Kristaq F. Shabani Miqte e Forumit
Numri i postimeve : 11718 Age : 65 Vendi : Gjirokaster, Albania Profesioni/Hobi : Poetry Registration date : 04/07/2008
| Titulli: Lumturim i skajeve të shpirtit, poezi nga Sadete Metaj Sat Mar 02, 2019 7:42 pm | |
| Lumturim i skajeve të shpirtit , cikël poetik nga Sadete Metaj
LIRIZMI I BURUAR NGA SPONTANEITETI… NJË CIKËL POETIK NGA POETJA SADETE METAJ , NORVEGJI Marrë nga libri në proces botimi 2019
NJË SHEMBULLL KREATIV KRIJUESJA SADETE METAJ NË BOTIMIN SË SHPEJTI TË VËLLIMIT TË SAJ TË TRETË ME TENDENCË KRYESISHT LIRIKE …
Lirshmëri ndjenje . Buresë spontaneiteti, pa sforcime. Ndjenja të gjelbëruara, të cilat ndjehen, lexohen me ëndje dhe përsëriten në lexim, pasi shquhen edhe nga pjekuria artistike. Gjithçka e natyrshme, buronjë e një shpirti tëçiltër, të pasur kreativ …
1. Peizazhi i ndritshëm Hapet qielli, ikin retë. Nis jeta plot gjallim. Më ngazëllen cicërima e zogjve. Vallja e tyre bukurore trungjeve te lisave, Trisht asgjëkundi .
2. Galaktika ime
Si çdo njeri, kam ëndrrat e mia, Buzëmbrëmje mbi rërë, e kaltër vala, e qetë, ndër këmbë, vjen më lag, dielli zbret, ngadalë, detin përflak ... Mbretëreshë ndjenja…
3. Ç’pret, i dashur ?… Më duaj, zemër e çiltër, si lulen Po më dhuroke një lule?
Sytë e mi u pranveruan , Sytë t'i shijojnë ngjyrat… E kërkoj dhurimin një buzeqeshjeje, Të na ndizen ndritshëm fytyrat.. Më përkedhel butësisht, Pranvera ime, Dielli im. Dua të ngazëllej e të emocionoj shpirtin. Te jetoj e të lumturohem, si stinë eçelur , Ne puthje të pambarimimta … Më duaj, zemër e çiltër, Dhuromë ndjesinë e shumëdashurisë... Kur të iki nga kjo botë, jo të lutem, mos me qaj si fëmijë. Edhe nga e përtejmja jetë do të sjell ndërmend në kujtesë Ditët, ëë më ke dashur! … !
4. Qenkemi të gjithë “viktima”
Orëve të vona të natës, Kur fshihen dashuritë. Shmangen mëkatet.
Në sytë e fjetur të Botës, Të solla ndër mend ty!
Dhe, kur bota është zgjuar.
E them, pa e fshehur mendjen te Ty. Një pjesë e botës për mua je ti! Pse, vallë, jeta qenkërka kaq e egër?! Pse kaq e pashpirtë?!
Njerëzit duhet të vuanin, Vetëm atëherë, kur urrehen. Qenkemi të gjithë viktima Të një ëndrre të quajtur "Dashuri "…
5. Ç'aromë të këndshme, lëshoke sot!...
O trëndafil i kuq, o trëndafil zemërgjak, Si u lagke në ujë, pakëz e nga pak? Po më mirë në ujë sesa me lot. (Se po të lotoje , nuk do të pushoja dot!) Eh,ç'aromë të këndshme, lëshoke sot! A mund,o trëndafilkuq, nga Ty, të ndahem dot?!...
6. * Ndjeva një shpirt si shëtiste Rrugëve të dashurisë… Lak s'bënte, As në vapë, as në ngricë.
7. * Ruaji miqtë siç ruan pikturat e rralla, dhe vendosi ato nën dritën më të mirë, të qeshet pafundësisht e ARTA…
8. Lumturim i skajeve të shpirtit Në këtë mbrëmje, kur hëna pesëmbëdhjetshe, rreze te florinjta derdh gjithësisë, Desha të bënte priviligj: Të dërgonte tufë rrezesh më shumë, Epiqendra e saj të jesh ti.
Po i lutem, të dërgojë dhe pjesën time. Më së shumti, do të gëzohem nga shkëlqimi yt, Dhe tërë energjinë po ta nis me rrezet e florinjta. Meriton edhe më shumë, Gëzimi yt , Lumturon skajet e shpirtit tim.
9. Një portë e bukur u hap …
Qiellit të kaltër kalërova, Mes yjesh, hëna “nusëronte”. Kudo, si e marrë vrapoja e vrapoja, Pa ndjerë kurfarë lodhje… Natën zemra të kërkonte, të kërkonte… E them çiltër, pak e njihja atë botë. S'lashë rrugë, s’lashë s'vend, pa të kërkuar. E kisha kuptuar : Pa ty çdo gjë më dukej e kotë.
Zemërplasur natës , eci, rend.
Dikur, të gjeta një ditë, Në skaj të botës, larg, shumë larg… Në shpirt më dhe dritë, S’ndjeja asnjë lodhje… Mëkishte pushtuar pasqyra e gëzimit … Në jetëm time një portë e bukur u hap….
10. S'e mban dot asnjë Qiell
I kërkova Hapësirës Qiellore një yll e saj të jem... M'u shpreh se zemra për Ty , gjithë yjet i djeg... Dritat e gjithë Planeteve , Shuar do të jenë, veç të rrojë dashuria, si një globdiell përjetë. Dhe, në daç, të dish një sekret, po ta them urtë, butë e qetë: “Zemrën time, veç teje, s'e mban dot asnjë qiell…”.
11. Sikur Sikur largësitë t'i kisha zhdukur e të pikturoja Ty Në qiellin tim të bukur . Tani vetë yll do të isha… Në Galaktikën time dashurore, do të ndrisje vetëm Ti…
12. Malldashuria... Një ditë të kam parë, Se ti kishe perënduar, Se e kaluara ka ikur... Diku ne dhe të huaj! Në shpirt diçka ndjeja, E s'mund ta kuptoja, çfarë ishte ?! Mundohesha ta gjeja, Por s'kisha aftësi..ç Kutoja vetëm se malldashuria Më mbante “peng”…
13. Ëndrrat e mia
Si çdo njeri, kam ëndrrat e mia, Buzëmbrëmje mbi rërë, e kaltër vala, e qetë, ndër këmbë, vjen më lag, dielli zbret, ngadalë, detin përflak ... Mbretëreshë ndjenja, me kurorë dafine.
| |
|