Bota digjet,politika lepihet

Lutfi  coka/
Bota digjet,Politika lëpihet.(cilël me poezi)
Botë basen i vdekjesh
Botë plot varre,
Botë plot bisha
Botë plot me hijena!

Botë ,gropë e pushtuar
Me terrin e zi shoqëruar,
Botë gropë e helmuar
Prej virusit coptuar!?



Pse një botë e pushtuar
Njerëzimi  kërkon lirinë!
Sa do jemi të raskapitur
Nga virusi i papritur.

Është një botë e plagosur
Të përçarë e sikletosur,
Për një gjë më vjen mirë
Për liderët në karentinë!




Ju punonjës të shëndetsisë
Jeni kalorës legjendarë,
Do shtegtoni nëpër vite
Si yje shpëtimtarë!

Për ju politikanë!

Pa kutim u bë jeta
Koha po  fluturon,
Shumë plagë u hapën
Mjerimi e vuajtja gofon!

E thellë është vuajtja
Në shtëpi qëndron gjatë,
Endërroj ditë të mira
Ditë pa shtengatë.

Rrugë të mbyllura
Dështimi botës,
Dhimbja e zgjatur
Për njerëzit e tokës.




Me ne filloi  karentina
Më e keqja njerëzore,
Me ide e gënjeshtra
Kjo botë njerzore!

Në burgun e heshtjes
Kam burgosur dhimbjen,
Nuk është kohë rebelimi
Por kohë *****ërimi!?




Kjo  Botë  e madhe
Ka rënë në mjerim,
Ka rënë skamje
E plot trishtim!

Ra në shtypje
E plot trishtim,
Për atë krenari
T’a errësoi virusi i zi!




Jemi shtet në rrethim
Nga virusi në karentinë,
Jemi të dënuar ditë e natë
Pa vendim në gjykatë!?

Ju punonjës të shëndetsisë
Ju heronjët e njerzimit,
Në front të luftës keni mbetur
Të vetëm dhe të patrembur.




Jeni heronjë të kohës sonë
Legjendarë  në këtë luftë
Që shkruani historinë,
Po shpëtoni mijëra jetë,
Në front të luftës qetë-qetë!

Juve lufta ju ka ngarkuar,
Jeni vetëm duke luftuar,
Se populli me qeverinë
Janë futur në karentinë!!




Ju heronjë të shëndetësisë
Do shtegtoni nëpër vite,
Si kalorësit e lashtësisë
Në kohë moderne ,në  kohë të zisë!

Po si shkëmb prej  graniti
Ju qëndroni si urugan,
Nëpër dhomat e izolimit
Shpresë  e vetme e njerëzimit!




  Ruaju virusit!

Është mikrob që nuk shihet
Nëpër skuta bën vrojtim,
Kur gjenë “portë”ai hidhet.
S’ka mëshirë don  ushqim!

Asnjëherë ai nuk shihet
Por si kafshë,por si dreq,
Në errësirë ai nuk shihet,
Për ne!?,.. është  fatkeq!


Tani  virusi me lehtësi
Përkëdhel bishtin e tij,
Na plagosi edhe shpirtin
Na kufizojë edhe dritën!

Kjo bishë,ky gjarpër
Ky dreq e ligësirë,
Erdhi në këtë botë,
Vetëm për keq, jo për mirë!




Ku e ke origjinën!?...
O virus i zi!?
Kokën në Amerikë
Bishtin në Azi!?

Ti virus nuk je bishë
Por  je dreq me birë,
Terrorin e mbjellur
Në botën e shkrehur!?




S’kam të drejtë!...

S’kam të drejtë
T’i drejtohem botës,
T’i them, ç’ka në planet
Për çfarë!?,…haj medet!?

Tani shpëtim ka
Edhe jetën kam,
Por në karentinë
Pa lulevere jam!

Jeta po shkrumohet
Si shkrumohet hiri,
Ne  vuajmë tragjedinë
E  dimë ne, akoma më mirë.

Të poshtëruar
Të dërmuar,
Të  varfër apo Rob
Virusi po godet me top!



Pa u ngutur
Shpejt i ngritur,
Virusi na sakatoi
Në humnerë një botë e çoi!

Desha të fluturoj
I heshtur nëpër botë,
S’kam ç’tju them tjetër,
Edhe hartë edhe shkop!





Pse  Kështu?

Ka varre,s’ka dëshmorë
Botë e vdekur,botë e gjorë,
Shpresojmë përfundimi
Pas vuajtes ,vjen gëzimi!

Po ku janë ato “krala”
Udhëheqës të botës mbarë,
Ju kujtojmë gjërë e gjatë
Për to malli  na ka marrë!

Ky virus  na dha mësim
Mos mallkoni në dinë e fe,
Mjafton një urim
Mos të pafsha në karentinë!?.

Nëpër net që ka bota
Këto ditë që sjell Europa,
Nëpër terr shumë viruse
Hapin varre,hapin puse.




Hapi sytë plot mërzi
Errësirë në gjithë botën,
Me zemër lus Zotin
Shpëto  njeriun,shpëto Botën!

Flas me vete e çaj hall
Fantazoi nëpër  Glob,
Ku janë të fortit
Që s’shihen dot!?...




Jemi  në shekullin e atomit
Kjo më duket si përrallë,
Si kjo botë e zhvilluar
Është mbushur me plagë.!

Hënë e bukur plot  me rreze
Hape dritën të shikosh
Këtë  virus bimë të keqe
Me turpësi,  qeveritë i mposht!?




Ditët në karentinë
Me vuajtje kalohen,
Rob  ishim ,Rob dhe sot
Për nesër ,e din një zot!?