Kristaq F. Shabani Miqte e Forumit
Numri i postimeve : 11718 Age : 65 Vendi : Gjirokaster, Albania Profesioni/Hobi : Poetry Registration date : 04/07/2008
| Titulli: ARDIAN DEDI "Dy motrat" skicë Sun Nov 26, 2017 4:27 pm | |
|
ARDIAN DEDI Dy motrat skicë Ishin familje e gëzuar. Befas pllakosi fatkeqësia dhe babai asaj i vdiq… Familja s’kishte me se ta ushqente dhe vendosi ta bënte murgeshë. U mbyll në manastir, ku ushqehej mirë dhe nuk i shmangte dot mendimet për princin e kaltër. Një djalë e rrëmbeu andej dhe nuk vonoi martesa me të. Por, me sa dukej, pas vdekjes së babait, në një moshë të re, i vdiq dhe burri. Nëna e mori veçmas, pas varrimit, dhe i tha: “ Mblidh mendjen e kokës, se bota atë do që të tallet”. E mbetur vetëm, ua kushtoi jetën rritjes së fëmijëve, të cilët, në një moment të caktuar, edhe u martuan. Ndërkaq motra i kthehet nga emigracioni dhe bleu një shtëpi afër saj. Motra organizonte festa familjare, piknike në natyrë dhe e ftonte edhe këtë. Me dyshim, ajo vërente afrimin herë të mirëstudiuar, si rezultat i pranisë së saj dhe herë të verbër të së motrës. Meqënëse, burri i motrës ishte mjek, shpiku një sëmundje gjinekologjike, por edhe motra nuk i shqitej, tashmë kishte kuptuar gjithçka. Kur bisedonin i bënin lojë njëra – tjetrës. Ndodhi e pashmangshmja: Ia mori burrin motrës. Ishte e turpshme, qesharake, ajo që ndodhi, por kjo s’i pengonte meshkujt ta ftonin motrën e ndarë për seks. Motra e ndarë ulte kokën e turpëruar, përpara këtyre propozimeve dhe nuk ua varte . E dinte që, asnjë prej tyre, nuk ishte i prokopisë dhe e quante veten femër të mbyllur. Bënte një jetë të thjeshtë, pa shumë pretendime. Nuk shikonte rrugëdalje në jetën e saj. Ndërkohë motra, e cila i kishte marrë burrin, u sëmur me kancer. Ajo e kuptoi që Zoti për të shuar energjitë seksuale, ia hodhi këtë sëmundje. “Plumbi e do me plumb!” një shprehje e vjetër kjo. Por çështja nuk u mbyll me kaq. Iu sëmur dhe burri rëndë nga zemra. Që të dy u katandisën invalidë. Kishin para, shërbëtorë, ishin të sëmurë, pa fëmijë, pinin ilaçe, por, sigurisht, u mungonte dashuria dhe kujtimet po zverdheshin. Që të dy ishin bërë pishman, por ishte vonë për të ndrequr diçka. Një lidhje interesi për të kaluar pleqërinë. S’kishin asgjë të përbashkët. U vinte mendja të ndaheshin përsëri, por ishin të sëmurë. Shihte plot admirim motrën që ishte veshur me të zeza dhe gëzonte shëndet të plotë, ndërkohë që ajo duronte rromuzet e botës dhe kushërinjve. Humbi interesin për jetën, për seksin; u shëndosh dhe u bë llupëse e madhe. Turpërohej dhe vetja po i dilte jashtë kontrollit. Në një çast kthjellimi, teksa vështronte burrin e sëmurë, pyeti veten: ”Ç‘më lidh me të? Çfarë dua unë këtu?”- mbylli mendimin. Teksa e shihte ashtu të përhumbur, në një moment thellësisht të sinqertë, burri e kuptoi domethënien e çehresë së saj. “Vallë, kaq i huaj jam për të?”- mendoi. Kontaktet e vendosura ishin false. “Kjo që na ndodhi ishte komedi, e cila përfshin vuajtjen me perspektivë: komedinë e zezë,” - i tha burri. “A mund të përfitojmë gjë nga kjo vuajtje?”- ia ktheu gruaja, e cila më kot priti përgjigje. Shkatërroi motrën, por edhe veten. E pashpresë, motra e ndarë, një ditë vrau veten dhe u hapi plagë në zemër të gjithëve. Kur ishte në prag të vdekjes, motra invalide mblodhi të dy vajzat dhe thellësisht e ndërgjegjshme i porositi: “Atë gabim që bëra unë, mos e bëni kurrë. Vendin e vërtetë e kam afër fëmijëve”. Deklaratat e mëdha, proza me ironi nuk e mbajnë të shëndetshme një marrëdhënie, përkundrazi këto shprehje të tërthoreta, të largojnë nga thjeshtësia. Vetëm sinqeriteti bën të lotojë si teknologjia dhe statujat, duke dhënë versionin e ri të dashurisë.
| |
|