ARDIAN DEDI "DIALOG NË PARAJSË"

DIALOG NË PARAJSË

- Do ta pimë një kafe, - foli Zoti.
- Kafja më jep ndjesinë e superiorit etik, dehjes, - shtoi Jezu K.
Dikush shërbeu kafen, ndërkohë që Jezu K. ishte, si mbi gjemba.
- U bazova mbi arsyen, intuitën dhe, megjithëse, si fillim, doja të martohesha, u martova me mësimet e Perëndisë.
- Po, sigurisht, lind instikti, i cili është pjellor dhe jo arsyeja, - foli Zoti, - Megjithatë, instikti mund të përkufizohet si pavetëdija e mendimit.
- Pavarësisht, se më njeh apo nuk më njeh, si djalin tënd, unë s’e bëra këtë për ndonjë përfitim personal, - shtoi Jezu K.
- Mos kërko të bësh mirë se, po bëre mirë, në prag ke të keqen, tha Zoti. - Kjo do të thotë se nëse vjen në fuqi platforma e së Mirës, ajo do të rrëzohet, por kjo s’e prish marrëveshjen tonë…
- A ka një ekuilibër mes të Mirës dhe të keqes?- foli Jezu K.
- Jeta tënde flet për një fitore të së Mirës mbi të keqen, për një evolucion të së drejtës, - tha Zoti.
- Kjo më qetëson dhe tregon atë që jeta ime s’ka shkuar kot, - shtoi Jezu K.
- Nëse të njoh ty, këtë do ta bëj për bamirësi , por nuk është bamirësia që e shtyn universin të ecë përpara, - foli Zoti. - Është lufta dhe pas luftës vjen bamirësia.
- Mua nuk më rritet mendja, por po më njohe, po më dhe fuqi do të ketë ndryshime dhe lufta për drejtësi me bekimin tënd do të shndërrohet në evolucion, - shtoi Jezu K. – Dimensioni largpamës dhe hyjnor shpresoj të më udhëheqin.
- Nuk e mohoj që më duket një rregullator aty poshtë, si ndihmës, - foli Zoti, - edhe unë, në këtë mes, kam fitimet e mia.
- Unë me këtë kontratë mbetem, përjetësisht skllav dhe ju padroni im, - tha Jezus K. - Ndërkohë që të gjithë njerëzit jetonin jetën e tyre , unë isha ushtar.
- Çdo pardon e ka një fund, - foli Zoti, - dhe ti u përpoqe të më ndihmoje.
- Duke më njohur ke një shtysë për të jetuar, - foli Jezu K. dhe shtoi: “Ligjet e reja të bamirësisë janë inspirim dhe një mundësi për të qenë i lumtur”.
- Lufta ime është të bëj fëmijë dhe, duke ditur që fëmija i fundit del më i mirë; dihet se edhe për mua ekziston një fund. Unë po të njoh ty, - foli Zoti
- Nuk e shoh, si mëshirë, këtë fakt, por si evolucion, - tha Jezu K. dhe shtoi: “Ky bashkëbisedim është logjik, por jeta, jo pak herë, nuk i bindet logjikës”.
- Kjo bamirësi në thelb është kujtimi i jetës, shkaku për të cilin kam evoluar, - foli Zoti dhe shtoi: “Kjo rrugë shtrohet për fëmijët. Ata janë e ardhmja…”.