GJIROKASTRA LETERSI "PEGASI" POEZI Kristaq F. Shabani

I gurti i magjikshëm
Gjirokastrës

Qyteti im i thinjur,
mosnjohjen e shemb
me ëmbëlsi ngadalë,
fytyra jote e trimtë…
vulosur me vulën “Kala”
rrezatim tërë dritë shpërndan…
Qyteti im i xhevahirtë
me ndërtim të çudimtë
në trupin tënd: qilimii gurtë,
bredh magjia si në përrallë…
Hap sytë në mahnitje: “Lulja e parë!”

Qyteti im i filozoftë
me damarë të gjaktë,
Trëndafil i gurtë Argjirua,
sfidon dhe Piramidë Keopsi,
hap konxhet në Enciklopeditë…

Qyteti im i shpirtë
me kokë mbështetur te Perënditë.
Në kokën e gurtë vë dhimbjen për IKJEN,
çel guri në martesat dhe lindjet!
Më ke mbërthyer tërë mall me duart e gurta,
më ngjajnë duart me duar prej “mishi”,
s’ma lë dorën të largohet nga burimi,
s’ma lë zemrën të ma pushtojnë rrahjet!

Qyteti im labirint…
Simfoni të hapura,…
Nota të simfonisë: vetë Yjet!
Marrë nga “Pulsi i Dhimbjes”

* * *
Qyteti i Ndjenjës

Hap sytë i mahnitur deri në pore,
më shfaqet sakaq një qytet çudi,
ku banorët e tij
kanë ndjenjë, shpirt…

Tashmë qajmë
e pastaj qeshin,
flasin ashpër
e rikthehen në qetësi…

Përtypin bukurinë e vilës,
pastaj prapë
në shtëpinë muzeale stepen…
Meloditë s’i përngjajnë njëra – tjetërs,
vetëm “qelizat” nota i kanë prej ndjenje.
Eh, QYTET ÇUDI!
Marrë nga libri “PULSI I DHIMBJES” i poetit Kristaq F. Shabani