh se sa të luftosh”. Po për Zotin, bash kështu na qenka, topi s’e luan. Diqysh zbrita tek familja dhe fqinjët . Tani vërtetë po habitem: Si është e mundur t’i kem të gjitha gjymtyrët e pathyera në atë rrëmujë që askush asnjëherë nuk e ka parë as në ëndërr?! P S: Krejt kjo luftë në mes të policisë dhe kolonës është përcjellë drejtpërdrejt nga shumë gazetarë, fotoreporterë e kameramanë nga tërë bota. Edhe ata pësuan diçka të ngjashme sikurse ne. U rrethuan nga forcat speciale të Maqedonisë, u hodhën në asfalt dhe u dëbuan në drejtim të Shkupit. Pale se si do t’i njoftojnë kompanitë e tyre. Besoj se në favorin tonë,besoj. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:19 pm | |
| SI NË KOHËN E GURIT
Njerëzit qenkan më të fortë se sa elefantët. “Ç’ filozofi?!,- do të thoni.-Njerëzit kanë qenë, janë dhe do të jenë përherë më të fortë se elefantët.” Pakëz durim, ju lutem! Më ka rënë të shoh filma arsimorë se si turma e elefantëve me zurlën e tyre të fuqishme dhe me forcën prej elefanti shkatërronin dhe shkretëronin botën bimore në ambientin ku silleshin. -“Po,- thosha,- elefantë janë,e kanë forcën. Duhet të mbijetojnë disi. Pastaj edhe film është. E hijeshojnë kamerat dhe regjisorët”. E, se unë do të jem pjesëmarrës në një shkatërrim dhe shkretërim edhe më të tmerrshëm se sa të elefantëve, këtë nuk kam pasur aftësi e as inteligjencë ta fantazojë kurrnjëherë. Më shumë se njëqindmijë frymë jemi të ngujuar në këtë “karantinë” nga të katër anët: Nga veriu soldateska serbe, nga perëndimi pengesë natyrore lumi Lepenc, nga jugu ushtria maqedone dhe telat me gjemba ndërsa nga ana lindore kordoni i policisë speciale të Maqedonisë. Jemi nën qiellin e hapur, pa strehë, në baltë, në shi. Vegla për punë (sëpata, kazma e lopata) nuk kemi. Të dorëzohemi nuk bën assesi. Patjetër na duhet të mbijetojmë disi. Të vetmet vegla për punë kemi këmbët dhe duart. Si në Kohën e Gurit .Tash këto duhet ti vemi në veprim. Po. I turremi natyrës. E sulmojmë nga të gjitha anët. Tubojmë rremba, degë e krane. Thyejmë gardhiçe e shkulim hunj, mbledhim ashkla e cunga. Ndërtojmë kasolle, kallim edhe zjarre. Na duhen sepse fëmijët e shumtë neve na shikojnë. Ata duhet ti shpëtojmë nga shiu e të ftohtit e madh. Shumë shpejtë e pastrojmë hapësirën. Nisim sulmin e dytë: U sulemi pemëve, mollëve e dardhave, kajsive e pjeshkave, kumbullave e arrave , murrizave e kulumbrive, kaçave e manaferrave. U katrrisemi shelqeve edhe plepave, bash sikurse majmunë. Edhe ato i mposhtim. Pak nga pak, filiz pas filizi, rremb pas rrembi, degë pas dege që të gjitha i zhveshim. Të gjitha i shndërrojmë në hi e pluhur. Vetëm për shtatë ditë, Fushën e Bllacës e shndërruam në shkretëtirë. Ajo ngeli pa botën e saj bimore që e kishte ruajtur me shekuj. Edhe arave e livadheve ua prishëm mexhet. Lamë vetëm tokën e ngjeshur që po kundërmon erë shurre e muti. Fusha e Bllacës kurrë, ama bash kurrë nuk pati kaq shumë zullumqarë. Sigurisht se elefantët nuk do të kishin kaq fuçi shkatërruese. Pale se sa do të dergjet kjo tokë, pale! | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:20 pm | |
| KUR PARAJA S ’ BËN PARA(!)
Ulem buzë hekurudhës dhe vështroj lumin Lepenc. Ai shkon teposhtë rrëmbyeshëm, lirshëm dhe pa u penguar nga askush. I marr lakmi: “E Lepenc-Lepenc, i lumi ti!. Shkon drejtë cakut tënd pa hasur në asnjë pengesë”.-flas me veten time. Interesant, jam tepër i mërzitur. Po tutna se do të vdes. E, bash tani nuk po më vdiset . Dëshira ime është të marr vesh se çka do të ndodh me neve këtu, por jo vetëm këtu, në përgjithësi, çka do të bëhet me neve shqiptarëve, çka do të bëhet me Kosovën. Kjo po më brengosë tepër shumë. Se, vdekjes normale nuk i frikësohem asnjëherë. Të gjithë njerëzit kanë për të vdekur e unë jam njëri prej tyre. “O Zot i Mëshirshëm, ma shto forcën!”- i lutem të Madhit. Këtu afër meje janë ushtarët maqedonë. Një ushtar erdhi drejtë meje, m’u afrua fare pranë, dhe: -Tungjatjeta plak!,- më përshëndeti. -Tungjat djalosh!,-ia ktheva. -Si po kaloni këtu?-më pyeti. -Nuk di se si po kalojmë djalosh, nuk di të të tregoj,-i them. -Nga Maqedonia jeni?!- pyeti i befasuar. -Jo çun, jo. Nga Ferizaj jam, kosovar. -Po e flisnit maqedonishten bukur, si kështu?- më tha. -Paj kam pas punuar një kohë në Dojranin e Vjetër, dhe ja, atje pata mësuar pak sa për të biseduar. -Në Dojran?! Po unë jam pikërisht nga Dojrani i Vjetër,-ma priti ushtari. Dhe, si të them, na pëlqeu muhabeti bash mirë. Biseduam bukur gjatë me te. E, në bazë të bisedës, po e shoh se ushtari është i bindur se ne kemi ikur nga bombat e NATO-s. Tashti, qëllimi im është për ta bindur ushtarin se ne, e tërë ajo popullatë që është para syve të tij , me dhunë të serbëve jemi dëbuar nga Kosova. Më bëhet se ka filluar t’u besoj fjalëve të mia. Me kujdes më përcillte ama ruhej nga ushtarët e sidomos nga eprorët e vet. Nuk foli gjë. U nda duke më përshëndetur me një ditë të mire. Një bashkëvendës imi më kishte parë duke biseduar me ushtarin. -More, shumë e zgjate muhabetin me atë ushtar, çfarë biseduat? -Ee, dolëm si të njohshëm me të,- u mahita. -Pse s’i the të na nxjerrë nga ky xhehenem? -Po s’mundet bre vëlla,- i ktheva | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:20 pm | |
| -Mundet, mundet. Me pare. Paret e çojnë Lepencin përpjetë, merr vesh ti! Ofroj atij pare, sa të dojë, dhjetë mijë, njëzet e edhe tridhjetë mijë marka(!).Ja ku i kam. Edhe për ty paguaj. Vetëm të dalim nga ky ferr. Jeta e familjeve është në pyetje, hej! Thuaj, mos e le pa i thënë!,- më urdhëroi bashkëqytetari im. Asnjëherë në jetën time nuk jam futur në këso çullesh. S’di si me i hyrë kësaj pune. Por, “…jeta e familjeve është në pyetje, hej!” më reprizohet. Tash më thotë mëndja ta bëj një gjë të tillë. “Sa ta shoh ushtarin do t’i them u bë ç’ u bë. Njëmend nuk durohet kështu. Pastaj mua s’ më kushton gjë. Paratë janë të këtij, se sa për mua, për njëqind marka do të ngeli këtu për gjithmonë ”,-mendova. -Ani,do t,i them nesër nëse e shoh ushtarin,- i thash bashkëqytetarit tim. Të nesërmen dola tek caku im, helbete, mos po e shoh ushtarin. Erdhi sikur të ishim marrë vesh që dje. Më përshëndeti me ngrohtësi. -Si e kaluat natën, fjetët apo hiq?- më pyeti menjëherë. -Jo or djalë, si të flemë! E patë, gjatë tërë natës ra shi. As ulë s’jemi. Mbaruam çuno, mbaruam. Pastaj edhe ushtarët t’ uaj s’na lanë të qetë. Tërë natën shtinin me armë sikurse “ata” atje lart. Na u frikësuan fëmijët, u trembëm edhe ne. -Po, kam dëgjuar se ka pasur të shtëna,-ma priti ushtari,-por ato ishin të domosdoshme, sepse një grup njerëzish paskan tentuar të ikin gjatë natës, prandaj ushtria detyrimisht ka gjuajtur mbi ta për t’i zmbrapsur. Se, merreni me mend,nëse fillojnë të ikin njerëzit grupe- grupe nga ky vend, do të bëhej sikur të shpërthente ndonjë digë, e as Shkupi nuk do të mund të ju ndalë,-foli ushtari si me keqardhje. Tashti humba shpresën e planit që kisha sajuar. -Po halli ynë?- e pyeta paksa i frikësuar. -Mirë do të bëhet, mirë,- tha. -Kur?! -Edhe pak ditë, me siguri,- u përgjigj. -Më frik, më frik!-i them. -Si po mendoni “më frik?”,-pyeti . U hamenda t’ia them troç apo të mos i them fare. Vendosa për variantin e parë. -Me para djalosh, me para,- thash trup e shkurt. -Si?!- m’i hapi sytë ushtari. -Dëgjo! Ne jemi nëntë shpirta (dushi,maqedonisht.). Do t’ju paguajmë sa të doni, deri në tridhjetë mijë marka gjermane. Kuptuat? Jeta e njerëzve është në pyetje çuno! Paraja s’ është gjë. Ajo fitohet ndërsa jeta e njeriut nuk blihet as me paratë e krejt botës. Na e bëni të mundur të ikim…, -Stop!-bërtiti,-Kjo punë nuk mund të bëhet as me miliona marka! Dini ju sa ushtari është këtu, sa postblloku?! Paj as vremçi nuk mund të përbirohet pa u diktuar e lere më nëntë veta!-tha bukur i nevrikosur dhe vijoi-Paratë ruani! Ato mund t’ ju bëjnë para ndonjë ditë tjetër, sot paraja nuk u bën para !,-bërtiti dhe u largua pa u përshëndetur. Bashkëvendësi im po priste epilogun e bisedës. Ia tregova fjalët e mia dhe të ushtarit pikë për pike. -T ’pshurrsha në to!,-i ra xhepit të pasmë bukur të fryrë me dojç marka. -Jo!,- ia prita.- Mos i lag se na duhen . I kallim e me flakën e tyre ua ngrohim duart fëmijeve !! | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:21 pm | |
| NJË BEFASI E KËNDSHME
Dita e sotme është dukshëm më e ngrohtë se sa ditët që lamë pas. Shoh, rreth zjarreve nuk ka njerëz. Bashkë me Sokolin ulemi skaj hekurudhës. Vështrojmë njerëzit duke shëtitur nëpër pregjë të rrugës së hekurt sikurse në korzo. Ecin poshtë e lart vetëm sa për ta kaluar kohën. Matanë hekurudhës është lumi Lepenc. -E more Sokol, po mirë do të kishte qenë sikur të ishim ujë Lepenci. Kishim ecur drejtë cakut tonë pa u penguar nga askush. Neve na ndalën. Ndoshta edhe do të ecim po ku do të shkojmë se?- i them. -More, u bë diçka!,- m ’a ndërpreu fjalën Sokoli.-Mos paska rënë dikush në lum ?! Çohemi në këmbë për të parë më mirë. “Po, njeri është”, … “Jo- jo, nuk është njeri”! “Po- po, njeri i gjallë është! Po kërkon ndihmë”. “Njeri, njeri qenka por i vdekur!”,- thonin njerëzit kush si ua merrte mendja. Po. Lepenci e paska rrëmbyer një njeri dhe e bartë teposhtë si një leckë. Afrohet gati drejtë nesh. Deshëm të afrohemi afër lumit por ushtarët na zmbrapsën me urdhër të prerë. Lepenci e çon si kungull. Vala e ujit e sjell përballë ushtrisë. Një grup ushtarësh janë buzë lumit. E shohin. Njëri nga ushtarët, pa u hamendur hedh armën në tokë dhe gjuhet në lum . Vala e rrëmbyeshme e përlau ushtarin. Ai nuk epej. I afrohet viktimës, e kap. Një valë tjetër i fundos që të dy. Një tjetër ushtar vepron sikurse i pari. Hedhet në ujë dhe ia ngjet kolegut të vet. Ushtari i parë nuk e lëshon viktimën. Luftojnë me stihinë e ujit. Shohim një dramë të vërtetë. Ata nuk dorëzohen. Ngadhënjejnë. Tok me viktimën dalin në breg të lumit. Ushtarët nuk hutohen. E kthejnë njeriun me kokë teposhtë, e shkundin. E kthejnë së mbari dhe e lëshojnë në këmbë. Viktima ecë! Po për Zotin, ecë gati se normal!. Tubohemi me dhjetëra njerëz dhe dëshirojmë të afrohemi sa më afër për ta parë njeriun e rilindur por ushtarët na kërcënohen. Ushtarit të parë i rrjedh gjak nga krahu, sigurisht se është prerë në ndonjë hekurishte aty në lumë. Ia lidhën krahun dhe bashkë me viktimën u nisën për në aksin rrugor, sigurisht në ndonjë ordinancë mjekësore. -Burra,- u them të pranishmëve,- ne duhet ta përshëndesim këtë gjest human,këtë guxim të ushtarëve. Mënyra e vetme është të duartrokasim të gjithë. Duartrokitëm fort dhe gjatë. Eprorët por edhe ushtarët duken bukur të disponuar. Edhe ata duartrokitën bashkë me ne. Më në fund, ja, pamë edhe një befasi shumë të këndshme. Bota ka nevojë për befasi të tilla.
PS: Njeriu që shpëtoi nga vdekja e sigurt, thanë se ishte nga Prishtina. Ishte një djalë rreth të pesëmbëdhjetave, i cili paska rënë në lumë duke dashur t’i pastrojë sytë. Për te nuk di më shumë. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:21 pm | |
| KU ËSHTË BLLACA ?
Po e shoh të arsyeshme t’i them disa fjalë për Bllacën. Bllaca është katund ngatë Hanit të Elezit. Shtrihet në kodra, në anën lindore të lumit Lepenc. Momentalisht është i ndarë. Disa shtëpi kanë ngelur në territorin e Kosovës e disa të tjera kanë “shkuar” me Maqedoninë. Poshtë fshatit është ndërtuar vendkalimi kufitar Maqedoni – Kosovë me krejt infrastrukturën e nevojshme. Nën këtë vendkalim kufitar, në anën e poshtme të aksit rrugor Elez Han- Shkup, shtrihen disa ara e livadhe, të cilat kufizohen nga veriu me vijën kufitare Maqedoni- Kosovë, nga ana perëndimore me lumin Lepenc, nga jugu me një përroskë të vogël dhe nga ana e lindjes me magjistralen Shkup-Kosovë. Kjo hapësirë e vogël quhet Fusha e Bllacës. Kjo fushë, tash frik është bërë e njohur. Se, Bllaca kurrë nuk do të njihej si fshat por as si vendkalim kufitar. Bllacës i doli zani dhe nami mu në këto ditë prilli të vitit 1999. Ky vend mu në këto ditë prilli të vitit 1999 është në fokus të mediave elektronike botërore. Kjo fushë, në këto ditë prilli është shndërruar në ferr, ose “poligon” (unë e pagëzova kështu) ku demonstrohet ferri vet. Provat bëhen me shqiptarët e Kosovës. Ata (shqiptarët) janë future në sandviç, në mes kullës e çekiçit, si thonë, (midis serbëve nga ana e siperme dhe maqedonëve nga ana e poshtme ). Provohen (shqiptarët) sa janë të qëndrueshëm nën qiellin e hapur, në shi e pse jo edhe në bore; si reagojnë në situate kaotike; si sillen në “karantinë” (ma merr mendja se karantina s’ka brirë); sa janë të orientuar në hapësirë por edhe në kohë; sa janë imun ndaj etjes,urisë, pagjumësisë, ndaj pisllëkut; çfarë virusesh po përhapen; çfarë epidemi po i përlan në këso rrethanash të pazakonshme,abnormale; sa prej tyre po i përballojnë kësaj prove e sa jo, pse po vdesin njerëzit, cilët janë shkaktarët e këtyre vdekjeve; sa, sa, sa e si, si dhe si?! Dhe, ç ’është më interesante, e tërë kjo katrahurë, i tërë ky “eksperiment” po vëzhgohet-përcillet drejtpërdrejt nga ekspertë të ndryshëm . Këtu, në këtë fushë janë të përqendruara objektivat e shumë kamerave televizive nga i gjithë rruzulli tokësor. Ato (kamerat) me besnikëri të plotë gjirojnë por edhe transmetojnë pamje tmerruese, trishtuese dhe shokante në çdo skutë të botës. Bota, me sa po duket, u befasua me “rezultatin e provave në poligon”. Madje ato (provat,ë?) dolën tepër të “suksesshme”. Dikush, i porositur nga Vet Zoti, dha urdhër: -Të ndërpritet “eksperimenti” aty- për aty, pa asnjë kusht! -Pamjet e tilla janë të papërballueshme për botën e civilizuar. -Të mos ua prishim qetësinë familjeve në botë! -Të mos ua ndalim rriten fëmijëve të botës! Kjo është Fusha e Bllacës. Se, mos po u duket pak, ë?! | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:22 pm | |
| Kapitulli i pestë
UDHËTIMI PA CAK (!)
E marte, 6 prill, 1999. Bota, e tmerruar me pamjet trishtuese të “eksperimentit të ferrit” , merr vendim për zbrazjen e Fushës së Bllacës pa asnjë kusht. Dhe, që nga orët e hershme të ditës së sotme, kolona e autobusëve i ngjason lumit. Fusha e Bllacës me të madhe nisi të zbrazet. Të rraskapitur, me trauma e strese,të zverdhur, të parruar, me flokë të hapareshura, me rroba të pista, me disa çakla në duar, duke u mbajtur njëri për tjetrin futemi në njërën prej tri kolonave që shkojnë thik përpjetë drejtë autobusëve që po na presin. Me shumë ngadalë dalim në rrugë. Aty janë autobusët. Futemi në ta. Ulemi mbi çaklat tona, aty bri shoferit. Ora është pesëmbëdhjetë. Pranë meje ulet gruaja ime Shukrija, djemtë Enveri dhe Ylberi. Sapo u binda se nuk ngeli asnjëri, disi u qetësova, mora frymë lirshëm madje edhe të pamurit m’ u shtua. Menjëherë ktheva kokën prapa dhe që aty pashë Rizahun dhe Kadriun po ashtu me familje. Autobusi mbushet spic. Sigurish se ka mbi njëqind frymë. Ai niset drejtë Shkupit. Dëgjohet vetëm zhurma e makinës. Nuk flet asnjëri. Jemi udhëtarë të pazakonshëm. Për ta thyer këtë heshtje trishtuese, i drejtohem shoferit: -Zotëri, dini se ku do të na çojnë? -Ja, fare afër. Këtu ngatë Fushës së Shkupit është një kamp, aty do të vendoseni,- m’u përgjigj maqedoni pa përtesë. Dhe s’vonoi shumë, autobusi u ndal afër një kampi. Para nesh janë edhe dy autobusë. Para kolonës së autobusëve dalin policë të shumtë. Ka edhe ushtarë të huaj. Diçka llafosin. Marrim vesh se kampi është i stërmbushur, s’ka vend për të tjerë. -Po tash?! – i them shoferit. -Sa dini ju aq edhe unë,- më tha. Presim,presim. Prapa nesh, kolonës së autobusëve nuk i shihej fundi. Pas gati dy orë qëndrimi, shoferi na tha se do të nisemi për në aeroportin e Shkupit. Niset karvani . Futemi në Shkup. S’ndalet asnjë çast, përndryshe shumica e udhëtarëve do të iknin . Shkojmë drejtë aeroportit. Ndalemi pranë tij. Presim edhe aty. Nuk ndodhi ajo që kujtuam. Vargu i autobusëve doli në një magjistrale e cila çonte në drejtim të jugut nëpër Luginën e Vardarit. Natë e qetë. Ecë karvani teposhtë. -Tani?- i them mjeshtrit. -S’di. Kjo rrugë na shpie drejtë Gjevgjelisë, ama ka mundësi edhe për në Bullgari e Turqi,-tha. Karvani ecë Luginës së Vardarit. Policia me drita alarmi i prin kolonës. Udhëtojmë vetëm udhëtojmë e nuk dimë se ku shkojmë. Udhëtim pa cak(!). | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:22 pm | |
| Lugina e Vardarit ushton nga gjëmimi i makinave të shumta. Dikur shohim drita të shumta të qytetit të Velesit. Mirëpo, në afërsi të tij, kolona kthen në të djathtë. Tash e kuptova se po shkojmë drejtë perëndimit, do me thënë se udhëtimi ynë nuk do të përfundojë në Turqi e ndoshta as në Greqi. I drejtohem shoferit: -E lamë drejtimin e Gjevgjelisë, tani po shkojmë drejtë perëndimit. Këndej është Manastiri e Ohri, por po çuditem pse u sollëm kaq rrotull kur dihet se rruga nëpër Pollog e Kërçovë është shumë më e shkurtër?! -Po më duket se këtë hapësirë po e njihkit më mirë se sa unë. Seriozisht po them,-më tha vozitësi.- As unë nuk e di se ku po shkojmë, përpos, nëse ka ndonjë kamp këtu në Pellagoni. S’di, s’di,- i rrudhi krahët mjeshtri. Rrugëtimi pa cak vazhdon. Udhëtarët e molisur ankohen. Është zagushi e madhe. Disa kanë filluar edhe të vjellin. Qeska najloni nuk ka. Autobusi kundërmon erë të keqe. Disa nga udhëtarët kërkojnë të kryejnë nevojën e vogël por edhe të madhen. Jo, nuk iu mundësohet. Shoferi ndoshta do ta ndal autobusin por nuk guxon prej policisë. Ecë, ecë vargani. Në një vend të vogël shohim ca drita neoni. Autobusët ndalojnë. Është një pompë karburantesh. Secila makinë afrohet dhe mbushet me naftë. Disa nga udhëtarët shfrytëzojnë rastin. Dalin nga autobusët, shkojnë në tualet, lajnë duar e faqe, freskohen. Edhe duhanxhinjtë shfrytzojnë rastin,furnizohen me cigare. -Brenda!,-urdhëroi një polic. -Ju lutem, ta blej vetëm një pako cigare!- iu lut njëri policit. -Brenda po them! Cigare mund të blesh edhe në doganë,- tha polici. Fjala “doganë” na dha të kuptojmë se ne po dëbohemi jashtë Maqedonisë, po ku se?! Ndoshta do të futemi në Greqi, këtu në ndonjë vendkalim afër Manastirit,ose në Shqipëri, po, përse këndejpari?!. Niset karvani. Ecim në ankth. Futemi në Manastir. Dalim. Vijojmë rrugën. Udhëtim tepër i mundimshëm. Udhëtarët mbështeten njëri në tjetrin. Koten, disa edhe flenë. Shoferi kryen punën e vet me shumë kujdes. -Vozis udhëtarë të çuditshëm. Më keni befasuar. Si është e mundur të jeni kaq të sjellshëm?!-më pyeti maqedoni. E shikova drejtë në sy, vura buzën në gaz dhe ia ktheva: -Zotëri , ne nuk po vemi në ekskursion. Po ecim, po ecim e nuk dimë se ku shkojmë. A i ka ndodhur ndonjë njeriut ndonjëherë të ecë, të ecë; të ecë e të ecë e të mos e dijë cakun e udhëtimit?! Jo. Neve po! Vetëm neve! Zot, mos e provo askënd me udhëtim si ky! I rëndë qenka, tepër i rendë!- iu përgjigja. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:23 pm | |
| -Zotëri!-më thirri vozitësi,- Tash e kam të qartë. Kërkoj falje për pyetjen që ua bëra por ta dini se ju pyeta pa të keq. Mua, si shofer me një përvojë të gjatë, më keni lënë përshtypje tepër të mirë dhe të jeni të bindur, tani po më dhimbseni shumë,- tha. Karvani nisi të lëshohet një tatëpjetëze të gjatë. -Sikur zbresim drejtë Ohrit,- i them -Ju thash edhe më parë, ju i ditkeni këto anë më mire se sa unë. Po. Pikërisht ashtu. Shohim në errësirë dritat elektrike që reflektojnë në sipërfaqen e liqenit të Ohrit. Tash kuptova se caku ynë nuk është Greqia. Ku? Edhe kjo dilemë u sqarua shumë shpejtë. Futemi në Ohër. Kolona e autobusëve lakoi në të majtë. Ecim drejtë Shën Naumit, vendkalim kufitar Maqedoni –Shqipëri. Udhëtimin tim për në Shqipëri e kam ëndërruar me dekada të tëra. Bile,thosha , sapo të zbres në tokën e Shqipërisë, do të kërrusem, do të bie në gjunjë, do t’i mbush grushtet me dhe, dhe, dheun do ta puthë siç puthet nëna, ati, fëmija. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:23 pm | |
| HYRJA NË SHQIPËRI
Ora është 04 , e mërkurë, 7 prill, 1999. Kolona e autobusëve ndalet në Shën Naum. Doganierët nuk i kryejnë formalitetet e zakonshme kufitare. Nuk i kërkojnë dokumentet e udhëtimit (s’kemi), s’i kontrollojnë as valixhet (s’kemi as valixhe). Një doganiere shënon numrat e targave të makinave . Ajo i drejtohet shoferit: -Sa udhëtarë keni, përafërsisht? Vozitësi vështroi hapësirën e autobusit dhe iu përgjigj: -Njëqind deri njëqind e dhjetë. Po, a dini sa autobusë jemi në kolonë?-u interesua shoferi. -Njëqind e dymbëdhjetë( !), më thanë policia,- ia ktheu ajo. Bisedën e bënin me ton tepër të ulët. Po, kur ndjeva numrin njëqind e dymbëdhjetë, u tremba. Shpejtë bëra një llogari: Njëqind e dymbëdhjetë herë njëqind e dhjetë , barazi me dymbëdhjetë mijë e treqind e njerëz(!). Ngela pa frymë. Hej, dymbëdhjetë mijë njerëz të futemi përnjëherë në Shqipëri!!! -Po, kjo shifër është shokante mor jahu! –S’di kujt i thash ma zë tëlat. Shërbimi doganor s’e zvarrit punën. Urdhëroi nisjen e kolonës. Dhe, futemi në tokën e Shqipërisë. Tani nuk u përmbajta, m ’ë rrodhën lotët. Gruaja më vërejti: -Ç’ ke, s’je mirë, ë? Merre pakëz ujë!,- tha tepër e shqetësuar. -Jo grua, asgjë nuk kam por e din pse po qajë? -Ku ta di unë?! -Po qajë oj grua, po qajë sepse nuk e kam imagjinuar ardhjen time në Shqipëri kështu siç erdhëm tash. Kështu as në ëndërr s’kam pasur rastin të shoh. S’u gëzova oj grua, s’u gëzova, përkundrazi, jam tepër i tronditur. Se, tani, Shqipëria është shumë e dobët ekonomikisht,tash edhe ne kosovarët që hymë këtu, ata që kanë hyrë para neve dhe ata që do të hyjnë pas nesh, do të bëhemi barrë tepër e rëndë për Shqipërinë. Dëgjo mirë! Vetëm në këtë kolonë jemi mbi dymbëdhjetë mijë njerëz, po ata që kanë hyrë para e edhe ata që do të vijnë pas nesh , do të bëhemi me qindra mijëra e ndoshta edhe milion! (Mos o Zot!) E, si do ta përballojë Shqipëria gjithë këtë fluks?!. Kaq shumë refugjatë do ta gjunjëzojnë edhe shtetin më të fuqishëm e lere më Shqipërinë! Kjo më brengos oj grua, kjo. -Hajrush, bota është me Shqipërinë, vet na ke thënë. Ajo do ta ndihmojë atë, ajo do të na ndihmojë edhe neve, po, më trego se ku jemi tash, s’i njoh unë këto anë,-më dha pakëz kurajë, ndoshta edhe me qëllim. -Tani veç jemi në Shqipëri. Ja, i sheh ata policë, shqiptarë janë. Tushemisht i thënka këtij vendi. Së shpejti do të nisemi për në Korçë`, kështu po thonë,- i them. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:24 pm | |
| Dhe, vërtetë kështu edhe ndodhi. Karvani, tani i prirë nga policia shqiptare nisi rrugëtimin drejtë Pogradecit për në Korçë. Futemi në një vendbanim buzë liqenit. Duket se është periferia apo Pogradeci vet, s’di. Karvani lakoi në të majtë përveç tre autobusëve që u shkëputën nga kolona. Autobusët tjerë vijuan rrugën për në Korçë. Ora është pesë. Udhëtarët janë tepër të lodhur. Nuk tregojnë kurrfarë interesimi se në ç’ vend janë e as ku po shkojnë. Vargu ngjitet një përpjetëze me plot lakesa. Makinat gjëmojnë trishtueshëm . Me ngadalë dalim në breg. Lëshohemi një tatëpjete të gjatë. Lëvizja e makinave është bukur e ngadalshme dhe e sigurt . Edhe shoferi ynë ka lodhje. Mori një shishe ujë,piu, lagu fytyrën ,qafën , u freskua. Nisi të zbardh dita. Para nesh, si nëpër mjegull u duk një fushë e gjatë. Sa mbaj mend nga gjeografia, mund të jetë Fusha e Maliqit ose e Korçës. Tani në të dy anët e rrugës shoh bunkerët e Enverit. Për këto fortesa kishim dëgjuar shumë fjalë, e, ja , tani jemi fare pranë tyre! Lind dielli. Makina të ndryshme lëvizin edhe nga drejtimi i kundërt. Popullata vendëse përcjellin kolonën me shumë kureshtje. Kolonë të tillë nuk kishin pare as nëpër filma, kurse tash ja,ajo parakalon para syve të tyre. Karvani i afrohet Korçës. Ndoshta udhëtimi ynë po i afrohet cakut, ndoshta!. Po. Futemi në Korçë. Autobusët parkohen buzë trotuareve të qytetit. Zbarkojnë barrën e pazakonshme. Autobusi ynë ndalet afër pallatit të sporteve “Skëdrbeu”. Shoferi përshëndet udhëtarët por asnjërin s’e ndjeva duke ia kthyer përshëndetjen. Tjera halle kanë këta njerëz,tjera. Ora është shtatë e gjysmë. Bën shumë ftohtë. Udhëtarët zbresin, zbresin. Shumë bëhen. Afrohen njëri pranë tjetrit, tentojnë të ngrohen njëri me tjetrin. Disa edhe qajnë, disa mallkojnë. Po e shënoj vetëm një :” Sikur të ishim kafshë, do të ishim shumë më të lumtur, do të trajtoheshim më mirë, fatkeqësia qëndron(!) se ne jemi njerëz plus shqiptarë nga Kosova! “. Korçarët na vështrojnë me dhimbje. Edhe ata janë të frikësuar. Rreth orës nëntë paraqiten disa njerëz të cilët duket se janë të angazhuar për përkujdesjen tonë. Një burrë i pashëm me një megafon në dorë doli në mes të rrugës dhe nisi të flasë: | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:24 pm | |
| -Vëllezër dhe motra kosovarë, mirë se na keni ardhur! Binduni vëllezër, ne nuk patëm njohuri për ardhjen tuaj. Na keni zënë në befasi, të papërgatitur. Por mos u merakosni: shumë shpejtë do të ju vendosim në vende të sigurta,- na dha kurajë burri me megafon. Pastaj na këshilloi se si të veprojmë në këto çaste hutije. Dhe sipas udhëzimeve të njeriut me megafon, turma niset drejtë palestrës së sporteve. Në mënyrë tepër të disiplinuar njerëzit futen në pallat i cili mbushet shumë shpejtë. Ne që patëm fatin të futemi brenda patëm një çikë privilegje, bile e kemi më ngrohtë. Ata që ngelën për në stadium, do ta kenë më keq. Ne ulemi në ulëset e simpatizuesve të lojërave, ama nuk jemi ithtarë të asnjë sporti. Kush jemi ne?! Jemi të dëbuar nga vatrat tona. Atje ( O Zot, sa tmerr ! Kosovës i them “Atje”!) lindën të parët tanë,Atje vdiqën, Atje pushojnë, Atje u lindëm edhe ne, Atje u rritëm, por ja, tash nuk jemi Atje. Jemi në pallatin e sporteve “Skënderbeu” të Korçës. Spektatorë të pazakonshëm. Shikojmë njëri tjetrin. Frikësohemi nga njëri tjetri. E tutim shoqi- shoin : Fytyra të prishura, të zverdhura, të nxira, të ënjtura, burra të parruar, me leshra të hapareshura,fëmijë të zhytur, pleq e plaka të shtrira në dysheme të palestrës, me rroba të flliçta. Duken sikurse kufoma me të vetmin dallim se këto, këtu në sallë, po lëvizin, pra, janë kufoma të gjalla( ! ). Spektakël e jo mahi! Ky pallat, por as pallatet tjera në gjithë rruzullin tokësorë, kurrënjëherë, ama bash asnjëherë nuk kanë parë spektakël të këtillë, jam më shumë se i bindur. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:25 pm | |
| Rri ulë, vështroj “publikun” dhe pyes: Vallë, është këtu caku i maratonës sonë apo do të vazhdojmë marshimin?! Në dysheme të palestrës një burrë sillet rreth një kazani të madh. Në dorë ka një lloz me të cilin po përzien sheqer, çaj qenka duke përgatitur. Disa djem të zhdërvjelltë stivojnë bukë, disa të tjerë presin me thika kurse disa çupa nisen të na shpërndajnë bukë e çaj . Dalëngadalë , të gjithë “shkuesit” morën bukë e çaj. Ora është pesëmbëdhjetë. Një burrë me megafon i drejtohet masës: -Vini re, vini re! Vëllezër e motra, tani do të dilni nga palestra. Para pallatit do të vijnë mjetet e transportit me të cilat do të transportoheni në vende të caktuara. Kryefamiljarë! Tuboni anëtarët e familjeve tuaja në mënyrë që të mos ndaheni. Ju faleminderit për mirëkuptim! Vepruam siç na tha këshilluesi . Dolëm para sallës. Aty ka autobusë , minibusë dhe shumë vetura. Kishte edhe policë të cilët na udhëzonin se si të veprojmë. Urdhrat e tyre i respektojmë me përpikëri. Automjetet mbushen me njerëz dhe shpërndahen në drejtime të ndryshme. Na vjen radha: unë me gruan dhe dy djemtë, Kadriu me grua, dy vajzat, djalin dhe reja me një çapëze, Agnesën, e cila sot ka ditëlindjen e pestë , Rizahu me grua dhe dy vajzat, gjithsej pesëmbëdhjetë veta futemi në një kombi. Shoferi i dha zjarr makinës, dolëm nga Korça. -Ku na çoni zotëri?- e pyeta sapo dolëm nga qyteti. -Në Progër. Progëri është komunë e Prefekturës së Korçës. Nuk është larg. Ka njëzet kilometra nga Korça. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:25 pm | |
| Ecë makina drejtë Fushës së Devollit. Para nesh, pak në të majtë, shoh një kodër shumë të lartë, në formë plisi me maje të mbuluar me bore. Kodër shumë karakteristike. -Si quhet kjo kodër?- e pyes mjeshtrin. -Mali i Ivanit,- më tha shkurt. -Ëhë!,- bëra me qëllim. Vozitësi s’foli. Nuk vonoi shumë, kombi lëshoi rrugën e asfaltuar, lakoi në të majtë në një rrugë të shtruar me gurë. Para nesh u shfaq një mal shkëmbor shumë i lartë dhe tërësisht i zhveshur. Rrëzë tij pamë një fshat. -Ky është Progëri,- na njoftoi shoferi. Na solli para një ndërtese dhe e ndali makinën. -Kjo është komuna e Progërit. Ju do të zbritni ndërsa unë do të kthehem në Korçë. Zbritëm. Dhe, përnjëherë, çupat, gratë por edhe djemtë ia plasën vajit me zë. Sapo desha të ndërmarr diçka për t’i ndalur, para meje doli një burrë i gjatë, afër të pesëdhjetave, thatak , flokëzi dhe bukur zeshkan ( më vonë mësova emrin e tij, Refat Agolli, kryetar i komunës ) dhe: -Mirë se na ardhët ( më duket se kështu u shpreh ) vëllezër e motra! -Mirë se u gjetëm!- ia ktheva por nuk munda të bisedoj më shumë me mikpritësin sepse isha i zënë me fëmijët, vajzat, djamtë dhe gratë,që nuk po e ndalin vajin. Dramë e vërtetë. Dalin edhe disa burra e gra për të na pritur por edhe ata u zunë shumë ngushtë. Vendësit shikonin njëri tjetrin të hutuar. Ngela në mes dy zjarreve. Nisi të më errësohej, veshët më ushtonin. U turpërova tepër shumë por edhe u frikësova. Mora guximin dhe me një britmë të pazakonshme klitha: -Mjaft më! Mos t’ua ndiej zanin! Në vend se të gëzoheni, po qyrraveni këtu! Çap! Çaaap! Mshilne gojen!,-u qirra . Duket se klithma ime u pagua mirë. Ajo e bëri efektin e vet. Të gjithë e ndalën vajin. Ndoshta ishte klithmë trishtuese ose shumë kërcënuese. Edhe zeshkani u step . Ka mundësi të jetë frikësuar edhe ai. Eca drejtë tij dhe i thash: | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:26 pm | |
| -Ju lutem zotëri, të më falni! Ndoshta u solla tepër keq, ama këtu më erdhi. Zotëri, kini parasysh traumat dhe streset që kemi, Ndoshta s’jemi edhe normal,ndoshta. Mos ua zini për të madhe këtyre njerëzve që po qajnë. Zotëri, kanë të drejtë. Zeshkani u zverdh. Më shikon drejtë në sy sikurse unë atë. Gjendemi ballë-për ballë. Ia shoh kokrrat e lotëve që i rrokullisen teposhtë faqeve. Marr guximin: -Mbahu or burrë! Ju duhet të na trimëroni e jo të na lëndoni në këto çaste. Po ani, mirë. Se, në lotët e tu shoh diçka shumë të fuqishme, shoh shpresën e këtyre frymëve. Vaji yt na jep kurajë, forcë na jep.- i them. Ma shtriu dorën. Kapemi dorë përdore, ia shtrëngojmë njëri tjetrit. Më tërhoqi dhe u përqafuam shumë, shumë. Nuk folëm asnjëri. Vetëm hukamat e ngrohta përziheshin e zemrat rrihnin me ritëm tepër të shpejtuar. -Do vemi brenda,- na tha esmeri me një gjuhë të lezetshme. Nisemi njëri pas tjetrit. Në këtë çast, ndodhi edhe një rrëmujë shokuese. Papritmas u dëgjuan dhjetë-dymbëdjetë eksplodime të fuqishme shumë afër. Fëmijët, vajzat dhe gratë bërtitën trishtueshëm: -Kukuu, edhe këtu po na gjuajnë!,-dhe instiktivisht u turrën drejt meje, sikur e donë ndihmën time. Unë, poashtu, jam i tmerruar. Nuk di çfarë po ndodh .Tani nuk më punon as goja as koka. Ngela si memec i rrethuar nga fëmijët. Esmeri kuptoi panikun tonë dhe me të shpejtë thirri me zë tëlartë: -Mos u trembni,mos keni merak! Këto s’janë bomba jo. Janë eksplodime të minave në gurthyesin e fshatit. Pa panik! Qetësohuni ju lutem, qetësohuni! Kjo është punë e përditëshme,ama ju jeni zënë në befasi. S’ka asnjë rrezik,qetësohuni!. Unë menjëherë e kuptova intervenimin e zeshkanit. Tash, fjalët e kryetarit ua tregova fëmijëve,të cilët me mjaft vështirësi më kuptuan , por më e rëndësishmja është se u bindën dhe u qetësuan. Futemi në një dhomë bukur të madhe ( ndoshta është sallë) ku paskan vënë katër shtretër me nga një syngjer përsipër, disa karrige dhe një tryezë. Ulemi kush ku mundet. Shikojmë njëri tjetrin dhe sikur pyesim: A thua, kah do të vazhdojë maratona jonë?! Pas pak hyri zeshkani me pesë gjashtë gra dhe aq burra. Na përshëndetën ngrohtësisht. Në sytë e tyre vërej shqetësim. Marrim vesh se të gjithë janë nëpunës të komunës. Mundohen të jenë të afërt, sidomos gratë me gra. -Këtu do të pushoni një çikëz, do të hani edhe darkën, kurse ne po dalim në zyrë tjetër dhe do t’u shpërndajmë nëpër familjet e progarëve. Vendosja e juaj do të jetë e përkohshme. Ne, brenda pak ditësh do t’i adaptojmë disa lokale ku pastaj do të qëndroni kohë të pacaktuar. Ne, këtu, jemi njerëz të varfër, ama strehë, bukë e kripë dhe zemër kemi me bollëk, do të bindeni edhe ju,- na tha kryetari i komunës. -Edhe ne nuk kërkojmë asgjë më tepër. Po ti kemi këto që i numëruat do të jemi tepër të lumtur,-ia prita. -Patjetër!- pohoi. -Ju faleminderit për fjalët e ngrohta!,- i them kryetarit. -Qofshi me nder! | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:26 pm | |
| Kapitulli i gjashtë
VENDOSJA NË PROGËR
E shtunë, 10 prill, 1999. Në Progër, siç u thash edhe më parë, arritëm me shtatë prill të vitit 1999. Atë natë, në orët e vona, na shpërndanë nëpër familjet e progarëve. Unë me të shoqen dhe dy djemtë shkuam tek familja e Yllnor Dedesë. Me t’u futur në shtëpinë e Yllnorit, kuptova se aty do të qëndrojmë fare pak, sepse Yllnori nuk qenka i “ komun ” si u shpreh ai. Anëtarët e familjes së Yllnorit u frikësuan kur na panë. Po , kanë arsye për frikë. Ne jemi tepër të lodhur, të mërzitur, të pa disponuar, të prishur në pamje, me rroba të fëlliqta, e me siguri edhe kundërmojmë erë te keqe. Menjëherë na futën në një dhomë ku gjetëm dy shtretër hekuri. Dëshironim të biem sa më shpejtë në gjumë, se, kemi harruar të flemë si duhet. Edhe mikpritësit nuk na pengojnë. Ramë në gjumë si të vdekur. Të nesërmen, afër mesditës,zonja e shtëpisë,Ferdezja, na zgjoi nga gjumi. Ajo kishte ngrohur ujë të shumtë për t’u pastruar. Lahemi njëri pas tjetrit, të katërtit. Tash, pas larjes dukemi paksa më të mirë, sado kudo, hoqëm zdralen por edhe erën e keqe të Bllacës. Tani familjarët e Dedesë duken më të disponuar. Na afrohen shumë afër dhe filluan të interesohen se kush jemi, si quhemi dhe nga jemi. Edhe ne u interesuam për mikpritësit njësoj. Biseduam bukur shumë. Zonja e shtëpisë kishte përgatitur një drekë me të gjitha të mirat. Ulemi tok me ta. Hamë bash mirë, ndonëse zonja Ferdeze nuk u nda e kënaqur me “ nazet “ tona. Pas dreke, bashkë me Yllnorin vajtëm në komunë. Aty duhesh të regjistrohemi kush nga është i ardhur si dhe tek kush është i vendosur. Momentalisht u regjistruam 64 kosovarë. Të ardhurit janë nga vise të ndryshme të Kosovës, si nga Ferizaj, Prishtina, Podujeva, Malisheva, Sedllari (Shala) dhe Landovica. Pushtetarët vendorë po përpiqen të na sigurojnë strehim të përshtatshëm për një kohë të pacaktuar. Mua m ’a ofruan një lokal ( ish kafene ) të lënë pas dore, aty, në afërsi të komunës. Lokali paska qenë pronë e dy vëllezërve bineqë, të cilët para gjashtë viteve paskan vdekur në një aksident trafiku dhe që atëherë këmbë njeriu nuk paska hyrë brenda madje as motra e tyre, Elvira, që tani po na shoqëron. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:27 pm | |
| Ndërtesa qenka e ngritur rrëzë shkëmbit. Ana e poshtme duket si trekatëshe kurse ana e epërme rrafsh me tokë. Rreth e përqark paska mbeturina të shumta. Lokali mund të adaptohet disi por pengesë e madhe më duket se qenka jashtë fshatit, pa rrethojë, i pambrojtur nga bagëtia e fshatit e sidomos nga qentë e shumtë të cilët këtë vend e paskan cak të tyre. Pastaj nuk paska as vend për tu pastruar. Sa për pastrim ia bëjmë disi por ç’ është më e keqja nuk paska WC ( këtu po i thënkan banjë) fare. Mirëpo, alternativë tjetër nuk kam, doemos më duhet të vendosem në te më pëlqeu ose jo. Komunarët m’i dhanë dy krevate hekuri, dy sfungjerë , dhjetë batanije (guverta u thënkan këta ), katër karrige dhe një tryezë. Çaklat që i morëm i vendosëm disi në dhomë, bëmë disa meremetime të vogla, e pastruam, ma lidhën koretin dhe me dhjetë prill u vendosëm në te. Natën e parë thuaja se fare nuk fjetëm. Gruaja por edhe djemtë frikësoheshin bukur shumë. Më duhet të them se kishin të drejtë për tu frikësuar sepse ishim në periferi, të vetmuar, rrëzë shkëmbit malor, i cili duket se do të shembet në çdo moment mbi ndërtesë. Dera e dhomës është totalisht e kalbur, nuk mbyllet fare. E mbyllim me një batanije për ta penguar të ftohtit . Diku para agimit fjetën të gjithë ndërsa unë kujdestarova deri sa zbardhi dita. Kur pashë progarët duke lëshuar bagëtinë dhe duke mbushur ujë poshtë tek burimi, rashë. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:27 pm | |
| PROFESIONI IM ËSHTË MËSUES,DHE VETËM MËSUES!
E hënë, 19 prill, 1999. Është ora nëntë. Një kamion i ngarkuar me ndihma humanitare u parkua para komunës së Progërit. Disa njerëz filluan ta shkarkojnë, e, në mesin e tyre është edhe kryetari i komunës, Refat Agolli. Unë jam shumë afër dhe pa u hamendur shkova pranë tyre me qëllim të caktuar. -Zotëri kryetar, më vjen shumë rëndë kur ju shoh duke shkarkuar maunën. A bën ta bëjmë ne këtë punë? Kemi katër- pesë djem të cilët janë të lirë dhe të gatshëm ta bëjnë këtë punë pa kurrfarë përtese, madje jo vetëm sot por sa herë të ketë nevojë,- i thash seriozisht. Kryetari më kuptoi fare mirë. Menjëherë ftova dy djemtë e mi, Enverin me Ylberin,Avdylin e Kadriut dhe një tjetër nga Landovica. Djemtë , shumë shpejtë e shkarkuan mallin, e palosën në vendin e duhur dhe me kërkesën e tyre shkuan për në Maçurishtë (fshat afër Progërit) për ta shkarkuar mallin e destinuar për atje. Pasi u krye puna, kryetari më ftoi në zyrën e tij. Shkova por pak si me dro .. Më priti tepër mire. Më bëri respekt të veçantë, më uli në kolltukun e tij, më servoi pije dhe duhan. Për çudi, zyra e kryetarit shumë shpejtë u mbush me nëpunës dhe nëpunëse të komunës. Dhe, në mënyrë krejt spontane nisëm një bisedë jo të zakonshme, disi sikur më intervistojnë. U tregova shumë gjëra për luftën, masakrat , për dëbimin, për Bllacën. Të pranishmit janë tepër kureshtarë. Me vëmendje të posaçme më përcjellin çka po flas por edhe si po shprehem. Më duhet t’u them se kisha njëfarë treme, megjithatë maksimalisht isha i koncentruar si në temë ashtu edhe në të folur. Dhe, pasuan pyetjet direkete: -Zotëri Ajrush ( s’e theksuakan tingullin h ) tani jeni në Shqipëri, cili është mendimi juaj për Shqipërinë?-më pyeti kryetari . Për një moment u hamenda të përgjigjem apo jo. Se, m’ u duk pak si pyetje provokuese. Vendosa për variantin e parë. | |
| | | Orfe@ V.I.P
Numri i postimeve : 9104 Age : 114 Vendi : Ne zemer te njerit Profesioni/Hobi : Bum - Bum bum ! Registration date : 26/03/2008
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " Thu Aug 14, 2008 4:28 pm | |
| -Po, e kuptova thelbin e pyetjes. Do të përgjigjem shumë lirshëm por me një kusht: të mos prekët asnjëri prej jush,- i thash si me shaka. Gjatë këtyre ditëve pata mundësinë të llafosem me shumë vendës moshash dhe shtresash të ndryshme. Të gjithë, ama bash të gjithë më folën fjalë tepër ofenduese për Enverin. Bile kisha përshtypjen se po më ngacmojnë. Nejse, këtë deri diku e kam të qartë. Mirëpo, edhe për Berishën nuk dëgjova asnjë fjalë të mirë. Pastaj, çka është edhe më keq, nuk janë të kënaqur as me pushtetin aktual(!). Unë nuk pajtohem me ta, sepse nuk është e mundur që të gjithë të jenë të këqij,nuk do të pajtohesha as me juve nëse jeni në taborin e tyre. Sipas mendimit tim, ju, në Shqipëri, keni shumë të mira, ama nuk ua dini vlerën sa duhet. Këtë e kam vërejtur gjatë këtyre pak ditëve. Për ta ilustruar këtë që thash, po marr dy shembuj konkret: Dini, çdo ditë lind dielli, i cili na sjell dritë, ngrohtësi , jetë. Por, ne, asnjëherë nuk bisedojmë për diellin. Ose:Njeriu pa ajër nuk ka mundësi të jetojë hiq më shumë se tre minutë. Po, meqë ka ajër me bollëk, kurrënjëherë nuk e zëmë në gojë atë, sepse, nuk ia çmojmë vlerën fare . Kuptoni? Ju, keni shtetin tuaj, i keni të gjitha institucionet, ashtu si janë, të mira apo të brishta . T’ uajat janë. E keni Lirinë , po e përsëris, e keni Lirinë, së cilës, për fat të keq, nuk ia dini vlerën. Ju , fatmirësisht, nuk dini çka donë të thotë të të sundojë i huaji në shtëpinë t’ uaj , ju, prapë po them për fat të mirë, nuk dini ç`është okupatori, ju, nuk dini (praktikisht ,ë?) ç’ është armiku, ju, nuk dini ç ’ është robëria, ju, nuk dini kush janë çetnikët . (Më vështrojnë me vëmendje ). Ja një të dhënë shumë të saktë për çetnikët: Gjatë Luftës së Dytë Botërore, një bandë çetnikësh hasin në një shtatzënë. Njëri nga çetnikët thotë : “Kjo grua djalë ka në bark”.Tjetri ia pret :”Jo, vajzë ka”. Jo djalë -jo vajzë, lidhen me kusht : Nëse gruaja ka djalë në bark, çetniku i parë do ta fitojë një litër raki,ose anasjelltas, do ta humbas një litër raki. Dhe, pa një pa dy i bien gruas bajonetë, ia çajnë barkun, ia nxjerrin foshnjën nga barku, e ngulin në bajonetë dhe e çojnë lart. ” Djalë”-klithi çetniku i parë dhe nisi të mburret për fitimin e bastit , ndërsa të tjerët filluan të tallen me humbësin e bastit . (Gratë klithën me “bobooo!” ) . Vini re ! Asnjërit si vajti mëndja se kishin kryer dy krime makabre. Këta, pra, janë çetnikët . Ne, me ta kemi punë. Prandaj, sikur ti dinin këto që ua numërova, jam më shumë se i bindur, ndryshe do të shprehshin , - u thash dhe prita reagimin e tyre. Për çudi, asnjëri nuk foli, vetëm shikuan njëri tjetrin dhe sikur pohuan “ashtu është”. | |
| | | Sponsored content
| Titulli: Re: Hajrush Idrizi - " | |
| |
| | | | Hajrush Idrizi - " | |
|
Similar topics | |
|
| Drejtat e ktij Forumit: | Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi
| |
| |
| |