REÇAKU
Liria fshihet në një pikë gjaku
të një fëmije a të një plaku.
1
Riza Beqir Reçeku
Fundi i shekullit plot acar
dyfish dimër në Reçak
ditë e zezë pesëmbëdhjetë janar
Reçaku i trimave u bë me gjak
ekraneve të shpirtit nëpër botë
komunikon vetëm trishtimi
zemra tona grimë dhe copë
veç nga ankthi e pikëllimi
n gjuhën e dhembjes njerëzore
lajtmotiv vetëm mizoria
mbeti bota e nemitur
vallë u kthyeka barbaria
tok me engjëj Riza Beqiri
ra dëshmor n prag shtëpie
mu pranë tij ra edhe i biri
ku u fshehka ai gjak lirie
n zemrën time kam një shpellë
plaga e shpirtit më kullon gjak
midis dhembjes një hon i thellë
loti më rrjedh për Ty Reçak
a ka fashë që ma lidh dhembjen
përveç Vokerit Mikut Plak
a ilaç që shëron brengën
krimit të hienës t i vë kapak
1) Martirin Riza Beqiri e njoha në Banjën e Kllokotit në fund të vitit 1998. Një javë banuam në të njëjtën dhomë. Për lotin tim ndaj masakrimeve barbare, Riza më qortoi me profecinë e tij që e shënova në fillim të kësaj poezie. Dy javë më vonë, më 15 janar 1999, tok me të birin dhe martirët e tjerë i masakruan në Reçak.