ARDIAN DEDI "Fëmija e dytë" skicë

ARDIAN DEDI
Fëmija e dytë
Skicë
Tani, që ëndrrat e rinisë i kishin vdekur, ndjente neveri. Megjithëse jetonte, zemrën e kishte të thyer. Jetë pa ndjenja. Por arriti objektiva të tjera, të cilat, nëse i krahasojmë me ëndrrat e para, përçojnë energji pozitive. Nuk e përfytyronte dot, më parë, të arrinte deri këtu. Priste që këto ëndrra të merrnin formë.
Ndihej i pezmatuar nga kjo humbje e dyfishtë. Dëshmimtar dhe dëshmor, njëkohësisht. Gjatë rinisë kishte idhuj, të cilët, tashmë, kishin vdekur, por vepra e tyre ndriçnote. I paracaktuar prej fatit, ishte i vetmi që mund të depertonte kaq thellë. Nuk gjente rrugëdalje, ndaj filloi të pinte pije alkoolike.
Bota, njerëzit, i dukeshin të qeshur, me perspektivë. Por mëngjesin tjetër, kur bëhej esëll e pushtonte pesimizmi. Pija, tragjedia nxit revoltën. Dëmtimi, që të sjell goditja, të bën realist.
Dihet që librat fetarë thonë se është “trinitet”: Ati, Biri dhe Shpirti i Shenjtë”. Përsëri mbeten dy.
“Toka, - mendoi, - ka dy pole dhe, pavarësisht, se doktoratura ime “Udhëtimi drejt vetvetes”, nënkupton tri femrat e jetës, ato mbeten përsëri dy.
Femra është një krijesë biologjike, ka dy vrima, të fton për seks, ose ta mohon këtë të drejtë, ose i nënshtrohet dhunës.
Vrimat e femrës janë një përbindësh i vërtetë, njëlloj si vrima e zezë në qendër të Galaktikës.
Energji negative + Energji pozitive = zero. Ky është projekti që, si mashkulli dhe femra, të shkollohen. Kemi diellin, tokën, por edhe hënën.
Nuk e kuptoi sa fjeti, por, kur u zgjua, e ndjeu që s’ishte në shtëpinë e tij. Madje, as në planetin e tij. Në gjysmëkllapi iu drejtua Zotit:
- Mendimi është sakrificë, rruga kjo që të çon në udhëkryq. Këtu do të mundohem të kap simbolin.
- Si mund të mbetesh inspirim edhe këtu? - e pyeti Zoti. - Të ngritën dhe më pas të shkatërruan.
- Do të përpiqem të jem në shërbim të dritës, nuk jam Satanai. Nuk jam pushtues dhe nuk dua të fitoj gjë.
- Revolucionin seksual e ka në dorë Andromeda, -ia ktheu Zoti.
- Spermatozoidi “xx”, që është femër dhe “xy “ që është mashkull e shkatërron bishtin, kur sulmon vezën. Si veza e femrës dhe bishti i spermatozoidit përbëhen prej ”mitokondrisë”. Mbetet hipotezë, por veza e Andromedit nuk duhet krijuar prej “mitokondrisë”.
Në shqip fjala “mbesë” ka kupimin “mbetesh në besë”.
Kur je i pavetëdijshëm, mëson instiktivisht, akumulon përvojë, e cila të hyn në punë, pikërisht atëherë, kur ndërgjegjësoshesh.
Si mund të ketë perspektivë një botë e ndërgjegjshme, që kërcënohet nga përmbysja, kthimi në origjinë?
-Ky është trupi im që do të jepet për ju, - deklaroi Jezu Krishti.
Një muaj, pas daljes së izraelitëve nga Egjipti, festuan Pashkën, ardhjen e pranverës. Kuptimi i parë i fjalës “pashkë” në shqip është “paska për të ngrënë”.
Kuptimi i dytë është: “Pashë kë”, pra ”Kë pashë”. Dallova Zotin.
Librat fetarë thonë se Jezu Krishti është më i fortë se Satanai, por për Pashkë, pas dyzetë ditësh kreshmë, ne ushqehemi me mish, duke e shqyer.
Në librat fetarë Jezui identifikohet si “qengji”. Perëndia është i ngandalshëm në zëmërim, i paanashëm dhe i drejtë.
Fjala greke “krisi”, nga e ka prejardhjen dhe mbiemri “Krisht”, do të thotë arsyetim, gjykim.
Nuk kërkoj gjë, jam i kënaqur nga jeta dhe pres vdekjen, në mënyrë të qetë dhe paqësore. Ndjehej i plotësuar. Një pritje e gjatë jashtë çdo logjike, ku analizon vetveten e shoqëruar me sëmundje, e kthen interesin në dashuri, duke urryer të keqen.
Pas vdekjes së burrit, vdekja e të parëlindurit përbën katastrofë të pazëvendësueshme.
Kur të afrohet vdekja, reagon, nuk dëshiron të bëhesh viktimë, por, kur e mendon në thellësi, bie në përfundimin se, nuk ia vlen të luftosh.
Megjithatë, një ndërhyrje midis së sotmes, e cila ka ëndrra për të ardhmen, duke kthyer kokën nga e shkuara, është një farë rrugëzgjidhje.
Durimi të bën burrë.